พี่ชาย

ตอนที่4

พี่ชาย

น้ำเสียงทุ้มนุ่มลึก เต็มไปด้วยความสุขุมเกินวัยดังมาจากข้างหลัง ทำให้สายตาทุกคู่ต้องหันไปมอง พบกับเด็กหนุ่มผู้มีรูปลักษณ์สะดุดตาตั้งแต่แรกเห็น  กำลังเดินลงมาจากบันได พร้อมรูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวสะอาดตา สวมเสื้อโปโลสีขาวเรียบง่ายและกางเกงขาสั้นสีน้ำตาลที่เข้ากันอย่างพอดี ยิ่งเสริมให้บุคลิกให้ดูเรียบร้อย สุภาพ และมั่นคง

ใบหน้าคมคายได้รูป ดวงตาลึกซึ้งแฝงความอ่อนโยนแต่หนักแน่นจริงจัง จมูกโด่งสวยรับกับริมฝีปากสีชมพูเรื่อหยักสวยไม่หนาและไม่บางจนเกินไป ดูมีเสน่ห์อย่างเป็นธรรมชาติ

เขาคือเมธัช ลูกชายของวิชัย ที่มีนิสัยเงียบขรึมเกินวัย แต่เป็นคนอ่อนโยน สุภาพ ไม่ชอบเป็นจุดสนใจ แต่กลับโดดเด่นด้วยความสามารถ ทั้งในด้านการเรียนที่ทำได้ดีเสมอ และในสนามกีฬาที่แสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นและมีวินัยโดยที่ไม่ต้องมีใครคอยควบคุมดูแลเหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไป และนั่นคือนิสัยที่ถูกถ่ายทอดมาจากวิชัยเต็ม ๆ

          “ธัช มารู้จักกับคุณยายกับน้า ๆ และน้องสาวสิลูก”

วิชัยเรียกลูกชายหัวแก้วหัวแหวนให้เข้ามาใกล้ ซึ่งเด็กหนุ่มก็เดินเข้ามาอย่างว่าง่าย

          “สวัสดีครับคุณน้าโสภา”

เขากล่าวทักทายพร้อมกับยกมือไหว้ด้วยความเคารพ เพราะเคยพบพบกับโสภามาหลายครั้งก่อนหน้านี้แล้ว เมื่อพ่อบอกว่าโสภาจะมาเป็นคนรักของพ่อ เขาก็ไม่ได้รังเกียจหรือมีปัญหาอะไร เพราะโสภานั้นเป็นคนใจดีและอ่อนโยน มีความคล้ายกับแม่ของเขาที่ล่วงลับไปด้วยโรคประจำตัวตั้งแต่ที่ยังเรียนชั้นมอสอง

         “นี่คุณยายวรรณาคุณแม่ของคุณน้าโสภา และนี่น้าสิงห์ น้าศักดิ์ ส่วนนั่นน้องวุ้นเย็นลูกสาวของน้าโสภาและเป็นน้องสาวของลูก”

เมธัชพนมมือไหว้ทุกคน ก่อนจะทอดสายตาไปที่เด็กหญิงผมสั้น รูปร่างผอมบาง ผิวขาวเนียน ดวงตากลมโตกำลังจ้องมองมาที่เขา ริมฝีปากเล็กสีลูกเชอรี่ห่อเข้าเป็นวงกลม

          “หนูวุ้น เข้ามาหาพี่ชายสิ เป็นไงล่ะตัวจริงเท่กว่าในรูปที่ลุงให้ดูใช่ไหมล่ะ อึ้งเชียว ฮ่า ๆ” วิชัยกวักมือเรียกวุ้นเย็นที่ยืนนิ่งอ้าปากหวออยู่ข้างตู้ปลา พร้อมกับเอ่ยแซวและหัวเราะชอบใจ เมื่อสายตาของเด็กหญิงจับนิ่งอยู่ที่ลูกชายของเขา

วุ้นเย็นจึงค่อย ๆ เดินเข้ามาหาเมธัช ก่อนจะยกมือไหว้ พร้อมกับกล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงที่สดใสน่ารัก

         “สวัสดีค่ะพี่ชาย ตัวจริงพี่หล่อกว่าในรูปอีกนะคะ หล่อเหมือนพระเอกเรื่องที่หนูชอบดูเลยค่ะ”

เมธัชรับไหว้ พร้อมกับยิ้มให้บาง ๆ เพราะรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่าโสภามีลูกติดเป็นเด็กผู้หญิง เขาก็ไม่ได้รังเกียจที่จะมีน้องสาว ออกจะดีใจเสียด้วยซ้ำ เพราะการเป็นลูกคนเดียว บางครั้งมันก็เหงา อยากมีพี่มีน้องอย่างเพื่อนคนอื่นเขาบ้าง แต่เมื่อเห็นวุ้นเย็นเอาแต่จ้องมองมาที่เขาก็รู้สึกแปลก ๆ เหมือนจะเขิน ซึ่งไม่เคยเป็นมาก่อน เพราะชินกับการถูกมองด้วยความสนใจมามากแล้ว

          “สวัสดี ยินดีต้อนรับนะครับ...น้องสาว” เขาทักทายด้วยรอยยิ้มบาง ๆ

          “ค่ะพี่ชาย เอ..แอร์บ้านพี่ชายก็ออกจะเย็น แต่ทำไมพี่ชายหน้าแดงอย่างนั้นล่ะคะ หรือว่าจะเขินหนู คิก ๆ” วุ้นเย็นแซวพร้อมกับหัวเราะคิก และรู้สึกชอบเมธัชมาก ยิ่งเห็นใบหน้าขาวเกลี้ยงนั้นเริ่มแดงมากขึ้นเมื่อโดนแซว ก็ยิ่งชอบใจ แต่ต้นแขนเรียวก็เจ็บแปลบขึ้นมา คราวนี้แสบมากกว่าวันก่อนเยอะ แน่นอนว่าเป็นฝีมือของแม่เธอ

          “ยายวุ้น! พูดให้มันน้อย ๆ หน่อย ขืนไม่ฟัง แม่จะส่งหนูกลับไปอยู่กับคุณยาย เข้าใจไหม” โสภาดุด้วยน้ำเสียงเบา ๆ แต่จริงจังหนักแน่น บ่งบอกว่าจะทำจริงอย่างที่พูด ถ้าขืนวุ้นเย็นยังพูดแซวเมธัชอย่างตอนนี้

เด็กหญิงเบิกตากว้าง ส่ายหน้าและยกสองมือเล็กมาปิดปากไว้อย่างไว เพราะกลัวผู้เป็นแม่จะให้กลับไปอยู่กับยายที่ต่างจังหวัดเหมือนเดิม และเธอก็จะไม่ได้เจอกับพี่ชายสุดหล่ออีก

          “ขอโทษแทนยายวุ้นด้วยนะคะคุณธัช น้าจะปรามไม่ให้ยายวุ้นพูดมากอีกนะคะ”

เมธัชพยักหน้าเบา ๆ พร้อมกับยิ้มบาง

         “ไม่เป็นไรครับคุณน้าโสภา ผมไม่ได้ถือสาน้อง คุณน้าไม่ต้องคิดมากนะครับ”

          “นั่นสิคุณ หนูวุ้นก็ไม่ได้ทำให้เจ้าธัชรำคาญเสียหน่อยน่า เด็กผู้หญิงก็อย่างนี้แหละช่างพูดช่างคุยน่ารักดีออก ใช่ไหมลูกเมธัช” วิชัยพูดอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหันไปพะยักเพยิดกับลูกชาย

 เมธัชพยักหน้า ก่อนจะตอบรับผู้เป็นพ่อ ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่สุภาพอ่อนโยนเหมือนเดิม

         “ใช่ครับคุณพ่อ”

          “โถ..พ่อคุณช่างสุภาพอ่อนโยนว่านอนสอนง่าย ไม่พูดมากแล้วก็ซนเป็นลิงอย่างเจ้าวุ้นเลย ยายฝากน้าโสภากับน้องด้วยนะคะคุณเมธัช เจ้าวุ้นน่ะคิดอะไรก็พูดแบบนั้น แต่ไม่ได้ซับซ้อนอะไรหรอกค่ะ แค่ถ้าอยู่ใกล้ก็จะหนวกหูไปหน่อยแค่นั้นเอง” ยายวันนาพูดพร้อมกับมองเมธัชด้วยความชื่นชม แต่ไม่วายเหน็บหลานไปดอกหนึ่ง

          “ใช่ครับ คุณธัชต้องอยู่ห่าง ๆ ยายเด็กช่างซักนี่หน่อยนะครับ ไม่งั้นจะปวดทั้งหูปวดทั้งหัวเอาได้” ศักดิ์เสริม