Share

บทที่3

last update Last Updated: 2025-11-05 12:20:46

ผ้าขนหนูผืนน้อยที่อยู่ในมือถูกโยนลงบนพื้นเพื่อระบายอารมณ์คุกรุ่นสับสนในใจ

พลอยพิชาสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะก้มลงเก็บ คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันเจือความไม่เข้าใจ

เขากำลังไม่พอใจเรื่องอะไร?

คำถามกับตนเองตอนหัวค่ำลอยเข้ามาในหัว ดวงตากลมโตจึงหันไปจ้องสามี..ในนั้นเต็มไปด้วยคำถามและยังคงเป็นคุณาภัทรที่เป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนาขึ้นก่อน

“เธอมีอะไรอยากเล่าให้ฉันฟังไหม?” คำถามปลายเปิดที่พาให้พลอยพิชาถึงกับงุงงง

เขาบิดยิ้มหยามเยาะ คิดอยู่แล้วว่าเธอคงไม่ยอมพูดจนกว่าจะจำนนด้วยหลักฐาน

“ฉันรู้ความจริงที่เธอพยายามปิดแล้ว แต่ฉันจะให้โอกาสเธอได้สารภาพ”

“...”

“หึ..เธอไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเหรอพลอย?”

“พี่ภัทร..หมายถึงเรื่องอะไรคะ?” น้ำเสียงคนตัวเล็กเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ

เธอยังไม่รู้เลยว่าความจริงที่เขาหมายถึงความจริงเรื่องอะไร?

ทว่าพอสบสายตาที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยามเย็นชา ในใจก็เริ่มกังวล..มือที่ถือผ้าขนหนูเริ่มสั่น

เขากำลังโกรธ?

เธอไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย

มันเหมือนกับความสัมพันธ์ของ 'เรา' กลับไปเริ่มต้นที่ ‘หนึ่ง’ แทนที่จะสานต่อจาก ‘สิบ’

“พี่ภัทรกำลังโกรธพลอยเหรอคะ? โกรธพลอยเรื่องอะไร” คำถามของคนหน้าซื่อ ส่งผลให้คุณาภัทรอารมณ์ขึ้น

ถ้าเขาไม่รู้ ‘ความจริง’ คงจะเชื่อว่าที่พลอยพิชาคือผู้หญิงแสนดีแบบที่กำลังแสดงมาตลอด

“เหอะ งั้นฉันจะบอกเธอให้..ไพลินกลับมาแล้ว”

“….”

“ไพลินกลับมาแล้ว” เขายังเน้นย้ำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น อีกทั้งยังยืนกอดอกค้ำหัวร่างบอบบางที่กำลังเบิกตากลมโตกว้าง

เขาหวังจะเห็นความรู้สึกผิดในนั้น แต่เปล่าเลย..สิ่งที่เห็นมีเพียง 'ความเสียใจ'

เธอไม่ได้รู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำเลยสักนิด!!

“ทำไม? ตกใจเหรอ? หรือ..” เขาเว้นวรรค ก่อนจะเพิ่มประโยคด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“เธอคิดว่า..ไพลินคงไม่มีวันได้กลับมา”

“ทำไมพี่ภัทรถึงคิดแบบนั้นละคะ? พลอยแค่..” ไม่ทันที่พลอยพิชาจะได้แก้ตัว ฝ่ามือใหญ่ของผู้ชายตัวโต ก็เข้ามาบีบรัดที่ต้นแขนด้วยน้ำหนักรุนแรง..จนคนโดนกระทำรู้สึกเจ็บจนนิ่วหน้า

ดวงตาคมกริบเหี้ยมเกรียมที่ส่งมา ยิ่งพาให้คนถูกมองถึงกับวูบโหวง

คุณาภัทรอาจรำคาญเธอ อาจจะหงุดหงิด..หรือปากเสียใส่บ้างในบางครั้ง แต่..เขาไม่เคยมองเธอด้วยความ ‘เกลียด’

“พี่ภัทรคะ พลอยเจ็บ..ปล่อยพลอยก่อนได้ไหมคะ?” เธอพยายามฝืนขอร้อง

“เจ็บเหรอ? ผู้หญิงอสรพิษแบบเธอ..รู้สึกเจ็บเป็นด้วย?”

“พี่ภัทรพูดอะไร พลอยไม่เข้าใจ”

ความเจ็บตรงต้นแขน รวมถึงความรู้สึกขมขื่นแทรกซึมเข้ากลางใจ

เพียงแค่คนรักเขากลับมา..ถึงกับต้องทำรุนแรงกับเธอขนาดนี้เลยเหรอ?

“ไม่เข้าใจ..หรือแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจ หึ”

“....”

“ทำไมเงียบล่ะ ไม่คิดจะแก้ตัวหน่อยเหรอ?” เขาพูดพร้อมสะบัดตัวภรรยาออกจากตัว จนร่างเล็กเซไปล้มบนลงเตียง

ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิง..กูตบไปนานแล้ว

“ฮึก..ทำไมคะ? พลอยทำอะไรผิด?” เธอยังคงตั้งคำถาม น้ำตาเริ่มคลอหน่วยตา..มองเขาด้วยความไม่เข้าใจ

ถ้าจะด่าเธอ..ก็ควรให้เหตุผลสักหน่อยไหม? เธอมั่นใจว่าตลอดชีวิตนี้ไม่เคยปิดซ่อนความลับอะไรทั้งนั้น

“อ้อ..พลอยรู้แล้ว..พลอยลืมพูดยินดีกับพี่ทั้งสองใช่ไหมคะ?” ริมฝีปากเล็กที่เขาเคยจูบดูดดื่มเริ่มพูดประชดชัน ดวงตากลมโตวาววับด้วยน้ำตาแต่ยังคงส่องประกายคล้ายกับดาว

“ฮึก..พลอยดีใจด้วยนะคะ ที่คนรักของพี่ภัทรกลับมาแล้ว แต่พี่ภัทรไม่เห็นต้องทำรุนแรงกับพลอยเลยนี่!!”

“เธอคิดว่ามันเรื่องแค่นั้นเหรอพลอย? คนอะไรทำผิดไม่ยอมรับผิด”

“แล้วพลอยทำอะไรผิดละคะพี่ภัทร? พี่ภัทรด่าพลอยปาวๆ ทั้งที่พลอยยังไม่รู้เลยว่าตัวเองทำผิดเรื่องอะไร!?”

“เหอะ ในอดีตฉันอาจจะเคยเชื่อนะ ว่าถ้าเป็นแค่ผู้หญิงใสซื่อ..เคยขนาด..เผลอหลับนอนกับเธอ” ปลายเสียงคนตัวโตเต็มไปด้วยอารมณ์ที่คนฟังสัมผัสได้ถึงความขยะแขยง..ประโยคที่ตั้งใจพูดให้เจ็บ..กรีดลึกลงกลางใจ และมันได้ผล เพราะคนฟัง..โคตรเจ็บ

ปลายเล็บใสจิกลงบนฝ่ามือ เพื่อเรียกสติ

“เธอมันก็แค่..ผู้หญิงสารเลว..ที่ชอบวางแผนเลวๆ”

“เหรอ? พลอยวางแผนอะไร ทำไมพลอยยังไม่รู้ตัวเองเลยล่ะ” เธอเถียง

“แล้วถ้าฉันบอกว่า..ไพลินเล่าความจริงให้ฉันฟังหมดแล้วล่ะ”

“ความจริง? ความจริงอะไรคะ?”

“ความจริงที่ว่าเมื่อสามปีก่อน..วันที่เจ้าสาวหายตัวไป!” คนตัวโตพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด ดวงตาคมมองไปยังภรรยาตัวน้อยเต็มไปด้วยความผิดหวัง

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ภรรยาเก่าไม่หวนคืน   บทพิเศษ2

    “ลูกครับ”“คะ? ป๊ะป๊า” ใบหน้าเล็กเงยหน้ามอง ก่อนที่คนหน้าด้านที่อยากเพิ่มสถานะตนเองจะหลอกล่อลูกสาวตัวน้อย“ลูกรักป๊ะป๊าไหมครับ”“รักค่ะ”“รักมากแค่ไหนครับ?” ถามด้วยใจที่ลุ้นคำตอบ เด็กน้อยทำหน้าครุ่นคิด ก่อนจะตอบไปตามประสา“รักน้อยกว่าแม่แม่ กับย่าย่านิดนึงค่ะ”ยังดียังมากกว่าศัตรูหัวใจ..คนเป็นพ่อเผลอยกยิ้มโล่งอก ก่อนจะหุบยิ้มลงเมื่อเด็กหญิงตัวเล็กเสริมต่อประโยคว่า“รักเท่ากับลุงทินมั้งค่ะ”“น้องแววไม่ได้สิลูก หนูจะรักป๊ะป๊ากับไอ้ลุงนั่นเท่ากันไม่ได้” ร้อนใจกลัวว่าลูกรักคนอื่นมากกว่า แต่โกรธลูกไม่ลงเมื่อลูกส่งยิ้มตาหยีไร้เดียงสามาให้“น้องแววลูก..ลูกฟังป๊ะป๊านะครับ”“…”“มนุษย์เรามีพ่อกับแม่ได้แค่คนเดียวครับ” เขาพยายามอธิบายเด็กหญิงตัวน้อยอย่างใจเย็น“น้องแววมีคุณพ่อคือป๊ะป๊าครับ ถ้าในอนาคตมีใครมาขอเป็นคุณพ่อน้องแววต้องปฏิเสธนะครับ”“น้องแววไม่เห็นจะเข้าใจเลยค่ะ” เด็กน้อยถอนหายใจเหนื่อยอ่อนเลียนแบบท่าทางผู้ใหญ่ ก่อนจะเสริมต่อว่า“ทำไมพี่บุษถึงมีพ่อสองคนคะ?” คำถามไร้เดียงสา กอปรกับหน้ามุ่ยๆ ของลูกสาวพาให้คุณาภัทรพูดไม่ออก“เอ่อ..”เวรเอ้ย ตอนนั้นไม่น่าไปรับเป็นพ่อทูนหัวเลยให้ตายสิ!“ฮะแ

  • ภรรยาเก่าไม่หวนคืน   บทพิเศษ1

    ณ บ้านทวีศักดิ์กุลคุณาภัทรอุ้มลูกสาวตัวน้อยไว้แนบอก โดยมีพลอยพิชาเดินตามหลังด้วยสีหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์“ลูก..โอเคไหม?” นางหทัยกาญจน์หันมาถาม พร้อมกับเอื้อมมือมากุมมือเล็กอย่างห่วงใยความรู้สึก ด้วยเป็นครั้งแรกที่หญิงสาวต้องกลับมาเรือนหอเก่า เพราะทนการออดอ้อนของลูกสาวตัวน้อยไม่ไหว“พลอยโอเคค่ะคุณแม่ พลอยแค่เห็นหนูแววมีความสุข..พลอยก็มีความสุขแล้วค่ะ” คนตัวเล็กตอบกลับเสียงอ่อน ก่อนจะเสริมอีกประโยคเพื่อให้ท่านสบายใจ“แล้วอีกอย่าง..พลอยจะได้ดูด้วยว่าพี่ภัทรจัดห้องให้ลูกยังไง ช่วงที่ลูกสลับมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ช่วงปิดเทอม พลอยจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงมากค่ะ”“เฮ้อ เป็นบุญของตาภัทรจริงๆ ที่ได้พลอยเป็นแม่ของลูก” คนอายุมากกว่าตอบอย่างซึ้งใจ“โถ่ คุณแม่ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ” เธอแย้ง พลางมองตามหลังสองพ่อลูกด้วยสายตาครุ่นคิดน่าแปลก..ในช่วงวัยที่เริ่มมีความรัก..เธอไม่มีวันเชื่อเลยว่าจะสามารถเป็น ‘เพื่อน’ กับ ‘แฟนเก่า’ ได้ แต่เหตุผลเพราะความสุขของลูก อะไรที่ไม่คิดจะเป็นไปได้ก็เป็นไปได้..พลอยพิชาหลุบตามองพื้น พร้อมลอบถอนหายใจอย่างหนักใจเล็กน้อย ด้วยตอนนี้เธอคิดกับอดีตสามีแค่ ‘พี่ชาย’ และให้เขาได้เพียงสถ

  • ภรรยาเก่าไม่หวนคืน   บทที่40

    “คะ..ครับ? น้องพลอยจะให้โอกาสพี่เหรอครับ?” เสียงสั่นเครือเต็มไปด้วยอารมณ์ มือแกร่งที่กุมเข้าหากันเริ่มสั่น หทัยกาญจน์เองก็เผลอพิจารณาสีหน้าอดีตลูกสะใภ้ด้วยความรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ก่อนที่จะเห็นรอยยิ้มแสนสุภาพ ท่านจึงเริ่มเข้าใจ“ใช่ค่ะ”“จริงนะครับ พี่สัญญาครับว่าต่อแต่นี้ไปพี่จะดูแลน้องพลอยกับลูกให้ดีที่สุด..จะไม่มีวันทำให้น้องพลอยผิดหวัง” เขาพูดพลันจะถลาเข้ามากอด เพียงแต่บรรยากาศสุดแสนจะเย็นชาที่เธอส่งมาพาให้ต้องชะงัก จนต้องลอบกลืนน้ำลายดังเฮือก“น้องพลอยครับ..”“โอกาสที่ฉันจะให้คุณ..ไม่ใช่การกลับมาเป็นสามีภรรยาค่ะ”พลอยพิชาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังหนักแน่นเหมือนทุกครั้งที่เขาพยายามเข้ามาวนเวียนในชีวิตและขอโอกาสจนเธอรำคาญ ทว่าครั้งนี้แตกต่างออกไป เพราะการเสียชีวิตกะทันหันของพี่สาว..มันทำให้เธอฉุกคิดได้ถ้าวันนี้เป็นเธอที่ต้องจากไปล่ะ? ลูกสาวตัวน้อยจะอยู่ยังไง?เป็นครั้งแรกที่พลอยพิชารู้สึก 'กลัว' และไม่ใช่ความคิดเพื่อ 'ตนเอง' แต่คือเพื่อลูกดังนั้นทิฐิมานะที่เคยมีก่อนหน้านี้จึงถูกวางลง..จากความรักที่มีให้เจ้าก้อนแป้งลูกควรได้สิทธิตามกำเนิด และเขาก็มีส่วนในการทำให้ลูกเกิดขึ้นมา..เขาค

  • ภรรยาเก่าไม่หวนคืน   บทที่39

    ข่าวการตายของไพลิน สิทธินาถพาทั้งครอบครัวตื่นตะลึง นางไข่มุกกับนายพิรุณแทบล้มทั้งยืน ลูกสาวของพวกเขาอายุยังน้อย..ยังสาว..ยังสวย..มันจะเป็นไปได้ยังไงที่ลูกตายก่อน?คนในครอบครัวต่างยุ่งวุ่นวายเรื่องศพ และเรื่องคดีความด้วยหัวใจทุกข์ตรม เพียงแค่ระยะเวลาสั้นๆ เหมือนคนทั้งคู่จะสูญเสียลูกสาวไปพร้อมกันสองคนคนหนึ่งจากเป็น ส่วนอีกคนจากตายพลอยพิชาเองก็ได้รับข่าวการเสียชีวิตของพี่สาวจากอดีตแม่สามีก็ใจหาย ไม่พอเรื่องราวยังลุกลามใหญ่โตเมื่อครอบครัวสิทธินาถไม่ยอมจบ จนขุดออกมาได้ว่าการเสียชีวิตของไพลินไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็น ‘การจ้างวานฆ่า’ กระแสสังคมเองก็แรงมาก เพราะคู่กรณีคือภรรยาของดอกเตอร์สุภวัตอดีตรัฐมนตรีคนสำคัญของรัฐบาลชุดก่อนข่าวที่ออกมาว่าพี่สาวเธอเป็นเมียน้อยถูกกระพือขึ้น พร้อมๆ กับภาพลักษณ์อันขาวสะอาดของหนึ่งในชายที่ขึ้นชื่อว่า family man ถูกทำลายลงจนย่อยยับ เกิดข้อวิพากษ์วิจารณ์ร้อนฉ่าบางพวกก็บอกว่าสิ่งที่ไพลินโดนกระทำนั้นสมควรแล้ว ส่วนอีกฝั่งมองว่าผู้ว่าจ้างกระทำการเกินกว่าเหตุ“แม่ไม่คิดเลยว่าไพลินจะเป็นไปได้ขนาดนี้” หทัยกาญจน์บ่นพลางถอดทอนหายใจ ดีชั่วยังไงหญิงสาวก็คือคนที่ตนเ

  • ภรรยาเก่าไม่หวนคืน   บทที่38

    คนในครอบครัวสิทธินาถพากันกลับกรุงเทพด้วยความรู้สึกผิดหวังรุนแรง เพราะไม่คิดว่าลูกสาวจะปฏิเสธความสัมพันธ์ทางด้านไพลินเองเมื่อรู้ว่าคงไม่มีหวังที่คุณาภัทรจะกลับมาดีด้วย เธอจึงวนกลับไป ‘เอาพ่อของลูก’ อีกครั้งแน่ละ วัวเคยค้ามาเคยขี่ เมื่อกลับมาเจอกันย่อมต่อกันติดได้ง่ายๆ แม้ครั้งหนึ่งดอกเตอร์สุภวัตจะเคย ‘เบื่อ’ อดีตคู่ขาไปบ้างเพราะเธอดื้อจะเก็บเด็กไว้ แต่สิ่งหนึ่งที่ต้องยอมรับเวลาอยู่บนเตียงเจ้าหล่อนโคตรจะเร้าใจ “คุณวัฒคะ พอก่อนค่ะ ไพลินไม่ไหวแล้ว” เสียงอ่อนเสียงหวานยั่วยวน พลางขยับตันวยนาดน่ามอง มือเล็กขยับไปกุมข้อแขน ไม่ให้เรียวนิ้วหยาบยุ่งกับเกสรกลางกายสาวเอาเธอหนักขนาดนี้ สงสัยอีแก่ที่บ้านคงทำไม่ถึงใจริมฝีปากแดงสดยกยิ้มหยามหยันไปถึงภรรยาตัวร้ายของเขา“แล้วนี่เธอจะไปไหน?” ชายวัยสามสิบกว่าถามขึ้นเมื่อเห็นเจ้าหล่อนจะไปแล้วจริงๆ ตั้งแต่เจอกันครั้งนี้หญิงสาวดูจะ ‘คาดหวัง’ ในตัวเขาน้อยลง ไม่มีแม้แต่คำพูดขอให้หย่าเมีย ไม่มีข้อเรียกร้องให้ซื้อกระเป๋า เสื้อผ้า เครื่องประดับราคาแพง มีเพียงแค่...sex อันร้อนแรงบนเตียง เขามองร่างเพรียวระหงสวมใส่ชุดเดรสสีแดงอันเป็นเอกลักษณ์ด้วยสายตาชื่นชม

  • ภรรยาเก่าไม่หวนคืน   บทที่37

    สุดสัปดาห์นั้นครอบครัวสิทธินาถจึงตัดสินใจพากันไปเยี่ยมหาพลอยพิชากับหลานสาวอีกคนโดยไม่มีความคิดเลยว่าลูกสาวจะไม่ยอมรับ รถเช่าสีขาวเจ็ดประตูค่อยๆ ชะลอความเร็ว เมื่อถึงหน้าบ้านเล็กๆ หลังหนึ่ง ร่างสูงใหญ่อันคุ้นเคยที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน ทำให้เพชรการุณสะกิดคนขับที่จ้างมาทันที“พี่ๆ จอดตรงนี้เลยครับ” รถถูกจอดข้างรั้วถัดไป ก่อนที่ลูกคนโตของบ้านจะประคองพ่อกับแม่ลงจากรถ โดยมีเพื่อนสนิทที่ส่งโลเคชั่นมาให้ตอนนี้กำลังยืนหน้าหงอยอยู่หน้าบ้าน“ไอ้ภัทร ทำไมมึงไม่เข้าไปในบ้าน มายืนทำอะไรตรงนี้”“พลอยไม่อนุญาตให้กูเข้าไป”“หา...มึงมาหาพลอยตั้งหลายอาทิตย์แล้วนะ น้องมันยังไม่ยอมยกโทษให้อีกเหรอ?” เพชรการุณถามอย่างตกใจ ปกติพลอยพิชาเคยโกรธใครนานที่ไหน คุณาภัทรไม่พูดอะไรเพียงเกาะรั้วหันหน้าไปยังตัวบ้าน..อีโก้และศักดิ์ศรีที่มีมาหลายสิบปีถูกเธอทำลายย่อยยับนานแล้ว ที่เหลืออยู่ตอนนี้มีเพียงขอให้เธอยอมให้อภัยเสียงตะโกนหน้าประตูรั้วประกอบกับเสียงกดกริ่งเป็นระยะส่งผลให้พลอยพิชาที่กำลังสอนการบ้านลูกอยู่ถึงกับหงุดหงิด“แม่แม่ค่ะ ใครมาเหรอคะ?” เด็กหญิงตัวน้อยชะเง้อหน้าออกไปทางหน้าต่าง“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ หนูนั่งระบาย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status