บทที่ 97

แววตาของซิงจือเหยียนฉายประกายอารมณ์บางอย่างที่ยากจะคาดเดา ดวงตาสีดำลึกล้ำเอ่ยเสียงต่ำ "ทำไมไม่เปลี่ยนชุด?"

แขกในคฤหาสน์ซิ่งล้วนเป็นผู้มีอำนาจและฐานะสูงส่ง ทุกคนเติบโตมาพร้อมช้อนทอง สำหรับเซิ่นหรูซวง ลูกสาวคนขับรถที่ถูกซิงตระกูลรับมาเลี้ยง พวกเขาไม่เคยให้ค่า

การรับเลี้ยง ก็ยังเป็นแค่การรับเลี้ยง ไม่ว่าจะได้รับความเอ็นดูแค่ไหน เธอก็ไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของบ้านนี้

ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องที่เธอถูกคุณปู่ซิ่งขับออกจากบ้านก็เป็นที่รู้กันทั่ว ทุกคนจึงยิ่งดูแคลนเธอมากขึ้น

บางคนถึงกับกล้าเอ่ยต่อหน้าเธอ เดินเข้าไปใกล้เว่ยอวิ่นลู่ กระซิบเสียงเบาแต่ดังพอให้ทุกคนได้ยิน

"คุณหนูเว่ย ต้องระวังเซิ่นหรูซวงนะคะ เธอไม่ยอมเปลี่ยนชุดราตรีก็เพราะอยากโดดเด่น ตั้งใจเรียกร้องความสนใจแน่ ๆ"

"จริงค่ะ คนที่กล้ากล่าวหาคุณหนูเว่ยเรื่องลอกผลงาน ก็แสดงว่าในใจมีเจตนาไม่ดีอยู่แล้ว ต้องระวังให้มาก"

เมื่อเห็นท่าทีของซิงจือเหยียนที่มีต่อเว่ยอวิ่นลู่ ทุกคนก็รีบประจบเอาใจเธอทันที

เว่ยอวิ่นลู่ยิ้มอย่างสง่างาม ในดวงตาแฝงความลึกซึ้ง แต่ใบหน้ายังคงอ่อนโยนไร้ที่ติ

"ไม่มีทางค่ะ เซิ่นหรูซวงไม่ใช่คนแบบนั้น ฉันเชื่อเธอ เธอแค่หลงทางไป