로그인공유
หลักฐาน!
최신 업데이트:
2025-03-12 16:34:26“คุณริโอกลับมานู่นแล้ว คุณกี้ออกไปรับสิค่ะ”
“วันนี้ไม่ดีกว่าค่ะ” เอ่ยจบยอดพธูก็หมุนตัวกลับเข้าห้องนั่งเล่นไป นั่นเพราะวันนี้เธอคงไม่ต้องออกไปรับริโออย่างทุกๆ วัน “คุณกี้” วรรณาเอ่ยเรียกว่าที่นายหญิง หวังรั้งให้ออกไปรับริโอแต่สุดท้ายก็ต้องปล่อยเลยตามเลย ส่วนไพลินนั้นก็ส่งยิ้มหวานให้ริโอทันทีที่มองเห็นชายหนุ่ม แล้วตรงปรี่เข้าไปหา “กลับมาแล้วเหรอคะคุณริโอ” “ไพลิน!” “เซอร์ไพรส์ไหมคะ ที่เจอไพลินที่บ้านแบบนี้” ไพลินเข้าไปคล้องแขนของริโอไว้ พร้อมกับจงใจใช้หน้าอกขนาดห้าร้อยซีซีของตัวเองบดเบียดกับท่อนแขนแข็งแกร่งของมาเฟียหนุ่มอย่างเชื้อเชิญ ทุกครั้งที่เธอทำแบบนี้ ริโอมักจะหันกลับมามองด้วยสายตาแพรวพราวและอุ้มเธอไปที่ไหนก็ได้ เพื่อปลดเปลื้องเสื้อผ้าบนตัวของเธอออก แล้วเขาก็จัดการกลืนกินเธออย่างหิวกระหาย ไพลินหมายมั่นให้เป็นเช่นนั้น แต่ทว่าวันนี้ทุกอย่างกลับผิดแปลกไปจากทุกครั้ง เพราะนอกจากริโอไม่แสดงท่าทีดีใจที่เห็นเธอแล้ว เขากลับเฉยเมยและมองข้ามเธอไปเสียด้วยซ้ำ “คุณกี้อยู่ที่ไหน” เสียงทุ้มของริโอเอ่ยถามถึงยอดพธูขึ้นพร้อมกวาดสายตามองหาเธอไปด้วย นั่นยิ่งทำให้ไพลินไม่พอใจและอยากเขี่ยยอดพธูออกไปจากชีวิตของริโอเร็วๆ “ห้องนั่งเล่นค่ะ” วรรณาที่ออกมารอรับริโอเป็นคนเอ่ยตอบ “ไปตามคุณกี้มา” น้ำเสียงห้วนๆ เอ่ยสั่ง นั่นเพราะปกติยอดพธูจะออกมารอรับเขาเสมอ แต่ทำไมวันนี้ถึงไม่ทำเช่นเคย “ค่ะ” “แต่คุณริโอมีไพลินมารอรับอยู่แล้วทั้งคน คนอื่นไม่ต้องก็ได้ ไม่ได้สำคัญอะไร” ไพลินเอ่ยแทรกขึ้น เธอหลงคิดว่าเวลานี้เป็นคนโปรดถึงได้พูดจาไม่ระวังปาก “ฉันบอกให้ไปตามคุณกี้มา ไม่ได้ยินหรือไง” “ค่ะๆ ป้าจะไปเดี๋ยวนี้” วรรณาเอ่ยรับคำแล้วปลีกตัวไปตามยอดพธูให้ตามที่ริโอสั่งอย่างรีบร้อน เมื่อได้ฟังว่าใครให้ออกไปพบ ยอดพธูก็ถึงกับถอนหายใจ ก่อนจะออกไปพบชายหนุ่มโดยมีวรรณาเดินตามหลังมา และเมื่อเธอมาถึงเสียงห้วนๆ ของริโอก็ถามขึ้นทันที “ทำอะไรอยู่ ไม่รู้หรือไงว่าผมกลับมาแล้ว” “รู้ค่ะ” “รู้แต่ก็ไม่ยอมออกมารับ ใครคนอื่นมารับแทนทำไม” คำแทนตัวเองของริโอที่ใช้เอ่ยกับยอดพธูนั้นดูจะแตกต่างจากทุกคนจนไพลินเองก็สัมผัสได้ แม้จะเป็นเรื่องเล็กๆ แต่เธอก็อยากได้แบบนี้จากริโอบ้าง เพราะเขามักจะพูดจากับเธอด้วยคำที่ฟังดูห่างเหินเสมอๆ “ก็...” “คุณริโออย่าไปดุคุณกี้เธอเลยนะคะ วันนี้ไพลินขอออกมารับคุณเอง” ยังไม่ทันที่ยอดพธูจะได้เอ่ยตอบอะไร ไพลินก็ยอมเสียมารยาทด้วยการพูดแทรกขึ้น “ใครอนุญาตให้เธอทำแบบนั้น” “คุณริโอ” ไพลินถึงกับเสียงสั่นเมื่อหันมาสบตาของริโอเข้า เวลานี้ชายหนุ่มดูน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก แม้เธอจะยังคงคล้องแขนของเขาอยู่ แต่ทำไมถึงไม่รู้สึกอุ่นกลับรู้สึกถึงความเย็นยะเยือกที่ริโอถ่ายทอดออกมา “กลับไปซะไพลิน” “อะไรกันคะ เจอหน้ากันยังไม่ทันได้ถามไถ่ก็ไล่เสียแล้ว ไพลินก็น้อยใจเป็นนะคะคุณริโอ” แม้จะกลัวแต่ไพลินก็ไม่ยอมถอยง่ายๆ เธอเดินหมากมาถึงขนาดนี้แล้ว เรื่องอะไรจะยอมกลับ “กลับไป!” ริโอตะคอกไล่จนไพลินสะดุ้ง ส่วนยอดพธูนั้นก็แอบสะดุ้งเล็กๆ เหมือนกัน เวลาที่ริโอโกรธใครก็เข้าหน้าไม่ติด “ถ้าไพลินกลับ คุณริโอจะไม่ได้รู้ข่าวดีนะคะ” “ข่าวดี ข่าวอะไร” “ก็ข่าวดีที่ว่าไพลินกำลังท้องได้สองเดือนแล้วนะสิคะ” ไพลินลองดีในเรื่องที่เธอไม่ควรทำอย่างยิ่งยวด การกุเรื่องว่าตัวเธอท้องเพื่อจับริโอรวมถึงตั้งใจเขี่ยยอดพธูให้ออกไปพ้นทางมันไม่ใช่ทางออกที่ดีนัก เพราะนอกจากไม่สำเร็จแล้ว วิธีนี้คือการขุดหลุมเพื่อฝังตัวเองอีกด้วย “ท้องกับใคร” “คุณริโอพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง ไพลินเป็นเมียคุณนะ คุณยังจะกล้าถามอีกเหรอว่าไพลินท้องกับใคร ทั้งๆ ที่คุณคือพ่อของลูกในท้องไพลิน” “แน่ใจแล้วใช่ไหมว่าฉันคือพ่อของเด็กในท้อง” น้ำเสียงนิ่งๆ บวกกับใบหน้าเฉยชาของริโอที่แสดงออกตอนนี้ ยิ่งทำให้ไพลินกลัว ส่วนยอดพธูแม้จะตกใจแต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีใดๆ ออกมาเช่นกัน ซึ่งเธอเองก็ไม่รู้ตัวว่ามีความสามารถในรับมือกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ “นะ...แน่ค่ะ ไพลินมั่นใจ” “ถ้าอย่างนั้นก็ดี” เอ่ยจบริโอก็ลากแขนของไพลินออกไปนอกบ้านด้วยกัน พอตั้งสติได้ไพลินก็รีบถามขึ้นว่าเขาจะพาเธอไปที่ไหน “คุณริโอจะพาไพลินไปไหนคะ” “ไปเอาหลักฐาน” “หลักฐาน!” ใบหน้าสวยของไพลินที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างปราณีตเริ่มซีดอย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่ยอดพธู วรรณาและลูกน้องคนสนิทของริโอ ได้แต่ยืนมองเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นอย่างเงียบๆ
최신 챕터
มาเฟียทวงสิทธิ์รัก จุดเริ่มต้นของคนทั้งคู่ (จบ)
“ก็ที่เธอยังยื้อเวลา ไม่ช่วยเรื่องบ้านพ่อสักทีนี่ไง ไม่เรียกอกตัญญูจะให้เรียกว่าอะไร” ทัศนีย์จ้องมองยอดพธูด้วยแววตาแข็งกร้าว นี่ถ้าเข้าไปฉีกเลือดฉีกเนื้อได้ คงทำไปนานแล้ว “ฉันช่วยไปแล้ว”“โกหก”“ภรรยาผมไม่ได้โกหกครับ เธอให้คนนำเงินสดห้าล้านไปให้คุณที่บ้านแล้ว” เสียงของริโอดังขึ้น ชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องรับแขกทีหลัง เพราะไปเอาหลักฐานจากพลนั่นเอง “ฉันไม่เห็นรู้เรื่องสักนิด”“คนของผมบอกว่าวันนั้นได้ส่งเงินให้ลูกสาวคุณที่ชื่อโปรดปรานไป”“ไม่จริง เพราะถ้าได้เงินมาแล้ว ยายโปรดต้องบอกฉันสิ”“นี่ไงครับหลักฐาน” ริโอยื่นโทรศัพท์ให้ทัศนีย์ ซึ่งรูปที่เปิดค้างไว้คือรูปถ่ายของโปรดปราน ตอนที่เธอรับซองสีน้ำตาลไปจากมือของพล ริโอสั่งให้คนถ่ายรูปเก็บไว้เป็นหลักฐาน นั่นเพราะไม่เชื่อว่าครอบครัวนี้จะหยุดสร้างปัญหาให้ยอดพธู “หรือว่าเงินที่ไปยุโรปนั่นจะเป็นเงิน...” ทัศนีย์ถึงกับตาสว่าง เธอกำมือตัวเองแน่น ใจนั้นเต้นโครมครามเพราะความโกรธ ป่านนี้ โปรดปรานจะถลุงเงินที่ได้มาไปมากแค่ไหนแล้วทัศนีย์ลุกพรวดขึ้นแล้วกลับออกไปจากบ้านของริโอแบบไม่ลา ทันทีที่เข้ามานั่งในรถได้เธอก็กรี๊ดออกมาด้วยความอัดอั้น โกรธจนเลื
มาเฟียทวงสิทธิ์รัก อยากได้คำตอบ
เย็นวันนั้น ยอดพธูตัดสินใจเล่าเรื่องที่พ่อมาพบเธอที่บ้านให้ ริโอฟัง เพราะอยากให้ริโอรับรู้ด้วย แม้ชายหนุ่มจะรู้จากวรรณามาบ้างแล้วก็ตาม สีหน้าของริโอไม่ได้มีท่าทีกังวล เพราะเขานั้นพร้อมที่จะช่วยแต่ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับยอดพธู พอได้มานั่งฟังก็นึกสงสารเธอไม่น้อย เพราะถูกพ่อแท้ๆ ทอดทิ้งไปตั้งแต่เล็กๆ แถมยังไม่เคยเหลียวแลใดๆ ปล่อยให้เธอกับแม่อยู่กันอย่างลำบาก “กี้”“ค่ะ”“เรื่องนี้ถ้ากี้ไม่ยื่นมือช่วย ผมว่าก็ไม่ได้ผิดอะไร ผู้ชายบางคนก็แค่มีหน้าที่ทำให้เราเกิดมา แต่ไม่ได้ทำหน้าที่พ่ออย่างที่ควรจะทำ” ริโอเอ่ยขึ้น นั่นเพราะบนโลกใบนี้มีทั้งขาวและดำ ใช่ว่าคนเป็นลูกต้องกตัญญูต่อพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดแบบลืมหูลืมตา บางอย่างมันก็มีข้อยกเว้น “ถ้าไม่ช่วย กี้จะถูกว่าเป็นลูกอกตัญญูไหมคะ” นั่นคือสิ่งที่ ยอดพธูกังวล แต่ริโอกลับยิ้มเพราะเดาใจเธอออกว่าต้องคิดแบบนี้อยู่แน่ “ใครจะคิดยังไงก็ปล่อยเขาคิดไป เพราะเขาเหล่านั้นไม่ได้มารับรู้ความเป็นมาเป็นไปนี่ จริงไหม” ริโอยกมือขึ้นมาลูบศีรษะเล็กๆ ของยอดพธูไปมาอย่างเข้าใจ “หรือจะให้ผมจัดการเรื่องนี้ให้”“งั้นกี้ขอฝากคุณริโอด้วยนะคะ กี้...”“ผมเข้าใจ” ริโอเข้าใจควา
มาเฟียทวงสิทธิ์รัก ครอบครัว
เพราะมีหลานสาวตัวน้อยที่ชื่อว่าริชา ซึ่งกำลังน่ารักน่าหลง นั่นทำให้อิริคตัดสินใจที่จะย้ายกลับมาอยู่เมืองไทยอย่างถาวร แทนการไปๆ มาๆ ระหว่างไทยกับอิตาลี ซึ่งริโอและยอดพธูก็เห็นด้วยกับความคิดนั้นครอบครัวเป็นคำว่าครอบครัวมากขึ้น ริโอเป็นหัวหน้าครอบครัว เป็นสามี เป็นพ่อ เป็นเจ้านายที่ดีของทุกๆ คน ชายหนุ่มดูจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นตั้งแต่มีครอบครัวอย่างจริงๆ จังๆ ส่วนยอดพธูนั้นสิ่งสำคัญๆ ในชีวิตเธอตอนนี้ก็มีแค่ไม่กี่อย่าง หนึ่งคือริโอกับริชา สองก็คือครอบครัวและสามคือธุรกิจ ที่เวลาขยับขยายไปตามตลาดที่เปิดกว้างแต่บททดสอบอีกบทก็กำลังเดินทางไปหายอดพธู นั่นเพราะจู่ๆ พ่อของเธอที่ทอดทิ้งเธอกับแม่ไปตั้งแต่เด็กๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นที่บ้านแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย แม้จะสงสัยว่าพ่อรู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ที่นี่ แต่ยอดพธูก็ไม่ปริปากถามออกไป “กี้...ไม่ได้เจอกันนานเลย สบายดีไหมลูก” วรุธเอ่ยทักทาย ยอดพธูขึ้นอย่างสนิทสนม ทั้งๆ ที่ไม่เคยเลี้ยงดูแต่ทำตัวราวกับเลี้ยงมาเองกับมือ “สบายดีค่ะ” ยอดพธูเอ่ยตอบนิ่งๆ แม้ชายตรงหน้าจะได้ชื่อว่าพ่อ แต่ยอดพธูกลับไม่เคยผูกพัน ไม่แม้แต่จะคิดถึงด้วยซ้ำ“อย่างนั้นเหรอ เรื่องแม่พ่อเสียใ
มาเฟียทวงสิทธิ์รัก ความเร่าร้อนที่แสนคิดถึง 2
และเมื่อต่างก็เปลือยเปล่า แรงดึงดูดที่มีต่อกันก็ยิ่งมากขึ้น ชายหนุ่มใช้ความเป็นชายที่เวลานี้ตื่นตัวเต็มที่เสียดสีไปมาอยู่แถวๆ ต้นขาของยอดพธู พร้อมกับโน้มใบหน้าลงไปจูบปากอิ่มอีกครั้ง กระทั่งเปลี่ยนมาเป็นจูบหน้าอกอวบอิ่ม ที่เวลานี้เต็มไม้เต็มมือของริโอเหลือเกิน “หน้าอกกี้มันใหญ่ขึ้น...ใช่ไหม” ริโอเอ่ยถาม ทั้งๆ ที่เขานั้นเห็นด้วยตาและพิสูจน์ด้วยมือกับปากมาแล้ว ว่าเวลานี้หน้าอกของยอดพธูใหญ่ขึ้นมาก อาจเพราะเธอต้องให้นมลูกริโอบีบคลึงฟ้อนเฟ้นหน้าอกของยอดพธูจนเธอเสียวซ่าน ยิ่งเวลาที่เขาใช้ปลายนิ้วบีบบี้เม็ดยอดที่กำลังแข็งเป็นไตนั่นด้วยแล้ว เธอก็ยิ่งทรมานก่อนจะสะดุ้งเฮือก เมื่อริโอรับมันเข้าไปไว้ในปาก เขาทั้งดูดและใช้ลิ้นตวัดไปมาอย่างช่ำชอง จนร่างของยอดพธูอ่อนระทวย ยากจะต้านทานเขาได้จริงๆ“อื้อ...” ยอดพธูเอ่ยรับได้เพียงแค่นี้ หน้าอกเธอใหญ่ขึ้นมากแบบก้าวกระโดดก็ว่าได้ นั่นทำให้เธอต้องเปลี่ยนไซซ์ชุดชั้นในใหม่ทั้งหมด ริโอลากผ่านปลายลิ้นร้อนๆ ลงไปบนร่างกายของยอดพธู จุดไหนสนใจเป็นพิเศษก็แวะทักทายนานหน่อย ก่อนจะกลับขึ้นไปมอบจูบให้ยอดพธูอีกครั้ง เขาจงใจบดเบียดสะโพกเข้าหาเธอ นั่นก็เพื่อกระตุ้นให้ยอ
มาเฟียทวงสิทธิ์รัก ความเร่าร้อนที่แสนคิดถึง 1
“ผมก็รักกี้ คนดีของผม” ริโอยิ้มหน้าบาน ก่อนจะดึงยอดพธูเข้ามากอด เขาเคยได้ยินคนพูดว่าฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ เมื่อก่อนเขาไม่รู้ความหมายของมัน แต่ทว่าเวลานี้เขาได้รู้และได้เข้าใจเป็นอย่างดี“คุณริโอ”“ครับ”“ปล่อยกี้” ยอดพธูดิ้นยุกยิกอยู่ในอ้อมกอดของริโอ สัมผัสจากเขายังคงทำให้เธอรู้สึกวาบหวามได้อย่างเคย “ไม่เอา”“อย่าทะลึ่งนะคะ ปล่อยกี้ก่อน”“ทำไม” เสียงแหบพร่าด้วยไฟปรารถนาของริโอดังขึ้นข้างๆ ใบหูเล็กๆ ของยอดพธู นั่นเพราะเขาต้องการเธอเหลือเกิน แต่ต้องข่มใจตัวเองไว้รอจนกว่าเธอจะพร้อมอย่างเต็มใจ ริโอไม่อยากหักหาญน้ำใจของยอดพธู ทั้งๆ ที่เธอได้ชื่อว่าเป็นเมีย “กี้ต้องไปให้นมริชา”“โอเคครับ ปล่อยก็ปล่อย” เหตุผลของยอดพธูไม่อาจทำให้ริโอแย้งได้จริงๆ “อีกครึ่งชั่วโมงกี้ก็น่าจะกลับมาแล้วค่ะ” พูดจบยอดพธูก็เดินจ้ำออกไปทันที ใบหน้าเห่อร้อนราวกับคนเป็นไข้ ที่เธอกล้าพูดทิ้งท้ายบอกให้ริโอรอเธอกลับมาจากให้นมลูกแบบนั้นส่วนริโอถึงกับเอามือทุบหมอนอิงหนักๆ อย่าดีใจที่ยอดพธูจะกลับมาหา ทำแบบนี้อยู่หลายนาทีเพราะขืนตะโกนออกไป ลูกได้ตื่นและเขาก็พลอยจะอดไปด้วย ‘ผู้ชายร้ายๆ ในสายตาทุกคนอาจกลายเป็นผู้ชายอบอุ่น
มาเฟียทวงสิทธิ์รัก ได้ยินจนจบ
สองวันหลังจากนั้น ยอดพธูก็กลับมาที่บ้านของริโออีกครั้ง โดยครั้งนี้วรรณายังคงตามมาด้วย และยอดพธูก็ไม่ได้มาเพียงคนเดียว นั่นเพราะในอ้อมกอดของเธอมีลูกสาวตัวน้อยอยู่เมื่อมาถึงริโอก็พายอดพธูไปดูห้องนอนลูก ที่เขานั้นสั่งทำไว้เป็นพิเศษ ภายในห้องนอนถูกออกแบบเป็นอย่างดี รวมถึงมีของใช้ที่จำเป็นสำหรับคุณแม่อย่างยอดพธูทุกอย่างข้าวของหลายชิ้น อิริคเป็นคนจัดหาให้ โดยเฉพาะเสื้อผ้าที่คุณปู่ขยันซื้อมารอหลานคนนี้มากมาย จนถึงอายุห้าขวบเข้าไปแล้ว“ผมช่วย” สิ่งที่ริโออาสาเข้ามาช่วยนั่นคือการล้างขวดนมของ ริชา ซึ่งหลังจากนี้เขาจะยึดมาเป็นหน้าที่ของตัวเอง“กลับมาเหนื่อยๆ ไม่พักก่อนเหรอคะ” ยอดพธูเอ่ยถาม เพราะ ริโอพึ่งเข้าบ้านมาได้ไม่นานเท่านั้นเอง แม้จะอาบน้ำอาบท่ากินข้าวเย็นแล้ว แต่เขาก็ควรไปพักผ่อน“นี่แหละวิธีพักของผม วันนี้ลูกเป็นไงบ้าง” เสียงทุ้มที่แฝงไปด้วยความอบอุ่นและห่วงใยดังขึ้นข้างๆ ยอดพธู โดยที่มือนั้นก็ยังขะมักเขม้นกับการล้างขวดนม เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ริโอได้ทำ “งอแงเพราะท้องอืดนิดหน่อยค่ะ พอป้าวรรณเอามหาหิงค์ทาท้องให้ก็สบายตัวขึ้น พักนี้กินจุขึ้นด้วย ดูได้จากขวดนมที่ล้างแทบไม่ทัน” แค่ได้พ
다른 추천
