75 อย่าเอามือสกปรกของเธอมาแตะต้องตัวฉัน

ตอนที่75

อย่าเอามือสกปรกของเธอมาแตะต้องตัวฉัน

          “ไม่ใช่นะ หนู่ไม่ได้..”

วุ้นเย็นยังพูดไม่ทันจบ เมธัชก็สวนขึ้นมาอย่างเย็นชา คำพูดของโทนี่ดังก้องเข้ามาในหัวของเขา  ‘มันอยากได้มึงเป็นผัว ด้วยการแอบเก็บรูปเอาไว้ แล้วเอาไปเยาะเย้ยพี่ดาว พอพี่ดาวโกรธหนีขึ้นไปบนห้องมันก็ผลักพี่ดาวจนตกบันไดไง มึงสองคนเป็นฆาตกรฆ่าพี่ดาว’

เมธัชรู้สึกปวดหัวจี้ด จนเขาเซไปก้าวหนึ่ง เยื่อใยความผูกพันธ์บาง ๆ ที่เพิ่งจะเริ่มก่อตัวขึ้น กลับสลายหายไปอย่างไร้ร่องรอย

วุ้นเย็นเห็นอาการของเขาแปลก ๆ ก็รีบถลาเข้าไปจะประคองด้วยความเป็นห่วง แต่กลับถูกเมธัชปัดมือของเธออย่างแรง จนเกิดรอยแดงบนเรียวแขนที่ขาวเนียน

  “อย่าเอามือสกปรกของเธอมาแตะต้องตัวฉัน ฉันโง่เองที่ไม่ทันผู้หญิงร้อยเล่ห์เจ้ามารยาอย่างเธอ ที่จริงฉันควรจะเอะใจตั้งแต่ที่เห็นเธอถ่ายรูปแล้วล่ะ ฉันผิดเองที่ไม่น่าทำอะไรโง่ ๆ ด้วยการพาเธอไปทำอะไรแบบนั้นตั้งแต่แรก สุดท้ายดาวก็ต้องมาจากไปเพราะความโง่ไม่รู้ทันเล่ห์เหลี่ยมของผู้หญิงสารเลวอย่างเธอ” เขาก่นด่าพร้อมกับจิ้มนิ้วไปที่แก้มของเธออย่างแรง

วุ้นเย็นยืนนิ่งอยู่กับที่ พูดอะไรไม่ออก เขาคงตัดสินใจว่าการตายของดุจดาวเป็นความผิดของเธอไปแล้วจริง ๆ ถ้าอย่างนั้นเธอก็จะไม่แก้ตัวแล้ว ขอก้มหน้ารับกรรมที่เคยชอบผู้ชายที่มีคนรักอยู่แล้วอย่างเมธัช แม้จะไม่ได้มีเจตนาร้ายหรือต้องการจะแย่งเขามา หรือแม้แต่จะคิดแอบมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งใด ๆ ก็ตาม ในเมื่อเขาอยากให้เธอผิดให้ได้ก็ต้องปล่อยไปตามที่เขาตราหน้าก็แล้วกัน

          “ตกลงค่ะ หนูยอมรับผิดว่าเป็นต้นเหตุให้พี่ดาวต้องจากไป พี่บอกมาเถอะว่าหนูต้องทำอย่างไรถึงจะชดใช้ความผิดที่พี่เป็นคนตัดสินไปแล้วได้บ้าง แต่หากต้องการชีวิต หนูคงให้พี่ตอนนี้ไม่ได้ คือหนูไม่อาจทำให้คุณแม่ร้องไห้เสียใจเพราะหนูได้อีก” แม้จะกำลังร้องไห้ แต่เธอก็พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจถึงจะสั่นเครือไปบ้างก็ตาม ได้แต่หวังลึก ๆ ว่าเมธัชจะเข้าใจ แต่แสงเทียนที่ริบหรี่ก็ยังส่องแสงสว่างกว่าความหวังของเธอ เมื่อเมธัชร้อง ฮึ ออกมาก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่เย้ยหยันเย็นชา

         “กลัวตายก็บอกมาเถอะ ไม่ต้องมาประดิษฐ์คำพูดที่สวยหรูเลย ฉันไม่โง่ที่จะกลับมาสงสารหรือเข้าใจผู้หญิงอย่างเธออีกแล้ว!” ชายหนุ่มหยุดพูดนิดหนึ่ง ก่อนจะหันมาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาแดงช้ำของหญิงสาว แล้วพูดต่อ

  “ส่วนเรื่องชดใช้  ชีวิตผู้หญิงอย่างเธอไม่มีค่าพอที่จะชดใช้การทำชั่วในครั้งนี้ได้หรอก สิ่งที่ฉันอยากเห็นคือเห็นเธอเจ็บและทุกข์ทรมาน เหมือนที่ดาวเผชิญก่อนตาย เสียดายความรักที่ดาวมีให้เธอจนกระทั่งลมหายใจสุดท้ายของชีวิต แต่ผู้หญิงอย่างเธอก็ยังไม่สำนึก ยังจะโทษว่าเป็นความผิดของดาว หรือเธอจะบอกว่าวันนั้นดาวกระโดดบันไดตกลงมาตายเอง ส่วนเธอก็ตกใจจนหัวใจวายตามอย่างนั้นซิ ฮ่า...มันจะไม่บังเอิญไปหน่อยหรือ”

เสียงหัวเราะนั้นไม่ได้ดังมาก แต่มันเกิดขึ้นในสถาณการณ์ที่ตรงกันข้ามกับเรื่องตลก ได้ยินแล้วก็ชวนขนลุกน่ากลัว

          “มันไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ แต่พี่ดาวแค่ไม่ฟังหนูห้ามและขวางพี่ดาวไว้ พี่ดาวจะผลักหนูแต่..” หญิงสาวพยายามที่จะอธิบาย แต่ชายหนุ่มก็พูดแทรกขึ้นมาอย่างโกรธจัด พร้อมกับยื่นมือหนามาบีบเขนของเธอไว้แน่น จนเธอต้องกัดฟันข่มความเจ็บปวด

          “เลิกโกหกตอแหลเสียทีเถอะ! ฉันไม่เชื่อและไม่มีวันเชื่อว่าดาวจะลงมือทำร้ายเธอได้ หากเธอยังใส่ร้ายดาว ฉันจะฆ่าเธอและตามไปฆ่าแม่ฆ่ายาย ฆ่าล้างโคตรเธอให้ตายตกกันไปให้หมดเสียวันนี้เลย” เขาพูดพร้อมกับส่งเสียงคำรามผ่านลำคอ ใบหน้ามืดครึ้มเย็นชา กับดวงตาที่เป็นประกายวาวโรจน์นั้น ทำให้วุ้นเย็นหวาดกลัวจนตัวสั่นเทิ้ม

หญิงสาวน้ำตาไหลพราก รู้ว่าหากต่อจากนี้เธอพลาดพูดความจริงอีกแค่ประโยคเดียว ชีวิตของเธอกับคนที่เธอรักคงจะจบสิ้นแล้ว

วุ้นเย็นคิดในใจว่าพาตัวเองให้รอดจากคืนนี้ไปก่อน พรุ่งนี้เช้าค่อยแจ้งความจับเมธัช แต่สุดท้ายเธอก็ล้มเลิกความคิดนี้ไปเพราะไม่อาจทนเห็นเมธัชต้องถูกจำคุกได้จริง ๆ อีกอย่างเธอก็มีส่วนเต็ม ๆ ที่ทำให้เขาเป็นต้องกลายมาเป็นแบบนี้ เธอยังจำสัญญาที่เคยให้เขาได้ดีว่าจะไม่ทำให้เขาเสียใจอีก แต่สุดท้ายเธอก็เป็นฝ่ายผิดสัญญา และครั้งนี้มันไม่ได้แค่ทำให้เขาต้องเสียใจ แต่ทำให้เขาถึงกับต้องสูญเสียคนรักไปอีกด้วย

หญิงสาวตัดสินใจพนมมือขึ้นพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

          “พี่ชาย หนูขอโทษนะ แต่ครั้งนี้พี่ชายไม่ต้องยกโทษให้หนูหรอก หนูพร้อมที่จะทำทุกอย่างที่พี่ชายสั่ง ขอโอกาสให้หนูได้ชดใช้ความผิดที่ก่อไว้ด้วยเถอะนะคะ”