Novels by พาวิจิตร

พั่บ...พั่บๆๆๆ“อ๊ะ...อ๊ะ...อือออออ...มาตินค่ะ...อ่าาาาา ~~” ใบหน้าหวานเชิดขึ้นร้องครวญครางกระเส่าเสียงดังลั่นห้อง อีกทั้งมือบางทั้งสองข้างยังยกขึ้นมากอบกุมสองเต้างามงอนแล้วจัดการบีบขยี้เล่นอย่างต้องการระบายความเสียวที่กำลังตีมวนอยู่ในท้องน้อยยามนี้“อ่าาาาา...มนต์...ผมรักคุณ...มนต์...ซี๊ดดดดด ~~” ส่วนคนตัวโตที่มีใบหน้าเหยเกไม่ต่างกันก็กำลังกัดฟันแน่นด้วยความกระสัน พร้อมกับลำเอ็นที่กำลังจะปะทุลาวาสีขาวขุ่นออกมาอีกครั้งแล้ว แม้ว่าเขาจะปลดปล่อยมันไปมากมายก่อนหน้านี้แล้วก็ตามและด้วยเสียงร้องคำรามที่ออกมาจากคนใต้ร่าง ก็เป็นเหมือนดั่งแรงส่งให้ร่างบางเร่งขยับขย่มลำเอ็นแข็งระรัวถี่ยิบ จนกระทั่งเมื่อร่องอุ่นเสียดสีเข้ากับปลอกเนื้อหยุ่นอีกเพียงไม่กี่อึดใจ แรงกระตุกตอดของมัดกล้ามเนื้อด้านในก็ได้ส่งให้ร่างทั้งสองก็ต่างกู่ก้องร้องคำรามลั่นออกมาด้วยความสุขสมอย่างพร้อมเพรียงกัน“กรี๊ดดดด...อร๊ายยยย ~~ / อ่าาาาส์ ~~”ความร้อนอุ่นสาดซัดเข้าเต็มท้องน้อยอีกครั้งจนรู้สึกได้ พร้อมกับร่างนุ่มนิ่มที่ทิ้งตัวลงไปนอนบนอกแกร่งอย่างอ่อนแรง ทั้งที่ในร่องสาวยังคงปล่อยให้ครอบงำกลืนกินเอ็นอุ่นอยู่แบบนั้นด้วยเพราะแ

กระทั่งเมื่อฉันหลับตาพักอยู่ได้ไม่นานมากนัก อาวุธร้ายที่ยังคงสอดเสียบอยู่ในร่องอุ่นก็เหมือนจะแสดงอำนาจร้องขอออกมาอีกครั้งจนฉันรู้สึกได้“อะ...อุ้ย...”ฉันที่เด้งตัวขึ้นมามองหน้าของคุณสามี ก่อนที่เขาจะอมยิ้มแล้วพยักหน้าน้อย ๆ ดูเหมือนเด็กน้อยกำลังขอความเมตตาจากผู้ใหญ่ด้วยเพราะตัวเองยังกินไม่อิ่ม ส่วนฉันที่ได้แต่ยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งไปให้เขาดั่งคนรู้ใจ ก่อนที่เราสองคนจะทำตามใจปรารถนาที่ต่างฝ่ายต่างรู้ดีว่า เรานั้นมีความต้องการกันและกันมากแค่ไหนพั่บ...พั่บ...พั่บๆๆ"อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ... / อืมมมมม ~~"จากนั้น...บทเพลงสวาทแสนเร่าร้อนจนอุณหภูมิในห้องน้ำพุ่งระอุ เสียงร้องครางกระเส่าประสานกับเสียงเนื้อนุ่มกระทบกันไม่หยุด เป็นสัญญาณบอกได้ดีว่าสองร่างที่เป็นเงาสะท้อนเคลื่อนกระเพื่อมไปในทิศทางเดียวกันนั้น ต่างมีความสุขกันมากแค่ไหน ความซาบซ่านที่ทั้งสองรอคอยกันมานานจนกระทั่งต่างคนต่างมั่นใจในความสัมพันธ์ครั้งนี้แล้ว มันช่างหอมหวานและกลมกล่อมคู่ควรกับที่ทั้งคู่รอคอยมานานจริง ๆก่อนที่ร่างบางจะถูกอุ้มยกตัวลอยอีกครั้ง โดยที่ภายในร่องฟิตแน่นของหญิงสาวนั้นยังมีท่อนเอ็นอุ่นคาอยู่เหมือนว่ามันไม่เคยถอดถอนไปไหน

แผล็บ ~~ จ๊วบ...จุ๊บ...ทั้งลิ้นทั้งริมฝีปากที่ต่างสลับกันทำหน้าที่อย่างขะมักเขม้น ส่งผลทำให้นอกจากร่างกำยำที่เกร็งรับความเสียวซ่านแล้ว ยังมีแท่งกล้ามเนื้อร้อนที่ตอนนี้ขยายร่างพองจนตัวโตชี้ตั้งโด่เชื้อเชิญให้ฉันลงไปทักทายจากนั้นร่างสาวที่ค่อย ๆ ย่อหย่อนกายคุกเข่านั่งลงไป จนเมื่อสายตาได้ประสานเข้ากับความใหญ่โตที่พอได้มองใกล้ ๆ แล้วจำต้องแอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ(ยะ...ใหญ่ไปไหม เฮือก ~~)ดวงตาที่เบิกโพลงด้วยเพราะกำลังการคาดคะเนว่ามือบางอาจจะกำสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้ไม่มิด แล้วนับประสาอะไรกับโพรงปากเล็กนุ่มนิ่มนี้จะครอบงำตัวตนที่ทั้งใหญ่ทั้งยาวนี้ให้ลงคอไปง่าย ๆ ได้ยังไง...และในขณะที่ฉันกำลังตกตะลึงและพิจารณาตัวตนของสามีตัวเองอยู่นั้น เสียงที่เหมือนต้องการจะบอกว่าฉันไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้กับเขาอย่างที่เขาทำให้กับฉันก็ได้ ก็กลับถูกการกระทำบางจู่โจมลงไปจนเสียงห้ามทุ้มถึงกับขาดหายออกมาไม่เต็มคำ“คุณไม่ตะ...ต้..อ....ง”จ๊วบ...แผล็บ ~~“อ๊ะ...อืมมมมม ~~”ปากอวบอิ่มที่ตรงเข้าจัดการครอบงำความใหญ่โตตรงหน้าเข้าใส่ปากไปในทันที ก่อนจะเริ่มขยับหัวโยกรูดหนังหยุ่นขึ้นลงอย่างไม่รีรอแม้ว่าปากจะต้องอ้ากว้า

จุ๊บ...จ๊วบ ~~ “อึก...อึก...”เสียงดูดกินหน้าอกอวบขนาดใหญ่ ผสานเข้ากับเสียงกลืนของเหลวลงคอ และเมื่อสองเต้าได้สลัดอาการคัดนมไปจนหมดแล้ว ความเสียวซ่านที่ต่อคิวรอก็ได้เข้ามาแทนที่อย่างรวดเร็ว“อื้ออออออ...ซี๊ดดดดด...สะ...เสียว ที่รัก...มนต์เสียว...”น้ำเสียงหวานครางกระเส่าพร้อมกับมือที่ขยำเรือนผมเจ้าของความร้อนที่ครอบงำอยู่บนปลายปทุมถันแน่น และด้วยความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นก็ยิ่งส่งให้มือบางกดให้ริมฝีปากนั้นจมลงไปในเนื้อนุ่มอย่างเต็มปากเต็มคำ“อืมมมมม...จ๊วบ...ผมรักคุณนะมนต์...แผล็บๆๆ”ส่วนเจ้าของริมฝีปากร้อนระอุที่ยังคงสาละวนอยู่ที่สองเต้าไม่หยุด ก็ได้แต่ดูดดื่มความหวานไม่ปล่อย อีกทั้งยังพร่ำบอกความในใจออกมาให้ฟัง“อ่าาาา...มาตินค่ะ มะ...มนต์จะไม่ไหวแล้ว”สิ้นเสียงกระเส่าครางบอก...คนตัวโตก็ไม่รอช้า รีบผละใบหน้าออกจากความใหญ่โตที่ทั้งหอม ทั้งนุ่ม และหวานอร่อย จนเขาไม่แปลกใจเลยว่าทำไมลูกสาวตัวน้อยถึงมักจะกินจุและมักจะหลับคาเต้าอวบอิ่มคู่นี้อยู่เสมอ และนับจากวันนี้เขาคงต้องขอลูกสาวตัวน้อยแบ่งความอร่อยจากสองเต้านี้มาบ้างแล้วล่ะ...จากนั้นใบหน้าคมสไตล์หนุ่มละตินก็เคลื่อนลงไปสำรวจยังจุดหมายต่อ

คำพูดที่หนักแน่น อีกทั้งท่าทีที่มั่นคงของชายหนุ่มที่ตอนนี้ได้เป็นสามีของฉันอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้ว ทุกอย่างที่เขาแสดงย้ำออกมาเพื่อให้ฉันได้สบายใจ มันก็ทำให้ฉันเริ่มเบาใจกับสิ่งที่กังวลมากขึ้น และเมื่อทุกอย่างเริ่มที่จะผ่อนคลายแล้ว มันก็ถึงเวลาที่ฉันจะทำหน้าที่ภรรยาเสียที“มนต์เชื่อคุณค่ะ...ถ้างั้นมนต์ขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ” จุ๊บ ~~ฉันพูดขอตัวไปอาบน้ำหลังจากที่ยืนรับแขกตั้งแต่เช้าจรดเย็นจนตัวเหนียวไปหมด พร้อมกับระบายยิ้มหวานส่งไปให้เขา ก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้นเขย่งร่างจุ๊บไปที่แก้มสากที่เต็มไปด้วยต่อหนวดเคราดูน่าจักจี้ส่วนคนตัวโตที่แม้ว่าการกอดจูบสำหรับเขากับหญิงสาวที่ผ่านมามักจะมีให้กันอยู่เสมอ เพียงแต่ในค่ำคืนนี้มันช่างหอมหวานและเร้าใจเป็นพิเศษจนทำให้หัวใจที่แข็งแกร่งของชายหนุ่มพลันอ่อนยวบยาบในทันทีและในขณะที่ฉันก้าวเท้าเดินไปยังห้องน้ำเพื่อเข้าไปชำระร่างกาย ความคิดบางอย่างก็ได้พลันผุดขึ้นมาในหัว ถึงการกระทำพิเรนทร์เพื่อตอบแทนความรักที่ชายหนุ่มที่กำลังนั่งมองตาละห้อยมอบให้มาโดยตลอด และด้วยความคิดนั้นที่มันดูน่าอายเล็กน้อย แต่ถ้าเลือกที่จะทำแค่ภายในห้องที่มีเราสองคน มันน่าจะเพิ่มความอภิร

จากนั้นภาพของคนร่างโตที่เดินไปมาด้วยความกระวนกระวายในขณะที่รอให้เพื่อนสนิทจัดเตรียมอุปกรณ์ในการอัลตร้าซาวด์ก็ได้ฉายอยู่ตรงหน้าฉัน คุณมาตินที่ดูจะตื่นเต้นไม่แพ้กันก็ได้แต่เดินเป็นหนูติดจั่นจนฉันเองอดเอ็นดูไม่ได้“มาตินเราว่านายดูจะตื่นเต้นกว่าภรรยาของนายอีกนะ” หมอหนุ่มที่เป็นเพื่อนของคุณมาตินเอ่ยปากแซว“เขาเป็นลูกคนแรกของเราเลยนะ จะไม่ให้เราตื่นเต้นได้ยังไงไหว แต่ยังไงเราก็ขอขอบใจนายมากนะที่ช่วยเหลือเราในครั้งนี้ และยอมเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ” คุณมาตินเอ่ยบอกกับเพื่อนสนิท ก่อนที่ทั้งสองจะพยักหน้าให้กันอย่างคนรู้ใจ จากนั้นไม่นานคุณหมอก็ได้เตรียมห้องสำหรับตรวจเสร็จพอดี“เชิญคุณมนตราเข้ามาได้เลยครับ นายจะเข้ามาด้วยก็ได้นะมาติน” หมอหนุ่มบอกด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างเข้าใจความตื่นเต้นของเพื่อนดีทันทีที่เข้าไปในห้องที่ทางเพื่อนคุณมาตินจัดเตรียมเอาไว้แล้ว ฉันก็ทำตามที่คุณหมอหนุ่มบอก ก่อนที่ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงนอนจะรู้สึกประหม่าด้วยความตื่นเต้นที่เกิดขึ้น พร้อมกับหัวใจที่เต้นระรัวยามจ้องมองไปยังหน้าจอมอนิเตอร์ที่แทบจะดูไม่ออกว่าอะไรเป็นอะไร ส่วนคุณมาตินที่กุมมือฉันแน่นจนเกิดความชื้นซึมออ

‘ไอ้เหี้ยนี่...!! ตายยากตายเย็นจริงนะมึง’ ผมสบถในใจแต่ทว่า...หลังจากผมให้เธอเปิดลำโพงเพื่อฟังว่ามันจะพูดอะไร แต่เสียงที่สวนเข้ามากลับกลายเป็นเสียงผู้หญิง และคำพูดของมันก็ทำให้ผมทั้งสะใจและสะอิดสะเอียนไปพร้อม ๆ กัน‘สะใจจริง ๆ โว้ยยย ไอ้กิตนี่จัดการได้ดีจริง ๆ’ ผมเอ่ยชมลูกน้องในใจและเมื่อได้ฟังประโยคต่อ ๆ ไป ผมก็ได้แต่นึกรังเกียจในตัวคนพวกนี้จริง ๆ‘ชิ...หน้าด้านจริง ๆ เลยอีนี่’ ผมก่นด่านังผู้หญิงหน้าด้านที่หักหลังเพื่อนรักของตัวเอง แล้วยังมีหน้ามาขอความช่วยเหลืออีกและถึงแม้จะสะใจที่ไอ้กิตให้ลูกน้องกระทืบไอ้ตัวผู้จนปางตาย แถมยังตบนังผู้หญิงชั่วคนนี้จนสลบมากแค่ไหน แต่ที่ผมยังเสียดายคือผมไม่ได้ไปจัดการด้วยตัวเอง และนั้นก็ถือว่าพวกมันยังมีบุญอยู่มาก เพราะไม่งั้นพวกมันคงเป็นผีเฝ้าที่แถวนั้นแน่นอนผมที่ลุ้นว่าเธอจะใจอ่อนสงสารพวกมันไหม แต่การตัดสินใจที่เด็ดเดี่ยวของเธอ ทำให้ผมรู้สึกปลื้มใจและคิดไม่ผิดจริง ๆ ที่เลือกเธอมาเป็นแม่ของลูกผม... ผมที่นอนเล่าถึงเรื่องราวในอดีตให้เธอฟัง พร้อมกับยิ้มย่องในใจ“เฮียนี่เจ้าเล่ห์จังเลยนะคะ วางแผนตั้งแต่ต้น ใช้ความเมาของเอลิซมาขี้ตู่ให้แต่งงานด้วย...ชิ

ตอนพิเศษ : บทสรุปคนทรยศณ Penthouse เซบาสเธีย“จัดการสั่งสอนพวกมันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม...เออดี...พวกมันจะต้องจำไปจนตาย...”เสียงแข็งกร้าวกรอกเสียงไปตามสาย ก่อนที่ปากหยักสวยจะเหยียดยิ้มร้ายด้วยความสะใจผมที่ตื่นนอนขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น จากลูกน้องที่โทรมารายงานถึงเรื่องราวที่ผมได้ให้มันไปสืบ ผมที่สั่งลูกน้องคนสนิทไปดำเนินการตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่อยู่ในร้าน เนื่องด้วยว่าผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จนถึงกับทำให้เธอคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนที่นอนของผม ต้องเสียใจจนถึงขนาดเอาร่างกายเข้าแลกเพื่อประชดชีวิตเขาที่แม้จะเดาได้ตั้งแต่แรก แต่พอได้ยินเองกับหู ก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้าทันที ทั้งที่เธอแสนดีกับพวกมันขนาดนั้น แต่กลับถูกพวกมันทรยศหักหลัง จนหัวใจแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี และเธอที่ตัดสินใจประชดชีวิตไปแบบนั้น ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่ผมที่ดูแลเธอ ชีวิตเธอตอนนี้จะเป็นยังไงหลังจากที่ผมได้ฟังในสิ่งที่ลูกน้องรายงาน รวมทั้งเรื่องที่ผมสั่งให้ไปกระทืบพวกมัน พอลูกน้องคนสนิทของรายงานจบผมก็ตัดสายทันทีและพลางนึกสะใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องมอบความต้องการให้แก่เธอ ผมคงไปกระทืบมันด้วยตัวของผมเองแล

ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(3)--- เอลิซ Talk ---ฉันที่ถึงกับร้องไห้โฮหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คุณเซฟได้ไปสืบเรื่องการหายตัวไปของพ่อกับแม่ของฉัน เขาที่ตามเบาะแสทุกอย่าง เพราะอยากจะให้พวกท่านได้มาร่วมงานในวันแต่งงานของเราทั้งสองคน แต่ใครจะไปคิดว่ากลับไม่มีพวกท่านอยู่บนโลกนี้อีกแล้วคุณเซฟยังเล่าให้ฟังต่อว่า พวกท่านทั้งสองได้ถูกทำพิธีทางศาสนาไปทั้งนานแล้วโดยองค์กรนั้น และจัดการกับเถ้ากระดูกไปจนหมดสิ้นเนื่องจากไม่คิดว่าทั้งสองท่านยังมีญาติหลงเหลืออยู่ และนั่นก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหดหู่ใจที่แม้แต่เถ้ากระดูกของพ่อกับแม่ตัวเอง ฉันยังไม่อาจจะสัมผัสได้ฉันร่ำไห้สะอื้นจนตัวโยนแม้จะตั้งท้องจนใกล้คลอด ฉันก็ยังอยากจะมีแม่ไว้คอยให้คำปรึกษาในเวลาที่ต้องเลี้ยงลูก ก่อนที่จะเฝ้าโทษตัวเองอยู่นาน ถ้าช่วงนั้นฉันเอะใจสักนิด และไม่ปล่อยให้ความเคยชินยามไม่มีพวกท่านมาทำให้ฉันไม่สนใจอะไร วันนี้เราพ่อแม่ลูกคงไม่ต้องมาพรากจากกันอย่างถาวรและนอกจากเรื่องราวของพ่อแม่ของฉันที่ฉันเพิ่งได้รับรู้ ก็ยังมีเรื่องราวที่น่าเซอร์ไพรส์มากกว่านั้น นั่นก็คือ...เพื่อนสนิทของคุณพ่อของฉันที่คอยช่วยเหลือท่านมาโดยตลอด เขาคนนั้นก

ผ่านไปอีกหลายปี ~~บัดนี้ลูกสาวตัวน้อยของพวกเขาได้เติบโตและคุ้นชินกับการใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวแล้ว เนื่องจากเวลาพวกเขาสองสามีภรรยาไปทำงานทีก็จะหายไปเป็นเดือน ๆ และข่าวการเสียชีวิตเมื่อปลายปีที่แล้วของผู้เป็นบิดาของเขา ก็ทำให้เขาได้แต่นึกเสียใจที่สุดท้ายแล้วไอ้ทิฐิที่เขาสร้างเอาไว้จนไม่เข้าไปดูใจท่านก่อนตายก็ได้ทำให้เขาย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว แม้กระทั่งงานศพของพ่อเขา เขาเองก็เลือกที่จะไม่ไปเพราะทำใจให้อภัยตัวเองไม่ได้ จนในท้ายที่สุดเขาก็ได้เลือกที่จะตัดขาดกับวงศ์ตระกูลเขา...ลบการเป็น...ฤธาทรัพย์ดำรงไปจนหมดสิ้นเตชินท์และไอรินตั้งใจทำงานอย่างหนักเพื่อเก็บเงินไว้ให้กับลูกสาวเพียงคนเดียวของพวกเขา แต่ใครจะรู้ว่าในค่ำคืนนั้นจะเป็นคืนสุดท้ายที่พวกเขาได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา...สองสามีภรรยาที่ขับเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวเพื่อไปทำงานยังภาคพื้นแห่งหนึ่งกลางหุบเขาหิมะ ด้วยสภาวะมรสุมที่เกิดขึ้นทำให้ สุดท้ายแล้วเฮลิคอปเตอร์ทั้งลำก็ร่วงลงสู่พื้นพร้อมกับหิมะที่ฝังกลบร่างทั้งสองให้หลับอย่างไม่มีวันตื่น...งานของพวกเขาสองคนที่รับทำ เป็นงานที่เสี่ยงต่อชีวิตเป็นอย่างมาก และแม้ว่าพวกเขาจะรู้ดีถึงควา

ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(2)หลายปีต่อมา ~~จนกระทั่งเมื่อข่าวการป่วยหนักของผู้เป็นบิดาดังเป็นข่าวใหญ่ เขาที่แม้จะเสียใจกับสิ่งที่พ่อทำกับตนมากแค่ไหน แต่ด้วยความเป็นลูกและความรัก ความผูกพันที่ยังมีอยู่ จึงทำให้วันนี้เขาได้ตัดสินใจที่จะกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเป็นครั้งแรกหลังจากที่ตัวเขาเองได้จากไปนานนับปีหลังจากที่เขากลับมายังประเทศบ้านเกิดและจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว วันนี้เขาก็ได้รวบรวมความกล้ากลับมายังคฤหาสน์หลังงามที่คุ้นตา แต่ทว่า...วันนี้เขาไม่ได้มาแค่กับไอรินภรรยาที่เขารัก แต่ว่า...เขายังพาโซ่ทองคล้องใจมาด้วย...เอลิซ...ลูกสาวตัวน้อยหน้าตาน่ารักที่เขาหวังพามากราบชายผู้เป็นปู่ของเธอแต่ทว่า...ทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสำหรับคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีเช่นเขา ทั้งที่เขาจะสลัดทิฐิทิ้งไปแล้วพาตัวเองมายืนอยู่หน้าคฤหาสน์ที่คุ้นเคยได้แล้ว แต่ทว่า...ขาของเขามันกลับไม่ยอมก้าวเข้าไปเสียทีเขาที่ยืนลังเลอยู่หน้าบ้านสักพักใหญ่ ๆ ทั้งที่ใจอยากจะเข้าไปดูใจผู้เป็นพ่อ แต่ด้วยทิฐิที่กลับเข้ามาอยู่ในใจ บวกกับความลำบากตากตำที่ต้องพบเจอมาอยู่หลายปี สุดท้ายแล้ว...ทิฐิก็เป็นฝ่ายชนะ..

ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(1)ณ คฤหาสน์ตระกูลฤธาทรัพย์ดำรง“ถ้าแกกล้าก้าวเท้าออกไปจากบ้านแค่ก้าวเดียว แกไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย”เสียงดังประกาศกร้าวจากเจ้าปากของร่างชายสูงวัย พูดกับลูกชายคนเล็กด้วยตัวที่สั่นเทาด้วยความโกรธ“ป๊า...!!” ชายหนุ่มที่ประคองร่างอันสั่นเทาของผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่ในอ้อมแขน หันมาด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย“เฮียใจเย็น ๆ ก่อนค่ะ” ส่วนผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเขา กลับเอื้อมมือขึ้นไปแตะที่มือเขาเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยพูดเมื่อเห็นเขาอารมณ์เริ่มปะทุ ด้วยไม่อยากให้ตนเองเป็นชนวนให้พ่อกับลูกต้องผิดใจกัน“ฉันเลือกผู้หญิงดี ๆ เพียบพร้อมเอาไว้แก แกดันไม่เอา แต่ดันไปเลือกผู้หญิงไม่มีหน้าตาในสังคม ผู้หญิงแบบนี้มันจะไปช่วยให้แกเจริญรุ่งเรืองขึ้นได้ยังไง...ห๊ะ...!!” ชายสูงวัยระเบิดอารมณ์ต่อ พร้อมกับค่อนแคะผู้หญิงของลูกชายเขา โดยที่เธอทำได้เพียงแค่ก้มหน้ายอมรับ“ป๊าครับ กรุณาให้เกียรติเมียของผมด้วย” ลูกชายพูดกดเสียงด้วยความไม่พอใจ เนื่องจากพ่อของต้นดูดถูกผู้หญิงที่ตนรัก“ป๊าก็ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะครับ แกก็ด้วยไอ้ชิน...” เสียงของผู้ที่เป็นทั้งลูกชายคนโตและยังเป็นพี่ชายเพียงคนเด

“แต่ว่าแม่ครับ...ได้โปรดอย่าห้ามไม่ให้พี่แดนไปบ้านปู่อีกเลยนะครับ” เด็กชายตรงหน้าพูดเหมือนกับรู้เท่าทันความคิดของฉันที่มีต่อเขาในสถานการณ์ตอนนี้“แต่พี่แดน...ลูก...” ส่วนฉันที่แม้จะปวดใจกับสิ่งที่ได้รับรู้มา แต่พอเห็นสายตาอ้อนวอนที่แสนจะเด็ดเดี่ยวของลูกชายตัวเองก็ทำได้เพียงแค่เรียกชื่อเขาเบา ๆ ด้วยความเหนื่อยใจ“นะครับแม่...พี่แดนสัญญาว่าพี่แดนจะตั้งใจเรียนศิลปะการป้องกันตัวให้หนักมากขึ้น และพี่แดนขอเรียนพวกการใช้อาวุธด้วยได้ไหมครับ...พี่แดนอยากดูแลตัวเองให้ได้มากกว่านี้”สายตามุ่งมั่นของลูกชายที่ส่งมาทำให้ฉันถึงกับสะท้อนใจ พร้อมกับมองไปที่ลูกชายด้วยความรู้สึกหน่วงในใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เด็กชายตรงหน้าที่ฉันไม่รู้ว่าเขาบัดนี้เขาได้เติบโตไปมากกว่าที่ฉันเห็นแค่ไหนแล้ว โดยเฉพาะยามที่เขาเอ่ยพูดด้วยสายตาแน่วแน่ไม่มีความรู้สึกลังเลหรือหวั่นใจเลยแม้แต่น้อยในดวงตาคู่นั้นถึงเรื่องที่อยากจะทำในสิ่งที่เด็กรุ่นเดียวกันไม่คิดจะทำ“พี่แดนไม่กลัวเหรอลูกถ้า...เอ่อ...ต้องกลับไปที่นั่นอีก” ฉันหยั่งเชิงถามลูกชายออกไป แม้ว่าคำตอบจากท่าทางของลูกชายที่มีให้ก่อนหน้านี้จะเป็นคำตอบให้ฉันแล้ว แต่ฉันก็ยังอ

รุ่งเช้า ~~วันนี้ฉันเลือกที่จะไม่เข้าไปบริษัท เพราะอยากจะอยู่รอรับลูกชายที่ไม่เคยห่างกายไปไกลขนาดนี้มาก่อน จนกระทั่งเมื่อสัญญาณการขอลงจอดเครื่องบินดังขึ้น ความรู้สึกหนักอึ้งในใจที่มีมานับตั้งแต่ลูกชายขึ้นเครื่องบินไปบ้านปู่ของเขาก็ได้ทุเลาลง“แม่คร้าบบบ ~~ พี่แดนคิดถึงแม่จังเลยครับ” ฟอด ~~ ฟอด ~~ ลูกชายตัวน้อยที่นับวันใกล้จะสูงเท่าฉันแล้ว วิ่งยิ้มร่าโผเข้ามากอดฉันแน่น พร้อมกับหอมแก้มฉันซ้ายขวาไม่หยุดก่อนที่ผู้ชายอีกคนที่ฉันคิดถึงไม่แพ้กันจะตรงปรี่เข้ามาหาฉันพร้อมกับทำเลียนแบบลูกชายของตัวเอง“พี่ก็คิดถึงลินมากเลยคร้าบบบบ ~~” ฟอด ~~ ฟอด ~~ คนเป็นพ่อที่ไม่ยอมน้อยหน้าลูกตรงถลาเข้ามากอดฉันพร้อมกับหอมแก้มซ้ายขวาเหมือนกัน โดยที่ลูกชายฉันได้แต่ดิ้นพล่านเพราะอึดอัดที่ถูกอัดอยู่ตรงระหว่างกลางการกอดกันของพ่อแม่ของเขา“เป็นไงบ้างคะ ทุกอย่างราบรื่นดีไหม” ฉันผละออกจากอ้อมกอดของผู้ชายทั้งสอง แล้วเอ่ยถามด้วยความคิดถึงแต่ทว่า...เสียงและท่าทางเจื่อน ๆ ของผู้เป็นสามีที่ตอบกลับมา ทำฉันอดแปลกใจไม่ได้“ก็ดีจ๊ะ...”“แล้วลูกล่ะครับพี่แดน เป็นไงบ้างสนุกไหมไปบ้านท่านปู่ครั้งแรก” ฉันมองไปยังลูกชายที่แสดงสีหน

“ผมไม่ต้องการให้คุณมาเร่งรัดให้แดนไปกับคุณนะครับ โปรดเข้าใจด้วยว่าลูกผมยังเล็ก” คนตัวโตเปิดประเด็นก่อน“ก็แล้วทำไมไปกับฉันจะต้องกลัวอะไร” ส่วนคนสูงวัยที่มีความคิดเป็นของตัวเองเช่นกัน ก็ได้เอ่ยปากออกมาอย่างไม่พอใจ“เพราะผมรู้ไงว่ามันอันตรายยังไง ผมรู้ว่าท่านนะยิ่งใหญ่แต่ใครจะรับประกันให้กับลูกชายของผมได้ล่ะ เพราะฉะนั้นนี่คือข้อตกลงระหว่างเราที่ผมจะยอมให้ได้ นั่นก็คือผมจะขอเวลา 5 ปีเพื่อฝึกให้แดนทันคนและมีวิชาเพื่อป้องกันตัวเวลาที่ไปใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น หลังจากนั้นผมถึงจะอนุญาตให้เขาไปที่ประเทศของท่านได้ เพื่อที่เขาจะได้รู้ตัวว่าเขายังพอใจที่จะรับตำแหน่งบ้า ๆ นั้นไหม และหลังจากที่เขาอายุครบที่จะเข้าพิธีรับมอบตำแหน่งได้แล้วถึงวันนั้นถ้าแดนยังต้องการที่จะไปกับท่านอยู่ล่ะก็ ผมก็พร้อมที่จะเคารพสิทธิ์ในการตัดสินใจของลูก เพียงแต่ถ้าหากว่าเขาเล็งเห็นแล้วว่าการไปอยู่กับท่านมันไม่ได้ทำให้เขามีความสุขแต่อย่างใด และถ้าหากมันเป็นอย่างนั้นแล้วล่ะก็ ต่อให้ใครหน้าไหนมันคิดจะมาฆ่าล้างตระกูลผมก็ตาม ผมจะไม่มีวันปล่อยมันไว้อย่างแน่นอน” คนตัวโตพูดรัวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและมั่นคง โดยไม่มีช่องให้คนที่มีอำน

“พี่แดนอยากไปครับ...ท่านปู่บอกอยากให้พี่แดนไปดูอาณาจักรที่จะเป็นของพี่แดน แต่พี่แดนก็อยากให้แม่คร้าบกับดีแลนไปด้วย แต่ดีแลนคงไม่อยากไป...ท่านปู่บอกแบบนั้น”เด็กน้อยพูดเจื้อยแจ้วด้วยแววตาเป็นประกายซุกซน ก่อนจะทำเสียงกระซิบกระซาบในประโยคท้ายยามเอ่ยปากนินทาผู้เป็นพ่อของตน“อย่างงั้นเหรอลูก” ฉันตอบลูกชายตัวน้อยกลับไปเพียงประโยคสั้น ๆ ด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง ที่ช่างต่างกับจิตใจที่ร้อนรุ่มเหลือเกินแต่ด้วยแววตาดวงน้อยที่เต็มเปี่ยมไปด้วยไฟปรารถนาที่อยากจะเห็นโลกกว้าง ทำให้ฉันที่แม้จะอยากปฏิเสธใจแทบขาด แต่จำต้องเก็บความต้องการนั้นเอาไว้แล้วเลือกหาทางออกที่ดีที่สุดในเวลานี้“ถ้าพี่แดนอยากไปแม่ก็จะอนุญาตครับ...เพียงแต่ ณ เวลานี้มันยังเร็วเกินไปที่พี่แดนจะไปบ้านท่านปู่ด้วยเหตุผลแรก แม่เองก็ใกล้ที่จะคลอดน้องแล้วแม่คงจะไปกับพี่แดนด้วยไม่ได้ พี่แดนคงไม่อยากให้แม่ไปคลอดน้องบนฟ้าใช่ไหมครับ” ฉันค่อย ๆ อธิบายให้ลูกชายตัวน้อยฟัง“ส่วนเหตุผลที่สอง แม่อยากให้พี่แดนโตกว่านี้อีกสักหน่อย อยากให้พี่แดนโตจนสามารถดูแลตัวเองได้แม้ในวันที่พ่อกับแม่ไม่ได้อยู่เคียงข้าง เพราะฉะนั้นถ้าพี่แดนอยากจะไปบ้านท่านปู่จริง พี่แดน

--- ดีแลน Talk ---“ที่ท่านพูดเมื่อสักครู่มันหมายความว่ายังไงครับ” ผมเปิดปากถามคนที่มีศักดิ์เป็นพ่อแม้ว่าผมจะไม่เคยนับว่าเขาเป็นพ่อก็ตาม“แล้วแกคิดว่าไงล่ะ...” ก่อนที่คนเจนสนามอย่างเฒ่าเจ้าเล่ห์จะยักคิ้วพูดหยั่งเชิง“พูดมาตรง ๆ เถอะครับ ผมรู้ว่าการที่คุณเทียวไปเทียวมาแบบนี้คงไม่ได้เป็นเพราะคิดถึง...เอ่อ...หลาน” ผมพูดไปด้วยรู้เจตนาคนตรงหน้าดีแต่อยากได้ความชัดเจน“เฮ้อ...ดีแลนแกพูดอย่างนั้นมันก็ดูจะดูถูกจิตใจฉันเกินไปนะ ฉันน่ะคิดถึงหลานจริง ๆ และอยากเจอเขาด้วย แต่ถ้าจะให้ฉันพูดตรง ๆ ฉันคิดว่าแกคงรู้สถานการณ์ของทางฝั่งตระกูลฉันดี และฉันก็รู้ดีว่าแกไม่โง่ที่จะไม่รู้เจตนารมณ์ของฉัน เพราะแกย่อมรู้ดีที่ฉันทำแบบนี้มันก็เพื่อแกเอง...” คนเป็นพ่อของผมพูดโดยที่มือบรรจงลูบไปที่หัวของลูกชายผมอย่างแผ่วเบา อีกทั้งยังมองดูเด็กน้อยด้วยสายตาอ่อนโยนซึ่งผมไม่เคยได้เห็นมาก่อนจากเขา“เพื่อผมเหรอ ผมว่าท่านทำเพื่อตัวเองมากกว่านะ” ผมแสยะยิ้มมองคนตรงหน้าอย่างเหลือจะเชื่อในสิ่งที่เขาพูดออกมา“ทำไมแกถึงคิดแบบนั้นกับพ่อได้ล่ะ...” ก่อนที่คนสูงวัยจะเบนสายตาจากหลานชายตัวน้อยมายังบุคคลที่เป็นลูกชายตนเองแทน พร้อมกับมอง

แต่เหนือสิ่งอื่นใดก็คงเหมือนกับที่ท่านชีคได้พูดเอาไว้ ว่าสิ่งที่ไม่อาจเปลี่ยนได้นั่นก็คือเขายังคงเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านชีคเขาจริง ๆ และยังคงมีสิทธิ์ในตำแหน่งผู้สืบทอดโดยชอบธรรม เพียงแต่เขาที่ไม่ต้องการตำแหน่งนั้นกลับไม่อาจปฏิเสธได้เต็มปากว่าถ้าหากถึงเวลาจวนตัวที่ตำแหน่งท่านชีคว่างขึ้นมาจริง ๆ เขาจะปฏิเสธมันได้อย่างไรเพราะด้วยกฎประหลาดที่ถูกกำหนดขึ้นมาว่าถ้าหากท่านชีคองค์ปัจจุบันไม่อาจมีทายาทสืบทอดตำแหน่งต่อไปได้ ทุกอย่างจำต้องรีเซตใหม่โดยการกำจัดสายเลือดที่เกี่ยวข้องที่ไม่อาจดำรงตำแหน่งผู้สืบทอดได้ให้หมด เพื่อไม่ให้เป็นเสี้ยนหนามหรือเป็นภัยคุกคามในตระกูลต่อไปที่จะได้ขึ้นมาครองตำแหน่งนี้แทนหลังจากที่ฉันได้ฟังเรื่องราวต่าง ๆ จากปากผู้เป็นสามี ฉันถึงกับหน้าถอดสีทันที ก่อนจะเอ่ยปากถามเขาไปถึงข้อสันนิษฐานในข้อตกลงที่ในวันนี้ท่านชีคชาดีฟคิดจะมาพูดกับพวกเรา“ถ้างั้นพี่ดีนคิดว่าเพราะอะไรท่านชีคถึงมาหาเราที่นี่ค่ะ” ฉันถามออกไปด้วยสีหน้าเป็นกังวล“ก็อย่างแรกข่าวที่เราแต่งงานหลุดออกไปที่ประเทศนั้นในวงศ์ตระกูลของท่านชีคต่างรู้ว่าพี่เป็นลูกของเขา แต่ด้วยอำนาจของเขาที่ยังคงเข้มแข็งอยู่พี่ถึ