MasukShare
ตอนที่10 ส่งคืน
Terakhir Diperbarui:
2025-05-08 22:32:07จวนสกุลจ้าง
เสียงร้องโหยหวน ราวสัตว์บาดเจ็บดังก้อง เรียกให้คนทั้งจวนตื่นจากการหลับใหล นายท่านจ้าง รีบวิ่งออกมายังหน้าเรือนใหญ่
“ท่านพ่อ...ท่านพ่อโปรดช่วยข้าด้วย”
นายท่านจ้าง พร้อมกับภรรยา และทุกคนในบ้าน ต่างมองไปยังต้นเสียง
“ลูกพ่อ!”
ชายชราถลาเข้าหาบุตรชาย สภาพที่เห็นในตอนนี้ ยากนักที่เขาจะทำใจยอมรับได้
“ใครทำเจ้า!”
แม้จะพอเดาได้ว่าใคร แต่ก็อยากได้ฟังจากปากบุตรชาย นิ้วสั่นระริก ค่อยๆ ชี้ไปยังร่างสูงในชุดสีดำทมิฬ ใบหน้าบุรุษร่างกำยำ ล้วนสวมหน้ากาก
“อำมหิตนัก! เขาเป็นทายาทเพียงคนเดียวของข้า แต่พวกเจ้าอาจหาญทำลายเขา”
“แล้วอย่างไร...ทายาทเพียงคนเดียว แล้วอย่างไร!”
คำถามในตอนท้าย ดุกร้าว จนคนฟังไหวสะท้านในอก บรรดาสตรีในจวน ต่างก้มหน้า หลบสายตาราวปีศาจ ในยามแสงจากคบไฟขยับไหวตกกระทบ
“เขาทำผิดอะไร พวกเจ้าถึงทำกับราวมิใช่คน”
“ไม่ถามเขาดูเล่า ถ้าฟังจากปากข้า มันจะน่าอับอายมากกว่ากระมัง”
“เป็นพวกเจ้าที่ต้องอับอาย น้องชายเจ้า!”
เมื่ออยู่ในอ้อนกอดของบิดา จ้างเสิ่นจึงปากกล้าขึ้นมาทันที ทว่า...
“หึๆ ข้ามีวิธีทำให้น้องข้า หายจากความอับอาย แต่เจ้าและสกุลจ้าง มั่นใจใช่ไหม ว่าจะแบกรับมันได้”
“เสิ่นเอ๋อร์...เจ้าทำสิ่งใดกัน”
นายท่านจ้างหันมาคาดคั้นบุตรชาย จ้างเสิ่น เสหลบสายตาบิดา ความเจ็บปวดบนกาย หาเท่าความอับอายที่อยู่เบื้องหน้า หากเขาบอกบิดาไป ผลที่ตามมา ไม่ใช่แค่เขาที่ต้องแบกรับ แต่รวมไปถึงมารดา ที่ไม่รู้เห็นสิ่งดับเขา จะต้องพลอยรับผลการกระทำนี้ไปด้วย
“ข้าแค่...แค่...”
“แค่อะไร!”
ชายชราถามบุตรชายเสียงกร้าว เขาที่เป็นบิดา มีหรือจะไม่รู้จักนิสัยของลูก อาการอ้ำอึ้ง ทั้งยังหลบสายตา ชัดเจนอยู่แล้วว่า เรื่องนี้ต้องร้ายแรง หาไม่แล้ว สภาพของบุตรชาย คงจะมิเป็นเยี่ยงนี้
“ท่านพ่อ ข้าเจ็บยิ่งนักขอรับ”
จ้างเสิ่นไม่อาจบอกบิดาได้ มิเช่นนั้นนับจากนี้ ทั้งชีวิตของเขา ต้องอยู่มิสู้ตาย หรืออาจต้องตายด้วยน้ำมือบิดา
“บุตรชายของท่าน กระทำการหมิ่นเกียรติ บุรุษด้วยกัน…”
สิ้นคำพูดของชายสวมหน้ากาก ราวสายฟ้าฟาด ลงกลางแสกหน้าของชายชรา แขนที่โอบประคองลูกในคราแรก พลันอ่อนแรงตกลงข้างกาย
เขามิใช่คนโง่ ที่จะตีความหมายในคำพูดไม่ออก ดวงตาหม่นแสงมองไปที่บุตรชาย ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมา มันจุกในอก สำหรับคนเป็นพ่อ ที่วางทุกความหวัง ไว้ที่บุตรชายเพียงคนเดียว
“หากเป็นต่อยตี เยี่ยงบุรุษ ข้า...ข้าจะออกหน้าให้เจ้า ไม่สนว่าเจ้าผิดหรือถูก...แต่เรื่องอัปยศเช่นนี้ เจ้าทำมันได้อย่างไรกัน! หากเจ้าวิปริตเพียงนั้น ไยไม่เลือกหา ที่มินำพาความเดือดร้อนมาสู่ตัวเอง”
ชายชราพูดด้วยเสียงสั่นเทา ก่อนจะยกมือขึ้นกุมหน้าอก ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง เริ่มซีดเผือด เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดขึ้นเต็มใบหน้า
“ท่านพ่อ/ท่านพี่/นายท่าน”
ภรรยาและลูกๆ ของชายชรา ต่างถลาเข้าหาร่างท้วม ที่สิ้นสติไปต่อหน้า ทว่ามันกลับไม่ได้ ทำให้บุรุษสวมหน้ากากทั้งหลาย รู้สึกเห็นใจ หรือแม้แต่จะยื่นมือเข้าช่วยเหลือ
“เจ้าจะรักชอบเพศใดนั้น ไม่ผิด...จ้างเสิ่น แต่ผิด...ที่เจ้าบังคับขืนใจผู้อื่น ที่มิได้มีใจเยี่ยงเจ้า น้ำใจที่ข้าและน้องสาว มอบให้เจ้าถือว่ามากแล้ว แต่ถ้าปากของเจ้ามิมีหูรูด เลือกเอา ระหว่างลิ้นและฟัน เจ้าจะให้สิ่งใดคงเหลืออยู่ หรือจะยอมให้มัน หายไปพร้อมๆกัน และเจ้ารู้ดี ว่าข้าไม่ชอบการข่มขู่ ที่เตือนก็ถือว่าเมตตาต่อสกุลจ้างมากพอแล้ว”
สิ้นคำพูดร่างสูง ได้หมุนกายเดินหายไปในความมืด พร้อมกับเหล่าผู้ติดตาม ปล่อยเบื้องหลัง ที่กำลังวิ่งวุ่น เพื่อปฐมพยาบาลสองพ่อลูกสกุลจ้าง
ยามเช้า ณ เรือนจ้านกง
ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะค่อยๆ ขยับตัวไปยังขอบเตียง คืนที่ผ่านมาเขาหลับลึกยิ่งนัก ซึ่งเป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ ที่เขานอนได้อย่างสุขใจ
“พี่รอง ตื่นแล้วรึเจ้าคะ”
เสียงหวานดังขึ้นจากด้านหน้าประตู หญิงสาวก้าวเข้ามาภายในห้อง โดยในมือถืออ่างน้ำมาด้วย ชูเหมยฮวา วางอ่างน้ำลงบนโต๊ะข้างเตียง
มือบาง ช่วยยกขาพี่ชายลงจากเตียง ก่อนจะรับอ่างอีกใบจากเสี่ยวเยี่ยน หญิงสาวบรรจงจับเท้าของพี่ชาย วางลงในอ่างน้ำที่แช่ด้วยสมุนไพร
เสี่ยวเยี่ยนจึงยกอ่าง ที่ผู้เป็นนายวางไว้ในคราแรก ไปให้คุณชายรองได้ล้างหน้า ชายหนุ่มเงยหน้ามองสาวใช้ของน้องสาว ก่อนจะหลบตาลงมองในอ่าง ที่มีดอกไม้ลอยอยู่
“เจ้ามิต้องนวดให้พี่ก็ได้ มันไม่รู้สึกอันใดมานานมากแล้ว”
ชายหนุ่มพูดกับน้องสาว ด้วยน้ำเสียงเบาหวิว ทว่ามือบางยังคง ทำหน้าที่ต่อไปอย่างใจเย็น
“สมุนไพรที่ข้าใช้ เขาว่าดีนัก คนเราหากไม่ลอง แล้วจะรู้หรือเจ้าคะ ว่าผลมันจะเป็นเยี่ยงคำล่ำลือไหม”
ชายหนุ่มค่อยๆ ใช้มือกอบน้ำขึ้นมาล้างหน้า ความเย็นและกลิ่นหอมของดอกไม้ ทำให้เขารู้สึกสดชื่น และผ่อนคลายยิ่งนัก นับตั้งแต่พี่น้องต้องจากไป เขาอยู่ที่นี่ เพื่อเฝ้ารออย่างมีความหวังมาตลอด แม้ว่าหลายต่อหลายครั้ง เขาอยากที่จะ จบสิ้นลมหายใจนี้เสียก็ตามที
Bab terkait
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่1 ชูเหมยฮวาภรรยาผู้ถูกลืม
จวนแม่ทัพสวีกงจื่อ หญิงสาวผู้ใดชื่อ ว่าเป็นฮูหยินใหญ่ ทำเพียงทอดสายตามองไปยังถ้วยน้ำชา ที่อนุคนใหม่ของสามียกให้เมื่อครู่ นางมีค่าแค่เป็นสิ่งประดับ แต่ไม่เคยมีสักครั้ง ที่นางได้เป็นคนเคียงข้างสามีอย่างแท้จริง “คุณหนู...” “คงถึงเวลาแล้วสินะ...ข้ามิควรรอในสิ่งที่ ไม่มีวันเป็นไปได้” ร่างระหงลุกขึ้น ก่อนจะก้าวเดินไปเพียงน้อย ขาที่เคยมั่นคง พลันอ่อนแรงไปเสียอย่างนั้น “คุณหนู!” เสี่ยวเยี่ยน รีบถลาเข้าประคองร่าง ของผู้เป็นนายเอาไว้ รอยยิ้มอ่อนล้าของคุณหนู เสมือนมีคมดาบนับหมื่นเล่ม ทิ่มแทงเข้าสู่กาย “อย่าห่วงเลย ข้าแค่พักผ่อนน้อยไปเท่านั้น มิช้าก็ดีขึ้น” ชูเหมยฮวาเอ่ยปลอบสาวใช้ ด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง เรื่องราวเดิมๆ หมุนวนกลับมาครั้งแล้วครั้งเล่า ทว่าครานี้มันแตกต่างออกไป เพราะคนสามีเลือกมาเคียงกาย คือรักที่เขายืนยันหนักแน่น ว่าไม่ยินดีรับคำปฏิเสธจากนาง เสี่ยวเยี่ยน ประคองผู้เป็นนาย กลับไปยังห้องนอน ลมหายใจที่ดูเหนื่อยอ่อนของคุณหนู ทำให้ใจของหญิงสาว ไม่ค่อยดีเท่าใดนัก สกุลสวีช่างใจดำนัก “ข้าอยากดื่มน้ำอุ่นๆ ส
Terakhir Diperbarui : 2025-05-06ภรรยามิหวนคืน ตอนที่2 ลมหายใจที่สอง
“ทรงคิดว่ากองทัพเกราะดำ จะมาทันปกป้องท่านกับฮ่องเต้สินะ...ฮ่าๆ ทุกการลงมือ ย่อมมีการเตรียมการเอาไว้แล้วทั้งสิ้น” “ไม่ผิด...เพราะทุกการเคลื่อนไหว ข้าย่อมมองทุกอย่างให้ถี่ถ้วน เว้นแต่ในบางครั้ง ที่เส้นผมบางเส้นมันแตกแยก” เยี่ยเจา เบนสายตาไปยังคนที่นางเรียกว่า ท่านน้า สตรีผู้เป็นดั่งมารดาอีกคนของนาง นี่คือความเลินเล่อของนาง ที่ไม่มองอีกฝ่ายให้ถี่ถ้วน นั่นเพราะเห็นอีกฝ่าย เป็นน้องสาวแท้ๆ ของมารดา และเป็นสนมคนหนึ่งของบิดา แต่วันนี้นางได้เห็นกับตาแล้ว ว่าที่ผ่านมาเหยาเยี่ยน สวมหน้ากากเป็นคนดีมาโดยตลอด “อย่าได้มองข้าแบบนั้น หากเจ้าคิดจะโทษ ก็โทษที่พ่อแม่ของเจ้า ที่ไร้ความเป็นธรรมต่อข้า” เหยากุ้ยเฟย รีบพูดขึ้น เมื่อเห็นสายตาของหลานสาว พระนางต้องใช้สารพัดวิธี เพื่อให้ได้เข้าวัง และต้องอดทนมาไม่น้อย กว่าจะก้าวสู่ตำแหน่งกุ้ยเฟย แต่ถึงกระนั้น สิ้นพี่สาวของนางไปแล้ว ฮ่องเต้ยังไม่ยินยอมให้นาง หรือสนมคนใด ก้าวสู่ตำแหน่งฮองเฮา แทนพี่สาวของนางที่ตายไป และยังมอบอำนาจทั้งหมดให้พระธิดาองค์โต ส่วนบัลลังก์ กลับตกเป็นของเด็ก ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม เยี่ยง
Terakhir Diperbarui : 2025-05-06ภรรยามิหวนคืน ตอนที่3 ฮูหยินใหญ่
“เยี่ยจงคือตัวข้า ปกป้องเขา...เยี่ยงที่เจ้า เคยลั่นวาจาต่อข้า” เสียงอันแผ่วเบา อู้อี้อยู่กับอกแกร่งของสหายรัก ดวงตาของนางหนักอึ้งเหลือเกิน บ่าที่เคยแบกทุกอย่างเอาไว้ มาโดยตลอด ตอนนี้มันรู้สึกเบาไปมากทีเดียว “ข้าจะรอเจ้า ต่อให้จะกี่ภพกี่ชาติ ข้าก็จะรอเจ้า เยี่ยเจา...” “หลีกไป! ข้าต้องการพบฮูหยินใหญ่” “ไม่ได้นะเจ้าคะ ฮูหยินกำลังพักผ่อน” ภาพทุกอย่างพลันหายไป ดวงตาที่ปิดอยู่เปิดขึ้นอย่างช้าๆ นี่คือความจริงที่นางต้องรับมันให้ได้ อย่างน้อยก็ได้หายใจอีกครั้ง ความวุ่นวายในแต่ละครอบครัว มันไม่ใช่ธรรมดาเลยจริงๆ หญิงสาวยันกายลุกขึ้น ก่อนจะก้าวลงจากเตียง เพื่อออกไปยังห้องชั้นนอก ที่ดูเหมือนการปะทะจะรุนแรงไม่เบา เสียงนี้คงเป็นแม่สามีเจ้าของร่าง “ท่านแม่มีสิ่งใดต่อข้าหรือเจ้าคะ ไยไม่ให้คนมาตาม มิเห็นต้องเหน็ดเหนื่อยมาด้วยตนเองเลย” แม้จะพูดไปตามเนื้อผ้า ทว่าท่าทางและแววตานั้น แตกต่างจากชูเหมยฮวา ราวกับคนละคนเลยทีเดียว ซึ่งนั้นเองทำให้ฮูหยินสวี ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเชิดใบหน้าขึ้นสูง เพื่อแสดงถึงอำนาจในฐานะแม่สามี “ไยเจ
Terakhir Diperbarui : 2025-05-06ภรรยามิหวนคืน ตอนที่4 สิ้นสุด
สองวันถัดมา ณ เรือน ร่างงามในชุดสีหวาน เดินเข้ามาภายในเรือน พร้อมกับสาวใช้หลายคน โดยในมือนั้นมีถาดในอาหาร และกล่องไม้หลายอัน อนุลั่วยิ้มน้อยๆ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสาวใช้ของฮูหยินใหญ่ “ข้าต้องการเข้าพบฮูหยินใหญ่” “นายหญิงลั่ว โปรดรอสักครู่” ต่อให้เสี่ยวเยี่ยนไม่พอใจ แต่นางก็มิอาจหักหน้านายตน ด้วยการแสดงความใจแคบต่อผู้มาเยือน “นายหญิงลั่ว เชิญด้านในเจ้าค่ะ” เสี่ยวเยี่ยนกลับออกมา เชื้อเชิญอนุลั่ว ก่อนจะเดินนำกลับเข้าไปภายในห้องโถง อนุลั่วก้าวน้อยๆ อย่างสตรีชั้นสูง รอยยิ้มพริ้มเพราที่ประดับใบหน้ามิเสื่อมคลาย คือสิ่งที่นางมีมิเคยขาด “ลั่งอิง คารวะฮูหยินใหญ่” “นั่งสิ...เสี่ยวเยี่ยนชา” “ขอบคุณ ฮูหยินใหญ่เจ้าค่ะ” ลั่วอิงเดินไปนั่งเก้าอี้ ที่อยู่ไม่ห่างออกไปมากนัก หญิงสาวหันไปพยักหน้าให้สาวใช้ติดตาม นำสิ่งของต่างๆ ไปวางไว้บนโต๊ะข้างกายเจ้าของเรือน “ลั่วอิงมิรู้ว่าฮูหยินใหญ่ ชื่นชอบสิ่งใดเป็นพิเศษ จึงได้นำของเหล่านี้มาเสียทั้งหมด เพื่อแสดงความเคารพเจ้าค่ะ” “เจ้ากำลังคิดว่าข้าใจแคบสินะ..
Terakhir Diperbarui : 2025-05-06ภรรยามิหวนคืน ตอนที่5 กลับบ้าน
“สวีกงจื่อ น้อมรับพระบัญชา” ใบหน้าที่เดี๋ยวดำเดี๋ยวแดง ทำให้หัวหน้าขันทีขมวดคิ้วเป็นปม ใช่ว่าเขาไม่รู้เรื่องภายในสกุลสวี ด้วยเป็นสกุลแม่ทัพ ย่อมต้องอยู่สายตาของฮ่องเต้ และครั้งนี้สวีกงจื่อก้าวพลาดเอง ที่คิดว่าชูจ้านเจ๋อ ไร้อำนาจบารมี จนไม่สามารถปกป้องน้องสาวได้ แต่ความเป็นจริงแล้ว ชูจ้านเจ๋อ นับเป็นหนึ่งในสี่แม่ทัพแห่งแผ่นดิน ที่ซ่อนใบหน้าอยู่ภายใต้หน้ากากพยัคฆ์ แค่น้องสาวของแม่ทัพหนุ่ม ยื่นคำร้องเกี่ยวกับการหย่าขาด พร้อมเหตุผล มีหรือฝ่าบาทจะนิ่งดูดาย เพราะหากต้องเลือก ชูจ้านเจ๋อย่อมสำคัญกว่าสวีกงจื่อ ผู้มีดีแค่บิดาสร้างไว้ให้ แม้จะมีผลงานอยู่บ้าง ทว่ายังห่างไกลกับแม่ทัพชูจ้านเจ๋อมากทีเดียว “ขอบพระทัยฝ่าบาท” ชูเหมยฮวา เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน นางไม่ชื่นชอบการรอคอย สิ่งใดควรจบ มันก็สมควรสิ้นสุดโดยไว เพราะหากยืดเยื้อไป รังแต่จะเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ “คุณหนูชู ข้าจะรอไปส่งท่านมี่จวนชู ตามพระบัญชา” “เช่นนั้น ท่านขันทีโปรดรอข้าสักครูเจ้าค่ะ สิ่งของที่ต้องนำกลับ ข้าได้เตรียมไว้แล้ว เหลือเพียงสินเดิมบางส่วน ที่สกุลสวีหยิบยืมไป
Terakhir Diperbarui : 2025-05-06ภรรยามิหวนคืน ตอนที่6 บ้านชู
“ท่านแม่ทัพชู ช่างสมกับเป็นบุตรชายกำพร้า มารยาทสักนิดก็หามีไม่” เท้าหนาชะงักเล็กน้อย ก่อนจะหันไปยังคนพูด สตรีผู้ไม่ถนอมน้องสาวของเขา ในฐานะสะใภ้ แค่หายใจร่วมเขาก็คิดว่าเกินพอแล้ว “สตรีผู้เติบโตมาจากสกุลดี ย่อมไม่กล่าวว่าจาล่วงเกินบุพการีของผู้ใด นอกเสียจากไร้การอบรมอย่างแท้จริง” “ชูจ้านเจ๋อ!” ไร้การตอบโต้จากแม่ทัพหนุ่ม ร่างสูงเหวี่ยงกายขึ้นหลังม้า ที่คนสนิทจูงมาเทียบข้าง ก่อนจะใช้เท้ากระตุ้นม้าให้ออกเดิน ตามรถม้าของน้องสาว ที่เคลื่อนตัวออกไปอย่างเชื่องช้า “ท่านแม่ทัพสวี สวีฮูหยิน ข้าขอตัวก่อน” หัวหน้าขันทีเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินไปขึ้นรถม้าของตน เพื่อติดตามไปส่งพี่น้องสกุลชู ตราบใดที่มีเขา ใครหน้าไหนก็ยากแตะต้องสองพี่น้อง นอกเสียจากคนที่ทำจะคิดคดต่อบัลลังก์ แม่ทัพหนุ่ม ประสานมือรับอย่างเสียมิได้ เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ เป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถตั้งตัวรับได้ทัน พระราชโองการเหมือนถูกเตรียมเอาไว้แล้วอย่างไรอย่างนั้น “ท่านแม่ทัพ เป็นเพราะข้าใช่หรือไม่เจ้าคะ จึงเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น” ลั่วอิงเอ่ยถามสามี ด้วยน้ำเสียง
Terakhir Diperbarui : 2025-05-07ภรรยามิหวนคืน ตอนที่7 ชำระความ
“เจ้าค่ะ” หญิงสาวย่อกายให้แก่หัวหน้าขันที ต่อให้อดีตจะยิ่งใหญ่แค่ไหน ทว่าตอนนี้นางเป็นเพียงหญิงหม้าย ฐานะร่ำรวย แต่ก็มิใช่ราชนิกุลเช่นชีวิตเดิม จำต้องรู้จักก้มหัว เพื่อหลายสิ่งอย่างในภายหน้า “เราเข้าบ้านกันเถอะ” แม่ทัพหนุ่มเอ่ยกับน้องๆ โดยที่ตัวเขาเข็ญน้องชายด้วยตนเอง เสียงพูดคุยอย่างครื้นเครง สร้างรอยยิ้มให้แก่บ่าวไพรในจวน นานมากแล้ว ที่สกุลชู เงียบเหงาจากการสูญเสีย ชูเหมยฮวา อาศัยความจำเจ้าของร่าง ที่มีต่อจวนแห่งนี้ และเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมไม่น้อย สกุลชูมีเงินตรา แต่เมื่อเสาหลักจากไปอย่างกะทันหัน สามพี่น้องแยกทางเดิน ความอึมครึมจึงเข้าครอบงำ กึก! ทั้งสามหยุดนิ่ง เมื่อมีร่างสูงกำยำของใครอีกคนมาขวางไว้ และอาการสั่นน้อยๆ ของพี่ชายคนรอง ทำให้ชูเหมยฮวา จับจ้องกลับไปยังผู้มาใหม่ “คุณชายจ้าง...” เป็นจูชินที่เอ่ยขึ้น ก่อนจะมองไปยังคุณชายรอง “ข้าน้อยจ้างเสิ่น มาช่วยดูแลน้องจ้านกง” คำพูดของจ้างเสิ่น ติดจะกระด้างกระเดื่องอยู่ไม่น้อย ทั้งที่รู้ดีว่าชายหนุ่มตรงหน้า เป็นถึงแม่ทัพ ทว่ากลับไม่แสดงท่าทียำเกรง
Terakhir Diperbarui : 2025-05-07ภรรยามิหวนคืน ตอนที่8 นางปีศาจ
“เจ้ากำลังกลั่นแกล้งข้าใช่ไหม เจ้าคือของข้า จ้านกง...” มือหยาบ เลื่อนไปวางที่แผ่นอกของชูจ้านกง ก่อนจะค่อยๆ ขยับเปิดสาบเสื้อ มือหยาบลูบไล้ผิวเนื้ออันคุ้นเคย หือ! “ชู่ว์! เจ้าคงไม่อยากให้มันดื่มเลือด ก่อนที่จะได้ร้องขอชีวิตหรอกนะ” น้ำเสียงเย็นเยียบดังขึ้นชิดใบหู ลมหายใจที่ถูกควบคุมให้คงที่ ทั้งที่คนพูดกำลังเต็มไปด้วยโทสะ บอกได้ถึงประสบการณ์เชิงการรบได้เป็นอย่างดี “ไม่คิดว่าคุณหนูชู จะชื่นชอบการอยู่ร่วมห้องกับบุรุษ จนต้องบุกเข้าห้อง พี่ชายตัวเองกลางดึกเยี่ยงนี้” คมมีดเย็นเฉียบ กดลงไปในผิวเนื้อบริเวณลำคอ ทำให้ชายหนุ่มเผลอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ด้วยความตระหนกไปชั่วขณะ “อย่าเอานิสัยของตัวเอง มาปรักปรำผู้อื่น มันควรเป็นข้า ที่ต้องถามเจ้ามากกว่า ว่าเข้ามาในห้องพี่ชายข้าทำไม” “มันคือเรื่องปกติ สำหรับข้าและเขา” “เช่นนั้นรึ! แต่จากที่ข้าเห็น เจ้ากำลังทำในสิ่งที่มิควร” หมับ! อ๊าก! จ้างเสิ่นคำรามลั่น เมื่อคมมีดกรีดผ่านผิวเนื้อของเขา ในจังหวะที่รวบจับข้อมือของชูเหมยฮวา ชายหนุ่มเคลื่อนกายมาอยู่กลางห้องนอน ชูเหมยฮวา
Terakhir Diperbarui : 2025-05-07
Bab terbaru
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่10 ส่งคืน
จวนสกุลจ้าง เสียงร้องโหยหวน ราวสัตว์บาดเจ็บดังก้อง เรียกให้คนทั้งจวนตื่นจากการหลับใหล นายท่านจ้าง รีบวิ่งออกมายังหน้าเรือนใหญ่ “ท่านพ่อ...ท่านพ่อโปรดช่วยข้าด้วย” นายท่านจ้าง พร้อมกับภรรยา และทุกคนในบ้าน ต่างมองไปยังต้นเสียง “ลูกพ่อ!” ชายชราถลาเข้าหาบุตรชาย สภาพที่เห็นในตอนนี้ ยากนักที่เขาจะทำใจยอมรับได้ “ใครทำเจ้า!” แม้จะพอเดาได้ว่าใคร แต่ก็อยากได้ฟังจากปากบุตรชาย นิ้วสั่นระริก ค่อยๆ ชี้ไปยังร่างสูงในชุดสีดำทมิฬ ใบหน้าบุรุษร่างกำยำ ล้วนสวมหน้ากาก “อำมหิตนัก! เขาเป็นทายาทเพียงคนเดียวของข้า แต่พวกเจ้าอาจหาญทำลายเขา” “แล้วอย่างไร...ทายาทเพียงคนเดียว แล้วอย่างไร!” คำถามในตอนท้าย ดุกร้าว จนคนฟังไหวสะท้านในอก บรรดาสตรีในจวน ต่างก้มหน้า หลบสายตาราวปีศาจ ในยามแสงจากคบไฟขยับไหวตกกระทบ “เขาทำผิดอะไร พวกเจ้าถึงทำกับราวมิใช่คน” “ไม่ถามเขาดูเล่า ถ้าฟังจากปากข้า มันจะน่าอับอายมากกว่ากระมัง” “เป็นพวกเจ้าที่ต้องอับอาย น้องชายเจ้า!”เมื่ออยู่ในอ้อนกอดของบิดา จ้างเสิ่นจึงปากกล้าขึ้นมาทัน
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่9 เรามาดูกัน
“พี่ชายเจ้า ไม่มีวันทนกับคำของผู้คนได้ ฮ่าๆ เขาไม่มีวันอยู่ต่อไปได้ ถ้าคนทั้งเมืองรู้เรื่องนี้ อ๊าก!!!”“หึๆ ขนาดเจ้าแหกปากร้องเสียงดัง ข้ายังทำให้เขาหลับได้อย่างมีความสุข เรื่องแค่นี้...เจ้าคิดว่า ข้าจะทำให้เขา ลืมมันไม่ได้เลยหรือ…”“สกุลจ้าง ไม่มีวันปล่อยเจ้าไปแน่”“เช่นนั้นเรามาดูกัน ว่าเขาจะปล่อยข้า หรือคิดแข็งข้อต่อข้า พี่ใหญ่...รบกวนท่านแล้ว”ประตูเปิดออกกว้าง ก่อนแสงสว่างจะเจิดจ้า ด้วยคบไฟหลายอันในมือของทหารติดตาม แม่ทัพหนุ่มก้าวเข้ามาภายในห้อง ใบหน้าของเขาเรียกได้ว่ามืดครึ้ม เสียจนคนมองหนาวสะท้านหมับ! ครื๊ด!! ร่างบอบช้ำของจ้างเสิ่น ถูกลากไปด้วยมือขุนพลข้างกาย แม่ทัพหนุ่มสบตาน้องสาว ไม่มีคำถามหรือคำพูดใด หลุดออกมาจากปากของเขา เพราะความเสียใจ มันจุกอยู่ที่ลำคอ“คนผิดหาใช่ท่าน...พี่ใหญ่ แต่เป็นคนที่กระทำ ต่อครอบครัวของเราต่างหากที่ผิด และสมควรได้รับผลกรรมทั้งหมด”หญิงสาวปลอบใจพี่ชาย สกุลชู ตกอยู่ภายใต้อำนาจของผู้อื่น เพราะทายาทอายุยังน้อย ทั้งยังแยกย้ายกันเติบโต หากจะว่าใครลำบากและทรมานกว่าใครเพื่อน คงหนีไม่พ้นชูจ้านกง“เจ้าพักผ่อนเถอะ ที่เหลือพี่จัดการเอง”มือหนาบีบที่ไหล่มนครั
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่8 นางปีศาจ
“เจ้ากำลังกลั่นแกล้งข้าใช่ไหม เจ้าคือของข้า จ้านกง...” มือหยาบ เลื่อนไปวางที่แผ่นอกของชูจ้านกง ก่อนจะค่อยๆ ขยับเปิดสาบเสื้อ มือหยาบลูบไล้ผิวเนื้ออันคุ้นเคย หือ! “ชู่ว์! เจ้าคงไม่อยากให้มันดื่มเลือด ก่อนที่จะได้ร้องขอชีวิตหรอกนะ” น้ำเสียงเย็นเยียบดังขึ้นชิดใบหู ลมหายใจที่ถูกควบคุมให้คงที่ ทั้งที่คนพูดกำลังเต็มไปด้วยโทสะ บอกได้ถึงประสบการณ์เชิงการรบได้เป็นอย่างดี “ไม่คิดว่าคุณหนูชู จะชื่นชอบการอยู่ร่วมห้องกับบุรุษ จนต้องบุกเข้าห้อง พี่ชายตัวเองกลางดึกเยี่ยงนี้” คมมีดเย็นเฉียบ กดลงไปในผิวเนื้อบริเวณลำคอ ทำให้ชายหนุ่มเผลอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ด้วยความตระหนกไปชั่วขณะ “อย่าเอานิสัยของตัวเอง มาปรักปรำผู้อื่น มันควรเป็นข้า ที่ต้องถามเจ้ามากกว่า ว่าเข้ามาในห้องพี่ชายข้าทำไม” “มันคือเรื่องปกติ สำหรับข้าและเขา” “เช่นนั้นรึ! แต่จากที่ข้าเห็น เจ้ากำลังทำในสิ่งที่มิควร” หมับ! อ๊าก! จ้างเสิ่นคำรามลั่น เมื่อคมมีดกรีดผ่านผิวเนื้อของเขา ในจังหวะที่รวบจับข้อมือของชูเหมยฮวา ชายหนุ่มเคลื่อนกายมาอยู่กลางห้องนอน ชูเหมยฮวา
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่7 ชำระความ
“เจ้าค่ะ” หญิงสาวย่อกายให้แก่หัวหน้าขันที ต่อให้อดีตจะยิ่งใหญ่แค่ไหน ทว่าตอนนี้นางเป็นเพียงหญิงหม้าย ฐานะร่ำรวย แต่ก็มิใช่ราชนิกุลเช่นชีวิตเดิม จำต้องรู้จักก้มหัว เพื่อหลายสิ่งอย่างในภายหน้า “เราเข้าบ้านกันเถอะ” แม่ทัพหนุ่มเอ่ยกับน้องๆ โดยที่ตัวเขาเข็ญน้องชายด้วยตนเอง เสียงพูดคุยอย่างครื้นเครง สร้างรอยยิ้มให้แก่บ่าวไพรในจวน นานมากแล้ว ที่สกุลชู เงียบเหงาจากการสูญเสีย ชูเหมยฮวา อาศัยความจำเจ้าของร่าง ที่มีต่อจวนแห่งนี้ และเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมไม่น้อย สกุลชูมีเงินตรา แต่เมื่อเสาหลักจากไปอย่างกะทันหัน สามพี่น้องแยกทางเดิน ความอึมครึมจึงเข้าครอบงำ กึก! ทั้งสามหยุดนิ่ง เมื่อมีร่างสูงกำยำของใครอีกคนมาขวางไว้ และอาการสั่นน้อยๆ ของพี่ชายคนรอง ทำให้ชูเหมยฮวา จับจ้องกลับไปยังผู้มาใหม่ “คุณชายจ้าง...” เป็นจูชินที่เอ่ยขึ้น ก่อนจะมองไปยังคุณชายรอง “ข้าน้อยจ้างเสิ่น มาช่วยดูแลน้องจ้านกง” คำพูดของจ้างเสิ่น ติดจะกระด้างกระเดื่องอยู่ไม่น้อย ทั้งที่รู้ดีว่าชายหนุ่มตรงหน้า เป็นถึงแม่ทัพ ทว่ากลับไม่แสดงท่าทียำเกรง
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่6 บ้านชู
“ท่านแม่ทัพชู ช่างสมกับเป็นบุตรชายกำพร้า มารยาทสักนิดก็หามีไม่” เท้าหนาชะงักเล็กน้อย ก่อนจะหันไปยังคนพูด สตรีผู้ไม่ถนอมน้องสาวของเขา ในฐานะสะใภ้ แค่หายใจร่วมเขาก็คิดว่าเกินพอแล้ว “สตรีผู้เติบโตมาจากสกุลดี ย่อมไม่กล่าวว่าจาล่วงเกินบุพการีของผู้ใด นอกเสียจากไร้การอบรมอย่างแท้จริง” “ชูจ้านเจ๋อ!” ไร้การตอบโต้จากแม่ทัพหนุ่ม ร่างสูงเหวี่ยงกายขึ้นหลังม้า ที่คนสนิทจูงมาเทียบข้าง ก่อนจะใช้เท้ากระตุ้นม้าให้ออกเดิน ตามรถม้าของน้องสาว ที่เคลื่อนตัวออกไปอย่างเชื่องช้า “ท่านแม่ทัพสวี สวีฮูหยิน ข้าขอตัวก่อน” หัวหน้าขันทีเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินไปขึ้นรถม้าของตน เพื่อติดตามไปส่งพี่น้องสกุลชู ตราบใดที่มีเขา ใครหน้าไหนก็ยากแตะต้องสองพี่น้อง นอกเสียจากคนที่ทำจะคิดคดต่อบัลลังก์ แม่ทัพหนุ่ม ประสานมือรับอย่างเสียมิได้ เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ เป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถตั้งตัวรับได้ทัน พระราชโองการเหมือนถูกเตรียมเอาไว้แล้วอย่างไรอย่างนั้น “ท่านแม่ทัพ เป็นเพราะข้าใช่หรือไม่เจ้าคะ จึงเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น” ลั่วอิงเอ่ยถามสามี ด้วยน้ำเสียง
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่5 กลับบ้าน
“สวีกงจื่อ น้อมรับพระบัญชา” ใบหน้าที่เดี๋ยวดำเดี๋ยวแดง ทำให้หัวหน้าขันทีขมวดคิ้วเป็นปม ใช่ว่าเขาไม่รู้เรื่องภายในสกุลสวี ด้วยเป็นสกุลแม่ทัพ ย่อมต้องอยู่สายตาของฮ่องเต้ และครั้งนี้สวีกงจื่อก้าวพลาดเอง ที่คิดว่าชูจ้านเจ๋อ ไร้อำนาจบารมี จนไม่สามารถปกป้องน้องสาวได้ แต่ความเป็นจริงแล้ว ชูจ้านเจ๋อ นับเป็นหนึ่งในสี่แม่ทัพแห่งแผ่นดิน ที่ซ่อนใบหน้าอยู่ภายใต้หน้ากากพยัคฆ์ แค่น้องสาวของแม่ทัพหนุ่ม ยื่นคำร้องเกี่ยวกับการหย่าขาด พร้อมเหตุผล มีหรือฝ่าบาทจะนิ่งดูดาย เพราะหากต้องเลือก ชูจ้านเจ๋อย่อมสำคัญกว่าสวีกงจื่อ ผู้มีดีแค่บิดาสร้างไว้ให้ แม้จะมีผลงานอยู่บ้าง ทว่ายังห่างไกลกับแม่ทัพชูจ้านเจ๋อมากทีเดียว “ขอบพระทัยฝ่าบาท” ชูเหมยฮวา เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน นางไม่ชื่นชอบการรอคอย สิ่งใดควรจบ มันก็สมควรสิ้นสุดโดยไว เพราะหากยืดเยื้อไป รังแต่จะเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ “คุณหนูชู ข้าจะรอไปส่งท่านมี่จวนชู ตามพระบัญชา” “เช่นนั้น ท่านขันทีโปรดรอข้าสักครูเจ้าค่ะ สิ่งของที่ต้องนำกลับ ข้าได้เตรียมไว้แล้ว เหลือเพียงสินเดิมบางส่วน ที่สกุลสวีหยิบยืมไป
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่4 สิ้นสุด
สองวันถัดมา ณ เรือน ร่างงามในชุดสีหวาน เดินเข้ามาภายในเรือน พร้อมกับสาวใช้หลายคน โดยในมือนั้นมีถาดในอาหาร และกล่องไม้หลายอัน อนุลั่วยิ้มน้อยๆ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสาวใช้ของฮูหยินใหญ่ “ข้าต้องการเข้าพบฮูหยินใหญ่” “นายหญิงลั่ว โปรดรอสักครู่” ต่อให้เสี่ยวเยี่ยนไม่พอใจ แต่นางก็มิอาจหักหน้านายตน ด้วยการแสดงความใจแคบต่อผู้มาเยือน “นายหญิงลั่ว เชิญด้านในเจ้าค่ะ” เสี่ยวเยี่ยนกลับออกมา เชื้อเชิญอนุลั่ว ก่อนจะเดินนำกลับเข้าไปภายในห้องโถง อนุลั่วก้าวน้อยๆ อย่างสตรีชั้นสูง รอยยิ้มพริ้มเพราที่ประดับใบหน้ามิเสื่อมคลาย คือสิ่งที่นางมีมิเคยขาด “ลั่งอิง คารวะฮูหยินใหญ่” “นั่งสิ...เสี่ยวเยี่ยนชา” “ขอบคุณ ฮูหยินใหญ่เจ้าค่ะ” ลั่วอิงเดินไปนั่งเก้าอี้ ที่อยู่ไม่ห่างออกไปมากนัก หญิงสาวหันไปพยักหน้าให้สาวใช้ติดตาม นำสิ่งของต่างๆ ไปวางไว้บนโต๊ะข้างกายเจ้าของเรือน “ลั่วอิงมิรู้ว่าฮูหยินใหญ่ ชื่นชอบสิ่งใดเป็นพิเศษ จึงได้นำของเหล่านี้มาเสียทั้งหมด เพื่อแสดงความเคารพเจ้าค่ะ” “เจ้ากำลังคิดว่าข้าใจแคบสินะ..
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่3 ฮูหยินใหญ่
“เยี่ยจงคือตัวข้า ปกป้องเขา...เยี่ยงที่เจ้า เคยลั่นวาจาต่อข้า” เสียงอันแผ่วเบา อู้อี้อยู่กับอกแกร่งของสหายรัก ดวงตาของนางหนักอึ้งเหลือเกิน บ่าที่เคยแบกทุกอย่างเอาไว้ มาโดยตลอด ตอนนี้มันรู้สึกเบาไปมากทีเดียว “ข้าจะรอเจ้า ต่อให้จะกี่ภพกี่ชาติ ข้าก็จะรอเจ้า เยี่ยเจา...” “หลีกไป! ข้าต้องการพบฮูหยินใหญ่” “ไม่ได้นะเจ้าคะ ฮูหยินกำลังพักผ่อน” ภาพทุกอย่างพลันหายไป ดวงตาที่ปิดอยู่เปิดขึ้นอย่างช้าๆ นี่คือความจริงที่นางต้องรับมันให้ได้ อย่างน้อยก็ได้หายใจอีกครั้ง ความวุ่นวายในแต่ละครอบครัว มันไม่ใช่ธรรมดาเลยจริงๆ หญิงสาวยันกายลุกขึ้น ก่อนจะก้าวลงจากเตียง เพื่อออกไปยังห้องชั้นนอก ที่ดูเหมือนการปะทะจะรุนแรงไม่เบา เสียงนี้คงเป็นแม่สามีเจ้าของร่าง “ท่านแม่มีสิ่งใดต่อข้าหรือเจ้าคะ ไยไม่ให้คนมาตาม มิเห็นต้องเหน็ดเหนื่อยมาด้วยตนเองเลย” แม้จะพูดไปตามเนื้อผ้า ทว่าท่าทางและแววตานั้น แตกต่างจากชูเหมยฮวา ราวกับคนละคนเลยทีเดียว ซึ่งนั้นเองทำให้ฮูหยินสวี ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเชิดใบหน้าขึ้นสูง เพื่อแสดงถึงอำนาจในฐานะแม่สามี “ไยเจ
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่2 ลมหายใจที่สอง
“ทรงคิดว่ากองทัพเกราะดำ จะมาทันปกป้องท่านกับฮ่องเต้สินะ...ฮ่าๆ ทุกการลงมือ ย่อมมีการเตรียมการเอาไว้แล้วทั้งสิ้น” “ไม่ผิด...เพราะทุกการเคลื่อนไหว ข้าย่อมมองทุกอย่างให้ถี่ถ้วน เว้นแต่ในบางครั้ง ที่เส้นผมบางเส้นมันแตกแยก” เยี่ยเจา เบนสายตาไปยังคนที่นางเรียกว่า ท่านน้า สตรีผู้เป็นดั่งมารดาอีกคนของนาง นี่คือความเลินเล่อของนาง ที่ไม่มองอีกฝ่ายให้ถี่ถ้วน นั่นเพราะเห็นอีกฝ่าย เป็นน้องสาวแท้ๆ ของมารดา และเป็นสนมคนหนึ่งของบิดา แต่วันนี้นางได้เห็นกับตาแล้ว ว่าที่ผ่านมาเหยาเยี่ยน สวมหน้ากากเป็นคนดีมาโดยตลอด “อย่าได้มองข้าแบบนั้น หากเจ้าคิดจะโทษ ก็โทษที่พ่อแม่ของเจ้า ที่ไร้ความเป็นธรรมต่อข้า” เหยากุ้ยเฟย รีบพูดขึ้น เมื่อเห็นสายตาของหลานสาว พระนางต้องใช้สารพัดวิธี เพื่อให้ได้เข้าวัง และต้องอดทนมาไม่น้อย กว่าจะก้าวสู่ตำแหน่งกุ้ยเฟย แต่ถึงกระนั้น สิ้นพี่สาวของนางไปแล้ว ฮ่องเต้ยังไม่ยินยอมให้นาง หรือสนมคนใด ก้าวสู่ตำแหน่งฮองเฮา แทนพี่สาวของนางที่ตายไป และยังมอบอำนาจทั้งหมดให้พระธิดาองค์โต ส่วนบัลลังก์ กลับตกเป็นของเด็ก ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม เยี่ยง
