Share

EP 05 แผนร้าย [3]

last update Last Updated: 2025-10-28 11:24:40

มีเรื่องอะไรกันนะ!

ความสงสัยทำให้ฉันเลือกจะเดินตามคนอื่นๆ มา ซึ่งเมื่อเดินมาจนถึงหอประชุม ฉันก็เห็นคนอื่นๆ กำลังเกาะกลุ่มคุยกันอยู่ บ้างก็พูดถึงเรื่องที่โรงเรียนจะถูกปิด บ้างก็บอกว่าในโรงเรียนมีคนตาย ซึ่งฉันว่าเรื่องนั้นไม่น่าเป็นไปได้ ฉันแอบคิดว่าบางทีการที่ทุกคนโดนเรียกให้มารวมตัวกันที่นี่อาจเป็นเพราะการประชุมระดับชั้นเลื่อนมาเป็นวันนี้เพราะมีเรื่องด่วนก็ได้นี่นา ช่างเถอะ ยังไงซะเดี๋ยวฉันก็ต้องรู้จากประกาศอยู่ดี ตอนนี้ฉันควรมองหาคนที่ฉันอยากเจอจะดีกว่า

ปฏิเสธไม่ได้ว่าถึงฉันจะรู้สึกผิดหวังและเสียใจที่ถูกเธอหักหลัง แต่นับตั้งแต่ที่ได้ยินว่าเธอจะถูกโอยามะตีตราสินค้าแล้วส่งให้ไดสึเกะ ฉันก็ยังอดจะเป็นห่วงเธอไม่ได้อยู่ดี ฉันอยากจะเจอยูริอีกสักครั้ง ถึงจะมีโอกาสน้อยที่ฉันคิดว่าเราอาจได้เจอกัน แต่ฉันก็ยังมีความหวัง ส่วนกับพี่ยูตะฉันก็ได้แต่ภาวนาขอให้เขาปลอดภัย

“ยูริ!”

ขอบคุณสวรรค์ที่ไม่ใจร้ายกับฉัน เมื่อกี้นี้ฉันเห็นเธอเดินอยู่ที่อีกฟากของหอประชุม ฉันต้องรีบไปหาเธอ

ตุ้บ!

“โอ๊ย!”

ยังไม่ทันจะก้าวออกจากหอประชุมเพื่ออ้อมไปหายูริ ฉันก็ชนเข้ากับใครสักคนเพราะไม่ทันระวัง แรงกระแทกทำให้ฉันล้มลงมานั่
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • มาเฟียคลั่งรัก   EP 08 กลับบ้าน [2]

    “ทุกอย่าง ‘ริว’ เป็นทุกอย่างของฉัน” ฉันยืนยันเบาๆ พร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปสบตาโอยามะ ซึ่งถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้หลบสายตาฉัน แต่แววตาคู่นั้นกลับไม่ได้เย็นชาเหมือนเดิม เพราะมันกำลังสั่นไหวคล้ายกับกำลังพยายามซ่อนบางอย่างเอาไว้เขาอาจรู้หรือมีบางสิ่งเกี่ยวข้องกับริวก็ได้!“เธอกำลังคิดไม่ซื่อสัตย์กับฉันนะ ฮานะ”“ฉันซื่อสัตย์กับนายมากต่างหาก ซื่อสัตย์กับนายเหมือนกับที่ฉันซื่อสัตย์กับริวมาตลอด” ฉันพูดพลางก้มหน้ายิ้มให้จานข้าว ขอบตาร้อนวูบคล้ายกับน้ำในตากำลังจะเอ่อล้นออกมาจนต้องกะพริบตาถี่ๆ เพื่อให้มันไหลกลับเข้าไปด้านใน“เขาบอกให้ฉันรอ ฉันก็รอ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยโผล่หัวกลับมาอีกเลยตลอดหลายปี จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีแม้แต่จดหมายหรือข้อความที่บอกว่าเขาพยายามติดต่อกลับมาถึงฉันเลยแม้แต่ครั้งเดียว เหมือนกับที่นายบอกให้ฉันรอ แล้วสุดท้ายนายเองก็ไม่มาเหมือนกัน”“ฉัน...”“สินค้าอย่างฉัน มันก็เป็นได้แค่สินค้านั่นแหละ ที่บอกไม่ได้กำลังแสดงความรู้สึกเพราะมันผิดเงื่อนไข ฉันแค่กำลังบอกนายว่าฉันทำหน้าที่ของสินค้าอย่างดีที่สุดแล้ว” ฉันเผื่อแผ่รอยยิ้มนั้นไปถึงโอยามะอย่างไม่คิดจะปิดบังหรือซ่อนมันเอาไว้ รอยยิ้มที่แลกม

  • มาเฟียคลั่งรัก   EP 08 กลับบ้าน [1]

    ฟิ้ว~สายลมที่พัดผ่านผ้าม่านโปร่งเข้ามาทำให้ฉันรู้สึกหนาวจนต้องกระชับสาบเสื้ออุ่นเข้าหากัน“ผมปิดหน้าต่างให้นะครับ”“ไม่เป็นไร”“ปิดเถอะครับ เดี๋ยวคุณฮานะจะไม่สบาย” คัตซึบอกแล้วรีบเดินไปปิดหน้าต่างห้องอาหารทันที ฉันได้แต่ยิ้มขอบคุณเขาก่อนจะก้มหน้าลงเขี่ยข้าวในจานไปมาเพราะยังไม่รู้สึกหิวเลยสักนิดตอนนี้มีหลายเรื่องที่ฉันยังคิดไม่ตก ทั้งเรื่องของยูริกับพี่ยูตะที่ไม่รู้ว่าตอนนี้พวกเขาจะเป็นยังไงบ้าง ยอมรับว่าเราจากกันไม่ดีเท่าไหร่ แล้วฉันเองก็ยังรู้สึกผิดและเป็นห่วงทั้งสองคนมากๆ ทั้งยังมีเรื่องที่ริโกะบอกว่าจริงๆ แล้วคิราวะเป็นคนช่วยฉันก่อนจะพาฉันกลับไปที่แบล็กทาวน์ในคืนนั้น ฉันพยายามทบทวนดูแล้ว มันมีทั้งความเป็นไปได้และเป็นไปไม่ได้จนตอนนี้เริ่มสับสนไปหมด แล้วก็ยังมีเรื่องเด็กกำพร้าที่ริโกะบอกว่าโอยามะตามหาอีกล่ะ ฉันจะไม่สนใจเรื่องนี้เลยถ้าไม่บังเอิญว่าฉันเองก็คือเด็กที่มาจากบ้านเด็กกำพร้า แม้จะมั่นใจว่าฉันกับโอยามะไม่เคยเจอหรือรู้จักกันมาก่อน แต่บางทีเขาอาจรู้จักคนที่ฉันเองก็อยากเจอเขาอีกสักครั้งก็ได้นี่นาส่วนเรื่องสุดท้ายน่ะเหรอ ฉันพยายามแล้วที่จะไม่คิด แต่ไม่รู้ทำไมมันถึงยังวนเวียนอย

  • มาเฟียคลั่งรัก   EP 07 สินค้าของมาเฟีย [8]

    “เดี๋ยวสิริโกะ”“ว่าไง” ริโกะหันมาถามเมื่อฉันเอื้อมมือไปรั้งเธอเอาไว้“เธอรู้มั้ยว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นสำคัญกับโอยามะยังไง”คำถามที่ทำให้ฉันใจสั่นและตื่นเต้นกับคำตอบถูกถามออกไปเบาๆ ใจหนึ่งฉันก็รู้สึกกลัวคำตอบมาก แต่อีกใจกลับอยากจะรู้เรื่องราวของเด็กผู้หญิงคนนั้น“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ก็แค่ได้ยินเขาพูดกันมาอีกที บวกกับคุณโอยามะเองก็เคยถามฉันตอนที่คิดว่าฉันโดนพ่อกับแม่หลอกมาขายน่ะ”“งั้นเหรอ แล้วเธอพอจะรู้มั้ยว่าเด็กคนนั้นอยู่บ้านเด็กกำพร้าที่ไหน”“ไม่รู้อีกเหมือนกัน เธอถามทำไมเหรอ หรือว่าเธอเองก็มาจากบ้านเด็กกำพร้า”“ปะ...เปล่าๆ ฉันก็แค่ถามไปอย่างนั้นเองน่ะ ขอบใจนะ” ฉันรีบปฏิเสธ ถึงจะมองริโกะดีขึ้นแต่ก็ไม่ได้แปลว่าฉันจะกล้าพูดทุกอย่างให้เธอฟังหรอก“ริโกะ”“อะไรอีกล่ะ”“เธอ...มีอะไรกับโอยามะมากี่ครั้งแล้ว”ฉันถามบ้าอะไรออกไปกันนะ“ฉันเหรอ ไม่เคยหรอก”เธอต้องกำลังโกหกฉันแน่ๆ“มองฉันแบบนั้นแปลว่าไม่เชื่อเหรอ ฉันพูดจริงๆ นะ ตั้งแต่ถูกซื้อมาตอนอายุสิบหกจนตอนนี้สิบเก้า สามปีที่อยู่ที่นี่มา แม้แต่มือคุณโอยามะฉันยังไม่เคยจับเลย”“แล้วไหนเธอบอกว่าเป็นสินค้าก็ต้องทำหน้าที่ของสินค้ายังไงล่ะ” ฉันย้อ

  • มาเฟียคลั่งรัก   EP 07 สินค้าของมาเฟีย [7]

    ตุบ!“บ้าเอ๊ย แกช่วยเต้นให้มันเบาลงกว่านี้หน่อยไม่ได้รึไง” ฉันก่นด่าก้อนเนื้อในอกของตัวเองหลังจากที่ทุบสั่งสอนมันไปหนึ่งที ก่อนจะนั่งปรับลมหายใจของตัวเองต่ออีกสักพักครืด~“นายมัวไป...ริโกะ” ฉันเบิกตาโพลงด้วยความตกใจเมื่อหันไปพบว่าคนที่เลื่อนประตูและกำลังก้าวเท้าเข้ามาไม่ใช่คิราวะแบบที่คิดไว้ แต่กลับเป็นริโกะ“ตกใจทำไม ผิดหวังเหรอที่เป็นฉัน”ริโกะถามพลางเดินเข้ามาหาฉัน ใบหน้าของเธอฉาบไว้ด้วยรอยยิ้มแต่ฉันกลับแยกไม่ออกว่ารอยยิ้มนั้นเคลือบแคลงอะไรไว้หรือว่าเธอยิ้มออกมาจากข้างในจริงๆ“เธอมีอะไรกับฉันรึเปล่า หรือโอยามะสั่งให้ฉันทำอะไรอีก” ฉันถามอย่างระแวดระวังก่อนหน้านี้ฉันก็ไม่ได้คิดว่าเธอน่าไว้ใจหรอกนะ ยิ่งได้รู้ว่าเธอเป็นสินค้าอีกชิ้นหนึ่งของโอยามะ ฉันก็ยิ่งรู้สึกระแวง“เปล่า ฉันแค่แวะมาทักทายเธอตามประสาคนรู้จักน่ะ อีกสักพักคุณคิราวะถึงจะกลับขึ้นมาเพราะคุณโอยามะสั่งให้เขาพาตัวสองคนนั้นลงไปส่งข้างล่าง”“อืม ฉันจะรอเขาอยู่ที่นี่ก็แล้วกัน ขอบใจที่เธอแวะมาบอก”“รู้สึกเป็นยังไงบ้างกับการเป็นสินค้าของคุณโอยามะ” คำถามนั้นต้องการคำตอบแบบไหนกันนะ“ก็ไม่ยังไง หรือเธอคิดว่าฉันควรรู้สึกยังไงล่ะ” ฉ

  • มาเฟียคลั่งรัก   EP 07 สินค้าของมาเฟีย [6]

    “ตบจนกว่าฉันจะพอใจ”“ไอ้...”“หรือถ้าแรงไม่พอ ฉันจะให้คนของฉันช่วยสั่งสอนให้ เผื่อน้องนายจะจำ คราวหน้าคราวหลังจะได้ไม่ยุ่งกับของของคนอื่น”ทุกการกระทำและคำพูดของโอยามะแสดงถึงความเด็ดขาด เพราะมันกลั่นกรองออกมาอย่างดีแล้ว ไม่อย่างนั้นเราทุกคนจะจนแต้มกันอยู่อย่างนี้ได้ยังไง ไม่ปฏิเสธเลยว่าเขาวางแผนและคิดทุกอย่างได้รอบคอบจริงๆ ขนาดฉันยังไม่ระแคะระคายเขามาก่อนหน้านี้สักนิดเพียะ!เป็นอีกครั้งที่พี่ยูตะตบหน้าของยูริ ทั้งสองคนมองหน้ากันทั้งน้ำตา แต่ต่างคนต่างไม่มีทางเลือก ในเมื่อโอยามะไม่หยิบยื่นให้เพียะ!ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ฉันสะดุ้งเพราะเสียงนั้น จนสุดท้ายก็เห็นกับตาว่ามีเลือดไหลซึมออกมาจากมุมปากของยูริ“พอ”ตุ้บ!พี่ยูตะถึงกับทรุดตัวคุกเข่าลงไปต่อหน้ายูริเมื่อโอยามะยอมสั่งให้เขาพอ ฉันเห็นเขายกสองมือสั่นๆ ของตัวเองขึ้นมากำหมัดแน่นก่อนจะชกมันลงกับพื้นราวกับกำลังลงโทษตัวเอง“แล้วอย่าให้ฉันรู้ว่ามีใครพยายามจะยุ่งกับของของฉันอีก หลังจากนี้ห้ามติดต่อกันโดยเด็ดขาด หรือถ้าใครคิดจะลองกลับมาฆ่าของของฉัน ก็ลองดูว่าจะทำได้ก่อนจะโดนฉันฆ่ารึเปล่า”ไม่รู้ว่าทั้งหมดที่เขากำลังทำมันหมายความว่ายังไง เขาก

  • มาเฟียคลั่งรัก   EP 07 สินค้าของมาเฟีย [5]

    “ไม่นะโอยามะ” ฉันร้องเสียงสั่นเมื่อเห็นโอยามะลุกขึ้นยืนพร้อมกับยืดลำตัวขึ้นเต็มความสูงพลางตวัดสายตามองกลับไปที่ยูริ ซึ่งถึงแม้ว่าเมื่อครู่เธอจะพูดคล้ายกับไม่กลัวอะไร แต่ตอนนี้ร่างกายของเธอกลับสั่นเทิ้มไปหมด“แก้มัดยูตะ”“ไม่นะโอยามะ นายจะทำอะไร ห้ามทำร้ายพี่ยูตะกับยูรินะ!”“ฉันก็ไม่ได้บอกว่าฉันจะทำสักหน่อย”ตลอดเวลาที่โอยามะพูดกับฉัน เขาไม่หันกลับมามองฉันด้วยซ้ำเพราะว่าสายตาของเขายังคงมองตรงไปที่พี่ยูตะ ที่ตอนนี้คนของเขากำลังแก้มัดที่มือและปากให้“ลุกขึ้นยูตะ”“แกจะทำอะไร”“ฉันสั่งแค่ไหนก็ทำแค่นั้น”เสียงของโอยามะนิ่งมากจนฉันนึกกลัว และคิดว่าคนอื่นๆ ที่อยู่ในห้องนี้ก็คงรู้สึกไม่ต่างไปจากฉันสักเท่าไหร่ ตอนนี้ต่อให้อยากจะถามหรือร้องห้ามออกไป ฉันก็รู้ดีว่ามันไม่มีประโยชน์ ดีไม่ดีอาจจะทำให้โอยามะโกรธมากกว่าเดิมซึ่งอาจทำให้สิ่งที่เขากำลังจะทำเลวร้ายหนักขึ้นก็ได้พี่ยูตะค่อยๆ ลุกขึ้นยืนตามคำสั่งของโอยามะ ฉันสังเกตว่าร่างกายของพี่ยูตะสั่นเบาๆ อยู่ตลอดเวลา แถมเขายังเคลื่อนไหวร่างกายได้ช้ากว่าปกติ มันต้องเป็นเพราะอาการบาดเจ็บจากการถูกโอยามะยิงในวันนั้นแน่ๆ“ลุกขึ้นยูริ”“โอยามะ”“นั่งเฉยๆ ก่อน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status