Se connecter"บอกแล้วไงว่าฉันจะให้เธอครางเสียวออกมา จนร้องขอชีวิต" เขาสอดนิ้วนางเข้าไปอีกนิ้วหนึ่ง
"โอ้...แน่นจริงๆ " ชายหนุ่มตอกถี่ยิบ ส่วนหญิงสาวก็เม้มริมฝีปากไม่ให้ครางออกมาตามที่เขาปรารถนา "อ่าส์...พร้อมแล้ว..." เขาเอานิ้วออก น้ำในตัวเธอไหลล้นทะลักออกมาตามนิ้ว และมือของเขาเป็นจำนวนมาก "ปล่อยฉัน...ได้โปรด..." หญิงสาวน้ำตาเอ่อล้นมาจากดวงตาของเธอ เขาไม่เคยเล้าโลมผู้หญิงแม้แต่ครั้งเดียว เขาจะสอดใส่ความเป็นชายตามแรงปรารถนาของตัวเอง แต่กับเธอคนนี้อยากจะเล้าโลมให้เธอเสร็จก่อน แล้วค่อยดันความเป็นชายของเขาเข้าไป "โอ้...สาวน้อย...ฉันจะทำให้เธอขึ้นสวรรค์ แล้วเธอจะมีความสุข" เขาไม่รอช้าที่จะถอดกางเกงยีนสีดำราคาแพงออกจากตัวเขา ความเป็นชายใหญ่โตของเขาทำให้เธอมีสีหน้าหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด "ไม่!!! กริ๊ดดดดดด" หญิงสาวรู้สึกถึงความเป็นชายใหญ่ของเขา ที่เข้ามาในตัวเธออย่างรวดเร็ว "อ่าส์...แน่นจังเลย..." ชายหนุ่มขยับความเป็นชายช้าๆ เพราะความแน่นของเธอ ทำให้ความเป็นชายเสียวสะท้านไปทั้งตัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน "โอ้..." มือหนาของเขาจับสะโพกเธอยึดกับลำตัวของเขา ขณะที่หญิงสามเม้นปากไม่ให้ส่งเสียงครางออกมา ขยับเข้าออกเป็นจังหวะและเร็วขึ้นเรื่อยๆ น้ำในตัวเธอไหลออกมาไม่ขาดสายมาหล่อลื่นตัวเขา "อ่าส์...มันส์...เว้ย..." "อืมม์..." หญิงสาวครางออกมาด้วยความเสียวสะท้านปนความเจ็บปวดกับความใหญ่ของเขา "ครางเสียงหวานๆ ให้ฉันฟังซิ" "อืมม์..." หญิงสาวเขมิบเข้า เพราะเธอใกล้ถึงจุดไคลแมคซ์แล้ว "อ่าส์...." "โอ้...." เขาขยับเข้าออกจนปลดปล่อยมันเข้ามาในตัวเธอ เขาถอนตัวเองออกมาเขาเห็นเลือดไหลออกมาตามความเป็นชายของเขาพร้อมกับน้ำในตัวเธอ การมีเซ็กส์ทุกครั้งเขาจะใส่ถุงยางไม่เคยพลาด เพื่อป้องกันการท้องที่ไม่บังควรของผู้หญิงทุกคน เขาไม่ต้องการที่จะผูกมัดกับผู้หญิงคนไหน และทุกครั้งที่ใส่ถุงยางเขาจะเป็นคนซื้อมาด้วยตัวเอง กลัวพวกเธอจะเจาะถุงยาง เพื่อจะผูกมัดโดยการมีลูกกับเขา แต่กลับผู้หญิงคนนี้เขาไม่ได้สวมอะไรป้องกันแม้แต่น้อย อีกทั้งเธอยังบริสุทธิ์ด้วย ไม่เคยต้องชายที่ไหนมาก่อน เขามองใบหน้าที่มีร่องรอยของคราบน้ำตาที่ยังไหลรินออกมาไม่ขาดสาย เขาปลดข้อมือเธอที่มีเชือกที่ผูกไว้ทั้งสองข้าง หญิงสาวลุกขึ้นนั่งชันเข่ากอดตัวเอง "เงียบ" ชายหนุ่มตวาดใส่เธอ เธอเงียบลง ความเงียบนั้นครอบงำ เขามีเซ็กส์ทุกครั้ง ผู้หญิงเหล่านั้นจะมองกายให้เขาโดยที่เขาไม่เคยร้องขอ มีแต่พวกเธออยากที่ปรนเปรอเขา แต่ทำไมเธอคนนี้ร้องไห้ไม่หยุด "ปล่อยฉันไปเถอะได้โปรด..." หญิงสาวพูดออกมาเบาๆ "ไม่มีทาง...เธอเป็นของฉัน ไม่มีผู้หญิงคนไหนออกไปโดยไม่ได้รับอนุญาต ถ้าใครหน้าไหนออกไป มันคนนั้นจะไม่มีชีวิตอยู่ จำไว้" เขาพูดข่มขู่เธอ "ฉันได้โอกาสเมื่อไหร่ฉันไปแน่" หญิงสาวพูดโดยมองสายตาสีเทาที่ดุดันของเขา "เธอไม่มีทางไปไหนได้แน่ สาวน้อย" ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนไปเอากางเกงยืนใส่ เธอสบโอกาสหอบเธอผ้าที่จะออกจากห้องเขา แต่ชายหนุ่มเร็วกว่าเธอจับแขนเธอเอาไว้และหนีบแน่จนเธอร้อง "อย่าหวังจะได้ออกไปจากที่นี้ ถ้าฉันไม่อนุญาต" ชายหนุ่มใช้กระบอกปืนคู่กายที่เขาติดตัวตลอดเวลาข้างกางเกงยีนมาจ่อที่ลำตัวเธอ มืออีกข้ารัดลำตัวเธอไว้ "เฮนรี่ฉันไปทำอะไรให้นาย นายถึงทำกับฉันแบบนี้" หญิงสาวถามเขาด้วยความสงสัย เธอสิ้นการกลัวปืนที่จ่อเธอ เพราะเธอต้องการรู้ทำไมเขาต้องทำกับตนแบบนี้ "เพราะเธอคือนางบำเรอของฉัน ไม่ว่าฉันจะต้องการอะไรต้องทำให้ฉันพอใจ แล้วไม่ต้องถามอีกเข้าใจไหม มิเช่นนั้นเธอจะได้กินกระสุนแทนอาหารแน่" ชายหนุ่มเอาปืนออกจากลำตัวเธอ และเขาก็เอาเสื้อใส่ หญิงสาวมองเขานิ่งไม่ไหวติง มองด้วยความสับสนว่าเขาต้องการเพียงตัวเธอเท่านั้นเหรอ แล้วทำไมต้องทำขนาดนี้ด้วย "อีกสิบนาทีเดินมาหาฉันที่ห้องอาหารด้วยอย่าให้ฉันต้องรอนาน" ชายหนุ่มเดินออกไปจากห้อง โอ้...พระเจ้า...มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย" หญิงสาวมองเสื้อคลุมสีขาวหน้าตู้กระจก หญิงสาวเดินตามหลังลูกน้องเฮนรี่ที่พาเธอเดินมาจากห้องนอน พอเข้าไปยังห้องอาหาร หญิงสาวมองบนโต๊ะอาหารด้วยความตกใจ หญิงสาวเดินตามหลังลูกน้องเฮนรี่ที่พาเธอเดินมาจากห้องนอน พอเข้าไปยังห้องอาหาร หญิงสาวมองบนโต๊ะอาหารด้วยความตกใจ หญิงสาวคนหนึ่งสภาพเปลือยเปล่ากำลังเต้นรำเย้ายวนให้เขาดู หญิงสาวอีกคนหนึ่งสภาพไม่ต่างกับผู้หญิงคนแรกกำลังนวดไหล่ให้เขา ทำให้หญิงสาวหลบสายตามองไปทางอื่น ขณะที่เขานั่งกินอาหารอย่างเจริญใจ "ออกไปได้แล้ว ส่วนเธอมานี้" เฮนรี่มองเธอที่อยู่ในชุดคลุมสีทอง เรียกให้เธอเดินเข้ามา เขาก็โบกมือไล่พวกเธอ พวกเธอจึงออกไป เพราะกลัวเขา "ฉันจะกลับบ้าน" หญิงสาวตะโกนใส่เขา "มานี้" เขาเรียกเธอ "ไม่ได้ยินเหรอว่าฉันจะกลับบ้าน" เสียงดังขึ้นอีก "บอกให้มานี้" ชายหนุ่มมองไปยังเธอที่ยืนอยู่หน้าประตู "นายไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน" หญิงสาวเดินหนีออกจากประตู ชายหนุ่มไม่รอช้า เดินไปดึงแขนเธอเข้ามาหาตัวเขา เธอจึงชนอกแกร่งที่อุดมไปด้วยซิกแพกเป็นลอนสวยของเขาอย่างจัง "อย่าคิดจะหนีกลับ เพราะเธอจะต้องอยู่กับฉันไปชั่วชีวิต จำไว้" ชายหนุ่มบีบแขนของเธอทั้งสองข้าง "โอ๊ย..." หญิงสาวร้องด้วยความเจ็บ "และอย่าต่อต้านฉันเข้าใจไหม" ชายหนุ่มพูดข้างหูเธอ "ปล่อยนะ" "ไปกินได้แล้ว" ชายหนุ่มกระชากแขนเธอ จนตัวเธอไปตามแรงของเขา เขาเหวี่ยงเธอลงบนเก้าอี้ข้างเขา หญิงสาวมองอาหารตรงหน้า รู้สึกหิวขึ้นมา "ฉันไม่กิน" หญิงสาวตะโกนใส่เขา "อย่าทำตัวเป็นเด็ก เพราะเธอมันไม่เด็กแล้ว กินชะ" ชายหนุ่มตวาดใส่เธอ "มันจะกินไม่กินมันก็เป็นสิทธิ์ของฉัน" หญิงสาวไม่ยอมแพ้เขา "จะกินดีๆ หรือจะกินด้วยน้ำตา" ชายหนุ่มข่มขู่เธอ ด้วยแก้วน้ำอยู่ข้างมือเธอ สาดใส่เขาทันที วางแก้วลง ชายหนุ่มใช้มือลูบใบหน้าที่เปียกน้ำเปล่า "ฉันไม่กิน" หญิงสาวลุกขึ้นยืนจะเดินหนี ชายหนุ่มจับแขนเธอไว้ "กินดีๆ ไม่ชอบใช่ไหม" ชายหนุ่มจับมือเธอทั้งสองข้างไว้ "ปล่อยนะ" หญิงสาวร้องเสียงดังลั่นห้อง เขาเอากุญแจมือที่อยู่บนโต๊ะอาหารใส่มือเธอ กะว่าจะไว้เล่นกับสาวๆ แต่เธอมาเสียก่อนแต่ก็ดี เพราะเธอท้าทายกว่าคนอื่น "จะทำอะไร" หญิงสาวร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ "ได้เวลาสนุกแล้วสาวน้อย" เขายิ้มร้ายให้เธอดู "ปล่อยฉันนะ" "มานี้เลย" ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน จูงสายกุญแจมือให้เธอเดินตามไป หญิงสาวขัดขืนเขาไม่เดิน เขาจึงกระตุกให้เธอเดินมา ด้วยความเจ็บเธอจึงเดินตามเขาไปอย่างไม่พอใจ โอ้....แม่เจ้า!!!นี่มันอะไรกันเนี่ยออสเตนก้าวเดินเข้ามาในห้อง เฮนรี่ก้าวเดินเข้ามา เฮนรี่มองในห้องของตนด้วยความแปลกใจ เพราะเขาไม่เห็นอะไรเป็นพิเศษ จึงเอ่ยถามเธอด้วยความสงสัย“ไม่เห็นมีอะไรเลยที่รัก คุณจะให้ผมดูอะไรครับ” เฮนรี่เอ่ยถามเช่นนี้ เธอจึงเลิกผ้าปูที่นอนขึ้น ทำให้เขาประหลาดใจ เขามองเห็น โซ่ แส้ กุญแจมือ และท่อเทเลสกอปิก ที่เขาเคยเล่นกับเธอเมื่อหลายปีก่อน ทำให้เขาถึงกับทึ่งอย่างบอกไม่ถูก ภรรยาของเขาเธอเหนือความคลาดหมายจริงๆ เขาจึงเอ่ยถามเธอ ขณะที่มองของเหล่านี้ “คุณอยากเล่นอันไหน” เขาเอ่ยถามจบแล้วหันมาหาเธอ ทำให้เขาตกตะลึงกว่าเดิมอีก เธอสวมใส่ซีทรูสีขาวบางเบาจนเห็นหัวของอกอวบอิ่มที่เอ่อล้น เพราะเธอดูมีน้ำมีนวลมากกว่าแต่ก่อน ไม่ได้ผอมบางและไม่อ้วนจนเกินไป เขาเห็นแล้วจึงเผยยิ้ม มองด้านล่างของเธอใส่จีสตริงซีทรูไข่มุกสีขาว ไร้ขนรำไร“ฉันอยากเล่นอันนี้” เธอเอ่ยถามแผ่วเบา น้ำเสียงของเธอเร่าร้อนจนเขากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก มองเห็นเธอที่ถือเทเลสกอปิกส่งให้เขา เขาจึงรับไว้“ออสเตน คุณรู้ไหมว่ามันมีไว้ทำอะไร” เขาเอ่ยแผ่วเบา“มันมีไว้ทำอะไรคะ” เธอเอ่ยถามแผ่วเบา“อยากรู้ใช่ไหม”“ค่ะ” ออสเตนกัดริมฝีที่แต่งแต้มด้วยสีนู้ด
ออสเตนก้าวเข้ามาในห้อง เธอมายืนตรงหน้ากระจก เฮนรี่เดินมาด้านหลังเธอ รูดซิปชุดเดรสจากด้านหลังจนชุดลงมากองด้านล่างอย่างรวดเร็ว เขาจูบลงที่ไล่และซอกคอทันที และมือของเขาขยำลงที่ใต้ราวอกอวบอิ่มของเธออย่างเป็นเจ้าของ แล้วเขาจึงจับเธอหันกลับมา เธอจึงปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาทันที เขาจึงรีบปลดเข็มขัดและกางเกงสแล็คลงมาทันที ขณะที่เธอถอดเสื้อเขาจนเสร็จแล้ว เขาจึงช่วยเธอเอาเสื้อของตนออก เธอชอบสัมผัสบนอกแกร่งที่อุดมไปด้วยซิกแพกที่แข็งจนเป็นไต ทันใดนั้นเขาจึงสอดความเป็นชายเข้าไปในตัวเธอทันที ทำให้เธอสะดุ้งด้วยความตกใจ“อา..อ่าส์...”เขาจับเรียวขาของเธอพาดกับแขนแกร่งของเขาและขยับเร็ว รุนแรง และดุดัน ออสเตนกรีดร้องด้วยความเจ็บหน่วง เธอเอามือยันโต๊ะ จนปัดเครื่องสำอางราคาแพงตกหล่นลงไปหลายชิ้นแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาหยุดยั้งแต่อย่างใด เขาเธอจึงโอบไหล่ของเขา เฮนรี่จึงยกตัวเธอเดินไปชิดเสากลางห้อง หญิงสาวใช้มือข้างหนึ่งจับเสาไว้ อีกข้างหนึ่งจับไหล่เขาไว้ เขาจึงจูบที่ริมฝีปากเธอที่หอบกายใจอยู่ด้วยความเจ็บปนเสียว แล้วมาจูบที่ซอกคอหอมกรุ่น เพราะประโคมน้ำหอมราคาแพงทั้งร่างกาย ด้านล่างนั้นยังขยับไม่หยุดยั้ง เธอ
เมื่อเราอยู่ด้วยกันสองคน เฮนรี่จับมือเรียวของเธอแนบแน่น ออสเตนยิ้มให้เขาด้วยความรัก และเทิดทูนเฮนรี่ผู้เป็นสามี เฮนรี่หันมาหาเธอและเอ่ยบอก“ผมรักคุณนะ”“ฉันก็รักคุณค่ะ เฮนรี่” ออสเตนยิ้มให้เขาแล้วจูบที่หัวไหล่เขาเบาๆ เป็นรอยลิปสติกสีแดงสด“ตีตราจองใช่ไหม” เฮนรี่ยิ้มให้เธอ“ฉันจะล่ามโซ่คุณไม่ยอมปล่อยเลยทีเดียว” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา“ผมคือของตายของคุณ”“มันควรเป็นเช่นนั้น” เธอเอ่ยบอกมองหน้าเขา เฮนรี่จะจูบกลับเธอ แต่เธอหันหน้าหนีก่อน“จะทำอะไรควรไปทำที่บ้านนะ”“ได้” เฮนรี่เอ่ยบอกเธอ แล้วกดโทรศัพท์หาบอดี้การ์ดที่กำลังขับรถให้เขา“รับไวหน่อย”“ครับท่าน”เฮนรี่กดวางสายทันที ออสเตนมองเขาด้วยความสงสัยว่าเหตุใดต้องโทรศัพท์หาบอดี้การ์ดทั้งที่อยู่ในคันเดียวกัน“ทำไมคุณต้องโทรหาพวกเขาด้วย แค่บอกก็ได้”“พวกเขาไม่ได้ยินหรอก เพราะพวกเขาใส่หูฟัง” เฮนรี่เอ่ยบอก เธอจึงมองบอดี้การ์ดผ่านกระจกหนา ที่ปิดอยู่ตรงหน้า เป็นจริงอย่างที่เขาบอก พวกเขาใส่หูฟังกันจริงๆ แต่ไม่ทันที่เธอจะคิดอะไรต่อ เฮนรี่มุดเข้าไปในกระโปรงบางฟูฟ่องตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ แต่ตอนนี้เขาซีสตริงเธอออก แล้วเขาใช้จมูกโด่งเป็นสันไล่
ออสเตนเธอก้าวเดินเข้ามาในมายังคฤหาสน์ของวิลเลี่ยม ส่วนเฮนรี่กลับไปยังคฤหาสน์ของเขา เพราะที่นั่นมีปาร์ตี้ สละโสดของเขาเช่นกัน วิลเลี่ยมพี่ชายของเธอก็ไปที่นั่นด้วย เธอทอดมองว่าคฤหาสน์ทั้งหลังปิดไฟทั้งหมดเธอจึงนึกสงสัย คงคิดว่าคงมีเซอร์ไพรส์อะไรแน่ๆ พอเดินก้าวเข้าไปยังตัวตึก ทันใดนั้นไฟก็เปิดสว่าง“ปาร์ตี้สละโสด ยินดีกับว่าที่เจ้าสาวคนใหม่” เจนเอ่ยขึ้นทันที พร้อมกับเพื่อนๆ ที่เรียนด้วยกันมาและเป็นเพื่อนสนิทที่จะเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้เธอประมาณอีกแปดคน รวมเจนเป็นเก้าออสเตนตกใจไม่น้อยที่บ้านของเธอเต็มไปด้วยลูกโป่ง ดอกกุหลาบ ตบแต่งได้อย่างสวยงาม ส่วนพวกเธอพร้อมใจที่จะใส่สีชมพู เป็นสีที่เธอชอบอย่างมาก ทันใดนั้นเจนจึงลากเธอมา ถ่ายรู้ มาเล่นนู่นเล่นนี้ ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขอย่างมาก แต่เธอรู้สึกว่ามันไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง เธอคิดว่าเฮนรี่กำลังทำอะไรอยู่ขณะที่เธอมีความสุขกับเหล่าเพื่อนๆ“คิดถึงเขาเหรอ” เจนเอ่ยถามเธอ ขณะที่เธอนั่งเล่นที่ริมสระ กับเหล่าเพื่อนๆ“คิดถึง แต่ต้องปล่อยซาตานไปสักวัน”“พรุ่งนี้ก็เจอในพิธีแล้วนะ และเธอคือเจ้าสาวที่สวยที่สุด”“แล้วเรื่องของเธอล่ะ” ออสเตนเอ่ยถามเร
ออสเตนก้าวจากรถลัมโบกินนีคันเก่งที่เขาใช้บ่อยที่สุด มันเป็นคนที่ดำที่เขารักมาก จากรถที่มีทั้งหมดสิบคัน เธอหันไปมองที่ตึกหลังที่ปิดไฟมืดสนิท ทั้งที่เป็นห้องของพวกผู้หญิงของเขา เธอจึงหันมาหาเขาด้วยความแปลกใจและอยากจะถาม แต่เขาทำให้เธอแปลกใจโดยการ ส่งช่อกุหลาบสีแดงหลายสิบดอก เธอคิดว่าอาจถึงร้อยเขายิ้มให้เธอ“ต้อนรับกลับบ้าน” เฮนรี่เอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้ม“ขอบคุณ” เธอยิ้มให้เขา“ไม่มากไปหรอก เพราะมันน้อยกว่าความรักที่คุณมีให้ผม ขอบคุณนะที่คุณเสี่ยงตายเพื่อผม”“ฉันรักคุณแล้ว ฉันจึงไม่อยากเสียคุณไป”“ขอบคุณมาก” เฮนรี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นให้เธอได้ยิน“เฮนรี่ ฉันมีคำถาม”“ว่ามา ที่รัก”“ทำไมตึกหลังถึงปิดไฟล่ะ ทุกทีเปิดไฟครึกครื้นทุกคืน” ออสเตนมองตึกหลังอีกครั้ง“พวกเธอไปแล้ว” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย“พวกเธอไปไหน” เธอเอ่ยถาม“ผมให้เธอไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ โดยให้เงินเธอไปเล็กน้อย น้อยแบบเธอไม่ต้องทำมาหากินไปห้าปีเลยทีเดียว ผมไม่อยากให้พวกเธอมาอยู่ในบ้านอีกต่อไป ขณะที่เราจะแต่งงานกัน” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม“ใครเขาแต่งงานกับคุณ ฉันยังไม่เคยบอกว่าจะแต่ง” ออสเตนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย เฮนร
เฮนรี่จับเรียวขาเธอขึ้นหนึ่งข้างแล้วจูบที่เรียวขาของเธอทันที หญิงสาวจับไหล่กว้างเอาไว้ เขาจึงจับความเป็นชายเข้าไปในตัวของเธอทันที โดยที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัว เธอกรีดร้องออกมา เขาจึงประกบริมฝีปากเธอไม่ให้เธอกรีดร้องออกมา กลัวว่าบอดี้การ์ดของวิลเลี่ยมจะได้ยิน และที่สำคัญในตัวเขาเปลือยเปล่าเช่นนี้ ไม่มีปีนที่จะต่อสู้กับใครออสเตนเคลิบเคลิ้มกับการเล้าโลมและสอดใส่ในเวลาเดียวกัน เธอครางหนักๆ ในลำคอด้วยความเสียวกระสันอย่างที่สุด เขาเอาเรียวขาเธอทั้งสองข้างมาไว้ที่บั้นเอวหนา เธอมีอารมณ์ร่วมกับเขาเช่นกัน จึงกดตัวเข้าหาความเป็นชายจนสุดลำ แล้วนิ้วมือจิกลงบนบ่าของเขาด้วยความเจ็บปวดปนเสียว เธอคับแคบสำหรับเขามากมาย ทุกครั้งเธอจะรู้สึกเจ็บปวดเรือนร่างจนเกร็งตัว แต่เขากลับสอดใส่อย่างบ้าคลั่ง ทำเอาเธอโยกไปตามแรง เขานี่ก็ช่างกระไร ทั้งที่เมื่อวานยังสอดใส่เข้าหา วันนี้กลับบ้าดีเดือดกว่าเมื่อวาน อาจเป็นเพราะเขาคิดถึงเธอทุกวินาที จนอยากจะอยู่กับเธอทุกช่วงเวลาของชีวิต ตอนนี้เขารู้สึกว่าจะขาดเธอไปไม่ได้อีกแล้ว สิ่งเดียวในชีวิตของเขาในตอนนี้คือเธอที่กำลังถึงจุดความสุขหฤหรรษ์ ทั้งสองปลดปล่อยเข้าหากันและหัน จนเ







