로그인공유
ตอนที่ 5.
최신 업데이트:
2025-07-19 12:32:13ตอนที่ 5.
ทวิภาคหรี่ตามองสตรีที่แก้มแดงก่ำตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก แต่ที่แน่ๆ เขาติดใจกับการตอบสนองที่ไร้ขีดสิ้นสุดของเจ้าหล่อนยิ่งนัก
ให้ตายเถอะ...! นี่อย่าบอกนะว่าเขาหลงใหลแม่นางกำนัลขององค์หญิงน่ารังเกียจนั่น ชายหนุ่มรีบสะบัดศีรษะแรงๆ เพื่อสลัดความคิดอันน่ารังเกียจนั้นให้หลุดออกไปโดยเร็ว
“ตามใจ แล้วหากไม่อยากถูกจูบอีกล่ะก็... อย่าคิดจะอ่อยฉันอีก”
“อะไรนะ!” จากที่ไม่กล้าสบตาคมของเขา ตอนนี้กลับจ้องเขม็ง
นี่เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ใครอ่อยเขากันยะ หล่อนเหรอ หล่อนอ่อยที่ไหนกัน ก็แค่... แค่อยากอยู่ใกล้ชิดเขาเท่านั้นเอง
“ฉัน...เอ่อ... ข้าน้อยนี่นะอ่อยนายท่าน...”
ควันแทบออกหู ใบหน้าที่แดงแล้วก็แดงก่ำขึ้นอีก แต่ไม่ใช่เพราะความเขินอายเฉกเช่นครั้งแรก เพราะครั้งนี้มันคือความโกรธต่างหากล่ะ
“ทำไมต้องทำเสียงตกใจด้วยล่ะ ก็เธอทำจริงๆ นี่... เอาล่ะไปได้แล้ว”
จากที่เคยคิดจะไปคราวนี้กลับเดินเข้าหา มองหน้าถมึงทึง “ข้าน้อยไม่ได้อ่อยนายท่านนะเพคะ โปรดเข้าใจใหม่ซะด้วย...”
ไปหยุดยืนชิดกับร่างกำยำที่สูงกว่าหล่อนมากมาย มากขนาดไหนหรือ ก็ศีรษะของหล่อนยังไม่ถึงปลายคางของเขาดีเลย แต่กลัวซะที่ไหน... มาว่ากันแบบนี้ มันน่าตัดคอเสียบประจานนัก
“สั่งฉันหรือ... นี่ถ้าองค์หญิงนั่นรู้ว่าเธอยั่วยวนฉันคงจะดีใจไม่น้อยเลยนะ” เขาตั้งใจประชดหล่อนรู้ดี
“ข้าน้อยบอกแล้วไงว่าไม่ได้ยั่วยวน นายท่านช่วยเข้าใจเสียใหม่ด้วยเพคะ ข้าน้อยเสียหาย...”
ราชาวดีหน้าเครียด ทวิภาคระบายยิ้ม ดวงตาคมอ้อยอิ่งอยู่กับกลีบปากอิ่มที่ช้ำเล็กน้อยของเจ้าหล่อนอย่างเสียดาย
“ปากเธอหวานมากเลยรู้หรือเปล่า... นี่หากเปลี่ยนจากการทานข้าวกับองค์หญิงนั่นเป็นเธอ...”
ชายหนุ่มจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโตนิ่ง คล้ายกับกำลังจะสื่อสารอะไรบางอย่างกับหล่อน แต่สายตาของเขามันอ่านยากเหลือเกิน พยายามแค่ไหนก็อ่านไม่ออก
“ฉันคง...”
ทวิภาคยังพูดไม่ทันจบ จะบอกว่า ‘ฉันคงดีใจ’ แต่เจ้าหล่อนดันแทรกด้วยน้ำเสียงน่าลงโทษด้วยการตบด้วยปากยิ่งนัก
“ข้าน้อยต้องขอตัวแล้วเพคะ เชิญนายท่านพักผ่อนตามสบายเถอะ”
จะก้าวถอยหลัง เพื่อถอนสายบัว แต่ก็ถูกมือหนาดึงเข้าไปกอดเสียก่อน ราชาวดีตกใจ รีบยกมือขึ้นยันอกกว้างเอาไว้ มองเขาอย่างอ่อนอกอ่อนใจ ไม่คิดว่าผู้ชายเย็นชาอย่างทวิภาคจะมือไวขนาดนี้
“ปล่อยข้าน้อยนะ... อย่าทำแบบนี้...”
ทวิภาคก็อยากทำตามที่แม่สาวน้อยบอก แต่ทำไมนะทำไมเขาถึงทำไม่ได้ อยากอยู่ใกล้ๆ หล่อนจนห้ามใจตัวเองไม่อยู่ แถมหัวใจยังแกว่งแปลกๆ อยากจูบหล่อนอีกสักครั้ง...
ทำไมถึงได้รู้สึกถูกใจแม่สาวน้อยคนนี้รวดเร็วปานติดจรวดแบบนี้นะ หล่อนคุ้นตา คุ้นใจแปลกประหลาด
“ถ้าไม่ปล่อยเธอจะทำไมฉันล่ะ...”
เขาก้มหน้าลงมาหา ฟันขาวสะอาดเรียงตัวกันสวยงามอยู่ภายในรอยยิ้มกระชากใจนั้น สาวน้อยระทวย หัวใจเต้นแรง เลือดสาวร้อนระอุ ไม่อยากปล่อยตัวปล่อยใจแบบนี้เลย ก็สัญญาไว้กับรสาว่าจะไม่ยอมให้ตนเองเสื่อมเสีย
แต่ดูสิ... แค่ไม่ถึงชั่วโมงหล่อนถูกทั้งกอด ทั้งจูบ นี่ถ้าอยู่นานอีกหน่อยคงได้จบกันบนเตียงแน่ ก็พ่อสุดหล่อเล่นทั้งรุก ทั้งต้อนแบบนี้
ไม่คิดว่าผู้ชายที่เย็นชาไม่ต่างจากน้ำแข็งจะซ่อนความร้อนผ่าวเอาไว้มากมายเพียงนี้ ยิ่งคิดหัวใจก็ยิ่งเต้นแรง ซอกขาร้อนระอุ ปวดร้าวอึดอัดลามเลียไปทั่วทั้งร่าง
แต่ก็ต้องใจแข็ง... “ข้าน้อยจะทำอะไรได้ล่ะเพคะ ข้าน้อยมันแค่นางกำนัล แขกมีเกียรติแบบนายท่านจะย่ำยีอย่างไรก็ได้ พอสมใจแล้วก็ทิ้งขว้าง...”
น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจทำให้ทวิภาคได้สติ ชายหนุ่มปล่อยร่างอรชรให้เป็นอิสระ พร้อมทั้งเป็นฝ่ายถอยห่างออกไปเอง
“เธอออกไปได้แล้ว... ไปสิ ก่อนที่ฉันจะกลายเป็นคนใจดำ...”
“ขอบคุณเพคะ นายท่าน...” ราชาวดีไม่รอให้เขาไล่ซ้ำ ร่างอรชรรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
ทวิภาคมองบานประตูที่ปิดลงเบาๆ ด้วยความรู้สึกละอาย ลมหายใจหนักๆ ถูกพ่นออกมาจากปากหยักสวยสีแดงสด ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปเกาะขอบระเบียง เหม่อมองผ่านความมืดที่โรยตัวเข้ามาทุกขณะไปยังทิวเขาและผืนป่าเบื้องหน้าด้วยอารมณ์ที่ยังคุกรุ่นมิจางหาย
ราชาวดีวิ่งเข้ามาในตำหนักของตนเองด้วยสภาพน้ำตาคลอ รสาที่ยังรออยู่ในห้องบรรทมมองด้วยความเป็นห่วง
“องค์หญิงทรงเป็นอะไรหรือเพคะ ทำไมถึงได้กันแสงแบบนั้น...”
“เปล่าจ้ะ หญิงไม่ได้เป็นอะไร... รสาไปนอนเถอะ หญิงจะนอนแล้ว”
ราชาวดีเดินไปทิ้งลงบนเตียงนอนของตนเอง พยายามซ่อนน้ำตาเอาไว้ให้มิดจากสายตาจับผิดของนางกำนัลคนสนิท
“องค์หญิงยังไม่ได้เสวยเลยนะเพคะ”
“หญิงไม่หิวจ้ะรสา หญิงขอนอนก่อนนะ ปวดหัวนิดหน่อย...”
หญิงสาวรีบล้มตัวลงนอน รสามองด้วยสายตาเป็นห่วง ราชาวดีมีทางท่าแปลกไปจากเดิมหลังจากไปพบพ่อนักร้องหนุ่มสุดหล่อคนนั้น มันต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ
“แต่องค์หญิงเพคะ...”
“รสาจ๊ะ ถ้าหญิงหิวเมื่อไหร่จะบอกให้รสาเอามาให้หญิงทานนะจ๊ะ ไม่ต้องห่วงหญิงหรอก...”
คำพูดของราชาวดีทำให้รสาไม่อาจจะขัดใจได้อีก จำต้องเดินออกจากห้องบรรทมเงียบๆ แต่เสียงของราชาวดีก็หยุดหล่อนเอาไว้
“รสาจ๊ะ เดี๋ยวรสาให้มาลายกมื้อค่ำไปให้เขาหน่อยนะ แล้วฝากบอกเขาให้ด้วยว่าองค์หญิงจะทานมื้อค่ำกับเขาในวันพรุ่งนี้ตอนเย็น...”
กระแสเสียงสั่นเล็กน้อย ทำให้รสารู้ว่าองค์หญิงน้อยของตนเองกำลังน้อยใจเป็นกำลัง “รสาจะทำตามรับสั่งเพคะ”
“ขอบใจมากจ้ะรสา... ถ้าเขารักหญิงได้สักเสี้ยวหนึ่งที่รสารักหญิงก็คงดี...” หญิงสาวพึมพำทั้งน้ำตา ระบายยิ้มเศร้าหมอง พยายามจะยิ้มแย้มแต่ก็ทำไม่ได้
รสาถอนใจออกมา สงสารราชาวดีจับใจ ไม่น่าเลย... ไม่น่าไปรักผู้ชายที่ไร้หัวใจคนนี้เลย เจ้าชายจากต่างเมืองมากมายมาเจริญสัมพันธไมตรีด้วย แต่องค์หญิงก็ปฏิเสธเสียหมด มาฝังใจอยู่กับผู้ชายที่ไม่มีอะไรคู่ควรคนนี้เพียงคนเดียว
“งั้นทรงบรรทมนะเพคะ ถ้าทรงอยากเสวยเมื่อไหร่เรียกรสาได้ตลอดเวลานะเพคะ”
นางกำนัลวัยเลยเลขห้ามานานหลายปีถอนสายบัวทำความเคารพราชธิดาในกษัตริย์สุขเกษมก่อนจะก้าวออกไปจากห้องนอนของราชาวดีแผ่วเบา
เมื่ออยู่ลำพัง ราชาวดีก็ปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาท่วมท้น เสียใจ น้อยใจ และช้ำใจยิ่งนัก กับคำพูด การกระทำที่ทั้งดูหมิ่น เหยียดหยามศักดิ์ศรีของหล่อนให้ต่ำเตี้ยเรี่ยลงดินที่ทวิภาคแสดงต่อหล่อนนัก
เขารังเกียจเจ้าหญิงแบบหล่อน...
ราชาวดีคิดอย่างช้ำใจ น้ำตาไหลไม่หยุดจนต้องยกมือขึ้นเช็ดมัน “หญิงอยากเกลียดคุณนัก... ทวิภาค” รู้ตัวว่าทำไม่ได้ แต่ก็ยังอยากจะพูดออกไป...
최신 챕터
มายาทมิฬ ตอนที่ 35.
ตอนที่ 35.เจ้าสมถวิลระบายยิ้มอย่างพึงพอใจ “งั้นอาขอตัวก่อนนะ มีงานอีกหลายอย่างที่ต้องจัดการให้สำเร็จโดยเร็ว”เจ้าหญิงราชาวดีลุกขึ้นยืนทำความเคารพตามมารยาทที่ถูกฝึกอบรม ก่อนหันไปพูดกับรสาเมื่อเจ้าสมถวิลที่หล่อนหลงคิดว่าเป็นคนดีมาตลอดชีวิตก้าวออกไปจากห้อง“หญิงเกลียดท่านอาจังรสา หญิงไม่เคยคิดเลยว่าท่านจะทะเยอทะยานแบบนี้”“เราต้องนิ่งไว้เพคะ ต้องดัดหลังเจ้าสมถวิลให้ได้ เอ่อ แล้วคุณทวิภาคตกลงไหมเพคะองค์หญิง...” คำถามของคนสนิททำเอาหน้าที่เครียดอยู่แล้วเครียดหนักมากขึ้น“ตกลงจ้ะรสา แต่เขาไม่พอใจมาก...”“แล้วทำไมเขาถึงยอมง่ายๆ เพคะ หรือว่าทรงบอกความจริงที่ทรงปลอมพระองค์...” รสาทำหน้าตื่น เจ้าหญิงสาวส่ายหน้าไปมา พร้อมๆ กับถอนใจแรงๆ“หญิงโกหกเขาว่าคนของเขาอยู่ในมือของหญิง และหากเขาไม่ยอม หญิงจะฆ่าคนพวกนั้น...”“องค์หญิง!” คำอุทานของคนสนิทยิ่งทำให้ราชาวดีเครียดเขม็ง รู้ตัวว่าทำไม่ดี ทำไม่ถูก แต่หล่อนมีทางเลือกมากกว่านี้ไหมล่ะ“หญิงเลวมากใช่ไหมจ๊ะ แต่หญิงไม่มีทางเลือก ถ้าหญิงไม่ทำแบบนี้ เขาคงไม่ยอมตกลง และแผนการตลบหลังท่านอาก็คงจะไม่สำเร็จ”คำพูดที่เต็มไปด้วยความเจ็บช้ำและแสนละอายของราชาวดีทำใ
มายาทมิฬ ตอนที่ 34.
ตอนที่ 34.เขาคงคิดไปเองฝ่ายเดียว... ที่คิดว่าหล่อนมีใจให้เหมือนกัน“ถ้าเธอคิดอย่างนี้จริงๆ เราก็คงไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก...”ร่างอรชรถูกผลักออกเบาๆ แต่กระนั้นมันก็ทำให้ราชาวดีเจ็บร้าวในอก ยิ่งเห็นสายตาชิงชังที่เขาขว้างใส่มา ก็ยิ่งเจ็บทวิภาคแค่นยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันหลังให้ดั่งเดิม หญิงสาวน้ำตาคลอ แต่ก็พยายามจะซ่อนมันไว้ให้ลึกที่สุด“แล้วนายท่าน... เอ่อ ตกลงหรือเปล่าเพคะ เรื่องงานอภิเษก...”ทุกอย่างรอบกายเงียบสงบไปหลายอึดใจ ก่อนที่เสียงห้วนกระด้างจากพ่อคนตัวโตที่ยืนหันหลังให้อยู่จะดังขึ้น“ฉันมีทางเลือกอื่นอย่างนั้นหรือ... เชิญกลับไปบอกองค์หญิงของเธอได้เลยว่า ฉันตกลง และยินดีอย่างมากที่จะได้เป็นผัวของหล่อน..”คำพูดของทวิภาคบาดลึกลงไปถึงในอก เจ็บจนฝืนยิ้มไม่ออก แม้แค่จะพูดออกไปยังทำได้ลำบากเลย มันจึงสั่นเทายิ่งนัก“ข้าน้อยจะกราบทูลองค์หญิงตามที่นายท่านบอกเพคะ... ข้าน้อยขอตัวก่อน”ผู้ชายตรงหน้าไม่ตอบอะไรออกมา หญิงสาวจึงได้แต่หน้าเศร้า เดินคอตกไปที่ประตู กำลังจะก้าวออกไป แต่ร่างของหล่อนก็ถูกรวบเข้าไปปะทะกับความแข็งแกร่งของแผ่นอกกว้างเสียก่อนทวิภาคกอดร่างของราชาวดีแนบอก พยายามจะทำใจแข็งแต่
มายาทมิฬ ตอนที่ 33.
ตอนที่ 33.น้ำเสียงของเขาแข็งกระด้างน่ากลัว หญิงสาวมองเขาทั้งน้ำตา พูดไม่ออก รู้สึกอดสูต่อสิ่งที่เกิดขึ้นยิ่งนัก หล่อนดิ้น หล่อนร้อง หล่อนอ้อนวอนให้เขาทำเอง จะไปโทษเขาได้ยังไง“เธอคิดผิด... เพราะฉันกำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงที่งามทั้งกายและหัวใจ ไม่แพศยา สำส่อน ไม่ต่างจากโสเภณีแบบเธอ มัลลิกา”พยายามซ่อนน้ำตาแห่งความเจ็บปวดเอาไว้ แต่มันก็ไหลพรากออกมาอย่างสุดกลั้น ร่างบางสั่นเทา มือบางถูกยกขึ้นปิดปากกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้แน่นชั่วขณะหนึ่งแววตาคมกล้าที่กระด้าง แสนชิงชัง อ่อนแสงลง คลายความเจ็บแค้น เปิดเปลือยความห่วงใยออกมา แต่มันก็ชั่วอึดใจเดียวเท่านั้นก็กลับเป็นเย็นชา ไร้หัวใจตามเดิม“จะไม่ยินดีกับฉันหน่อยหรือ...”“ยินดี... ด้วยค่ะ” กัดฟันพูดออกมา ไม่ยอมสบตาเขา“ขอบใจมาก และเมื่อวันนั้นมาถึง เธอก็จะกลายเป็นยิ่งกว่าขยะในสายตาของฉัน มัลลิกา”เสียงหัวเราะที่ไม่ต่างจากซาตานดังก้องสนั่นโสตประสาท แม้ร่างสูงใหญ่ที่มีอสูรร้ายสิงสถิตอยู่จะเดินออกไปจากห้องแล้วก็ตาม“พี่ยุธใจร้าย... พี่ยุธใจร้าย...” ร้องไห้ไม่หยุด หัวใจแตกสลายไม่มีชิ้นดี เจ็บปวดจนแม้กระทั่งจะหายใจก็ยังเจ็บแปลบเมื่อไหร่นะ เมื่อไหร่หล
มายาทมิฬ ตอนที่ 32.
ตอนที่ 32.กลีบปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น ไม่คิดว่าอินทรายุธจะหยาบคายกับหล่อนถึงเพียงนี้ ดวงตากลมโตจ้องมองเขาอย่างผิดหวัง แม้ชายหนุ่มจะรู้สึกผิดขึ้นมาบ้าง แต่ความแค้นก็ยังมีอำนาจเหนือกว่ามากนัก“อยากลองไหมล่ะ แต่วันนี้เธอคงต้องเป็นฝ่ายโอ้โลมฉันนะ เพราะฉันค่อนข้างเพลีย...”มือใหญ่เลื่อนขึ้นมาบีบเคล้นอกสาวอย่างเถื่อนถ่อย บีบขย้ำแรงๆ จนสาวน้อยน้ำตาซึม ขณะที่อีกมือหนึ่งก็ฟอนเฟ้นบั้นท้ายงอนอย่างเมามัน“อย่าทำแบบนี้นะ”“เธอชอบแบบนี้... ไม่อย่างนั้นจะทำให้ฉันบ้าหรือ...”ร่างบางถูกผลักจนหงายลงไปนอนแผ่บนเตียง มือใหญ่กระชากอาภรณ์ของสาวน้อยจนหมดเกลี้ยง เหลือแต่เรือนกายอวบอิ่ม เต็มไม้เต็มมือที่ขาวโพลนอยู่ตรงหน้า ก่อนจะกระโดดขึ้นทาบทับ“ปล่อยนะ พี่ยุธปล่อยมะลิเถอะ มะลิกลัว...”เมื่อเหตุการณ์คับขัน หญิงสาวจึงเปลี่ยนสรรพนามเรียกเขากลับไปเป็นแบบที่เคยเรียกเมื่อสามปีก่อน แต่มันหาทำให้อินทรายุธใจอ่อนไม่เธอหายระบมจากน้องชายของฉันก่อน เราค่อยมาต่อกันใหม่...”“ไม่นะ... พี่ยุธ อย่าทำแบบนี้กับมะลิ”“ร้องทำไม จำไม่ได้หรือ ตอนที่อยู่ลอนดอนเธอให้ท่าฉันขนาดไหน แต่ฉันก็เลือกที่จะให้เกียรติเธอ...” น้ำเสียงของเขาเต
มายาทมิฬ ตอนที่ 31.
ตอนที่ 31.เจ้าสมถวิลแสยะยิ้ม “พ่อเห็นนางแล้วล่ะ สวยดีนี่ แต่ดูท่าทางแล้วคงจะอายุสั้น...”“ท่านพ่อ! ทรงหมายความว่ายังไงพ่ะย่ะค่ะ ท่านพ่อทรงทอดพระเนตรเห็นนางเมื่อไหร่ ในเมื่อนางไม่เคยออกไปไหน...”“ก็นางเข้ามาเมื่อครู่นี้ไงล่ะ แต่แปลก พอได้ยินเรื่องที่ลูกจะต้องแต่งงานกับราชาวดี นางก็รีบกลับออกไปเลย...”เจ้าสมถวิลหัวเราะร่วน ตรงข้ามกับอินทรายุธที่มีสีหน้าไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัด “แล้วท่านพ่อจะทำอะไรนางพ่ะย่ะค่ะ แต่ลูกขอบอกไว้ก่อน หากท่านพ่อคิดร้ายกับนาง ลูกก็ไม่ยอมเหมือนกัน”ดวงตาคมกล้าจ้องบิดาเขม็ง อดห่วงใยสวัสดิภาพของมัลลิกาไม่ได้ ไม่คิดเลยจะต้องมาตกอยู่ในสถานะการณ์น่าสะอิดสะเอียนแบบนี้“หากลูกตกลงตามที่พ่อต้องการ นางก็จะมีลมหายใจอยู่จนแก่”“ท่านพ่อบังคับลูก...!” ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเจ้าสมถวิลหัวเราะร่วน “เพื่อความยิ่งใหญ่ของเราต่างหาก ลูกต้องทำตามที่พ่อต้องการ”อินทรายุธส่ายหน้าดื้อรั้น “เรื่องนี้ท่านพ่อไม่มีทางบังคับลูกได้ ลูกจะไม่เข้าพิธีอภิเษกกับราชาวดีไม่ว่าจะกรณีใดทั้งสิ้น ลูกขอตัวพ่ะย่ะค่ะ” พูดจบก็ทำความเคารพเจ้าสมถวิล ก่อนจะหมุนกายใหญ่โตเดินหายเข้าไปในห้องพักส่วนตัวส
มายาทมิฬ ตอนที่ 30.
ตอนที่ 30.“หญิงจะทำอย่างไรดีรสา หญิงไม่อยากแต่งงาน แต่หากไม่แต่งงานหญิงก็แตะต้องราชบัลลังก์ไม่ได้...”“องค์หญิงพระทัยเย็นๆ นะเพคะ เราค่อยๆ คิดไป ทางออกมันต้องมีสำหรับเราแน่นอน” รสาปลอบประโลม แม้ภายในใจจะมืดมนไม่เห็นหนทางใดเลยก็ตาม“แต่หญิงไม่เห็นทางออกเลย ท่านอาบังคับให้หญิงแต่งงานกับเจ้าพี่อินทรายุธ แต่หญิงไม่ได้รักเจ้าพี่แบบนั้น หญิงรักทวิภาค... แต่ถ้าจะให้เขาแต่งงานด้วย เขาก็คงไม่มีทางยอมแน่...” ราชาวดีคร่ำครวญ สับสนจนหนทางยิ่งนัก“ข้าน้อยเคยเตือนองค์หญิงหลายครั้งแล้วว่าเจ้าสมถวิลใจคอเลือดเย็น ทะเยอทะยานองค์หญิงก็ไม่ทรงเชื่อข้าน้อยเลย และหากข้าน้อยเดาไม่ผิด ที่เจ้าสมถวิลบังคับให้องค์หญิงทรงอภิเษกกับโอรสบุตรธรรมของตนเองก็เพราะว่าจะได้กุมอำนาจทั้งหมดของเชียงรุ้ง โดยใช้เจ้าชายอินทรายุธเป็นหุ่นเชิด...”ราชาวดีคิดตาม และก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจยิ่งนักกับความไว้ใจที่ถูกหักหลังแบบนี้ “งั้นถ้าหญิงอภิเษกกับเจ้าพี่อินทรายุธ ก็เท่ากับว่าเปิดโอกาสให้ท่านอามีอำนาจมากขึ้นกว่านี้น่ะสิ”รสาพยักหน้าก่อนจะแสดงความคิดเห็นต่อ โดยมีมาลีและมาลานั่งฟังอย่างสนอกสนใจ “ดังนั้นองค์หญิงต้องทรงทำเป็นไหลตามน้ำไปก่
다른 추천
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง
ลั่วหูโยว245.3K 조회수กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย Love Beginning
MaNIE-STORY23.0K 조회수คลั่งรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn29.8K 조회수ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน119.6K 조회수หนังสือรักเล่มเดิม(ฉบับปรับปรุง)
เค้กมัฟฟิ่นn115 조회수ห้ามรักเธอ
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ258 조회수ลุงขา หนูอยากเป็นเมียลุงจังเลย
องค์หญิงโนเนม375 조회수แพ้ทางรักคุณหมอลูคัส
ปีศาจชอนซา478 조회수
