84 ฟ้าฝนเป็นใจ (2)

นับตั้งแต่ฟ่านรั่วเจี๋ยมาอยู่ที่เมืองหลวงต้าหลาง มักมีของฝากมาจากทั้งฮองเฮาเซี่ยเหยียนและเหล่าขุนนางส่งมาให้ไม่ขาดสาย พ่อบ้านเหลียงเป็นธุระจัดการทุกอย่างและช่วยแบ่งเบาภาระของนางได้มากโข

กระนั้นหนึ่งในของฝากมากมายก็มีสิ่งที่ฟ่านเยี่ยฉีส่งมาให้ ทั้งที่นางกลับแคว้นหมิงไปแล้ว ทว่ายังไม่วายขยันสร้างความร้าวฉานให้นางกับมู่ชิง-ซาน ก่อนกลับนางยังส่งจดหมายมาถึงฟ่านรั่วเจี๋ย เขียนข้อความทิ้งเอาไว้ว่านางจะได้รับตำแหน่งสูงส่งในแผ่นดินต้าหลาง ส่วนน้องสาวต่างมารดาผู้นี้คงไม่แคล้วกลับไปใช้ชีวิตในตำหนักเย็นเช่นเดิม

“ทำลายทิ้งดีหรือไม่ฮูหยิน” พ่อบ้านเหลียงเอ่ยถาม สีหน้าไม่ใคร่พอใจ

“ยามที่อาศัยอยู่ในตำหนักเย็นใช่ว่าข้าจะมีของกินมากนัก กว่าเป็ดจะออกไข่ หรือพืชผักออกดอกออกผล ต้องใช้เวลามิน้อย”

“แต่ว่าของพวกนี้ล้วนเป็นการหยามหมิ่นท่าน องค์หญิงใหญ่ผู้นั้นช่างเจ้าคิดเจ้าแค้นไม่เลิก”

“นางกางปีกเป็นหงส์ได้ไม่นานหรอก นอกจากปีกจะหักบินไม่ได้ ขาก็ยังจะพิการอีกด้วย”

เหลียงตี้ได้ยินฟ่านรั่วเจี๋ยกล่าวแล้วก็ประหลาดใจ ฮูหยินของมู่ชิงซานปกติไม่ใช่คนเคียดแค้นใครง่ายๆ แต่ยามนี้ดูเหมือนนางจะไม่ยอมให้ผู้ใดมาทำร้ายตนแต่ฝ่า