ตอนที่ 11 (NC) ด้วยตัวเอง

ตอนที่ 11 (NC) ด้วยตัวเอง

หน้าฉันร้อนผ่าวด้วยความอาย เลือดฝาดแดงกระจายจากแก้มไปถึงใบหู

ตัวฉันดีดขึ้นอัตโนมัติ ฉันไม่ยอมทำอะไรเสี่ยงๆ แบบนั้นอีกแน่ แต่เหมือนว่าคุณเซฟเขาจะไวกว่าฉันมาก ไม่ทันที่ฉันจะลุกขึ้น เขาก็ใช้สองมือจับที่เอวคอดของฉันแล้วยกตัวฉันลอยขึ้นไปนั่งคร่อมที่ตัวเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ว๊ายยย ปล่อยยยย ปล่อยฉันนะ” ฉันทั้งดิ้น ทั้งโวยวาย

แต่ยิ่งดิ้น มันยิ่งเหมือนปลุกเร้าท่อนเอ็นยักษ์ให้ตื่นจากการหลับใหลให้เร็วขึ้น เพราะฉันสัมผัสได้ถึงความแข็งขืนที่กำลังผงาดขึ้นมาเสียดสีช่องทางรักของฉันอยู่

“อย่าดิ้นสิ เดี๋ยวจะไม่ได้คุยนะ” เขาเอ่ยเสียงกระเส่า มุมปากกระตุกอย่างคนเจ้าเล่ห์

“คะ..คุณเซฟก็ปล่อยเอลิซลงสิคะ” ฉันพูดตะกุกตะกักอ้อนวอน

“ก็คุยมาสิ” ^-^ เขายังคงนิ่งเฉย และทั้งสองมือก็ยังคงตรึงอยู่ที่เอวของฉัน

ฉันหยุดดิ้นแล้ว แต่ท่อนเอ็นของเขากลับยังไม่หยุดขยับ มันยังคงดิ้นดุ๊กดิ๊ก เสียดสีหยอกล้อกับร่องสวาทของฉันผ่านแพนตี้บางตัวจิ๋ว

“กะ...ก็...คะ...คุณเซฟฟฟฟ...อือออ” ฉันเริ่มพูดไม่รู้เรื่อง ผลจากการเสียดสีที่ชวนสยิวตรงจุดกึ่งกลางของเราทั้งสอง มันกำลังทำให้ฉันสติกระเจิดกระเจิง

“ก็....อะไร...หืมมมม” เขายังคงแกล้งฉัน

“กะ...ก็ หยุดทำแบบนั้นก่อนสิคะ” ฉันเอ่ยเสียงระทวย

“ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย” เขาแสร้งพูดแต่ปากยิ้มกรุ้มกริ่ม

“ยะ....หยุด...นะคะ ยะ....อย่า ทำแบบนี้เลย...อือ อืออออ” ฉันเริ่มเสียการควบคุมตัวเอง

“ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย คุณมีอะไรจะพูดก็พูดมา” เขาพูดขณะที่สองมือยังจับที่เอวของฉัน แล้วออกแรงกด เพื่อที่จะบดขยี้ร่องสาวกับแก่นกายของเขาได้อย่างถนัด

“คะ...คุณ...ปะ...ปล่อย....อ่าาาา” ฉันพูดไม่เป็นศัพท์ ปากพร่ำปฏิเสธ แต่ร่างกายกลับตอบสนองเขาอย่างรู้งาน

“แต่ร่างกายคุณมัน....หึหึ” เขาเลื่อนมือข้างนึงขึ้นมาบีบคลึงอกตูมของฉันอย่างเมามัน มันยิ่งทำให้สติของฉันกระเจิดกระเจิงไปกันใหญ่ ร่างกายของฉันมันตอบสนองสัมผัสของเขาอีกแล้ว

จากตอนแรกที่พยายามหนีท่อนเอ็นของเขา บัดนี้เป็นตัวฉันเองที่ร่อนบี้ ขยี้ เอาเนินสวาทบดคลึงเข้ากับแก่นกายของเขา แม้จะมีแพนตี้ตัวจิ๋วกั้น แต่มันก็บางพอที่จะทำให้รู้สึกเสียว จนน้ำเจิ่งนองเบิกทางรัก ยิ่งเขาบีบเคล้น อกอิ่ม สลับกับ จับดึงยอดเม็ดมุกคู่งามที่ชูชันขึ้นเป็นปุ่มไต มันยิ่งทำให้ฉันออกแรงร่อนเอวขยี้ ถูไถ ร่องสวาทกับเอ็นยักษ์ให้หนังหน่วงยิ่งขึ้น

“อือออออ...อ่าาาาา.....อ่ะ...อ่ะ”

ฉันร่อนเอว ระรัวเร็วขึ้น บดบี้ ให้ติ่งเสียว ได้สัมผัสท่อนเอ็นแข็งให้มากที่สุด จนในที่สุด......

“กรี๊ดดดดด....อ๊าาาาาห์”

ฉันได้ไปแตะที่ขอบสวรรค์ดั่งใจปรารถนา พร้อมกับฟุบไปที่อกแกร่งของเขา อย่างหมดแรง ปากทางรักของฉันชุ่มฉ่ำเจิ่งนองไปด้วยน้ำหวานจากเกมเสียวที่ฉันทำด้วยตัวเองเป็นครั้งแรก

เขาจูบซับเหงื่อของฉันที่ผุดออกมาเต็มหน้าผากเนียน

“เก่งมากครับที่รัก....ผมเด็ดขนาดนี้ สงสัยว่าคุณคงต้องอยู่กับผมแล้วแหละ” เขายิ้มลำพองใจ

“ไม่......” ฉันตอบด้วยเสียวแผ่วเบาจากความเหนื่อย

แล้วยันกายขึ้นมานั่งในท่านั่งคร่อมเขาเหมือนเดิม ส่วนแก่นกายของเขาก็ยังคงขยับหยอกล้อกับร่องรักฉันอยู่ จนฉันต้องร่นสะโพกหนี

“คุณเซฟ ฉันสัญญานะคะ ว่าใน 1 เดือน ฉันจะแจ้งข่าวให้ทราบ จะไม่มีการตุกติกใดๆ ทั้งสิ้น ดังนั้นปล่อยให้ฉันกลับบ้านเถอะค่ะ” ฉันคุยกับเขาอย่างจริงจัง

“เอลิซ...ผมบอกแล้วไงว่าคุณต้องแทนตัวเองว่าเอลิซ” เขาเอ่ยเสียงนิ่ง แสดงความไม่พอใจออกมาเล็กน้อย

(โอ๊ยยย กำลังคุยเรื่องสำคัญจะมาจุกจิกอะไรก็การใช้คำเรียกแทนตัวเอง ฉันก่นด่าเขาในใจ)

“ค่ะ คุณเซฟ เอลิซสัญญาจริงๆ นะคะ ว่าหลังจากกลับบ้านแล้ว จะไม่มีการโกงใดๆ ทั้งสิ้น ข้อตกลงเรายังเหมือนเดิม และหลังจาก 1 เดือน จะแจ้งให้ทราบทันทีไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร” ฉันยังยืนยันเจตนารมณ์ของฉันในการที่จะออกไปจากที่นี่ให้ได้

“ผมก็ยังยืนยันว่าในเวลา 1 เดือนนี้คุณต้องอยู่กับผม” เขายังคงยืนกรานในความต้องการของเขาเช่นกัน

ฉันเริ่มส่งเสียงฮึดฮัดในลำคอ อย่างคนไม่สบอารมณ์ ไม่รู้ว่าเขาจะดื้อดึงไปถึงไหนกัน ฉันก็สัญญาเป็นมั่นเหมาะแล้วว่าจะแจ้งผลลัพธ์ให้ทราบหลังจากนี้หนึ่งเดือน ข้อตกลงเหมือนเดิม เพียงแค่ฉันขอออกไปใช้ชีวิตของตัวเองก็เท่านั้น

ในเมื่อคุยด้วยเหตุผลแล้วมันช่างยากเย็นอย่างนี้ งั้นฉันคงต้องงัดไม้เด็ดออกมาสะแล้ว!!

~~ ไม้เด็ดเริ่ม ~~

“แต่ฉันมีพ่อแม่ที่ต้องกลับไปหานะคะ” *^*

“ผมรู้ว่าพ่อแม่คุณไม่ได้อยู่ที่นี่” ^-^

(ห๊ะ!! เขารู้ได้ยังไง เหอะ..แค่นี้ฉันไม่ยอมแพ้หรอก)

“แต่ฉันต้องไปทำงาน” *^*

“ผมให้ลูกน้องไปยื่นใบลาให้คุณแล้ว” ^-^

“ห๊ะ....ว่าไงนะ” *0*

“ผมบอกว่า ผมให้ลูกน้องไปยื่นใบลาให้คุณแล้ว แต่ถึงคุณไม่ทำงานผมก็เลี้ยงได้” ^-^

(เอาเข้าไป จะบ้าตาย)

“ฉันมีหมาต้องไปให้อาหาร” *^*

“คุณไม่มี” ^-^

“ฉันต้องไปรดน้ำต้นไม้” *^*

“เรื่องนั้นผมให้ลูกน้องผมไปทำให้ได้” ^-^

“ฉันต้องหาเงินไปจ่ายค่าคอนโด” *^*

“คุณซื้อสด” ^-^

(กรี๊ดดดดด เขารู้ได้ไง อ๋อลืมไป เขาคือคุณเซบาสเธีย มหาอำนาจ...ชิ)

“ออ...อีกอย่าง คอนโดนั้นนะ นอกจากห้องคุณทั้งชั้นผมซื้อไว้หมดแล้ว ตอนแรกกะจะซื้อทั้งตึกแต่เดี๋ยวคุณก็มาอยู่กับผมแหละ ก็เลยไม่จำเป็น”

(*0*) ช็อก

คิดสิ! คิดสิ! มีอะไรที่จะอ้างได้อีกไหมยัยเอลิซ อย่าให้เสียชื่อปลาไหลสไลเดอร์เด็ดขาด

“เออออออ” *o*

“มีอะไรจะอ้างอีกไหมครับ” ^-^

(ชิเบื่อคนรู้ทัน แต่ระดับฉันไม่ยอมจนมุมง่ายๆ หรอก ไม้ตายละกัน...)

“ฉันมีแฟนแล้ว ฉันต้องกลับไปหาแฟนของฉัน” *^*

เขาทำหน้าอึ้งทันทีเมื่อฉันพูดจบ เป็นไงล๊าาา ทีนี้เขาจะได้ปล่อย...ฉั...น

“ฮ่าาาาา ๆๆ” เขาระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างสุดกลั้น

“คุณมั่นใจนะ ว่านั้นเรียกว่าแฟน ฮ่าๆๆๆ” เขาหัวเราะลั่นอย่างไม่ไว้หน้าฉันเลย

“คุณหมายความว่าไง” ฉันงงกับประโยคที่เขาเอ่ยออกมา

“คุณจะให้ผมพูดจริงๆ หรอ ฮ่าๆๆๆ” เขายังคงหัวเราะไม่หยุด (มีอะไรน่าขำกันเชียว ฉันสบถอยู่ในใจ)

“คุณไม่มีแฟน” ^-^ เขาพูดออกมาด้วยความมั่นใจ

“ฉันมี” *^* ฉันโต้ตอบออกไปในทันที

“คุณไม่มี” เสียงราบเรียบโต้ตอบไม่แพ้กัน

“ฉันมี” *^* ฉันยังคงเถียงสุดใจ

“ ผมบอกว่า...คุณไม่มี!!! ” (-*-) น้ำเสียงเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นดุดันขึ้น จนฉันรู้สึกขนลุก

“ฉันมี...อุ๊บ” *0*

เขาลุกขึ้นมาจูบที่ปากของฉัน ก่อนจะบดขยี้อย่างรุนแรงดุดัน จนปากฉันเริ่มเจ็บ และรู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวเลือดในปาก

“อ่อย อะ อัน เอ็บ” (ปล่อยนะฉันเจ็บ) ฉันพยายามส่งเสียงให้เขารู้

เขาถอนริมฝีปากหนาออกจากปากอิ่มของฉัน ฉันได้แต่เอามือเช็ดคราบเลือดที่ติดอยู่ที่มุมปาก

“ฉันเจ็บนะ”

“ถ้าคุณยังพูดว่ามีแฟนอีก..คุณจะเจ็บมากกว่านี้” เขาพูดด้วยสายตาแข็งกร้าวจนฉันกลัว

“ก็ฉันมี....” ฉันโพล่งไปอย่างลืมตัว พร้อมกับรีบเอามือมาปิดปากเพราะกลัวเขาจะทำรุนแรงอีก

“ตอนนี้ผมคือ แฟน ของคุณคนเดียวเท่านั้น เอลิซ” เขาพูดเน้น พลางบีบแขนฉันอย่างแรง

“โอ๊ยยย ฉันเจ็บนะ แล้วฉันไปตกลงกับคุณตอนไหน”

“ก็ตั้งแต่ตอนที่ท่อนเอ็นของผมมันกระแทกเข้าไปในร่องของคุณแล้วนั่นไง” เขากระชากฉันเข้าไปกระซิบที่ข้างหู

พูดจบเขาก็เหวี่ยงฉันลงไปกองกับที่นอน เขาหยัดตัวยืนขึ้นแล้วพูดว่า-

“ลุกไปแต่งตัวดีๆ ได้แล้ว ผมไม่มีอารมณ์แล้ว” เขาสั่งฉันด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด

(งง สิคะ หงุดหงิดอะไรของเขา ไอ้บ้านี่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย)

“แต่ฉันไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนนิ” ฉันพูดพลางก้มหน้างุดเพราะกลัวจะไปทำให้เขาเคืองใจอีก

“เอลิซ!!!” เขายังคงย้ำให้ฉันพูดชื่อตัวเองเวลาที่พูดกับเขา

(ไม่เข้าใจว่าจะอะไรกันหนักหนากับอีชื่อเนี้ย..เห้ออออ)

“เห้อออ...ค่าาา...เอลิซไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนนิค่ะ” ฉันบอกไปอย่างเหนื่อยหน่าย ที่ต้องมาเอาใจคนเจ้าอารมณ์

เขาเสมองมาที่ฉันแล้วหยิบมือถือโทรออก เขาคุยอยู่ 2-3 ประโยค จับใจความน่าจะเกี่ยวกับเสื้อผ้าของฉัน แล้วเขาก็กดวาง

ก่อนที่ฉันจะนึกอะไรได้บางอย่าง...

“คุณเซฟค่ะ...เอ่อ....ฉันต้องการชุดชั้นในด้วย” ฉันพูดอ้อมแอ้ม ด้วยความเขินอายที่ต้องมาบอกอะไรแบบนี้กับคนที่เพิ่งเจอได้แค่ 1 วัน

“เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา” เขาตอบกลับมาอย่างไม่ยี่หระ

เขากดมือถือโทรออกไปอีกรอบ แล้วสั่งลูกน้องอีกครั้ง โดยครั้งนี้คำพูดของเขามันถึงกับทำให้ฉันหน้าแดงแปร๊ดดดไปถึงหู เพราะประโยคที่เขาพูดว่าออกไปว่า

“มึงจัดชุดชั้นในมาให้เมียกูด้วย ขนาดก็มือกูกำไม่มิด เอามาทุกแบบทุกสีที่มีในห้าง แค่นี้” แล้วเขาก็กดวาง ก่อนจะหันหน้ามามองที่ฉัน อย่างมีคำถามว่าฉันต้องการอะไรเพิ่มอีกไหม เพื่อที่เขาจะได้โทรไปสั่งให้ใหม่

วินาทีนั้น ฉันอายจนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีให้รู้แล้วรู้รอด ไม่มีเวลามานั่งคิดหรอกว่าต้องการอะไรเพิ่มอีกไหม เพราะในสมองมันได้แต่คิดถึงคำพูดของเขาที่พูดกับลูกน้องไปแบบนั้น ‘พูดแบบนั้นเขาไม่ได้คิดว่าฉันจะอายบ้างหรือไง โธ่โว๊ยยย จะอายเรื่องไหนก่อนดี เรื่องที่เขาบอกขนาดหน้าอกฉัน หรือเรื่องที่เขาเรียกฉันว่า “เมีย” โอ๊ยยย ไอ้คุณเซฟบ้า ‘

แล้วหน้าฉันก็ต้องร้อนผ่าวขึ้นมากอีกรอบ จนทำให้ฉันต้องก้มหน้างุดทันที ก็เขาเล่นปลดผ้าขนหนู แก้ผ้าเดินไปแต่งตัว นี่ใจคอจะไม่มียางอายบ้างเลยหรือไง

ระหว่างที่เขาแต่งตัว และฉันนั่งรอเสื้อผ้า

~~~ ♬♪♫ ขอบคุณที่ฟ้าให้เราเจอกัน... ♬♪♫ ~~~ เสียงริงโทนมือถือฉันดังขึ้น

ขณะที่ฉันกำลังจะเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋า ก็มีมือหนามาคว้ากระเป๋าฉันไปเสียก่อน

“เอามานะ นั้นมันของของฉัน” ฉันร้องบอก

“ผมมีสิทธิ์ดู” เขาเอ่ยเสียงเข้ม

“ในฐานะอะไรมิทราบ” ฉันบอกอย่างเคืองๆ

“แฟน....หรือว่า....ผัว” เขาเน้นคำหลัง

(หน้าฉันผ่าวขึ้นมา ไอ้บ้านี้จะย้ำอะไรกันหนักหนา วันไนท์อ่ะรู้จักไหม..ชิ)

แล้วเขาก็ถือวิสาสะเปิดกระเป๋าฉัน เพื่อดูว่ามีใครโทรเข้ามา

หน้าจอมือถือโชว์ชื่อผู้ที่ติดต่อเข้ามา ~~~ (เคนสุดที่รัก)

“นี่คืออะไร” เขายื่นมือถือมาที่หน้าฉัน

(อ้าวนี่ฉันลืมบล็อกเบอร์ไอ้เคนมันไปหรอเนี้ย)

“ก็แฟนฉันไง ฉันบอกแล้วว่า...”

ยังไม่ทันพูดจบฉันก็โดนกระชากเข้าไปจูบอีกรอบ รสจูบยังคงรุนแรงและดุดันเช่นเดิม เขาดูดขบปากฉันจนเลือดซึม

(ไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลยจริงๆ)

เขาถอนจูบแล้วมองหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง

“ผมบอกแล้วว่า คุณมีผมเป็น แฟนและผัว เพียงคนเดียว” เขายังคงเน้นความสัมพันธ์ของเรา พร้อมส่งสายตาคาดโทษมาให้

~~~ ♬♪♫ ขอบคุณที่ฟ้าให้เราเจอกัน ♬♪♫ ~~~ เสียงริงโทนมือถือฉันดังขึ้นอีกครั้ง

เขามองจ้องเขม็งเหมือนบอกเป็นนัยๆ ว่าไม่ให้ฉันรับโทรศัพท์สายนี้ ความจริงฉันก็ไม่ได้อยากรับหรอก ไม่อยากเกี่ยวข้องอะไรกับมันอีกแล้ว แต่พอได้เห็นท่าทางโมโหของเขา มันทำให้ฉันรู้สึกอยากแกล้งเขาคืนบ้าง ถึงจะงงๆ อยู่บ้างว่าเขาจะมาโมโหฉันเรื่องอะไร

“ฉันขอรับสายหน่อยนะ” o_o ฉันอ้อนขอ

“รับทำไม” -*- เขาทำหน้านิ่ง ส่งเสียงไม่พอใจ

“กะ ก็เผื่อเขามีเรื่องด่วนไง” o_o ฉันเอ่ยอ้างออกไป ใจก็หวั่นๆ ว่าเขาจะฆ่าฉันเพราะสายที่โทรเข้ามาสายนี้ไหมเนี้ย

“มันจะตายก็ให้มันตายไป” -*- เขายังเหวี่ยงคำพูดกลับมาที่ฉัน จนฉันสะดุ้ง

“นะ นะ อย่างน้อยเขาก็เป็น...ฟะ...เอ๊ย...คนรู้จัก” สายตาพิฆาตส่งมาที่ฉัน จนฉันเปลี่ยนคำพูดแทบไม่ทัน

“เปิดลำโพง” -*- เขาออกคำสั่ง

“ค่ะ” o_o

ติ๊ด--

“ฮะ ฮัลโลว เอ..เอลิซใช่ไหม” เสียงคุ้นหูลอยออกมา นี่ไม่ใช่เสียงไอ้เคนแต่เป็นเสียงนังชมพู่เพื่อนชั่ว นี่มันกะจะโทรมาเยอะเย้ยอะไรฉันอีก

“แค่นี้นะ ฉันไม่อยากจะเสวนากับสวะอย่างพวกแก” ฉันพูดด้วยความโมโห ก่อนจะกดวาง

“ดะ เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน เอลิซ ฟังฉันก่อน” ชมพู่มันพูดด้วยน้ำเสียงแปลกๆ ดูรนๆ เหมือนกลัวอะไรบางอย่าง

“มีอะไร” ฉันพูดกระแทกน้ำเสียง

“เออ.....คือว่า...” ชมพู่เหมือนลังเลที่จะพูดออกมา

“ฉันมีเวลาให้แก่ 10 วิ พูดมา เร็ว 1....2..” ฉันบอกออกไปอย่างเหลืออด นี่ฉันต้องมาทนอะไรแบบนี้หรือไง

“คะ...เคนโดนคนมารุมทำร้าย ตอนนี้อาการสาหัสอยู่ไอซียู” ชมพู่พูดเสียงระส่ำ