Share
บทที่ 809
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 810
“ฉันเหรอ? ไม่ใช่ฉันแน่นอน! ฉันคิดว่าเป็นพวกคุณนั่นแหละที่เปิดเผยที่อยู่!” ความโกรธพุ่งขึ้นมาในตัวของลอว์เรนซ์ขณะที่เขาตะโกนใส่คนจากกรีนสกาย ฮอลล์ “พวกคุณอาศัยอยู่ในอาณาเขตกลางมานานแล้ว มันต้องเป็นเพราะคนของคุณที่ประมาทเกินไป จนทำให้สถานที่นี้ถูกเปิดเผย!” ผู้เฒ่าวอร์ดและยายเฒ่าคาสเตลลาโนสบตากัน พวกเขาทั้งคู่รู้สึกผิดอยู่ในใจ เพราะยังไงซะ เฟนด์ได้เตือนพวกเขาก่อนหน้านี้แล้วเกี่ยวกับเรื่องสิ่งเลว ๆ ที่พวกเขาทำ แล้วนายท่านของพวกเขาก็ได้สัญญากับเขาไปว่าจะไม่ทำสิ่งนี้อีกต่อไป แต่ยังคงสั่งการให้ทำสิ่งเลว ๆ พวกนี้ต่ออย่างลับ ๆ อีกอย่าง ไอ้เด็กนั่นก็เพิ่งฆ่าคนของพวกเขาสามคนไปเมื่อสามวันก่อน ตอนแรกพวกเขาคิดว่าไอ้เด็กนั่นจะบุกเข้ามาโจมตีกรีนสกายฮอลล์ และสอนบทเรียนให้กับพวกเขา แต่พวกเขาไม่คิดว่าเขาจะพบการแลกเปลี่ยนสินค้าของพวกเขาในคืนนี้และมาที่นี่จริง ๆ “ฉันคิดว่าเป็นคุณ! ฮึ่ม! สถานที่ซื้อขายของเราไม่เคยถูกเปิดเผยมาก่อน ทำไมครั้งนี้เฟนด์ถึงหาพวกเราเจอ? มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่!” ชายคนหนึ่งจากกรีนสกายฮอลล์เผชิญหน้ากับวัตสัน สูดลมหายใจเข้าอย่างเย็นชา พวกเขาต่างปฏิเสธที่จะรับผิดชอบมัน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 811
รอยยิ้มเย็นชาและไม่สนใจอะไรปรากฏออกมาบนใบหน้าของเฟนด์ เขาพลิกฝ่ามือ เข็มเงินหลายสิบอันปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา เขาเหวี่ยงแขนไปทางศัตรู กลุ่มคนจำนวนมากล้มลงบนพื้นทันที เข็มเจาะทะลุกระโหลกศีรษะของคนพวกนั้น ชายมากกว่าสิบสองคนตายทันที ซึ่งในนั้นมีนักสู้ชั้นยอดจำนวนหนึ่งรวมอยู่ด้วย “ดูไม่ค่อยดีและ ถอยก่อน!” ยายเฒ่าคาสเตลลาโนรู้สึกทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ การเหวี่ยงแขนของเฟนด์ฆ่านักสู้ที่แข็งแกร่งมากสองคนจากคิงส์ตันฮอลล์ได้ในชั่วพริบตา ความสามารถในการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนั้นไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะต่อสู้กลับได้ เพียงไม่กี่วินาที คนของพวกเขาถูกฆ่าตายไปมากกว่าร้อยคน จำนวนศพที่ล้มลงยังคงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว พวกเขานำคนมาห้าร้อยคนเพื่อต่อสู้กับพระเจ้า! “ตึง!” การกระทืบขาของเฟนด์ทำให้เขาไปอยู่ที่หน้าประตู ขวางทางออกไว้ ลาน่าและควีนนี่ก็ขวางทางออกอีกสองทางไว้ พวกเขาปิดกั้นทุกเส้นทางหลบหนี โดยไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายมีโอกาสหนีรอดไปได้ “ปัง! ปัง! ปัง!” เลือดกระจายไปทั่ว ไม่ว่าคนพวกนั้นจะมาจากพรรค หรือ ตระกูลไหนก็ตาม ไม่ว่าจะกรีนสกายฮอลล์ หรือ ตระกูลวัตสันก็ตาม จุดจบของคนพวกนั้นทั้งหมดเหมื
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 812
“เราควรไปกำจัดคนที่กรีนสกายฮอลล์ด้วยไหม?” ลาน่าถามเฟนด์ ขณะที่เปลวไฟกำลังลุกไหม้อย่างรุนแรงต่อหน้าพวกเขา หลังจากที่คิดเรื่องนี้อยู่สักพัก เฟนด์ก็ส่ายหัว “พวกเขาสูญเสียไปมากแล้วในครั้งนี้ คนของพวกเขาตายไปหลายคน รวมทั้งนักสู้ชั้นยอดพวกนั้นด้วย สิ่งที่เหลืออยู่ของพวกกรีนสกายฮอลล์ก็เหลือแต่พวกกุ้งแห้งไร้ประโยชน์และพวกหัวหน้าเท่านั้น มันแน่นอนแล้วว่า กรีนสกายฮอลล์ถูกทำลาย พวกเขาก็เหลือแค่เปลือกแต่วิญญาณของพวกเขาหายไปแล้ว! เหตุการณ์ในวันนี้จะสอนบทเรียนให้พวกเขา จับตาดูพวกเขาไว้และค่อยมาดูกันว่าปฏิกิริยาของพวกเขาจะเป็นยังไงหลังจากนั้น!” เฟนด์หยุดไปพักหนึ่งและพูดต่อว่า “เพราะยังไงซะ ก็ยังมีพวกคิงส์ตันฮอลล์หนุนหลังกรีนสกายฮอลล์อยู่ ถ้าเราฆ่าหัวหน้าของกรีนสกายฮอลล์และคนที่เหลือ ฉันเกรงว่าคิงส์ตันฮอลล์จะไม่ยอมง่าย ๆ พวกเขาคงเข้ามาแทรกแซงอย่างแน่นอน!” ลาน่าโบกมือเพื่อที่จะแสดงความเห็น “จริง ๆ แล้ว วันนี้ก็ไม่มีหลักฐานอะไรเหลือแล้ว ดังนั้นอย่างมากพวกเขาก็จะแค่สงสัยคุณ มาดูกันว่าพวกเขาจะหยุดแค่นี้หรือเปล่า แต่ถ้าพวกเขาอยากหาเรื่องมาตายเองก็ไม่ใช่ความผิดของเรา!” “ทำได้ดีมาก! พวกเธอสองคนทำได
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 813
อย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นที่เธอเจอเมื่อวานนี้เป็นใคร ลอว์เรนซ์ออกไปพร้อมนักสู้ฝีมือดีที่มีพลังหลายคน แต่ยังไม่มีใครกลับมาเลย นี่แสดงให้เห็นว่าคนคนนั้นน่ากลัวเพียงใด“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกเขายังไม่กลับมาอีก?” ตอนนี้เฮคเตอร์มีสีหน้ามืดมน เขารู้สึกไม่ดีขณะที่อยู่บ้านและรอพวกเขากลับมาครั้งนี้เขาส่งคนไป 400 คนและทุกคนล้วนเป็นนักสู้ชั้นยอด มีระดับปรมาจารย์ประมาณสี่ถึงห้าคนไปกับพวกเขาด้วย และยังมีปรมาจารย์อีกสองถึงสามคนจากคิงส์ตันฮอลล์ด้วย เขาไม่เคยจัดกลุ่มนักสู้ชันยอดจำนวนมากมาทำงานร่วมกันแบบนี้เลยแต่ยายเฒ่าคาสเตลลาโนและคนอื่น ๆ ควรจะกลับมาอย่างช้าก็ก่อนรุ่งสาง แต่นี่ยังไม่เห็นพวกเขากลับมาเลยเขารีบส่งลูกน้องไปที่สถานที่ซื้อขายเพื่อหาคำตอบ สีหน้าของเขาซีดเมื่อได้ยินข่าวที่ลูกน้องบอกเขาโรงงานร้างกลายเป็นเถ้าถ่านไปแล้วและคนของเขาไม่มีใครกลับมาเลย แสดงให้เห็นว่าพวกเขาถูกฆ่าตายและศพของพวกเขาก็ถูกทำลายไปแล้วเช่นกัน!“นายท่าน เรา...เราควรจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดี?” ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้าง ๆ เฮคเตอร์มองเขาอย่างกังวล “หมอนั่นเป็นใคร? ทำไมเขาถึงได้ทรงพลังมากนัก? เขาเป็นผู้มีอิทธิพลมหาศาลงั้นเหรอ?
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 814
“ฮ่าฮ่า แน่นอน! นี่เป็นโรงแรมที่ดีที่สุด! ผมอยากจองชั้นบนสุดทั้งหมด มันเป็นบริเวณขนาดใหญ่ เหมาะสำหรับจัดงานแต่งงานแน่นอน!” เคลลี่หัวเราะแล้วพูดต่อว่า “แต่สถานที่ชั้นบนอาจจะราคาแพงนิดหน่อย ผมได้ยินมาว่าค่าจองเพียงแค่สถานที่ชั้นบนนั่นก็ราคารสองร้อยล้านเหรียญแล้ว!”“จริงเหรอ? มัน…มันไม่แพงไปเหรอ? เราเปลี่ยนสถานที่เป็นชั้นอื่นไม่ดีกว่าเหรอ?” เซซิเลียพูดขณะที่รู้สึกซาบซึ้งมาก เพราะยังไงเสีย ความตั้งใจของเคลลี่ก็มีความสำคัญกว่า"ไม่มีทาง!" เคลลี่ปฏิเสธออกมาตรงๆ “เราแต่งงานกันเพียงแค่ครั้งเดียว อีกอย่างเฟนด์ก็โฆษณาว่าเขาจะจัดงานวันเกิดที่ดังไปทั่วทั้งเมืองให้ภรรยาของเขาไม่ใช่เหรอ? ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง เราก็ต้องจัดงานแต่งงานของเราให้ยิ่งใหญ่ขึ้นไปอีก ฮ่าฮ่า งานแต่งงานของเราจะกลายเป็นงานที่ดังไปทั่วทั้งเมืองแทน และงานที่เขาจัดจะกลายเป็นงานที่น่าขายหน้าแทน!”เห็นได้ชัดว่าเคลลี่ไม่พอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวันก่อน เฟนด์ไม่เพียงแต่ชนะแล้วได้เงินเก้าสิบล้านเหรียญจากเขาเท่านั้น แต่ที่สำคัญเขายังสูญเสียบอดี้การ์ดไปแปดคนในวันนั้นด้วย มันทำให้เขาสูญเสียความภาคภูมิใจเขาอยากจะแสดงความภูมิใจต่อหน้าต
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 815
“จะเป็นเฟนด์หรือเปล่าที่จองสถานที่นี้ไว้? งานเลี้ยงของพวกเขาตรงกับวันแต่งงานของเรา!” เคลลี่สูดหายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่เขานึกขึ้นได้“ไม่มีทาง! เป็นไปได้ยังไง?” เซซิเลียพูดขึ้นมาทันที “ถ้ามันถูกจองไว้หลายวันก่อนหน้านี้ ก็แสดงว่าเขามีเงินหนึ่งหมื่นล้านเหรียญ แต่ตระกูลครัวเทย์เลอร์เพิ่งเจอกับความสูญเสียเพราะเฟนด์ไปทำร้ายนายน้อยทิโทธี จึงเสียโครงการเซ้าท์ ซิตี์ไป เพื่อที่จะรักษาหน้าและรักษาความสัมพันธ์กับตระกูลเทย์เลอร์เอาไว้ เฟนด์จึงโอนหนึ่งหมื่นล้านเหรียญนั้นให้กับตระกูลเทย์เลอร์!”เซซิเลียหยุดไปสักพักก่อนจะพูดต่อว่า “ดังนั้นฉันคิดว่าเขาคงมีเงินเพียงแค่หนึ่งร้อยล้านเหรียญถ้ารวมกับเก้าสิบล้านเหรียญที่เขาได้จากคุณไปก่อนหน้านี้!”“ผมก็คิดแบบนั้น...เขาไม่ได้โอนเก้าสิบล้านเหรียญนั่นให้แม่ยายเหรอ? ผมอยากรู้ว่าฟีโอน่าจะคืนเงินให้เขางั้นเหรอ?!” เคลลี่คิดเกี่ยวกับมันและพูดออกมา“โอ้ จริงด้วย!” เซซิเลียนึกขึ้นได้ทันที “ฉันลืมไปเลยว่าเฟนด์ให้เงินนั่นกับฟีโอน่าไปแล้ว แล้วฉันก็รู้จักคนอย่างฟีโอน่าดี เธอไม่มีวันคืนเงินที่ให้เธอแล้วอย่างแน่นอน เธอคงยอมให้เฟนด์ขายหน้าและไม่จัดงานวันเกิดที่ยิ่งใหญ่มากกว
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 816
เห็นได้ชัดเลยว่าเคลลี่และเซซิเลียได้เข้าใจในสิ่งที่พวกเขาต้องทำโดยไม่รู้ตัว พวกเขาจะต้องทำให้ดีกว่างานเลี้ยงเฟนด์และเซเลน่าหลังจากคิดอะไรออก เคลลี่ก็แสดงความเห็นออกมาว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้นเราไปจองชั้นอื่นกันเถอะ! ได้ยินมาว่าชั้นก่อนชั้นบนค่อนข้างดีอยู่นะ มีหน้าต่างแบบฝรั่งเศสบานใหญ่ ๆ ที่สวยมากด้วย!”แต่ผู้จัดการไวท์มีสีหน้าแปลก ๆ เธอยิ้มอย่างขมขื่น “ต้องขออภัยคุณทั้งสองคนด้วยจริง ๆ แต่ชั้นนั้นมีคนจองไปแล้ว อันที่จริง จองทั้งโรงแรมไปเลยด้วยซ้ำ”เคลลี่และเซซิเลียอ้าปากค้างด้วยความตกใจ “เป็นไปได้ยังไง? ทั้งโรงแรมเนี่ยนะ?!” ทั้งสองคนอุทานเสียงดัง “นั่นมันเท่าไหร่กัน? เจ้านายคุณคงไม่ตกลงใช่ไหมถ้ามันไม่ใช่อย่างน้อยสองพันล้าน? นี่โรงแรมเจ็ดดาว!”“ใช่แล้ว เขาเป็นใครกันแน่? รวยมากเลย!” เซซิเลียค่อนข้างอิจฉาเพราะชั้นบนสุดคือชั้นที่แพงที่สุด ในขณะที่ชั้นล่างถูกกว่า ความจริงที่ว่ามันมากไปที่จองทั้งโรงแรมเลย“ฮ่า ๆ! มันไม่ได้แพงขนาดนั้น จริง ๆ แล้ว เจ้านายฉันขอแค่หนึ่งพันล้าน! ถือว่าลดไปห้าสิบเปอร์เซ็นต์!” ผู้จัดการสาวสวยหัวเราะ “นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นส่วนลดมากขนาดนี้ในขณะที่ทำงานที่นี่
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 817
เคลลี่กอดเอวเซซิเลียทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น “ที่รัก คุณพูดอะไรน่ะ?” เคลลี่พูด “ถ้าผมไม่อยากจัดชั้นบนสุดผมคงไม่พูดตั้งแต่ทีแรกหรอกใช่ไหม? ทำไมผมต้องเข้าไปในโรงแรมแล้วพยายามจองมันด้วย? ผมคิดด้วยว่าในเมื่อมีคนจัดงานใหญ่ที่นี่ นักธุรกิจรวย ๆ แล้วก็พวกคนมีอำนาจจะมางานที่นี่กัน ใช่ไหม?” เคลลี่ยิ้มก่อนจะพูดต่อว่า “ถึงตอนนั้น คนมากมายก็จะมางานแต่งของเรา คุณไม่คิดเหรอว่าเฟนด์จะขายหน้าที่รู้ว่ามีคนจองทั้งโรงแรมไปแล้ว? ผมแน่ใจว่ามีคนไม่มากนักที่จะไปงานเลี้ยงของเขา!”ในที่สุดเซซิเลียก็เข้าใจได้ว่าเธอเข้าใจเคลลี่ผิด ดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้น “นั่นสิ! ทำไมฉันคิดแบบนั้นไม่ได้? ในเมื่อมีคนจองโรงแรมเจ็ดดาวทั้งโรงแรม เฟนด์กับเซเลน่าจะทำให้คนทั้งเมืองตกตะลึงกันได้ยังไง? ที่นี่เป็นที่ที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่ดีที่สุดในเมืองนี่!”“ใช่แล้ว! เฟนด์จะต้องรู้สึกขายขี้หน้ามากเพราะเสียเงินไปเยอะกับการโฆษณา!” เคลลี่พอใจอย่างมากกับเรื่องที่ได้รู้ เพราะมีใครบางคนมามีส่วนร่วมทำให้เฟนด์ลำบากและขายขี้หน้า นั่นหมายความว่าเขาไม่จำเป็นต้องจัดงานแต่งแบบชนชั้นสูงไม่ใช่เหรอ? เขาแค่ทำให้แน่ใจว่าสิ่งที่ทำนั้นจะต้องดีกว่าสิ่งท
Latest chapter
