ตอนที่14
ไม่รับคำขอโทษ
ดวงตากลมใส มองไปที่ทางออกของผู้โดยสารอย่างใจจดใจจ่อ สลับกับมองตัวเองเพื่อให้ดูสวยและสมบูรณ์แบบที่สุด เธอกำการ์ดในมือ ที่บรรจงทำขึ้น ตั้งแต่แปดปีที่แล้วอย่างระมัดระวัง กลัวความชื้นจากฝ่ามือจะทำให้การ์ดใบนี้เสียหาย
เมธัชเรียนจบมอหกก็ขอวิชัยไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยต่างประเทศทันที วิชัยก็ไม่ได้ขัดข้องพร้อมกับให้การสนับสนุนอย่างเต็มที่ ทำให้เธอกับ เมธัชต้องจากกันท่ามกลางความโกรธที่เมธัชมีต่อเธอ แปดปีที่ผ่านมาเธอต้องทุกข์ทรมานอยู่กับความรู้สึกผิด เพราะหลังจากเหตุการณ์วันนั้น เขาก็ไม่เข้าใกล้เธอเหมือนเดิมอีกเลย ไม่แม้แต่จะรับคำขอโทษจากเธอ แม้ว่าดุจดาวจะช่วยอธิบายก็ตาม
น้ำใสเริ่มซึมเอ่อจนล้นขอบตาไหลลงมาบนผิวแก้มที่ขาวเนียน มือเล็กรีบยกขึ้นปาดน้ำตาทิ้งไป เธอมักจะร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึงเหตุการณ์ในวันนั้น
“เป็นอะไร ทำไมถึงหน้าซีดขนาดนั้น รู้สึกเหนื่อยหรือใจสั่นอีกแล้วหรือ แล้วนี่กินยาหรือยัง ไปนั่งพักก่อนไหม” โสภาจับแขนเรียวพร้อมกับพูดขึ้นอย่างเป็นกังวล เมื่อเห็นสีหน้าที่ซีดกว่าปกติของลูกสาว
วุ้นเย็นอ้าปากหวอ เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าเช้าวันนี้เธอลืมกินยาจริง ๆ
“ตายจริง หนูมัวแต่ตื่นเต้นที่จะได้เจอพี่ชาย จนลืมกินยาไปเลย งั้นเดี๋ยวหนูไปซื้อน้ำก่อนนะคะ”
“รีบไปซื้อแล้วรีบกินยาเดี๋ยวนี้เลย” โสภาดันร่างของลูกสาวให้รีบไป เพราะกลัวว่าอาการโรคหัวใจเต้นผิดจังหวะจะกำเริบขึ้นมาอีก
วิชัยเห็นสีหน้าเป็นกังวลของภรรยา ก็บีบมือของเธอไว้แน่น ก่อนจะพูดปลอบโยนเบา ๆ
“อย่ากังวลไปเลยน่าคุณ คุณหมอก็บอกแล้วว่าหัวใจของหนูวุ้นตอนนี้ไม่ได้มีอะไรน่าเป็นห่วงมากนัก หากกินยาและและพักผ่อนให้เพียงพอน่ะ”
แต่คำปลอบโยนนั้น ไม่ได้ทำให้ความกังวลของโสภาเบาบางลงแม้แต่น้อย
“แต่ตราบใดที่ยายวุ้นไม่ได้รับการปลูกถ่ายเปลี่ยนหัวใจ ฉันก็ยังไม่วางใจหรอกนะคะ คุณหมอบอกแล้วว่าต่อไปข้างหน้ายายวุ้น จะอาการแย่ลงเรื่อย ๆ ถ้ายังไม่มีหัวใจที่เข้ากันได้ ยายวุ้นก็คงจะ..” เสียงท้ายประโยคแห้งหายไป พร้อมกับน้ำตาที่ซึมไหลออกมา
วิชัยรีบเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน
“มันจะต้องมีซิ ผมก็รักและเอ็นดูหนูวุ้นเหมือนลูกแท้ ๆ จะไม่ยอมให้แกเป็นอะไรไปเด็ดขาด หมอที่รักษาหนูวุ้นก็เป็นระดับอาจารย์หมอ ที่เก่งที่สุดในประเทศแล้ว อย่างกังวลไปเลยนะ”
“ขอบคุณมากนะคะคุณ ที่รักและเมตตายายวุ้น แม้ว่ายายวุ้นจะเคยสร้างเรื่องปล่อยข่าวทำให้คุณธัชเธอต้องอับอายเสียหาย จนฉันละอายและไม่รู้จะตอบแทนคุณยังไงแล้ว หากวันนั้นไม่เจอเรื่องโรคหัวใจเสียก่อน ฉันคงต้องลงโทษยายวุ้นอย่างหนักเหมือนกันค่ะ ไม่แปลกที่คุณธัชเธอจะโกรธ จนต้องหนีไปเรียนต่างประเทศเสียหลายปี”
น้ำเสียงของโสภาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดแทนลูกสาว ไม่คิดมาก่อนว่าวุ้นเย็นจะกล้าสร้างเรื่องโกหกขนาดนั้น เพียงเพื่อกันไม่ให้ใครมายุ่งกับเมธัชได้อย่างไร
“เอาน่านี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว ป่านนี้เจ้าธัชคงหายโกรธน้องสาวแล้วล่ะ”
วิชัยปลอบภรรยา แต่สีหน้าก็ไม่ดีเท่าไหร่ เพราะรู้นิสัยของลูกชายดี ว่าปกติจะเก็บความรู้สึกไว้ในใจเสมอ แต่ถ้าถึงกับแสดงออกมาทั้งสีหน้าและการกระทำนั่นหมายความว่าต้องโกรธมากแน่ ๆ แม้เขาจะรักและเอ็นดูวุ้นเย็นแค่ไหน แต่เรื่องที่วุ้นเย็นบอกใครต่อใครว่าเมธัชเป็นเกย์ มันก็ร้ายแรงกับเด็กผู้ชายวัยหนุ่มมากเช่นกัน
เขาจำได้ดีถึงตอนที่เมธัชเข้ามาหาเขาในห้องทำงาน ในสภาพที่เขาไม่เคยเห็นลูกชายตัวเองเป็นแบบนี้มาก่อน เพราะเมธัชนั้นเหมือนคนที่ไม่ได้นอนมาทั้งคืน ดวงตาก็แดงก่ำ เขารีบลุกจากเก้าอี้ รีบโผเข้าไปหาลูกชายทันที พร้อมกับเอ่ยถามอย่างร้อนรน
“ธัชเป็นอะไรลูก ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ”
เมธัชไม่พูด แต่ยื่นมือถือให้ดู เมื่อเห็นข้อความในกลุ่มเพื่อนที่โรงเรียน กำลังสนทนาล้อเลียนกล่าวหาว่าเมธัชเป็นเกย์ยาวเหยียดถึงพันข้อความ เขาใจหายวาบรีบดึงลูกชายเข้ามากอดไว้แน่น
น้ำตาของเมธัชไหลออกมาช้า ๆ แต่ไร้ซึ่งเสียงสะอื้น นั่นแสดงถึงความเจ็บปวดในหัวใจที่มันท่วมท้นเต็มที
“ธัช ร้องออกมาเถอะลูก ลูกผู้ชายร้องออกมาได้ ไม่ใช่หมายความจะต้องเป็นคนอ่อนแอ น้องยังเด็กอาจจะ...” เขาพยามที่จะปลอบใจลูก แต่เมธัชก็พูดสวนขึ้นมาก่อน
“ผมขอไปจากที่นี่ ขอไปไกล ๆ ผมไม่อยากเห็นหรือรับรู้เรื่องราวพวกนี้อีก ได้ไหมครับคุณพ่อ”
เขานิ่งงันไปชั่วคราว รับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดเสียใจและอับอายอยู่ในน้ำเสียงนั้น เขาชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจอย่างเด็ดขาด
“ได้ลูก พ่อจะส่งธัชไปเรียนที่อเมริกา ไปอยู่กับเพื่อนพ่อนะลูก ไปอยู่ให้สบายใจแล้วค่อยกลับมานะลูกนะ”
...........................................................................
“คุณคะ คุณ” เสียงเรียกของภรรยา ทำให้วิชัยตื่นจากภวังค์ความคิดจากเหตุการณ์เมื่อแปดปีก่อน
“ว่าไง มีอะไรหรือ”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ฉันเห็นคุณซึมไป”
ตอนที่75 อย่าเอามือสกปรกของเธอมาแตะต้องตัวฉัน “ไม่ใช่นะ หนู่ไม่ได้..”วุ้นเย็นยังพูดไม่ทันจบ เมธัชก็สวนขึ้นมาอย่างเย็นชา คำพูดของโทนี่ดังก้องเข้ามาในหัวของเขา ‘มันอยากได้มึงเป็นผัว ด้วยการแอบเก็บรูปเอาไว้ แล้วเอาไปเยาะเย้ยพี่ดาว พอพี่ดาวโกรธหนีขึ้นไปบนห้องมันก็ผลักพี่ดาวจนตกบันไดไง มึงสองคนเป็นฆาตกรฆ่าพี่ดาว’เมธัชรู้สึกปวดหัวจี้ด จนเขาเซไปก้าวหนึ่ง เยื่อใยความผูกพันธ์บาง ๆ ที่เพิ่งจะเริ่มก่อตัวขึ้น กลับสลายหายไปอย่างไร้ร่องรอยวุ้นเย็นเห็นอาการของเขาแปลก ๆ ก็รีบถลาเข้าไปจะประคองด้วยความเป็นห่วง แต่กลับถูกเมธัชปัดมือของเธออย่างแรง จนเกิดรอยแดงบนเรียวแขนที่ขาวเนียน “อย่าเอามือสกปรกของเธอมาแตะต้องตัวฉัน ฉันโง่เองที่ไม่ทันผู้หญิงร้อยเล่ห์เจ้ามารยาอย่างเธอ ที่จริงฉันควรจะเอะใจตั้งแต่ที่เห็นเธอถ่ายรูปแล้วล่ะ ฉันผิดเองที่ไม่น่าทำอะไรโง่ ๆ ด้วยการพาเธอไปทำอะไรแบบนั้นตั้งแต่แรก สุดท้ายดาวก็ต้องมาจากไปเพราะความโง่ไม่รู้
ตอนที่74 พี่ก็ทำลายตัวเองด้วยซิทันทีที่เมธัชเอามือออกจากปากของเธอ วุ้นเย็นก็รีบคว้ากางเกงซึ่งเป็นชุดของโรงพยาบาลมาสวมไว้อย่างรวดเร็ว ก่อนจะห้อยขา จะลงไปที่อีกฝั่งของเตียง แต่ชายหนุ่มก็รั้งแขนของเธอเอาไว้ แล้วขยับขึ้นบนเตียงอุ้มเธอมาวางแล้วรวบมือเล็กไว้ในมือเดียว “รังเกียจหนูนักไม่ใช่หรือ แล้วมาจับมาแตะต้องตัวหนูไว้ทำไม” เธอพูดปนสะอื้น พร้อมกับร้องไห้จนตัวโยน เพียงไม่กี่นาทีเขาก็ทำให้เธอทั้งเจ็บปวดเสียใจและอับอายจนไม่อยากจะอยู่เป็นผู้เป็นคนแล้วมุมปากบางสีพีช เหยียดยกขึ้นพร้อมกับมองด้วยความเหยียดหยาม “ก็เพราะความสะใจไง สะใจที่เห็นเธอเจ็บ เธอร้องให้ และสะใจที่เธออาย แล้วเดี๋ยวค่อยเอาแอลกอฮอล์ล้างคราบสกปรกที่เผลอเอามือไปสัมผัสแตะต้องตัวเธอเอาก็ได้ แค่ได้เห็นน้ำตาของเธอฉันก็พอใจแล้วล่ะ”เมธัชพูดจบก็ปล่อยมือออกจากมือของเธอ ก่อนจะลงจากเตียงไปคว้าขวดเจลแอลกอฮอล์มาล้างมือ หลาย ๆ ครั้ง ราวกับตั
ตอนที่73ฉันจะทำลายชีวิตเธอเมื่อทารกน้อยหลับแล้ว วุ้นเย็นก็ค่อย ๆ เดินกลับไปที่ห้องพักของตัวเอง โดยมีบุรุษพยายาบาลเดินตามมาส่ง เพราะเห็นว่าเธอผ่านการผ่าตัดมาตามที่เจ้าหน้าที่พยาบาลบอก เธออิดออดไม่อยากจะละสายตาจากทารกน้อยเลยหากเป็นไปได้ก็อยากจะขอให้เจ้าหน้าที่พยาบาลพามานอนกับเธอ ‘เราคงมีความสุขมาก ที่ได้นอนกอดหลานตัวน้อย ๆ ทั้งสองคน’ วุ้นเย็นคิดในใจอย่างมีความสุขเมื่อจินตนาการว่าได้นอนกอดทารกน้อยไว้ในอ้อมแขนคืนนี้โสภาไม่ได้มาเฝ้าเพราะไปปฏิบัติธรรมกับญาดาและภากร ตอนแรกโสภาก็ไม่ยอมไป ด้วยความเป็นห่วงวุ้นเย็น แต่เธอเป็นคนขอให้โสภาไปเพราะอยากให้เจ้าของหัวใจที่เต้นอยู่ในอกของเธอได้รับส่วนบุญ ตัวเธอเองหากออกจากโรงพยาบาลได้ ก็จะไปทำบุญและปฏิบัติธรรมเช่นกัน อีกอย่างเธอก็รู้สึกว่าเข้ากับหัวใจดวงนี้ได้ดีมาก ๆ เพราะเธอรู้สึกแข็งแรงเหมือนไม่ใช่คนที่เพิ่งได้รับการผ่าตัดหัวใจมา อาการต่อต้านหรือโรคแทรกซ้อนหลาย ๆ อย่างที่หมอบอกว่าจะเกิดขึ้นกับเธอหลังการผ่าตัดก็แทบจะไม่มีอะไรเ
ตอนที่72 ขอฉันอุ้มหน่อยพยาบาลสาวสองคนมองหน้ากันด้วยความงุนงง ที่วุ้นเย็นรู้ว่าลูกของเมธัชคือทารกแฝดที่พวกเธอกำลังอุ้มอยู่ ทั้งที่ทารกแฝดในห้องมีอีกตั้งสามคู่ “ใช่ค่ะ คุณหนูสองคนนี้คือลูกของคนเมธัชค่ะ”วุ้นเย็นยิ้มบาง ๆ ออกมาก่อนจะเอ่ยขึ้นเบา ๆ “ขอฉัน...อุ้มหน่อยได้ไหมคะ” “ได้ค่ะ ว่าแต่คุณเคยอุ้มเด็กทารกมาก่อนหรือเปล่าคะ” พยาบาลสาวร้องถามเสียงดังขึ้นนิดหนึ่ง เพื่อแข่งกับเสียงร้องไห้ของทารกน้อยทั้งสองคนวุ้นเย็นจะส่ายหน้า แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างทำให้ เธอเปลี่ยนใจพยักหน้ารับทันที “เคยค่ะ ฉันเคยอุ้มเด็กทารกมาก่อน ฉันอุ้มเป็นค่ะ”เธอยืนยันหนักแน่น แต่พยาบาลสาวก็ยังไม่มั่นใจ จึงร้องบอกเพื่อนพยาบาลให้ไปหยิบตุ๊กตายางซิลิโคนที่มีลักษณะใกล้เคียงกับเด็กทา
ตอนที่71ใช่สองคนนี้หรือเปล่า “แปลกจริง ทำไมฉันถึงรู้สึกเหมือนได้พูด ได้กอดยายดาวก็ไม่รู้ค่ะคุณ” ญาดาเอ่ยขึ้นทันทีที่วุ้นเย็นออกไปจากห้อง พร้อมกับซับน้ำตาป้อย ๆ “ผมก็รู้สึกเหมือนกันคุณ” ภากรยอมรับตามตรง “ใช่ไหม ฉันไม่ไม่ได้รู้สึกไปคนเดียวจริง ๆ ด้วย” ญาดาร้องขึ้นด้วยความตื่นเต้น ดีใจที่ได้รู้ว่าภากรรู้สึกเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าตนคิดถึงดุจดาวจนประสาทหลอนคิดไปเอง “อาจจะเป็นเพราะพวกเรารู้ว่าหัวใจของลูกยังเต้นอยู่ในร่างกายของหนูวุ้น คนที่พวกเรารักและเอ็นดูเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็ได้นะคุณ” ภากรให้เหตุผลตามหลักความจริง ที่อาจเป็นสาเหตุให้พวกเขารู้สึกแบบนั้นกับวุ้นเย็นได้ “ก็คงจะใช่ แต่มันทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาก ๆ เลยค่ะ พอหายคิดถึ
ตอนที่70 ไม่เจ็บเลยค่ะ “แล้วหนูไปทำอะไรให้คุณธัชได้คิดแบบนั้นกันลูก เล่าให้แม่ฟังได้มั้ย จะได้ช่วยกันแก้ไขไม่ใช่ให้พี่น้องต้องผิดใจกันแบบนี้” โสภาถามอย่างเป็นกังวล เพราะเมธัชกับวุ้นเย็นเพิ่งจะเข้าใจกันได้ไม่นาน ก็ต้องกลับมาผิดใจกันอีกแล้ว “วันนั้นหนูกับพี่ดาว เรามีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยค่ะ พี่ดาวจะเลิกกับพี่ธัช แต่หนูไม่ยอมอยากให้พี่ดาวได้คุยกับพี่ธัชก่อน แต่พี่ดาวไม่ฟัง ขึ้นไปชั้นบนเอาเอกสารจะหย่ากับพี่ธัช หนูขวางไว้ แต่...หัวใจของหนูมันมีปัญหาขึ้นมาเสียก่อน ก่อนสติจะดับสนิทลงหนูก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของพี่ดาว แต่ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แม่คะ ตอนหนูฟื้นหลังจากผ่าตัด หนูจำอะไรไม่ได้เลย แต่ทุกครั้งที่หนูหลับ หนูจะฝันถึงพี่ดาวตลอดเลยค่ะ” “หืม ฝันถึงคุณดาวหรือ ฝันว่าอย่างไร” โสภาถามด้วยความสนใจ “ครั้