91 ราชโองการ

ราชโองการ

มู่ชิงซานได้รับทราบว่าฟ่านรั่วเจี๋ยออกไปที่สำนักการแพทย์ เขาเกิดความกังวลใจจึงให้หยวนซางออกไปดูแลนาง เมื่อได้ข่าวว่าอวิ๋นฟงปรากฏที่เมืองหลวงเขาก็เบาใจลง

ตอนนี้เขามาอยู่กับบิดา เป็นสถานที่ลับพร้อมหมอหลวงหลายคนอาการของมู่เส้าซือไม่ได้มีสิ่งใดน่ากังวล เพียงแต่เขาเป็นคนที่สุขภาพไม่สู้ดีมาตั้งแต่ออกไปช่วยลูกชายคนโตที่ติดวงล้อมศัตรู หมอหลวงจึงไม่อยากให้มู่เส้าซืออยู่ใกล้แหล่งที่อาจมีโรคภัยกระจายถึงเขาได้

“ซานเอ๋อ...” เสียงเรียกของชายวัยกลางคนดังอย่างแหบแห้ง มู่ชิงซานเข้าไปใกล้ๆ ผู้เป็นบิดา เขาเห็นว่ามู่เส้าซือดูเหนื่อยล้า อีกทั้งผมบนศีรษะขาวโพลนกว่าวัย ช่วงเวลาไม่กี่วัน ชายผู้นี้มีสุขภาพถดถอยลงไปมาก

“ตามจริงเจ้าควรจะได้เป็นองค์รัชทายาท และขึ้นครองบัลลังก์ต้าหลาง”

“เสด็จพ่ออย่าได้เอ่ยเช่นนั้น ลูกรักชาติบ้านเมืองก็จริง แต่การนั่งบัลลังก์อยู่ท่ามกลางขุนนางที่ชอบประจบสอพลอเป็นเรื่องน่าเบื่อหน่าย”

“แต่เจ้ากุมกำลังทหารหลายแสนนาย และยังเป็นที่เกรงกลัวต่อทุกคนแม้แต่พี่ชายเจ้าจะกล่าวสิ่งใดยังถอยให้เจ้าถึงสามส่วน”

“ฮ่าๆ เสด็จพ่อ ข้าไม่เคยข่มขู่พี่ใหญ่”

“แต่เขาก็มิอาจเทียบรัศมีและบารมีของเจ้