ตอนที่ 11

แม้ความหวังริบหรี่จนแทบจะเหลือศูนย์ แต่ด้วยความใจกล้าหน้าด้านก็ทำให้ภีรดาขึ้นมายืนรอผลเชือดบนเวทีอีกครั้งพร้อมสาวงามอีกเก้าคน เพื่อรอลุ้นผลการตัดสินให้เหลือห้าคนสุดท้าย ท่ามกลางสายตาแปลกๆ ของเพื่อนร่วมเวทีที่ยืนกันเสียห่างเป็นวาราวกับเธอเป็นตัวอะมีบาที่น่ารักก็ไม่ปาน

เออวะ ตกรอบก็ได้ แต่ช่วยรีบๆ ตัดสินทีเหอะ ฉันจะได้รีบกลับไปหากาวมาสมานรอยแหกบนหน้าเสียที

ระหว่างที่กำลังคิดเพลินพิธีกรก็ทยอยประกาศรายชื่อผู้ที่เข้ารอบห้าคนสุดท้ายไปทีละคนๆ แม้แต่ยายจีน่าก็ยังอุตส่าห์ติดโผเข้ารอบไปด้วย โลกนี้ไม่ยุติธรรมเลย ฮือ...

จนกระทั่ง...

“สาวสวยคนสุดท้ายที่ผ่านเข้ารอบห้าคนสุดท้ายได้แก่...หมายเลขสิบสาม นางสาวภีรดา ผกาสุวรรณ หรือน้องแพนด้าค่ะ”

เห็นมะ ว่าละ เธอตกรอบจนได้สิน่า เฮ้อ...หญิงสาวแอบคอตก เตรียมจะเดินหงอยๆ ลงเวทีตามเพื่อนพริตตีที่ตกรอบไป

“ขอเชิญสาวงามหมายเลขสิบสามก้าวมายืนข้างหน้าด้วยค่ะ”

“เขาเรียกเธอแน่ะ ไปสิ” เสียงกระซิบจากคนข้างๆ ทำให้ภีรดาเงยหน้ามึนๆ

“เรียกใครนะ”

“เรียกเธอไง”

เจ้าของหมายเลขลักกี้นัมเบอร์เบิกตาค้าง ชี้ที่ตัวเอง “หา! ว่าไงนะ ฉันเนี่ยนะเข้ารอบ!”

กรี๊ดดด! ฟลุกเว่อร์!

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะทำได้ ร่างระหงรีบก้าวพรวดออกมายืนเรียงแถวข้างๆ แม่สาวแอ๊บแบ๊วที่เข้ารอบก่อนหน้า จีน่าแอบจิกตาใส่ ราวกับไม่พอใจผลการตัดสิน

“จากนี้ไปจะเข้าสู่รอบการตอบคำถาม สาวงามทุกคนจะได้เลือกซองคำถามของคณะกรรมการแต่ละท่านเพื่อตอบนะคะ แต่ละคนมีเวลาคนละหนึ่งนาที คิดให้ดีตอบให้ไวนะคะ”

ภีรดายิ้มกริ่ม ในหัวคำนวนสะระตะถึงค่าตอบแทนที่จะได้ ตอนนี้เข้ารอบห้าคนสุดท้ายอย่างน้อยเธอก็ไม่ได้กลับบ้านมือเปล่าแล้ว เคสเลวร้ายสุดก็ยังได้ที่ห้า ก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไรนี่หว่า หญิงสาวแอบฮัมเพลงหมอลำซิ่งในใจอย่างลั้ลลา...

 ผู้เข้าประกวดพริตตีทยอยเลือกและตอบคำถามไปเรื่อยๆ ซึ่งคำถามนั้นก็เป็นแนวปกิณกะทั่วๆ ไป อย่างเช่น สิ่งแรกที่จะทำถ้าได้ตำแหน่งคืออะไร ใครคือแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิต หากได้ตำแหน่งจะมีวิธียกระดับอาชีพพริตตีอย่างไรบ้าง ฯลฯ จนมาถึงแม่สาวแบ๊วเบอร์สิบสองที่จับซองได้คำถามจากกรรมการหนุ่มสุดหล่อนามตติยะที่ถามว่า คุณคิดว่าส่วนไหนในร่างกายตัวเองสวยที่สุด และอยากอวดให้แฟนคุณเห็นมากที่สุดเพราะอะไร

อุต๊ะ...คนคิดคำถามนี้ส่อแววแอบหื่นนะนี่

ภีรดาแอบเหล่มองเจ้าของคำถามที่นั่งใกล้นายหน้าตายนั่น หน้าตาก็หล่อดีหรอก แต่พอเห็นสายตากรุ้มกริ่มแพรวพราวคู่นั้น เธอก็พอเดาได้ว่าอีกฝ่ายคงหน้าหม้อไม่เบาทีเดียว คู่นี้อยู่ด้วยกันได้ไง คนหนึ่งลื่นอย่างกับปลาไหลใส่สเกต ส่วนอีกคนอย่างกับภูเขาน้ำแข็งเดินได้

จีน่ายิ้มร่า คำถามนี้ไม่เห็นยากตรงไหน สำหรับสาวสวยด้วยมีดอย่างเธอ ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็สวยทั้งนั้นแหละน่า

“ขอบคุณสำหรับคำถามค่ะ สำหรับจีน่าเป็นคำถามที่ตอบยากมากๆ เลยค่ะ”

แน่ละ ก็เธอมันสวยทั้งตัวนี่นา จะให้เลือกตอบส่วนเดียวมันก็ยากน่ะสิ

“แต่ถ้าต้องเลือกจริงๆ จีน่าขอเลือกใบหน้าค่ะ เพราะใบหน้าเป็นประตูด่านแรกที่ทำให้ทุกคนได้รู้จักเรา ถ้าเราสวยเป๊ะซะอย่าง ใครๆ ก็อยากเข้ามาทำความรู้จักจริงไหมคะ และถ้ามีแฟน...” คนพูดทิ้งสายตาอ่อยไปทางเจ้าของคำถามราวกับบอกกลายๆ ว่าเธอ...ยังโสดโปรดจีบ “จีน่าก็อยากให้แฟนของจีน่าได้เห็นใบหน้าสวยๆ นี้ทั้งวันทั้งคืนเลยค่ะ”

สิ้นเสียงแม่พริตตีสาวเบอร์ 12 เสียงเป่าปากของหนุ่มๆ หน้าเวทีก็ดังขึ้น แต่ภีรดากลับแอบเบ้ปาก กลอกตาบนใส่เบาๆ กับคำตอบนั้น เปิดท้ายขายของกันเห็นๆ ถ้ายายนี่ได้ตำแหน่งจริงๆ สงสัยจะได้งาบพ่อคนตั้งคำถาม แล้วไปนั่งจ้องหน้าเป็นปลากัดทั้งวันแน่ๆ

“ลำดับสุดท้ายหมายเลขสิบสาม น้องแพนด้าขาแดนซ์ของเรานั่นเองค่ะ”

มือที่ยื่นไปหยิบซองเกือบหดกลับแล้วเชียว เจ้าของฉายาแอบเหลือบตามองแรงใส่พิธีกรสาวพลางนึกในใจ

เอ้า แซวเข้าไปๆ แค่นี้ก็หน้าแหกจนไม่มีที่จะให้ยืนอยู่แล้ว

“แต่คงไม่ต้องเลือกแล้วนะคะ เพราะเหลือแค่ซองเดียว คำถามสุดท้ายจากกรรมการสุดหล่ออีกท่านของเรา เจ้าของฉายาเทพบุตรสายฟ้าแห่งวงการไบเกอร์เมืองไทย ซีอีโอใหญ่แห่งบริษัทราฟาเอล เรซซิ่ง จำกัด...คุณราล์ฟ-รวินรุตม์ อริยะกุลค่ะ”

เสียงกรี๊ดจากบรรดาแม่ยกสาวน้อยสาวใหญ่ดังขึ้น พร้อมเจ้าของชื่อที่ยืนโค้งทักทายอย่างมีเสน่ห์ ทำให้ภีรดาถึงบางอ้อ ที่แท้ตาลุงนั่นไม่ยักกะใช่ดาราแฮะ แต่เป็นเทพบุตรตกสวรรค์นี่เอง เดี๋ยวนะ เจ้าของบริษัทราฟาเอล เรซซิ่งเหรอ ดวงตากลมโตเลื่อนมาที่สายสะพายบนหน้าอกตน

ไอ้หยา...สปอนเซอร์รายใหญ่ของเธอเลยนี่หว่า ซวยละ แพนด้าเอ๋ย

“คำถามจากคุณรวินรุตม์ถามว่า...หากจะเปรียบรถบิ๊กไบก์เป็นอะไรก็ได้สักอย่างหนึ่ง คุณคิดว่าอยากจะเปรียบกับอะไรและเพราะอะไรคะ”

หญิงสาวถึงกับอึ้ง คำถามฉีกแนวสมหน้าตามากพ่อคุณเอ๊ย เธอหันไปสบสายตาคมกริบที่จ้องตรงมาอย่างรอคอย วันนี้เธอต้องก้าวขาผิดออกจากบ้านแน่ๆ ทำไมเจอแต่ละด่าน หินๆ ทั้งนั้นเลยฟระ