/ โรแมนติก / ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย / บทที่ 4 สามีดีจะมีชัย

공유

บทที่ 4 สามีดีจะมีชัย

last update 최신 업데이트: 2025-07-24 20:06:27

VENIKA WEDDING

คนทั้งคู่ที่เกลียดกันตั้งแต่แรกพบ กลับต้องมานั่งลองชุดแต่งงานร่วมกัน บรรยากาศในร้านก็พาลอึมครึ้ม แลดูขมุกขมัวราวกับมีพายุฝนลูกใหญ่ก่อตัวระหว่างเขาและเธอ

หมอไป๋หน้าบอกบุญไม่รับ นั่งไขว่ห้างไม่สนใจภารัชชา ที่เลือกทั้งการ์ดและของชำร่วยในงานอย่างตั้งใจอยู่

วันหยุดไม่มีเคสให้ต้องผ่าตัดทั้งที กลับต้องมานั่งทำเรื่องไร้สาระจนหัวเสียแต่เช้า แค่ต้องนั่งรถคันเดียวมากับเธอ หมอไป๋ก็หงุดหงิดงุ่นง่านจนเพลิงอัคคีจะปะทุออกจากอกอยู่แล้ว

“อยากได้สีการ์ดโทนไหนดีคะคุณไป๋” ภารัชชาชวนเขาให้แลกเปลี่ยนข้อคิดเห็น

ตัวเขาเองก็ควรมีส่วนร่วมเหมือนกัน ในเมื่อเธอไม่ได้เข้าวิวาร์รักจอมปลอมกับตัวเองสักหน่อย แต่มีหมอไป๋เป็นเจ้าบ่าวของงานนี้ต่างหาก

พูดจบแล้วเธอก็หันโทนสีของการ์ดให้เขาดู หมอไป๋ปรายตามองแล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่ายเต็มทน

“ก็เลือกมาสักสี จะถามพร่ำเพื่อทำไม”

“ฉันแค่อยากถามความเห็นคุณค่ะ”

“เธอจะจริงจังกับวิวาห์จอมปลอมนี่ไปทำไม”

น้ำเสียงเขาเจือรอยเย็นชาปนความหงุดหงิดใจ ใบหน้าคมคายไร้ซึ่งอารมณ์ร่วมในการสนทนา ทำเธอหน้าเจื่อนแต่ยังฝืนอดรนทนกลั้นเก็บอาการอยู่

ภารัชชาสูดลมหายใจเข้าเพื่อปรับอารมณ์ให้คงที่ เธอสบมองสายตาเขาแล้วพูดในน้ำเสียงที่อยากประนีประนอม การหมางเมินหรือเฉยเมยมีแต่จะยิ่งทำให้งานล่าช้ากว่าเดิม

“ฉันรู้ค่ะว่าฉันคงเป็นภรรยาที่น่าละอายของคุณ แล้วคุณก็ไม่มีสิทธิ์คัดค้านงานแต่งในครั้งนี้ได้ด้วย”

“ฉลาดใช้ได้... ข้อดีเธอสินะ”

“ตัวฉันเองก็ไม่มีทางเลือกเหมือนกับคุณค่ะ”

ว่าที่คุณสามีเงียบสุขุมราวกับมหาสมุทรกว้าง แต่สายตาคู่นี้ยังคงนิ่งลึกเกินกว่าเธอจะอ่านใจออก

ตั้งแต่เกิดมาบนโลกใบนี้ยันอายุจะเข้าเลขสาม ภารัชชาอยู่ในโอวาทของผู้เป็นแม่มาโดยตลอด เพราะลึกๆ แล้วในใจเธอรักปรางสิตาและหวังให้อีกฝ่ายรู้สึกรักเธอเช่นกัน

ไม่ใช่เห็นเธอเป็นแค่เครื่องประดับบารมีตัวเอง...

ทั้งถีบส่งให้เธอเรียนเมืองนอกเมืองนา เคี่ยวเข็ญให้ต้องเก่งรอบด้านและดีเด่นกว่าลูกของภรรยาหลวง ทั้งปูทางยัดเยียดในสิ่งที่ตัวเองต้องการ แต่ไม่เคยถามความต้องการลูกเลย

เธออยากเป็นแค่คนธรรมดา ไม่ต้องเก่งไปทุกเรื่องก็ได้

“การที่คุณได้แต่งงานกับลูกสาวของภรรยารอง คงจะเป็นตราบาปในชีวิตหมอผู้สูงศักดิ์ไปชั่วชีวิตสินะคะ”

“เหอะ เธอประชดฉันอยู่เหรอภารัชชา”

“ฉันไม่ได้ประชดค่ะคุณไป๋...”

ภารัชชารู้ตัวดีว่าไม่เหมาะสม และไม่ต้องการให้เขามาทับถมให้รู้สึกแย่มากกว่านี้ เราทั้งคู่ต่างก็รู้ผลประโยชน์ของตัวเองที่จะได้ในการแต่งงานครั้งนี้ดี

เพราะงั้นแค่ทำให้จบไปเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวดีกว่า

“ฉันเองก็ละอายใจไม่ต่างกัน แต่ที่ฉันตั้งใจเลือกทุกอย่างทั้งที่รู้ว่ามันเป็นแค่วิวาห์ปลอมๆ ก็เพราะไม่อยากทำให้คุณต้องขายหน้าคนอื่น”

ซ่งไป๋ยังคงเงียบขรึม นัยน์ตาสีดำทมิฬมีประกายพิฆาต เขาเองก็อ่านใจเธอไม่ออกเหมือนกัน คาดเดาไม่เคยถูกว่าเธอนั้นจริงใจหรือเสแสร้งแกล้งทำอยู่กันแน่

“เพราะภรรยาคือกระจกสะท้อนของสามีค่ะ ยิ่งฉันใช้ชีวิตดีมีหน้ามีตาในสังคม คนที่ได้ผลพวงนี้เต็มๆ ก็คือคุณ”

“ฮึ... งั้นเหรอ”

“เบื้องหลังของเราไม่มีคนอื่นเห็น แต่เบื้องหน้าฉันจำเป็นต้องใส่หน้ากากเป็นภรรยาที่เพียบพร้อมของคุณ”

หมอไป๋ไม่คิดจะเถียงเพราะเธอพูดถูก ภรรยาคือกระจกสะท้อนของคนเป็นสามีอย่างถ่องแท้

ถ้าดูแลภรรยาดีออร่าความมั่งมีจะเจิดจรัส และหากภรรยาอยู่ดีมีสุขก็แปลว่าได้สามีที่ดีคอยดูแล ใครก็คงจะเยินยอตัวของซ่งไป๋ว่ามีเมตตาต่อภรรยาที่มาจากเมียรอง

“อีกอย่างถ้าเลือกได้... ไม่มีใครอยากเกิดเป็นลูกเมียน้อยหรอกค่ะคุณไป๋” เธอทิ้งระเบิดคำพูดไว้ให้เขาคิด สบนัยน์ตาสีเข้มของหมอไป๋อย่างไม่ละสายตา

ภารัชชาดูแข็งกร้าวไม่อ่อนโยน แต่ใบหน้าก็หวานล้ำปานน้ำผึ้งเดือนหน้า ซ้ำยังมีดวงตาชวนฝันราวกับเจ้ากวางน้อย

ความเงียบเข้าปกคลุมทั้งคู่ไปหนึ่งอึดใจ หมอไป๋ที่ทั้งสุขุมและนิ่งลึกเกินกว่าจะคาดเดาว่าเขาคิดอะไรอยู่ สุดท้ายก็ยอมลดทิฐิลงเพื่อจัดการงานตรงหน้าให้เสร็จสิ้น

“ตกลงการ์ดงานแต่งโทนสีไหนดีคะคุณไป๋” ภารัชชาปรับอารมณ์ให้กลับมาเป็นปกติ ก่อนจะส่งโทนสีให้เขาดูประกอบ

“ชมพูขาว” เขาตอบกลับแล้วปรายตามองนิ่งๆ

“ชมพูขาวเหรอคะ”

“เหลียนฮวากรุ๊ปคือดอกบัว ชมพูขาวก็เหมาะสุด”

“ได้ค่ะ ถ้างั้นรบกวนช่วยเลือกของชำร่วยหน่อยนะคะ”

พูดจบร่างระหงก็ขยับตัวเข้าไปใกล้เขา เพื่อช่วยกันเลือกของชำร่วยงานแต่งสำหรับแขกคนสำคัญที่มาร่วมงาน

ภารัชชาเองเป็นลูกนอกสมรสที่ใช้ชีวิตวันๆ ไปกับดอกไม้ที่ปรางสิตาบอกว่างี่เง่าและโง่งม ไร้ความทะเยอทะยานไม่สมกับเกิดมาเป็นลูกสาวเธอ

น่าเศร้าใจที่เลือกเกิดก็ไม่ได้ เลือกทำในสิ่งที่รักก็ยังไม่ได้อีก ชีวิตเธอต้องถูกแม่ตีกรอบและพ่อควบคุมอีกนานแค่ไหน

แค่อ่อนแอต่อหน้าแม่เธอยังทำไม่ได้เลย...

이 책을.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย   บทที่ 68 แค่อยากเป็นคนถูกรัก

    หมอไป๋อุ้มภรรยาขึ้นไปนอนบนเตียงดีๆ ภารัชชาทำตัวไม่ถูกที่โดนปฏิบัติดีใส่ ปกติคงไม่อยากแตะต้องตัวเธอด้วยซ้ำ แต่พอเขาทิ้งตัวนั่งข้างเตียง พร้อมกับเอามือมาอังหน้าผากอีกรอบ เธอก็ยิ่งนอนตัวเกร็งหนักกว่าเก่าอย่าทำตัวแสนดีไปหน่อยเลยคายซ่งไป๋คนใจร้ายออกมาเถอะ“ทานข้าวหน่อยก็แล้วกัน เธอจะได้ทานยาด้วย” เขาละมือออก ทำทีท่าว่าจะลุกไปเอายากับข้าวมาให้ แต่ภารัชชารั้งแขนเขาไว้ พลางส่ายหน้าเว้าวอนเขาที่ขึงตาดุใส่“บอกแล้วไงคะว่าไม่กินยา”“แต่ตัวเธอร้อน…”“นอนพักสักหน่อยเดี๋ยวก็คงดีขึ้นค่ะ”เธอคลี่ยิ้มบางๆ หวังจะทำให้สามีอ่อนใจลง ร่างสูงที่ถอนหายใจทิ้งเฮือกใหญ่ ยกมือคลึงขมับแล้วพยักหน้ายอมแพ้บรรดาคนไข้ที่เขาเคยรับมือมา ภารัชชาดื้อรั้นมากที่สุดแล้วล่ะมั้ง“ถ้าไม่ไหวให้รีบบอก”เขาหลุบตามองภรรยาในนาม ก่อนจะดึงผ้าห่มให้คลุมถึงอกเธอ แต่ครั้นที่ไม่มีเสียงตอบรับ คนที่อุตส่าห์ห่วงใยก็ชักสีหน้าหงุดหงิด“ขานรับหน่อยก็ดี” เขากดเสียงดุเธอ หลังอีกฝ่ายไม่แม้แต่จะขานรับ ทั้งที่จริงเขาไม่ใส่ใจก็ได้ด้วยซ้ำ แต่ไม่รู้ทำไม ต้องหงุดหงิดที่โดนเมินความหวังดีที่ให้ไป“รู้แล้วค่ะ”“ดี”“แค่นี้ไม่เห็นต้องดุเลย…”หมอไป๋แอบยิ้

  • ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย   บทที่ 67 รักเก่ากับภรรยาใหม่

    ชีวิตของหมอไป๋ วนเวียนอยู่กับสองสาวแทบทั้งวัน แต่ส่วนใหญ่เขาจะคอยดูแลเหมยหลินมากกว่า แค่เพราะรู้สึกผิด ที่ไม่สามารถปกป้องเธอไว้ได้จนพลั้งเผลอไปตกหลุมพราง น้องชายสารเลวอย่างเพชรเพทายเหมยหลินเริ่มเบื่อรายการโทรทัศน์ตรงหน้า ยาคลายกังวลที่กินไปก่อนหน้านี้ เริ่มออกฤทธิ์ให้เธอง่วงงุนอยากนอน“ไป๋คะ”“หือ”“คุณชาเขาจะโกรธหลินไหม... หลินมาอยู่แบบนี้”เหมยหลินวางมือบนตักหมอไป๋ เขาหลุบตามองนิ่งๆ ก่อนจับมือบางไปวางไว้ที่ตักเธอแทน พลางลดหนังสือที่อ่านอยู่ลงเล็กน้อยวันนี้เขาไม่มีเคสผ่าตัด เวลาว่างจึงใช้ไปกับการอยู่บ้าน อ่านหนังสือที่อ่านค้างไว้ยังไม่จบ แล้วก็คอยนั่งเป็นเพื่อนเหมยหลิน ตามประกบดูแลอย่างใกล้ชิดตามคำสั่งแพทย์ไม่งั้นเธออาจจะคิดไม่ดีขึ้นมาอีกก็ได้...“อย่าห่วงเลย ภารัชชาไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยอะไร”“ผู้หญิงเราก็คิดเล็กคิดน้อยกันทั้งนั้นค่ะไป๋”เขามุ่นคิ้วคิดไม่ตก จะคิดอะไรให้มากมาย ในเมื่อเขาให้เธอมาอยู่ในฐานะเพื่อน ไม่ได้เอามาเป็นเมียเพิ่มสักหน่อย“แต่ภารัชชา...”“ไป๋รู้จักเธอดีจังนะคะ”ใบหน้าขาวระบายยิ้มอ่อนๆ ต่อให้เหมยหลินรู้สึกดีกับซ่งไป๋ แต่เธอเข้าใจหัวอกผู้หญิงด้วยกันดี ไม่มีหรอ

  • ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย   บทที่ 66 อย่าให้ภรรยาหมดใจ

    โรงพยาบาลซ่งไป๋เฝ้าอยู่ข้างเตียงเหมยหลิน เธอจมดิ่งสู้ห้วงนิทรา หลังเอาแต่นั่งร้องไห้จนตัวสั่นโยน สุดท้ายก็ผล็อยหลับไป เพราะคุณหมอให้ทานยาจะได้คลายกังวลก่อนหน้านี้ เธอโทรมาหาเสียงสั่นเครือท่าไม่ค่อยดี ดูหวาดระแวงว่าเพชรเพทายจะทำร้าย เพราะสามีเป็นคนโมโหร้ายใช่ย่อย“ไป๋... เหมยหลินกลัว ฮึก คุณเพชรอารมณ์ไม่ดีเลย ฮือ”สามีเธอคงจะคลั่งปนคับแค้บใจ หลังลูกในไส้หลุดไปก่อนกำหนดเหมยหลินผู้เป็นภรรยา ถึงได้โทรหาให้เขาพาออกมา สุดท้ายเธอก็มีอาการวิตกกังวลหนัก เขาเลยอยากให้อยู่ในความดูแลของแพทย์อย่างใกล้ชิดหรือไม่ ทางที่ดีควรจะพบหมอทางใจสักหน่อย เผื่ออาการที่เป็นจะพาลให้บรรเทา ทุเลาทุกความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นได้บ้าง“ภารัชชา...”อยู่ดีไม่ว่าดี เขากลับนึกถึงภรรยาที่ไม่คิดจะรักขึ้นมา พลางยกข้อมือขึ้นดูเวลาที่นาฬิกา ดึกดื่นจนป่านนี้แล้ว เธอคงเปิดไฟนอนสบายใจเฉิบสิท่า ไม่ต้องมาระแวงว่าเขาจะกลั่นแกล้งปิดไฟใส่“ถ้าฉันไม่ใช่ลูกสาวของภรรยารอง...”“ฮึก ...ฉันจะถูกรักบ้างมั้ยคะ”คืนนั้น ภรรยาฝีปากกล้าร่ำไห้โฮ ตัดพ้อที่ไม่เคยเป็นคนถูกรัก ปกติทีท่าเย่อหยิ่งและถือดีเป็นที่หนึ่ง พอเขาได้เห็นว่าเธอร้องไห้เป็น หัวใ

  • ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย   บทที่ 65 อีกหนึ่งชีวิตในท้อง

    ภารัชชาไม่พูดไม่จาสักคำตั้งแต่เข้าห้องมา นอกจากนั่งกอดเข่าร้องไห้ คุดคู้อยู่บนโซฟาปล่อยโฮจนตัวสั่นโยนเจ้าของห้องอย่างสิบทิศ หยิบยื่นกระดาษให้เธอซับน้ำตา นั่งจมจ่อมอยู่ข้างอีกฝ่ายตั้งแต่สิบห้านาทีก่อน ไม่กล้าถามไถ่ถ้าเธอไม่เล่า เขาก็เลยทำได้แค่นั่งรอให้พายุความเศร้าสงบลงเท่านั้น“น้ำ... น้ำไหมน้องชา”“เอาค่ะ ฮึก ขอบคุณค่ะ”เธอพยักหน้าหงึกหงัก แต่ยังหยุดเสียงสะอื้นร้องไห้ไม่ได้เสียน้ำตาไปก็เยอะ ร้องจนเสียงแหบแห้ง ขอเติมน้ำเข้าไปหน่อยจะได้ช่วยหล่อเลี้ยง ไม่ให้น้ำหมดตัวเพราะเสียน้ำตาเท่าโอ่งซะก่อนสิบทิศรอให้ภารัชชาร้องไห้อย่างใจเย็น แม้จะร้อนรุ่มอยากรู้ก็ตามที เขาเดินเข้าไปเอาผ้าผืนเล็ก ถึงไม่รู้อะไรนำพาเธอให้มาหาเขา อีกทั้งยังตากฝนตัวเปียกมาอีกต่างหากแต่เขาจะไม่ถาม รอให้เธอใจเย็นลงกว่านี้อีกหน่อย“พี่ขอเช็ดให้นะ” เขาพูดขึ้นเบาๆ พอเธอไม่ปฏิเสธ เขาก็จัดการใช้ผ้าซับเส้นผมที่เปียกน้ำฝนให้อย่างเบามือความรักไม่เคยง่ายเลย...โดยเฉพาะการเป็นคนไม่ถูกรัก ไม่ง่ายสำหรับเธอเลยสักนิดภารัชชาเพิ่งเข้าใจก็วันนี้ อาการเจ็บชาในหัวใจมันเป็นยังไง เวลานึกถึงภาพของคนที่ไม่รักกัน เหมือนถูกของแหลมคมกรีดซ้ำ

  • ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย   บทที่ 64 โลกทั้งใบพังทลาย

    รถยนต์คันหรูจอดเทียบข้างฟุตบาธ ไม่มีประโยครั้งจากสามี เธอจึงทำได้แค่เดินลงจากรถแล้วมองเขาไกลสายตาออกไปคนเก่าเขาคงสำคัญกว่า...ภารัชชาอยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงหมดปาก มันก็ชัดเจนอยู่แล้ว ไม่เห็นจะต้องคิดวกวนให้ซ้ำเติมตัวเองเลยเราทั้งคู่จะกลายเป็นคนรักกันได้ยังไง ในเมื่อคนเป็นสามีไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอแพ้กุ้ง ที่ผ่านมามันก็แค่ความอ่อนไหวชั่วครู่ชั่วคราว เวลาเธอเศร้าหรือไม่มีใคร เขาเป็นเพียงแค่คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ต่างจากคนที่กำลังจะจมน้ำ ไขว่คว้าทุกอย่างที่เกาะได้นั่นแหละกลับบ้าน...ความหมายคือกลับบ้านที่เคยอยู่ ไม่ใช่เพนส์เฮ้าส์ของซ่งไป๋ ภารัชชานั่งรถมาลงที่บ้านสกุลนาวารีรักษ์ คนแรกที่นึกถึงคือแม่ ถึงแม้ตั้งแต่เกิดมาจะไม่เคยสัมผัสคำว่าความอบอุ่นก็ตามแต่เธอยังหวังว่าแม่จะแบ่งปันมาให้บ้างในสักวัน...ร่างบางเดินลากเท้าเอื่อยเฉื่อยเข้ามาในบ้าน หันไปยกมือไหว้แม่นมที่เคยเลี้ยง แต่กลับไม่พบคนอื่นอยู่ในบ้านแล้ว อาจเป็นเพราะเวลานี้คือทุ่มกว่า ทุกคนคงแยกย้ายกันกลับไปในพื้นที่ของตัวเอง“แม่คะ...” เธอคลี่รอยยิ้มเศร้า เหม่อมองแม่ที่เดินลงมาจากบันไดบ้านชั้นสองพอดีปรางสิตาที่เห็นลูกสาวก็เบิกตาตกใจ พ

  • ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย   บทที่ 63 ของตายที่ยังหายใจ

    คฤหาสน์ตระกูลซ่งข่าวที่เหมยหลินแท้งลูกไม่ได้ถูกแพร่งพรายออกไป จุดสำคัญคือเธอเป็นนักแสดงมีชื่อเสียง และอีกอย่างคือครอบครัวทั้งสองฝ่ายไม่รับรู้ ไม่มีใครได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเหมยหลินในคืนนั้นเพชรเพทายก็ไม่อยากให้ใครรู้เช่นกัน ไม่งั้นคงมีผลต่อกองมรดกในอนาคตอย่างแน่นอนเหมยหลินสูญเสียลูกในท้อง ภารัชชาที่รับรู้ก็เห็นใจ อยากจะไถ่ถามด้วยความเป็นห่วง แต่เธอคงไม่จำเป็นต้องทำหรอกในเมื่อซ่งไป๋... ออกอาการห่วงกว่าเธออีก“ทานทอดมันกุ้งสิครับ เจ้านี้อร่อยมาก” เพชรเพทายตัดทอดมันกุ้งใส่จานภารัชชา เธอหลุบมองนิ่งๆ ในมือเขี่ยข้าวไม่กินสักที“ขอบคุณค่ะ” เธอยิ้มรับ แต่ใช้ช้อนเขี่ยไปไว้ขอบจาน“ผัดผักน้ำมันหอยด้วย...”เขายังตักอาหารใส่จานเธอต่อ ในขณะที่ผู้เป็นสามีเธอ คอยหยิบยกจานอาหารที่เหมยหลินเรียกหาส่งให้ เพชรเพทายคงประชดประชัน ที่ได้เห็นว่าหมอไป๋ใส่ใจภรรยาเขาเป็นพิเศษเพราะงั้นเขาก็จะใส่ใจภรรยาพี่ชายบ้าง...หมอไป๋ปรายตามองภารัชชาที่นั่งก้มหน้าไม่พูดไม่จา เธอแทบจะไม่แตะอาหารบนโต๊ะด้วยซ้ำ ข้าวในจานก็พร่องไปแค่นิดเดียวเอง เขาเอื้อมแขนตักกุ้งคั่วพริกเกลือใส่จานเธอสายตาของซ่งหมิงและหลี่จูมองทุกคนบนโต๊ะ

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status