เช้าวันใหม่…
โรงแรมแคสเซียสอินเตอร์เนนตัลสาขาภูเก็ตเป็นโรงแรมในเครือของตระกูลเเคสเซียส อาคาร 20 ชัั้นอยู่ติดกับทะเลสีฟ้าคราม ตกแต่งสไตล์โมเดิร์น ตั้งแต่ทางเข้าล็อบบี้จนถึงรายละเอียดในห้องพัก และสิ่งอำนวยความสะดวกที่ครบครัน ทั้งห้องพักเดี่ยว ห้องสวีท ห้องเพรสซิเดนเซียลสวีท และยังมีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ด้านนอก รวมทั้งร้านอาหารและผับบาร์หรูภายในโรงแรมอีกด้วย
คาเดนในชุดสูทสีเทาเข้มนั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องทำงานตั้งแต่เที่ยงของวันจวบจนตะวันลับฟ้า วันนี้เขาต้องพยายามเคลียร์งานทุกอย่างที่ค้างคาที่นี้ให้เสร็จสรรพ เนื่องจากพรุ่งนี้ชายหนุ่มต้องกลับกรุงเทพแล้ว
บอดี้การ์ดร่างใหญ่ทั้งสามคนยืนตัวตรงเรียงแถวกันในห้องทำงานสุดหรูหราใหญ่โตของคาเดนเพื่อรอรับคำสั่งของเจ้านาย ทั้งสามคนเป็นสนิทที่เขาสามารถไว้วางใจได้มากที่สุดที่อยู่กับเขามาหลายปี
“มูอัส มึงอยู่ดูแลที่นี้ไปก่อนช่วงนี้ รอให้ทุกอย่างลงตัวแล้วค่อยกลับไปกรุงเทพ”
“ครับนาย” มูอัส บอดี้การ์ดคนสนิทหน้าฝรั่งเอ่ยเสียงเข้ม
“ไคกิ ส่วนมึงไปสืบเรื่องลูกสาวนายพิพัฒน์มาให้ละเอียด กูขอเร็วที่สุด”
“ครับ” ไคกิ บอดี้การ์ดลูกครึ่งไทยญี่ปุ่นตอบกลับ
“นายครับ ดาราคนล่าสุดที่นายเพิ่งไปมีอะไรกับเธอมา เธอติดต่อมาต้องการจะนัดนายไปทานมื้อค่ำเพื่อสานความสัมพันธ์ต่อครับ” เซนต์ ชายชุดดำลูกครึ่งไทยอเมริกันเอ่ย
“ปฏิเสธไปเลย มึงก็รู้ว่ากูได้แล้วก็คือจบ กูไม่สานสัมพันธ์ต่ออะไรทั้งนั้น”
“ครับ”
“แยกย้ายกันไปทำงานได้แล้ว กูจะขึ้นไปกินเหล้าข้างบนบาร์สักหน่อย”
เสียงทุ้มทรงพลังของคาเดนเอ่ยพลางลุกขึ้นยืนเต็มความสูง มือหนากระชับเสื้อสูทให้เข้าที่ ก่อนจะล้วงกระเป๋าค่อยๆเดินไปทางประตู บอดี้การ์ดตั้งท่าจะเดินตามไปแต่ทว่าคาเดนเอ่ยเสียงแข็งขึ้นมาก่อน ทำให้บอดี้การ์ดหยุดชะงักพร้อมกัน
“ไม่ต้องตาม กูอยากไปเงียบๆคนเดียว ที่นี้โรงแรมกูคงไม่มีใครกล้าทำอะไรที่สิ้นคิดหรอก”
ตระกูลเคสเซียสถึงจะเป็นตระกูลที่ทรงอิทธิพลอยู่มาก แต่ศัตรูและคู่แข่งที่จ้องทำร้ายพวกเขาแบบหมาลอบกัดก็มีไม่น้อยเช่นกัน ทำให้บอดี้การ์ดที่โดนฝึกฝนมาอย่างดีเยี่ยมต้องคอยตามอารักขาเจ้านายตลอดเวลา
คาเดนไม่รอฟังเสียงตอบกลับจากเหล่าบอดี้การ์ด ชายหนุ่มก้าวเดินออกไปจากห้องทำงานอย่างรวดเร็ว
เวลาผ่านไปไม่นานร่างกำยำดูน่าเกรงขามสองมือล้วงกระเป๋าย่างกรายเข้ามายังบาร์บนโรงแรมหรู สาวสวยหลายคนต่างพากันจับจ้องส่งยิ้มหวานไปให้คาเดนอย่างยั่วยวนเพราะพวกหล่อนรู้ถึงความเจ้าชู้ของชายหนุ่มเป็นอย่างดี แต่กระนั้นพวกเธอก็อยากจะมัดใจหนุ่มหล่อเจ้าเล่ห์คนนี้ให้ได้อยู่ดี คนที่เพรียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตาและฐานะแบบนี้ใครจะไม่อยากได้บ้างละ ต่อให้รู้ว่าเขาหลอกพวกหล่อนก็เต็มใจให้หลอก
ชายหนุ่มเดินมานั่งลงที่เคาน์เตอร์บาร์สีดำประดับไฟสีทองดูหรูหรา บาร์เทนเดอร์และพนักงานหลังเคาน์เตอร์หลายคนเมื่อเห็นเจ้าของโรงแรมปรากฏตัวขึ้น พวกเขาจึงรีบกุลีกุจอยกมือไหว้สวัสดีชายหนุ่มกันอย่างจาละหวั่น ด้านหลังบาร์เทนเดอร์มีขวดแก้วเหล้าหลากหลายสีสันหลายยี่ห้อตั้งโชว์อยู่บนชั้น
“สวัสดีครับท่าน รับอะไรดีครับ” บาร์เทนเดอร์หนุ่มเอ่ยถาม
“วิสกี้” เสียงทุ้มทรงพลังตอบกลับสั้นๆ สายตาคมกวาดมองหาเหยื่อสาวที่เขาอยากจะระบายอารมณ์ใส่ในวันนี้
จนไปสะดุดกับสาวเอเชียร่างอวบอิ่มหน้าตาสละสวยที่กำลังจ้องมองมาที่เขาเช่นกัน
หึ! ผู้หญิงก็เหมือนกันหมด
“นี่ครับท่าน”บาร์เทนเดอร์เอ่ยพร้อมกับวางแก้ววิสกี้ไว้ข้างหน้าคาเดน
“คุณคาเดน จะมาทำไมไม่ให้คนลงมาแจ้งก่อนครับท่าน พวกเราจะได้เตรียมต้อนรับอย่างดี” ผู้จัดการแผนกรีบเดินตรงมาหาชายหนุ่มทันทีที่มีเด็กเสิร์ฟวิ่งไปแจ้ง
“ไม่ต้องพิธีรีตองอะไรมากหรอก ฉันแค่อยากมานั่งกินเหล้าเงียบๆแค่ไม่กี่แก้วเดี๋ยวก็ไปแล้ว ทำงานกันไปตามสบายเถอะ” คาเดนเอ่ยเสียงราบเรียบ
“ท่านต้องการอะไรเพิ่มอีกไหมครับ” ผู้จัดการแผนกเอ่ยอย่างนอบน้อม
“ไม่ละ”
พูดจบคาเดนคว้าหยิบแก้วขึ้นมากระดกพร้อมกับเดินตรงไปยังโต๊ะของเป้าหมายเขาในคืนนี้
“สวัสดีค่ะคุณคาเดน” หญิงสาวหน้าตาสละสลวยร่างอวบอิ่มเอ่ยทักทายชายหนุ่มทันทีที่ชายหนุ่มเดินมาถึงโต๊ะของเธอ
“สวัสดีครับ รู้จักชื่อผมด้วยหรอ”
คาเดนเอ่ยพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้สูงข้างๆหญิงสาววงแขนแกร่งกางออกข้างหนึ่งวางยาวไปกับโต๊ะ หญิงสาวขยับมาประจันหน้ากับชายหนุ่ม ทั้งสองร่างมองจ้องตากันอย่างเย้ายวน
“ใครจะไม่รู้จักคุณบ้างละคะ หนุ่มเพลย์บอยเจ้าเล่ห์”หญิงสาวเอ่ย
“หึ อาจเป็นเพราะผมยังไม่เคยเจอใครที่สวยและดูมีเสน่ห์เท่าคุณก็ได้”
“ปากหวานจังเลยนะคะ”
หญิงสาวอมยิ้มหวานอย่างเขินอายพลางหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบแก้เขิน
“ชนแก้วกันกันหน่อยสิครับ”
“ค่ะ”
เคร้ง!
สองร่างยกแก้วชนกันเบาๆพร้อมกับยกแก้วกระดกดื่มโดยที่สายตายังคงจับจ้องกันอยู่ แสดงออกถึงความต้องการต่ออีกฝ่ายอย่างชัดเจน
“มากับแฟนหรอครับ” คาเดนทำเชิงเป็นถาม จริงๆเขาเห็นเธอนั่งอยู่คนเดียวมาสักพักแล้ว
“เบลยังไม่มีแฟนค่ะ”
“ชื่อน่ารักดีนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
“มาคนเดียวคงเหงาแย่เลย”
ชายหนุ่มวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะพร้อมกับเอ่ยเสียงทุ้มมีเสน่ห์
“ไม่หรอกค่ะ ปกติเบลก็ชอบมานั่งบาร์คนเดียวอยู่แล้ว”
“งั้น..ผมอยู่เป็นเพื่อนทั้งคืนเลยได้ไหม”
“ได้สิค่ะ ถ้าคุณสะดวกนะ”
คาเดนส่งยิ้มเจ้าเล่ห์กระชากใจส่งไปให้หญิงสาว หลังจากนั้นทั้งสองคนก็นั่งพูดคุยกินเหล้าด้วยกัน จวบจนเวลาผ่านไปถึงตีสอง หญิงสาวแสร้งทำเป็นว่าเธอเมาเดินไม่ไหว คาเดนจึงอาสาไปส่งที่ห้องของเธอ
เมื่อทั้งสองเข้ามาในห้องพักหรูได้ก็เริ่มจูบนัวเนียกันอย่างหื่นกระหายทันทีตั้งแต่หน้าประตูเข้ามาจนถึงเตียงนอน สองร่างกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันพลัดกันถอดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายออกจนเผยให้เห็นร่างเปลือยเปล่าของกันและกัน
ชายหนุ่มไม่รอช้าหยิบถุงยางอนามัยในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาสวมใส่แก่นกายใหญ่ที่กำลังแข็งขันดีดเด้งอย่างรวดเร็ว หญิงสาวจ้องมองท่อนเอ็นใหญ่ที่กำลังขยายใหญ่ปูดไปด้วยเส้นเลือดอย่างตกตะลึงกับความใหญ่โตเกินขนาดของชายหนุ่ม คาเดนจับหญิงสาวพลิกหันหลังสอดใส่ท่อนเอ็นใหญ่เข้าไปในรูหลืบสาวที่มีน้ำหวานไหลเยิ้มเต็มกลีบสาว
ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!
“อ๊ะ! ใหญ่มาก..เบลจุก”
เสียงหวานครวญครางดังลั่นไปทั่วห้อง ชายหนุ่มจับยึดเอวบางกระแทกเสียงดังจนร่างเธอหัวสั่นหัวคลอนจับยึดเตียงใหญ่ไว้แน่น
เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงสองร่างเหนื่อยหอบเสร็จสมกันไปสามรอบติด คาเดนผละออกจากร่างบางมือหนาดึงถุงยางอนามัยออกจากแก่นกายใหญ่ เขาไม่ลืมที่จะหยิบถุงยางที่เขาโดนทิ้งลงพื้นสองอันขึ้นมาแล้วก้าวเดินไปที่ห้องน้ำทิ้งมันลงในชักโครกทันที
ร่างสูงใหญ่จัดการอาบน้ำชำระร่างกายให้เรียบร้อย ก่อนจะออกมาแล้วหยิบเสื้อผ้าขึ้นสวมใส่อย่างรวดเร็ว
“คุณจะไปไหนคะ ไม่นอนด้วยกันก่อนหรอ”
หญิงสาวชันกายลุกขึ้นนั่งพลางโอบอุ้มผ้าห่มพื้นใหญ่ปกปิดร่างกายไว้
“ไม่ละ ผมมีธุระ” คาเดนตอบกลับน้ำเสียงราบเรียบ
“คุณคาเดนค่ะ ฉันขอไลน์หรือเบอร์คุณไว้ติดต่อกันต่อได้ไหมคะ”
“ไม่จำเป็นหรอก”
หญิงสาวขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของชายหนุ่มทั้งน้ำเสียงทั้งการกระทำ ต่างออกไปจากตอนแรกอย่างเห็นได้ชัด
“ค่าห้องค่าทุกอย่างที่คุณใช้บริการของโรงแรมนี้ คุณไม่ต้องจ่ายนะเดี๋ยวผมจัดการให้ทั้งหมด แล้วส่วนนี้ผมให้คุณ”
คาเดนหยิบเช็คเงินสดยื่นให้หญิงสาวหลังจากที่แต่งตัวเสร็จสรรพ หญิงสาวหยิบขึ้นมาดูก็พบว่ามันเป็นเช็คจำนวนหนึ่งแสนบ้าง
“คุณคาเดน เบลไม่ได้ขายตัวนะคะ”
“ก็แล้วเเต่คุณจะคิด ผมไปละ”
คาเดนไม่ได้สนใจใยดีหญิงสาวร่างเปลือยเปล่าที่กำลังมองจ้องเขาด้วยสายตาโกรธเคือง เขาหันหลังเดินออกจากห้องหญิงสาวมาอย่างรวดเร็ว
เวลาผ่านพ้นไปจวบจนถึงเวลาของอาหารค่ำ ชายหนุ่มจัดเตรียมดินเนอร์ส่วนตัวสุดแสนจะหรูหราไว้ให้หญิงสาวที่ริมชายหาด แสงไฟสลัวๆ เป็นทางเดินตั้งแต่ลงจากบ้านพักมาจนถึงโต๊ะอาหารที่มีอาหารทะเลมากมายหลากหลายอย่างวางเต็มโต๊ะไปหมด“นี่คุณเตรียมไว้เพื่อเราเลยเหรอคะ” เสียงหวานเอ่ยถามชายหนุ่ม“ใช่”“ขอบคุณนะคะ”“เรื่องแค่นี้จะขอบคุณทำไมละไอริน มากกว่านี้ผัวก็ให้ได้”“รินขอบคุณสำหรับทุกเรื่องค่ะ ขอบคุณที่ดูแลเอาใจใส่รินเป็นอย่างดีนะคะ”“ไม่ต้องขอบคุณหรอก เพราะผัวทำอะไรก็ต้องหวังผลตอบแทนอยู่แล้ว” ชายหนุ่มเอ่ยพลางมองจ้องไปที่หน้าอกอวบอิ่มของหญิงสาว“คนบ้า กินข้าวกันเถอะค่ะ..รินหิวแล้ว”“หึหึ” ชายหนุ่มหัวเราะชอบใจกับท่าทางของหญิงสาวทั้งสองคนนั่งลงบนเก้าอี้และค่อยๆ ทานอาหารที่เชฟฝีมือดีรังสรรค์มาให้พวกเขากันอย่างช้าๆสองชั่วโมงผ่านไป หลังจากที่มื้อค่ำสุดโรแมนติกผ่านพ้นไป คาเดนและไอรินก็กลับเข้ามาในบ้านพักส่วนตัวสุดหรูหราทันทีไอรินก้มๆ เงยๆ เก็บเสื้อผ้าออกมาจากกระเป๋าเดินทางเพื่อที่จะแขวนที่ราวในตู้เสื้อผ้า ส่วนคาเดนนั้นก็เอาแต่นั่งมองภรรยาคนสวยอยู่ตรงปลายเตียงด้วยสายตาหื่นกระหายมาเฟียหนุ่มนั่งมองร่างบางอ
@เกาะพีพี กระบี่สองสามีภรรยากำลังนั่งเรือสปีดโบ๊ทจากโรงแรมที่ภูเก็ตของเขามายังเกาะพีพี เมื่อคืนพวกเขามาถึงภูเก็ตก็ใช้เวลาไปเกือบครึ่งวันแล้วเนื่องจากพวกเขาขับรถมาจึงต้องนอนพักที่โรงแรมของมาเฟียหนุ่มก่อน ครั้นจะให้นั่งเครื่องบินมาเขาก็เป็นห่วงภรรยาที่กำลังท้องกำลังไส้อยู่ไอรินค้างคาใจเรื่องของสกาย เธอจึงถามคาเดนอีกครั้งและได้คำตอบว่าชายหนุ่มขังเธอไว้ที่คุกใต้ดินที่มืดสนิทแต่มีคนคอยส่งข้าวส่งน้ำให้เธอทุกวัน ไอรินรู้สึกสงสารเธอจับใจจึงคุยกับสามีให้ปล่อยตัวเธอไปแล้วส่งเธอกลับไปที่บ้านให้พ่อของเธอ ซึ่งคาเดนไม่ได้เห็นด้วยเท่าไหร่แต่ก็ต้องยอมให้ศรีภรรยา แต่ทว่าไม่นานพวกเขาก็ได้ข่าวว่าสกายเป็นโรคจิตเภทขั้นรุนแรงต้องเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลจิตเวชเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง เรือสปีดโบ๊ทก็มาจอดสนิทที่ท่าเรือของโรงแรมหรูแห่งหนึ่งที่อยู่ติดกับทะเลสีฟ้าคราม ซึ่งมาเฟียหนุ่มก็พอจะรู้จักกับเจ้าของโรงแรมแห่งนี้เช่นกัน โรงแรมหรูที่ชายหนุ่มเลือกเป็นโรงแรมที่ดีที่สุดของเกาะนี้ มีทั้งบ้านพักส่วนตัวที่อยู่กันหลายคนและเป็นห้องพักที่อยู่บนอาคารสำหรับนักท่องเที่ยวที่มากันแค่สองสามคนร่างอรชรสวมชุดมินิเดรสส
สามอาทิตย์ต่อมา…พิธีวิวาห์สุดอลังการถูกจัดขึ้นในโบสถ์ของตระกูลแคสเซียสอย่างรวดเร็ว ทุกอย่างถูกรังสรรค์ขึ้นมาด้วยเม็ดเงินมหาศาลของมาเฟียหนุ่มสุดหล่อเหลา มาเฟียหนุ่มพาไอรินไปพบกับครอบครัวอย่างเป็นทางการเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วพร้อมกับบอกพวกท่านว่าไอรินกำลังตั้งครรภ์อยู่ หญิงสาวได้มีการขอโทษขอโพยผู้ใหญ่จากใจจริงที่เธอทำอะไรลงไปโดยไม่คิดจนทำให้ตระกูลของแคสเซียสเสื่อมเสียชื่อเสียง แต่ทว่าบิดามารดาของคาเดนก็ไม่ได้ถือโทษโกรธเคืองไอรินแต่อย่างใดแขกเหรื่อที่มาร่วมงานก็ล้วนเป็นไฮโซ นักธุรกิจ ที่แต่งกายหรูหราสวมเครื่องเพชรเม็ดโตให้สมกับฐานะเพื่อโอ้อวดกัน ตรีมงานในวันนี้เป็นโทนสีขาวฟ้า แขกผู้มีเกียรติทั้งหลายจึงเลือกสรรเสื้อผ้าให้เข้ากับตรีมงานเช่นกันร่างอรชรสวมชุดเจ้าสาวเกาะอกสีขาวสะอาดตาราคาหลายล้าน ดีไซน์แบบผ้าชีทรูบางคล้องคอกับแขนยาว กระโปรงหางปลายาวรัดรูปเห็นส่วนโค้งเว้าของเอวคอดกิ่งได้อย่างชัดเจน ผมยาวดกดำถูกเกล้าผมมวยต่ำ ปล่อยเส้นผมให้ดูฟุ้งเล็กน้อยพร้อมกับติดเครื่องประดับที่เป็นเพชร เป็นทรงผมที่ดูเรียบง่ายแต่เพิ่มความละมุนให้กับใบหน้าเจ้าสาวได้เป็นอย่างดี เสียงไวโอลินบรรเลงขึ้นเบาๆ ทำใ
หลายวันผ่านไป มาเฟียหนุ่มและไอรินย่างกรายเข้ามาภายในบริษัทของพิพัฒน์เพื่อเรียนเชิญเพื่อนรักอย่างแพรวาไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวในงานแต่งของพวกเขา โดยมีบอดี้การ์ดร่างกำยำหลายคนเดินตามหลังมาติดๆพวกเขาเดินตรงไปยังแผนกดีไซน์อย่างรวดเร็ว ไอรินเข้ามาถึงแผนกก็เห็นเพื่อนรักกำลังยุ่งกับการออกแบบเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ที่ต้องรีบทำให้เสร็จเพราะต้องเปิดตัวก่อนสิ้นปีนี้ อาการแพ้ท้องของชายหนุ่มเริ่มดีขึ้นเพราะเขาจับว่าที่เจ้าสาวกินอยู่ทุกวัน หากวันไหนไม่ได้กินหญิงสาวเขาก็จะรู้สึกพะอืดพะอมเหมือนจะอ้วกอยู่ตลอดทั้งวันเลย “ยุ่งอยู่ไหมจ๊ะแพร” ไอรินเอ่ยถามแพรวาเมื่อได้ยินเสียงของเพื่อนรักจึงเงยหน้าขึ้นมาจากงานที่กำลังวาดออกแบบเค้าโครงอยู่ “ริน..คุณคาเดนสวัสดีค่ะ” แพรวาวาดดินสอลงที่โต๊ะอย่างรวดเร็ว “ครับ” คาเดนตอบกลับสั้นๆ “คุณเซนต์สวัสดีค่ะ ไม่เจอกันนานเลยนะคะ” แพรวาชะเง้อหน้าไปมองบอดี้การ์ดคนสนิทของคาเดนที่ยืนอยู่ข้างหลังเจ้านาย “สวัสดีครับคุณแพรวา” เซนต์ส่งยิ้มอบอุ่นกลับไปให้เจ้าหล่อน “มากันได้ไงคะเนี่ย มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ” แพรวาเอ่ยถามต่อ “พอดีว่ารินจะขอให้แพรไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้รินหน่อยได้ไหม”
สามวันผ่านไป…มาเฟียหนุ่มพาไอรินมาลองชุดแต่งงานที่ห้องชุดสุดหรูหราโทนสีขาวสะอาดตาทั้งร้าน ตั้งแต่ช่วงเที่ยงของวันจวบจนเวลาผ่านไปเกือบถึงห้าโมงเย็น เมื่อพวกเขาลองชุดจนได้ชุดที่พอใจแล้ว ชายหนุ่มก็พาไอรินมายังคฤหาสน์อัครเมธาสกุลต่อคาเดนได้ติดต่อไปหาบิดาและมารดาของตัวเองเรื่องที่ไอรินตั้งครรภ์และพวกท่านก็ดีใจมากต้องการให้จัดงานแต่งโดยเร็วที่สุด ใช้เวลาไม่นานรถคันหรูสีดำเงาก็เข้ามาจอดสนิทลงที่ลานจอดรถของคฤหาสน์หรูอย่างช้าๆชายหญิงเดินเข้ามาภายในห้องโถงใหญ่ก็พบกับพิพัฒน์กำลังนั่งจิบชาอยู่คนเดียวบนโซฟาตัวใหญ่ “พ่อไม่ได้ไปทำงานหรอคะวันนี้” ไอรินเอ่ยถามทันทีที่เดินเข้ามาในห้อง “พ่อกลับมาไวนะ” พิพัฒน์วางแก้วน้ำชาในมือลงพลางตอบกลับลูกสาว “เป็นไงบ้างละวันนี้ไปลองชุดแต่งงานกันมาเป็นไงบ้าง” ชายแก่ถามต่อ “รินชอบใส่ชุดเกาะอกค่ะ แต่คุณคาเดนไม่ชอบให้ใส่เกาะอก แต่ก็ได้ชุดที่ถูกใจแล้วละค่ะ” “ก็ชุดเกาะอกมันโป๊เกินไป” เสียงทุ้มของคาเดนเอ่ย “ดีแล้วละลูก อย่าแต่งตัวโป๊มากสิ ผู้ชายยังไงก็ต้องหวงเมียเป็นธรรมดา” พิพัฒน์เสริมต่ออย่างเข้าข้างว่าที่ลูกเขยสองคนชายหญิงเดินมานั่งลงที่โซฟาตัวใหญ่ตรงข้ามกับพิ
เวลาผ่านไปจวบจนพลบค่ำของวัน มาเฟียหนุ่มกำลังจะพาไปหญิงสาวกลับเพนท์เฮาส์ ไอรินจึงขอตัวไปเก็บของบนห้องก่อน หญิงสาวใช้เวลาเก็บของที่จำเป็นไม่นานเพราะเสื้อผ้าของเธอคาเดนบอกว่าเขายังเก็บไว้เหมือนเดิมทุกอย่าง หลังจากเก็บของเสร็จไอรินก็เปิดประตูห้องนอนออกมา และก็พบกับศศิวิมลที่กำลังยืนรอเธออยู่ด้วยแววตาท่าทางไม่เป็นมิตรเหมือนดั่งเช่นทุกครั้งเวลาพวกเธออยู่กันสองต่อสอง “มีอะไร” ไอรินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว “อย่าคิดนะว่าตัวเองท้องแล้วทุกอย่างจะต้องตกเป็นของเธอ” เจ้าหล่อนยืนกอดอกเอ่ยด้วยท่าทางน่าหมั่นไส้ “ฉันหรือเธอกันแน่ที่คิดแบบนั้น ทุกอย่างมันเป็นของครอบครัวฉันมาตั้งแต่แรกแล้ว มีแต่เธอนั่นแหละที่คิดจะมาชุบมือเปิบไปง่ายๆ” ไอรินเอ่ยพลางเดินไปเผชิญหน้ากับศศิวิมลทำให้เจ้าหล่อนหายใจออกแรงด้วยความโมโห ก่อนที่พวกเธอจะมีปากเสียงกันต่อก็มีเสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยขึ้นมาก่อน “ไอริน” มาเฟียหนุ่มสองมือล้วงกระเป๋าค่อยๆ ก้าวเดินมาใกล้ๆ ไอริน ศศิวิมลจึงแสร้งทำสีหน้าปกติ “คุณคาเดน ขึ้นมาทำไมคะ” ไอรินเอ่ย “เห็นขึ้นมานานแล้ว มีอะไรหรือเปล่า” “ไม่มีค่ะ รินเก็บของเสร็จแล้วไปกันเถอะค่ะ” หญิงสาวเดินไปคล