“จริงเหรอครับ”เมื่อเขาเริ่มเข้าใจความหมายของเงินแล้ว ดวงตาสีเหลืองอำพันก็มีประกายระริก แต่เพื่อความแน่ใจเขาจึงถามย้ำกับดีดี้ว่า “แล้วซื้อโทรศัพท์ได้ไหมครับ”“โอ๊ย กะอีแค่โทรศัพท์ ถ้าเธอรับปากกับเจ้ว่าจะเล่นเป็นพระเอก จะซื้อโทรศัพท์สักร้อยเครื่องก็ยังได้”“ตกลงครับพี่ดีดี้ ผมจะเล่นเป็นพระเอก”“เดี๋ยว ! นายจะเล่นเป็นพระเอกได้ยังไงในเมื่อนายอ่านหนังสือไม่ออก คนจะแสดงละครต้องท่องบทละครเพื่อเข้าฉากนะ”วีนัสพยายามหาเหตุผลร้อยแปดประการมาขัดขวางคำพูดนั้นทำให้ความดีใจเมื่อสักครู่ของดีดี้แทบจะดับวูบลง“เสือ นายไม่ได้เรียนหนังสือเหรอ”ดีดี้ถามเสือเสียงอ่อย“เรียนหนังสือคืออะไร เหมือนกับเรียนวิชาการต่อสู้ไหม”ตาฤๅษีสอนวิชาการต่อสู้ให้เขาแทบทุกอย่าง หากเหมือนกันก็นับว่าเขาได้เรียนหนังสือดีดี้ถึงกับเอามือตบหน้าผากตนเอง วีนัสจึงรีบเอ่ยว่า “นั่นไง วีบอกแล้ว ว่าเขาไม่เหมาะที่จะเล่นละครหรอก”“ไม่ เขาต้องเล่นได้สิ เธอไม่เคยได้ยินเหรอ แม่พุ่มพวงอ่านหนังสือไม่ออกยังร้องเพลงได้ตั้งหลายสิบเพลง”ดีดี้แววตามุ่งมั่นอย่างมีความหวัง หากเขามีพระเอก และนางเอกอยู่ในกำมือทั้งสองคน เงินทองก็จะไหลมาเทมา ดังนั้น ไม
“ทุกคนดูตาเจ้าหนุ่มคนป่านี้สิ ดวงตาสีเหลืองอำพัน มีแววดุร้าย เหมือนกับแววตาของเสือจริง ๆ โดยไม่ต้องใส่คอนแทคเลนส์ แล้วดูนี่นะ.....”ผู้กำกับนนท์คว้าเอารีโมตมาจากมือของทีมงาน แล้วกดเพลย์วิดีโอให้เคลื่อนไหวอีกครั้ง แล้วร้องออกมาอย่างตื่นเต้นว่า“เห็นไหม เห็นไหม เจ้าหนุ่มคนป่ากระโดดไวมาก แป๊บเดียวก็คว้านางเอกของเราออกมาจากรัศมีคานเหล็กได้แล้ว ไม่ต้องใช้สแตนอินของจริงล้วน ๆ ของจริงล้วน ๆ”ทุกคนในห้องประชุมอ้าปากค้าง ผู้กำกับของเขาตะโกนซ้ำไปซ้ำมาราวกับคนบ้า“ผู้กำกับจะเอาเด็กหิ้วของมาแสดงเป็นพระเอกจริง ๆ หรือ”ผู้เข้าร่วมประชุมถามขึ้น“ใช่ เพื่อให้สามารถถ่ายทำต่อไปได้ เขานี่แหละเหมาะสมที่สุด”“แต่......”อีกเสียงหมายจะค้าน เพราะผู้กำกับเลือกนางเอกหน้าใหม่มาแล้วคนหนึ่ง หากพระเอกเป็นคนป่ายังไม่มีชื่อเสียงเพิ่มมาอีกคน เกรงว่าเรตติ้งละครอาจจะต่ำแน่ ๆแม้หลายคนในที่ประชุมจะคัดค้าน แต่ทุกคนก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า หนุ่มชาวป่าคนนั้นรูปร่างสูงใหญ่กำยำสมกับเป็นพระเอกในเรื่องนี้มากกว่าคุณพจน์ที่มีรูปร่างบอบบางกว่า อีกทั้ง คุณพจน์ยังถูกเลี้ยงมาแบบลูกคุณหนู จึงทำให้บางฉากไม่อาจสื่อถึงอารมณ์ความดิบเถื่อนข
ณ ห้องประชุมพงพัฒน์ ผู้ช่วยผู้กำกับคุยโทรศัพท์อยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง หัวหน้าฝ่ายต่าง ๆ นั่งกระส่ายกระสับรอบโต๊ะประชุมกลางห้อง ทั้งผู้กำกับภาพ ผู้กำกับฝ่ายศิลป์ หัวหน้าอุปกรณ์ และวัสดุ หัวหน้าเครื่องแต่งกาย รวมถึงหัวหน้าฝ่ายแต่งหน้าส่วนผู้กำกับนนท์นั้น ยืนอัดบุหรี่เข้าปอดอยู่ที่ด้านนอกห้องประชุม ระหว่างที่รอข่าวของพจน์ จากทางโรงพยาบาล“ผู้กำกับครับ ทางโรงพยาบาลแจ้งข่าวกลับมาแล้วครับ”พงพัฒน์ ผู้ช่วยมือขวาของผู้กำกับแง้มประตูออกมาด้านนอกระเบียง เพราะข่าวที่เขาได้รับทราบเมื่อสักครู่ทำให้ใบหน้าเขาเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัดผู้กำกับนนท์พยักหน้าเบา ๆ คล้ายกับว่าข่าวที่ผู้ช่วยผู้กำกับจะแจ้งนั้น อยู่ในการคาดหมายของเขาแล้ว“อืม... รอแจ้งพร้อมกันในที่ประชุมเถอะ”“ครับ”เมื่อผู้ช่วยผลุบหายเข้าไปในห้องประชุม เขาจึงทิ้งบุหรี่ลงในถังขยะแล้วเดินเข้าไปในห้องประชุม ซึ่งผู้มีส่วนเกี่ยวข้องทุกคนนั่งกันพร้อมหน้าอยู่ก่อนแล้วผู้กำกับนนท์นั่งลงที่เก้าอี้ในตำแหน่งประธานการประชุม จากนั้นก็เปิดประเด็นการประชุมอย่างไม่รอช้าว่า“ว่าไง”“เมื่อสักครู่ทีมงานที่นำตัวคุณพจน์ส่งโรงพยาบาลได้แจ้งข่าวกลั
“ทำไมมีคนอยู่ในจอเล็ก ๆ ด้วยครับ นั่นพวกเขากำลังเล่นมวยปล้ำกันเหรอ ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า”เขารัวคำถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นเหลือกำลัง ทำไมมนุษย์ตัวจิ๋วในจอถึงทำท่าแปลก ๆ อีกทั้งยังมีเสียงร้องครวญครางคล้ายกับเจ็บปวดเหลือกำลังดังออกมาเป็นระยะ ๆ“ฮ่า ๆ นี่ไอ้หนุ่มชาวป่า มึงไม่รู้จริง ๆ เหรอว่ะว่าเขาทำอะไรกัน แกอย่าบอกนะว่าแกไม่เคยเอาผู้หญิง”ชายตัวใหญ่หัวเราะจนตัวงอ เมื่อเห็นท่าทางใสซื่อของเด็กหนุ่มชาวป่า“เอาผู้หญิง”เสือหนุ่มทวนคำ... ภาษามนุษย์บางคำเขายังไม่เข้าใจนัก“ไอ้นี่ เอา หมายถึง ทำลูกกันนะ หรือมีเพศสัมพันธ์กัน”ชายอีกคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ พยายามอธิบายให้หนุ่มชาวป่าผู้ใสซื่อฟัง พร้อมกับทำมือประสานกันทำท่าประกอบเมื่อเสือหนุ่มเข้าใจความหมายเขาก็ตอบตามจริง“ไม่เคยครับ”เขาส่ายหน้าแรง ๆ ยืนยัน กับมนุษย์ผู้หญิงเขายังไม่เคย แต่กับเสือตัวเมีย นับว่าไม่ถ้วน“งั้น เดี๋ยวพวกพี่จะเปิดโลกอันบริสุทธิ์ของมึงเอง ฮ่า ๆ”ชายตัวใหญ่หัวเราะอย่างชอบใจ จากนั้นก็ควักโทรศัพท์ของตนขึ้นมาให้เสือหนุ่มดู“นี่ ๆ ดูนี่ คลิปนี้ท่าเด็ดกว่าอีก”“มนุษย์เขาผสมพันธุ์กันแบบนี้หรือครับ”เสือหนุ่มถามทะลุขึ้นกลางวง ทำเ
“วีนัส ! วีนัสเธอปลอดภัยใช่ไหม”ดีดี้เข้ามาถึงตัววีนัส ก็ถามขึ้นทั้งที่ยังหอบหายใจ“ไม่เป็นไรค่ะ พอดีนายเสือช่วยไว้ได้ทัน”หญิงสาวตอบ พลางผละตัวออกจากอ้อมกอดของเสือหนุ่ม“ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ขอบคุณ คุณพระคุณเจ้าที่ช่วยคุ้มครองวีนัส”ดีดี้ยกมือไหว้ท่วมหัว ปากก็พึมพำออกมาเสือได้ยินดังนั้นก็หรี่ตาลง พร้อมกับถอนหายใจออกมา แล้วคิดดัง ๆ ในใจว่า- สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่ไหน เสือศักดิ์สิทธิ์ต่างหาก –“มีใครเป็นอะไรไหม”ผู้กำกับวิ่งเข้ามาดูที่จุดเกิดเหตุ หลังจากที่สถานการณ์สงบลงแล้ว“โอ๊ย.... ช่วยด้วย.... ช่วยผมด้วย”เสียงหนึ่งร้องโหยหวนราวกับเจ็บปวดเหลือแสนดังขึ้นไม่ไกลนัก“ว้ายยยยยยยย นั่นมันคุณพจน์นี่”ดีดี้ชี้นิ้วสั่นระริกไปที่ร่างที่ถูกคานทับ เลือดสีแดงไหลย้อมท่อนล่างที่ถูกทับจนแดงฉาน“คุณพจน์ !”วีนัสตื่นตะลึงกับภาพเบื้องหน้า พจน์คือพระเอกของละครเรื่องที่กำลังถ่ายทำกันอยู่ เมื่อสักครู่เขายืนต่อบทกับหล่อน นายเสือช่วยเธอได้ทัน แต่เขากลับหนีไม่ทัน“พจน์ !”ผู้กำกับวิ่งเข้าไปหาร่างที่นอนครวญครางใต้เหล็กคานอันใหญ่“เรียกรถพยาบาลเร็ว !”จากนั้นก็เกิดฝีเท้าสับสนวุ่นวายกันอีกครั้ง ทีมงานเร่งช
เมื่อไหร่อีวีนัสมันจะตาย ๆ ไปซะ !...เสือหนุ่มหลับตาแน่น พยายามเพ่งสมาธิมาตั้งใจฟังเสียงที่ดังมาจากที่ไหนสักแห่ง ซึ่งมนุษย์ธรรมดาไม่อาจได้ยิน มีเพียงเสือที่บำเพ็ญตบะมา 3,000 ปีอย่างเขาเท่านั้นที่ได้ยินสถานที่แห่งนี้วุ่นวายนัก เสียงต่าง ๆ มากมายดังอยู่รอบกาย แต่เมื่อได้ยินชื่อวีนัสดังอยู่ในกระแสเสียงที่เต็มไปด้วยความอาฆาต เขาจึงพยายามกำหนดสมาธิแยกเสียงนั้นออกจากเสียงอื่น ๆ..... คราวนี้ แกอย่าหวังว่าจะได้เล่นละครอีกเลย อีวีนัส.......... จัดการมัน !.......“นี่ ! นายเสือ นายเสือ !”วีนัสตะโกนข้างหูชายหนุ่ม เขาจึงลืมตาขึ้น เธออุตส่าห์บอกเขาไปตั้งเยอะว่าอยู่ในกองถ่ายควรจะทำตัวยังไงด้วยความเป็นห่วง แต่เขากลับหลับตาลงดื้อ ๆ คล้ายกลับหลับอากาศจนเธอต้องเรียกเขาดัง ๆ แล้วเมื่อเขาลืมตาขึ้น กลับไม่ใส่ใจที่เธอพูดแม้แต่น้อย แต่กลับกวาดสายตามองไปรอบ ๆเพี๊ยะ !หญิงสาวฟาดมือลงที่ต้นแขนชายหนุ่ม โทษฐานที่ไม่สนใจเธอ“โอ๊ย ! อะไรของคุณ ตีผมทำไม”เจ้าเสือหนุ่มลูบแขนตรงบริเวณที่ถูกฟาด ไม่เจ็บ แค่รู้สึกคันนิด ๆ เหมือนมดกัด“ฟังที่ฉันพูดหรือเปล่า ฉันบอกว่า เดี๋ยวอีกสักครู่ฉันจะต้องเข้าฉากแล้ว นายนั่งดูนิ