เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่9 เรามาดูกัน
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-08 22:30:28“พี่ชายเจ้า ไม่มีวันทนกับคำของผู้คนได้ ฮ่าๆ เขาไม่มีวันอยู่ต่อไปได้ ถ้าคนทั้งเมืองรู้เรื่องนี้ อ๊าก!!!”
“หึๆ ขนาดเจ้าแหกปากร้องเสียงดัง ข้ายังทำให้เขาหลับได้อย่างมีความสุข เรื่องแค่นี้...เจ้าคิดว่า ข้าจะทำให้เขา ลืมมันไม่ได้เลยหรือ…”
“สกุลจ้าง ไม่มีวันปล่อยเจ้าไปแน่”
“เช่นนั้นเรามาดูกัน ว่าเขาจะปล่อยข้า หรือคิดแข็งข้อต่อข้า พี่ใหญ่...รบกวนท่านแล้ว”
ประตูเปิดออกกว้าง ก่อนแสงสว่างจะเจิดจ้า ด้วยคบไฟหลายอันในมือของทหารติดตาม แม่ทัพหนุ่มก้าวเข้ามาภายในห้อง ใบหน้าของเขาเรียกได้ว่ามืดครึ้ม เสียจนคนมองหนาวสะท้าน
หมับ! ครื๊ด!! ร่างบอบช้ำของจ้างเสิ่น ถูกลากไปด้วยมือขุนพลข้างกาย แม่ทัพหนุ่มสบตาน้องสาว ไม่มีคำถามหรือคำพูดใด หลุดออกมาจากปากของเขา เพราะความเสียใจ มันจุกอยู่ที่ลำคอ
“คนผิดหาใช่ท่าน...พี่ใหญ่ แต่เป็นคนที่กระทำ ต่อครอบครัวของเราต่างหากที่ผิด และสมควรได้รับผลกรรมทั้งหมด”
หญิงสาวปลอบใจพี่ชาย สกุลชู ตกอยู่ภายใต้อำนาจของผู้อื่น เพราะทายาทอายุยังน้อย ทั้งยังแยกย้ายกันเติบโต หากจะว่าใครลำบากและทรมานกว่าใครเพื่อน คงหนีไม่พ้นชูจ้านกง
“เจ้าพักผ่อนเถอะ ที่เหลือพี่จัดการเอง”
มือหนาบีบที่ไหล่มนครั้งหนึ่ง ก่อนจะหมุนกายเดินออกจากห้องไป สกุลจ้างต้องชดใช้ ต่อสิ่งที่ทำกับน้องชายของเขา บาดแผลใดจะลึก เท่าบาดแผลทางใจเล่า
“หยุดก่อน...”
ชูจ้านเจ๋อ เรียกคนของตน ที่กำลังลากร่างของจ้างเสิ่น ให้หยุดรอเขาก่อน ร่างสูงก้าวไปหยุดเบื้องหน้าของจ้างเสิ่น
“พวกเจ้าต้องชดใช้!”
“ถูกแล้ว...และเจ้าก็ต้องชดใช้เช่นกัน”
“อ๊ากกก!!”
เท้าหนาเหยียบลงไป ยังส่วนล่างของจ้างเสิ่น แรงกดที่ค่อยๆ เพิ่มขึ้น ได้สร้างความเจ็บปวดอันแสนสาหัส ให้แก่จ้างเสิ่นยิ่งนัก ดวงตาดุกร้าว หาได้แสดงความเมตตา ต่อคนที่พยายามดิ้นรนหาทางรอด
“นับจากนี้เจ้าคงกลายเป็นคนพิการ สิ่งนี้ก็ย่อมไม่จำเป็นต้องใช้งาน ข้าจะช่วยสงเคราะห์ให้เจ้าเอง”
“มะ...ไม่นะ...พวกเจ้ามันวิปลาสไปทั้งบ้าน ต่ำช้า พวกสาระเลว ไม่!!!”
จ้างเสิ่น ทั้งด่าทอและร้องขอเมตตา ใบหน้าที่เคยหล่อเหลา บัดนี้มันเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ไร้สภาพของคุณชายสูงส่ง มีดสั้นในมือของรองแม่ทัพ ส่องประกายวาบวับ ก่อนที่ทหารคนอื่น จะช่วยกันจับร่างของจ้างเสิ่น ให้นอนราบกับพื้นหินเย็นเยียบ
ชายหนุ่มพยายามดิ้นรน ให้หลุดจากพันธนาการ ทว่ามันกลับไร้ผล ก่อนที่ความแตกตื่นจะเพิ่มขึ้น นับเท่าทวีคูณ เมื่อกางเกงของเขา ถูกดึงรั้งจนเผยความเป็นบุรุษ
“อ๊ากกก!!! ไม่!!!”
จ้างเสิ่นร้องเสียงหลง เมื่อคมมีดเย็นเยียบ สัมผัสกับผิวอ่อนบาง แคว่ก!! เสียงที่แทรกเข้ามาในโสต พร้อมความเจ็บปวดที่ค่อยๆ ทวีขึ้นตามลำดับ ทำให้ชายหนุ่มแทบขาดใจ และหาได้คราเดียวจบสิ้น แต่ทหารหนุ่ม กลับค่อยๆ กรีดเฉือนผิวเนื้ออย่างใจเย็น โดยไม่สนใจ เลือดที่ไหลทะลักราวทำนบแตก
แววตาของบุรุษกล้าจากสนามรบ มองดูจ้างเสิ่นด้วยความเย็นชา ใบหน้าของชายหนุ่ม ซีดเผือดจนไร้สีเลือด แต่นั้นก็ไม่อาจทำให้ คนที่กำลังเชือดเฉือน ความเป็นบุรุษของเขา หาได้เมตตาต่อเข้าแม้สักนิด
“อย่าลืมล้างแผล ให้คุณชายจ้างด้วย”
จ้างเสิ่นผู้ที่กำลังหายใจรวยริน ถึงกับดวงตาเบิกกว้าง เมื่อได้ยินคำสั่งจากแม่ทัพชู
“อ๊ากก! ชูจ้านเจ๋อ เจ้าคนสารเลว ท่านพ่อ!! ช่วยข้าด้วย!!”
จ้างเสวิ่นแทบสิ้นสติ เมื่อความปวดแสบแผ่ซ่านไปทั้งกาย น้ำเกลือที่ราดลงบนบาดแผล ไม่ต่างอะไรกับมีดนับพันเล่ม เสือกแทงเข้าทั่วร่าง
แม่ทัพหนุ่ม มุมปากหนานกระตุกเล็กน้อย เมื่อได้ยินคนที่อวดอ้างความแข็งแกร่ง เรียกหาพ่อ ราวเด็กห้าขวบ ที่ผ่านมาน้องชายของเขา ต้องทุกข์ทรมานมากแค่ไหน นี่ยังน้อยไปสำหรับจ้างเสิ่น
เสียงร้องราวสัตว์บาดเจ็บ ดังก้องไปทั้งจวนอันกว้างใหญ่ และนั่นไม่ได้ทำให้คุณหนูชูเหมยฮวา ตื่นกลัวแม้แต่น้อย หญิงสาวกลับเลือกนั่งดื่มชาร้อน ชมจันทร์ อยู่หน้าเรือนของพี่ชายคนรอง
ใบหน้าเรียบเฉย ช่างแตกต่างจากเมื่อก่อน แต่นี่กลับทำให้เสี่ยวเยี่ยนยินดียิ่งนัก คุณหนูของนางแข็งแกร่งขึ้น ย่อมเป็นผลดีทั้งสิ้น
“นั่งลงดื่มชากับข้าเสี่ยวเยี่ยน วันดีเช่นนี้ อย่าได้ปล่อยผ่านไปง่ายๆ ที่นี่คือบ้านที่ข้าและเจ้าเติบโต สิบห้าปีที่ห่างไกล เมื่อได้ย้อนคืน ก็ต้องดื่มด่ำกับมัน ให้สำราญใจ”
“เจ้าค่ะ”
เสี่ยวเยี่ยนนั่งลงเก้าอี้เคียงนาย ทั้งคู่ดื่มชาท่ามกลางอากาศอันหนาวเย็น ส่วนเจ้าของเรือน และบ่าวไพร่ทั้งหมด ล้วนหลับใหล จากสมุนไพรสูตรพิเศษของนาง
เช้าพรุ่งนี้ ทุกคนจะตื่นมาพร้อมความสดใส ส่วนใครจะทุกข์ทรมาน นั่นก็คือผลที่กระทำ นางแค่ปกป้องครอบครัว และทำความสะอาดบ้าน หลังจากไปเสียนาน
บทล่าสุด
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่116 สงบสุข2 (จบ)
ทางด้านเรือนรับรองแขก เหล่ยฟู่เฉา หลีเกอ พากันยืนหน้าบอกบุญไม่รับ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับแขกของจวน เชี่ยอ๋อง แสร้งเบนหน้าไปทางอื่น ก่อนจะคลี่ยิ้มกว้างเขาไม่นึกว่าบุตรชาย ที่ไม่เคยสนใจมองสตรีใด หรือแม้แต่จะพูดคุยกับใคร จะมาต้องตากับท่านหญิงจวนกู้ เด็กหญิงที่มีบิดาถึงสองคน และมีน้าชายที่ดุยิ่งกว่าเสืออีกคน เจ้าตัวดีของเขาจะผ่านได้สักด่านไหมเล่า!“เชี่ยอ๋อง ไม่คิดที่จะไปพักยังจวนเหล่ย หรือจวนเผยรึขอรับ ที่นี่คนมากมาย คงดูแลได้ไม่ทั่วถึงกระมัง”หลีเกอ รีบที่จะชักชวนเชี่ยอ๋อง ให้พาครอบครัว ออกจากจวนอ๋องนี้เสีย ด้วยเกรงว่าท่านอ๋องน้อย จะลักลอบพบหลานสาว“พระชายาได้จัดที่พัก ให้แก่ครอบครัวเราเป็นอย่างดี ท่านแม่ทัพทั้งสอง โปรดอย่าได้กังวลไปเลย”เชี่ยอ๋องตอบอย่างสุภาพ ทว่าสายตาของแม่ทัพหนุ่มทั้งสอง หาได้มองที่เขา แต่เป็นบุตรชายที่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ“เช่นนั้น ข้าสองคนไม่กวนแล้ว ฝันดีขอรับท่านอ๋อง”แม่ทัพทั้งสอง เลือกที่จะล่าถอยกลับไปเอง แต่ทิศทางเดินนั้น ตรงไปยังเรือนของท่านหญิงใหญ่ คืนนี้อย่างไรเสีย พวกเขาก็ไม่คิดกลับจวน“เจ้ายังมีเวลาพบผู้คนอีกมาก เชี่ยหลาง”“ท่านพ่อมิชอบท่านหญิงหรือขอรับ”“นางเพ
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่115 สงบสุข
“จะรีบไปทำไมเจ้าคะ ลูกบอกแล้วว่า จะเลือกสตรีเพียงหนึ่งเดียว มันต้องใช้เวลาเจ้าค่ะ”พระมารดาของฮ่องเต้ ผู้ไม่รับตำแหน่งใดๆ ในวัง เอ่ยกับสามีด้วยรอยยิ้มกว้าง วันนี้นางได้เป็นเพียงสตรีธรรมดาคนหนึ่ง ที่ใช้ชีวิตบั่นปลายกับตาแก่ขี้บ่น มีเวลาปลูกผักทำอาหาร ตกปลายามว่าง จะมีสิ่งใดสุขไปกว่านี้เล่า“จะต้องรอจนแก่แบบเจี๋ยรึ! ถึงจะมีหลานสาวให้ข้าอุ้ม”“อ้าว...ทำไมตอนข้าให้มีลูกชาย แล้วทีหย่งซางถึงต้องมีลูกสาวเล่าขอรับ”“ก็เจ้ามีท่านหญิงในจวนแล้ว นางเป็นธิดาคนโต ต้องมีน้องชายมาคอยปกป้อง เพราะฟู่หลงต้องทำหน้าที่ลูกชายคนโตของเหล่ยฟู่เฉา มิช้าต้องแบกหลายสิ่งอย่างบนบ่า ถ้ามีน้องชายอีกสักสี่ห้าคนมาดูแล นางจะได้ปลอดภัยไร้กังวล”“ฮ่าๆ ตาเฒ่านี่พูดไปเรื่อย เพราะท่านรู้ตัวต่างหาก ว่าถ้าได้หลานชาย เขาจะต้องให้อยู่ในวัง เอาออกไปเลี้ยงเป็นตุ๊กตาข้างนอก แบบหลานสาวไม่ได้”“อย่ามารู้ทันข้า”“ฮ่าๆ”ทุกคนต่างหัวเราะร่า ทำให้เจ้าสาวที่ถูกพาตัวไปห้องหอ ได้แต่เขินอายอยู่ภายใต้ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาว เรื่องร้ายๆ มันอาจเกิดขึ้นในอนาคตก็เป็นได้ แต่นั้นคือเวลาที่ยังมาไม่ถึง วันนี้ขอให้มันมีเพียงความสงบสุขเท่านั้นก็ดีมากแล้วเ
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่114 ชำระล้าง3
รุ่งสาง มีครอบครัวขุนนางหลายสกุล ได้ออกเดินทาง โดยไร้ทรัพย์สินติดตัวออกนอกเมืองหลวง ชาวบ้านคิดเพียงแค่ว่าขุนนางเหล่านี้ถูกโยกย้าย แต่หารู้ไม่ว่ามันคือการเคลื่อนย้ายนักโทษ ส่วนขุนนางที่เป็นผู้นำตระกูล ได้ถูกมอบยาพิษให้แล้วทั้งสิ้น ที่เดินทางมีเพียงครอบครัว ที่โทษยังไม่ถึงตาย แต่ให้ย้ายไปอยู่ตามชายแดนต่างๆ ในฐานะทาสเท่านั้น นี่คือเมตตาเดียวที่ฮ่องเต้จะมอบให้ เผยฮูหยิน ที่ไม่อาจทนรับเรื่องราวทั้งหมดได้ เลือกที่จะปลิดชีพตนเอง ด้วยยาพิษอยู่ภายในเรือนการกวาดล้างกบฏในครั้งนี้ ไม่มีข่าวใดแพร่งพรายออกไป ให้เกิดความโกลาหล เพราะต่อให้คิดว่ากำจัดทรราชไปจนสิ้นแล้ว ก็ใช่ว่าจะไม่มีคลื่นลูกใหม่ซัดเข้ามา การทำทุกอย่างให้เงียบเข้าไว้ ย่อมส่งผลดีต่อภายหน้าองค์ชายใหญ่ที่ได้ก้าวขึ้นเป็นองค์รัชทายาทได้เพียงข้ามคืน ก็ต้องแตกตื่นเมื่อเขา ต้องกลายเป็นฮ่องเต้ในเช้าวันถัดมา ส่วนอดีตฮ่องเต้ไม่รอการปฏิเสธ รีบพาพระชายาคนแรกของพระองค์ ออกจากวังไปอย่างไร้ร่องรอย ส่วนองค์ชายสาม ที่เป็นสายเลือดแท้อีกคนของฮ่องเต้ เลือกที่จะขอผู้เป็นพี่ชายออกจากวัง เพื่อตามหาความฝันของตนเอง ฮ่องเต้ห
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่113 ชำระล้าง2
“อีกอย่างเป็นเขา ที่สารภาพด้วยตนเอง เจ้าเก่งมากชุนหนิง ที่เบี่ยงเบนทุกสายตา ไปที่หลี่เหยากับลูก เพราะเจ้ารู้ดีว่าหย่งฉี เป็นลูกอีกคนหนึ่งของคนผู้นั้น เจ้าจึงใช้อำนาจที่เหนือกว่าหลี่เหยา ทำให้คนรักของเจ้า ยืมมือหลี่เหยาและหย่งฉีกำจัดข้า ก่อนจะวกกลับไปจัดการกับนางสองแม่ลูก” ใบหน้างามเชิดขึ้นสูง เมื่อความจริงออกจากปากของสวามี นางหรือจะมีข้อโต้แย้ง หากเขาไม่เสื่อมทางการสืบพันธ์ จนนางต้องอาศัยชายอื่น มาเพื่อสืบทอดทายาท ไยนางต้องเอาตนเองไปเกลือกกลั้วกับคนอย่างเผยหลี่ “ทรงรู้แล้ว แต่ไยยังนิ่งเฉยเล่าเพคะ” “ข้าแค่รอเก็บกวาดเพื่อชำระล้าง ให้มันสะอาดหมดจด เลยนั่งมองละครฉากใหญ่ของพวกเจ้า ด้วยความสุนทรีย์ และอดทนเป็นที่สุด ทั้งยังยอมให้พวกเจ้าแต่ละคน รังแกลูกของข้าต่อหน้าต่อตานับครั้งมิถ้วน” “ลูก...หึๆ คงหมายถึง องค์ชายตำหนักเย็นสินะเพคะ เขามีค่าอะไรให้คนใส่ใจเล่า สมองรึ! ก็น้อยนิด” “ขอบพระทัยฮองเฮา ที่ชื่นชมกระหม่อม” “เจ้า! ไยจึง...” “กระหม่อมกู้หย่งซาง องค์ชายใหญ่จากตำหนักเย็นพ่ะย่ะค่ะ” “ไม่จริง!/ไม่จริง!” สตรีสองนา
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่112 ชำระล้าง
“ข้าจะทำให้...อึก!”ดวงตาคู่งามเบิกโพลง ด้วยไม่คิดว่าชายที่รักนางนักหนา จะอาจหาญลงมือต่อนาง ทั้งที่เขาเคยบอกว่าจะปกป้องนางมิใช่หรือ...“ท่านพี่...”“ความตายที่เจ้าคิด จะให้เป็นภาพทรงจำ ของพวกข้าทุกคน มันย่อมไม่เกิดขึ้นอยู่แล้วอันหลิง เจ้าลืมไปแล้วหรืออย่างไร ว่าทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนี้ ล้วนช่ำชองในเรื่องการ ฆ่า!”“อีกด้านของท่านสินะ! พรู๊ด!”“ข้ารักเจ้า และหวังดีต่อเจ้าเสมอ และนี่คือเมตตาที่ข้ามอบให้ และขอให้ความรักของข้า ตายไปพร้อมเจ้าเสีย”คำพูดที่เย็นชา ช่างหนาวเหน็บในใจยิ่งนัก เขาคือคนที่นางมองเป็นเพียงหมาก ที่เอาไว้ชักใยตามใจชอบ แต่ไม่คิดว่าคนที่ตาบอดเพราะความรักเยี่ยงเขา จะมีวันนี้ วันที่ลงมือกับนางอย่างเลือดเย็น “เรื่องในบ้านของเจ้า ข้าเองหาได้อยากสอดมือ แต่เพราะเขาคือคนของราชวงศ์ ข้าจึงต้องติดตามมาพาตัวกลับไปตัดสินโทษ ส่วนเรื่องของครอบครัวเจ้า ข้าจะไม่ขอก้าวล่วงแล้ว” องค์รัชทายาท ส่งสัญญาณมือ ให้องครักษ์พาตัวขององค์ชายรองไป ก่อนจะหันไปพยักหน้าน้อยๆ ให้แก่หลีเกอ แล้วจึงเดินหายไปในความมืด “หวังว่าเรื่องวุ่นวายนี้ จะไม่ติดตามไปยุ่งเกี่ยวกับหลานๆ ของข้าอีก”
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่111 ความจริงอันน่าอดสู4
“กรี๊ด!!! องค์ชายใหญ่!” ด้วยความห่วงใยชายหนุ่ม หญิงสาวเผลอปล่อยมีดสั้นในมือ ก่อนที่นางจะถลาเข้าประคองร่างบอบช้ำนั้น ด้วยอาการทะนุถนอม “ขอโทษด้วยเหล่ยฟู่เฉา พอดีข้ามีเรื่องต้องทำอีกหลายอย่าง จึงต้องออกมาขัดจังหวะ การสะสางของเจ้ากับครอบครัว” “กระหม่อมขอบพระทัย องค์รัชทายาทที่ช่วยเหลือพ่ะย่ะค่ะ” “อะไรนะ!” ทุกสายตาหันไปมององค์ชายรอง ซึ่งก้าวออกมายืนเคียงข้างแม่ทัพหนุ่ม เผยอันหลิงที่เอาแต่ปลอบประโลมชายคนรัก ยังไม่ฉุกใจกับคำพูดก่อนหน้าขององค์ชายหย่งฉี “องค์ชายรอง!” เหล่ยฮูหยิน ที่ตอนนี้เซถอยหลังไปเสียหลายก้าว เรียกชื่อของผู้มาใหม่ ราวคนกำลังตกอยู่ในห้วงละเมอ “หลีเกอ พาเด็กๆ กลับไปเถอะ เรื่องทางนี้ข้าจัดการเอง ออ...พี่สาวของเจ้า กับท่านอาของข้า คงจะค้างแรมอยู่นอกเมือง พวกเขาคงกลับเข้าเมืองหลวงไม่ทันประตูปิด” “พ่ะย่ะค่ะ” หลีเกอ ที่เดินออกมายืนอยู่ข้างหลานสาว สะบัดมือเล็กน้อย ชายชุดดำที่จ่อมีดกับลำคอเล็ก ได้เก็บมีดสั้น และโค้งกายให้แก่คุณชายและคุณหนู เพื่อเป็นการขออภัย ที่ต้องล่วงเกินเมื่อครู่ “น
บางทีคุณอาจจะชอบ
หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01
ชาไทยเย็น17.8K viewsชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม
จันทร์ส่องแสง37.4K viewsบุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง18.3K viewsเกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน
พิมพ์สีทอง45.6K viewsฮูหยินแม่ทัพไม่ง่าย
ประดับดิน3.8K viewsคณิกาที่รักของชิงอ๋อง
ชาไทยเย็น1.1K viewsสามีชาตินี้เราหย่ากันแล้ว
บ้านเขมปัณณ์10.8K viewsตัดบัวไม่ให้เหลือใย ตัดใจไม่ให้เหลือรัก
moonlight -mini2.7K views
