28: ขายน้ำผึ้ง [2]

ทั้งสองฝ่ายตกลงนามทำสัญญากันเรียบร้อย สองสามีภรรยาจึงได้กล่าวลาเถ้าแก่เกา และไม่ลืมบอกที่อยู่ของพวกเขาไว้ หากว่าเถ้าแก่มีอะไรก็ให้ไปหาพวกเขาได้ทุกเมื่อ

“ท่านพี่เราไปร้านฝากเงินดีหรือไม่เจ้าคะ เงินเยอะขนาดนี้คงไม่เหมาะที่จะมีไว้ติดตัว”

“ก็ดีเหมือนกันเอาตามที่เจ้าว่าเถอะ” ภรรยาว่าเช่นไรเขาก็ว่าเช่นนั้น เชื่อฟังภรรยารับรองว่าดีทุกอย่าง

“พวกเราซื้อเกวียนไว้ใช้เองดีหรือไม่เจ้าคะ จะได้สะดวกเวลาเอาของมาส่งด้วย”

“เช่นนั้นเอาแค่เกวียนวัวก็พอเจ้าว่าอย่างไร”

“ข้าเห็นด้วยเจ้าค่ะ”

หยุนชิงฝากเงินในชื่อของนางห้าร้อยตำลึง อาจูห้าร้อยตำลึง ส่วนของหวังอีกหลินเขาให้นางฝากในส่วนของเขาแค่สามร้อยตำลึงพอ ส่วนที่เหลือให้ภรรยาเก็บไว้ หยุนชิงจึงตัดสินใจว่าเงินอีกเจ็ดร้อยตำลึงนางจะเก็บไว้สร้างบ้าน ซื้อเกวียนและของที่จำเป็นเข้าบ้านที่สร้างใหม่หากเงินส่วนนี้ไม่พอ ก็ยังมีสินค้ารอบใหม่รอขายอยู่ยังไงก็พอสำหรับส่วนนี้

เสร็จธุระจากการฝากเงินทั้งสองไปที่ร้านขายเกวียนต่อ โดยหวังอี้หลินเลือกวัวหนุ่มและวัวตัวเมียหนึ่งคู่ หากว่าเลี้ยงต่อไปก็จะมีลูกมีหลานไว้ใช้งานอีกในภายภาคหน้า โดยไม่ต้องเสียเงินซื้อวัวอีก

“เถ้าแก่ข้าต้องการวัวตัวผู้หนึ่งตัว ตัวเมียหนึ่งตัวเป็นวัววัยหนุ่มท่านขายตัวเท่าไรขอรับ”

“วัยหนุ่มจะแพงหน่อยนะนายท่าน วัวตัวผู้ราคาสามสิบตำลึง วัวตัวเมียยี่สิบตำลึงขอรับ” เถ้าแก่ร้านบอกราคาวัวอย่างละเอียด

“เจ้าว่าอย่างไรชิงเอ๋อร์” ด้วยราคาที่แพงเขาจึงไม่กล้าตัดสินใจต้องถามความคิดเห็นภรรยาก่อน

“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะท่านซื้อไปเลย”

“เถ้าแก่ข้าตกลงซื้อ...ที่ร้านท่านมีเกวียนขนาดกลางขายด้วยหรือไม่” เมื่อตกลงกันได้ชายหนุ่มแจ้งสิ่งที่ต้องการกับเถ้าแก่ร้าน

“มีขอรับเชิญพวกท่านเลือกดูทางนี้ได้เลย ประเดี๋ยวข้าให้เด็ก ๆ พาวัวมาให้พวกท่านเลือกด้วย” เถ้าแก่ร้านดีใจเป็นอย่างยิ่งที่วันนี้ เขามีลูกค้าซื้อโดยไม่ต่อราคาสักอีแปะ

เมื่อได้เกวียนเทียมวัวแล้วทั้งสองจึงไปหาซื้อไหใบเล็กมาเพิ่มอีกห้าร้อยใบ เพื่อที่จะได้ทำน้ำผึ้งมาเก็บไว้กับเกวียนที่เหมามา แล้วก็ให้ไปรับไหที่สั่งจากร้านโดยหยุนชิงให้ค่าจ้างเพิ่มจากสิบอีแปะเป็นสิบห้าอีแปะ ส่วนเกวียนที่ซื้อใหม่นางกับสามีขับกลับหมู่บ้าน

ข่าวที่ครอบครัวท้ายหมู่บ้านซื้อเกวียนวัวเป็นที่ฮือฮาอย่างมาก เพราะต่างก็รู้ว่าต้องใช้เงินมากเพียงไรถึงจะมีเกวียนวัวได้แต่นี่พวกเขามีเงินซื้อวัวตั้งสองตัว บางคนก็สงสัยว่าบ้านนี้ไปทำอะไรมาถึงได้มีเงินซื้อ บ้างก็ยินดีบ้างก็อิจฉา แต่หยุนชิงก็ไม่ได้สนใจกับคนพวกนี้ครอบครัวนางต่างหากที่ควรใส่ใจ