LOGINShare
บทที่ 4 สามีดีจะมีชัย
Last Updated:
2025-07-24 20:06:27VENIKA WEDDING
คนทั้งคู่ที่เกลียดกันตั้งแต่แรกพบ กลับต้องมานั่งลองชุดแต่งงานร่วมกัน บรรยากาศในร้านก็พาลอึมครึ้ม แลดูขมุกขมัวราวกับมีพายุฝนลูกใหญ่ก่อตัวระหว่างเขาและเธอ
หมอไป๋หน้าบอกบุญไม่รับ นั่งไขว่ห้างไม่สนใจภารัชชา ที่เลือกทั้งการ์ดและของชำร่วยในงานอย่างตั้งใจอยู่
วันหยุดไม่มีเคสให้ต้องผ่าตัดทั้งที กลับต้องมานั่งทำเรื่องไร้สาระจนหัวเสียแต่เช้า แค่ต้องนั่งรถคันเดียวมากับเธอ หมอไป๋ก็หงุดหงิดงุ่นง่านจนเพลิงอัคคีจะปะทุออกจากอกอยู่แล้ว
“อยากได้สีการ์ดโทนไหนดีคะคุณไป๋” ภารัชชาชวนเขาให้แลกเปลี่ยนข้อคิดเห็น
ตัวเขาเองก็ควรมีส่วนร่วมเหมือนกัน ในเมื่อเธอไม่ได้เข้าวิวาร์รักจอมปลอมกับตัวเองสักหน่อย แต่มีหมอไป๋เป็นเจ้าบ่าวของงานนี้ต่างหาก
พูดจบแล้วเธอก็หันโทนสีของการ์ดให้เขาดู หมอไป๋ปรายตามองแล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่ายเต็มทน
“ก็เลือกมาสักสี จะถามพร่ำเพื่อทำไม”
“ฉันแค่อยากถามความเห็นคุณค่ะ”
“เธอจะจริงจังกับวิวาห์จอมปลอมนี่ไปทำไม”
น้ำเสียงเขาเจือรอยเย็นชาปนความหงุดหงิดใจ ใบหน้าคมคายไร้ซึ่งอารมณ์ร่วมในการสนทนา ทำเธอหน้าเจื่อนแต่ยังฝืนอดรนทนกลั้นเก็บอาการอยู่
ภารัชชาสูดลมหายใจเข้าเพื่อปรับอารมณ์ให้คงที่ เธอสบมองสายตาเขาแล้วพูดในน้ำเสียงที่อยากประนีประนอม การหมางเมินหรือเฉยเมยมีแต่จะยิ่งทำให้งานล่าช้ากว่าเดิม
“ฉันรู้ค่ะว่าฉันคงเป็นภรรยาที่น่าละอายของคุณ แล้วคุณก็ไม่มีสิทธิ์คัดค้านงานแต่งในครั้งนี้ได้ด้วย”
“ฉลาดใช้ได้... ข้อดีเธอสินะ”
“ตัวฉันเองก็ไม่มีทางเลือกเหมือนกับคุณค่ะ”
ว่าที่คุณสามีเงียบสุขุมราวกับมหาสมุทรกว้าง แต่สายตาคู่นี้ยังคงนิ่งลึกเกินกว่าเธอจะอ่านใจออก
ตั้งแต่เกิดมาบนโลกใบนี้ยันอายุจะเข้าเลขสาม ภารัชชาอยู่ในโอวาทของผู้เป็นแม่มาโดยตลอด เพราะลึกๆ แล้วในใจเธอรักปรางสิตาและหวังให้อีกฝ่ายรู้สึกรักเธอเช่นกัน
ไม่ใช่เห็นเธอเป็นแค่เครื่องประดับบารมีตัวเอง...
ทั้งถีบส่งให้เธอเรียนเมืองนอกเมืองนา เคี่ยวเข็ญให้ต้องเก่งรอบด้านและดีเด่นกว่าลูกของภรรยาหลวง ทั้งปูทางยัดเยียดในสิ่งที่ตัวเองต้องการ แต่ไม่เคยถามความต้องการลูกเลย
เธออยากเป็นแค่คนธรรมดา ไม่ต้องเก่งไปทุกเรื่องก็ได้
“การที่คุณได้แต่งงานกับลูกสาวของภรรยารอง คงจะเป็นตราบาปในชีวิตหมอผู้สูงศักดิ์ไปชั่วชีวิตสินะคะ”
“เหอะ เธอประชดฉันอยู่เหรอภารัชชา”
“ฉันไม่ได้ประชดค่ะคุณไป๋...”
ภารัชชารู้ตัวดีว่าไม่เหมาะสม และไม่ต้องการให้เขามาทับถมให้รู้สึกแย่มากกว่านี้ เราทั้งคู่ต่างก็รู้ผลประโยชน์ของตัวเองที่จะได้ในการแต่งงานครั้งนี้ดี
เพราะงั้นแค่ทำให้จบไปเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวดีกว่า
“ฉันเองก็ละอายใจไม่ต่างกัน แต่ที่ฉันตั้งใจเลือกทุกอย่างทั้งที่รู้ว่ามันเป็นแค่วิวาห์ปลอมๆ ก็เพราะไม่อยากทำให้คุณต้องขายหน้าคนอื่น”
ซ่งไป๋ยังคงเงียบขรึม นัยน์ตาสีดำทมิฬมีประกายพิฆาต เขาเองก็อ่านใจเธอไม่ออกเหมือนกัน คาดเดาไม่เคยถูกว่าเธอนั้นจริงใจหรือเสแสร้งแกล้งทำอยู่กันแน่
“เพราะภรรยาคือกระจกสะท้อนของสามีค่ะ ยิ่งฉันใช้ชีวิตดีมีหน้ามีตาในสังคม คนที่ได้ผลพวงนี้เต็มๆ ก็คือคุณ”
“ฮึ... งั้นเหรอ”
“เบื้องหลังของเราไม่มีคนอื่นเห็น แต่เบื้องหน้าฉันจำเป็นต้องใส่หน้ากากเป็นภรรยาที่เพียบพร้อมของคุณ”
หมอไป๋ไม่คิดจะเถียงเพราะเธอพูดถูก ภรรยาคือกระจกสะท้อนของคนเป็นสามีอย่างถ่องแท้
ถ้าดูแลภรรยาดีออร่าความมั่งมีจะเจิดจรัส และหากภรรยาอยู่ดีมีสุขก็แปลว่าได้สามีที่ดีคอยดูแล ใครก็คงจะเยินยอตัวของซ่งไป๋ว่ามีเมตตาต่อภรรยาที่มาจากเมียรอง
“อีกอย่างถ้าเลือกได้... ไม่มีใครอยากเกิดเป็นลูกเมียน้อยหรอกค่ะคุณไป๋” เธอทิ้งระเบิดคำพูดไว้ให้เขาคิด สบนัยน์ตาสีเข้มของหมอไป๋อย่างไม่ละสายตา
ภารัชชาดูแข็งกร้าวไม่อ่อนโยน แต่ใบหน้าก็หวานล้ำปานน้ำผึ้งเดือนหน้า ซ้ำยังมีดวงตาชวนฝันราวกับเจ้ากวางน้อย
ความเงียบเข้าปกคลุมทั้งคู่ไปหนึ่งอึดใจ หมอไป๋ที่ทั้งสุขุมและนิ่งลึกเกินกว่าจะคาดเดาว่าเขาคิดอะไรอยู่ สุดท้ายก็ยอมลดทิฐิลงเพื่อจัดการงานตรงหน้าให้เสร็จสิ้น
“ตกลงการ์ดงานแต่งโทนสีไหนดีคะคุณไป๋” ภารัชชาปรับอารมณ์ให้กลับมาเป็นปกติ ก่อนจะส่งโทนสีให้เขาดูประกอบ
“ชมพูขาว” เขาตอบกลับแล้วปรายตามองนิ่งๆ
“ชมพูขาวเหรอคะ”
“เหลียนฮวากรุ๊ปคือดอกบัว ชมพูขาวก็เหมาะสุด”
“ได้ค่ะ ถ้างั้นรบกวนช่วยเลือกของชำร่วยหน่อยนะคะ”
พูดจบร่างระหงก็ขยับตัวเข้าไปใกล้เขา เพื่อช่วยกันเลือกของชำร่วยงานแต่งสำหรับแขกคนสำคัญที่มาร่วมงาน
ภารัชชาเองเป็นลูกนอกสมรสที่ใช้ชีวิตวันๆ ไปกับดอกไม้ที่ปรางสิตาบอกว่างี่เง่าและโง่งม ไร้ความทะเยอทะยานไม่สมกับเกิดมาเป็นลูกสาวเธอ
น่าเศร้าใจที่เลือกเกิดก็ไม่ได้ เลือกทำในสิ่งที่รักก็ยังไม่ได้อีก ชีวิตเธอต้องถูกแม่ตีกรอบและพ่อควบคุมอีกนานแค่ไหน
แค่อ่อนแอต่อหน้าแม่เธอยังทำไม่ได้เลย...
Latest chapter
ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย บทที่ 52 ถ้าหวั่นไหวใจจะเจ็บ
เช้าวันต่อมาภารัชชาตื่นแต่เช้าเพราะฝืนนอนต่อไม่ไหว เธออาบน้ำชำระล้างทำความสะอาดร่างกาย แต่รอยดูดสีช้ำแดงที่ปรากฏชัดบนเนินอก สะท้อนภาพคืนรักเร่าร้อนให้เธอหน้าเห่อร้อนตอนส่องกระจกร่างบางสวมแค่ชุดคลุมอาบน้ำห่มกาย ก่อนจะหยิบหลอดยาทาในลิ้นชักแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนเตียง แต้มยาทาบนโหนกแก้มให้สามีที่ยังหลับไม่รู้สึกตัวเงียบๆถ้ารู้ว่าใจร้อนต้องเจ็บตัวแล้วจะใช้อารมณ์ทำไมกัน...เธออดค่อนขอดเขาในใจไม่ได้ ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาเข้าไปรัวหมัดใส่สิบทิศแบบนั้น จะให้คิดเข้าข้างตัวเองว่าเขามาหึงหวงก็ไม่ได้ ในเมื่อเขาไม่ได้รัก คงโกรธมากกว่าที่เธอซบไหล่ชายอื่นจนอาจทำให้ขายหน้าถึงใจเธอจะโกรธเขาเช่นกัน แต่ก็ยังบรรจงทายาให้อย่างเบามือ ทว่าคำพูดใจร้ายของหมอไป๋ก็ผุดขึ้นมาในหัวอยู่ดี“แค่ตั้งท้องแล้วคลอดลูกให้ฉัน... จากนั้นเธอจะเป็นอิสระ”มือที่กำลังทายาตรงมุมปากให้เขาชะงักไป หัวใจชาวาบขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ คำพูดของเขาช่างใจดำอำมหิต สมคำร่ำลือเกี่ยวกับตัวหมอไป๋แห่งตระกูลซ่งนั่นแหละหมอไป๋ที่หลับใหลไม่ได้สติ เพิ่งรู้สึกตัวจากแสงแดดที่แยงตา เปลือกตาเขาขยับเล็กน้อยก่อนจะลืมขึ้นมอง ภาพใบหน้าสวยสดของภารัชชาเป็นสิ่งแ
ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย บทที่ 51 เธอเป็นของเขาทั้งหมด
หลังทั้งคู่ทะเลาะกันข้างนอก แต่ยังสะสางปัญหาไม่เสร็จ หมอไป๋ก็เหยียบคันเร่งมิดไมล์กลับเพนท์เฮ้าส์ทันที เขาฉุดกระชากภารัชชาบังคับให้เธอเดินตาม อารมณ์บนใบหน้ายังโกรธขุ่นสิ่งที่เธอทำกระทั่งเปิดประตูห้องนอนได้ เขาก็โยนร่างเธอลงบนเตียงกว้างอย่างไม่อ่อนโยน ก่อนจะไล่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกจนเปลือยเปล่า“ฉันไม่อยากทำ...” ภารัชชาเบือนหน้าหนี หลังสามีเตรียมที่จะถอดกางเกงตามเสื้อไปเธอเหม่อมองดวงไฟจากตึกสูงระฟ้า ภายในห้องไม่ได้เปิดไฟแต่เปิดม่านทิ้งไว้ ทำให้แสงไฟจากด้านนอกส่องสลัวเข้ามา พอให้หางตาเธอเห็นภาพเขากำลังเสยผมอย่างหัวเสียอยู่“หมายความว่าไงไม่อยากทำ”“ก็แค่ไม่อยากค่ะ”ซ่งไป๋ผ่อนปรนลมหายใจทิ้งแรงๆ ถ้าเขาฝืนบังคับให้เธอทำทั้งที่ไม่เต็มใจ มันก็ไม่ต่างอะไรจากการที่เขาขืนใจเธอหรอกต่อให้เธอจะมองว่าเขาเลวร้ายแค่ไหน แต่ซ่งไป๋ไม่คิดจะร่วมเตียงกับคนที่ไม่เต็มใจหรอกนะ คนอย่างเขาไม่จำเป็นต้องบังคับใคร ต่อให้ไม่มีภารัชชาผู้หญิงมากมายก็พร้อมใจจะขึ้นเตียงกับเขาอยู่ดี“ถ้าไม่อยากทำ งั้นฉันขอถามอะไรเธออย่างนึง...” เสียงคำถามเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ขณะปลดเข็มขัดและถอดกางเกงออกคนตัวสูงโถมร่างขึ้นคร่อมทับ
ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย บทที่ 50 ไม่เคยคิดจะรัก
สิ่งที่เธอย้อนถามเขากลับมา มันทำให้ภาพรักเก่าที่แสนเจ็บปวด แต่ยังเป็นความทรงจำที่เคยสวยงาม พร้อมใจกันหลั่งไหลย้อนกลับเข้ามาในหัวของซ่งไป๋“เธอรู้ได้ไง...” เขาปรายตามองเธอ แววตาเฉยชาที่มองกัน ทำให้ใจของคนถูกมองรู้สึกเจ็บปวด“สำคัญด้วยเหรอคะว่ารู้ยังไง”ภารัชชาแค่นยิ้ม คงจะจริงจนพูดอะไรไม่ออกเลยสินะ“ประเด็นคือ... ฉันพูดความจริงถูกต้องมั้ยคะ”“จะจริงหรือไม่จริง อดีตก็คืออดีตอยู่ดี”“อดีตที่ยังรู้สึกในปัจจุบันน่ะเหรอคะคุณไป๋... จะเรียกอดีตได้ยังไง”สิ้นประโยคที่แทงใจดำคนฟัง ร่างสูงก็นิ่งงันไม่พูดไม่จาและไม่คิดจะแก้ต่างอะไร จนเธอพอเข้าใจแล้วว่าทุกอย่างที่รู้มาคือความจริงภารัชชารู้เรื่องทั้งหมดจากอิงธารา หลังโทรระบายความในใจกับเพื่อนสนิท อิงธาราพอรู้คร่าวๆ ว่าทั้งคู่เคยมีข่าวฉาวถึงแฟนสาวที่เคยคบกับหมอไป๋ นอกใจไปคบหากับน้องชายต่างมารดาแทนแต่สุดท้ายก็ตบแต่งเข้าตระกูลอย่างเป็นทางการ ก่อนข่าวลือจะซาไปตามกาลเวลา หรือจากอำนาจเงินที่ใช้ปิดข่าวนั่นแหละเธอไม่เคยเอะใจเรื่องนี้สักนิด อาจเป็นเพราะเอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในร้านดอกไม้ ใช้ชีวิตปลงปลดในวัยที่ใกล้เลขสาม เลยไม่รู้สึกระแคะระคายกับสายตาที่ทั้งค
ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย บทที่ 49 รักแรกของซ่งไป๋
ร่างสูงยังอยู่ในอารมณ์โกรธจัด เหยียบคันเร่งมิดไมล์มาตามภรรยาที่ร้านเหล้า ก้าวขายาวสับปลายเท้าปรี่เข้าไปในบาร์ กวาดสายตามองหาภารัชชาก่อนจะพบว่าเพลิงเหมันต์โบกมือเรียกอยู่ใบหน้าหล่อคมฉายชัดถึงอารมณ์ร้าย ไม่พอใจอย่างยิ่งที่ได้เห็นภาพภารัชชากับหนุ่มรุ่นพี่ นั่งกอดกันกลมราวกับเป็นชู้รักยังไงยังงั้น“มันอยู่ไหน” หมอไป๋กดเสียงต่ำ ดวงตาวาวโรจน์มองหาคู่กรณี“ใจเย็นนะไอ้ไป๋ แค่กอดกันไม่มีอะไรหรอกมึง” คนที่พยายามพูดปลอบยิ้มแห้ง เห็นซ่งไป๋รีบบุ่มบ่ามดูใจร้อนเลยยั้งเอาไว้ก่อน“แต่มันกอดเมียกูจะใจเย็นยังไง”“ยอมรับว่าเธอเป็นเมียแล้วเหรอวะ”เพลิงเหมันต์กระตุกยิ้มชอบใจ มองเพื่อนรักที่แสร้งเบือนหน้าหนีไปถอนหายใจใส่ แต่ความจริงก็รู้อยู่แก่ใจ หึงจนหน้าดำหน้าแดงมาแต่ไกลแบบนี้ ไม่ต้องอ้าปากก็เห็นลิ้นไก่สั่นแล้ว“แล้วตอนนี้เธออยู่ไหน”“มุมโต๊ะโน่นไง...”ว่าแล้วก็หันหลังชี้ไปที่โต๊ะมุมหนึ่งของร้าน เมื่อมองลอดผ่านผู้คนไปจะเห็นภารัชชานอนซบไหล่สิบทิศอยู่เพลิงเหมันต์กอดอกวิเคราะห์ภาพทั้งคู่อยู่ เขาเองก็ยืนจับตามองอยู่นานสองนาน เห็นแค่สองคนนั้นกอดปลอบกัน แต่ไม่มีอะไรที่ล่วงเกินให้เขาต้องเป็นฝ่ายเข้าไปคลี่คลายส
ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย บทที่ 48 เมาเหล้าเพราะเมารัก
เพียะฝ่ามือหนาตบเข้าที่ใบหน้าหญิงสาวเต็มแรง จนร่างเธอร่วงลงไปกองกับพื้น ยกมือขึ้นจับหน้าข้างที่ถูกตบแล้วกัดปากล่างแน่นไม่ใช่ครั้งแรกที่ถูกเพชรเพทายทำร้ายร่างกาย แต่เขาทำร้ายเธอทุกทางไม่ว่าจะร่างกายหรือจิตใจ เหยียบย่ำจิตใจผู้หญิงคนนึงไม่มีชิ้นดี โดยที่เหมยหลินไม่สามารถอ้าปากร้องขอความช่วยเหลือได้เลยเพชรเพทายย่อตัวลง เขาโกรธจัดจนตาแดงก่ำ ลมหายใจเพลิงร้อนผ่าว ก่อนจะจับปลายคางเธอให้เงยหน้าขึ้นมอง แล้วออกแรงบีบหนักขึ้นจนเธอเบ้หน้าเจ็บแต่ไม่กล้าต่อปากต่อคำเถียง“อย่านึกว่าฉันไม่รู้ วันนี้ที่เธอไปโรงพยาบาลคือไปหาใคร”“ฉันพูดอะไรไปคุณก็ไม่เชื่อใจกันอยู่ดีนี่คะ”“เธอไปร่านกับมันมาใช่มั้ยเหมยหลิน”เหมยหลินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ น้ำตาเธอเอ่อคลอ ทั้งใต้ตาก็แดงก่ำแต่กลับไม่มีน้ำตาสักหยดรินไหลออกมาสามีอย่างเพชรเพทายระแวงเธอกับหมอไป๋น่าดู เขาส่งคนให้สะกดรอยตามภรรยาไปทุกที่ ในวันนี้พอทราบเรื่องว่าเธอไปโรงพยาบาล เขาก็ไม่ฟังเธออธิบายให้มากความ แต่เลือกใช้ความรุนแรงเป็นทางออกแทน“หะ คิดถึงของเก่าจนอยากโดนมันขึ้นมาหรือไง” เพชรเพทายออกแรงบีบสองแก้มเธอแรงขึ้นเหมยหลินตัวสั่นเทาด้วยความกลัว เธอกลัวจะถูกเขาท
ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย บทที่ 47 รักเก่าที่ยังเจ็บปวด
ร่างสูงยืนมองแผ่นหลังของภรรยาจนลับสายตาไป ก่อนจะยกมือขึ้นกุมขมับอย่างหงุดหงิดใจ นอกจากจะไม่ได้ลิ้มรสไก่ตุ๋นโสมแล้ว ยังมีเรื่องให้ต้องผิดใจกันอีกต่างหาก“แม่งเอ้ย” เขาสบถกับตัวเองแล้วขมวดคิ้วแน่นทว่าวินาทีต่อมา หมอไป๋ก็นิ่งงันไปสักพัก คิ้วเข้มที่ขมวดเป็นปมอยู่ก็พลันคลายออกทีละนิดเขากำลังครุ่นคิดกับตัวเอง เหตุไฉนทำไมต้องอารมณ์เสียที่เห็นอีกฝ่ายเดินหนีกัน ในเมื่อตัวของภารัชชาก็ไม่ได้สำคัญกับเขาถึงขั้นที่ต้องตามอธิบาย“อยากเข้าใจแบบไหนก็ตามใจละกัน...”ถึงปากจะตัดพ้อไปแบบนั้น แต่เขากลับเสยผมอย่างหัวเสีย ที่ภารัชชาเข้ามาได้ผิดจังหวะไปหมด เส้นเลือดที่ขมับตอดตุบราวกับมีชีวิต หัวเขาร้อนผ่าวจนเม็ดเหงื่อซึมตามไรผมหมดแล้ววันนี้เขาก้าวเท้าข้างที่ซวยออกจากบ้านรึไงกัน...หมอไป๋เดินกลับมาที่ห้อง สีหน้าฉายชัดว่าไม่สบอารมณ์ ก่อนปรายตามองที่หญิงสาวพร้อมเอ่ยปากไล่ ไม่สนว่าเธอจะสะอื้นไห้เสียใจต่อหน้าก็ตาม“ออกไปจากห้องทำงานฉันได้ละ”“ไป๋...”เหมยหลินเอื้อมมือจะเอาไปจับมือเขา แต่หมอไป๋เป็นฝ่ายเบี่ยงตัวหลบ พลางลอบระบายลมหายใจอย่างเอือมระอาวันนี้เธอมาร้องห่มร้องไห้กับเขา เพราะทะเลาะหนักกับเพชรเพทายมาเรื่
You may also like
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว
เล่อเอิน55.4K viewsธุลีใจ
เอเวอลีน เอ็มเอ็ม46.5K viewsพลาดรักร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol31.6K viewsบทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋81.2K viewsลูกเขยเทครัว
กาสะลอง3.2K viewsบ้านไร่สายสวาท
ซินเหมย / ณศิกมล64 viewsปราบพยศสามีแต่ง
จางเหมี่ยวเฟิ่ง46 viewsบทเรียนลับคลับชั้นสูง
ผลิกา(เลอบัว)985 views
