บทที่ 5

นี่หรือชีวิตเลิศหรูที่ทุกคนใฝ่หา แต่ทำไมเธอถึงหาความสุขไม่ได้เลย มีเงินมากมายก็ซื้อความสุขให้กับตัวเองไม่ได้ แต่ยังมีดีอยู่อย่างหนึ่งคือซื้อชีวิตของแม่เธอได้

เช้าวันต่อมา.. และเป็นวันเดียวกับงานเลี้ยงสโมสร

งานเลี้ยงจัดขึ้นแทบจะทุกเดือน เพราะส่วนใหญ่มีแต่คนมียศมีศักดิ์มีหน้ามีตาในสังคม

แกร็ก..

"คุณผู้หญิงรออยู่ที่รถค่ะ"

สโรชาไม่ได้พูดอะไรแค่เดินตามลงมาเงียบๆ

"ดูหน้าสิโทรมหมดแล้ว" มือที่ผ่านการดูแลมาอย่างดี ไม่ยอมปล่อยให้กาลเวลาทำร้ายผิวหนังของตัวเองได้ เอื้อมไปลูบคลำใบหน้างามของผู้หญิงที่นางเรียกว่าลูก "วันนี้คงได้ทำหลายอย่าง ขึ้นรถสิจ๊ะ"

"ค่ะ" หญิงสาวตามขึ้นไปบนรถ แล้วก็นั่งอยู่แบบเงียบๆ จนรถคันนั้นวิ่งมาจอดที่ร้านเสริมความงามสุดหรูแห่งหนึ่ง

"ฉันโทรมาจองคิวไว้แล้วไม่ใช่เหรอ"

"แต่ทางคุณกรองแก้วก็โทรมาจองเหมือนกันค่ะ"

"ฉันไม่เอาช่างตาสีตาสานะ หาช่างที่เก่งที่สุดมาดูแลความงามของลูกสาวฉัน"

"ได้ค่ะ..ทางร้านของเราคัดสรรแต่ช่างที่มีฝีมือทั้งนั้นค่ะ"

"อ้าวนึกว่าเสียงใคร เสียงคุณผกาแก้วนี่เอง..ดูใจเราจะตรงกันจังเลยนะคะ"

"เรียกว่าคิดเหมือนกันจะไม่ดีกว่าเหรอ..คะ" ผกาแก้วดูท่าทางไม่อยากเจรจากับอีกฝ่ายเลย

"เชิญคุณทั้งสองนั่งก่อนค่ะ" เจ้าของร้านเสริมความงามแห่งนี้รู้ดีว่าทั้งสองเป็นไม้เบื่อไม้เมากัน

"ยังไงลูกสาวฉันต้องสวยที่สุดนะคะ"

"ลูกสาวฉันก็เหมือนกัน"

"รับรองเลยค่ะ คุณหนูทั้งสองต้องสวยเริ่ดแน่นอนค่ะ"

"ยืนทำอะไรอยู่ล่ะเข้าไปสิลูก" ผกาแก้วเห็นว่าสโรชายืนมองออกไปด้านนอกแบบลุกลี้ลุกลน กลัวว่าจะหนีงานเย็นนี้ ก็เลยเป็นคนพามาเสริมความงามเอง

"ค่ะ" เธอแค่มองดูว่าร้านขายยาแถวนี้มีไหม ถ้าเขาป้องกันสักนิด เธอคงไม่คิดมากขนาดนี้

พอนั่งลงเก้าอี้ข้างๆ สโรชาก็ส่งยิ้มหวานเพื่อทักทายคนที่นั่งอยู่ก่อน เธอคนที่นั่งอยู่ก่อนกำลังจะยิ้มตอบ แต่พอมองกระจกเห็นสายตาของผู้เป็นแม่มองมาก็เลยต้องได้หุบยิ้มไว้

สโรชาก็เลยต้องยิ้มแห้งๆ เพราะ คนข้างๆ ไม่ยอมทักทายกลับ

"สงสัยต้องไปงานเดียวกันแน่เลยใช่ไหมคะเนี่ย" ช่างเสริมสวยเริ่มชวนคุย

ทั้งสองที่นั่งอยู่หันหน้ามองกันแบบไม่ได้นัดหมาย แต่ก็ไม่มีใครตอบ

"พี่อยากไปแบบนี้บ้าง หนุ่มๆ ในงานคงหล่อๆ ทั้งนั้น" เพราะเป็นงานไฮโซ คนด้านนอกไม่ได้เข้าไปสัมผัสหรอก นอกจากแวดวงเดียวกัน

กว่าทุกอย่างจะออกมาเลิศหรู Perfect ก็ใช้เวลาไปหลายชั่วโมง

"คุณแม่คะ โรสขอไปทำธุระแถวนี้แป๊บหนึ่งได้ไหมคะ"

"ธุระอะไร" ผกาแก้วไม่ค่อยสบอารมณ์ที่ลูกสาวของอีกฝ่ายแต่งตัวออกมาได้สวยไม่แพ้กันเลย

"ไม่มีอะไรค่ะ" เห็นอารมณ์นั้นของนางแล้วเธอก็เลยต้องได้เงียบ