พี่ชายกับน้องสาวที่เหมาะสมกันมาก

ตอนที่5

พี่ชายกับน้องสาวที่เหมาะสมกันมาก

เมื่อโดนรุมทั้งแม่ ทั้งยายและน้าชายแบบนี้ วุ้นเย็นก็โวยวายขึ้นมาทันที

  “ไม่จริงนะคะคุณอา พี่ชาย หนูไม่ได้เป็นแบบนั้นนะคะ หนูแค่อยากรู้ก็เลยต้องถามแค่นั้นเองค่ะ”

           “แต่อยากรู้มากไปหน่อยใช่ไหมล่ะ”

  “น้าสิงห์! โป้งแล้ว” วุ้นหน้างอ ยกมือกอดอกน้อยใจที่ใคร ๆ ก็ว่าเธอพูดมาก ก่อนจะหันมาพูดกับวิชัย

           “คุณอาขา หนูขออนุญาตไปเดินเล่นที่สระว่ายน้ำได้ไหมคะ”

          “ได้สิ ต่อไปนี้ที่นี่ก็เป็นของหนู อยากจะเดินเล่นที่ไหนก็ได้ตามสบายเลยลูก” วิชัยพูดอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหันมาที่ลูกชาย แล้วพูดขึ้นอีกครั้ง

           “ธัช ไปเดินเล่นเป็นเพื่อนน้องสิลูก”

          “ครับคุณพ่อ” เมธัชรับคำอย่างว่าง่าย ก่อนจะหันไปที่เด็กหญิงผมสั้น ที่กำลังเบิกตากลมกว้างเป็นประกายอยู่บนโซฟาฝั่งตรงกันข้าม แล้วพูดเบา ๆ

           “ไปสิ เดี๋ยวพี่พาไป” บอกพร้อมกับยื่นฝ่ามือเรียวไปตรงหน้า

วุ้นเย็นมองฝ่ามือนั้นด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะค่อย ๆ ส่งมือน้อย ๆ วางลงบนฝ่ามืออุ่นของเมธัช

           “ไปค่ะพี่ชาย”เด็กหญิงยิ้มหวาน ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินตามแรงจูงของเมธัช พลางทอดสายตามองแผ่นหลังกว้างของคนที่เดินอยู่ตรงหน้า ด้วยความปลาบปลื้มและชื่นชม ที่แม้กระทั่งมองจากข้างหลัง พี่ชายของเธอก็ยังดูเท่ สมกับเป็นนักกีฬาของโรงเรียน

           “ว่ายน้ำเป็นหรือเปล่าครับ”

วุ้นเย็นที่กำลังใจลอย ถึงกับสะดุงน้อย ๆ เมื่อจู่ ๆ อีกฝ่ายก็ถามขึ้นมา

           “เป็นค่ะ แต่ไม่เก่งเท่าไหร่ หนูดีใจจังเลยค่ะที่ได้มีพี่ชายที่ทั้งหล่อแล้วก็เก่งแบบพี่”

           “เป็นผู้หญิงน่ะ เขาไม่พูดชมผู้ชายคนอื่นว่าหล่อหรอกนะ” เมธัชพูด ทั้งที่ยังคงเดินไปเรื่อย และไม่ปล่อยมือจากวุ้นเย็น

           “ก็พี่ชายหล่อจริง ๆ นี่คะ ทำไมหนูจะชมไม่ได้ อีกอย่างพี่ก็ไม่ใช่คนอื่น ตอนนี้พี่เป็นพี่ชายของหนู แล้วหนูก็เป็นน้องสาวของพี่ พี่ก็หล่อ หนูก็สวย เราช่างเป็นพี่น้องที่เหมาะสมกันมากเลยเนอะ แล้วพี่ชายละคะ ดีใจหรือเปล่าที่มีหนูเป็นน้องสาว” อีกฝ่ายพูดแค่ประโยคสั้น ๆ แต่วุ้นเย็นกลับตอบเสียยืดยาว จนเมธัชยิ้มบาง ๆ

           ‘เฮ้อะ ช่างพูดจริง ๆ เด็กผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้ ชมตัวเองก็เป็น’ เมธัชคิดในใจอย่างขำ ๆ

           “ว่าไงคะ พี่ชายดีใจหรือเปล่าที่มีหนูเป็นน้องสาว” เห็นอีกฝ่ายเงียบ วุ้นเย็นก็ถามย้ำอีกครั้ง เมธัชหยุดเดิน และปล่อยมือก่อนจะหันมาหาเด็กหญิงตรง ๆ แล้วโค้งตัวลงเพราะวุ้นเย็นตัวเตี้ยกว่าเขาเยอะ ก่อนจะตอบเบา ๆ

          “อือ” แล้วก็หันกลับไปเดินต่อ

วุ้นเย็นอ้าปากหวอที่เห็นอีกฝ่ายตอบเพียงสั้น ๆ ทั้งที่เธอพูดไปตั้งเยอะ แถมยังเดินหนีอีก จึงซอยเท้าถี่ ๆ เดินแกมวิ่งตามหลังไป

           “ตอบสั้น ๆ แค่นี้เองหรือคะ ตอบแค่อือ อ้า! แสดงว่าพี่ก็ชอบที่มีหนูเป็นน้องสาว เย้! ดีใจที่สุดเลยค่ะ” วุ้นเส้นปรบมืออย่างดีใจ ก่อนจะพูดต่อตามนิสัยของคนช่างพูด

          “แต่ว่าคราวหลังพี่ชายจะต้องพูดยาว ๆ กว่านี้นะคะ คนฟังจะได้เข้าใจง่าย ๆ บางคนเขาไม่ได้ฉลาดเหมือนหนูหรอกนะคะ” วุ้นเย็นไม่วายชมตัวเอง

มุมปากของเมธัชกระตุก เมื่อเด็กหญิงพูดชมตัวเองอีกครั้ง ก่อนเอ่ยถามขึ้นเบา ๆ

           “แล้วพี่จะต้องพูดว่ายังไง”

วุ้นเย็นยิ้มหวาน เอื้อมคว้ามือของเมธัชรั้งให้หยุดเดิน ก่อนจะก้าวไปยืนด้านหน้า เบิกตากลมใสเงยขึ้นสบตาคมลึกของอีกฝ่าย ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่สดใสตามประสาของเด็กร่าเริง

           “พี่ชายก็ต้องพูดว่า..”วุ้นเย็นเว้นช่วงนิดหนึ่ง ก่อน กระแอมเบา ๆ แล้วพูดเลียนแบบน้ำเสียงและท่าทีของเมธัช

  “พี่ก็ดีใจมากเลย ที่มีน้องสาวหน้าตาน่ารัก ช่างพูดช่างคุย แถมยังฉลาดอย่างน้องวุ้นเย็นของพี่” พูดจบก็ยื่นมือเล็กขึ้นไปบีบปลายจมูกของเมธัช แล้วพูดต่อ

           “แล้วก็ทำแบบนี้ด้วยค่ะ”

เมธัชนิ่งงัน จนวุ้นเย็นหน้าเสียเพราะคิดว่าทำให้โกรธ จึงรีบหดมือกลับและกำลังจะอ้าปากขอโทษ แต่ก็ต้องอ้าค้างอยู่อย่างนั้น เมื่อจู่ ๆ เมธัชก็หัวเราะออกมาเสียงดัง

           “ฮึก ฮ่า ๆ”

           ‘โห ขนาดหัวเราะก็ยังเท่ห์สุด ๆ ไปเลย’ วุ้นเย็นคิดในใจอย่างอึ้ง ๆ และรู้สึกดีใจที่ทำให้อีกฝ่ายหัวเราะออกมาได้เสียงดังแบบนี้ เด็กหญิงจึงยิ้มออกมาด้วยความดีใจ

           “หนูดีใจจังค่ะที่ทำให้พี่ชายหัวเราะแบบนี้ รู้ไหมว่าเวลาที่พี่ชายหัวเราะนี่ ยิ่งดูหล่อสุด ๆ ไปเลย”

 เธอร้องเสียงสูงพร้อมชูนิ้วโป้งเล็ก ๆ ทั้งสองข้างขึ้น และยิ้มจนตาหยี จนเมธัชอดที่จะยื่นมือไปลูบหัวอย่างเอ็นดู วุ้นเส้นรู้สึกพอใจกับสัมผัสเป็นอย่างมาก ในตอนนั้นก็เห็นผีเสื้อตัวใหญ่บินผ่านมา ดวงตากลมใสก็เบิกกว้าง

           “อ๊ะนั่น ผีเสื้อ สวยมากเลยค่ะ หนูชอบผีเสื้อ เดี๋ยวหนูจะไปจับมานะคะ” พูดจบก็วิ่งไล่ผีเสื้อทันที โดยไม่สนใจเสียงร้องห้ามของเมธัช ในจังหวะนั้นก็ก้าวพลาดร่วงตกลงไปในสระน้ำ

      ตู้ม!!