Home / รักโบราณ / พ่ายรักฮูหยินตัวร้าย / บทที่ 10 สหายอสรพิษ 1/2

Share

บทที่ 10 สหายอสรพิษ 1/2

last update Last Updated: 2025-07-09 09:20:50

บทที่ 10

สหายอสรพิษ

บ่ายวันหนึ่งในวันที่อากาศแจ่มใส เสิ่นลู่ซือได้ต้อนรับแขกผู้หนึ่งที่มาหานางถึงจวน โดยมิได้ส่งเทียบเชิญดั่งเช่นที่ควรทำ แต่กลับบุกมาหาโดยมิได้บอกกล่าวล่วงหน้า

‘หลี่หนิงเหมย’ บุตรสาวคนสำคัญของจวนตระกูลหลี่สายรอง นางคือน้องสาวของหลี่อี้เฉิน ซึ่งตอนนี้ได้ถูกโยกย้ายตำแหน่งให้ไปประจำการยังเมืองชายแดนอันทุรกันดาร

บิดาของนางดำรงตำแหน่งเป็นรองเจ้ากรมพิธีการ และนางยังเป็นหลานสาวที่ฮองเฮาทรงให้ความเอื้อเอ็นดูมาก ทั้งยังเป็นผู้ที่คอยยุแหย่เสิ่นลู่ซือคนเก่าให้กลั่นแกล้งมู่ซูเจียวด้วย

ความปรารถนาอันล้ำลึกที่อยากจะเป็นพระชายาจนตัวสั่นนั้น มีเพียงเสิ่นลู่ซือคนใหม่เท่านั้นที่รู้ดีที่สุด และหลี่หนิงเหมยยังเป็นตัวการที่ทำเรื่องชั่วร้ายแล้วใส่ความเสิ่นลู่ซือ จนทำให้นางต้องถูกหวงเฟยหลงสังหารจนตาย

โศกนาฏกรรมที่เคยปรากฏในนิยายจะไม่เกิดขึ้นอีกต่อไป นางจะเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของสหายอสรพิษผู้นี้ให้จงได้ และเสิ่นลู่ซือผู้นี้จะไม่ใช่เหยื่ออีกต่อไป!!

“สามีของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง เขาดีกับเจ้าหรือไม่ลู่ซือ แล้วเหตุใดเจ้าถึงแต่งงานปุบปับเช่นนี้ คำเชิญร่วมงานมงคลของเจ้าก็ไม่มีมาถึงข้าเลย”

หลี่หนิง
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • พ่ายรักฮูหยินตัวร้าย    บทที่ 13 โรคระบาดในเมืองหลวง 2/2

    โม่โฉ่วจึงต้องกลับจวนมืดค่ำอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เขาต้องคอยคุ้มกันองค์รัชทายาทไปยังสถานที่ต่าง ๆ ที่เกิดโรคระบาด และยังต้องประสานงานเรื่องความปลอดภัยไม่ให้กลุ่มคนที่เป็นโรคนี้เข้ามายังเมืองหลวงสถานการณ์เริ่มตึงเครียด เมื่อมีผู้เสียชีวิตจากโรคประหลาดนี้กว่าสิบคนแล้ว และมีผู้ป่วยบางคนออกมาร้องเรียนหน้าประตูเมือง ทำให้เรื่องที่มีโรคระบาดแพร่กระจาย เริ่มรู้ถึงหูของพวกราษฎร์ในเมืองหลวงจวนตระกูลเสิ่นเสิ่นลู่ซือนอนหน้าซีดอยู่บนเตียงกว้าง นางรู้สึกคลื่นไส้ จนอยากจะอาเจียน บางคราก็ไม่อยากกินอาหารเลยทันทีที่โม่โฉ่วได้รับรายงานจากบ่าวรับใช้ เขารีบลางานตรงดิ่งกลับมาที่จวนทันทีผลัวะ!เสียงประตูถูกผลักออก พร้อมการปรากฏตัวของร่างสูงที่มีเหงื่อโทรมกาย ใบหน้าคมเข้มตื่นตระหนกเพราะอาการของนางที่ได้รับรายงานมานั้น ช่างคล้ายคลึงกับโรคระบาดยิ่ง ใจบุรุษหวั่นเกรงยิ่งนักกลัวว่าจะเสียนางไป...“ฮูหยินเป็นอย่างไรบ้าง เชิญท่านหมอมาหรือยัง”“ข้าแค่ไม่อยากอาหารเฉย ๆ เจ้าค่ะ ไม่มีสิ่งใดให้ต้องกังวล”เสิ่นลู่ซือเอ่ยเสียงเบา นางยังคงรู้สึกมึนหัวอยู่เล็กน้อย“ไม่ได้!! ใครอยู่ข้างนอกรีบไปเชิญท่านหมอมาเดี๋ยวนี้” น้

  • พ่ายรักฮูหยินตัวร้าย    บทที่ 13 โรคระบาดในเมืองหลวง 1/2

    บทที่ 13โรคระบาดในเมืองหลวงเขาจ้องมองลึกเข้าไปให้ถึงหัวใจของนาง กล้าเอ่ยให้เขาไปนอนกับสตรีอื่นได้อย่างไรกัน นี่นางไม่เคยนึกถึงความรู้สึกของเขาเลยเช่นนั้นหรือ“มองตาข้า แล้วตอบมาตามตรงว่าใจจริงของเจ้าต้องการเช่นนั้นใช่หรือไม่”เสิ่นลู่ซือขยับกายอย่างอึดอัด แววตาของนางวูบไหวไปมา ก่อนดวงตากลมโตจะเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตา“ไม่! ข้าไม่ต้องการให้ท่านพี่ไปนอนกับสตรีอื่น ฮือ ๆ”“เพราะเหตุใดหรือ” เขาคลี่ยิ้มด้วยความดีใจ“ขะ ข้า” นางมองเขาด้วยความลังเลใจ “เพราะท่านพี่คือสามีของข้า หากท่านกล้าไปหลับนอนกับสตรีอื่นข้าจะหย่ากับท่าน และตัดแท่งหยกของท่านด้วย”โม่โฉ่วเผลอเอื้อมมือไปกอบกุมแท่งหยกของตน แผ่นหลังแกร่งเสียววูบเมื่อเห็นสายตาที่จริงจังของนาง เกรงว่าหากเขาทำเช่นนั้นจริง นางคงได้แท่งหยกโลกของเขาเป็นแน่“หึ ๆ ข้าหรือจะกล้านอกกายนอกใจฮูหยิน”“เช่นนั้นก็ดี ท่านพี่จำคำพูดเอาไว้เลยว่าท่านพี่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับสตรีอื่น นอกจากข้าเท่านั้น” นางเบะปากลงเล็กน้อย น้ำเสียงถือดีอย่างเอาแต่ใจ“ย่อมได้ แต่ต่อไปฮูหยินอย่าได้เอ่ยวาจาเช่นนั้น ข้าก็เป็นบุรุษที่มีหัวใจย่อมรู้สึกเสียใจที่ฮูหยินผลักไสข้าให้ไปหาสตรีอื่

  • พ่ายรักฮูหยินตัวร้าย    บทที่ 12 คำขอจากสามี 2/2

    เสิ่นลู่ซือปาดเลียจนทั่วแท่งกายใหญ่ของโม่โฉ่วแล้ว นางจึงเลื่อนใบหน้าไปที่พวงไข่สวรรค์ทั้งสองลูก ดูดอมสองลูกสลับกันไปมาจนน้ำลายสีใสอาบย้อมไปทั่ว“อ่า...ดีมาก ข้าเสียวมาก” ใบหน้าคมเงยหน้าซู้ดปากเสียงดังลั่นตรงส่วนนั้นของเขามันไวต่อความรู้สึกนัก ยิ่งนางจงใจดูดอมเนิ่นนานมากเท่าใด เขายิ่งรู้สึกทั้งจุกทั้งเสียวไปพร้อม ๆ กันฝ่ามือหนาจับยึดศีรษะเล็กให้ถอยห่างออกจากพวงไข่สวรรค์ของตน หากนางยังคงดูดอมเช่นนั้นอีกต่อไป เขาคงได้จุกอกตายเสียตรงนี้“อื้อ...ตรงนั้นพอแล้วฮูหยิน” น้ำเสียงทุ้มเข้มเอ่ยขอร้องอ้อนวอน“ไม่ให้ข้าอมต่อหรือเจ้าคะ” ดวงหน้างามที่แอบกลั่นแกล้งร่างสูง แสร้งเอียงคอถามด้วยความฉงน“อื้อ พอแล้ว ข้าอยากกินฮูหยินบ้างแล้วล่ะ”สิ้นคำของชายหนุ่ม เขาก็จับร่างบอบบางที่ช่างแกล้งให้นอนราบกับที่นอน ส่วนตัวเขาตามมาทาบทับ ก้มหน้าดูดดึงเม็ดทับทิมพร้อมกับบีบเคล้นที่เต้าอวบสลับกันไปมา“อื้อ...อ่า เบา ๆ หน่อยเจ้าค่ะ รุนแรงเกินไปแล้ว”“ไม่เท่ากับที่ฮูหยินแกล้งข้าหรอก” ใบหน้าคมกระตุกยิ้มยั่วฝ่ามือหน้าผละออกจากหน้าอกนิ่ม เขาจับตรึงเรียวขาของนางให้พาดที่ไหล่กว้างของตน ก่อนจะเอาท่อนเนื้อร้อนชำแรกเข้าไปย

  • พ่ายรักฮูหยินตัวร้าย    บทที่ 12 คำขอจากสามี 1/2

    บทที่ 12คำขอจากสามีโม่โฉ่วที่เพิ่งกลับมาจากในวังขององค์รัชทายาท เวลาก็ได้ล่วงเลยเข้าสู่ยามห้ายแล้ว (21.00-22.59 น.) ชายหนุ่มเดินเข้ามายังในห้องนอนด้วยฝีเท้าเบากริบ ก่อนจะเข้ามาที่นี่ เขาได้อาบน้ำแล้วเปลี่ยนเป็นชุดนอนที่ห้องด้านข้างแล้วแต่เมื่อมาถึงยังเตียงนอน กลับเห็นโฉมสะคราญนั่งอ่านตำราด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ใบหน้าของนางดูวิตกกังวลจนเขารู้สึกได้“อ๊ะ กลับมาแล้วหรือเจ้าคะ วันนี้เหนื่อยหรือไม่”เสิ่นลู่ซือที่รู้สึกถึงสายตาที่มองมา จึงเพิ่งรู้ตัวว่าสามีของนางได้กลับมาแล้ว แต่น่าแปลกที่เขาอยู่ในชุดนอน หาใช่ชุดองครักษ์ที่เห็นยามเช้าก่อนไปทำงานไม่“อืม ฮูหยินอ่านสิ่งใดอยู่หรือ”“ข้ากำลังสงสัยสรรพคุณของตัวยาชนิดนี้อยู่เจ้าค่ะ แต่จากตำราที่ข้ามีมันไม่สามารถบอกสรรพคุณทั้งหมดได้”โม่โฉ่วจึงได้ขยับกายไปนั่งข้างนาง เขาเห็นชื่อสมุนไพรชนิดนี้ยิ่งแปลกใจเข้าไปอีก“ดอกหญ้าสายรุ้งหรือ เหตุใดถึงสนใจเล่า”“มันเป็นดอกหญ้าที่ขึ้นเยอะในแถบเหนือที่เหนือขึ้นไปของแคว้นหวงเจ้าค่ะ ถ้าข้าจำไม่ผิดมันจะขึ้นเฉพาะที่แคว้นไป๋เท่านั้น ข้าสนใจสรรพคุณของมันมาก แต่เพราะมันหายากมากจึงไม่มีขายที่แคว้นหวงของเราเจ้าค่ะ”“

  • พ่ายรักฮูหยินตัวร้าย    บทที่ 11 ตัดความสัมพันธ์ 2/2

    จวนตระกูลเสิ่นภายนอกกำลังพูดคุยเรื่องที่เสิ่นลู่ซือถูกหลี่หนิงเหมยหลอกใช้ แต่ผู้ที่ถูกกล่าวถึงกลับกำลังนั่งกินผลไม้อย่างสบายอารมณ์ นางเอนกายนอนบนเก้าอี้ไม้ตัวยาวอย่างอารมณ์ดี โดยมีสาวใช้คอยแกะเปลือกผลไม้ไว้ให้กินร่างบางหยิบผลไม้เข้าปากเคี้ยวตุ้ย ๆ อย่างมีความสุข ชีวิตนี้ของนางช่างสุขสบายนัก ไม่ต้องทำการงานสิ่งใด ไม่ต้องดิ้นรนค้าขายหาเงินตนเอง และค่าครองชีพที่พุ่งสูงลิบลิ่ว นางในวันนี้ช่างสุขสบายนักดวงหน้างามเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มหวาน บุรุษที่เดินเข้ามาใหม่หยุดมองท่าทางที่สุขสบายของภรรยา เขาได้แต่ส่ายหัวก่อนจะเดินเข้าไปนั่งใกล้ร่างบอบบาง“ฮูหยินมีเรื่องอะไรดี ๆ ที่อยากแบ่งปันสามีเช่นข้าหรือไม่”“ย่อมมีเจ้าค่ะ ทางตระกูลหลี่ได้ส่งจดหมายมาว่า จะคืนเงินให้ข้าภายในเจ็ดวันเจ้าค่ะ เมื่อข้าได้เงินจากส่วนนี้แล้ว ข้าจะได้ส่งมอบให้กับท่านพี่อย่างไรเล่าเจ้าคะ”“เพราะเหตุใด” คิ้วกระบี่ขมวดมุ่น“ท่านพี่ลืมสัญญาของเราหรือเจ้าคะ ข้าจะช่วยออกทุนให้แก่บ้านเด็กกำพร้าที่ท่านพี่ดูแลไว้อย่างไรเล่า เงินจำนวนนี้มากพอที่จะทำให้พวกเด็ก ๆ อยู่ได้อย่างสบาย ๆ ไปอีกหลายปีเลยเจ้าค่ะ”โม่โฉ่วที่ได้ยินพลันกระจ่างแจ้งถ

  • พ่ายรักฮูหยินตัวร้าย    บทที่ 11 ตัดความสัมพันธ์ 1/2

    บทที่ 11ตัดความสัมพันธ์หลี่หนิงเหมยที่ได้ฟังก็พอใจเย็นลงบ้าง แต่เมื่อคิดดูให้ดี หากทำเช่นนั้นก็เท่ากับว่านางจะต้องจ่ายเองน่ะสิ เช่นนี้จะมีประโยชน์อันใดเล่า นางไม่อยากจ่ายเงินค่าปิ่นปักผมนี่เสียหน่อย“ข้าจะแน่ใจได้อย่างไรว่าเจ้าจะไม่ผิดคำพูด” นางหันหน้ากลับมาพูดกับเสิ่นลู่ซือ “เอาเช่นนี้แล้วกันให้เขียนใบเสร็จในนามของจวนตระกูลเสิ่นไปก่อน แล้วข้าค่อยนำเงินไปให้เจ้าที่จวนในภายหลัง ข้าเองก็ไปจวนของเจ้าอยู่บ่อยครั้งด้วย”เสิ่นลู่ซือคิ้วกระตุกกับความหน้าหนาของหลี่หนิงเหมย สตรีผู้นี้ช่างไร้หัวคิดสิ้นดี คงจะไม่อยากเสียเงินซื้อเองสินะ“จะทำให้เรื่องมันยุ่งยากไปทำไมเล่า ให้ที่ร้านส่งเครื่องประดับพร้อมใบเสร็จไปที่จวนก็สิ้นเรื่องแล้ว”หลี่หนิงเหมยลอบยกยิ้ม “ใช่แล้ว เดี๋ยวข้าไปรอรับที่จวนของเจ้าเองนะลู่ซือ”“เจ้าจะทำให้ยุ่งยากไปทำไมก็ให้หลงจู๊ส่งไปที่จวนของเจ้าเลยก็สิ้นเรื่อง ส่วนเครื่องประดับที่ข้าเคยออกเงินให้เจ้าก่อนหน้านี้ ข้าจะส่งใบเสร็จตามไปทีหลัง หลงจู๊คงจะมีการจดบันทึกรายการที่ซื้อไว้อยู่แล้วใช่หรือไม่” ประโยคหลังนางหันไปเอ่ยถามหลงจู๊ที่ยืนตัวลีบ“เอ่อ...ใช่แล้วเจ้าค่ะ ทางร้านมีบันทึกการ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status