บทที่ 18 บาหลี

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา

ชาลิสาและลูคัสใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างเรียบง่าย จวบจนเวลาผ่านมาได้หนึ่งอาทิตย์ พวกเขาใช้ชีวิตวนลูปเหมือนเดิมทุกวัน ตื่นนอนตอนเช้า กินอาหารเช้าด้วยกัน แยกย้ายกันไปเรียนและทำงาน ก่อนที่ลูคัสจะมารับหญิงสาวที่มหาวิทยาลัยและพาเธอไปดินเนอร์ยังร้านอาหารหรูบนตึกสูง จากนั้นพวกเขาก็กลับมาที่เพนท์เฮาส์และแยกย้ายกันไปนอน ลูคัสไม่ได้รุกหญิงสาวมากเกินไป ชายหนุ่มเพียงแค่จับมือของชาลิสาทุกครั้งที่เขาเดินข้างเธอหรือตอนที่นั่งอยู่บนรถ

ร่างอรชรของชาลิสาเดินเคียงคู่มากับลูคัส ทั้งสองคนกำลังเดินจับมือกันเข้าไปในสนามบินที่ตอนนี้กำลังมีผู้คนพลุกพล่านเต็มไปหมด อีวานลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ทั้งสองใบเดินตามทั้งสองคนอยู่ด้านหลังมาติด

“ตื่นเต้นไหม” ลูคัสจับมือบางเอาไว้พลางหันไปเอ่ยถามเธอในขณะที่พวกเขากำลังเดินเข้ามาในสนามบินอยู่

“นิดหน่อยค่ะ” เสียงหวานตอบกลับไป เธอเคยบินไปเที่ยวกับพ่ออยู่สองสามครั้งตั้งแต่ที่จำความได้ เธอจึงไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นในการขึ้นเครื่องบินสักเท่าไหร่ แต่ที่เธอตื่นเต้นก็เพราะว่าครั้งนี้เธอได้มาเที่ยวกับชายหนุ่มผู้หล่อเหลาคนนี้นี่แหละ

ทั้งสองคนเดินมาจนถึงเคาน์เตอร์ของสายก