บทที่ 18 ไม่เคย

ติณณภัทรไม่คิดจะผลักหญิงสาวออกเหมือนครั้งที่ผ่านมาในเมื่อเธออยากเล่นแบบนี้เขาก็จะเล่นด้วยเพราะถึงยังไงเขาก็เป็นผู้ชายไม่เสียหายอะไรอยู่แล้ว และเขาก็ไม่ใช่คนดีอะไร

มือหนายกขึ้นกดท้ายทอยเล็กทุยไว้มั่น แล้วบดจูบกลีบปากนุ่มหยุ่นตอบอย่างหนักหน่วง จูบราวกับจะกระชากวิญญาณอีกคนออกจากร่าง ใช้ฟันขบเม้มฝากรอยแผลบนกลีบปากทำให้เธอรู้ว่าใครกันแน่ที่เหนือกว่า

เจ้าของริมฝีปากอิ่มถึงกับประมวลผลไม่ทันกับการเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วของชายหนุ่มทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังมีท่าทีรังเกียจกันอยู่เลย 

เธอเผลอจิกเล็บลงบนไหล่กว้างอย่างแรงในตอนที่อีกคนขบกัดกลีบปากซ้ำ ๆ จนรู้สึกเจ็บแปลบ น้ำตาคลอเบ้าด้วยความเจ็บ กลิ่นคาวเลือดลอยแตะจมูกจนเธอแทบอยากจะอาเจียน แค่นั้นไม่พอเขายังบดขยี้บนแผลอย่างรุนแรงจนร้าวระบมไปหมด

ตอนนี้ดูเหมือนเธอจะเสียเปรียบเขาเสียแล้วคล้ายกับตัวเองเป็นฝ่ายถูกกระทำ แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังไม่ยอมแพ้จูบตอบ ขบกัดริมฝีปากหนาฝากรอยแผลให้เขาเช่นกัน

ภายในห้องนอนคุกรุ่นไปด้วยแรงอารมณ์ของทั้งสอง ต่างคนต่างอยากเอาชนะ 

ติณณภัทรใช้ความช่ำชองเล่นงานหญิงสาวทั้งบดขยี้ ขบกัดกลีบปากนุ่มซ้ำ ๆ เรียวลิ้นกวาดต้อนในโพรงปากฉ่ำต้องการกระชากลมหายใจผู้หญิงไร้ยางอาย

นับดาวที่ดูเหมือนจะเจนจัด แต่ใครจะรู้ว่าเป็นแค่การแสดง เธอไม่ได้ช่ำชองเรื่องพันนี้เหมือนที่ใครต่อใครคิดเมื่อถูกจูบกระชากวิญญาณแบบนี้ก็ถึงกับตั้งตัวไม่ทัน

"อื้อ" ส่งเสียงร้องท้วงในลำคอพลางใช้มือดันอกแกร่งหวังผลักร่างสูงให้ออกห่างเมื่อเริ่มขาดอากาศหายใจ ทว่าอีกคนกลับยิ่งจูบหนักขึ้นกะจะให้ขาดใจตายกันหรืออย่างไร

จากที่พยายามผลักไสจึงเปลี่ยนเป็นรัวกำปั้นใส่แทนพร้อมกับดีดดิ้นไปด้วย ยกนี้เธอยอมแพ้ เขาร้ายกาจกว่าที่เธอคิดไว้มาก อีกคนรับรู้ได้แต่ยังจูบต่อพร้อมกับดันตัวเธอไปที่เตียง

"อ๊ะ!" หัวใจของนับดาวหล่นวูบลงสู่ตาตุ่มในตอนที่แผ่นหลังปะทะกับที่นอนนุ่มเมื่อถูกร่างสูงผลักลงบนเตียงอย่างไร้ความอ่อนโยนส่งผลให้ชุดนอนเลิกขึ้นจนเห็นแพนตี้ลูกไม้สีดำ

เธอทำท่าจะใช้มือดึงชายกระโปรงลงพลางหยัดกายลุกขึ้นนั่ง ทว่าร่างสูงกลับโถมตัวลงมาทาบทับเสียก่อน ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ทำอะไรเลยเขาก็กระแทกจูบลงบนเรียวปากเธอ บดขยี้ ขบเม้ม ดูดดึงอย่างโหดร้ายจนรู้สึกเจ็บไปหมด

มือทั้งสองบีบเคล้นทรวงอกหนักหน่วงราวกับจะให้มันแตกคามือ เธอพยายามพาหน้าหนีจูบแสนเถื่อน ใช้มือผลักไหล่กว้างหวังให้เขาหยุดการกระทำ กลับไม่เป็นผลอีกคนยิ่งทำรุนแรงขึ้น

เธอรู้แล้วว่าตัวเองคิดผิด และหลงระเริงในชัยชนะโง่ ๆ จนลืมนึกไปว่าติณณภัทรก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่สามารถทำอะไรได้ทุกอย่าง

"จะเล่นตัวทำไมนับดาว เธอยั่วยวนฉันเพราะต้องการสิ่งนี้ไม่ใช่เหรอ ฉันกำลังสนองให้อยู่นี่ไง" ติณณภัทรผละจูบผงกหน้าขึ้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวนึกรำคาญในความแสแสร้งของคนใต้ร่างที่เอาแต่ผลักไสทำเหมือนไม่ยินยอมทั้งที่เป็นคนยั่วยวนเอง

แน่นอนว่านับดาวไม่ยอมพ่ายแพ้แม้ตอนนี้ทั้งรู้สึกเจ็บ และกลัวจนอยากจะถอยหนีไปให้ไกล ๆ เพราะไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีอะไรกับเขาเป็นครั้งที่สอง แต่ถ้าทำแบบนั้นเหมือนเธอยกธงขาวยอมแพ้ เช่นนั้นชายหนุ่มคงดูถูก และหัวเราะเยาะว่าเธอเก่งไม่จริง

พยายามสะกดกลั้นความรู้สึกมากมายเอาไว้เปล่งเสียงสวนกลับเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไร "งั้นคุณก็พร้อมยอมรับว่าตัวเองเป็นหมาแล้วใช่ไหมเพราะกำลังมีอะไรกับฉันอีกครั้ง ทั้งที่บอกว่าจะไม่เกิดขึ้นอีก" 

เธอจงใจย้ำคำว่าหมาเพราะแอบหวังลึก ๆ ว่าจะช่วยทำให้เขาหยุดการกระทำ ทว่ากลับตรงกันข้ามเหมือนเป็นการสุ่มไฟให้เขามากกว่า

แคว่ก!

สิ้นเสียงของหญิงสาวติณณภัทรก็กระชากชุดนอนบนตัวเธออย่างแรงจนขาดวิ่นส่งผลให้ผ้าครูดผิวขาวเรียบเนียนเกิดรอยแดงเป็นทางยาวสร้างความเจ็บแสบให้เจ้าของไม่น้อย

"กรี๊ด! คุณทำบ้าอะไรติณณภัทร" นับดาวกรีดใส่เจ้าของการกระทำรุนแรงด้วยความโกรธพลางรัวกำปั้นทุบตีเขาสุดแรงที่มี ไม่สนใจสักนิดว่าตอนนี้ร่างกายของตัวเองเหลือเพียงบราเซียกับแพนตี้ปกปิดจุดสงวน

ความกลัวถูกแทนที่ด้วยความโกรธจัด ชุดนอนไม่ได้นอนสุดเซ็กซี่ที่เธอลงทุนซื้อมาราคาไม่ใช่บาทสองบาท แต่ใส่ได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงกลับถูกเขาทำลายจนกลายเป็นเศษผ้าในพริบตา

"อะ.."

ก่อนที่เสียงแหลมปรี๊ดแสบแก้วหูจะได้ดังออกมาอีกครั้งติณณภัทรก็กระแทกจูบปิดปากเสียก่อนเพราะกลัวว่าคนอื่นภายในบ้านได้ยินแล้วแห่กันมาดู ก่อนจะจับมือเรียวทั้งสองข้างที่กำลังทุบตีเขาไปกดตรึงไว้เหนือศีรษะด้วยมือเพียงข้างเดียว

อีกมือจัดการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออก แล้วต่อด้วยกางเกง และเพียงไม่กี่วินาทีกางเกงก็ถูกถลกลงไปกองไว้ที่ต้นขา

ใช้เข่าแยกเรียวขาของคนใต้ร่างออก ก่อนแหวกแพนตี้ไปไว้ด้านข้าง จับแท่งเนื้อขนาดห้าสิบหกโอบล้อมด้วยเส้นเอ็นกดเข้าไปในร่องสวาท

"อื้อ" หัวใจดวงน้อย ๆ ของนับดาวพลันกระหน่ำเต้นราวกับกลองชุด รู้สึกหวาดหวั่นเป็นอยากมากเมื่อสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่กำลังรุกล้ำเข้ามาในร่างกาย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคืออะไร 

ยิ่งอีกคนพยายามดุนดันเข้ามามากเท่าไรความเจ็บก็ยิ่งทวีคูณมากเท่านั้นจนต้องเกร็งร่างกาย น้ำตาคลอเบ้าอย่างห้ามไม่ได้ ก่อนจะกัดฟันกรอดข่มความรู้สึกไว้ เพราะไม่อยากให้ผู้ชายร้ายกาจอย่างติณณภัทรรู้ว่าเขาเป็นคนแรกของเธอ

ทว่าผู้ชายที่ผ่านเรื่องอย่างว่ามาพอสมควรมีหรือจะไม่รู้ว่าแบบไหนผ่านการใช้งานหนัก หรือแบบไหนสดใหม่ ครั้งนั้นเพราะความเมาและฤทธิ์ยาทำให้เขาแยกแยะความรู้สึกไม่เคยได้ แต่ครั้งนี้มีสติครบทุกอย่าง 

"ฮืม" เขาส่งเสียงคำรามในลำคอเบา ๆ ด้วยความแปลกใจเพราะช่องทางรักของหญิงสาวคับแน่นสอดใส่ท่อนเนื้อได้แค่ส่วนหัวเท่านั้น หนำซ้ำยังบีบรัดจนปวดหนึบไปหมด 

คำถามพลันผุดขึ้นในสมองว่านี่คือร่องสวาทของคนที่ผ่านผู้ชายมานับไม่ถ้วนหรือ ทำไมมันคับแน่นจนไม่สามารถเข้าได้ 

เขาถอนจูบออกมองใบหน้าสวยจึงได้เห็นว่าดวงตาของเธอเออไปด้วยน้ำสีใส แววตาฉายถึงความหวาดหวั่นจนปิดไม่มิด ร่างกายของเธอเกร็งราวกับไม่เคยทำเรื่องอย่างว่ามาก่อน 

"คุณเลิกทำเหมือนว่าไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อนเถอะ ทั้งที่พรุนหมดแล้ว" เขาอยากรู้จึงลองพูดไปแบบนั้นเพื่อดูปฏิกิริยา แวบหนึ่งเขาเห็นว่าเธอแสดงสีหน้าตระหนกออกมาเหมือนกลัวเขารู้อะไร แต่เพียงแวบเดียวเท่านั้นใบหน้าก็ประดับด้วยรอยยิ้ม

"ฉันก็แค่อยากแสดงเอาใจคุณสักหน่อย การแสดงของฉันใช้ดะ..."

"โอ๊ย!" 

นับดาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานมองสบแววตาคนด้านบนอย่างยั่วยวนทั้งที่รู้สึกเจ็บกลางกายตุบ ๆ แสดงให้เขาเห็นว่าเธอมีความสุขดี ทว่าไม่ทันจะได้เอ่ยจบก็ต้องหลุดร้อง ใบหน้าเหยเกด้วยความเจ็บ แอ่นตัวขึ้นพร้อมทั้งจิกเล็บกับอุ้งมือตัวเอง

น้ำตาไหลพราก ร่างกายสั่นเกร็งอย่างห้ามไม่ได้เมื่อคนด้านบนถอนท่อนเนื้อออกแล้วกระทุ้งเข้ามาใหม่ด้วยความรุนแรงจนสุดความยาวในคราวเดียวส่งผลให้ร่องสาวฉีกขาด เลือดสีแดงสดไหลซึมออกมาเปรอะเปื้อนแก่นกายใหญ่

"อึก" 

ความเจ็บที่ถาโถมเข้ามาโดยไม่ทันตั้งตัวทำเอาเธอเก็บอาการไม่อยู่ แม้พยายามบอกตัวเองว่าอย่าแสดงมันออกมาให้ชายหนุ่มรู้ก็ตาม

ติณณภัทรก้มมองจุดเชื่อมต่อที่มีเลือดสีแดงเปรอะเปื้อนอย่างเหลือเชื่อ เขาจงใจกระทำรุนแรงเพื่อพิสูจน์อะไรบางอย่างซึ่งตอนนี้ก็ได้คำตอบแล้ว 

กลีบเนื้อสีแดงระเรื่อที่ปิดสนิท ความคับแน่นภายในเหมือนกับไม่เคยผ่านการใช้งาน บวกอาการที่หญิงสาวแสดงออกมาคือคนไม่เคยชัด ๆ 

และในคืนนั้นเขาอาจจะเป็นคนเปิดซิงเธอด้วยซ้ำ ถึงได้มีเลือดติดอยู่

ทว่าทำไมมันถึงสวนทางกับสิ่งที่เธอทำ สวนทางกับสิ่งที่เขาได้ยิน และได้รับรู้มา ยังคงมีความคลางแคลงใจอยู่ดี