17. โดนซื้อตัว

"ตัวร้อนทำไมไม่หัดกินยา" ทันทีที่เอทินเดินออกไปส่งนายหญิงกับนายใหญ่ น้ำเสียงเข้มพูดขึ้น แต่สายตายังไล่อ่านแฟ้มเอกสารอยู่ ร่างบางก้มเงยใกล้กัน จนรับรู้ถึงอุณหภูมิผิดปกติของเธอ เขาจรดปากกาเซ็นมาดนิ่งสมกับตำแหน่งรองประธานใหญ่

"จะเสียงดังทำไมคะ กลัวจนมือสั่นแล้วเนี้ยพี่สกาย" เธอแสร้งล้อเลียนกลัว เลิกตากลมมองสบตาเขาแวบนึง มาเรียกตอนใช้สมาธิ ทำให้ต้องเริ่มอ่านใหม่

"จะกล้าไปนะ" ปากกาในมือใหญ่วางบนแฟ้ม หันใบหน้าจ้องตอบ นิ่งไร้ความรู้สึกแสดงออก

"เมื่อเช้าแม่โทรมาเร่งให้เคลียร์งาน จะได้แวะไปดูสินค้าที่โชว์รูมกับคุณดัชค่ะ เลยยังไม่ได้ทานอะไรเลย" เธอก็พึ่งนึกได้ว่าผิดเวลาทานข้าวไปมากแล้ว คงเพราะร่างกายเริ่มมีไข้จึงแปรปวน ต่อระบบอาหารไม่ส่งเสียร้องเตือน

"ทำไมฉันต้องรู้" คิ้วหนาเลิกขึ้น หันหน้าไปสนใจงานบนโต๊ะต่อ

"นั่นสิคะ เหลือแค่ตรงนี้ใช่ไหม" เธอไล่ขีดเขียนใหม่ ก้มใบหน้าลงพิจารณา ให้ถี่ถ้วนเลี่ยงการโดนดุซ้ำซากจากคนปากจัด

"ทั้งเล่ม...ทิน!..ไปเอาข้าวเอายามา" เสียงเข้มตะโกนดังออกนอกห้อง

"ครับนาย"

"งั้นก็เสร็จเย็นพอดี ไม่ทันคุณดัชสิคะ" เวลาถูกไล่ตามตารางแล้ว และคงโดนแม่บ่นให้หูชาเช่นเคย ถ้าผิดเวลานัดก