LOGINShare
ตอนที่ 4.
Last Updated:
2025-05-03 15:24:39ตอนที่ 4.
ชายหนุ่มไม่รู้ว่าตัวเองเป็นบ้าอะไรขึ้นมา ถึงได้นึกอยากให้แม่นางกำนัลหน้าหวานนี้อยู่คุยด้วยอีก ทั้งๆ ที่เจ้าตัวก็พยายามจะปลีกตัวไปอย่างเต็มที่
ราชาวดีเผลอตัวเชิดหน้าตามวิสัยของผู้ที่เคยถูกแต่คนรุมล้อมตามใจ “เพคะ แต่เห็นว่านายท่านไม่ต้องการอะไรแล้ว ข้าน้อยจึงไม่อยากรบกวน” กระแทกเสียงด้วยความไม่พอใจอย่างปิดไม่มิด
ร่างกำยำที่ยืนใกล้ๆ แกล้งขยับเข้าหาเรื่อยๆ ราชาวดีรีบถอยหลังหนี จ้องมองบุรุษงามล้ำเบื้องหน้าด้วยความตกใจ จนในที่สุดแผ่นหลังอรชรของหล่อนก็ชนเข้ากับผนังห้อง ความเย็นแล่นปร๊าดเข้าใส่ร่างแต่กระนั้นมันก็หาสยบความร้อนระอุที่เกิดจากความใกล้ชิดของพ่อคนตัวโตที่เดินเข้ามาแนบชิดไม่
ใบหน้าหล่อเหลานั้นมีแววล้อเลียน ขณะที่หล่อนหน้าแดงก่ำ “ถะ ถอยออกไปเพคะ”
“ถ้าฉันไม่ถอยล่ะมีอะไรหรือเปล่า เธอถูกส่งมาปรนนิบัติฉันไม่ใช่หรือ แล้วทำไมต้องทำท่าทางหวาดกลัวแบบนั้นด้วย...”
ราชาวดีหน้าตาตื่นกับความคิดของอีกฝ่าย ก่อนจะรีบส่ายหน้าดิก “ไม่ใช่นะ เชียงรุ้งไม่มีการต้อนรับแขกแบบนี้ ถอยไปเถอะเพคะ...”
อธิบายแล้วก็ต้องรีบปราม เมื่อร่างใหญ่ตระหง่านก้าวเข้ามาแนบชิด พร้อมๆ กับใช้ฝ่ามือค้ำกับผนังห้องทั้งสองด้านเพื่อกักหล่อนเอาไว้ในนั้น
“ถ้าไม่ใช่ ทำไมเธอต้องถามว่าฉันสนใจเธอหรือเปล่าด้วยล่ะ ฟังๆ ดูแล้วมันไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เคยมาเสนอตัวให้ฉันแม้แต่น้อย...” พอได้ยินว่าเขามีสตรีมาให้เลือกมากมาย หัวใจก็ระทม กลีบปากอิ่มสั่นระริก
“ข้าน้อยไม่ได้คิดแบบนั้น กรุณาปล่อยข้าน้อยเถอะเพคะ...”
ทวิภาคไม่ตอบแต่อมยิ้ม ขณะศีรษะทุยได้รูปสวยก้มต่ำลงช้าๆ จนปลายจมูกอยู่ห่างจากใบหน้างามของหล่อนไม่ถึงหนึ่งมิลลิเมตร ลมหายใจสะอาดสะอ้านของเขาทำให้หล่อนสะท้านแปลกประหลาด
ร่างกายอึดอัด ทรวงอกสาวเบ่งบานหนักอึ้งอยู่ใต้บราเซียไร้สาย ความร้อนบางอย่างวิ่งจากปลายเท้ามาอัดแน่นที่บริเวณซอกขา มันทำให้หล่อนรู้สึกคล้ายกลับกำลังต้องการอะไรบางอย่าง...
อะไรบางอย่างที่ยังไม่เคยรู้จัก...
“กลิ่นกายเธอหอมดีนะ หอมเย็นๆ คล้ายกับดอกไม้หลายชนิดมารวมกัน” ว่าแล้วปลายจมูกโด่งก็ฝังลึกลงบนแก้มสาวที่ไม่เคยถูกชายใดแตะต้องมาก่อน
หญิงสาวต้องตะลึง ตัวสั่นสะท้าน ทำอะไรไม่ถูก สมองสับสน เงยหน้าขึ้นประสานสายตากับคนตัวโตที่ฉวยโอกาสอย่างไม่น่าให้อภัยตาค้าง กลีบปากสีสดแยกออกจากกันอย่างลืมตัว
ทวิภาคมองภาพนั้นแล้วก็ครางออกมาอย่างสิ้นสุดความอดทน ทั้งๆ ที่คิดจะแกล้งแหย่ให้หล่อนหวาดกลัวและไม่กล้ามาวุ่นวายกับเขาอีก แต่สุดท้ายเป็นเขาเองต่างหากที่ต้องหวาดกลัวกับสิ่งที่กำลังจะกระทำลงไป
ในชีวิตไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองหลุดหลงแบบนี้มาก่อนเลย... แต่แค่เห็นแม่สาวหน้าหวานนี้ใกล้ๆ ได้กลิ่นกายหอมกรุ่นจรุงจมูก แค่นี้เลือดหนุ่มก็เดือดปุดๆ จนแทบจะระเหยกลายเป็นไอ
“ระยำ!”
สบถวาจาหยาบคายออกมาอย่างโมโหตัวเอง ก่อนจะก้มลงครอบครองเรียวปากสาวอิ่มเต็มนั้นด้วยกริยาหิวกระหาย ความลืมตัวที่ไม่เคยได้ผุดได้เกิดมาก่อนในชีวิตของเขากำลังระเบิดตูม ความหวานละมุนของแม่สาวคนสวยในอ้อมแขนทำให้เขารู้สึกอยากจะทำอะไรที่มันมากกว่านี้นัก
อยาก... อยาก... อยากจะจับแม่นี่ถอดเสื้อผ้าให้หมด จากนั้นล่ะ จากนั้นก็อุ้มหล่อนไปวางบนเตียงแล้วก็ฝังกายเข้าไปในร่างกายอรชรให้คลายอึดอัดแบบนนี้
ให้ตายสิ... นี่เขาเป็นบ้าอะไรไปนะ!
ทวิภาคเดือดดาลตัวเองพอๆ กับที่ต้องการแม่สาวน้อยในอ้อมแขนนั่นแหละ
ราชาวดีกำลังอึ้งและช็อกไปกับประสบการณ์แปลกใหม่ที่ได้พานพบ หญิงสาวยืนนิ่ง มือบางยกขึ้นผลักดันแผ่นอกกำยำของบุรุษที่กำลังเคล้าเคลียกลีบปากของหล่อนอยู่ด้วยความกระหายจัด ความร้อนผ่าวซาบซ่านวิ่งตรงจากหัวใจลงมาอัดแน่นอยู่ที่ซอกขาอวบ
“อย่าเพคะ...” พยายามห้ามแต่ดูเหมือนว่าพ่อเจ้าประคุณจะไม่ยอมฟัง ทำหูทวนลม
ร่างกายสาวเริ่มอ่อนเปลี้ย สั่นเทา เรี่ยวแรงถูกสูบหายไปจนหมดทำให้ไม่อาจจะทรงตัวยืนอยู่ใด้ หากไม่ขอความช่วยเหลือจากพ่อคนตัวโต มือบางที่ดันแผงอกกว้างอยู่เมื่อครู่นี้ เลื่อนขึ้นมาตวัดรอบลำคอแข็งแกร่งของทวิภาคเอาไว้แน่น ราวกับกลัวเขาจะหนีหาย
กลีบปากที่นิ่งเฉยปล่อยให้เขาครอบครองอยู่เพียงลำพังตอนนี้เริ่มขยับตอบโต้ และสาวน้อยเลือดขัตติยาก็เผลอครางออกมาเมื่อถูกปลายลิ้นใหญ่แทรกลึกเข้าไปภายในอุ้งปากหวานของตัวเอง
หญิงสาวสั่นสะท้านไปทั่วทั้งร่าง ตอนนี้สติความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอันตรธานหายไปจนหมดสิ้น ตอบสนองจุมพิตดุดันนั้นด้วยความเต็มอกเต็มใจ
โอ้... นี่หล่อนเป็นอะไรไปนะ ทำไมถึงได้ยอมให้เขาทำแบบนี้... ทำไมให้ผู้ชายคนนี้หมิ่นเกียรติที่สูงส่งของตนเอง
ราชาวดีร้องเตือนตัวเองอยู่ภายในใจ แต่ดูเหมือนว่ามันจะช่วยอะไรไม่ได้เลย เพราะแค่เขารวบลิ้นเล็กของหล่อนด้วยปลายลิ้นใหญ่ของตนเองเองเท่านั้น ร่างกายของหล่อนก็ร้อนแทบติดไฟได้ หน้าขาเครียดเขม็งปวดร้าว ทรวงอกบวมเป่งเบ่งบานอยู่ภายใต้บราเซีย
“เธอทำให้การทำงานของสมองของฉันรวนเละเทะ... คนสวย... มันน่าละอายมาก แต่ฉันก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้จริงๆ”
มือใหญ่ที่ยุ่มย่ามอยู่แถวๆ บั้นท้ายเลื่อนมาที่สะโพกกลมกลึงแล้วดันร่างอรชรให้ชิดกับร่างกายตื่นผงาดของตนเองอย่างจงใจยั่วยวน
“โอ้... ไม่นะ...!”
เมื่อหน้าท้องได้สัมผัสกับเจ้าสิ่งนั้นที่ใหญ่เกือบเท่าท่อนแขนของหล่อน แม้จะไม่เคยเห็นแต่สมองก็ฉลาดพอที่จะบอกว่ามันคืออะไร หญิงสาวรีบละล่ำละลักผลักไสพ่อคนตัวโตที่จูบเอาจูบเอาราวกับปากของหล่อนเป็นบ่อน้ำทิพย์ยังไงยังงั้นออกจากตัวอย่างรวดเร็ว
ใบหน้างามแดงก่ำ ขณะที่ทวิภาคที่พึ่งจะสลัดความปรารถนาหลุดออกไป รีบก้าวถอยหลังห่างไปทันที ใบหน้าหล่อเหลานั้นดุดัน แดงก่ำไม่แพ้ใบหน้าของหล่อน มองก็รู้ว่าเขาก็คงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่น้อยไปกว่าหล่อน
มันเร็วเกินไป...
“ข้าน้อย... ข้าน้อยต้องไปแล้ว...” ละล่ำละลักบอกออกไปทั้งๆ ที่สายตายังจ้องอยู่กับพื้น
Latest chapter
มายาทมิฬ ตอนที่ 35.
ตอนที่ 35.เจ้าสมถวิลระบายยิ้มอย่างพึงพอใจ “งั้นอาขอตัวก่อนนะ มีงานอีกหลายอย่างที่ต้องจัดการให้สำเร็จโดยเร็ว”เจ้าหญิงราชาวดีลุกขึ้นยืนทำความเคารพตามมารยาทที่ถูกฝึกอบรม ก่อนหันไปพูดกับรสาเมื่อเจ้าสมถวิลที่หล่อนหลงคิดว่าเป็นคนดีมาตลอดชีวิตก้าวออกไปจากห้อง“หญิงเกลียดท่านอาจังรสา หญิงไม่เคยคิดเลยว่าท่านจะทะเยอทะยานแบบนี้”“เราต้องนิ่งไว้เพคะ ต้องดัดหลังเจ้าสมถวิลให้ได้ เอ่อ แล้วคุณทวิภาคตกลงไหมเพคะองค์หญิง...” คำถามของคนสนิททำเอาหน้าที่เครียดอยู่แล้วเครียดหนักมากขึ้น“ตกลงจ้ะรสา แต่เขาไม่พอใจมาก...”“แล้วทำไมเขาถึงยอมง่ายๆ เพคะ หรือว่าทรงบอกความจริงที่ทรงปลอมพระองค์...” รสาทำหน้าตื่น เจ้าหญิงสาวส่ายหน้าไปมา พร้อมๆ กับถอนใจแรงๆ“หญิงโกหกเขาว่าคนของเขาอยู่ในมือของหญิง และหากเขาไม่ยอม หญิงจะฆ่าคนพวกนั้น...”“องค์หญิง!” คำอุทานของคนสนิทยิ่งทำให้ราชาวดีเครียดเขม็ง รู้ตัวว่าทำไม่ดี ทำไม่ถูก แต่หล่อนมีทางเลือกมากกว่านี้ไหมล่ะ“หญิงเลวมากใช่ไหมจ๊ะ แต่หญิงไม่มีทางเลือก ถ้าหญิงไม่ทำแบบนี้ เขาคงไม่ยอมตกลง และแผนการตลบหลังท่านอาก็คงจะไม่สำเร็จ”คำพูดที่เต็มไปด้วยความเจ็บช้ำและแสนละอายของราชาวดีทำใ
มายาทมิฬ ตอนที่ 34.
ตอนที่ 34.เขาคงคิดไปเองฝ่ายเดียว... ที่คิดว่าหล่อนมีใจให้เหมือนกัน“ถ้าเธอคิดอย่างนี้จริงๆ เราก็คงไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก...”ร่างอรชรถูกผลักออกเบาๆ แต่กระนั้นมันก็ทำให้ราชาวดีเจ็บร้าวในอก ยิ่งเห็นสายตาชิงชังที่เขาขว้างใส่มา ก็ยิ่งเจ็บทวิภาคแค่นยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันหลังให้ดั่งเดิม หญิงสาวน้ำตาคลอ แต่ก็พยายามจะซ่อนมันไว้ให้ลึกที่สุด“แล้วนายท่าน... เอ่อ ตกลงหรือเปล่าเพคะ เรื่องงานอภิเษก...”ทุกอย่างรอบกายเงียบสงบไปหลายอึดใจ ก่อนที่เสียงห้วนกระด้างจากพ่อคนตัวโตที่ยืนหันหลังให้อยู่จะดังขึ้น“ฉันมีทางเลือกอื่นอย่างนั้นหรือ... เชิญกลับไปบอกองค์หญิงของเธอได้เลยว่า ฉันตกลง และยินดีอย่างมากที่จะได้เป็นผัวของหล่อน..”คำพูดของทวิภาคบาดลึกลงไปถึงในอก เจ็บจนฝืนยิ้มไม่ออก แม้แค่จะพูดออกไปยังทำได้ลำบากเลย มันจึงสั่นเทายิ่งนัก“ข้าน้อยจะกราบทูลองค์หญิงตามที่นายท่านบอกเพคะ... ข้าน้อยขอตัวก่อน”ผู้ชายตรงหน้าไม่ตอบอะไรออกมา หญิงสาวจึงได้แต่หน้าเศร้า เดินคอตกไปที่ประตู กำลังจะก้าวออกไป แต่ร่างของหล่อนก็ถูกรวบเข้าไปปะทะกับความแข็งแกร่งของแผ่นอกกว้างเสียก่อนทวิภาคกอดร่างของราชาวดีแนบอก พยายามจะทำใจแข็งแต่
มายาทมิฬ ตอนที่ 33.
ตอนที่ 33.น้ำเสียงของเขาแข็งกระด้างน่ากลัว หญิงสาวมองเขาทั้งน้ำตา พูดไม่ออก รู้สึกอดสูต่อสิ่งที่เกิดขึ้นยิ่งนัก หล่อนดิ้น หล่อนร้อง หล่อนอ้อนวอนให้เขาทำเอง จะไปโทษเขาได้ยังไง“เธอคิดผิด... เพราะฉันกำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงที่งามทั้งกายและหัวใจ ไม่แพศยา สำส่อน ไม่ต่างจากโสเภณีแบบเธอ มัลลิกา”พยายามซ่อนน้ำตาแห่งความเจ็บปวดเอาไว้ แต่มันก็ไหลพรากออกมาอย่างสุดกลั้น ร่างบางสั่นเทา มือบางถูกยกขึ้นปิดปากกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้แน่นชั่วขณะหนึ่งแววตาคมกล้าที่กระด้าง แสนชิงชัง อ่อนแสงลง คลายความเจ็บแค้น เปิดเปลือยความห่วงใยออกมา แต่มันก็ชั่วอึดใจเดียวเท่านั้นก็กลับเป็นเย็นชา ไร้หัวใจตามเดิม“จะไม่ยินดีกับฉันหน่อยหรือ...”“ยินดี... ด้วยค่ะ” กัดฟันพูดออกมา ไม่ยอมสบตาเขา“ขอบใจมาก และเมื่อวันนั้นมาถึง เธอก็จะกลายเป็นยิ่งกว่าขยะในสายตาของฉัน มัลลิกา”เสียงหัวเราะที่ไม่ต่างจากซาตานดังก้องสนั่นโสตประสาท แม้ร่างสูงใหญ่ที่มีอสูรร้ายสิงสถิตอยู่จะเดินออกไปจากห้องแล้วก็ตาม“พี่ยุธใจร้าย... พี่ยุธใจร้าย...” ร้องไห้ไม่หยุด หัวใจแตกสลายไม่มีชิ้นดี เจ็บปวดจนแม้กระทั่งจะหายใจก็ยังเจ็บแปลบเมื่อไหร่นะ เมื่อไหร่หล
มายาทมิฬ ตอนที่ 32.
ตอนที่ 32.กลีบปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น ไม่คิดว่าอินทรายุธจะหยาบคายกับหล่อนถึงเพียงนี้ ดวงตากลมโตจ้องมองเขาอย่างผิดหวัง แม้ชายหนุ่มจะรู้สึกผิดขึ้นมาบ้าง แต่ความแค้นก็ยังมีอำนาจเหนือกว่ามากนัก“อยากลองไหมล่ะ แต่วันนี้เธอคงต้องเป็นฝ่ายโอ้โลมฉันนะ เพราะฉันค่อนข้างเพลีย...”มือใหญ่เลื่อนขึ้นมาบีบเคล้นอกสาวอย่างเถื่อนถ่อย บีบขย้ำแรงๆ จนสาวน้อยน้ำตาซึม ขณะที่อีกมือหนึ่งก็ฟอนเฟ้นบั้นท้ายงอนอย่างเมามัน“อย่าทำแบบนี้นะ”“เธอชอบแบบนี้... ไม่อย่างนั้นจะทำให้ฉันบ้าหรือ...”ร่างบางถูกผลักจนหงายลงไปนอนแผ่บนเตียง มือใหญ่กระชากอาภรณ์ของสาวน้อยจนหมดเกลี้ยง เหลือแต่เรือนกายอวบอิ่ม เต็มไม้เต็มมือที่ขาวโพลนอยู่ตรงหน้า ก่อนจะกระโดดขึ้นทาบทับ“ปล่อยนะ พี่ยุธปล่อยมะลิเถอะ มะลิกลัว...”เมื่อเหตุการณ์คับขัน หญิงสาวจึงเปลี่ยนสรรพนามเรียกเขากลับไปเป็นแบบที่เคยเรียกเมื่อสามปีก่อน แต่มันหาทำให้อินทรายุธใจอ่อนไม่เธอหายระบมจากน้องชายของฉันก่อน เราค่อยมาต่อกันใหม่...”“ไม่นะ... พี่ยุธ อย่าทำแบบนี้กับมะลิ”“ร้องทำไม จำไม่ได้หรือ ตอนที่อยู่ลอนดอนเธอให้ท่าฉันขนาดไหน แต่ฉันก็เลือกที่จะให้เกียรติเธอ...” น้ำเสียงของเขาเต
มายาทมิฬ ตอนที่ 31.
ตอนที่ 31.เจ้าสมถวิลแสยะยิ้ม “พ่อเห็นนางแล้วล่ะ สวยดีนี่ แต่ดูท่าทางแล้วคงจะอายุสั้น...”“ท่านพ่อ! ทรงหมายความว่ายังไงพ่ะย่ะค่ะ ท่านพ่อทรงทอดพระเนตรเห็นนางเมื่อไหร่ ในเมื่อนางไม่เคยออกไปไหน...”“ก็นางเข้ามาเมื่อครู่นี้ไงล่ะ แต่แปลก พอได้ยินเรื่องที่ลูกจะต้องแต่งงานกับราชาวดี นางก็รีบกลับออกไปเลย...”เจ้าสมถวิลหัวเราะร่วน ตรงข้ามกับอินทรายุธที่มีสีหน้าไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัด “แล้วท่านพ่อจะทำอะไรนางพ่ะย่ะค่ะ แต่ลูกขอบอกไว้ก่อน หากท่านพ่อคิดร้ายกับนาง ลูกก็ไม่ยอมเหมือนกัน”ดวงตาคมกล้าจ้องบิดาเขม็ง อดห่วงใยสวัสดิภาพของมัลลิกาไม่ได้ ไม่คิดเลยจะต้องมาตกอยู่ในสถานะการณ์น่าสะอิดสะเอียนแบบนี้“หากลูกตกลงตามที่พ่อต้องการ นางก็จะมีลมหายใจอยู่จนแก่”“ท่านพ่อบังคับลูก...!” ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเจ้าสมถวิลหัวเราะร่วน “เพื่อความยิ่งใหญ่ของเราต่างหาก ลูกต้องทำตามที่พ่อต้องการ”อินทรายุธส่ายหน้าดื้อรั้น “เรื่องนี้ท่านพ่อไม่มีทางบังคับลูกได้ ลูกจะไม่เข้าพิธีอภิเษกกับราชาวดีไม่ว่าจะกรณีใดทั้งสิ้น ลูกขอตัวพ่ะย่ะค่ะ” พูดจบก็ทำความเคารพเจ้าสมถวิล ก่อนจะหมุนกายใหญ่โตเดินหายเข้าไปในห้องพักส่วนตัวส
มายาทมิฬ ตอนที่ 30.
ตอนที่ 30.“หญิงจะทำอย่างไรดีรสา หญิงไม่อยากแต่งงาน แต่หากไม่แต่งงานหญิงก็แตะต้องราชบัลลังก์ไม่ได้...”“องค์หญิงพระทัยเย็นๆ นะเพคะ เราค่อยๆ คิดไป ทางออกมันต้องมีสำหรับเราแน่นอน” รสาปลอบประโลม แม้ภายในใจจะมืดมนไม่เห็นหนทางใดเลยก็ตาม“แต่หญิงไม่เห็นทางออกเลย ท่านอาบังคับให้หญิงแต่งงานกับเจ้าพี่อินทรายุธ แต่หญิงไม่ได้รักเจ้าพี่แบบนั้น หญิงรักทวิภาค... แต่ถ้าจะให้เขาแต่งงานด้วย เขาก็คงไม่มีทางยอมแน่...” ราชาวดีคร่ำครวญ สับสนจนหนทางยิ่งนัก“ข้าน้อยเคยเตือนองค์หญิงหลายครั้งแล้วว่าเจ้าสมถวิลใจคอเลือดเย็น ทะเยอทะยานองค์หญิงก็ไม่ทรงเชื่อข้าน้อยเลย และหากข้าน้อยเดาไม่ผิด ที่เจ้าสมถวิลบังคับให้องค์หญิงทรงอภิเษกกับโอรสบุตรธรรมของตนเองก็เพราะว่าจะได้กุมอำนาจทั้งหมดของเชียงรุ้ง โดยใช้เจ้าชายอินทรายุธเป็นหุ่นเชิด...”ราชาวดีคิดตาม และก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจยิ่งนักกับความไว้ใจที่ถูกหักหลังแบบนี้ “งั้นถ้าหญิงอภิเษกกับเจ้าพี่อินทรายุธ ก็เท่ากับว่าเปิดโอกาสให้ท่านอามีอำนาจมากขึ้นกว่านี้น่ะสิ”รสาพยักหน้าก่อนจะแสดงความคิดเห็นต่อ โดยมีมาลีและมาลานั่งฟังอย่างสนอกสนใจ “ดังนั้นองค์หญิงต้องทรงทำเป็นไหลตามน้ำไปก่
You may also like
ยั่ว
มังกรเล่นน้ำ102.7K viewsเจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
สาวน้อยสุดจี๊ด123.3K viewsรักร้ายจอมทระนง
หิมะที่ปลิดปลิว157.3K viewsภรรยาในนาม
ชะนีติดมันส์257.0K viewsลุงรหัสที่รัก (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น4.5K viewsคาสโนว่ากับป้าข้างบ้าน
รัญดา685 viewsเมียลับเชฟมาเฟีย (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น1.8K viewsอลเวงรักเจ้าสาวของนายบัานไร่
ฟองน้ำทะเล34 views
