43 ติ๊ต่างว่าเป็นไวน์แดง

ตอนที่43

ติ๊ต่างว่าเป็นไวน์แดง

          “โอ้โฮ! หน้าตาน่ากินมาก กลิ่นก็ห้อมหอม แต่รสชาติจะเป็นอย่างไรน้า หนูขอชิมก่อนแล้วกันนะ”

เธอร้องขึ้นด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะใช้มีด               เล็ก ๆ ที่ชายหนุ่มเตรียมมาให้ในจาน หั่นชิ้นเนื้อสเต็กแบบมีเดี๊ยมแรขนาดพอดีคำ แล้วใช้ช้อนส้อมจิ้มขึ้นมาดมนิดหนึ่ง ก่อนจะส่งเข้าไปในปาก พร้อมกับหลับตาทำหน้าฟิน

          “เป็นไงบ้าง อร่อยกว่าไข่เจียวหมูสับใช่ไหม” เขาถามยิ้ม ๆ ทอดสายตามองใบหน้าเรียวเล็กอย่างเอ็นดู

          “อร่อยกว่ามาก พี่ชายฝีมือพัฒนาขึ้นแล้ว           จริง ๆ ด้วย สุดยอดเลยค่ะ” เธอเอ่ยชมด้วยความจริงใจ ก่อนจะหั่นเนื้อเสตกกินไปอีกหลายคำ อย่างเอร็ดอร่อยและหิวโหย

         “เมื่อก่อนตอนที่คุณแม่ยังอยู่ คุณพ่อก็จะพาพี่กับคุณแม่มาที่นี่ปีละครั้ง เรือลำนี้ก็เป็นของคุณพ่อ แต่จ้างคนดูแลและปล่อยให้เช่า เวลาจะมาก็โทรบอกคนดูแลเขาก็จะเตรียม อาหารเครื่องดื่มไว้ให้พร้อม แบบที่เรามาแต่ตัวกับเสื้อผ้าได้เลยแบบนี้แหละ” เขาเล่าไปกินไป สลับกับมองวุ้นเย็นไปด้วย

         “ดีจังเลยนะคะ ตอนแรกหนูก็กังวลอยู่นะว่าเรามากะทันแบบนี้ จะเตรียมอะไรทันหรือเปล่า ไม่นึกว่าเขาจะจัดให้พร้อมเลย เอ้อแต่ว่า หนูอยากตกหมึกตกปลาด้วย เขามีเบ็ดให้หรือเปล่าคะ ตอนประถมหนูเคยไปทัศนะศึกษาที่ภูเก็ต คุณครูพาลงเรือไปตกหมึก แล้วก็ทำน้ำจิ้มกินกันสด ๆ อร่อยมากเลยค่ะ แต่พอโตมาหนูกลับไม่กล้ากินของดิบเลย แม้แต่ปลาแซลมอนก้ไม่กล้ากิน ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่อย่างเนื้อ หนูก็ชอบกินแบบมีเดี๊ยมแรแบบนี้เป๊ะเลยค่ะ”

         “ได้ซิ ในเรือนี่มีครบทุกอย่าง ทั้งเบ็ดอย่างดีและและเหยื่อตกปลา น้องชอบแบบไหนก็เลือกได้เลย”

ตากลมเบิกกว้าง พร้อมกับดีดนิ้วดังเปาะ

         “เยี่ยม! ถ้าอย่างนั้นคืนนี้เรามาแข่งกัน ใครได้เยอะกว่าคนนั้นชนะ ใครแพ้ปั่นจิ้งหรีดนะ” เธอพูดจบก็ยื่นกำปั้นเล็ก ๆ ไปตรงหน้าเขา ชายหนุ่มจึงยกกำปั้นของตัวเองไปชนกับกำปั้นของเธอเบา ๆ เป็นการรับคำท้านั้น

         “ได้ซิ แล้วอย่ามาหาว่าพี่ชายรังแกนะจ๊ะน้องสาว ฮ่า ๆ”

          “เฮ้อะ ๆ เดี๋ยวคืนนี้ก็รู้ว่าพี่กับน้อง ใครจะร้องกันแน่ อิอิ”

ทั้งสองหัวเราะออกมาพร้อมกันอย่างมีความสุข หลังกินเสร็จชายหนุ่มก็พาวุ้นเย็นไปเดินเล่นที่ริมหาด สายตาของเมธัชทอดมองอีกฝ่ายด้วยความเอ็นดู ในสายตาของเขาวุ้นเย็นไม่ได้เปลี่ยนไปเลย ยังคงช่างพูดช่างคุย ขี้สงสัยและซุกซนเหมือนเดิม จะเปลี่ยนไปก็แค่ร่างกายที่ขยายใหญ่ขึ้น แม้ดูภายนอกจะยังผอมบาง แต่บางอย่างก็ขยายใหญ่จนเต็มมือ

          ‘บ้าจริงคิดอะไรเนี่ย’ เขาก่นด่าตัวเองในใจเมื่อเผลอคิดไปถึงตอนที่เขาได้สัมผัสมาเรือนร่างของ                วุ้นเย็นมาแล้วครั้งหนึ่ง และเขาสัญญากับตัวเองว่าจะไม่มีวันทำอย่างนั้นอีกเป็นอันขาด แต่บางทีก็เผลอคิดถึงอยู่บ่อย ๆ

พอแดดร่มลมตกทั้งสองก็ชวนกันเล่นน้ำจนเหนื่อยแล้ว จึงพากันกลับขึ้นไปบนเรือ ผลัดกันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เรียบร้อยแล้วก็พากันเข้าครัวเตรียมมือเย็นง่าย ๆ ด้วยการที่เมธัช โชว์ฝีมือการผัดสปาเก็ตตี้ซอสคาโบนาร่า และแน่นอนว่าเป็นที่ถูกอกถูกใจของวุ้นเย็นเหมือนเดิม

เมื่อเสร็จจากมื้อเย็น ทั้งสองจึงพากันไปเตรียมเบ็ด และอุปกรณ์สำหรับตกปลา เมธัชก็ขับเรือลงไปในที่น้ำลึกกว่าเดิมอีกเล็กน้อย แล้วก็เตรียมไฟล่อปลาอย่างที่พ่อของเขาเคยสอน

         “เรียบร้อยแล้ว น้องรอยู่นี่นะเดี๋ยวพี่มา”

เขาพูดจบก็เดินหายเข้าไปในครัว ไม่นานก็ถือขวดแชมเปญที่แช่อยู่ในถังเย็นเฉียบ มีไอลอยอยู่                 รอบ ๆ ส่วนมืออีกข้างก็มีขวดน้ำสีแดง เดินกลับมานั่งลงข้าง ๆ วุ้นเย็นแล้วรินขวดน้ำสีแดงใส่แก้ว พร้อมกับพูดไปด้วย

         “พี่รู้ว่าน้องดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไม่ได้ แต่ถึงอย่างไรมากันถึงนี่แล้ว พี่ก็อยากดื่มด้วยกัน เพื่อฉลอง ที่เราสองพี่น้องกลับมารักและเข้าใจกันอีกครั้ง”

พูดจบก็ยื่นแก้วนั้นส่งให้วุ้นเย็น หญิงสาวรับมาดมนิดหนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมา

         “อ้อ!น้ำแตงโมเย็น ๆ นี่เอง” เธอร้องออกมาด้วยรอยยิ้มหวาน ที่น่าจะหวานกว่าน้ำแตงโมที่อยู่ในมือ

         “ใช่พี่ปั่นเสร็จแล้วก็แช่เย็นเอาไว้ มันก็จะมีลักษณะเหมือนกับเบียร์วุ้น ติ๊ต่างว่าเป็นไวน์แดงก็แล้วกันนะ เชียร์” เขาพูดพลางยื่นแก้วไปแตะกับแก้วของเธอ แล้วหัวเราะขึ้นพร้อมกัน

         “พี่ชายห้ามเมานะ หนูกลัวโจรสลัด เธอพูดแล้วหันไปมองรอบ ๆ และเห็นว่ามีเรือของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ มาจอด ไม่ไกลกันเท่าไหร่อีกสองลำ ที่ได้รู้ว่าเป็นชาวต่างชาตินั้น เพราะพวกเขาพุดคุยภาษาอังกฤษกันเสียงดังฟังชัดเลย แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกว่าถูกรบกวนแต่อย่างใด กลับรู้สึกอุ่นใจที่มีเพื่อนมากกว่า

         “ไม่ต้องกลัว แถวนี้มีทั้งตำรวจและทหารนั่งเรือลาดตระเวนทั้งคืน อีกอย่างใครจะเมาจนทิ้งน้องให้นั่งเหงาอยู่คนเดียวได้ล่ะ อย่าลืมสิว่าคืนนี้ เราแข่งอะไรกัน”