Share
บทที่ 1043
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1044
“ก็ได้ ก็ได้! หยุดบ่นนะลูก พ่อก็ลำเอียงกับลูกเหมือนกันนะ ไม่ใช่พี่เฟนด์คนเดียว!”แนชอดหัวเราะไม่ได้ ขณะที่เขามองไปที่ลูกสาวสุดน่ารักของเขาที่อยู่ตรงหน้า “ลูกรักของพ่อ ยูล ลูกมีเสน่ห์และสวยขึ้นในทุก ๆ วัน! อีกอย่าง ลูกก็ถือว่าเป็นหนุ่มสาวในตระกูลวู๊ด ลูกจะเข้าร่วมการแข่งขันก็ได้นะ!”“ฮึ่ม! แน่นอน! ความแข็งแกร่งและทักษะการต่อสู้ของหนูก็แข็งแกร่งใช้ได้เลย! พ่อจะมาโทษหนูไม่ได้นะ ถ้าหนูแข่งชนะพี่เฟนด์!”ยูลทำหน้ามุ่ย ก่อนถอนหายใจอย่างหงุดหงิด“ยูล อะไรก็ตามที่ลูกได้ยิน อย่าไปบอกใครนะลูก เข้าใจไหม?"ลิซซี่เตือนยูล หลังจากนึกขึ้นได้ว่าเรื่องนี้จริงจังขนาดไหน “สุดท้ายแล้ว ถ้าเรื่องที่พ่อของลูกถูกวางยาเป็นเรื่องจริง แสดงว่าคนที่ทำแบบนั้นต้องเป็นคนใกล้ตัวมาก ๆ แน่! น่ากลัวจริง ๆ !”“ค่ะแม่ หนูเข้าใจ หนูจะไม่พูดเรื่องนี้ค่ะ หนูจะไม่พูดเรื่องนี้เด็ดขาด!”ยูลพยักหน้าอย่างว่าง่าย เธอพูดต่อว่า “หนูจะรอจนกว่าพี่เฟนด์ว่าง แล้วค่อยหาเวลาคุยกับเขาค่ะหนู อยากรู้จริง ๆ ว่าโลกข้างนอกเป็นยังไง! รู้สึกยังไงที่โตมากับโลกภายนอก? สำหรับคนที่เติบโตในโลกแบบนั้น แถมยังกล้าที่จะแข่งขันเพื่อเป็นทายาทของตระกูลว
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1045
อย่างไรก็ตาม ผู้อาวุโสลำดับสามมีโอกาสน้อยมากที่จะเข้าใกล้แนชแล้ววางยาเขา เพราะฉะนั้น คนที่มีโอกาสเป็นคนที่วางยาเขามากที่สุด ก็คือลิลลี่ ลาโกริโอ“นายท่านวู๊ด พักผ่อนไว ๆ นะครับ พรุ่งนี้ผมจะประกาศให้ตระกูลวู๊ดทุกคนรู้เรื่องการแข่งขัน!”นายท่านแนช และคนอื่น ๆ ออกในไม่ช้าในตอนนี้ บ้านของลิลลี่ที่เธออาศัยอยู่ เธอโกรธจัด เธอสัมผัสได้ถึงความโกรธผ่านเส้นเลือดของเธอ! หน้าของบิดเบี้ยวจนน่าเกลียด"ฮึ! ฉันโมโหจริง ๆ ! คนของซุ่มโจมตีเฟนด์และคนอื่น ๆ อยู่ตั้งหลายวัน พอเราเลิกรอ แล้วสั่งให้คนของเรากลับมาเท่านั้นแหละ เฟนด์ และคนอื่น ๆ ก็โผล่หัวมา! เสียเวลาจริง! ประชดกันรึไง!”ความโกรธก่อขึ้นในใจของเธอราวกับกระแสน้ำ ที่เธอหายใจออกแรง ๆ เพื่อสงบสติของเธอ“คนเสนอ พระเจ้าสนอง! มันคือโชคชะตาชัด ๆ !”ผู้อาวุโสลำดับสามทำหน้าถมึงทึง ก่อนจะคร่ำครวญว่า “เรื่องที่แย่ที่สุดตั้งแต่พวกมันกลับมา ก็คือพวกมันฆ่าเบรนตัน วู๊ด มือขวาของเรา! เบรนตันเป็นนักสู้ระดับกึ่งเทพ! ถึงเขาจะอยู่ก้าวแรกของระดับกึ่งเทพ แต่คนที่ฆ่าเขา อย่างน้อยก็ต้องอยู่ขั้นกลางของระดับกึ่งเทพแล้วแน่ ๆ !”"ใช่เลย!"ลิลลี่เห็นด้วยพร้อมน้ำเสีย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1046
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเวด ลิลลี่ที่ไม่รู้จะทำอะไรต่อดีก่อนหน้านี้ก็ตาเป็นประกายขึ้นมาเธอยิ้มอย่างชั่วร้าย “คุณพูดถูกที่สุด! ยิ่งมันอยากได้อะไรมากแค่ไหน ฉันก็จะห้ามไม่ให้มันได้มามากเท่านั้น! ฮึ่ม! มันอยากได้ไข่มุกน้ำแข็งไปช่วยเพื่อนสินะ? ฝันต่อไปเถอะ! ฉันจะไม่เป็นคนเดียวที่ไม่เห็นด้วยแน่ ตระกูลวู๊ดคนอื่น ๆ ก็ต้องไม่เห็นด้วยเหมือนกัน! ขอทานที่เพิ่งกลับมาจากโลกภายนอกงั้นเหรอ มันมีสิทธิ์อะไรจะมาเอาสมบัติของตระกูลวู๊ด?”"ถูก! เฟนด์เป็นลูกเขยของตระกูลเทย์เลอร์ ถ้าข่าวที่ว่าคนจากตระกูลวู๊ดเป็นลูกเขยหลุดออกไปล่ะก็ ตระกูลวู๊ดคงต้องอับอาย และชื่อเสียงของเราต้องพังทลายลงแน่!”เวดคิดอะไรได้ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพูดจากระแนะกระแหน “จริง ๆ ข่าวนี่อาจจะเป็นอาวุธของพวกเราในอนาคตก็ได้นะ บางที เราอาจจะทำอะไรบางอย่างกับข้อมูลที่เราได้มา ทุกคนจะได้รู้ ว่าไอ้เด็กเวรนั่นเป็นความอัปยศอดสูของตระกูลวู๊ด!”อย่างไรก็ตาม ลิลลี่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอีกครั้ง “โอกาสที่เฟนด์จะได้สมบัตินั้นน้อยจริง ๆ ไม่มีใครเต็มใจให้สมบัติกับคนนอกหรอกน่า ยิ่งไปกว่านั้นนะ จากระดับการต่อสู้ของเขาแล้ว เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะพัฒนาไ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1047
ชายร่างสูงใหญ่อีกคนหัวเราะออกมาเสียงดัง “ฮ่าฮ่า! ดีเลย! ปีนี้ฉันยี่สิบเก้า ยังไม่ถึงสามสิบ ฉันก็เข้าแข่งขันได้ด้วยเหมือนกัน! ดีเลยที่พวกเขาจัดการแข่งขันเพื่อเลือกหัวหน้าตระกูลคนต่อไป อย่างน้อยฉันก็ยังมีโอกาส อืม จะเกิดอะไรขึ้นนะถ้าฉันได้ที่หนึ่งขึ้นมา? ถ้าได้ที่หนึ่ง ฉันก็จะได้เป็นหัวหน้าตระกูลใช่ไหม? บางที อีกไม่กี่เดือนข้างหน้า นายท่านวู๊ดก็จะ...อุวะฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันต้องได้เป็นหัวหน้าตระกูลแน่!”“ไม่จำกัดเพศ ตราบเท่าที่เป็นหนึ่งในตระกูลวู๊ด งั้นเธอก็สมัครได้น่ะสิ?”ผู้หญิงชุดขาว ยิ้มอย่างเบิกบานเมื่อเธอเห็นเช่นนั้น ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสุข! “ดีเลย! คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าสาว ๆ เองก็มีโอกาสได้แข่งขันชิงตำแหน่งทายาทด้วย! นายท่านวู๊ดเป็นคนใจกว้างและยุติธรรมจริง ๆ ! วิธีนี้ทำให้ใครก็ตามที่มีแข็งแกร่งกว่าจะได้บัลลังก์ไปครอง แถมยังเป็นการรับประกันอีกว่า คนที่เป็นทายาทนั้นต้องมีความสามารถ และแข็งแกร่งอย่างแน่นอน!”“เฮ้! ไอ้พวกโง่! ถ้าแลนซ์อยู่ที่นี่นะ คิดว่าตัวเองจะมีโอกาสแข่งขันอยู่รึเปล่า? แมวไม่อยู่ หนูร่าเริงเลยสินะ?”ชายหนุ่มคนนึงที่สนิทกับแลนซ์ เขาประสานมือไว้ตรงหน้าอก ก่อนจะพูดเยาะเ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1048
“ตามคำที่ว่า คนที่รู้ทั้งพละกำลังของตัวเองและของศัตรู จะไม่มีใครเอาชนะได้! เฟนด์เพิ่งจะมาเมื่อวานนี้ เราไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเขา ทักษะการต่อสู้ของเขาเป็นยังไง ท่าไม้ตายของเขาคืออะไร เขาแข็งแกร่งมากพอที่จะท้าทายคนที่แข็งแกร่งกว่ารึเปล่า อะไรแบบนี้ เราไม่รู้เรื่องพื้นฐานอะไรของเขาเลยสักนิด!”ลีอาระมัดระวังตัวมากกว่าคนอื่น ๆ ในตระกูลวู๊ดถึงสองเท่า หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เธอก็โพล่งออกมาว่า “นายท่านวู๊ดกล้าจัดงานแข่งขันขึ้นมาอย่างทันควัน เขาไม่มีเวลาให้เฟนด์ฝึก หรือเตรียมตัวด้วยซ้ำ อาจจะเป็นไปได้รึเปล่า ว่านายท่านวู๊ดเชื่อในตัวเฟนด์?”“เหอะ? เชื่อใจในเขาอะนะ?”ฮัดสันเย้ยหยัน “ไอ้ขอทานนั่นมาจากโลกข้างนอก ใครจะรู้ล่ะว่ามันไปซุกหัวนอนที่ไหน ไปเรียนศิลปะการต่อสู้มาจากไหน? ถึงมันจะมีประสบการณ์ แต่เอาจริง ๆ มันได้อะไรมาจากโลกข้างนอกบ้างล่ะ? มีพลังและความแข็งแกร่งอะไรมาสู้กับพวกเราได้บ้าง?”ฮัดสันหยุดคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเขาจะพูดต่อ “ฉันมั่นใจเลยนะ ถ้าทักษะการต่อสู้ของเราและเขาอยู่ในระดับเดียวกัน เราก็เอาชนะเขาได้ง่าย ๆ พวกเราคนใดคนนึงคงเอาชนะเขาสิบคนได้ เพราะเทคนิคการต่อสู้ของเขา และการควบค
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1049
เขาไม่คิดเลยว่าจะมีประกาศออกมาในวันต่อมา ประกาศการแข่งขันเพื่อชิงตำแหน่งทายาท สู่ตำแหน่งหัวหน้าตระกูล การแข่งขันนั่นได้ทำลายแผนของพวกเขาไปหมดแล้ว“ทำไมถึงรีบจัดงานแข่งขันประลองยุทธขึ้นมาแบบนี้ล่ะ?”ลิลลี่ถึงกับพูดไม่ออก ยิ่งเธอคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ ความโกรธก็แผ่ซ่านผ่านเส้นเลือดของเธอมากแค่นั้น “ฉันไม่มีทางปล่อยให้มันเกิดขึ้นแน่! ลูกชายของฉันยังไม่ทันได้กลับมาเลย! นี่มันงานแข่งขันบ้าบออะไร? ฉันต้องไปคุยกับพวกเขาให้รู้เรื่อง ฉันต้องไปเดี๋ยวนี้! ตำแหน่งทายาทและหัวหน้าตระกูล ต้องตกเป็นของลูกชายของไอ้การแข่งขันขยะ ๆ นี่ทำลายทุกอย่างหมด! ลูกชายของฉันไม่มีโอกาสได้ลงสมัครด้วยซ้ำ ไร้สาระจริง!”ถึงอย่างนั้น เมื่อลิลลี่เหยียดขาเตรียมจะออกจากห้อง เวดก็รั้งเธอเอาไว้ “หยุดโง่ได้แล้วคุณ! อย่าทำให้เรื่องมันวุ่นวายไปกว่านี้เลย! โวยวายไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก ประกาศออกมาแล้ว เราไม่มีทางเปลี่ยนอะไรได้!”“ทำไมถึงเปลี่ยนไม่ได้ล่ะ? แนช วู๊ด ไอ้บ้าเอ๊ย! เขาไม่ถามฉันสักคำเรื่องการแข่งขันนี่ จู่ ๆ ก็ประกาศขึ้นมาเลย! มันหมายความว่าอะไร? ฉันเป็นเมียเขานะ! ไม่ให้เกียรติฉันเลยสักนิด”ความโกรธเพิ่มขึ้นใ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1050
“เราเชื่อใจคนที่สนิทกับแลนซ์ได้ เช่นฮัดสัน และไทเลอร์ เดี๋ยวผมจะโทรหาพวกเขาเลย เราจะได้มั่นใจกันมากขึ้น!”เวดรีบค้นหาทั้งสองคนทันที หลังจากที่เขาครุ่นคิดเรื่องนี้“แข่งพรุ่งนี้แล้วนะ ที่รัก คุณมั่นใจรึเปล่า?”ในตอนนั้นเอง เฟนด์ ได้ลงทะเบียนเข้าร่วมแข่งขันเรียบร้อยแล้ว เขา เซเลน่า เบ็น เอเลน และคนอื่น ๆ กำลังเดินทอดน่องไปตามทางเดินขึ้นไปบนภูเขา“อย่าห่วงไปเลยคุณ ผมจะต้องเป็นผู้ชนะ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ผมต้องเอาไข่มุกน้ำแข็งมาให้ได้ ถ้าผมไม่ได้มันมาภายในวันพรุ่งนี้ เฟอร์นันโดก็จะไม่มีโอกาสได้มีชีวิตอยู่อีกต่อไป!”เฟนด์กำหมัดแน่น “ผมจะช่วยคุณต้มยาสมุนไพร หลังจากแข่งเสร็จนะ” เขาบอกเซเลน่า “คุณควรเตรียมตัวไว้นะ เมื่อเวลานั้นมาถึง คุณก็จะกลายเป็นนักรบที่แท้จริง!”เซเลน่าพยักหน้าหลังจากที่เธอได้ยินเช่นนั้น“โอ้ ให้ตาย นายน้อยวู๊ด เราได้ยินมาว่าคุณเป็นลูกเขยที่อยู่กับทางบ้านของภรรยาสินะ? จุ๊ จุ๊ ผมไม่คิดเลยนะ ว่านายน้อยจากตระกูลวู๊ดจะตกต่ำได้ถึงขนาดนี้ คุณทำให้ตระกูลของเราต้องอับอายขายขี้หน้า!”ตอนนี้ ฮัดสันที่เพิ่งกลับมาจากคฤหาสน์ของลิลลี่ เขาเดินไปด้วยท่าทีประชดประชัน ก่อนจะพูดด้วยน้ำเ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1051
เช้าวันต่อมา คนมากมายมารวมตัวกันที่ดาดฟ้าของพลาซ่าขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่บนยอดเขา นอกจากตระกูลหลัก ๆ อย่างตระกูลวู๊ดแล้ว ก็ยังมีญาติ ๆ จากตระกูลวู๊ด รวมถึงตระกูลที่มีเชื้อสายกับตระกูลวู๊ดก็มาด้วยเช่นกันพวกเขาทุกคนไม่เคยคิดเลยว่านายท่านวู๊ดจะจัดการแข่งขันเพื่อหาทายาทของเขาทันทีที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนเดียวของเขากลับมาสู่ตระกูล“กล้าขึ้นเรื่อย ๆ เลยนะแนช คุณไม่เสียเวลามาคุยกับฉันในเรื่องที่ใหญ่ขนาดนี้ด้วยซ้ำ แถมยังตัดสินใจด้วยตัวเองอีก ไม่ให้เกียรติกันเลยเหรอ?”บนดาดฟ้าเหนือลานกล้างขึ้นไป ลิลลี่ที่นั่งข้าง ๆ แนช กรอกตาใส่สามีของเธอ ก่อนจะถอนหายใจด้วยความโมโห“เหอะ นี่เป็นการตัดสินใจวินาทีสุดท้ายของผม แต่ในฐานะหัวหน้าตระกูลวู๊ด ผมคิดว่าผมมีอำนาจที่จะตัดสินใจในเรื่องนี้ โดยเฉพาะเมื่อผมได้คุยกับผู้อาวุโสทั้งหลายแล้วด้วย”แนชหัวเราะคิกคัก เขาพูดราวกับว่าเขาไม่โกรธเธอเลยแม้แต่น้อย“ฮึ่ม ฉันคิดว่าคุณแค่ไม่อยากให้แลนซ์เป็นทายาทซะอีก อีกอย่าง คุณโดนจิ้งจอกตัวนั้นจากโลกมนุษย์ล้างสมองไปแล้ว คุณคิดจะมอบตระกูลวู๊ดทั้งตระกูลกับลูกชายที่คุณมีกับเธอรึเปล่า?”ลิลลี่ทำเสียงต่ำอย่างเย็นชา ก่อนจะจ้องเ
Latest chapter
