ตอนที่ 7 เธอต้องไปกับเขา!!

“ ขอบใจนะจ้ะ โอกาสหน้ามาใหม่นะ ทำสดใหม่ทุกวันเลย” เมื่อแก้มขวัญขายขนมให้ลูกค้าคนสุดท้ายที่มารอซื้อเสร็จ เธอก็เท้าเอวหันมามองชายแปลกหน้า ตัวใหญ่อย่างกับหมี ที่แอบจิกขนมใส่ไส้ของเธอไปนั่งกินเต็มปากเต็มคำ และยังถือไว้ในมืออีกหลายห่อไม่ยอมวางลง

“ นี่! คุณยังไม่ยอมกลับอีกเหรอ” เจ้าไฟหันมามองที่หญิงสาว ด้วยสีหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย

“ เจ้าของแผงยังไม่มาอีกเหรอเนี่ย ลูกค้าเยอะขนาดนี้แต่ปล่อยให้เด็กประถมมาเฝ้าร้านให้ เดี๋ยวก็เจ๊งกันหมดพอดี” เขาเอ่ยพร้อมวางขนมในมือลง ก่อนลุกยืนแล้วปัดมือสองข้างใส่กันไปมากลางอากาศ ดวงตาคู่ดุก็จ้องมองที่หญิงสาวตรงหน้าที่กำลังชะเง้อคอยาวมองเขาตาไม่กระพริบ

“ นี่ฉันไม่ได้ว่างขนาดนั้นนะ ที่จะมายืนรอ ต่อล้อต่อเถียงเล่นกับเธอน่ะ” เขาว่าพลางขมวดคิ้วใส่

“ ฉันก็บอกให้คุณพูดมาเลยไงค่ะ รีบพูดมาซะสิ!” เจ้าไฟถอนหายใจแรง

“ ก็ฉันบอกว่าฉันจะพูดกับเจ้าของแผง ไม่ใช่เด็กน้อยแบบเธอ!” หญิงสาวเบ้ปากอย่างไม่ชอบใจ ก่อนจะถามเขากลับด้วยเสียงดังชัดถ้อยชัดคำ

“ ใคร! ใครเด็กไม่ทราบ ฉันจะ 20 แล้ว ว๊าย!” แก้มขวัญพยายามจะเขย่งเท้าทำตัวให้สูงเพื่อหวังให้ชายหนุ่มเห็นว่าเธอไม่ใช่เด็ก แต่ทว่าดันก้าวพลาดสะดุดขาตัวเองล้มลงไปใส่อกคนตรงหน้าเต็มแรง จนรับรู้ได้ถึงไออุ่นจากร่างกายของเขา อะไรกันเนี่ย ท่อนไม้เหรอ แข็งโป้กเชียว!

“ อะ เอ้อ! ฉันไม่ใช่เด็กน่ะ !” หญิงสาวรีบคลายออกจากอกแกร่ง พลางหลบหน้าด้วยความเขิน

“ อ้าวเหรอ! ก็เห็นตัวแค่นี้ เลยนึกว่าเด็กประถม” คำว่าเด็กประถมเขาปรายตามามองเธอเล็กน้อย มือข้างหนึ่งยกขึ้นจับใบหูของตัวเองที่รู้สึกถึงความร้อน

“ เอะ! แต่ฉันเป็นผู้หญิงที่ตัวโตสุดในหมู่บ้านนี้แล้วนะ” เธอเอ่ยสวนไปด้วยความจริง เธอก็เป็นผู้หญิงที่เรียกได้ว่าตัวสูง สูงกว่าผู้ชายหลายคนในหมู่บ้านด้วยซ้ำ แต่ทำไมเวลายืนใกล้เขา ..คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันมองชายตัวใหญ่ตรงหน้าดั่งจะหาเรื่อง เจ้าไฟมองเห็นสีหน้านั้นของเธอเขาก็เกิดความพอใจ เขาอมยิ้มแล้วเดินขยับเข้าไปใกล้ๆ

“ ใช่เหรอ แต่ฉันกลับคิดว่าเธอน่ะ เป็นผู้หญิงที่ตัวเล็กที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลยนะ” เขาพูดไปพลางแย้มยิ้มอย่างไม่เข้าใจ หญิงสาวก็ขยับปากมุบมิบเหมือนจะสบถคำด่ามาให้

“ เอาล่ะๆ” เขาจึงรีบตัดโอกาสของเธอก่อน” กีรติกรอยู่ไหน บอกมา” เขากัดกรามตัวเองพูดเพื่อเป็นเชิงขู่ แก้มขวัญจึงรีบเบือนหน้าหนี

“ คุณจะอยากพบเธอไปทำไม รู้จักเธอเหรอ!” หญิงสาวทำเป็นใจกล้า เท้าเอวและแหงนคอมองชายหนุ่ม

“ ก็รู้ไง ถึงได้มาถาม!” เธอเผยยิ้มมุมปากเมื่อได้ยินที่เขาพูดแถมยังมีความมั่นใจเต็มร้อยเสียด้วยสิ

“ บอสครับ ทำอะไรกันอยู่เหรอ?” พอดีที่เอลิกกลับมา เขารีบมาดึงแขนเจ้าไฟไว้ไม่ให้ไปหยุมหัวกันกับสาวตรงหน้า ทำให้ความซวยไปตกอยู่ที่เขา เมื่อเจ้าไฟหันไปคิ้วขมวดใส่

“ ก็ยัยเด็กนี่น่ะสิไม่ยอมไปเรียกกีรติกรมาให้ฉัน” เอลิกได้ยินแบบนั้นก็หน้าเหวอ เขารีบขยับตัวเขย่งเท้ากระซิบบอกกับนายให้ตาสว่าง

“ ก็คนนี้แหละครับ กีรติกร” หญิงสาวที่ยืนใกล้ได้ยินชัดทุกคำ เธอเลิกคิ้วขึ้นสูง มองไปยังสองหนุ่ม

“ เด็กนี่เนี่ยนะ!”

“ ไหนคุณว่ารู้จักไง!” เธอพูดกลับอย่างเย้ยหยันทำเอาเจ้าไฟรู้สึกไปถึงความร้าวบนใบหน้า เขาหันไปทำเป็นตะคอกเสียงดังใส่ลูกน้อง

“ ทำไมแกไม่รีบมาบอกมันพรุ่งนี้เลยหะ!”

“ ขอโทษครับบอส พอดีผมหาห้องน้ำไม่เจอ!” เอลิกก้มหน้างุดอย่างรับผิด

“ ตกลงว่าพวกคุณมีธุระอะไรกับฉัน!” เจ้าไฟกลืนน้ำลายลงคอไปอย่างยากลำบาก ก่อนเดินขยับมาใกล้หญิงสาว และยิ้มแหยๆ ให้เธอ

“ เอ้อ…พอดีฉันอยากให้เธอไปทำงานให้ฉัน—-”

“ ไม่ไป!!!” เขายังเอ่ยไม่จบ เธอก็ตอบตัดทันที เล่นเอาเจ้าไฟไปต่อไม่เป็น เธอไม่คิดจะพิจารณาก่อนหรือไง !

“ เดี๋ยวดิ! เธอรู้แล้วเหรอว่าฉันจะให้เธอไปทำอะไร—-”

“ บอกว่าไม่ไปก็คือไม่ไปไง ไม่เข้าใจเหรอ กลับไปได้แล้ว!!” แก้มขวัญเริ่มผลักไสสองหนุ่ม ด้วยการปัดป่ายมือไปตามอากาศ เธอไม่ชอบตั้งแต่ไอ้เสื้อแดงนั่นมาเรียกเธอว่าเด็กประถมแล้ว

“ แต่ว่า…”

“ จะกลับไปดีๆ ไหม!หะ” แก้มขวัญหันไปหยิบไม้หาบขึ้นมาและชี้ไปที่หน้าของทั้งสอง เจ้าไฟคิ้วขมวดให้กับความกล้าของสาวตรงหน้าในทันที เอลิกเห็นท่าไม่ดี ขืนอยู่ต่อ ถ้าเจ้านายเขาเกิดหัวเสียขึ้นมาอีกคนมีหวังตลาดแตกแน่ สายตาของเอลิกเริ่มเลิ่กลั่ก แล้วรีบดึงแขนเจ้าไฟเอาไว้

“ บอสครับ เรากลับไปก่อนดีกว่านะ แล้วค่อยมาใหม่”

“ เอลิก!!” เจ้าไฟที่เริ่มหัวร้อนเรียกชื่อลูกน้องเสียงดัง เอลิกทำได้แค่ก้มหน้าแต่ก็ต้องห้ามศึกไว้ให้ได้ก่อน

“ ไปเถอะครับบอส!” ท้ายที่สุดเอลิกก็ทำสำเร็จเขาลากเจ้าไฟออกมาจนถึงรถได้

ปึก! เสียงประตูรถถูกปิดดังลั่น ตามอารมณ์ของคนเสื้อแดง

“ บอสไปพูดอะไรกับเธอเหรอครับ เธอถึงได้ดูไม่พอใจขนาดนั้น” เอลิกที่นั่งตรงเบาะคนขับ หันมาถามเจ้านายซึ่งนั่งอยู่ด้านหลัง

“ ก็ใครจะไปรู้วะ! ดูรูปร่างหน้าตาอย่างกับเด็ก! ฉันก็นึกว่าเด็ก” เจ้าไฟตอบกลับมาด้วยท่าทีเกรี้ยวกราดเขาถอนหายใจแรงแล้วแรงอีก” แล้วแบบนี้จะทำยังไง ฉุดขึ้นรถเลยไหม!” เขากอดอกแล้วมองไปที่หญิงสาว ซึ่งเห็นอยู่ไกลๆ

“ เฮ้ย! ใจเย็นๆ นะครับบอส”

“ เอ้อ!!!” เอลิกสะดุ้งแรง เพราะเจ้าไฟตะโกนตอบเสียงดัง “แกบอกว่าเธออยู่กับแม่สองคนใช่ไหม”

“ ใช่ครับ”

“ งั้นแกก็ไปสืบมาว่าแม่ของเธอนิสัยใจคอเป็นยังไง เพราะถ้าเจ้าตัวไม่ยอมไปด้วยดีๆ ก็ต้องเข้าทางแม่นี่แหละ เพราะยังไงซะ กีรติกรต้องไปกับฉัน!”