บทที่ 4

ไอรินนอนครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่จนตัวเธอเผลอหลับไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ร่างบางสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับหยิบดูโทรศัพท์มือถือก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบหกโมงเย็นแล้ว หญิงสาวรีบพิมพ์ข้อความส่งไลน์ทิ้งให้แพรวาถึงสถานที่นัดเจอกัน ยังไงเธอก็ไม่สามารถขัดใจพ่อของเธอได้อยู่แล้ว

เมื่อพิมพ์ข้อความส่งหาแพรวาเสร็จ ไอรินจึงรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำที่ติดกับห้องแต่งตัวเพื่ออาบน้ำชำระร่างกายทันที

เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมง หญิงสาวร่างอรชรสวมชุดรัดรูปเกาะอกสีดำสายเดี่ยวพูกคอเว้าหลัง ด้านหน้าตรงหน้าอกออกแบบเป็นห่วงสองห่วงด้านหน้า ทำให้เห็นร่องหน้าอกขาวผ่องได้อย่างชัดเจนมากยิ่งขึ้น ผมยาวสลวยถูกดัดลอนปลายเล็กน้อยปล่อยลงมาคลอเคลียกับแผ่นหลังเปลือยเปล่า รองเท้าและกระเป๋าถือใบจิ๋วสีดำเข้ากัน ยิ่งทำให้ทุกอย่างที่อยู่บนร่างกายของเธอนั้นมันช่างสมบูรณ์แบบยิ่งนัก

ไอรินก้าวเดินออกมาจากลิฟต์ตรงมายังรถสปอร์ตคันสีแดงเงาของเธอ มือเล็กยกขึ้นสยายผมเล็กน้อย ความสวยสดและความมาดมั่นของไอรินทำให้ผู้คนที่เดินผ่านเธอไปถึงกับต้องเหลียวหลังมองเธอ แต่เพราะใบหน้าสวยที่เอาแต่บึ้งตึงไม่ยิ้มแย้มให้ใครนั้น จึงทำให้ไม่มีผู้ใดกล้าทักทายหรือเข้ามาพูดคุยกับเธอ

รถสปอร์ตคันหรูเคลื่อนตัวออกจากคอนโดใหญ่ทันทีที่ร่างบางก้าวขึ้นรถได้ เคลื่อนตัวไปตามถนนเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่หน้าผับแห่งหนึ่งที่ดูใหญ่โตกว่าผับในเมืองกรุงที่อื่นเป็นสิบเท่าตัวเลย ร่างบางกำลังหาที่จอดรถอยู่ทว่าเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น ไอรินหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าเพียงมือเดียวเท่านั่น ส่วนมืออีกข้างก็ยังคงกำพวงมาลัยขับรถอยู่

Praewa

“ฮัลโหล” ไอรินเอ่ยขึ้นทันที่ที่กดรับสายเมื่อเห็นเบอร์ที่โทรมาคือแพรวาเพื่อนของเธอ

‘ถึงไหนแล้วริน’

“รินถึงแล้ว กำลังหาที่จอดรถอยู่”

‘พวกเราถึงกันครบทุกคนแล้วนะ อยู่โซนวีไอพี01นะ’

“โอเค เจอกันจ้า”

‘จ้า’

สิ้นเสียงแพรวา ไอรินกดวางสายและขับรถวนหาที่จอดอีกครั้งจนได้ที่จอดรถวีไอพีใกล้ๆทางเข้าเพราะเธอก็ไม่อยากเดินไกลเหมือนกัน

ร่างอรชรย่างกรายเข้ามาในผับหรูอย่างสะโอดสะอง หนุ่มน้อยใหญ่ต่างพากันจ้องมองสาวสวยหน้าเหวี่ยงกันตาไม่กระพริบ บางคนจับจ้องที่ใบหน้าสวยส่วนบางคนจับจ้องที่หน้าอกใหญ่กับหุ่นนาฬิกาทรายเอวคอดกิ่งของเธอ แต่กระนั้นไอรินก็ไม่สนใจสายตาพวกนั้นอยู่ดี ผู้ชายพวกนั้นก็ได้แค่มองนั่นแหละ

ไอรินก้าวเดินผ่านนักท่องราตรีมากมายในโซนหน้าเวทีที่มีดีเจกำลังเล่นแผ่นเสียงดนตรีอย่างเมามันส์ ดวงตากลมโตกวาดสายตามองหาป้ายโซนวีไอพีจนกระทั่งเธอพบว่ามันอยู่ชั้นสอง ร่างบางรีบก้าวยาวๆตรงไปยังโซนวีไอพีที่กลุ่มเพื่อนของเธออยู่อย่างรวดเร็ว

“ไอรินมาแล้ว” แพรวาเอ่ยขึ้นทันทีที่เห็นร่างอรชรของไอรินเดินมา

หญิงสาวย่อตัวนั่งลงบนโซฟานุ่มสีขาวทรงตัวแอลข้างๆแพรวา โซนวีไอพีจัดว่าเป็นโซนที่ค่อนข้างส่วนตัวแต่คงไม่เท่าห้องวีไอพีที่มีไว้สำหรับคุยธุรกิจและสังสรรค์กันต่อได้ แต่ละโซนจะมีแค่โต๊ะแค่ประมาณ10โต๊ะเท่านั้นที่เรียงกันค่อนข้างที่จะห่างพอตัว เหมาะสำหรับพวกดารานักแสดงหรือนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงอยากมาเที่ยวแล้วไม่ชอบวุ่นวายกับคนเยอะๆอย่างโซนธรรมดาแต่ก็ไม่ได้ฟิลชอบห้องวีไอพีคุยธุรกิจ นับว่าโซนวีไอพีของที่นี้ช่างตอบโจทย์เลยทีเดียว

“ว้าววว ดูสิว่าใครมา” ปีใหม่ นักแสดงแนวหน้าของประเทศไทยเอ่ยทักทายไอริน

“ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะยัยริน” สกาย ลูกสาวเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์ที่นั่งอยู่ข้างปีใหม่เอ่ย

“สบายดีกันไหมทุกคน” ไอรินส่งยิ้มอ่อนๆให้กลุ่มเพื่อนของเธอ ถึงพวกเราทั้งสี่คนจะอยู่ในกลุ่มเดียวกัน แต่คนที่เธอสนิทที่สุดก็คือแพรวา

“สบายดีจ้า ดีนะยัยแพรวาโทรมาบอกก่อนว่ามาที่นี้ เพราะถ้าเป็นที่อื่นฉันคงไปไม่ได้อะ” ปีใหม่เอ่ย

“ทำไมละ” แพรวาถามอย่างสงสัย

“ก็เจ้าของที่นี้นะสิเส้นใหญ่มาก ตระกูลของพวกเขามีอิทธิพลมากเลยนะในสังคม พวกนักข่าวเลยไม่กล้าเข้ามาเหยียบที่นี้เลย พวกดารานักแสดงนางแบบเลยชอบมาเที่ยวผับนี้กันเยอะ”

“รวมถึงเธอด้วยใช่ไหม”

“ใช่สิ ถ้านัดกันไปที่อื่น ฉันก็คงไปไม่ได้หรอก เพราะผู้จัดการฉันไม่ให้ไปแน่ๆ”

ไอรินไม่ได้ตอบกลับอะไรเธอนั่งฟังแพรวาและปีใหม่คุยกัน เพราะปกติไอรินก็ค่อนข้างจะพูดน้อยมาตั้งแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว จนกระทั่งเสียงของสกายเอ่ยถามเธอขึ้นมา

“กลับมาอยู่ไทยตลอดเลยไหมรินหรือแค่มาเที่ยวเล่น”

“กลับมาอยู่เลย พ่อให้ไปศึกษางานที่บริษัทอะ”

“ดีเลย”สกายตอบ

“จริงหรอริน งั้นเราก็ได้เจอกันทุกวันเลยสิ” เป็นแพรวาที่เอ่ยขึ้นอย่างดีใจพร้อมกับกอดรัดเรียวแขนเล็กของไอรินเอาไว้

“จริงจ้า แต่รินขอเวลาพ่อไว้อีกสักสองสามวันนะ ขอเตรียมตัวก่อน”

ไอรินตอบกลับพร้อมกับยกแก้วไวน์ขึ้นมากระดกจิบเบาๆ

“งั้นวันนี้เรามาฉลองกันดีกว่า นานๆจะอยู่กับครบแบบนี้” ปีใหม่ยกแก้วขึ้นมาชูขึ้นตรงหน้า ทั้งสามสาวจึงยกแก้วขึ้นมาตามปีใหม่

“ชนจ้า” ปีใหม่เอ่ย

“ชน!” แพรวาสาวร่าเริงเอ่ยต่อ

ไอรินยิ้มบางๆพร้อมกับยกแก้วชนกับเพื่อนๆของเธอ

เคร้งง!

“หมดแก้วว” ปีใหม่นานๆทีจะได้ออกมาผ่อนคลายแบบนี้และยังได้อยู่กับเพื่อนสาวครบแก๊ง วันนี้เธอจึงรู้สึกสนุกและมีความสุขเป็นพิเศษ

ทั้งสี่คนยกแก้วไวน์ขึ้นมากระดกพร้อมกันดื่มจนหมดแก้ว หลังจากนั้นพวกเธอก็พูดคุยอัพเดทเรื่องราวต่างๆในชีวิตของแต่ละคน ส่วนไอรินก็ไม่ได้เล่าอะไรในชีวิตให้เพื่อนของเธอฟังมากนักเพราะไม่มีอะไรที่ให้น่าจดจำสักอย่างเลยในชีวิตของเธอ

(Kaden Talk)

ร่างสูงใหญ่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องวีไอพีประจำของพวกเขา โดยมีพี่ชายของเขา เคแลน แคสเซียส ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาดูเคร่งขรึมมาดนิ่งนัยน์ตาสีเทาดุดันเหมือนคาเดนนั่งอยู่ข้างๆ ส่วนตรงข้ามเป็นนักรบหนุ่มไทยหน้าคมเข้มมีเสน่ห์ นั่งอยู่ข้างๆมาร์วินลูกครึ่งไทย-อเมริกัน พวกเขากำลังนั่งดื่มเหล้าผ่อนคลายกันอยู่ ซึ่งกลุ่มชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหมือนเทพบุตรแต่นิสัยแต่ละคนเหมือนดั่งเช่นซานตา พวกเขาจะนัดกันมาทุกวันเป็นปกติอยู่แล้ว หากใครเบื่อๆเซ็งๆหรือเครียดเรื่องงานก็สามารถมานั่งกินเหล้าพักผ่อนหย่อนใจได้

“โรงแรมใหม่ที่ภูเก็ตที่เพิ่งเปิดตัวไปเป็นไงบ้างวะ” เคแลนเอ่ยถามน้องชาย

“ก็ดี ไม่ได้ติดปัญหาอะไร กูให้ไอ้มูอัสมันอยู่ดูที่นั่นไปก่อนช่วงนี้”คาเดนตอบกลับเสียงเข้ม

“อือ”

“พวกมึง วันนี้กูกลับก่อนนะ” มาร์วินยกนาฬิกาข้อมือราคาแพงขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว

“ทำไมกลับไววะ” นักรบหันไปถามมาร์วิน

“มีธุระ”

“มีธุระหรือมีสาววะ” นักรบมองหน้ามาร์วินอย่างยียวน

“เสือก กูไปละ” มาร์วินยกแก้วเหล้ากระดกพรวดเดียวหมด ก่อนจะวางแก้วลงบนโต๊ะแล้วเดินเดินจ้ำอ้าออกไปอย่างรวดเร็ว

“กูไปเข้าห้องน้ำนะเดี๋ยวมา” คาเดนเอ่ยพร้อมกับยืนขึ้นก้าวเดินออกจากห้องมาทันที

เขาอยากจะไปดูสาวสวยที่เป็นเป้าหมายของเขาสักหน่อยว่าได้มาที่ผับของเขาตามที่รับปากกับพ่อเธอไว้ไหม คาเดนก้าวเดินออกมาจากห้องวีไอพีพลางกวาดสายตาไปรอบๆ

เซนต์ บอดี้การ์ดของคาเดนที่ยืนแอบอยู่ที่ไหนสักแห่งเมื่อเห็นเจ้านายเดินออกมาจากห้องจึงรีบตรงมาหาเจ้านายทันที

“นายจะกลับแล้วหรอครับ”

“มึงให้คนไปดูสิว่าไอรินลูกสาวของนายพิพัฒน์มาที่นี้ไหม” คาเดนสองมือล้วงกระเป๋าเอ่ยเสียงเข้ม

“ได้ครับนาย”

“เร็วๆด้วยละ”

“ครับ”