Mag-log inShare
3.1
Huling Na-update:
2025-09-20 10:03:04“แม่ขา... ขอโทษนะคะที่มาช้า วันนี้หนูไปสัมภาษณ์งานมาน่ะค่ะ” ฉันคุยกับแม่ที่นอนหลับอยู่บนเตียงผู้ป่วย สีหน้าแม่ซีดเซียวเพราะโรคมะเร็งที่กำลังเผชิญอยู่
ก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยรู้ว่าแม่ป่วย เพราะเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ถึงจะโทรหากันบ้างแต่แม่ก็ไม่เคยบอกอะไรฉันเลย และนานมากแล้วด้วยที่ฉันไม่ได้กลับไทย แม่เองก็ไม่อยากให้กลับเท่าไหร่เพราะท่านไม่อยากให้ฉันกังวลใจนี่เอง
“สัมภาษณ์วันนี้เป็นยังไงบ้างคะ” เสียงหวานของคุณหมอสุดสวยที่เพิ่งเดินเข้ามา
“ก็ดีค่ะ แต่ต้องรอฟังผลอีกที ว่าแต่แม่พี่เป็นไงบ้างคะน้องหงส์”
“หมอเพิ่งเปลี่ยนยาตัวใหม่ไปค่ะ ตอนนี้ยังบอกอะไรเยอะไม่ได้ ต้องรอดูอาการและผลข้างเคียงก่อนนะคะ”
“พี่ฝากน้องหงส์ด้วยนะ พี่คงไม่ได้มาหาคุณแม่บ่อยขนาดนี้แน่ ๆ เพราะต้องทำงาน” ฉันพูดออกไปทั้งที่เพิ่งไปสัมภาษณ์วันนี้เอง ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาจะรับทำงานหรือเปล่า แต่ถึงที่นี่ไม่รับก็ยังมีที่อื่น เพราะตอนนี้มีบริษัทอื่นอีกสองที่เรียกฉันเข้าไปทำงานแล้ว
แต่เหตุผลที่ฉันอยากรอที่นี่เพราะว่าชื่อเสียงของบริษัท ฐานเงินเดือน และสวัสดิการต่าง ๆ มันดีกว่าที่อื่น ฉันเลยยื้อเวลากับบริษัทอื่นไปก่อนเพื่อรองานนี้
“พี่เพียวสบายใจได้เลยนะคะ หงส์จะช่วยดูแลคุณป้าอย่างเต็มที่ค่ะ” น้องหงส์ยิ้มให้ฉัน ยิ้มแบบจริงใจ หน้าสวย ๆ ยิ้มหวาน ๆ จนตาเป็นสระอินั่น น่ารักจริงเลยเด็กคนนี้ ฉันล่ะอยากให้เธอเป็นน้องสาวของฉันจัง
“ได้ข่าวมาว่าเมื่อวานพี่เพียวเจอคุณเพชรที่โรงพยาบาลเหรอคะ เค้าทำอะไรพี่เพียวรึเปล่า”
“เค้ายังไม่ทันได้ทำอะไรพี่หรอกค่ะ พี่บอดี้การ์ดสองคนลากคอเค้าออกไปก่อนน่ะ”
“ค่อยโล่งใจหน่อย”
จากนั้นเราสองคนไปหาข้าวกินกันที่ร้านอาหารใกล้โรงพยาบาล เสร็จแล้วน้องหงส์ก็ไปทำงาน ส่วนฉันแยกย้ายไปซื้อของใช้ส่วนตัวที่ห้างนิดหน่อยโดยมีบอดี้การ์ดสองคนติดตามไม่ห่างเหมือนเดิม
ตกลงกันไว้ว่าวันนี้จะรอน้องหงส์เลิกงานแล้วกลับบ้านไปพร้อมกัน แต่เมื่อกลับมาถึงบ้านก็ต้องชะงักเมื่อเจอกับใครบางคนเข้า
ผู้ชายคนนั้น… คนที่สัมภาษณ์งานฉันวันนี้
“กลับกันมาแล้วเหรอลูก” คุณป้าหันมาทักทายฉันกับน้องหงส์ด้วยรอยยิ้มสดใสแสนใจดีอย่างเคย วันนี้ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า
“ค่ะมัมมี๊... Hi พี่ชาย กลับมาได้แล้วเหรอคะ” น้องหงส์ที่ตอบแม่ตัวเองเสร็จก็หันไปคุยกับผู้ชายคนนั้น
เดี๋ยวนะ พี่ชายเหรอ? นั่นคุณเสือลูกชายคนโตของคุณป้าสินะ ถึงว่าทำไมหน้าคุ้นจัง เบ้าเดียวกันขนาดนี้ทำไมฉันถึงไม่นึกเอะใจอะไรเลยนะ
จะว่าไปแล้วก็หล่องานดีกันทั้งบ้านจริง ๆ นั่นแหละ แม้แต่คุณลุงวัยหกสิบกว่ายังหน้าเด็กกว่าอายุและหุ่นเป๊ะอยู่เลย
“เข้ามานั่งเร็วลูก” ป้าเวเนสซ่าลุกจากโซฟาเดินตรงมายังฉันที่ยืนเอ๋ออยู่ พร้อมกับจูงมือฉันเข้าไปนั่งข้างท่าน
“นี่พี่เสือ ลูกชายคนโตของป้าเอง... พี่เสือนี่ไงหนูเพียวลูกสาวของเพื่อนแม่” ป้าเวเนสซ่าแนะนำเราให้รู้จักกัน
“สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้ทักทายเขาตามมารยาท เพราะถ้าเป็นพี่ชายคนโต ก็คงแก่กว่าฉันหลายปีสินะ
ตอนนี้ฉันอายุ 26 ปีส่วนคุณสิงห์ 30 แล้ว คุณเสือนี่คงปาเข้าไป32-33 ปีเลยกระมัง ถึงหน้าตาพวกเขาจะดูไม่แก่ตามอายุเลยก็ตาม
คุณเสือมองหน้าฉันนิ่งครู่หนึ่งแล้วก็หันสายตาไปมองทางอื่น นี่เขาไม่ชอบขี้หน้าฉันเหรอ?
“พี่เสือ!” คุณมังกรสะกิดเรียกคุณเสือ
“ว่า?” คุณเสือหันมองคุณมังกรด้วยหางตา น้ำเสียงเหมือนคนเบื่อชีวิต
“แม่พูดด้วยน่ะ ไม่ได้ยินเหรอ”
“ได้ยิน...”
“…ผมไปนะครับพ่อ แม่” เขาแทบไม่มองหน้าฉันด้วยซ้ำ ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปทันที
“ไปไหนลูก ไม่นอนบ้านอีกแล้วเหรอเสือ” คุณป้าตะโกนถามเขา
“ครับ นอนคอนโดสะดวกกว่า”
“ปกติก็เห็นแกนอนบ้านตลอดนะ ทำไมช่วงนี้ถึงอยากนอนคอนโด” คราวนี้เป็นคุณลุงที่ถาม ทั้งที่สายตายังจดจ่ออยู่กับมือถือ รูดขึ้นรูดลงดูโน่นนี่นั่นไปตามสไตล์สบาย ๆ ของท่านเวลาอยู่ที่บ้าน
“ก็ตอนนี้ไม่ปกตินี่ครับ” พูดจบก็เดินออกไป จากสายตาที่เขามองมา คงเพราะฉันสินะ เรื่องไม่ปกติที่ว่า
“ไอ้ลูกคนนี้! เฮ้อ... อย่าถือสาพี่เขาเลยนะลูก ช่วงนี้คงงานยุ่งน่ะจ้ะ” คุณป้าพยายามแก้ตัวให้ลูกชาย
Pinakabagong kabanata
ยอดดวงใจนายพยัคฆ์ 5.3
ยังไม่ทันที่ไอ้สิงห์จะพูดอะไรต่อ ผมก็ได้ยินเสียงน้องสาวตัวแสบที่เมาจนไม่รู้เรื่องอะไรละเมอขึ้นมาเสียงดัง จนมันต้องหันกลับไปสนใจยัยหงส์ต่อ แต่ยังไม่วายส่งสายตาอาฆาตมาค้อนใส่ผมเบา ๆ ในตอนที่ผมหันกลับไปมองมันเหอะ ค้อนห่าอะไร ของแบบนี้ใครดีใครได้หลังจากที่ผมวางเธอลงบนเตียง ก็ได้ยินเพียวส่งเสียงครางในลำคอออกมาเบา ๆ เธอบิดตัวและพลิกกายนอนหันหลังให้“อื้อ... สบายจัง”“ขี้เซา” เห็นท่าทางนั้นของเธอจึงได้แต่ยืนมองสำรวจแผ่นหลังขาวเนียนที่อยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวสีแดงสด โชว์แผ่นหลังขาวเนียนต่ำลงมาจนเกือบถึงเอวคอด ยิ่งเธอยกขาก่ายหมอนข้างกระโปรงที่สั้นอยู่แล้วก็ยิ่งขยับร่นขึ้นไปอีกจนเกือบจะเห็นบั้นท้าย‘ยั่วจังวะ’“ร้อนจัง...” เธอบ่นพลางปัดผมที่ปรกใบหน้าและลำคอออกด้วยความรำคาญเพื่อ ท่าทางพวกนั้นทำผมก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนถึงกับอดใจไม่ ผมเผลอขยับตัวขึ้นไปบนเตียง เผลอจับตัวเธอพลิกให้นอนหงาย แล้วเผลอขยับกายไปอยู่ตรงหว่างขาขาว เผลอใช้เข่าตัวเองดันเรียวขาสวยให้อ้ากว้างกลิ่นกายของเธอที่ลอยมาแตะจมูกผม ทำให้ผมอดใจไม่อยู่จนเผลอโน้มตัวไปสูดดมกลิ่นกายหอมที่ทำให้ผมแทบคลั่งผมเลื่อนมือไปกุมหน้าอกอวบอิ่มไว้เต็มกำ
ยอดดวงใจนายพยัคฆ์ 5.2
“อยากให้ไปด้วย?” พี่มังกรเลิกคิ้วถาม“ไปก็ดีนะ จะได้เหมือนมีบอดี้การ์ด ช่วงนี้มีหนุ่มตามจีบด้วยแหละ”“จีบแก?”“หึ! จีบพี่เพียว แฮร่!” น้องหงส์ตบมุขโบ๊ะบ๊ะกับพี่มังกร เกิดเป็นเสียงหัวเราะขึ้นมา ฉันได้แต่ส่ายหน้าขำแม้หลายวันมานี้จะมีลูกค้าของบริษัทมาตามจีบอยู่บ้างก็เถอะจะว่าไปก็มีอยู่คนหนึ่งที่มาตามจีบแบบรุกหนัก ทั้งที่ฉันปฏิเสธไปแล้ว เรามักบังเอิญเจอกันบ่อยตามสถานที่ต่าง ๆ จนพักหลังฉันคิดว่าฉันน่าจะถูกติดตามเรื่องนี้ฉันเพิ่งเล่าให้น้องหงส์ฟังเมื่อไม่นาน ขนาดเมื่อคืนก็ยังเจอกันที่ผับ แต่โชคดีที่โต๊ะเรามีผู้ชายเยอะจนเขาได้แต่นั่งมองห่าง ๆ ไม่ได้เข้ามาคุกคามหรือทักทาย“ใคร?” พี่มังกรขมวดคิ้วถาม“ลูกค้าบริษัทพี่เสือค่ะ เมื่อคืนก็เจอนะที่คลับ” น้องหงส์ตอบ“ช่วงเช้าพี่ไม่ว่างอะดิ มีเช็กสินค้าก่อนส่ง รอบ่ายได้ไหมเดี๋ยวพาไป”“ไม่ได้ ต้องไปแต่เช้าเพราะต้องแวะไปเยี่ยมคุณน้าก่อน”“เราขับรถไปกันเองก็ได้น้องหงส์” ฉันแย้งขึ้นเพราะเกรงใจไม่อยากรบกวนใคร“ไม่ค่ะ เดี๋ยวเกิดจ๊ะเอ๋คุณเพชรเข้าอีกจะทำไงคะ แล้วหงส์ก็ไม่อยากให้ลูกน้องคุณพ่อตามไป ดูน่าอึดอัดจะตายชัก”“ไม่เป็นไรหรอก พี่เพชรเขาเงียบหายไปพักใหญ
ยอดดวงใจนายพยัคฆ์ 5.1
“พี่เสือ! มาได้ไงคะ” เสียงน้องหงส์ดังมาแต่ไกลทำเขาผละตัวออกห่าง ส่วนฉันก็ดึงตัวเองออกจากภวังค์นัยน์ตาสีอำพันนั้น พยายามควบคุมตัวเองไม่ให้เสียอาการในขณะที่อีกคนนิ่งมาก“เพื่อนนัดมา กำลังจะกลับ” “อย่ารีบกลับสิ ไปนั่งต่อด้วยกันไหม โต๊ะพวกเราอยู่ตรงนี้เองค่ะ” น้องหงส์ชวนไปนั่งดื่มด้วยกัน คุณเสือเงียบไปครู่หนึ่งขณะที่สายตาเหลือบมองมาทางฉัน แวบหนึ่งฉับแอบรับรู้ถึงความไม่พอเจือในนั้น “อืม แป๊บเดียวนะ” คุณเสือกลับตอบรับอย่างง่ายดายฉันได้แต่ทำหน้าเบื่อโลกที่ต้องร่วมวงกับเขาแล้วเดินตามแรงดึงของน้องหงส์ไป เมื่อมาถึงโต๊ะ พี่สิงห์และเพื่อนเพื่อนก็ทักทายคุณเสือด้วยความแปลกใจ“อ้าว พี่มาได้ไง” “นัดเพื่อนไว้” คุณเสือก็ตอบรับแค่สั้น ๆ พยักหน้าให้เล็กน้อยตามสไตล์ ท่าทางเพื่อนพี่สิงห์ดูจะเคารพคุณเสือมากเลยทีเดียว แต่ทุกคนก็ยังพูดคุยเฮฮาอย่างสนิทสนมกันเรานั่งดื่มกันพอสมควรก็เริ่มแยกย้ายกันกลับ น้องหงส์นี่เรียกได้ว่าเมาทิ้งตัวเพราะโดนพี่ ๆ ท้าให้ดื่มเหล้าแรงไปแก้วเดียวถึงกับเซหมดสภาพ ทำอย่างกับเป็นเด็กวัยมหาลัยไปได้แต่ละคนว่าแต่น้องหงส์ ฉันเองก็ยังพอพยุงตัวเองแทบไม่ไหว เสียทรงไปเหมือนกัน“พี่จะกลับบ
ยอดดวงใจนายพยัคฆ์ 4.3
“ค่ะ!” ฉันกระแทกเสียงแล้วนั่งลงบนโซฟาในตำแหน่งใกล้คุณสิงห์อย่างไม่ชอบใจเท่าไหร่ สั่งจริงสั่งจัง สั่งอยู่ได้!ระหว่างนั้นคุณเสือก็กินเงียบ ๆ ไม่พูดคุยอะไรกับใคร มีแค่พี่สิงห์เท่านั้นที่ชวนฉันคุยไปเรื่อย จนกระทั่งมื้ออาหารจบลง“พรุ่งนี้พี่ต้องไปดูแลงานที่สาขาภูเก็ต น่าจะหลายวัน ไว้ค่อยซื้อขนมมาฝาก” พี่สิงห์หันมาบอกกับฉัน“อ้าว เหรอคะ”“ครับ งั้นคืนนี้เราไปดื่มกันหน่อยไหม?”“ได้ค่ะ ยังไงพรุ่งนี้ก็วันหยุด ดื่มได้” น้องหงส์และพี่สิงห์ชอบชวนฉันดื่มด้วยกันบ่อย ๆ นั่งชิล พูดคุยปรึกษากันที่ริมสระบ้านเขาหรือไม่ก็ปาร์ตี้เล็ก ๆ ในสวนจนกลายเป็นกิจกรรมประจำของพวกเราแล้ว “พรุ่งนี้ขึ้นเครื่องกี่โมง” คุณเสือถามน้องชายของเขา“7 เช้า” คุณสิงห์ก็ตอบไปสั้น ๆ“แล้วมึงยังจะดื่ม?”“นิดหน่อยเองเฮีย”“แน่ใจ?”“อืม เราทำด้วยกันออกบ่อย กับน้องไม่หนักหรอกน่า” พี่สิงตอบพลางเอามือขยี้หัวฉันเบา ๆ อย่างที่ชอบทำกับน้องหงส์ ด้วยความที่เริ่มสนิทกัน พี่สิงห์ก็เริ่มลามปามมาทำกับฉันด้วยอันนี้พอเข้าใจ แต่คำพูดของแง่สองง่ามแบบนี้เขาไม่เคยทำ มันยังไง!ฉันส่งสายตาดุใส่คุณสิงห์จนเขาขำ แต่ก็ดันเผลอหันไปเห็นสายตาของคุณเสือที่มอง
ยอดดวงใจนายพยัคฆ์ 4.2
“คุณเสือคะ ถ้าหากว่าการที่ฉันเข้าไปอยู่ในบ้านทำให้คุณอึดอัด ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ นะคะ แต่มันจำเป็น ฉันไม่ได้ตั้งใจจะรบกวนทางบ้านคุณเลย ถ้าเกิดปัญหาทุกอย่างจบลงไม่ว่าจะเรื่องแม่และเรื่องคนที่ตามทำร้าย ฉันสัญญาค่ะว่าจะออกมาให้เร็วที่สุด” อย่าว่าแต่เขาเลย ฉันเองก็อึดอัดไม่ต่างกัน เขาดูเหมือนจะรำคาญและไม่ชอบหน้าฉันเท่าไหร่“กินข้าวเถอะ” เขาพูดขึ้น แต่ใครจะไปกินลง ไม่ใช่ฉันแล้วคนหนึ่ง“ไม่หิว?” คุณเสือเลิกคิ้วถาม ท่าทางนิ่ง ๆ นั่นดูกวนประสาทชะมัดฉันหยิบตะเกียบขึ้นมาคีบอาหารเข้าปากทันที ไม่หิวได้ไง ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยตั้งแต่เช้า จนตอนนี้ปาเข้าไปจะบ่ายโมงแล้วด้วยฉันกับคุณเสือไม่มีใครพูดอะไรอีก จนกินเสร็จฉันก็ทำหน้าที่เก็บโต๊ะให้เป็นการตอบแทน“กะจะทำงานที่นี่อีกนานแค่ไหน” อยู่ ๆ เขาก็ถามขึ้น“ก็คงนานค่ะ นี่ก็เพิ่งจะเริ่มงานได้ไม่กี่เดือน ดิฉันไม่ได้อยากเปลี่ยนงานใหม่บ่อย ๆ” ฉันตอบไปตามตรงถ้าให้ดิ้นรนหางานใหม่ไปเรื่อย ๆ ก็ไม่ไหวหรอกนะ ยิ่งงานดีเงินเดือนดี และสวัสดิการก็ดีขนาดนี้ที่ไทยหาง่ายเสียที่ไหนกัน ไม่ออกให้โง่หรอก“ไม่คิดจะกลับไปทำงานเมืองนอกแล้ว?”“ค่ะ” แม่ป่วยจะให้กลับยังไง โรคน
ยอดดวงใจนายพยัคฆ์ 4.1
พรนับพัน talk :“คุณเพียวคะ คุณเสือเรียกพบค่ะ”มือที่กำลังจะตักข้าวคำแรกเข้าปากก็ต้องชะงักไว้เมื่อได้ยินประโยคนั้น“ตอนนี้เลยเหรอคะ” ตอนนี้ที่ว่าคือเวลาพักเที่ยงของฉัน“ใช่ค่ะ รีบขึ้นไปก่อนเถอะนะ” สายตาของพี่แหม่มทั้งอ้อนวอนแกมบังคับ แล้วฉันจะเลือกอะไรได้ นอกจากวางช้อนแล้วลุกไปหลังจากที่มาสัมภาษณ์งาน รุ่งเช้าของวันถัดไปฉันก็ถูกเรียกตัวทันที จนตอนนี้นับเวลาได้สามเดือนกว่าที่ฉันเข้ามาทำงาน ไม่แน่ใจว่าที่งานเป็นเพราะคุณลุงคุณป้าคอยช่วยอยู่หรือเปล่า แต่ช่างเถอะเพราะได้มาแล้ว อย่างไรเสียฉันก็จะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดไม่ปล่อยให้ใครว่าครหาเรื่องใช้เส้นสาย“สวัสดีค่ะ คุณเสือเรียกพบฉันเหรอคะ” ฉันเอ่ยถามหลังจากเดินเข้ามาในห้องทำงานของคนตัวสูง และเห็นเขานั่งอยู่ตรงโซฟาด้วยสีหน้าเรียบเฉย“นั่งลงสิ” “ขอบคุณค่ะ” ฉันนั่งลงตรงกันข้ามเขา “มีธุระอะไรกับฉันเหรอคะ” ฉันยิงคำถามเพราะฉันไม่เคยโดนเรียกพบเป็นการส่วนตัวเลยสักครั้ง ชักสงสัยแล้วว่าจะมีปัญหาอะไรรึเปล่า“กินอะไรมารึยัง”“ยังค่ะ” ‘ถ้าไม่เรียกขึ้นมาก็ได้กินข้าวอิ่มไปแล้วล่ะค่ะ!’ เสียงในหัวของฉันดังขึ้น ไม่แน่ใจว่าแสดงออกไปทางสีหน้าบ้างไหม ก็คนมันโมโ
Maaari mong magustuhan
ลุ้นรักคุณแม่ตัวแสบ
ผู้แสวงหาชีวิตที่เป็นสุข58.4K viewsเกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ
อี้เสี่ยวเหวิน71.1K viewsบทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋81.6K viewsรักร้ายจอมทระนง
หิมะที่ปลิดปลิว165.0K viewsอ้อนรักหวานใจ
สิรี&EVAVY998 viewsรักเล่ห์เสน่ห์ร้าย
Sitha12 viewsเป็นเมียลับทายาทมาเฟีย
อัญธิญาน์1.4K viewsท่านอ๋องเย็นชากับชายาแสนซน
Jiulin323 views
