บทที่ 162

ภายในห้องรับรอง เซิ่นหรูซวงยืนอยู่ด้านหลังซิงจือเหยียนสองเมตร มือทั้งสองข้างห้อยอยู่ข้างลำตัว บนปลายนิ้วยังหลงเหลือความรู้สึกที่นวดให้กับซิงจือเหยียนอยู่

เธอรู้สึกไม่คุ้นเคยอยู่บ้าง

เสียงที่ด้านนอกประตูค่อย ๆ ห่างออกไป เสียงหัวใจที่เต้นแรงของเซิ่นหรูซวงสงบลงอย่างช้า ๆ

ซิงจือเหยียนที่อยู่เบื้องหน้ายกมือขึ้นอีกครั้ง นวดที่หน้าผาก

เซิ่นหรูซวงกระแอมไอ “ใช้ได้แล้วสินะ?”

ซิงจือเหยียนพูดตรงประเด็น “ต่อสิ”

เซิ่นหรูซวง “...”

เธอเดินเข้าไป ยกมือขึ้นพร้อมนวดขมับของซิงจือเหยียน แล้วพูดว่า “ฉันทำเรื่องพวกนี้ เพราะต้องการสิ่งตอบแทน”

ซิงจือเหยียนหลับตาไม่ได้พูดอะไร หว่างคิ้วผ่อนคลายลง

ไม่ปฏิเสธแสดงว่าเห็นด้วย

เธอพูดเสียงแผ่วเบา “คุณเรียกซิงฟานโหรวมาที่นี่ ฉันมีเรื่องต้องถามเธอ”

ซิงจือเหยียนถามเสียงเรียบ “มีธุระงั้นเหรอ?”

“แน่นอนสิ”

ระหว่างพูด เซิ่นหรูซวงก็เสียสมาธิ เรี่ยวแรงที่มือเบาลงเล็กน้อย

ซิงจือเหยียนส่งเสียงจิ๊อย่างไม่พอใจ เสียงทุ้มต่ำและลึกซึ้ง “มีสมาธิหน่อย”

เซิ่นหรูซวงอดกลอกตาอย่างมีอารมณ์ไม่ได้ เรี่ยวแรงที่มือเพิ่มขึ้นอย่างมากในทันที

“คุณรีบเรียกซิงฟานโหรวมาเถอะ”

ซิงจือเหย