LOGIN"ขอนั่งด้วยคนนะครับ" ชายหนุ่มเดินมานั่งข้างเธอ สาวบาร์เทนเดอร์ดูเกรงๆ เขาพยักหน้าให้ทำต่อไปโดยไม่มองเขา เพราะสายตาสีเทาของเขาชั่งดุดันเหลือเกิน
"ค่ะ" หญิงสาวมองชายหนุ่มที่นั่งลงข้างเธอ เธอมองใบหน้าเหมือนประติมากรรมกรีกไม่มีผิด ดวงตาสีเทา จมูกโด่งเป็นสัน หน้าตาหล่อเหลา ผิวขาวอมชมพู ผมหยิกสีน้ำตาลเข้ากับรูปหน้าเขา "คุณชื่ออะไรครับ" ชายหนุ่มถามเธอขึ้นมา "ฉันชื่อ ออสเตนค่ะ" หญิงสาวตอบชายหนุ่มบ้าง "คุณชื่อเหมือน เจน ออสเตน นักเขียนหญิงที่ผมเคยอ่านตอนเด็ก" ชายหนุ่มมองเธอ พนักงานเอามาตินนี่วางไว้ตรงหน้าเธอ "สงสัยถ้าเป็นนักเขียนขึ้นมาแบบเจน ออสเตน ฉันคงเป็นนักเขียนที่ห่วยแตกที่สุดในโลกแน่" หญิงสาวยกแก้วมาตินนี่ขึ้นดื่ม "ขอแบบเธอแก้วหนึ่ง" เขาหันไปหาบาร์เทนเดอร์สาว อะไรดลใจให้เขาดื่มเหล้าอ่อนขนาดนี้ ถ้าอยากดื่มจริงๆ วอดก้าแรงๆ มันก็ไม่สามารถให้เขาเมาได้ และอีกอย่าง ทำไมต้องมาสนทนากับผู้หญิงคนนี้ด้วย ทั้งที่แทบจะไม่เคยคุยกับผู้หญิงคนไหนนานขนาดนี้ ส่วนมากจะเลือกผู้หญิงในร้านที่เข้ามาหรือนางโชว์ยั่วในร้านขึ้นมาบำเรอเขาก็เท่านั้น "คุณละชื่ออะไร" เธอถามเขาขึ้นมาบ้าง "ผมเฮนรี่ ยอร์ช เรียกผมว่าเฮนรี่ ก็พอ" ชายหนุ่มบอกเธอ เธอหลับตาลงมองเขาเป็นภาพซ้อนเป็นสองและสามคนและขยี้ตาตัวเอง เป็นเขาคนเดียว "ทำไมฉันรู้สึกง่วงๆ ขึ้นมานะ เดี๋ยวฉันกลับก่อนแล้วกัน" หญิงสาวลุกขึ้นยืน แต่ต้องเซมาซบอกเขาที่พยุงอยู่ "ทำดีมาก" เขาหันไปบอกบาร์เทนเดอร์สาว เธอยิ้มให้เขา เขาอุ้มเธอไปยังลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นสาม เข้าไปยังห้องนอนของตนเอง "เสร็จฉันแน่" ชายหนุ่มมองเธอและยิ้มชั่วร้าย เขาสั่งให้ลูกน้องคนสนิท เอายานอนหลับผสมกับแก้วเหล้าของเธอ หญิงสาวที่นอนหลับใหลมากกว่าสิบชั่วโมงตื่นขึ้นมาในยามเช้าให้ห้องนอนสีขาวแปลกตาที่ไม่เหมือนห้องนอนของตัวเองเลย และรู้สึกเย็นไปทั่วตัว มองคนที่นอนข้างเธอที่เขาเปลือยเปล่าไม่มีอะไรสักชิ้น และโอบกอดเธออยู่ด้วย คนเมื่อวานที่ฉันคุยด้วยนิ เลิกผ้าดูด้านล่างที่ไม่มีอะไรเลยสักชิ้น ไม่นะ...ไม่จริงใช่ไหม ฉันเสียความบริสุทธิ์ไปแล้วใช่ไหม...วันไนท์สแตนด์...ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย หญิงสาวรวมแรงทั้งหมดผลักเขาลงจากเตียง ชายหนุ่มลืมตาขึ้น ขณะที่เขาลงไปกองที่พื้นแล้ว "อะไรว่ะ" ชายหนุ่มโวยวายทันที "ออกไปเลยนะ" หญิงสาวตะโกนเสียงดังใส่เขาทันที เขาขึ้นมาบนเตียง จับขาเธอที่กำลังถอยหนี "ไม่เคยมีผู้หญิงกล้าดีทำร้ายฉัน แม้กระทั่งผู้ชายก็ไม่กล้า เธอกล้าดีอย่างผลักฉันห๊ะ เธอเป็นใครสาวน้อย" เฮนรี่ตะโกนดังลั่นจนถึงข้างนอน ลูกน้องที่ได้ยินก็ขนลุกไปตามๆ กัน เราไม่มีผู้หญิงคนไหนทำให้เจ้านายเขาว่า มีแต่เสียงครางที่รอดออกมาให้พวกเขาได้ยิน เขาอุตส่าห์ไม่แตะต้องเธอแค่เปื้อนเสื้อผ้าออกมาเท่านั้น ที่จริงก็อยากจะรักหลับเธอจริงๆ นั้นละ เรือนร่างอันงดงามไร้ที่ติ แต่อยากให้เธอได้รับรู้ด้วยก็แค่นั้น "ปล่อยนะ" หญิงสาวที่ถูกบีบครางอยู่เชิดหน้าท้าทายใส่เขา "ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปไหนทั้งนั้น เธอต้องเป็นนางบำเรอให้ฉันตั้งแต่นาทีนี้เป็นต้นไป" ชายหนุ่มจูบริมฝีปากเธอด้วยความชำนาญ หญิงสาวรวบรวมกำลังทั้งหมดผลักเขา แต่หญิงสาวไม่อาจสู้พลังมหาศาลของเขาได้ ลมหายใจของเธอก็ใกล้หมดลงไปด้วย เธอตัดสินใจกัดลิ้นของเขา "โอ๊ย...นังนี่" ชายหนุ่มละจากริมฝีปากเธอด้วยความเจ็บที่เธอกัดลิ้นเขา ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงโดนตบไปแล้ว เธอได้จังหวะตบหน้าเขาไปหนึ่งที หน้าเขาหันตามมือของเธอ "ไม่ชอบความอ่อนโยนใช่ไหม...เดี๋ยวจะทำให้จำไม่รู้ลืมเลย" ชายหนุ่มจับมือเธอข้างหนึ่งที่เธอกำลังจะตบเขาอีกครั้งหนึ่ง และอีกข้างหนึ่งยึดไว้ที่หัวเตียง "ปล่อยนะ ไอ้ชั่ว" หญิงสาวดิ้นรนใต้ร่างหนา "เธอทำให้ฉันเจ็บ เธอต้องเจ็บเป็นร้อยเท่า" ชายหนุ่มรวบมือสองข้างของเธอมัดผ้าห่มบางสีขาวโยงขึ้นไปยังเสาหัวเตียง "ทีนี้เธอก็หนีฉันไม่พ้นแล้วสาวน้อย" ชายหนุ่มใช้มือลูบใบหน้าเธอแผ่วเบา ยิ้มชั่วร้าย "เอามือสกปรกของนายออกไปนะ" "เดี๋ยวซิ...ยังไม่ได้เริ่มต้นบทรักอันเร่าร้อนของฉันเลย ฉันจะทำให้เธอเสียวจนครางไม่เป็นศัพท์เลยคอยดู" ชายหนุ่มใช้มือลูบมาที่ทรวงอกอวบอิ่ม ขยำแรงๆ "ล้นมือดีจัง" ชายหนุ่มเล่นบนอกอวบอิ่มใช้นิ้วดีดจนเธอเจ็บ "โอ๊ย...ปล่อยฉัน" หญิงสาวร้องด้วยความเจ็บที่โดดดีด "ชูว์...อย่าร้องซิสาวน้อย ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ แค่ทดลองของก็เท่านั้นเอง" ชายหนุ่มยิ้มร้ายให้เธอเห็น "ไอ้ชั่ว!!! ปล่อยนะ" ชายหนุ่มไม่สนใจเสียงร้องของเธอแล้ว เขามองลงมายังความเป็นหญิงของเธอที่เริ่มมีน้ำเอ่อล้นออกมา ยิ้มอย่างพึงพอใจ "วู้ว...ปากบอกไม่ แต่ตัวเธอไม่ได้ตอบสนองที่ตรงกับปากเลยนะ" ชายหนุ่มจับเรียวขาเธอที่ดิ้นไปมา เขาสอดนิ้วกลางเขาไป "เอาออกไปนะ" น้ำตาที่เอ่อล้นออกมาจากดวงตาของเธอไม่อาจทำให้เขาหยุดการกระทำได้ "บอกแล้วไงว่าฉันจะให้เธอครางเสียวออกมา จนร้องขอชีวิต" เขาสอดนิ้วนางเข้าไปอีกนิ้วหนึ่ง "โอ้...แน่นจริงๆ " ชายหนุ่มมองเธอแล้วยิ้มร้าย แล้วจึงสอดนิ้วไปอีกนิ้วหนึ่ง ส่วนหญิงสาวก็เม้นริมฝีปากไม่ให้ครางออกมาตามที่เขาปรารถนาออสเตนก้าวเดินเข้ามาในห้อง เฮนรี่ก้าวเดินเข้ามา เฮนรี่มองในห้องของตนด้วยความแปลกใจ เพราะเขาไม่เห็นอะไรเป็นพิเศษ จึงเอ่ยถามเธอด้วยความสงสัย“ไม่เห็นมีอะไรเลยที่รัก คุณจะให้ผมดูอะไรครับ” เฮนรี่เอ่ยถามเช่นนี้ เธอจึงเลิกผ้าปูที่นอนขึ้น ทำให้เขาประหลาดใจ เขามองเห็น โซ่ แส้ กุญแจมือ และท่อเทเลสกอปิก ที่เขาเคยเล่นกับเธอเมื่อหลายปีก่อน ทำให้เขาถึงกับทึ่งอย่างบอกไม่ถูก ภรรยาของเขาเธอเหนือความคลาดหมายจริงๆ เขาจึงเอ่ยถามเธอ ขณะที่มองของเหล่านี้ “คุณอยากเล่นอันไหน” เขาเอ่ยถามจบแล้วหันมาหาเธอ ทำให้เขาตกตะลึงกว่าเดิมอีก เธอสวมใส่ซีทรูสีขาวบางเบาจนเห็นหัวของอกอวบอิ่มที่เอ่อล้น เพราะเธอดูมีน้ำมีนวลมากกว่าแต่ก่อน ไม่ได้ผอมบางและไม่อ้วนจนเกินไป เขาเห็นแล้วจึงเผยยิ้ม มองด้านล่างของเธอใส่จีสตริงซีทรูไข่มุกสีขาว ไร้ขนรำไร“ฉันอยากเล่นอันนี้” เธอเอ่ยถามแผ่วเบา น้ำเสียงของเธอเร่าร้อนจนเขากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก มองเห็นเธอที่ถือเทเลสกอปิกส่งให้เขา เขาจึงรับไว้“ออสเตน คุณรู้ไหมว่ามันมีไว้ทำอะไร” เขาเอ่ยแผ่วเบา“มันมีไว้ทำอะไรคะ” เธอเอ่ยถามแผ่วเบา“อยากรู้ใช่ไหม”“ค่ะ” ออสเตนกัดริมฝีที่แต่งแต้มด้วยสีนู้ด
ออสเตนก้าวเข้ามาในห้อง เธอมายืนตรงหน้ากระจก เฮนรี่เดินมาด้านหลังเธอ รูดซิปชุดเดรสจากด้านหลังจนชุดลงมากองด้านล่างอย่างรวดเร็ว เขาจูบลงที่ไล่และซอกคอทันที และมือของเขาขยำลงที่ใต้ราวอกอวบอิ่มของเธออย่างเป็นเจ้าของ แล้วเขาจึงจับเธอหันกลับมา เธอจึงปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาทันที เขาจึงรีบปลดเข็มขัดและกางเกงสแล็คลงมาทันที ขณะที่เธอถอดเสื้อเขาจนเสร็จแล้ว เขาจึงช่วยเธอเอาเสื้อของตนออก เธอชอบสัมผัสบนอกแกร่งที่อุดมไปด้วยซิกแพกที่แข็งจนเป็นไต ทันใดนั้นเขาจึงสอดความเป็นชายเข้าไปในตัวเธอทันที ทำให้เธอสะดุ้งด้วยความตกใจ“อา..อ่าส์...”เขาจับเรียวขาของเธอพาดกับแขนแกร่งของเขาและขยับเร็ว รุนแรง และดุดัน ออสเตนกรีดร้องด้วยความเจ็บหน่วง เธอเอามือยันโต๊ะ จนปัดเครื่องสำอางราคาแพงตกหล่นลงไปหลายชิ้นแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาหยุดยั้งแต่อย่างใด เขาเธอจึงโอบไหล่ของเขา เฮนรี่จึงยกตัวเธอเดินไปชิดเสากลางห้อง หญิงสาวใช้มือข้างหนึ่งจับเสาไว้ อีกข้างหนึ่งจับไหล่เขาไว้ เขาจึงจูบที่ริมฝีปากเธอที่หอบกายใจอยู่ด้วยความเจ็บปนเสียว แล้วมาจูบที่ซอกคอหอมกรุ่น เพราะประโคมน้ำหอมราคาแพงทั้งร่างกาย ด้านล่างนั้นยังขยับไม่หยุดยั้ง เธอ
เมื่อเราอยู่ด้วยกันสองคน เฮนรี่จับมือเรียวของเธอแนบแน่น ออสเตนยิ้มให้เขาด้วยความรัก และเทิดทูนเฮนรี่ผู้เป็นสามี เฮนรี่หันมาหาเธอและเอ่ยบอก“ผมรักคุณนะ”“ฉันก็รักคุณค่ะ เฮนรี่” ออสเตนยิ้มให้เขาแล้วจูบที่หัวไหล่เขาเบาๆ เป็นรอยลิปสติกสีแดงสด“ตีตราจองใช่ไหม” เฮนรี่ยิ้มให้เธอ“ฉันจะล่ามโซ่คุณไม่ยอมปล่อยเลยทีเดียว” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา“ผมคือของตายของคุณ”“มันควรเป็นเช่นนั้น” เธอเอ่ยบอกมองหน้าเขา เฮนรี่จะจูบกลับเธอ แต่เธอหันหน้าหนีก่อน“จะทำอะไรควรไปทำที่บ้านนะ”“ได้” เฮนรี่เอ่ยบอกเธอ แล้วกดโทรศัพท์หาบอดี้การ์ดที่กำลังขับรถให้เขา“รับไวหน่อย”“ครับท่าน”เฮนรี่กดวางสายทันที ออสเตนมองเขาด้วยความสงสัยว่าเหตุใดต้องโทรศัพท์หาบอดี้การ์ดทั้งที่อยู่ในคันเดียวกัน“ทำไมคุณต้องโทรหาพวกเขาด้วย แค่บอกก็ได้”“พวกเขาไม่ได้ยินหรอก เพราะพวกเขาใส่หูฟัง” เฮนรี่เอ่ยบอก เธอจึงมองบอดี้การ์ดผ่านกระจกหนา ที่ปิดอยู่ตรงหน้า เป็นจริงอย่างที่เขาบอก พวกเขาใส่หูฟังกันจริงๆ แต่ไม่ทันที่เธอจะคิดอะไรต่อ เฮนรี่มุดเข้าไปในกระโปรงบางฟูฟ่องตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ แต่ตอนนี้เขาซีสตริงเธอออก แล้วเขาใช้จมูกโด่งเป็นสันไล่
ออสเตนเธอก้าวเดินเข้ามาในมายังคฤหาสน์ของวิลเลี่ยม ส่วนเฮนรี่กลับไปยังคฤหาสน์ของเขา เพราะที่นั่นมีปาร์ตี้ สละโสดของเขาเช่นกัน วิลเลี่ยมพี่ชายของเธอก็ไปที่นั่นด้วย เธอทอดมองว่าคฤหาสน์ทั้งหลังปิดไฟทั้งหมดเธอจึงนึกสงสัย คงคิดว่าคงมีเซอร์ไพรส์อะไรแน่ๆ พอเดินก้าวเข้าไปยังตัวตึก ทันใดนั้นไฟก็เปิดสว่าง“ปาร์ตี้สละโสด ยินดีกับว่าที่เจ้าสาวคนใหม่” เจนเอ่ยขึ้นทันที พร้อมกับเพื่อนๆ ที่เรียนด้วยกันมาและเป็นเพื่อนสนิทที่จะเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้เธอประมาณอีกแปดคน รวมเจนเป็นเก้าออสเตนตกใจไม่น้อยที่บ้านของเธอเต็มไปด้วยลูกโป่ง ดอกกุหลาบ ตบแต่งได้อย่างสวยงาม ส่วนพวกเธอพร้อมใจที่จะใส่สีชมพู เป็นสีที่เธอชอบอย่างมาก ทันใดนั้นเจนจึงลากเธอมา ถ่ายรู้ มาเล่นนู่นเล่นนี้ ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขอย่างมาก แต่เธอรู้สึกว่ามันไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง เธอคิดว่าเฮนรี่กำลังทำอะไรอยู่ขณะที่เธอมีความสุขกับเหล่าเพื่อนๆ“คิดถึงเขาเหรอ” เจนเอ่ยถามเธอ ขณะที่เธอนั่งเล่นที่ริมสระ กับเหล่าเพื่อนๆ“คิดถึง แต่ต้องปล่อยซาตานไปสักวัน”“พรุ่งนี้ก็เจอในพิธีแล้วนะ และเธอคือเจ้าสาวที่สวยที่สุด”“แล้วเรื่องของเธอล่ะ” ออสเตนเอ่ยถามเร
ออสเตนก้าวจากรถลัมโบกินนีคันเก่งที่เขาใช้บ่อยที่สุด มันเป็นคนที่ดำที่เขารักมาก จากรถที่มีทั้งหมดสิบคัน เธอหันไปมองที่ตึกหลังที่ปิดไฟมืดสนิท ทั้งที่เป็นห้องของพวกผู้หญิงของเขา เธอจึงหันมาหาเขาด้วยความแปลกใจและอยากจะถาม แต่เขาทำให้เธอแปลกใจโดยการ ส่งช่อกุหลาบสีแดงหลายสิบดอก เธอคิดว่าอาจถึงร้อยเขายิ้มให้เธอ“ต้อนรับกลับบ้าน” เฮนรี่เอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้ม“ขอบคุณ” เธอยิ้มให้เขา“ไม่มากไปหรอก เพราะมันน้อยกว่าความรักที่คุณมีให้ผม ขอบคุณนะที่คุณเสี่ยงตายเพื่อผม”“ฉันรักคุณแล้ว ฉันจึงไม่อยากเสียคุณไป”“ขอบคุณมาก” เฮนรี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นให้เธอได้ยิน“เฮนรี่ ฉันมีคำถาม”“ว่ามา ที่รัก”“ทำไมตึกหลังถึงปิดไฟล่ะ ทุกทีเปิดไฟครึกครื้นทุกคืน” ออสเตนมองตึกหลังอีกครั้ง“พวกเธอไปแล้ว” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย“พวกเธอไปไหน” เธอเอ่ยถาม“ผมให้เธอไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ โดยให้เงินเธอไปเล็กน้อย น้อยแบบเธอไม่ต้องทำมาหากินไปห้าปีเลยทีเดียว ผมไม่อยากให้พวกเธอมาอยู่ในบ้านอีกต่อไป ขณะที่เราจะแต่งงานกัน” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม“ใครเขาแต่งงานกับคุณ ฉันยังไม่เคยบอกว่าจะแต่ง” ออสเตนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย เฮนร
เฮนรี่จับเรียวขาเธอขึ้นหนึ่งข้างแล้วจูบที่เรียวขาของเธอทันที หญิงสาวจับไหล่กว้างเอาไว้ เขาจึงจับความเป็นชายเข้าไปในตัวของเธอทันที โดยที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัว เธอกรีดร้องออกมา เขาจึงประกบริมฝีปากเธอไม่ให้เธอกรีดร้องออกมา กลัวว่าบอดี้การ์ดของวิลเลี่ยมจะได้ยิน และที่สำคัญในตัวเขาเปลือยเปล่าเช่นนี้ ไม่มีปีนที่จะต่อสู้กับใครออสเตนเคลิบเคลิ้มกับการเล้าโลมและสอดใส่ในเวลาเดียวกัน เธอครางหนักๆ ในลำคอด้วยความเสียวกระสันอย่างที่สุด เขาเอาเรียวขาเธอทั้งสองข้างมาไว้ที่บั้นเอวหนา เธอมีอารมณ์ร่วมกับเขาเช่นกัน จึงกดตัวเข้าหาความเป็นชายจนสุดลำ แล้วนิ้วมือจิกลงบนบ่าของเขาด้วยความเจ็บปวดปนเสียว เธอคับแคบสำหรับเขามากมาย ทุกครั้งเธอจะรู้สึกเจ็บปวดเรือนร่างจนเกร็งตัว แต่เขากลับสอดใส่อย่างบ้าคลั่ง ทำเอาเธอโยกไปตามแรง เขานี่ก็ช่างกระไร ทั้งที่เมื่อวานยังสอดใส่เข้าหา วันนี้กลับบ้าดีเดือดกว่าเมื่อวาน อาจเป็นเพราะเขาคิดถึงเธอทุกวินาที จนอยากจะอยู่กับเธอทุกช่วงเวลาของชีวิต ตอนนี้เขารู้สึกว่าจะขาดเธอไปไม่ได้อีกแล้ว สิ่งเดียวในชีวิตของเขาในตอนนี้คือเธอที่กำลังถึงจุดความสุขหฤหรรษ์ ทั้งสองปลดปล่อยเข้าหากันและหัน จนเ







