ตอนที่ 2 สงคราม

การทำงานของบริษัทที่ถูกเปิดขึ้นมาบังหน้าธุรกิจสีเทาที่ถูกสืบทอดอำนาจมาโดยผู้เป็นพ่อที่มอบให้กับลูกชายของเขาได้ดูแล

ช่วงนี้ทุกอย่างดูชุลมุนไปหมดเพราะทั้งงานที่แทบจะแยกร่างกันไปทำแล้ว แถมยังมีเรื่องพยายามหนีคู่หมั้นของผมอีก แม่อยากให้ผมมีเจ้าสาวได้แล้วเพราะอายุผมก็ย่างเข้าเลข3แล้ว

"ท่านประธานคะ นี้เอกสารค่ะ เย็นนี้ท่านประธานมีนัดกับ....."

"ฉันไม่ว่าง มีนัดต่อ"พอเซ็นเอกสารจบผมก็กำลังที่จะลุกขึ้นจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองเพื่อที่จะไปดูงานที่อื่นต่อ แต่ทว่าไอ้น้องชายตัวดีกลับเดินเข้ามาในห้องพอดีเลยทำให้ผมต้องนั่งนิ่งมองหน้ามัน

"คืนนี้ผมไม่กลับบ้านนะ ต้องทำรายงานหอเพื่อน"

"ก็ดี หมดธุระแล้วก็ออกไปซะ"

"อย่าพึ่งดิ ไม่อยากฟังเรื่องของไอ้เสี่ยชลันหน่อยหรอได้ข่าวมาว่า....ตอนนี้มันกำลังจะเอาตัวอดีตลูกสาวของท่านพิทักษ์กับคุณหญิงนฤมลไปขัดดอกเพื่อใช้หนี้ให้พวกมัน"จากที่ไม่สนใจก็ต้องหันมาสนใจกับคำพูดของไอ้สงกรานต์ที่พูดออกมา

พวกเรากับไอ้เสี่ยชลันเป็นศัตรูกันมาตั้งเนิ่นนานพอรู้ว่ามันกำลังจะนำตัวผู้หญิงไปขัดดอกชดใช้การใช้หนี้ยิ่งทำให้ผมสนใจมากไปใหญ่

"หมายความว่าไง"

"ก็พ่อกับแม่เลี้ยงของเด็กคนนั้นล้มละลายเลยติดหนี้ไอ้เสี่ยชลัน ทำให้มันคิดที่จะนำตัวนางเด็กนั้นไปให้ลูกชายมันขัดดอกไง เด็กมัธยมม.ปลายที่พึ่งจบมาใหม่ๆ แถมโปรไฟล์ยังดีมากซะอีก ผมว่า....ถ้าพี่ชิงตัวเธอมาเป็นของเราได้ ธุรกิจของเราอาจจะได้เงินเยอะกว่าที่คิด"ไม่คิดเลยว่ากับอีแค่เด็กลูกบ้านรวยแค่นั้นแถมตอนนี้ยังล้มละลายอีกต่างหากจะมีค่ามากงั้นหรอ ไม่รู้ว่าไอ้น้องชายตัวแสบไปได้ข้อมูลจากไหนมาแถมยังได้ข่าวมาก่อนผมอีก

"กับอีแค่เด็กคนเดียว......"

"หึ พี่ไม่รู้ซะแล้วว่านางเด็กนั้นหนะ มีค่ามากกว่าที่พี่คิด เมื่ออายุเธอครบ20ปีเมื่อไหร่ ทรัพย์สินเงินทอง บริษัทXMARK และเกาะลูซา ก็จะตกเป็นของนางเด็กนั้นทุกอย่าง เรื่องนี้ไม่มีใครรู้เลยไอ้เสี่ยนั่นก็คงตามสืบแบบที่ผมทำเลยอยากทำให้พวกมันจนมุมและตกไปเป็นของพวกมันได้อย่างไม่มีพิรุธยังไงล่ะ"สิ่งที่ไอ้สงกรานต์พูดมายิ่งทำให้ผมอยากเล่นกับเด็กน้อยคนนั้นซะละ แถมยังต้องมาแข่งแย่งชิงกันอีกยิ่งทำให้สนุกเข้าไปใหญ่

"หึ น่าสนุกว่ะ"

"ผมให้พี่ละกัน ผมไม่ชอบเด็ก อ่าข้อมูลนางเด็กนั้นผมหามาให้ละ"มันยื่นเอกสารข้อมูลของนางเด็กมาให้กับผมและเดินออกไปจากห้องทำงาน

เด็กน้อยน่าตาใสซื่อแถมยังน่ารักมากๆ อีกด้วย ผมอ่านเอกสารของเธอจนมาหยุดที่ชื่อและนามสกุลเก่าของยัยเด็กนั้นก่อนที่ภาพเก่าๆ จะลอยตามมา

'สวัสดีค่ะหนูชื่อไอริสนะคะ แล้วพี่ล่ะคะ'เด็กน้อยที่ยื่นไอติมมาให้ผมขณะที่ผมกำลังนั่งอ่านหนังสืออย่างเงียบๆ

ใบหน้าจิ้มลิ้มของเธอบวกกับกิริยาและท่าทางที่น่ารักเอามากๆ ผมเหงยหน้าขึ้นไปมองและหยิบไอศกรีมที่เธอยื่นมาให้และกลับมาอ่านหนังสือต่อ

'พี่ชื่ออะไรคะ นั่นหนังสือหนูหนิพี่ชอบอ่านเหมือนกันหรอคะ เล่มนี้เล่มโปรดหนูเลยหนูให้พี่ค่ะถือซะว่าเป็นการต้อนรับแขกที่มาเที่ยวที่นี่"เด็กน้อยยิ้มแป้นและนั่งกินไอติมอยู่ข้างๆ ผม ผมพลิกหนังสือไปที่หน้าปกและมันเขียนชื่อติดไว้ เด็กหญิง ไอริส มรพิจิตรศักดิ์

'พี่จะอยู่ที่นี้นานไหมคะ'

'ไม่'

'แล้วพี่.....'

'สงครามลูก อ้าวหนูไออยู่นี้นี่เองแม่หนูตามหาหนะลูก'

'สวัสดีค่ะคุณป้าฤดี งั้นหนูไปหาแม่ก่อนนะคะขอตัวก่อนนะคะ'เด็กน้อยอายุราวๆ 5ขวบวิ่งแจ้นออกไปจากตรงนั้นทันที เธอเป็นลูกสาวของเจ้าของเกาะที่นี่ และแม่ผมก็เป็นเพื่อนสนิทของแม่เธอ ไอ้สงกรานต์และไอริสถูกเลี้ยงมาพร้อมกันที่ต่างจากผมที่ถูกย้ายไปเรียนต่อที่เมืองนอกตั้งแต่เด็กๆ นี้เป็นครั้งแรกที่เราเจอกัน และเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้เจอเธอ พอหลังจากผมกลับไปได้ไม่นานนักพ่อกับแม่เธอก็ได้เสียชีวิตส่วนข่าวคราวของเธอก็หายไปตลอดกาล

ครอบครัวผมพยายามตามหาตัวเธอมาหลายครั้งแต่ก็ไม่เคยเจอเลยสักครั้งจนแม่ยอมถอนใจจากการตามหาเด็กนั่นไปตั้งแต่2-3ปีก่อน

"สุดท้ายฉันก็เจอเธอสักที เด็กน้อย"ผมจ้องมองดูรูปของเธอและกดเข้าไปส่องโซเชียลของเด็กนั่น เธอดูสดใสเอามากๆ แถมยังติดเกมเป็นที่หนึ่ง

เด็กนั่นทั้งฉลาดและเก่งเอามากๆ แถมยังสอบติดคณะวิศวะที่เดียวกันกับไอ้สงกรานต์อีกต่างหาก ผมนั่งส่องโซเชียลของเธอมาได้สักพักก่อนที่จะมีข่าวของเด็กนั้นโผล่เข้ามา และมันเป็นคอมเมนต์เสียหายที่สุด ที่ด่า ว่าทอเธอสารพัด

เด็กสาวที่พึ่งจบม.ปลายและกำลังจะเริ่มเข้าสู่รั้วมหาลัยและมาจบลงเพราะการเห็นแก่ตัวของใครบางคน พอดูไปได้สักพักก็ให้ลูกน้องจัดการกับหนี้ของเธอและตามล่าหาตัวพ่อกับแม่เลี้ยงของเธอมาเพื่อฆ่าทิ้งซะให้สิ้นซาก

"นายครับ ผมจัดการให้นายแล้วนะครับ ตอนแรกมันไม่ยอมแต่พอเราขู่มันก็เลยยอมแพ้ไปแล้วครับ"

"ก็ดี เดี๋ยวกูจะไปผับไม่ต้องตามกูมา"ผมบอกกับมือขวาของผมก่อนที่จะเดินออกไปจากบริษัททันทีเพียงคนเดียว ที่ต้องรีบออกมาเพราะกลัวว่าคู่หมั้นที่แม่จับคู่ให้มาหาหาผมก่อนนัด

ผมมุ่งตรงไปที่ผับแต่ทว่าก็มีสายเรียกเข้าจากผู้เป็นแม่โทรเข้ามาตอนแรกผมก็กะจะไม่สนใจแต่แม่เลยโทรมาหลายสายติดจนต้องจอดรถและรับสายไป

"ครับ"

(ไอ้ลูกบ้า ทำไมไม่ยอมรับสายแม่ แกรู้ไหมว่าหนูชิลินเค้ารอแกมานานมากแล้วนะ)

"ผมมีงาน"

(งานอะไรของแก) ยังไม่ทันที่จะได้พูดต่อผมก็เห็นเด็กสาวคนหนึ่งที่หน้าตาคลับคล้ายครับคราไอริสเดินผ่านรถผมไปและหยุดเดินอยู่ที่สะพานด้วยสภาพร่างกายที่หมดเรี่ยวแรง

(นี้ฟังแม่ไหมเนี่ย)

"ตามหาลูกสะใภ้แม่ไงครับ แค่นี้ก่อนนะ"พูดจบผมก็ตัดสายแม่ทันทีและคอยสังเกตเด็กผู้หญิงคนนั้นผ่านในรถหรูของผม

พอเธอยืนเกาะราวสะพานได้ไม่นานก็เหมือนกับว่ายัยเด็กนั่นคิดจะฆ่าตัวตายและใช่เธอกำลังจะกระโดดสะพานงั้นหรอ ผมรีบวิ่งเข้าไปทางเธอและหยุดเดินไปหาเธออย่างช้าๆ

"คิดจะทำอะไรโง่ๆ ของเธอ!!"ยัยเด็กนั่นมองผมนิ่งและพอจ้องไปดีๆ ก็ใช่ เธอคือไอริสจริงๆ ด้วย เธอเปลี่ยนไปมากๆ เลยจริงๆ

"....."

"คิดจะฆ่าตัวตาย?? โง่"

"นี้พี่ว่าใคร!"

"ฉันยืนคุยกับใครอยู่ล่ะ"ผมพูดแค่นั้นก่อนที่นางเด็กนั่นจะพยายามง้างขาเพื่อข้ามสะพานนั่นไป ผมจึงรีบดึงตัวลงมาจนกองกับพื้น ก่อนที่จะใช้ปืนจ่อเข้าไปที่หน้าของเธอ

ฟุ๊บ

"อ๊ะ พะ พี่ทำบ้าอะไร"

"อยากตายไม่ใช่รึไง หึ เด็กจากโรงเรียนชื่อดังกระโดดนํ้าฆ่าตัวตาย อยากให้เป็นข่าวแบบนี้งั้นหรอ"

"พี่ไม่ต้องยุ่ง"ผมหัวเราะออกมาในลำคอเมื่อเด็กน้อยปีกกล้าขาแข็งได้มากกว่าที่คิด เธอเหมือนจะปากร้ายอยู่ใช่ย่อยต่างจากหน้าตาที่น่ารักจิ้มลิ้มแบบนี้

"ฉันจะไม่ถามเหตุผลโง่ๆ ของเธอหรอกนะว่าทำไมถึงทำแบบนี้ เพราะคงได้คำตอบที่ดูโง่มาก"

"นี้พี่มายุ่งอะไรด้วย ฉันจะทำอะไรก็เรื่องของฉะ...."ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดจบผมก็จับแขนของเธอไว้อย่างแน่นเมื่อเด็กน้อยเริ่มก้าวร้าวและชี้หน้าผม ซึ่งไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับผมมาก่อนเลย

"อย่ามาขึ้นเสียงกับฉัน"

"ปล่อย!! ฮึ้ก"ผมค่อยๆ ปล่อยมือออกจากเด็กนั้นไปและยืนมองเธออย่างนานเมื่อเด็กน้อยเริ่มร้องไห้ออกมาต่อหน้าผม

"ขนาดจะตายยังตายไม่ได้เลย ฮึ้ก ทำไมชีวิตฉันมันเป็นแบบนี้กันล่ะ"

"หึ เธออยากตายมากงั้นหรอ ฉันยิงเธอแค่เม็ดเดียวเธอก็ตายได้ละ ลองดูไหมล่ะ"

ปั้ง

ที่ผมเลือกจะทำแบบนี้เพราะผมไม่ชอบสิ่งที่เธอคิดเอามากๆ เรื่องแค่นี้เธอจะต้องมาฆ่าตัวตายและไม่คิดสู้ชีวิตงั้นหรอ

"อย่านะ กรี๊ดดดด"ผมหันปืนไปทางอื่นแต่เฉียดแขนของเธอไปนิดหน่อย เธอคงกลัวมากจนเด็กนั้นกลัวและสลบลงไปกับพื้น ผมจึงอุ้มเธอขึ้นในท่าเจ้าสาวและพาเธอขึ้นรถกลับบ้านซะ