บรรยากาศบนโต๊ะอาหารค่อนข้างดำเนินการไปอย่างเรียบตึง จะมีเพียงแต่เสียงพูดคุยกับระหว่างพิพัฒน์และคาเดนเท่านั้น ไอรินนั่งหน้าบึ้งตึงไม่สบอารมณ์ไม่พูดไม่จาอยู่ข้างศศิวิมลสาวสวยหน้าตาดีที่อยู่ในชุดเดรสสีฟ้าดูเรียบร้อยอ่อนหวานแต่จริงๆแล้วเธอไม่ได้ดูอ่อนหวานเหมือนดั่งเช่นหน้าตาของเธอเลย พิพัฒน์นั่งอยู่หัวโต๊ะอาหารโดยมีคาเดนนั่งอยู่ฝั่งซ้าย และฝั่งขวาเป็นไอรินกับศศิวิมลที่นั่งข้างๆกันอยู่
เวลาดำเนินไปเรื่อยๆจวบจนมื้อเที่ยงผ่านพ้นไป ไอรินเมื่อทานอาหารเสร็จสรรพ เธอรีบขอตัวขึ้นห้องไปทันที เนื่องจากพิพัฒน์ต้องคุยธุระกับคาเดนจึงปล่อยให้ไอรินกลับขึ้นห้องไปโดยไม่ได้ว่าอะไรเธอ
ไอรินเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง ดวงตากลมโตกวาดสายตามองไปรอบห้องนอนสไตล์โมเดิร์นลักชัวรี่โทนสีขาวครีมสะอาดตา ทุกอย่างยังเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง ถึงเธอจะไม่ได้อยู่ที่นี้มานานแต่ป้าดวงใจก็คงให้คนขึ้นมาทำความสะอาดปัดกวาดเช็ดถูตลอดเวลา ห้องของเธอจึงยังคงสะอาดเป็นระเบียบอยู่เช่นนี้
หญิงสาวล้วงหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าแบรนด์เนมสีดำราคาแพงของบริษัทพ่อเธอขึ้นมา พร้อมกับเลื่อนหน้าจอกดโทรออกหาใครบางคนที่เธอคิดถึงมากอีกคนหนึ่งเช่นกัน รอสายอยู่ไม่นานปลายสายก็รับสายและเอ่ยขึ้นเสียงหวาน
‘สวัสดีค่ะ’
“แพร นี่รินเอง” ไอรินเอ่ยเสียงนุ่มนวลส่งผ่านโทรศัพท์ไป
แพรวา เพื่อนรักที่สุดของไอรินและสามารถพูดคุยกับเธอได้ทุกเรื่องและพ่วงตำแหน่งดีไซน์เนอร์ฝีมือดีที่สุดในบริษัทของพ่อเธออีกด้วย
‘ริน นี่มันเบอร์โทรจากที่ไทยนิ รินกลับมาไทยแล้วหรอ’
“ใช่ รินกลับมาอยู่ที่ไทยแล้ว”
‘สบายดีไหมริน’
“เรื่อยๆ เหมือนเดิม แล้วแพรละเป็นไงบ้างทางนี้”
‘งานเยอะงานยุ่งเหมือนเดิมเลย’
“รินเบื่ออยากไปเที่ยว แต่ไม่รู้ว่าที่นี้มีร้านไหนน่าสนใจบ้าง”
‘งั้นเดี๋ยวเลิกงานแพรโทรหานะ’
“โอเคจ้ะ”
‘ชวนยัยปีใหม่กับสกายไปด้วยไหม’
“ได้สิ ไปหลายๆคนสนุกดี”
‘จ้า งั้นแพรวางก่อนนะเดี๋ยวรีบทำงานต่อก่อนนะ’
“จ้า เจอกันนะ”
‘เจอกันจ้า’
สิ้นเสียงของแพรวา ไอรินจึงกดวางสายทันที เสื้อผ้าที่บ้านเธอไม่ค่อยมีสักเท่าไหร่ส่วนใหญ่จะอยู่ที่คอนโดหมด คิดได้ดังนั้นหญิงสาวจึงรีบเดินออกจากห้องลงมายังชั้นล่างอย่างรวดเร็ว ไอรินก้าวเดินจะออกจากบ้านไปแต่ทว่าเสียงของพิพัฒน์ก็ทำให้เธอหยุดชะงักหันขวับไปมองตามเสียง
“จะไปไหน”
“กลับคอนโดค่ะ” ไอรินเอ่ยพร้อมกับจ้องหน้าบิดาพลางตวัดสายตาสลับไปมองหน้าคาเดนที่ยืนอยู่ข้างๆพิพัฒน์
“เพิ่งมาไม่ถึงครึ่งวัน ก็จะกลับแล้วหรอ” พิพัฒน์ประชดประชันลูกสาวตัวดี
“รินจะไปเที่ยว ที่บ้านไม่มีชุดเลยจะกลับไปอาบน้ำแต่งตัวที่คอนโด”
“เที่ยวที่ไหน”
“ไปผับค่ะ แต่ยังไม่รู้ที่ไหนเดี๋ยวให้ยัยแพรพาไป”
“พอดีเลย พี่ชายคุณคาเดนเปิดผับอยู่ แกก็ไปที่นั้นสิฉันจะได้หายห่วง”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“ไอริน” พิพัฒน์กดเสียงต่ำใส่หญิงสาว ซึ่งไอรินก็รู้ความหมายของมันดี มันก็คือเธอห้ามขัดใจบิดาของเธอนั่นเอง
“มันอยู่ที่ไหนละคะ”
“CC Club ครับ ถ้าไอรินไปเดี๋ยวพี่ให้คนคอยดูแลเป็นพิเศษเลยนะ” คาเดนเอ่ยตอบเสียงนุ่มนวล
“เดี๋ยวรินไปที่นั้นค่ะ แต่ไม่ต้องให้ใครมาดูแลอะไรทั้งนั้นแหละค่ะ”ไอรินตอบกลับด้วยน้ำเสียงกระแทกกระทั้นถึงจะพยายามปิดมันแต่เธอก็เก็บซ่อนความไม่พอใจไว้ไม่มิด
คาเดนอมยิ้มกับท่าทางของไอริน ถึงไอรินจะดูเชื่อฟังพิพัฒน์แต่ก็ดูไม่ได้เต็มใจสักเท่าไหร่ ไม่ว่าจะรู้สึกอะไรไอรินจะแสดงออกทางสีหน้าได้อย่างชัดเจน
“หมดธุระแล้วใช่ไหมคะ รินขอตัวค่ะ”
สิ้นเสียงไอรินรีบหันหลังก้าวเดินออกไปจากบ้านด้วยท่าทางมาดมั่นอย่างรวดเร็ว
“เฮ้อ ผมละเหนื่อยใจกับลูกสาวจริงๆ ต้องขอโทษคุณคาเดนด้วยนะครับ” พิพัฒน์ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา
“ไม่เป็นไรครับ ค่อยๆสอนเธอไปเดี๋ยวเธอก็เรียนรู้ได้เองแหละครับ” คาเดนแสร้งเล่นบทเป็นคนดี
“ครับ”
“ไม่ต้องห่วงนะคุณพิพัฒน์ ผมจะให้คนตามเฝ้าดูเธออยู่ห่างๆให้ครับ”
“ขอบคุณนะครับคุณคาเดน”
“ยังไงเรื่องงานเดี๋ยวผมติดต่อหาอีกครั้งนะครับ”
“ได้ครับ”
“ขอตัวก่อนนะครับ”
“เชิญครับ”
สิ้นเสียงของพิพัฒน์ คาเดนจึงก้าวเดินออกจากคฤหาสน์หลังใหญ่เดินตรงไปยัง รถยนต์ราคาเเพงรุ่น Rolls-Royce Cullinan สีดำเงาที่จอดเรียงรายอยู่หน้าคฤหาสน์สามคันพร้อมกับชายชุดดำยืนตัวตรงอยู่หลายคนอย่างเป็นระเบียบ
“ไปไหนต่อครับนาย” เซนต์ บอดี้การ์ดคนสนิทที่พ่วงตำแหน่งคนขับรถให้คาเดนเอ่ยขึ้นเสียงเข้มทันทีที่คาเดนขึ้นรถมา
“ไปโรงแรม กูจะไปเคลียร์งานต่ออีกสักหน่อยแล้วเย็นค่อยไปผับ” เสียงทุ้มของคาเดนเอ่ย
“ครับนาย”
(Irene Talk)
ไอรินขับรถสปอร์ตคันหรูคู่ใจยี่ห้อ Porsche Cayman GTS สีแดงเงาราคาหลายล้านออกจากคฤหาสน์หลังใหญ่โตออกมาอย่างรวดเร็ว
ปรื้นนน
เสียงรถสปอร์ตหรูดังลั่นไปทั่วท้องถนนเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่ที่คอมโดมิเนียมใหญ่ใจกลางกรุง คอมโดสูงใหญ่ตระการตาชื่อว่าไนท์บริดจ์เรสซิเดนซ์ติดกับห้างหรูสูงถึง 40 ชั้น ส่วนห้องพักมีหลายขนาดและหลายไชส์ให้ผู้เช่าซื้อได้เลือกสรรตามที่ใจต้องการ ไอรินอยู่ชั้นที่ 30 ซึ่งบนชั้นที่เธออยู่มีเพียงแค่สี่ห้องเท่านั้น
ร่างแบบบางจอดรถอยู่ที่ลานจอดรถด้านล่างเสร็จสรรพ มือบางหยิบแว่นกันแดดสีดำยกขึ้นมาสวมใส่ไว้ ก่อนจะก้าวลงจากรถและเดินอย่างสง่าผ่าเผยตรงมายังลิฟต์หรูเพื่อขึ้นไปยังบนห้องของเธออย่างช้าๆ
เวลาผ่านไปไม่นานร่างสะโอดสะองก็มาถึงยังหน้าห้องของเธอ มือบางยกขึ้นมากดรหัสอยู่ชั่วครู่
ติ้ดดด แอดด
ไอรินเปิดประตูเข้าไปในห้องของตัวเองช้าๆ ภายในคอนโดของเธอมีการจัดสรรปันส่วนห้องไว้อย่างชัดเจน ทุกห้องตกแต่งเป็นสไตล์โมเดิร์นสีเทาดำดูเรียบหรู หญิงสาวก้าวตรงไปยังห้องนอนใหญ่พร้อมกับทิ้งตัวลงนอนบนเตียงสีดำขาวอย่างหมดแรง
หญิงสาวรู้สึกเหมือนตัวเองเพิ่งออกไปรบกลับมาเลย ทั้งต้องฟาดฟันกับพ่อของตัวเองทั้งต้องคอยนั่งปั้นหน้าให้แขกสายตาเจ้าเล่ห์ที่มาเยือน ดีนะที่วันนี้เธอไม่ต้องมาเถียงกับยัยแม่เลี้ยงตีสองหน้าอีกไม่งั้นเธอคงประสาทกินแน่
เวลาผ่านพ้นไปจวบจนถึงเวลาของอาหารค่ำ ชายหนุ่มจัดเตรียมดินเนอร์ส่วนตัวสุดแสนจะหรูหราไว้ให้หญิงสาวที่ริมชายหาด แสงไฟสลัวๆ เป็นทางเดินตั้งแต่ลงจากบ้านพักมาจนถึงโต๊ะอาหารที่มีอาหารทะเลมากมายหลากหลายอย่างวางเต็มโต๊ะไปหมด“นี่คุณเตรียมไว้เพื่อเราเลยเหรอคะ” เสียงหวานเอ่ยถามชายหนุ่ม“ใช่”“ขอบคุณนะคะ”“เรื่องแค่นี้จะขอบคุณทำไมละไอริน มากกว่านี้ผัวก็ให้ได้”“รินขอบคุณสำหรับทุกเรื่องค่ะ ขอบคุณที่ดูแลเอาใจใส่รินเป็นอย่างดีนะคะ”“ไม่ต้องขอบคุณหรอก เพราะผัวทำอะไรก็ต้องหวังผลตอบแทนอยู่แล้ว” ชายหนุ่มเอ่ยพลางมองจ้องไปที่หน้าอกอวบอิ่มของหญิงสาว“คนบ้า กินข้าวกันเถอะค่ะ..รินหิวแล้ว”“หึหึ” ชายหนุ่มหัวเราะชอบใจกับท่าทางของหญิงสาวทั้งสองคนนั่งลงบนเก้าอี้และค่อยๆ ทานอาหารที่เชฟฝีมือดีรังสรรค์มาให้พวกเขากันอย่างช้าๆสองชั่วโมงผ่านไป หลังจากที่มื้อค่ำสุดโรแมนติกผ่านพ้นไป คาเดนและไอรินก็กลับเข้ามาในบ้านพักส่วนตัวสุดหรูหราทันทีไอรินก้มๆ เงยๆ เก็บเสื้อผ้าออกมาจากกระเป๋าเดินทางเพื่อที่จะแขวนที่ราวในตู้เสื้อผ้า ส่วนคาเดนนั้นก็เอาแต่นั่งมองภรรยาคนสวยอยู่ตรงปลายเตียงด้วยสายตาหื่นกระหายมาเฟียหนุ่มนั่งมองร่างบางอ
@เกาะพีพี กระบี่สองสามีภรรยากำลังนั่งเรือสปีดโบ๊ทจากโรงแรมที่ภูเก็ตของเขามายังเกาะพีพี เมื่อคืนพวกเขามาถึงภูเก็ตก็ใช้เวลาไปเกือบครึ่งวันแล้วเนื่องจากพวกเขาขับรถมาจึงต้องนอนพักที่โรงแรมของมาเฟียหนุ่มก่อน ครั้นจะให้นั่งเครื่องบินมาเขาก็เป็นห่วงภรรยาที่กำลังท้องกำลังไส้อยู่ไอรินค้างคาใจเรื่องของสกาย เธอจึงถามคาเดนอีกครั้งและได้คำตอบว่าชายหนุ่มขังเธอไว้ที่คุกใต้ดินที่มืดสนิทแต่มีคนคอยส่งข้าวส่งน้ำให้เธอทุกวัน ไอรินรู้สึกสงสารเธอจับใจจึงคุยกับสามีให้ปล่อยตัวเธอไปแล้วส่งเธอกลับไปที่บ้านให้พ่อของเธอ ซึ่งคาเดนไม่ได้เห็นด้วยเท่าไหร่แต่ก็ต้องยอมให้ศรีภรรยา แต่ทว่าไม่นานพวกเขาก็ได้ข่าวว่าสกายเป็นโรคจิตเภทขั้นรุนแรงต้องเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลจิตเวชเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง เรือสปีดโบ๊ทก็มาจอดสนิทที่ท่าเรือของโรงแรมหรูแห่งหนึ่งที่อยู่ติดกับทะเลสีฟ้าคราม ซึ่งมาเฟียหนุ่มก็พอจะรู้จักกับเจ้าของโรงแรมแห่งนี้เช่นกัน โรงแรมหรูที่ชายหนุ่มเลือกเป็นโรงแรมที่ดีที่สุดของเกาะนี้ มีทั้งบ้านพักส่วนตัวที่อยู่กันหลายคนและเป็นห้องพักที่อยู่บนอาคารสำหรับนักท่องเที่ยวที่มากันแค่สองสามคนร่างอรชรสวมชุดมินิเดรสส
สามอาทิตย์ต่อมา…พิธีวิวาห์สุดอลังการถูกจัดขึ้นในโบสถ์ของตระกูลแคสเซียสอย่างรวดเร็ว ทุกอย่างถูกรังสรรค์ขึ้นมาด้วยเม็ดเงินมหาศาลของมาเฟียหนุ่มสุดหล่อเหลา มาเฟียหนุ่มพาไอรินไปพบกับครอบครัวอย่างเป็นทางการเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วพร้อมกับบอกพวกท่านว่าไอรินกำลังตั้งครรภ์อยู่ หญิงสาวได้มีการขอโทษขอโพยผู้ใหญ่จากใจจริงที่เธอทำอะไรลงไปโดยไม่คิดจนทำให้ตระกูลของแคสเซียสเสื่อมเสียชื่อเสียง แต่ทว่าบิดามารดาของคาเดนก็ไม่ได้ถือโทษโกรธเคืองไอรินแต่อย่างใดแขกเหรื่อที่มาร่วมงานก็ล้วนเป็นไฮโซ นักธุรกิจ ที่แต่งกายหรูหราสวมเครื่องเพชรเม็ดโตให้สมกับฐานะเพื่อโอ้อวดกัน ตรีมงานในวันนี้เป็นโทนสีขาวฟ้า แขกผู้มีเกียรติทั้งหลายจึงเลือกสรรเสื้อผ้าให้เข้ากับตรีมงานเช่นกันร่างอรชรสวมชุดเจ้าสาวเกาะอกสีขาวสะอาดตาราคาหลายล้าน ดีไซน์แบบผ้าชีทรูบางคล้องคอกับแขนยาว กระโปรงหางปลายาวรัดรูปเห็นส่วนโค้งเว้าของเอวคอดกิ่งได้อย่างชัดเจน ผมยาวดกดำถูกเกล้าผมมวยต่ำ ปล่อยเส้นผมให้ดูฟุ้งเล็กน้อยพร้อมกับติดเครื่องประดับที่เป็นเพชร เป็นทรงผมที่ดูเรียบง่ายแต่เพิ่มความละมุนให้กับใบหน้าเจ้าสาวได้เป็นอย่างดี เสียงไวโอลินบรรเลงขึ้นเบาๆ ทำใ
หลายวันผ่านไป มาเฟียหนุ่มและไอรินย่างกรายเข้ามาภายในบริษัทของพิพัฒน์เพื่อเรียนเชิญเพื่อนรักอย่างแพรวาไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวในงานแต่งของพวกเขา โดยมีบอดี้การ์ดร่างกำยำหลายคนเดินตามหลังมาติดๆพวกเขาเดินตรงไปยังแผนกดีไซน์อย่างรวดเร็ว ไอรินเข้ามาถึงแผนกก็เห็นเพื่อนรักกำลังยุ่งกับการออกแบบเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ที่ต้องรีบทำให้เสร็จเพราะต้องเปิดตัวก่อนสิ้นปีนี้ อาการแพ้ท้องของชายหนุ่มเริ่มดีขึ้นเพราะเขาจับว่าที่เจ้าสาวกินอยู่ทุกวัน หากวันไหนไม่ได้กินหญิงสาวเขาก็จะรู้สึกพะอืดพะอมเหมือนจะอ้วกอยู่ตลอดทั้งวันเลย “ยุ่งอยู่ไหมจ๊ะแพร” ไอรินเอ่ยถามแพรวาเมื่อได้ยินเสียงของเพื่อนรักจึงเงยหน้าขึ้นมาจากงานที่กำลังวาดออกแบบเค้าโครงอยู่ “ริน..คุณคาเดนสวัสดีค่ะ” แพรวาวาดดินสอลงที่โต๊ะอย่างรวดเร็ว “ครับ” คาเดนตอบกลับสั้นๆ “คุณเซนต์สวัสดีค่ะ ไม่เจอกันนานเลยนะคะ” แพรวาชะเง้อหน้าไปมองบอดี้การ์ดคนสนิทของคาเดนที่ยืนอยู่ข้างหลังเจ้านาย “สวัสดีครับคุณแพรวา” เซนต์ส่งยิ้มอบอุ่นกลับไปให้เจ้าหล่อน “มากันได้ไงคะเนี่ย มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ” แพรวาเอ่ยถามต่อ “พอดีว่ารินจะขอให้แพรไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้รินหน่อยได้ไหม”
สามวันผ่านไป…มาเฟียหนุ่มพาไอรินมาลองชุดแต่งงานที่ห้องชุดสุดหรูหราโทนสีขาวสะอาดตาทั้งร้าน ตั้งแต่ช่วงเที่ยงของวันจวบจนเวลาผ่านไปเกือบถึงห้าโมงเย็น เมื่อพวกเขาลองชุดจนได้ชุดที่พอใจแล้ว ชายหนุ่มก็พาไอรินมายังคฤหาสน์อัครเมธาสกุลต่อคาเดนได้ติดต่อไปหาบิดาและมารดาของตัวเองเรื่องที่ไอรินตั้งครรภ์และพวกท่านก็ดีใจมากต้องการให้จัดงานแต่งโดยเร็วที่สุด ใช้เวลาไม่นานรถคันหรูสีดำเงาก็เข้ามาจอดสนิทลงที่ลานจอดรถของคฤหาสน์หรูอย่างช้าๆชายหญิงเดินเข้ามาภายในห้องโถงใหญ่ก็พบกับพิพัฒน์กำลังนั่งจิบชาอยู่คนเดียวบนโซฟาตัวใหญ่ “พ่อไม่ได้ไปทำงานหรอคะวันนี้” ไอรินเอ่ยถามทันทีที่เดินเข้ามาในห้อง “พ่อกลับมาไวนะ” พิพัฒน์วางแก้วน้ำชาในมือลงพลางตอบกลับลูกสาว “เป็นไงบ้างละวันนี้ไปลองชุดแต่งงานกันมาเป็นไงบ้าง” ชายแก่ถามต่อ “รินชอบใส่ชุดเกาะอกค่ะ แต่คุณคาเดนไม่ชอบให้ใส่เกาะอก แต่ก็ได้ชุดที่ถูกใจแล้วละค่ะ” “ก็ชุดเกาะอกมันโป๊เกินไป” เสียงทุ้มของคาเดนเอ่ย “ดีแล้วละลูก อย่าแต่งตัวโป๊มากสิ ผู้ชายยังไงก็ต้องหวงเมียเป็นธรรมดา” พิพัฒน์เสริมต่ออย่างเข้าข้างว่าที่ลูกเขยสองคนชายหญิงเดินมานั่งลงที่โซฟาตัวใหญ่ตรงข้ามกับพิ
เวลาผ่านไปจวบจนพลบค่ำของวัน มาเฟียหนุ่มกำลังจะพาไปหญิงสาวกลับเพนท์เฮาส์ ไอรินจึงขอตัวไปเก็บของบนห้องก่อน หญิงสาวใช้เวลาเก็บของที่จำเป็นไม่นานเพราะเสื้อผ้าของเธอคาเดนบอกว่าเขายังเก็บไว้เหมือนเดิมทุกอย่าง หลังจากเก็บของเสร็จไอรินก็เปิดประตูห้องนอนออกมา และก็พบกับศศิวิมลที่กำลังยืนรอเธออยู่ด้วยแววตาท่าทางไม่เป็นมิตรเหมือนดั่งเช่นทุกครั้งเวลาพวกเธออยู่กันสองต่อสอง “มีอะไร” ไอรินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว “อย่าคิดนะว่าตัวเองท้องแล้วทุกอย่างจะต้องตกเป็นของเธอ” เจ้าหล่อนยืนกอดอกเอ่ยด้วยท่าทางน่าหมั่นไส้ “ฉันหรือเธอกันแน่ที่คิดแบบนั้น ทุกอย่างมันเป็นของครอบครัวฉันมาตั้งแต่แรกแล้ว มีแต่เธอนั่นแหละที่คิดจะมาชุบมือเปิบไปง่ายๆ” ไอรินเอ่ยพลางเดินไปเผชิญหน้ากับศศิวิมลทำให้เจ้าหล่อนหายใจออกแรงด้วยความโมโห ก่อนที่พวกเธอจะมีปากเสียงกันต่อก็มีเสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยขึ้นมาก่อน “ไอริน” มาเฟียหนุ่มสองมือล้วงกระเป๋าค่อยๆ ก้าวเดินมาใกล้ๆ ไอริน ศศิวิมลจึงแสร้งทำสีหน้าปกติ “คุณคาเดน ขึ้นมาทำไมคะ” ไอรินเอ่ย “เห็นขึ้นมานานแล้ว มีอะไรหรือเปล่า” “ไม่มีค่ะ รินเก็บของเสร็จแล้วไปกันเถอะค่ะ” หญิงสาวเดินไปคล