LOGINShare
บทที่ 2
Last Updated:
2025-04-21 21:06:44บทที่ 2
ใบหน้าของผู้ชายคนนี้เป็นรูปสี่เหลี่ยม ช่วงกรามที่มีไรหนวดขึ้นเล็กน้อยนั้นดูแข็งแกร่งเกินไปจนกระด้างเลยทีเดียว แถมตรงคางก็ยังมีรอยบุ๋มเล็กๆ อีกต่างหาก ดูแล้วไม่น่ามองเอาเสียเลย แต่ให้ตายเถอะ เวลามันมาอยู่รวมกันบนใบหน้าของเขา ทำไมมันถึงได้น่ามองแบบนี้
หล่อราวกับไม่ใช่มนุษย์ หล่อเหลาราวกับเป็นเทพบุตรลงมาจุติ จมูกก็แสนจะโด่ง ดวงตาสีฟ้าอมเทาก็แสนจะคมกริบ
หัวใจสาวอ่อนระทวยราวกับเป็นเทียนไขที่กำลังถูกไฟร้อนๆ แผดเผา ใช่... หล่อนคือเทียนไข ส่วนผู้ชายที่ยืนหน้าตาบูดบึ้งตรงหน้าคือไฟ... ไฟบรรลัยกัลป์เลยทีเดียว
เพราะไม่เคยมีคนรักมาก่อนในชีวิต ทำให้มิรินรู้สึกรุนแรงกับผู้ชายตรงหน้าเหลือเกิน รู้สึกอยากจะครอบครองเป็นเจ้าของ แต่กระนั้นก็รู้ดีว่าสถานการณ์แบบนี้มันไม่เอื้ออำนวย
ศีรษะทุยสวยที่ตอนนี้เส้นผมสีดำขลับที่รวบตึงเอาไว้กลางกระหม่อมหลุดร่วงลงมาจนรกรุงสะบัดไปมา เพื่อเรียกสติให้กับตัวเอง และถึงมันจะเรียกยากเรียกเย็นแค่ไหน แต่หล่อนก็ทำสำเร็จ
“นี่... คุณจะไม่ขอโทษฉันสักคำเลยเหรอคะ”
“ผมไม่จำเป็นต้องขอโทษ...”
ผู้ชายตรงหน้าของหล่อนแค่นยิ้มหยัน มองหล่อนอย่างดูแคลน
“ผู้บุกรุกอย่างคุณ”
มิรินได้ยินคำกล่าวหาก็อ้าปากค้าง พอได้สติก็ลนลานรีบผุดลุกขึ้นยืน ทั้งๆ ที่ยังเจ็บที่หัวเข่าไม่น้อย
“ฉันเนี้ยนะผู้บุกรุก?”
หล่อนเอานิ้วชี้เข้าหาตัวเอง แล้วถามอย่างเหลือเชื่อ
“แล้วผมพูดผิดตรงไหนล่ะครับ เอาล่ะ เก็บกระเป๋าของคุณ แล้วก็ออกไปจากที่นี่ซะ”
โห... หมอนี่มันก็ดีแค่หล่อราวกับไม่ใช่คนใช่ไหม นอกจากนั้นก็อันธพาลนักเลงตัวเอ้ดีๆ นี่เอง
“นายมีสิทธิ์อะไรมาไล่ฉันไม่ทราบ”
“ผมไม่จำเป็นต้องบอกคุณ เอาล่ะ ออกไปได้แล้ว”
ชายหนุ่มกำลังจะเดินไปขึ้นรถ โดยไม่สนใจสภาพยับเยินของหญิงตรงหน้าเลย ซึ่งนั่นก็ทำให้มิรินยิ่งโมโห
“คุณจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น เราจะต้องเคลียร์กันให้รู้เรื่องก่อน”
หญิงสาวกัดฟันข่มความเจ็บระบมที่หัวเข่า กระโจนไปขวางหน้าผู้ชายใจดำเอาไว้
“คิดจะชนแล้วหนีหรือไงคะ”
หล่อนเงยหน้าจ้องประสานสายตากับเขาอย่างไม่เกรงกลัว แม้จะรู้สึกหวั่นไหวกับสีฟ้าอมเทาของดวงตาคมกริบไม่น้อยก็ตาม
“คุณจะต้องรับผิดชอบ”
“น่ารำคาญน่า มาทางไหนก็ไปทางนั้นซะเถอะครับ อย่ามารกที่ไร่นี้เลย”
มิรินแทบไม่เชื่อหูกับคำพูดที่ได้ยิน
“นี่นาย... นายบอกว่าฉัน...”
“รก... คุณฟังไม่ผิดหรอก เอาล่ะ ออกไปได้แล้ว”
มือเล็กกำเป็นหมัดที่ข้างตัว ก่อนจะยกขึ้นฟาดเปรี้ยงลงบนหน้าอกกว้างของผู้ชายตรงหน้าเต็มแรง
“โอ๊ย... นี่คุณทำบ้าอะไรเนี่ย”
เขาคว้าข้อมือเล็กเอาไว้ ก่อนจะจ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง
“ฉันก็จะสั่งสอนคนไม่มีสำนึกอย่างคุณยังไงล่ะ ชนแล้วหนี แบบนี้คงต้องไปคุยกันที่โรงพักแล้วสินะ”
มิรินต่อว่าอย่างโกรธจัด พร้อมกับพยายามบิดข้อมือของตัวเองให้หลุดจากการพันธนาการของผู้ชายตรงหน้า แต่พยายามยังไงก็ไม่สำเร็จ เพราะแค่มือข้างเดียวของหมอนี่ก็ขยุ้มศีรษะของหล่อนได้แล้ว
“หุบปากได้แล้ว ผมไม่สนุกกับเกมของคุณหรอกนะ เอาเป็นว่าผมจะปล่อยมือคุณ แล้วคุณก็ออกไปจากไร่ชาซะ”
“ที่ไล่นี่ก็เพราะไม่อยากรับผิดชอบกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไปใช่ไหมล่ะ ถามจริงๆ เถอะพ่อคุณ เป็นผู้ชายหรือเปล่าเนี่ย”
คำถามนี้ของหล่อนทำเอาคนถูกสบประมาทถึงกับหน้ากระตุกเป็นริ้วๆ เลยทีเดียว จากนั้นก็จ้องหน้าหล่อนเขม็ง จ้องมองด้วยสายตาที่ทำให้หล่อนหวาดกลัวขึ้นมาในทันที
“ท้าทายกันสินะ”
“ฉัน... ฉันไม่ได้... ท้าทายนะ ฉันแค่อยากให้คุณรับผิดชอบกับความผิดที่คุณทำลงไป... แค่นั้นเอง...”
ท้ายประโยคของมิรินสั่นเทาจนน่าขายหน้าที่สุด
“แล้วผมทำผิดอะไร”
“ผิดที่ขับรถเฉี่ยวฉันไงคะ คุณจะต้องขอโทษฉัน แล้วทุกอย่างก็จะจบ ฉันก็จะไม่เรียกร้องค่าทำขวัญใดๆ จากคุณ”
หล่อนเห็นผู้ชายตรงหน้าแค่นยิ้มหยัน พลางปล่อยมือจากหล่อน พร้อมกับถอยหลังออกห่างด้วยท่าทางถือตัว “ถ้าการที่ผมขับรถในบ้านของตัวเองมันผิด ผมก็ยินที่จะชดใช้ให้”
“บ้าน?” มิรินเบิกตากว้างมองหน้าหนุ่มหล่อขั้นเทพสลับกับคฤหาสน์หลังงามที่อยู่เบื้องหลัง
“อย่าบอกนะว่าคุณเป็น...”
เขายังคงยืนนิ่ง รอยยิ้มยังคงไม่มีบนใบหน้าเหมือนเดิม
“ลูกชายของเจ้าของไร่?”
“เจ้าของไร่ไม่มีลูกชาย”
ในที่สุดผู้ชายตรงหน้าของหล่อนก็เค้นเสียงห้าวตอบกลับออกมา
มิรินเลิกคิ้วสูงอย่างแคลงใจ ก่อนจะเดาเป็นตุเป็นตะ
“ถ้าคุณไม่ใช่ลูกชายของเจ้าของไร่ชาอีเมอร์สัน งั้นก็คงเป็นหลานชายที่พึ่งบินมาหาลุงหรือไม่ก็อา หรือน้า ใช่ไหมคะ”
“เอาเป็นว่าคุณกลับไปเถอะ ที่นี่ไม่ได้ต้อนรับคนนอก”
แล้วพ่อเจ้าประคุณก็ฉวยโอกาสตอนที่หล่อนกำลังมึนงงกับสถานะของเขาอยู่ก้าวขึ้นรถและขับหายเข้าไปในตัวคฤหาสน์
“เดี๋ยวก่อนสิ... นี่จะไม่ขอโทษกันจริงๆ หรือไง ไอ้คนบ้า!”
มิรินตะโกนตามหลังไปอย่างหงุดหงิด แม้จะรู้ดีว่าหมอนั่นไม่มีทางได้ยิน แต่อย่างน้อยได้ระบายอารมณ์สักนิดก็ยังดี
“คอยดูเถอะ ฉันจะฟ้อง... เจ้าของไร่ให้หมดเลย” หญิงสาวอาฆาต ก่อนจะก้มลงเก็บกระเป๋าเดินทางที่นอนแอ้งแม้งอยู่ริมถนนขึ้นมาสะบัดเพื่อขจัดฝุ่นจากพื้นดิน จากนั้นก็พาร่างกายของตัวเองเดินกะโผลกกะเผลกตรงไปยังคฤหาสน์ไม้อีกคน
Related chapters
ภรรยาขัดดอก บทที่ 3
บทที่ 3 “เกิดอะไรขึ้นหรือครับคุณฟิกซ์” พ่อบ้านวัยกลางคนรีบวิ่งมารับหน้า เมื่อเห็นรถคันงามของเจ้านายใหญ่ขับเข้ามาจอดด้วยความเร็วสูงต่างจากทุกวัน ฟีนิกซ์ อีเมอร์สัน หนุ่มหล่อวัยฉกรรจ์ผู้เป็นเจ้าของไร่ชาอีเมอร์สันกว้างใหญ่ ชายหนุ่มบินตามคุณตาที่มีภรรยาเป็นผู้หญิงไทยมาอยู่ที่เชียงรายตั้งแต่เมื่อสิบปีก่อน ตราบจนสิ้นบุญคุณตาและภรรยาของท่าน เขาจึงเป็นทายาทเพียงคนเดียวที่จะสืบต่อเจตนารมณ์ของผู้มีพระคุณ คุณตารักไร่ชาอีเมอร์สันมากแค่ไหน เขาก็จะรักให้เท่ากับที่ท่านเคยรัก เขาจะทำทุกอย่างเพื่อทำให้ไร่ชาอีเมอร์สันกว้างใหญ่ไพศาลมากยิ่งขึ้น และเขาจะไม่มีวันทิ้งที่นี่กลับไปยังอเมริกาแน่นอน “มีผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้เดินทะเล่อทะล่ามาขวางทางน่ะครับ” “ที่ไหนเหรอครับ” ลุงน้อยได้ยินเข้าก็หน้าเสีย รีบชะเง้อคอมองหน้า “หน้าไร่น่ะ แต่ช่างเถอะ ป่านนี้คงไปแล้วล่ะ” ฟีนิกซ์ถอนใจออกมา ก่อนจะก้าวเข้าไปในตัวตึกใหญ่ที่ทำจากไม้สัก ลุงน้อยรีบเดินตามเข้าไปติดๆ “ประชุมเป็นยังไงบ้างครับคุณฟิกซ์”
Last Updated : 2025-04-21ภรรยาขัดดอก บทที่ 4
บทที่ 4 ภาพเลือนรางในกระจกเงาตรงหน้าค่อยๆ จางหายไปเมื่อมือหนาพยายามจะคว้าเอาไว้ มันเป็นแบบนี้ทุกครั้งกับสิ่งที่เกิดขึ้น หัวใจทุกข์ทรมานกับการทรยศของผู้หญิงที่เคยบอกว่ารักกันจนหมดหัวใจ ขวัญตา แอนเดอร์สัน ภรรยาสาวลูกครึ่งไทย-อเมริกันที่เลือกจะทิ้งเขาไปเพียงเพราะว่าหล่อนต้องการอยู่ในความศิวิไลย์มากกว่าจมปลักอยู่ในไร่ชาที่เต็มไปด้วยสีเขียวกับเขา หล่อนไม่ได้ผิดเลยที่ทำแบบนี้ เพราะการใช้ชีวิตที่แตกต่างกัน ความชื่นชอบที่ไปกันคนละเส้นทาง ทำให้ชีวิตรักที่เฝ้าประคับประคองมาร่วมห้าปีต้องพังทลายลง เจ็บ...ใช่ เขายอมรับว่าในปีแรกๆ ที่ถูกขวัญตาทิ้งไปนั้น เขาเจ็บปวดมาก เจ็บจนบ้างครั้งต้องพึ่งน้ำเมา แต่ตอนนี้แผลนั้นค่อยๆ ทุเลาและจางลงไปแล้ว ระยะเวลาสามปีที่ผ่านมามันช่วยกลืนกินความรักที่เคยมีต่อขวัญตาให้ค่อยๆ สลายหายไป เหลือไว้แต่เพียงความทรงจำเท่านั้นมือหนายกขึ้นลูบใบหน้าที่เปียกชื้นของตัวเองสองสามครั้ง ก่อนจะจ้องมองตัวเองในกระจกเงาบานใหญ่นิ่งณ ตอนนี้ความรู้สึกที่มีต่อขวัญตานั้นไม่ใช่ความรักอีกต่อไปแล้ว นกไฟที่เคยบาดเจ็บเพราะพิษรัก ยามนี้สามารถสยา
Last Updated : 2025-04-21ภรรยาขัดดอก บทที่ 5
บทที่ 5 มิรินเดินตามร่างของมะเฟืองและลุงน้อยมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องรับแขกที่เปิดกว้างเอาไว้ ความประหม่ากำลังกัดกินไปทั่วทั้งหัวใจและความรู้สึกอย่างอำมหิต สองมือเล็กที่ทิ้งอยู่ข้างลำตัวชื้นไปด้วยเม็ดเหงื่อ ความจริงหล่อนไม่ควรจะรู้สึกแบบนี้เลย เพราะผู้ชายที่อยู่ในห้องเบื้องหน้าก็คงจะเป็นแค่ลุงหรือไม่ก็คุณตาแก่ๆ วัยใกล้เคียงกับคุณย่าผู้ล่วงลับของตัวเอง และที่หล่อนเดินทางมาที่นี่ก็เพื่อนำจดหมายมาให้เท่านั้น แล้วทำไม? ทำไมจะต้องรู้สึกแบบนี้ด้วย หัวใจเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาจากหน้าอก หล่อนกำลังเป็นอะไรไปนะ? ร้องถามตัวเองซ้ำอยู่หลายครั้ง แต่กระนั้นก็ไม่มีคำตอบใดเกิดขึ้นภายในสมองเลย “เชิญค่ะคุณมิริน” มะเฟืองรีบหันมาหา หลังจากที่เดินเข้าไปรายงานเจ้าของไร่ชาอีเมอร์สันเรียบร้อยแล้ว “ขอบใจจ้ะมะเฟือง ขอบคุณคุณลุงน้อยด้วยค่ะ” มิรินหันไปยกมือไหว้ลุงน้อยอีกครั้ง ซึ่งชายวัยกลางคนก็ยกมือขึ้นรับไหว้ในทันที “ผมทำตามหน้าที่เท่านั้นครับ ขอตัวครับ ไปนังมะเฟือง คุณฟิกซ์เรียกค่อยกลับมา”
Last Updated : 2025-04-21ภรรยาขัดดอก บทที่ 6
บทที่ 6 “ใช่” มิรินตอบโดยไม่ต้องเสียเวลาคิดเลย แต่คำตอบของหล่อนมันตลกมากหรือไง พ่อสุดหล่อตรงหน้าถึงหัวเราะร่วนแบบนั้น “นี่คุณหัวเราะอะไรน่ะ ฉันไม่ใช่ตัวตลกนะ” “ผมก็ไม่ได้ว่าคุณเป็นตัวตลกสักหน่อย” “งั้นคุณหัวเราะทำไม มองฉันแล้วก็หัวเราะเนี่ย” หญิงสาวไม่พอใจ ถามเสียงขึ้นจมูก “ขำคำโกหกของคุณยังไงล่ะ” “คำโกหก? ของฉันเนี้ยนะ” นิ้วเรียวขาวสะอาดชี้เข้าหาตัวเอง และมองเขาด้วยความแคลงใจสุดขีด“ฉันไปโกหกคุณตอนไหนกัน คุณอย่ามาปรักปรำนะ”“ก็ตรงที่บอกว่าไม่ได้มาที่นี่เพื่อให้ผมลากขึ้นเตียงน่ะสิ”มิรินกำมือแน่น พลางล้วงลงไปในกระเป๋าแล้วหยิบซองจดหมายของคุณย่าเพ็ญศรีออกมา“ไอ้คนหลงตัวเอง หน้าตาแบบคุณน่ะ หาได้ทั่วไปเลยนะจะบอกให้ และที่สำคัญฉันก็มีผัวเป็นตัวเป็นตนเรียบร้อยแล้ว แถมผัวฉันก็หล่อพอๆ กับลีมินโฮ พระเอกซีรี่ย์เกาหลี รู้เอาไว้เสียด้วย”พอใบหน้าหล่อเหลาไม่มีรอยยิ้มผุดขึ้นมา ก็กลายเป็นความเย็นชาน่าเกรงขามจนหล่อนต้องขยับถอยหลังหนีตามสัญชาตญาณ ทั้งๆ ที่เขาก็ไม่ได้แสดงท่าทางคุกคามเลยแม้แต่น้อ
Last Updated : 2025-04-24ภรรยาขัดดอก บทที่ 7
บทที่ 7จดหมายฉบับนี้เป็นจดหมายการขอความเมตตาจากลูกหนี้วัยชราผู้ล่วงลับอย่างดิฉัน หนี้ที่อนันตกาลติดค้างเอาไว้กับอีเมอร์สันจำนวนกว่าสามล้านบาท ดิฉันคงไม่มีโอกาสได้ชดใช้ให้อีกแล้ว และก็ไม่อาจจะโยนหนี้ก้อนใหญ่นี้ให้กับหลานสาวที่พึ่งจะจบมอหกอย่างมิรินได้ ดิฉันจึงอยากจะขอความกรุณางดชำระหนี้สิ้นทั้งหมดลง ด้วยการยกมิรินให้แต่งงานกับคุณเพื่อเป็นการชดใช้หนี้สิ้นทั้งจำนวนที่ติดค้างอยู่ ดิฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะเมตตากรุณารับความต้องการสุดท้ายของดิฉัน ขอบคุณล่วงหน้า สำหรับความกรุณาที่จะมีให้กับหลานสาวของดิฉัน’ฟีนิกซ์เงยหน้าขึ้นจากจดหมายในมือ และจ้องหน้าสตรีสาวสวยอย่าง มิรินด้วยความรู้สึกมากมายในอก แต่ที่ชัดเจนคือรู้สึกเหมือนกำลังถูกหลอกให้เดินเข้าสู่กรงวิวาห์“คุณ... มองฉันแบบนั้นทำไมคะ คุณย่าเขียนเอาอะไรไว้คะ”มิรินเห็นสายตามืดดำและไม่เป็นมิตรของฟีนิกซ์ที่มองมาก็รู้สึกแปลกใจ และสงสัยเหลือเกิน“ผมไม่เชื่อว่าคุณจะไม่รู้ว่าคุณย่าของตัวเองเขียนอะไรลงในจดหมาย”“พูดบ้าอะไรของคุณเนี้ย”เขายังคงแค่นยิ้มหยัน มองหล่อนราวกับเป็นเศษขยะร้าย“หรือบางที... จดหมายนี่อาจจะเป็นฝีมือของคุณเองก็ได้”“คุณ
Last Updated : 2025-04-24ภรรยาขัดดอก บทที่ 8
บทที่ 8มิรินตัดบทอย่างเศร้าใจ สงสารคุณย่าที่ต้องเก็บเรื่องหนี้สินเอาไว้เป็นความลับ ท่านคงไม่อยากให้หล่อนไม่สบายใจ และตั้งใจเรียนอย่างเดียว ท่านช่างมีพระคุณกับหล่อนเหลือเกิน“ฉันสัญญา...”“เท่าที่ผมรู้ คุณพึ่งจบมอหก...”สายตาคมกริบของฟีนิกซ์สำรวจเรือนร่างของสตรีตรงหน้าอีกครั้งอย่างพิจารณาละเอียดลออ“แม้จะไม่น่าเชื่อนักก็ตาม คุณดูเป็นสาวกว่าเด็กอายุสิบแปดมากนัก”“มันเรื่องของฉัน และก็หยุดมองฉันด้วยสายตาแบบนั้นได้แล้ว ฉันไม่ใช่สินค้านะ”หญิงสาวหน้าร้อนจัดกับสายตาของฟินิกซ์ที่จ้องมองมา เขาทำให้หล่อนรู้สึกขัดเขินและอึดอัดเหลือเกิน“ก็คุณเป็นสินค้าจริงๆ นี่ เป็นผู้หญิงที่จะมานอนกับผมบนเตียง ในฐานะเมียขัดดอก”“บ้า... ฉันตกลงตอนไหนกัน ไม่มีทางหรอก”“ก็ในจดหมายนั่นยังไงล่ะ บอกให้ผมรับคุณเป็นเมีย แทนการชำระหนี้สิน ซึ่งเท่าที่ผมประเมินราคาค่าตัวของคุณ แม้จะไม่เท่ากับหนี้สินที่ติดค้างอยู่ แต่ถ้าใช้บริการสักปีสองปีก็น่าจะถึงจุดคุ้มทุนได้ไม่ยาก”เขาหยุดพูดไปเล็กน้อย และมองจ้องหล่อนอีก คราวนี้จ้องเขม็งมาที่หน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เกินตัวของหล่อนเนิ่นนานบอกให้รู้ว่ามีนัยสำคัญ“ไอ้บ้า มามองหน้าอกฉันทำไม”
Last Updated : 2025-04-24ภรรยาขัดดอก บทที่ 9
บทที่ 9. ในที่สุดเขาก็กลับมายืนอยู่ตรงหน้าของหล่อนอีกครั้ง พ่อนกแห่งไฟอย่างฟีนิกซ์ อีเมอร์สัน มิรินช้อนดวงตาที่เต็มไปด้วยความกังวลใจของตัวเองขึ้นมองพ่อเทพบุตรตรงหน้า ภาวนาให้คำตอบจากปากของตัวเองต่อจากนี้ไปไม่สร้างร่องรอยความเหยียดหยามในดวงตาคมกล้าของเขามากไปกว่านี้ ขอให้เขา... เข้าใจในความจนตรอกของหล่อนด้วยเถอะ ใช่ หล่อนวิงวอนต่อสวรรค์เช่นนั้น และก็หวังว่าท่านจะเมตตา ไม่ลิดรอนศักดิ์ศรีไปจากสองบ่าของหล่อนมากไปกว่านี้ “คำตอบของฉันคือ...” ผู้ชายตรงหน้าของหล่อนกอดอกยืนฟังนิ่งด้วยท่าทางผ่อนคลาย ไม่เหมือนกับหล่อนที่ตอนนี้กำลังเคร่งเครียดจนเส้นประสาทแทบจะขาดกระจุย “ฉันตกลงที่จะทำตามคำสั่งของคุณย่าค่ะ” คำตอบของหล่อนเบาหวิว แต่กลับทำให้ฟีนิกซ์หัวเราะเยาะหยันออกมาเสียงดังได้ “ผมรู้คำตอบของคุณก่อนหน้านี้แล้วล่ะ” “คุณ... คุณจะรู้ได้ยังไงคะ ในเมื่อฉันพึ่งจะตัดสินใจได้เมื่อครู่นี้เอง” คนฟังแค่นยิ้มหยัน มองอย่างรู้ทัน “สิ่งที่ผู้หญิงจะเลือกอยู่ให้ห่างไกลม
Last Updated : 2025-04-24ภรรยาขัดดอก บทที่ 10
บทที่ 10“ก็ได้ค่ะ แต่คุณมิรินต้องสัญญานะคะว่าห้ามเล่าให้ใครฟังเด็ดขาด”“ฉันสัญญา...” มิรินอมยิ้มพึงพอใจ เพราะอย่างรู้เหลือเกินว่าผู้หญิงที่ชื่อขวัญตาคนนั้นเป็นใคร และเกี่ยวข้องอะไรกับฟีนิกซ์“คุณขวัญตาเคยเป็นภรรยาของคุณฟิกซ์ค่ะ”“ภรรยา?”“ชูว์ เบาๆ สิคะ”“โอเค ฉันจะเบาๆ งั้นเธอเข้าไปเล่าให้ฉันฟังในห้องดีกว่า จะได้ไม่มีใครผ่านมาได้ยิน”แล้วมิรินที่อยากรู้มากมายก็คว้าข้อมือของมะเฟืองให้หายเข้าไปในห้องพักที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้ตัวเองอย่างรวดเร็ว พอประตูปิดสนิทลง หล่อนก็รีบถามต่อทันที“เล่าต่อเถอะ ฉันอยากรู้แล้ว”มะเฟืองพยักหน้ารับ ก่อนจะเล่าต่อไป“คุณขวัญตาเคยเป็นภรรยาของคุณฟิกซ์น่ะค่ะ สองคนนี้รักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ที่อเมริกา ก่อนที่คุณฟิกซ์จะบินตามคุณโรเจอร์มาอยู่ที่ไร่ชาแห่งนี้ค่ะ”ภรรยา?งั้นก็แสดงว่าฟีนิกซ์มีคนที่รักอยู่แล้ว ในขณะที่หล่อนกำลังจะเป็นได้แค่นางบำเรอที่ใช้ร่างกายจ่ายชำระหนี้สินเท่านั้นทำไมถึงรู้สึกเจ็บแปลบๆ ในอกนักนะ มิรินถามตัวเองพร้อมกับสูดลมเข้าปอดแรงๆ สองสามครั้ง ก่อนจะฝืนใจถามต่อ“แล้วตอนนี้คุณขวัญตาเมียของนายนั่นไปไหนแล้วล่ะ”“หย่ากันแล้วค่ะ”“หย่า?”“ใช่ค่ะ
Last Updated : 2025-04-24
Latest chapter
ภรรยาขัดดอก บทที่ 42. ตอนอวสาน
บทที่ 42. ตอนอวสาน“ฉันก็รักคุณค่ะฟินิกซ์ รักเหลือเกิน... รักจนเจ็บปวดไปทั้งตัวใจ”“แต่ผม... กำลังเจ็บปวดเจ้านี่น่ะ... มันร้องจะกินคุณอีกแล้ว” มือใหญ่จับท่อนชาย และหัวเราะขบขัน มิรินหน้าแดงก่ำ ขณะหรี่ตาแคบจ้องมองเจ้าแท่งเนื้อที่ใหญ่กว่าท่อนแขนของตัวเองด้วยความขัดเขิน“แล้วถ้า... ฉันจะกินคุณก่อนล่ะคะ”“มิริน...”“เอ่อ ฉันหมายถึง... ฉันจะกินคุณด้วยปาก...”หล่อนช้อนตาขึ้นมองสามี ในขณะที่มือเล็กแย่งแท่งเนื้อมากอบกุมเอาไว้ด้วยสองมือของตัวเอง“จะใช้ปากของฉัน... พร้อมกับลิ้นของฉัน กับเจ้านี่ของคุณ”“มิริน...”แค่ได้ยินคำพูดของภรรยาสาว ฟินิกซ์ก็เสียวกระสันรอคอยจนไม่อาจจะพูดอะไรออกมาได้ซะแล้ว นอกจากครางชื่อของหล่อน“ถ้าคุณจะไม่ขัด... ข้อง...”“อย่าช้า... มิริน... ดูดมัน... โอ้ว...”ไม่ต้องให้ฟินิกซ์สั่งซ้ำ เพราะแค่เสี้ยววินาทีต่อมา อุ้งปากสาวก็ครอบครองปลายยอดของแท่นชายเอาไว้ หญิงสาวค่อยๆ ละเมียดด้วยริมฝีปาก ตวัดเลียตามรอยหยักสากด้วยลิ้นนุ่ม“โอ้ว... อู๊ยยย... เมียจ๋า... ไม่ไหวแล้ว... โอ้ว...”ฟินิกซ์คำราม ครวญคราง นอนแผ่หมดสภาพอยู่บนเตียง อยู่ภายในการครอบครองของมิริน“โอ้ว... มิรินจ๋า... ทูนหั
ภรรยาขัดดอก บทที่ 41.
บทที่ 41.“นั่งบนขอบเตียงคนสวย แล้วนอนหงายลงไป ใช่แบบนั้นแหละ แยกขาออก ยกขาสวยๆ ของคุณมาพาดบ่าของผมทั้งสองข้าง ไม่ต้องอาย... มันจะสนุก คุณจะชอบ เชื่อผมนะเมียจ๋า...”หล่อนทำตามอย่างว่าง่าย สองขาของหล่อนพิงกับบ่ากำยำ กลีบสาวแยกแย้มออกจากกันจนมองเห็นเนื้อนุ่มสีแดงระเรื่อภายใน หล่อนเห็นเขามองแล้วอมยิ้ม ก่อนจะจับท่อนชายฝังลงไป“อ๊า... อ๊า...”หล่อนครางให้กับความใหญ่โตของแก่นกายร้อนจัด ก่อนจะยัดก้นสูงขึ้นเพื่อให้เขาได้เข้าไปอย่างล้ำลึกที่สุด“ว้าว... แน่นเหลือเกิน ทูนตัว...”เขาก้มหน้าลงมองใบหน้าของภรรยา ก่อนจะโน้มตัวลงไปละเลงยอดถันด้วยสองนิ้วมือ หญิงสาวกรีดร้องด้วยความเสียวซ่านทั้งบนทั้งล่าง“อู๊ยยยย... ฟิกซ์ขา... อ๊า...”“ชอบไหมคนสวย ชอบสิ่งที่ผมมอบให้ไหม”“ชอบค่ะ ชอบมาก อ๊า... โยกเถอะค่ะ ไม่ไหวแล้ว... ฉันรอไม่ไหวแล้ว โยกสิคะ อ๊า...”เมื่อเขาทำตามคำสั่ง หล่อนก็กรีดร้องด้วยความเสียวกระสันรับในทันที หญิงสาวดิ้นพล่าน หยัดยกร่างกายเพื่อให้เขาได้ล่วงล้ำอย่างกระตือรือร้าน ปากอิ่มเผยอกรีดร้องตลอดเวลา“อ๊า... ไม่ไหวแล้ว... ฟิกซ์ขา... อ๊า...”หล่อนเสียว... เสียวซ่านเหลือเกิน รู้สึกร้อนผ่าวไปจนถึงป
ภรรยาขัดดอก บทที่ 40.
บทที่ 40.ชุดเจ้าสาวแบบเกาะอกถูกระชากให้หลุดลงไปกองอยู่ที่บั้นเอว และคนตัวโตจอมตะกละก็ผลักร่างเปลือยท่อนบนให้ชนกับขอบหน้าต่าง ส่วนตัวเองก็ก้มลงดูดอมจงอยถันงามเอาไว้เต็มปากเต็มคำ“อ๊า... อ๊า ฟิกซ์ขา...”จากที่เคยทัดทานตอนนี้ส่ายร่อนระริกรับการรุกรานของปากร้อนจัด ลิ้นแกว่งไกว่ และนิ้วมือที่ช่ำชอง“อ๊า... ซี๊ดดด... อ๊า...”ชุดเจ้าสาวที่ค้างคาบนเอวคอด มือถูกเล็กของเจ้าของร่างดันให้มันหล่นไปกองที่ข้อเท้า ก่อนจะสลัดให้มันออกไปพ้นตัว จนตอนนี้เรือนร่างสาวน้อยเปลือยเปล่าขาวเนียนอวดแสงจันทร์“เมียจ๋า... อวบ ขาว เหลือเกิน”ฟินิกซ์เงยหน้าขึ้นจากทรวงอกอวบ แต่มือยังคงเฝ้าขยำตลอดเวลา หญิงสาวกัดปาก เงยหน้าครางเสียวซ่าน“อ๊า... ฟิกซ์ขา... อ๊า...”ยิ่งยามที่จงอยถันถูกปากร้อนจัดดูดอม และกึ่งกลางลำตัวถูกนิ้วแกร่งจู่โจม หล่อนก็แทบจะสุขสมเสียให้ได้ หล่อนเสียวซ่าน กระสันไปทั่วทุกอณูกาย“อ๊ะ... ซี๊ดดด... ฟิกซ์ขา... ไม่ไหวแล้ว...”หล่อนวิงวอน ส่ายร่างสาวระรัวรับการโรมรันชำนาญของชายหนุ่ม ไม่นานเขาก็เลิกดูดอมยอดถัน คุกเข่าลงตรงหน้าของหล่อนแทน หล่อนก้มลงประสบสานสายตากับเจ้าบ่าวสุดหล่อ ก่อนจะต้องยกมือที่ยันกับขอบ
ภรรยาขัดดอก บทที่ 39.
บทที่ 39.“ผมแทบเป็นบ้า ตอนที่เห็นคุณล้มลงไป และมีเลือดออกเต็มหลัง”“ฉันถูกยิงนี่คะ ก็ต้องมีเลือดสิ”“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลย รู้ไหมว่าผมเป็นห่วงคุณมากแค่ไหน ผมแทบขาดใจ... ตอนที่เห็นคุณสลบไป ผม... ผมนึกว่าผมจะต้องเสียคุณไปเสียแล้ว มิริน... อย่าทำแบบนี้อีกนะครับ อย่าก้าวออกห่างจากผมแม้แต่ก้าวเดียว ผมคงทนเห็นคุณถูกทำร้ายไม่ได้อีกแล้ว...”“ขอบคุณค่ะ ที่เป็นห่วงฉัน” หล่อนยิ้มกว้าง มองเขาทั้งน้ำตา“คุณเจ็บก็เพราะผม ผมขอโทษ...”มิรินส่ายศีรษะน้อยๆ“ไม่ใช่เพราะคุณสักหน่อยค่ะ แต่เป็นเพราะฉัน... งี่เง่าเองต่างหาก ถ้าฉันไม่วิ่งหนีออกมา เรื่องร้ายก็คงไม่เกิดขึ้น”ฟินิกซ์คว้ามือนุ่มมากุมเอาไว้ พลางยกขึ้นแนบกับแก้มสากของตัวเอง “ต่อไปนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าคุณจะได้ยินอะไรมา ได้โปรด... ถามผมก่อนนะมิริน... ผมสัญญาว่าจะไม่มีความลับระหว่างเราอีกแล้ว ผม... ผมจะบอกกับคุณทุกเรื่อง ผมขอโทษ...”“ฟินิกซ์คะ คุณไม่ได้ผิดอะไร ฉันต่างหากที่ผิด คนที่ควรขอโทษคือฉันค่ะ ไม่ใช่คุณ”“แต่ถ้าผมยอมบอกเหตุผลที่พาขวัญตาเข้ามาในไร่อีกครั้งให้คุณฟัง คุณก็คงจะไม่หึงหวงผมจนเข้าใจผิดแบบนั้น”มิรินแก้มแดงก่ำ และเสหลบตาด้ว
ภรรยาขัดดอก บทที่ 38.
บทที่ 38.“ขวัญ... ปล่อยมิรินเถอะครับ ผมขอร้อง”“อย่าเข้ามานะคะฟิกซ์ ขวัญยิงนังมิรินจริงๆ ด้วย”“ฟินิกซ์...” มิรินมองชายคนรักผ่านม่านน้ำตา เพราะหล่อนผิดเอง โง่เองทุกอย่างจึงต้องมาเป็นแบบนี้“ฉันขอโทษ... ฉัน... ขอโทษ...”“คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษผมมิริน”“รักกันเหลือเกินนะ มานี่นังมิริน”ขวัญตากระชากผมของมิรินแรงๆ“โอ๊ย... ฉันเจ็บนะ”มิรินพ้อด้วยความเจ็บร้าวบนศีรษะ“อย่าทำอะไรมิรินนะขวัญตา อย่าทำ...”ขวัญตาไม่สนใจคำพูดของใครอีกแล้ว หล่อนรีบดันร่างของมิรินให้ขึ้นไปบนรถ และกำลังจะก้าวขึ้นไป แต่ถูกฟินิกซ์กระโจนเข้าชาร์ตเอาไว้เสียก่อน ปืนในมือของขวัญตาถูกปัดจนกระเด็นห่างออกไป“ปล่อยนะ ปล่อยสิ” ขวัญตาดิ้นรนและจะกระโจนไปคว้าปืน แต่ถูกฟินิกซ์ผลักจนล้มไปกับพื้น“มิรินออกมาเร็วครับ”มิรินรีบทำตามที่ชายหนุ่มบอก ก้าวลงจากรถ และกำลังจะวิ่งเข้าไปกอดเขา แต่สองหูของหล่อนก็ได้ยินเสียงกัมปนาทแผดร้องขึ้นเสียงก่อน พร้อมๆ กับความเจ็บลึกที่บริเวณบั้นเอวปัง!“มิริน!”ฟินิกซ์ตกใจแทบช็อก เมื่อพบว่ามิรินถูกขวัญตาที่ไปคว้าปืนกลับมาได้ตอนไหนก็ไม่รู้ยิงเข้าเต็มๆ หนึ่งนัด ร่างของมิรินกำลังจะร่วงลงกับพื้น เขารีบถลาไป
ภรรยาขัดดอก บทที่ 37.
บทที่ 37.ขวัญตาก็กำลังจะทำตาม และคนงานเอาท่อนไม้มาขวางหน้ารถเอาไว้ จนไม่สามารถไปต่อได้“มันเอาไม้มาขวาง ทำไงดีล่ะ” ขวัญตาหันไปขอความคิดเห็นไอ้สามคน“ก็แค่ปล่อยฉันลงไป แล้วฉันจะบอกกับฟินิกซ์ไม่ให้เอาเรื่องพวกคุณ” มิรินที่ใจชื้นขึ้นมาแล้วเพราะมีคนมาช่วยรีบพูดขึ้น แต่กลับถูกขวัญตาตวาดลั่นด้วยความฉุนเฉียว“อย่ามาสะเออะออกความคิดเห็น แกไม่มีทางรอดเงื้อมือฉันได้หรอก”“แต่คุณก็ไม่มีทางรอดเหมือนกัน” มิรินเถียง และพยายามหาหนทางที่จะลงไปจากรถคันนี้ให้ได้“ถ้าฉันไม่รอด แกก็ไม่รอดนังมิริน เฮ้ย... ไอ้ยักษ์พาลูกน้องแกลงไปจัดการพวกมันให้ยับ”“แต่มันหลายคนนะเจ๊ แถมแต่ละคนอาวุธครบมือ”“แล้วพวกแกไม่มีอาวุธเลยหรือไง ลงไป! ฉันบอกให้ลงไปสู้กับพวกมัน”ขวัญตาตวาดดังลั่น ตอนนี้ทั้งแค้นทั้งหวาดกลัวผสมรวมกันไปหมด“ถ้าไม่สู้พวกแกก็ต้องติดคุก แต่ถ้าสู้ บางทีอาจจะชนะ”“ก็ได้เจ๊ เฮ้ย... ลงไปจัดการพวกมันเร็วเข้า” ไอ้คนเป็นลูกพี่เปิดประตูนำลงไปก่อนที่ลูกน้องจะทำตาม จากนั้นก็ควักมีดที่เหน็บเอวเอาไว้ออกมาขู่คนงานของฟินิกซ์“พวกแกอย่าเข้ามานะ ไม่อย่างนั้นฉันแทงจริงๆ ด้วย”“ปล่อยเมียฉันซะ แล้วฉันจะไม่เอาเรื่องอะไรพวกแ
ภรรยาขัดดอก บทที่ 36.
บทที่ 36.“คุณขวัญตา...” มิรินไม่เข้าใจการกระทำของขวัญตา “คุณทำอะไรคะ”ขวัญตาหัวเราะ ดวงตาเต็มไปด้วยไฟริษยา “ฉันก็จะทำให้แก ถูกพวกมันจับตัวไปยังไงล่ะ”“คุณขวัญตา!”“ไม่ต้องมาทำหน้าตาตี่นแบบนั้นหรอก ฉันจะบอกให้ก็ได้นะ ว่าไอ้สามคนนั้นน่ะ เป็นคนของฉันเอง”มิรินแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่สองหูได้ยิน “คุณ... คุณขวัญตาหมายความว่ายังไงคะ”“นังโง่! ฉันก็แค่จะทำทุกทาง เพื่อให้แกระเห็จออกไปจากชีวิตของฟิกซ์น่ะสิ”“แม้แต่วิธีผิดกฎหมายเหรอคะ”ขวัญตาแค่นยิ้มหยัน กระชากเส้นผมของมิรินเอาไว้แน่น“ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ!” มิรินพยายามดิ้นรนช่วยตัวเอง แต่หนทางรอดมันกลับติดลบเหลือเกิน“แกจะไม่ใช่แค่เจ็บ แต่แกจะต้องตายทั้งเป็นนังมิริน!”มิรินเงยหน้าน้ำตาไหล มองขวัญตาด้วยความเดือดดาล “คุณมันก็แค่ขี้แพ้ชวนตี พอไม่ได้สิ่งที่ต้องการก็พาลคนอื่น เพราะแบบนี้ไง ฟินิกซ์ถึงไม่รักคุณแล้ว”เพี๊ยะ!!!ใบหน้านวลของมิรินสะบัดไปตามแรงปะทะจากฝ่ามือของขวัญตา“ถ้าแกตายซะคน ฉันก็จะเป็นคนชนะ นังมิริน” ขวัญตาบีบคางของมิรินแรงๆ และบังคับให้คู่กรณีเผชิญหน้า“แต่ก่อนตาย แกจะต้องถูกรุมโทรมเสียก่อน”“คุณไม่มีวันชนะฉันได้หรอก ไม่ว่าคุณจะทำ
ภรรยาขัดดอก บทที่ 35.
บทที่ 35.“ผมหวังว่าคุณจะไม่เกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของมิรินนะขวัญตา” แม้จะยังไม่ได้ค้นหาทั้งไร่ แต่เพราะคำพูดทิ้งท้ายของขวัญตาทำให้ชายหนุ่มคิดเลยเถิดไปไกล“แล้วถ้าใช่ล่ะคะ”“ขวัญตา!”“ถ้าไม่มีมันสักคน คุณก็จะต้องรักขวัญ”“ผมไม่มีวันรักคุณอีกแล้วขวัญตา และถ้าคุณทำร้ายเมียของผม ผมจะลากคุณเข้าตะรางจำเอาไว้ด้วย”“น่ากลัวจังนะคะ”แล้วขวัญตาก็กดตัดสายลงอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้ฟินิกซ์ตะโกนอยู่คนเดียวลั่นบ้าน“ขวัญตา! คุณอย่าพึ่งวางสายนะ ขวัญตา!”แต่ไม่ว่าฟินิกซ์จะพยายามต่อสายหาขวัญตาอีกครั้ง อีกฝ่ายก็ไม่ยอมรับเลย“เกิดอะไรขึ้นหรือครับคุณฟิกซ์”ลุงน้อยที่ถูกสาวใช้อย่างมะเฟืองไปตามมา รีบละล่ำละลักถามเจ้านายหนุ่มด้วยความแปลกใจ“มิรินหายไป”“คุณมิรินหายไปเหรอครับ”“ใช่ ลุงน้อยช่วยไประดมคนงานตามหาให้ทั่วไร่ด้วยนะครับ”“ครับคุณฟิกซ์”“ขอบคุณครับ”ฟินิกซ์กล่าวขอบคุณก่อนจะโทรหาตำรวจซึ่งเป็นเพื่อนของตัวเองให้ส่งกำลังมาช่วย เสร็จแล้วก็หันมามองหน้ามะเฟือง“เธอก็ขึ้นไปตามหาบนห้องอีกครั้งนะ”มะเฟืองพยักหน้ารับคำ แต่ก็อดที่จะแสดงความคิดเห็นไม่ได้ “หนูว่าบางที... คุณมิรินอาจจะแค่ไปเดินเล่นนะคะ”“แต่ฉันมีลางส
ภรรยาขัดดอก บทที่ 34.
บทที่ 34.มิรินตะโกนลั่นออกมาอย่างสุดจะทน ก่อนจะวิ่งออกไปนอกบ้าน ขวัญตาหัวเราะตามหลังไปอย่างสะใจ ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกันที่มะเฟืองวิ่งออกมาดูพอดีมะเฟืองเห็นแผ่นหลังของมิรินไกลๆ ก็แปลกใจ แต่ก็ต้องแปลกใจมากยิ่งขึ้นเมื่อเห็นขวัญตามาอยู่ในบ้าน“คุณขวัญตา... คุณมาได้ยังไงคะ”“ฉันมาหาฟิกซ์น่ะ แต่เห็นแม่บ้านบอกว่าไม่อยู่”“ใช่ค่ะ คุณฟิกซ์เข้าไร่ไปแล้ว หนูว่าคุณขวัญตากลับไปเถอะค่ะ”ขวัญตาไม่พอใจคำพูดของมะเฟือง แต่ก็จำต้องสะกดกลั้นเอาไว้ “ฉันก็กำลังจะกลับพอดี ไปล่ะ”“เดี๋ยวค่ะ...”ขวัญตาจะเดินไปแต่ก็ต้องชะงักเพราะถูกเรียก“มีอะไรเหรอมะเฟือง”“เมื่อกี้หนูได้ยินเสียงคุณมิรินตะโกนดังลั่น คุณขวัญตาทะเลาะกับคุณ มิรินเหรอคะ”“เปล่านะ ฉันยังไม่ได้พูดอะไรกับมิรินเลย เข้ามาก็เห็นวิ่งสวนออกไปพอดี คงจะรีบเข้าไปหาฟิกซ์ล่ะมั้ง”“คงใช่ค่ะ เพราะคุณฟิกซ์สั่งให้คุณมิรินเข้าไปหาในไร่”หน้าตาของขวัญตาบูดบึงจนปิดไม่มิดทันที ซึ่งมะเฟืองก็มองเห็น จึงรีบกระพือเชื้อไฟต่อ“คุณฟิกซ์เธอเอาอกเอาใจคุณมิรินมากค่ะ สงสัยจะรักจริงๆ”“ไม่จริง! ฟิกซ์ไม่มีทางรักมัน”“คุณขวัญตาพูดว่าอะไรนะคะ”ขวัญตาได้สติจึงรีบกลบเกลื่อน “อ๋
