บทที่ 6

ไม่เสียแรงที่เป็นถึงนักกีฬา หุ่นของเขานี่ฝึกมาดีจริงๆ

แต่ฉันกลับรู้สึกปวดหัวขึ้นมา “เสวี่ยหยาง นาย…”

ฉันไม่เคยคิดจะมีความรักแบบต่างวัย และยิ่งไม่สนใจผู้ชายที่เด็กกว่าตัวเองตั้งเจ็ดปี

“ขอโทษนะครับ พี่สาว ผมลืมเอาผ้าเช็ดตัวมา ทำให้พี่รำคาญหรือเปล่า? อย่าไล่ผมไปเลยได้ไหม? ถ้าพ่อผมรู้ว่าผมทำให้พี่ไม่พอใจ เขาต้องด่าผมตายแน่ๆ”

เสวี่ยหยางก้มหน้าลง ทำท่าเศร้าจนน่าสงสารจับใจ

ทำเอาฉันปฏิเสธไม่ลงในทันที

ฉันกดขมับที่ปวดตุบๆ แล้วเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่น

เพื่อนรักโทรเข้ามา คุยไปคุยมาเรื่องก็วกไปถึงเจียงซู่กับเถาซิน

“เธอไม่รู้หรอก หลังจากที่เถาซินได้เป็นผู้ช่วยพิเศษของเจียงซู่ ได้ก่อเรื่องขายหน้าไม่รู้กี่ครั้ง ยัยนั่นเป็นมือที่สาม แต่กลับมองผู้หญิงทุกคนเป็นมือที่สาม ลูกน้องผู้หญิงหลายคนของเจียงซู่ถูกไล่ออกไปแล้ว เวลาที่เจียงซู่คุยงานกับลูกค้าผู้หญิง เธอก็ยังประชดประชันหาว่าเป็นมือที่สาม สุดท้ายทำให้การร่วมงานระหว่างสองบริษัทพังไม่เป็นท่า”

“ตอนนี้เจียงซู่ไล่เถาซินออกแล้ว ทั้งคู่แตกหักกันเรียบร้อย”

“เจียงซู่ยังคงหาตัวเธออยู่ตลอด ฉันยังคิดว่าหาไม่เจอสักพักคงเลิกเอง แต่เขากลับยิ่งบ้าคลั่งกว่า