ชายชรากัดฟันแน่น ทนกับความเจ็บปวดและบังคับตัวเองให้ลุกขึ้น จากนั้นเขาก็เรียกคนที่เหลือให้เข้าไปจัดการกับเฟนด์ “ย่าาา!” คนที่เหลือต่างดึงดาบออกมากันทีละคน ๆ แล้วพุ่งเข้าใส่เฟนด์ “ในเมื่อพวกแกอยากดิ้นรนมาเจอกับความตายเอง ฉันก็จะทำให้พวกแกสมหวัง!” เฟนด์พลิกฝ่ามือ ดาบโลหะสีดำก็ปรากฏขึ้นมาในมือของเขา ฟุ่บ! เฟนด์สะบัดข้อมือขณะที่ถือดาบทำให้เกิดลมพัดอย่างรุนแรง คลื่นดาบพุ่งใส่กลุ่มคนพวกนั้น แล้วคนพวกนั้นก็ล้มลงบนพื้น ตกตายไป “แก…แกรู้วิธีสร้างคลื่นดาบ!” ชายชราตกใจ เขาคิดว่าเฟนด์จะต้องถูกฆ่าตายในคืนนี้แน่ ด้วยพรรคพวกมากมายที่มาพร้อมเขา แต่ทั้งหมดนั้นกลับสูญเปล่า “พูดมาสิ! ลิลลี่ส่งแกมาใช่ไหม?” เฟนด์ถือดาบไว้ในมือและเดินเข้าไปหาชายชรา ดวงตาของเขาไร้อารมณ์ น้ำเสียงราบเรียบและไร้ความปราณี ซึ่งมันทำให้กระดูกสันหลังของคนที่ได้ยินเย็นยะเยือก ชายตรงหน้าเขาดูธรรมดาเกินไป ชายชราคิด แต่ใครจะไปคิดว่าเขาจะสร้างคลื่นดาบได้ด้วย? “ข้าจะสู้กับแกให้ตายกันไปข้าง!”ชายชราไม่ยอมเปิดเผยความจริงออกมา เขาวิ่งเข้าหาเฟนด์พร้อมดาบในมือ พยายามจะตัดหัวของเฟนด์ให้หลุดออกจากบ่า ในวินาทีถัดมาความพยา
คนหลายสิบคนยืนอยู่ที่หน้าประตูหลักของคฤหาสน์ แต่ละคนร่างกายกำยำ สูงและตัวโตมาก พวกเขาดูมีพลัง รปภ.สองคนที่เฝ้าอยู่หน้าประตูรีบวิ่งเข้ามาในคฤหาสน์ทันที และยืนอยู่ข้างหลังเฟนด์ ร่างกายของพวกเขาสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว เฟนด์เห็นพวกที่มารวมตัวกันที่หน้าประตูคฤหาสน์ เขาจึงออกคำสั่งทันทีว่า “ออร์คิด พาเซเลน่า แม่ของฉัน และคนอื่น ๆ เข้าไปในคฤหาสน์ ซ่อนตัวอยู่ในนั้น ปล่อยให้เรื่องนี้ฉันจัดการเอง” “ได้ค่ะนายท่าน!” ออร์คิดพยักหน้ารับและตะโกนออกมาเสียงดัง “ทุกคน เข้าไปในคฤหาสน์กับฉันเดี๋ยวนี้! ห้ามใครออกมาจนกว่านายท่านจะสั่ง!” “เฟนด์ ระวังตัวด้วยนะ พวกนั้นทั้งหมดมาจากอเมริกา ฉันไม่รู้ว่าเราไปทำให้พวกเขาขุ่นเคืองตอนไหนและโกรธเคืองได้ยังไง!” คิ้วของเซเลน่าขมวดเข้าหากันขณะที่เธอพูดกับเฟนด์ จากนั้นเธอก็เดินตามคนอื่น ๆ เข้าไปในคฤหาสน์อย่างไม่เต็มใจ “เฮ้! แกเป็นคนที่เห็นแก่ครอบครัวและเพื่อนพ้องใช่ไหม? แต่แกคิดว่าแกจะสามารถปกป้องพวกเขาได้งั้นเหรอ?”ชายหัวล้านร่างใหญ่ที่น่าจะมาจากอเมริกา เขาลูบตัวเองแล้วหัวเราะออกมา “เมื่อเราจัดการกับแกเสร็จแล้ว เราจะส่งครอบครัวและเพื่อนของแกตามไปด้วย!”
เฟนด์หัวเราะเยาะออกมา เขารู้สึกพูดไม่ออก ดูเหมือนว่าคนพวกนี้จะรู้วิธีเก็บความลับเอาไว้ “พอแล้วสำหรับการพูดคุย ฆ่ามันซะ!” ชายหัวล้านที่เป็นหัวหน้าโบกมือ คนจำนวนมากพุ่งเข้าใส่เฟนด์ “พยายามข่มขู่ฉันด้วยจำนวนที่มากกว่างั้นเหรอ?” เฟนด์หรี่ตาลง เขาหักนิ้ว แต่เขาไม่ได้หวั่นกลัวเลยแม้แต่น้อย เขากลับวิ่งออกไปข้างหน้าแทน “หมัดกรงเล็บอินทรี!” ชายคนหนึ่งใช้ทักษะของเขาขณะที่มาอยู่ตรงหน้าเฟนด์ เขาปล่อยหมัดอย่างต่อเนื่อง อากาศเหมือนถูกแหวกเป็นชิ้น ๆ ตรงหน้าเขา ได้ยินแม้แต่เสียงหวือหวาที่ดังออกมาชัดเจนผ่านอากาศ ปัง! เฟนด์ไม่ได้สนใจการโจมตีของชายคนนั้น เฟนด์ปล่อยหมัดใส่ชายอีกคน หมุนเท้า และเดินตรงไปที่คนอื่น ชายที่ใช้หมัดกรงเล็บอินทรีนั้นน่าจะแข็งแกร่งพอ ๆ กับทหารขั้นพันตรี เขาถือว่าเป็นนักสู้ที่โดดเด่นคนหนึ่งเลย น่าเสียดายที่เฟนด์เห็นเขาไม่ต่างจากเด็กน้อยที่พยายามจะเลียนแบบปรมาจารย์ และเทคนิคการใช้หมัดของเขาไม่ใช่เทคนิคที่แท้จริง ชายคนนั้นกระเด็นออกไปด้านข้างเพราะถูกเฟนด์โจมตี แขนของเขาหัก “อ๊าก!” ชายคนนั้นปล่อยเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวด หน้าของเขาซีดทันที ปัง! ปัง! ปัง!
นายจะยกคฤหาสน์ราคาแพงหลังนี้ให้พวกเขางั้นเหรอ? น่าเสียดายจัง!” สีหน้าของฟีโอน่ามืดลงขณะที่เธอคิดว่าจะต้องเสียคฤหาสน์ที่สวยงามเช่นนี้ไป “แม่คะ ตอนนี้เราก็มีเงินมากพอแล้ว ครอบครัวของพวกเราสามารถใช้ชีวิตได้อย่างดีในเมืองนางแอ่นหรือแม้แต่เมืองจิน แม้ว่าเราจะไม่ใช่ครอบครัวที่แข็งแกร่งที่สุดของที่นั่น มันคงต้องใช้เวลาอีกนานในการขายคฤหาสน์หลังนี้ ดังนั้นจึงเป็นการดีที่สุดที่เราจะยกมันให้พวกเขา เราจะได้รีบย้ายออกไปเร็ว ๆ!” เซเลน่ายิ้มขณะที่พยายามโน้มน้าวแม่ของเธอ “ก็ได้ ทำไมอีวานต้องปฏิเสธที่จะเข้าร่วมกองทัพด้วย? ทำไมเขาต้องเคยไปทำให้พวกแลมเบิร์ตโกรธเคืองมาก่อนด้วย? เฮ้อ คิดว่าเป็นความโชคร้ายของเราแล้วกัน!” ฟีโอน่าถอนหายออกมาอย่างหนักและเดินเข้าไปในห้องของเธอ เฟนด์โทรหานายท่านจอร์จ นายท่านจอร์จที่เพิ่งทานอาหารเสร็จและกำลังเดินเล่นอยู่ในสวน หัวใจของเขาเต้นแรงเมื่อเห็นว่าเฟนด์โทรมา “มีอะไรหรือเปล่าเฟนด์?” เขาถาม เฟนด์ยิ้มออกมา “นายท่านจอร์จ ผมมีคนรับใช้ไม่มากนัก” เขาพูดในสาย “ผมเพิ่งฆ่าคนไปหลายสิบศพในสวนของผม ช่วยส่งคนมาช่วยเคลียร์ศพให้หน่อยได้ไหม?” นายท่านจอร์จถึงกับอึ้งเมื่อไ
“เรียกพวกเราเหรอครับนายท่าน?” ผู้ช่วยผู้บัญชาการของบอดี้การ์ดรีบถามวินส์ตัน เพราะมันดึกมากแล้วและทุกคนก็เตรียมตัวที่จะเข้านอน พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้านายจึงเรียกหาพวกเขา และสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น “มีศพหลายสิบศพอยู่ในสวนของเฟนด์ วู๊ด ช่วยไปเคลียร์มันและหาที่เผาศพซะ!” วินส์ตันพูดออกมายิ้ม ๆ “ไม่มีทาง นายท่าน ตระกูลจอร์จเป็นตระกูลชนชั้นหนึ่งนะ ทำไมเราต้องถูกใช้ให้ไปทำแบบนั้น? และยังเป็นงานที่น่าขายหน้าแบบนั้นด้วย...” ผู้ช่วยผู้บัญชาการไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่ออีก “นายจะไปรู้อะไร? อีกไม่นานเฟนด์และครอบครัวของเขาจะออกไปจากอาณาเขตกลางแล้ว ฉันได้ยินมาว่าเขาฆ่าคนจากเมืองจินไปเมื่อตอนบ่าย พวกเขาอาจจะทำให้ตระกูลที่มีอิทธิพลบางตระกูลโกรธเคืองจึงจำเป็นต้องออกจากที่นี่ไป คฤหาสน์ของเขาก็ขายได้ไม่ง่ายนัก เขาเลยจะยกให้พวกเรา!” “ไปได้แล้ว! หลังจากที่พวกนายทำงานเสร็จ เจอกันพรุ่งนี้เพื่อรับโบนัสของพวกนาย” วินส์ตันพูดพร้อมหัวเราะ “ฉันจะให้เงินพวกนายคนละ 10,000 เหรียญ!” “ขอบคุณครับนายท่าน!” พวกบอดี้การ์ดรู้สึกมีความสุขทันที พวกเขาทุกคนรีบออกไปช่วยเฟนด์และคนอื่น ๆ จัดการกับศพ วันรุ่งขึ้นตระก
“คุณปู่พูดถูก ชีวิตคงไม่มีความหมายอยู่ดีถึงแม้จะมีเงินมากมายขนาดนั้น เราควรใช้ชีวิตอย่างสบาย ๆ ด้วยการใช้เงินเพียงไม่กี่แสนเหรียญต่อปี!” สมาชิกในตระกูลเทย์เลอร์ยิ้มอย่างมั่นใจ “เงินที่มีอยู่เพียงพอที่จะทำให้เราใช้ชีวิตไปได้อีกนาน” เขาพูด “ไม่จำเป็นต้องเป็นตระกูลที่มีอำนาจ มันคงจะไม่ดีถ้าเราเปิดเผยตัวตน!” เซเลน่าพิจารณาความคิดเห็นนั้นแล้วเธอก็พยักหน้า “หลังจากนี้อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด สำหรับตอนนี้เราคงเปิดได้แค่บริษัทเล็ก ๆ และทำธุรกิจเล็ก ๆ ไปก่อน มันคงจะปลอดภัยกว่าเพราะพวกนั้นน่าจะหาเราเจอได้ยาก และเราก็จะมีรายได้ที่มั่นคง เราก็ไม่จำเป็นต้องเอาเงินเก็บออกมาใช้!” นายใหญ่เทย์เลอร์พยักหน้าอย่างพอใจ “หลานพูดถูก เป็นไปได้ที่เราจะทำธุรกิจเล็ก ๆ มันคงไม่เป็นไรตราบใดที่มันยังไม่เติบโตจนเกินควบคุม เราก็ทำได้!” หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็มองไปที่เฟนด์ “จริงสิ เฟนด์ นายเป็นนักสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดที่เรามี และบอดี้การ์ดหญิงสิบคนของนายก็แข็งแกร่งมากเหมือนกัน ส่วนคนที่เหลือที่เรามีก็ไม่น่าเชื่อถือเท่าไหร่ แล้วตอนนี้เราควรย้ายไปที่ไหนดี? ฉันหวังว่านายจะเป็นคนตัดสินใจ เราจะฟังนาย!” เฟนด์รู้สึกตก
“ลองเอากลับไปคิดดูคืนนี้ ถ้าจะแยกออกไปอยู่เอง พรุ่งนี้เช้ามาหาผม ผมจะโอนเงินเข้าบัญชีของพวกคุณ แต่พวกคุณไม่ใช่ว่าจะได้รับเงิน 50 ล้านเหรียญต่อคนนะ ผมจะให้ครอบครัวละ 50 ล้านเหรียญ อย่างเช่น ถ้าลุงโรเจอร์อยากแยกออกไป เขาจะต้องพาครอบครัวไปด้วยแน่นอน ดังนั้นลุงจะได้รับเงิน 50 ล้านเหรียญ!” เฟนด์พูดออกมาด้วยรอยยิ้ม ทุกคนต่างแยกย้ายกันหลังจากทานอาหารเสร็จ ระหว่างทางกลับ เซซิเลียดูไม่ค่อยมีความสุขนัก “เฟนด์กำลังทำอะไรอยู่? เขาไม่บอกเราด้วยซ้ำว่าเขาจะไปที่ไหน? เขาคิดว่าเราเป็นคนนอกงั้นเหรอ?” เซซิเลียอดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งหงุดหงิด “และคุณปู่ยังมอบเงินของตระกูลเทย์เลอร์ให้เซเลน่าดูแลด้วย เอาจริงเหรอเนี่ย? เขาไม่ไว้ใจให้เราจัดการสักส่วนเลยเหรอ?” “เฮ้ คุณแต่งงานกับครอบครัวอื่นแล้ว คงจะแปลกถ้าเขาจะมอบมันให้คุณ อีกอย่าง คุณแต่งงานกับนายน้อยจากตระกูลชนชั้นสอง พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องห่วงคุณ!” เคลลี่หัวเราะ “อ่า พวกเขาไม่อยากบอกจุดหมายปลายทางเพื่อหลีกเลี่ยงพวกเรา พวกเขาแกล้งทำว่าเราเป็นคนนอก! แต่มันก็เป็นเรื่องดี เพราะเราก็ไม่ได้อยากคบหาสมาคมกับพวกเขาอีกต่อไป พวกเขาไปทำให้ตระ
“เมืองนางแอ่น?” ธีโอดอร์ตกใจเมื่อรู้จุดหมายปลายทาง เขาไม่คิดว่าเฟนด์จะตัดสินใจมุ่งหน้าไปทางเหนือ ไปทางเมืองจิน เมืองนางแอ่นนั้นอยู่ใกล้กับเมืองจิน! ตระกูลแลมเบิร์ตเป็นตระกูลที่โด่งดังในเมืองจิน พวกเขาจะเอาตัวเองไปเสิร์ฟบนจาน ถ้าพวกเขาไปมุ่งหน้าไปที่นั่น “เอาจริงเหรอ? เฟนด์ มันจะดีกว่าไหมถ้าเราหนีไปให้ไกลที่สุด? มันอันตรายเกินไปที่จะไปที่เมืองนางแอ่น” ฟีโอน่าก็ตกใจมากเหมือนกัน เธอรีบถามเขา เธอไม่คิดว่าเฟนด์จะยิ้มอย่างไม่สนใจกลับมา “ผมมีธุระที่ต้องทำในเมืองนางแอ่น อีกอย่าง ผมคิดว่าตระกูลแลมเบิร์ตจะเริ่มสืบหาจากอาณาเขตกลาง สมมตินะ ถ้าพวกเขาอยากตามล่าเรา พวกเขาจะทำยังไงเมื่อพวกเขาพบว่าเราจากไปแล้ว? พวกเขาจะตามหาเราในพื้นที่ใกล้เคียง บางทีอาจจะหาในเมืองทางตอนใต้ พวกเขาคงคิดว่าเราจะหนีไปให้ไกลที่สุดจากเมืองจิน!” ธีโอดอร์เพิ่งตระหนักได้ “ฉันเข้าใจแล้ว พวกเขาจะระมัดตัวน้อยลง ถ้าเราซ่อนตัวตัวอยู่ในที่แจ้ง พวกเขาจะไม่ค้นหาในพื้นที่พวกนั้น มันคงง่ายสำหรับพวกเขามากกว่าที่จะหาเราเจอถ้าเรามุ่งหน้าไปทางใต้ของอาณาเขตกลาง ถูกไหม?” “นั่นคือความคิดของผม อย่างน้อยที่เมืองนางแอ่นก็ปลอดภัยสักร