Semua Bab มายาทมิฬ: Bab 1 - Bab 10

25 Bab

ตอนที่ 1.

ตอนที่ 1.พระราชวังสีทองอร่ามที่เด่นตระหง่านอยู่เบื้องหน้า ทำให้ทวิภาคถึงกับลืมหายใจไปชั่วขณะ มันกว้างใหญ่ไพศาลหาใครเทียม แถมอาณาเขตโดยรอบเกือบทั้งหมดยังเป็นภูเขาซะส่วนใหญ่ และอานิสงส์ของผืนป่าที่ยังอุดมสมบูรณ์ไปด้วยต้นไม้เขียวขจีก็ทำให้ความรู้สึกขุ่นเคืองใจหายไปหมดสิ้น เหลือไว้แต่ความร่มเย็นผ่อนคลายชายหนุ่มไม่อาจจะบรรยายสิ่งที่เห็นออกมาเป็นคำพูดได้เลยว่ามันงดงามมากเพียงใด เพราะคำใดๆ ในโลกนี้คงเทียบกับความประณีตวิจิตรบรรจงที่ได้พบเห็นไม่ได้อีกแล้ว“เชิญคุณทางนี้ค่ะ”เสียงใสๆ ของนางกำนัลในชุดคล้ายๆ กับชาวไทยวน คาดอกด้วยผ้าสีน้ำเงินเข้ม ไหล่เปลือยถูกคลุมทับด้วยผ้าคลุมสีฟ้าอ่อน และสวมผ้าซิ่นสีพื้น ขณะที่ทรงผมถูกเกล้ามวยไว้กลางศีรษะมีดอกเอื้องแซมพองาม ช่วยกระชากเขาให้ออกจากความงดงามตรงหน้าชายหนุ่มได้สติ รีบเดินตามนางกำนัลเข้าไปในพระราชวังโอ่อ่านั้นอย่างรวดเร็ว แต่ระหว่างที่ก้าวเดินก็ยังอดสอดส่ายสายตาไปรอบๆ วังนี้ไม่ได้ และก็ได้เห็นผู้ชายวัยฉกรรจ์เปลือยอก นุ่งผ้าฝ้ายสีน้ำเงินสีเดียวกับผ้าคาดอกของนางกำนัลที่เดินอยู่เบื้องหน้า มีผ้าสีขาวคาดที่หน้าผาก มือถือดาบเดินเป็นแถวไปมาเป็นระเบียบนี่
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-05-03
Baca selengkapnya

ตอนที่ 2.

ตอนที่ 2.รสามองตามร่างเล็กของมาลีไปจนสุดตา ก่อนจะหันมามองเจ้าหญิงน้อยของตน และพูดออกไปด้วยความเป็นห่วง“รสาคิดว่ามันจะไม่งามนะเพคะ หากองค์หญิงจะไปใกล้ชิดกับบุรุษต่างชนชาติแบบนั้น รสาขอตามเสด็จไปด้วยดีกว่า...”“นี่รสาไม่ไว้ใจหญิงหรือจ๊ะ รสาเลี้ยงหญิงมากับมือน่าจะรู้จักนิสัยหญิงมากกว่าใคร...”น้ำเสียงเต็มไปด้วยความตัดพ้อ ดวงตากลมโตที่มีแพขนตางอนยาวสีดำขลับล้อมรอบอยู่มีน้ำตาเอ่อคลอ รสาเห็นแล้วก็ถอนใจออกมาหนักๆ เพราะเจ้าหญิงน้อยของตนใช้วิธีนี้อีกแล้ว“ก็ได้เพคะ รสาจะเชื่อใจองค์หญิง แต่รสาไม่ไว้ใจผู้ชายคนนั้นเลย ตอนเจอที่เมืองไทยคราวนั้นก็แทบจะเสวยพระเศียรขององค์หญิงเข้าไปทางปากอยู่แล้ว...”หญิงสาวสูงศักดิ์ระบายยิ้ม ตามด้วยเสียงหัวเราะเบาๆ “แหม รสาก็พูดเกินไป เขาคงโมโหที่หญิงไปขวางรถเขานั่นแหละ รสาอย่าอคตินักสิ นะนะ...” ออดอ้อนอ่อนหวาน แถมหอมซ้ายหอมขวาแบบนี้ มีหรือรสาจะไม่ใจอ่อน เพราะในที่สุดก็พยักหน้า“รสาเคยขัดพระทัยขององค์หญิงได้ที่ไหนกันล่ะเพคะ”ราชาวดียิ้มกว้าง พลางกอดคนสนิทแน่น “ขอบใจรสามากจ้ะ หญิงรักรสาที่สุดเลย...” รสาได้แต่แอบถอดถอนใจกับความแก่นแก้วของเจ้าหญิงน้อยของตนเองอยู่เพีย
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-05-03
Baca selengkapnya

ตอนที่ 3.

ตอนที่ 3.จากที่เคยมองไปยังวิวด้านนอก จำต้องละสายตากลับมามองสตรีสาวที่ขึ้นเสียง แถมยังชี้หน้าเขาอย่างไม่พอใจด้วยความประหลาดใจ“เธอเป็นเจ้าหญิงหรือไง ถึงได้เดือดร้อน” คำพูดนี้ทำให้สาวน้อยรู้สึกตัว รีบแก้ตัวพัลวัน“ก็...เอ่อ... นายท่านไม่ควรกล่าวหาองค์หญิงแบบนี้ หากใครได้ยินเข้าโทษถึงประหารเลยนะเพคะ” น้ำเสียงอ่อนหวานยังคงขุ่นคลักทวิภาคยักไหล่ทำท่าไม่แยแส จนราชาวดีอยากจะทุบสักปึ๊กสองปึ๊กให้หายโอหังนัก นี่หากไม่รักไม่ใคร่นะ จะสั่งให้ทหารจับไปทรมานให้เข็ด“ฉันพูดความจริงทำไมต้องกลัวด้วย องค์หญิงของเธอนั่นแหละที่สมควรจะอาย มีอย่างที่ไหนบังคับให้ผู้ชายมาหา ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้เต็มใจแม้แต่น้อย...”น้ำเสียงเต็มไปด้วยความไม่ชอบใจ ราชาวดีฟังแล้วก็ชอกช้ำ หน้าเศร้าไม่คิดว่าเขาจะรังเกียจหล่อนถึงเพียงนี้ หล่อนก็แค่อยากเห็นเขา อยากใกล้เขา อยากตอบแทนที่เขาเคยช่วยชีวิตไว้แค่นั้นเอง ไม่เคยคิดจะใช้อำนาจเพื่อให้ได้ตัวเขามาครอบครองสักหน่อยน้ำตาพาลจะไหลต้องรีบซ่อนไว้ใต้รอยยิ้มหวานที่ถูกฝึกมาตั้งแต่เล็ก “หากนายท่านได้พบองค์หญิง นายท่านจะกล้าพูดแบบนี้ต่อหน้าพระพักตร์หรือเปล่าเพคะ”“ฉันเป็นคนปากตรงกับใจ คิดยัง
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-05-03
Baca selengkapnya

ตอนที่ 4.

ตอนที่ 4.ชายหนุ่มไม่รู้ว่าตัวเองเป็นบ้าอะไรขึ้นมา ถึงได้นึกอยากให้แม่นางกำนัลหน้าหวานนี้อยู่คุยด้วยอีก ทั้งๆ ที่เจ้าตัวก็พยายามจะปลีกตัวไปอย่างเต็มที่ราชาวดีเผลอตัวเชิดหน้าตามวิสัยของผู้ที่เคยถูกแต่คนรุมล้อมตามใจ “เพคะ แต่เห็นว่านายท่านไม่ต้องการอะไรแล้ว ข้าน้อยจึงไม่อยากรบกวน” กระแทกเสียงด้วยความไม่พอใจอย่างปิดไม่มิดร่างกำยำที่ยืนใกล้ๆ แกล้งขยับเข้าหาเรื่อยๆ ราชาวดีรีบถอยหลังหนี จ้องมองบุรุษงามล้ำเบื้องหน้าด้วยความตกใจ จนในที่สุดแผ่นหลังอรชรของหล่อนก็ชนเข้ากับผนังห้อง ความเย็นแล่นปร๊าดเข้าใส่ร่างแต่กระนั้นมันก็หาสยบความร้อนระอุที่เกิดจากความใกล้ชิดของพ่อคนตัวโตที่เดินเข้ามาแนบชิดไม่ใบหน้าหล่อเหลานั้นมีแววล้อเลียน ขณะที่หล่อนหน้าแดงก่ำ “ถะ ถอยออกไปเพคะ”“ถ้าฉันไม่ถอยล่ะมีอะไรหรือเปล่า เธอถูกส่งมาปรนนิบัติฉันไม่ใช่หรือ แล้วทำไมต้องทำท่าทางหวาดกลัวแบบนั้นด้วย...”ราชาวดีหน้าตาตื่นกับความคิดของอีกฝ่าย ก่อนจะรีบส่ายหน้าดิก “ไม่ใช่นะ เชียงรุ้งไม่มีการต้อนรับแขกแบบนี้ ถอยไปเถอะเพคะ...”อธิบายแล้วก็ต้องรีบปราม เมื่อร่างใหญ่ตระหง่านก้าวเข้ามาแนบชิด พร้อมๆ กับใช้ฝ่ามือค้ำกับผนังห้องทั้งสอง
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-05-03
Baca selengkapnya

ตอนที่ 5.

ตอนที่ 5.ทวิภาคหรี่ตามองสตรีที่แก้มแดงก่ำตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก แต่ที่แน่ๆ เขาติดใจกับการตอบสนองที่ไร้ขีดสิ้นสุดของเจ้าหล่อนยิ่งนักให้ตายเถอะ...! นี่อย่าบอกนะว่าเขาหลงใหลแม่นางกำนัลขององค์หญิงน่ารังเกียจนั่น ชายหนุ่มรีบสะบัดศีรษะแรงๆ เพื่อสลัดความคิดอันน่ารังเกียจนั้นให้หลุดออกไปโดยเร็ว“ตามใจ แล้วหากไม่อยากถูกจูบอีกล่ะก็... อย่าคิดจะอ่อยฉันอีก”“อะไรนะ!” จากที่ไม่กล้าสบตาคมของเขา ตอนนี้กลับจ้องเขม็งนี่เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ใครอ่อยเขากันยะ หล่อนเหรอ หล่อนอ่อยที่ไหนกัน ก็แค่... แค่อยากอยู่ใกล้ชิดเขาเท่านั้นเอง“ฉัน...เอ่อ... ข้าน้อยนี่นะอ่อยนายท่าน...”ควันแทบออกหู ใบหน้าที่แดงแล้วก็แดงก่ำขึ้นอีก แต่ไม่ใช่เพราะความเขินอายเฉกเช่นครั้งแรก เพราะครั้งนี้มันคือความโกรธต่างหากล่ะ“ทำไมต้องทำเสียงตกใจด้วยล่ะ ก็เธอทำจริงๆ นี่... เอาล่ะไปได้แล้ว”จากที่เคยคิดจะไปคราวนี้กลับเดินเข้าหา มองหน้าถมึงทึง “ข้าน้อยไม่ได้อ่อยนายท่านนะเพคะ โปรดเข้าใจใหม่ซะด้วย...”ไปหยุดยืนชิดกับร่างกำยำที่สูงกว่าหล่อนมากมาย มากขนาดไหนหรือ ก็ศีรษะของหล่อนยังไม่ถึงปลายคางของเขาดีเลย แต่กลัวซะที่ไหน... มาว่
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-07-19
Baca selengkapnya

ตอนที่ 6.

ตอนที่ 6. ร่างสูงใหญ่ผิวขาวจัดของชายวัยกลางคนในชุดเสื้อไหมผ่าอก คอตั้ง มีกระดุมทองเรียงกันห้าเม็ดสีน้ำตาลอ่อน นุ่งโจงกระเบนตัดด้วยผ้าไหมพื้น พร้อมทั้งคาดเอวด้วยผ้าแพร และทับด้วยเข็มขัดทองประดับอัญมณีสีแดง ซึ่งบ่งบอกชั้นยศศักดิ์ชัดเจน กำลังเดินกลับไปกลับมาด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์ “เจ้าสมถวิลจะทำยังไงต่อพ่ะย่ะค่ะ”อมาตย์คำลือข้าราชการชั้นผู้ใหญ่แห่งแคว้นเชียงรุ้งที่นั่งอยู่กับพื้นตำหนักใหญ่ของเจ้าสมถวิลพระอนุชาในองค์ราชาสุขเกษมเอ่ยถามขึ้นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยานของสมถวิลหันขวับกลับมา ภายในดวงตารียาวนั้นร้อนระอุไปด้วยเพลิงริษยาความจริงบัลลังก์นี้สมควรจะเป็นของเขามาตั้งแต่สิบปีที่แล้ว แต่เพราะเจ้าพี่สุขเกษมดันดวงแข็ง ฆ่าเท่าไหร่ก็รอดมาได้ซะทุกครั้ง ทำให้เขาต้องกล้ำกลืนฝืนทนอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเจ้าพี่ของตนเองมาเนิ่นนาน แต่ไฟอยากได้อยากมีมันหาได้ดับไปไม่ เพราะตอนนี้เขากำลังจะทวงทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาควรจะได้คืนมาสักที“จะทำอย่างไรงั้นหรือ...”น้องชายผู้ไม่เคยภักดีต่อพี่ชายอย่างสมถวิลหัวเราะร่วน ขณะเดินกลับมานั่งที่เก้าอี้บุทองตัวใหญ่ หันมาจ้องอมาตย์คู่ใจด้วยดวงตาเป็นป
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-07-19
Baca selengkapnya

ตอนที่ 7.

ตอนที่ 7.เหตุการณ์ในครั้งนั้นผ่านมาถึงสามสิบสามปีแล้ว แต่มันก็ยังชัดเจนในสมองไม่เสื่อมคลาย อินทรายุธไม่มีทางรู้ว่าชาติกำเนิดของตนเองคือใคร เพราะเขาสั่งปิดปากทุกคนที่คุ้มเอื้องผึ้งที่ประทับส่วนตัวของตนเองที่อยู่ห่างจากราชวังนี้ไปถึงหนึ่งร้อยหลา เพราะหากใครพูดมันผู้นั้นจะต้องตายทั้งโคตร“เจ้าจะต้องทำให้พ่อสมหวังนะ อินทรายุธ...”สมถวิลพึมพำแผ่วเบา ก่อนจะหลับตาให้ตัวเองจมปลักอยู่กับความรุ่มร้อนของเพลิงริษยาต่อไปอย่างมิมีสิ่งใดในโลกจะดับมันลงได้ร่างสูงใหญ่แกร่งกำยำก้าวเดินออกมาทางประตูผู้โดยสารขาเข้า เรือนร่างใหญ่ตระหง่านโดดเด่นอยู่ในชุดสูทเนี้ยบสีดำที่สวมทับเสื้อเชิ้ตสีขาวด้านใน ช่วงขากำยำที่อยู่ในกางเกงที่ตัดเย็บโดยช่างฝีมือระดับโลกก้าวยาวๆ ไปตามทางอินทรายุธ บุตรชายบุญธรรมในองค์สมถวิล ชายหนุ่มถูกส่งเข้าโรงเรียนประจำที่ลอนดอนตั้งแต่อายุได้เพียงสิบสามปี และนี่ก็คือครั้งแรกที่เขาได้เดินทางกลับมายังบ้านเกิด เพราะปกติสมถวิลจะเป็นฝ่ายเดินทางไปหาเขาเองที่ลอนดอน และเขาก็กลับมาโดยไม่ได้แจ้งให้บิดาทราบล่วงหน้าแม้แต่น้อยมือหนายกขึ้นขยับแว่นสีดำปกปิดดวงตาคมรียาวที่มีแพขนตาดกดำช้าๆ ปื้นคิ้วเข้มยา
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-07-19
Baca selengkapnya

ตอนที่ 8.

ตอนที่ 8.“แม่นมตามคำอ้ายให้ไปพบฉันที่ห้องด้วย ฉันมีเรื่องจะให้ทำ”พูดพร้อมๆ กับลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเกินร้อยแปดสิบเซนติเมตร ใบหน้าที่หล่อเหลาไม่มีใครเทียมดุดันไม่มีแววปรานีแม้แต่น้อย“เพคะเจ้าน้อย...”นางแก้วล่ามองตามร่างสูงใหญ่ของบุรุษที่ตนเคยเลี้ยงมากับมือที่เดินห่างออกไปด้วยสายตาเป็นกังวล หล่อนมองออกว่าอินทรายุธกำลังจะทำอะไรบางอย่าง แต่ไม่อาจจะรู้ได้ว่ามันคืออะไรแต่ที่รู้แน่ๆ มันต้องไม่ใช่เรื่องที่ดีอย่างแน่นอน... เพราะสายตาคมกล้านั้นฉายแววกระด้าง เคียดแค้นจนหล่อนสังเกตได้ภาพที่ดวงอาทิตย์ดวงกลมโตกำลังไต่ขอบทิวเขาขึ้นมาตระหง่านบนท้องฟ้าเรื่อยๆ เรียกรอยยิ้มละไมจากริมฝีปากหยักได้รูปของทวิภาคได้ไม่น้อย อารมณ์ที่บูดบึ้งเพราะโมโหตัวเองที่เฝ้าแต่คิดถึงแม่นางกำนัลดอกเอื้องนั้นมาตลอดทั้งคืนเริ่มแช่มชื่นขึ้นร่างสูงใหญ่เหยียดกายตั้งตรง หมุนตัวจะเดินเข้าไปในห้องพัก แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อสตรีที่ก่อกวนอยู่ในสมองตลอดทั้งคืนมาปรากฏอยู่ตรงหน้า“นี่เธอ...” ใบหน้าหล่อลากดินของทวิภาคเต็มไปด้วยความประหลาดใจราชาวดีในคราบของนางกำนัลดอกเอื้องระบายยิ้มหวาน ทำเหมือนกับว่าเมื่อวานเขากับหล่อนไม่ได้จูบกันอ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-07-20
Baca selengkapnya

ตอนที่ 9.

ตอนที่ 9.ใบหน้าหล่อเหลาของอินทรายุธเต็มไปด้วยรอยยิ้มหยัน “ดีมาก... หวังว่าพวกนั้นจะไม่มาวุ่นวายกับเราอีก...” ชายหนุ่มพึมพำ ขณะปลายตามองหญิงสาวที่ยังสลบไม่ฟื้นด้วยสายตาชิงชัง ก่อนจะหันมาพูดกับคนสนิท“เรื่องนี้ต้องเก็บเป็นความลับที่สุด ห้ามให้คนในวังเชียงรุ้งรู้เด็ดขาด โดยเฉพาะท่านพ่อ และเรื่องที่เรากลับมาเชียงรุ้งแล้วก็อย่าได้แพร่งพรายออกไป มันยังไม่ถึงเวลา...”“พ่ะย่ะค่ะ เจ้าน้อย...”“ไปได้แล้วล่ะคำอ้าย และอย่าให้ใครมารบกวนเราล่ะ” คำอ้ายออกไปแล้ว พร้อมๆ กับบานประตูที่ถูกปิดลงสนิทอีกครั้งร่างสูงใหญ่เดินเข้าไปทรุดนั่งที่ขอบเตียง จ้องมองสตรีสาวที่นอนหลับสนิทอยู่ด้วยสายตาทั้งรักทั้งเคียดแค้น “เธอจะต้องชดใช้ทุกความเจ็บปวดของฉัน มะลิ!” นิ้วแกร่งไล้แก้มนวลแผ่วเบาสมองไม่รักดีย้อนกลับไปถึงอดีตที่เจ็บปวดแสนสาหัสของตนเองช้าๆ ดวงตาคมกล้ากระด้างขึ้น ดุดันขึ้น กรามแกร่งขบกันแน่นจนเนื้อข้างแก้มกระตุกเป็นริ้วแห่งโทสะ“ฉันจะต้องทำให้เธอตายทั้งเป็น เธอจะต้องตายทั้งเป็น!”คำรามออกมาด้วยความชิงชัง มือใหญ่ถูกเจ้าตัวดึงออกไปจากพวงแก้มสาวอย่างรวดเร็วอย่างรังเกียจ ก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-07-20
Baca selengkapnya

ตอนที่ 10.

ตอนที่ 10.“ฉันอุตส่าห์ให้เกียรติเธอทุกอย่างตลอดเวลาที่คบกัน แต่เธอกับตอบแทนฉันซะเจ็บแสบ... เอาล่ะ ฉันไม่อยากพูดถึงอดีตที่มันน่าขยะแขยงนั้นอีก...” ศีรษะทระนงก้มต่ำลงมาหา พร้อมๆ กับรอยยิ้มชิงชังที่ขว้างใส่หน้า“คุณจะทำอะไร...”อินทรายุธหัวเราะร่วน “อย่าทำเป็นไม่รู้จักสิ ลองอยู่ทุกคืนกับไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนั้นไม่ใช่หรือ...! ฉันจะทำให้เธอเจ็บ... เจ็บจนไม่สามารถบรรยายมันออกมาเป็นคำพูดได้เลย มัลลิกา เจ็บให้เหมือนกับที่ฉันเคยเจ็บเมื่อสามปีที่แล้ว...”หญิงสาวพยายามดิ้นรน แต่ก็ถูกพ่อคนตัวโตกระชับไว้แนบอก ไม่มีทางหนีสำหรับหล่อน “ได้โปรดเถอะ... ปล่อยมะลิไปเถอะ เราไม่ควรจะพบกันอีก...”น้ำตาไหลพราก แม้มันจะเนิ่นนานถึงสามปีแล้ว แต่หล่อนก็ยังโหยหาอ้อมกอดอบอุ่นของเขาไม่เสื่อมคลาย หากเป็นเมื่อก่อนหล่อนคงมีความสุขไม่น้อยเลยทีเดียวแต่ตอนนี้ไม่ใช่! ทุกอย่างมันคืออดีตไปแล้ว...“แต่ฉันกลับไม่คิดอย่างนั้นนะคนสวย... หลังจากที่เธอปั่นหัวจนฉันตกลงไปในหลุมที่เธอขุดจนปีนขึ้นมาไม่ได้ และจากนั้นเพียงไม่นานเธอก็หนีฉันไป พร้อมๆ กับจดหมายที่บอกว่าเธอกำลังจะแต่งงานกับผู้ชายที่เธอรัก ฉันก็ไม่คิดว่าการที่ปล่อยให้เธอลอยน
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-07-20
Baca selengkapnya
Sebelumnya
123
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status