LOGINShare
บทที่ 773
Related chapters
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 774
นี่เกือบจะตัดขาของนางออกมาอยู่แล้วเพราะว่าพวกเขา...รู้ว่าวิชาเคลื่อนไหวของนางยอดเยี่ยม ถนัดการส่งข่าว กลัวว่านางจะเอาข่าวไปรายงานกับเฟิงเหยียนหรือจั๋วซือหรานดังนั้นจึงทำให้ขานางบาดเจ็บสาหัสเสีย ยิ่งกว่านั้นยังส่งนางเข้ามาขังในคุกใต้ดิน แล้วยังเป็นห้องขังที่น้ำท่วมอีกตอนนี้ ขาของนางแช่อยู่ในน้ำสกปรกของคุกใต้ดิน เจ็บปวดขึ้นมาเป็นระยะ ยิ่งไปกว่านั้นนางยังรู้สึกว่าตนเองกำลังตัวร้อนสถานการณ์แย่ลงทุกที ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป คงต้อง...ตายแน่ๆตนเองตายไม่ไม่มีอะไรต้องกลัว แต่ยังไม่ทันได้รายงานกับนายท่าน ยังไม่ได้รายงานกับแม่นางจิ่ว...ถ้าหากต้องตายไปเช่นนี้ นางไม่ยอม นางตายตาไม่หลับ!ยิ่งไปกว่านั้น เหล่าพวกพ้อง แต่ละคนล้วนแข็งแกร่งกล้าหาญ ตอนนี้ก็ถูกขังกันอยู่ในคุกใต้ดินนี่มัน...ปัง!ตอนที่หานกวงถูกไข้ความร้อนทำให้มึนงง ในใจทั้งโกรธแค้นและเสียใจเสียงหนึ่งก็ดังลอดเข้ามาน่าจะเป็นด้านนอกคุก แต่ว่าต่อให้อยู่ในคุก ก็ยังได้ยินอย่างชัดเจน!เสียงนี้ดังมาก สะเทือนขึ้นมาจนนางได้สติเดิมทีสมองที่ยังมึนงงเพราะความร้อน ตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นกระจ่างขึ้นมาแล้วพอควรหานกวงตกตะลึงขึ้นมา จากนั้น
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 775
จั๋วซือหรานยืนอยู่ที่ประตูคุก เห็นเหล่าองครักษ์เงาถูกขังอยู่ในคุกใต้ดิน แต่ละคนล้วนบาดเจ็บ ดูแล้วเพราะขัดขืน จึงเจอกับการปฏิบัติเช่นนี้จั๋วซือหรานเดินลงไปจ้านหลูกะเผลกออกมารับ"แม่นางจิ่ว ท่านเป็นอย่างไรบ้าง? พวกเขาไม่ได้ซุ่มโจมตีท่านหรือ?" จ้านหลูขมวดคิ้วถาม ฟังแล้วเหมือนจะกังวลความปลอดภัยของจั๋วซือหราน ทั้งที่สภาพของตัวเองย่ำแย่ขนาดนี้องครักษ์เงาคนอื่นเองก็ทยอยกันถามข้น "ใช่เลย อันตรายมากจริงๆ พวกเราอยู่ในนี้ ถึงอย่างไรก็ไม่ตายหรอก ท่านทำไมต้องเสียงตัวเองขนาดนี้""นายท่านของพวกเจ้าถูกจับไปแล้ว" จั๋วซือหรานมองพวกเขาพอนางพูด องครักษ์เงาทั้งหมดล้วนถลึงตาค้าง มีบางคนตาแดงก่ำขึ้นมา"คอของฉุนจวินถูกธนูดอกหนึ่งปักจนทะลุ..." จั๋วซือหรานยืนมือไปปิดที่ตำแหน่งคอตอนนี้กระทั่งเสียงของจ้านหลูก็ยังแหบพร่าปนสะอื้นขึ้นมา "หัวหน้าเขา...ตายแล้วหรือ?"บรรยากาศ ดิ่งวูบลงมาทันทีในคุกใต้ดินเดิมทีก็อึมครึมอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งมืดมนขึ้นไปอีกจั๋วซือหรานจุ๊ปาก ยกมือจิ้มไปที่หัวของจ้านหลู "นายท่านของพวกเจ้าเพื่อจะช่วยชีวิตฉุนจวิน ถึงได้ถูกจับตัวไป แล้วข้าจะปล่ยอให้ฉุนจวินเป็นอะไรได้อย่างไร ยังไม
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 776
จากนั้นจึงรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมา และเห็นแม่นางจิ่วใช้อุปกรณ์บางอย่างที่ไม่รู้ว่าคืออะไร หัวเข็มแหลมๆ แทงเข้าไปในแขนนางพอทเียบกับอาการบาดเจ็บบนตัวตนเองแล้ว ความเจ็บปวดนี้มันเล็กน้อยมากจั๋วซือหรานเอ่ยขึ้นว่า "จะจัดการให้เจ้าสักหน่อยก่อน จากนั้นออกไปแล้วค่อยว่ากัน ทนหน่อยนะ""ได้..ซี๊ด!" หานกวงขานรับ อดพูดไม่ได้เลยว่าแม่นางจิ่วทำงานได้รวดเร็วเด็ดขาดมากจริงๆพอขานรับก็ปวดจี๊ดขึ้นทันที! แม่นางจิ่วไม่รู้ว่าสาดอะไรลงไปที่แผลบนขานาง ทำเอาแผลของนางเจ็บจนแทบทะลุไปถึงใจ!หลังจากนั้น จั๋วซือหรานก็คลี่ผ้าคลุมผืนหนึ่งออกมาห่อตัวนางไว้จากนั้นจึงตะโกนออกไปด้านนอก ขอคนสองขาดีดีเข้ามาแบกหานกวงออกไปหน่อย พวกเราเตรียมออกไปได้แล้วและก็มีองครักษ์เงาสองคนเข้ามาทันที พอเห็นสภาพแผลของหานกวง ก็ล้วนรู้สึกทนไม่ได้ขึ้นมาเพราะวในกลุ่มองครักษ์เงาอย่างพวกเขาเดิมทีไม่มีหญิงสาว มีแค่หานกวงคนเดียว ปกติพวกเขาก็ค่อนข้างจะยอมให้นางหน่อยตอนนี้ถูกทำร้ายจนเป็นแบบนี้"ระวังขาของนางด้วย พยายามอย่าไปโดนเข้า พวกเราไป"เหล่าองครักษ์เงาแบกหานกวงตามไปอยู่กับเหล่าองครักษ์เงาคนอื่นในคุกใต้ดิน เดินตามหลังจั๋วซือหรานออกจา
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 777
จั๋วซือหรานพอเห็นสีหน้าขมขื่นของเฟิงฮ่วน ก็ยิ้มออกมา "ข้าไม่ลืมอยู่แล้ว ว่าข้ายังมีหนี้ข้างนอกอยู่เท่าไรที่ยังไม่ได้ชำระ"จั๋วซือหรานพูด นิ้วก็ขยับกลางอากาศปรากฏม้วนสาสน์เล็กๆ หลายม้วนทั้งหมดล้วนเป็นสัญญาวิญญาณแห่งคำพูดที่จั๋วซือหรานทำขึ้นกับผู้อาวุโสหลายคน ตอนวิกฤตโรคระบาดกู่ของตระกูลเฟิงเมื่อครั้งนั้นพวกเขาล้วนรับปากจั๋วซือหรานแล้วข้อหนึ่งเวลานี้ ไม่ใช่แค่เฟิงฮ่วน ผู้อาวุโสคนอื่นๆ ที่ทำสัญญาวิญญาณแห่งคำพูดกับนางเหมือนเฟิงฮ่วนเมื่อตอนนั้น ก็ล้วนหน้าเจื่อนกันไปหมดจั๋วซือหรานยิ้มตาโค้ง "พวกเจ้ายังติดค้างข้าอยู่เงื่อนไขหนึ่ง"ผู้อาวุโสพวกนั้นก็ปากแข็งพูดว่า "แต่ว่า! ห้ามเป็นภัยกับตระกูลเฟิง!""จะมีภัยกับตระกูลหรือไม่ เดิมทีก็เป็นเรื่องที่ค่อนข้างส่วนบุคคล ยากจะตัดสิน ดังนั้น ข้าจึงอยากเห็นว่าจิตวิญญาณแห่งคำพูดนี้จะตัดสินอย่างไร" จั๋วซือหรานมองพวกเขานางเองช่วงนี้ก็มาทบทวนเงื่อนไขสัญญาวิญญาณแห่งคำพูด รู้สึกว่าน่าสนใจมากเงื่อนไขกว้างๆ แบบนี้ อย่างห้ามทำอันตรายต่อตระกูล มันเป็นเรื่องส่วนบุคคลมากเจ้าคิดว่ามีอันตรรายต่อตระกูล แต่ข้าคิดว่านี่ไม่มีอันตรายต่อตระกูล ข้าไม่ได้ให้
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 778
ตอนนั้นก็รู้สึกว่าน่าตกตะลึงแล้ว พอมาได้ยินใกล้ๆ แบบนี้ ก็น่าตกใจจริงๆที่น่าตกใจกว่าคือ พริบตาต่อมา คนที่เตรียมจะไปขวางคนนั้น มือของเขา...ขาดไปแล้วมือของเขาเหมือนถูกอะไรที่น่ากลัวฟาดออกไป จากตำแหน่งที่สูงขึ้นมาจากข้อมือเล็กน้อย เลือดเนื้อเละเทะไปหมดข้อมือที่ขาดร่วงลงบนพื้น นิ้วยังคงกระดิกอยู่จั๋วซือหรานมองเขา เอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา "ครั้งต่อไปจะเป็นหัว ไม่ใช่หัวข้างบนนะ แต่เป็นไอ้หัวข้างล่างนั่น"คนผู้นี้เหงื่อแตกพลั่ก กุมข้อมือ ถอยไปอยู่ข้างๆ ไม่กล้าทำอะไรอีกจั๋วซือหรานตอนนี้จึงเดินนวยนวดไปตรงหน้าผู้อาวุโสคนนั้น ยื่นมือไปรับสัญญาทาสจากในมือเขา เก็บเข้าไปในมิตะพริบตานี้เอง ผู้อาวุโสคนนี้จู่ๆ ก็จะโจมตีเข้ามา ชักกระบี่ประจำตระกูลทันทีอากาศรอบๆ มีคลื่นความร้อนหลั่งทะลัก!โจมตีไปทางจั๋วซือหราน!จั๋วซือหรานแหงนตาขึ้นมอง ไม่มีใครเห็นว่าในมือนางมีมีดสั้นปรากฏขึ้นตอนไหนแค่ในชั่วจังหวะหายใจนี้ผู้อาวุโสก็ใส่ไปหลายกระบวนท่าจังหวะที่กระบวนท่าสุดท้ายเข้าปะทะ ผู้อาวุโสก็โซซัดโซเซถอยไปหลายก้าว ทานกำลังของจั๋วซือหรานไม่ไหวตอนนี้เอง ร่างหนึ่งก็กะเผลกตรงเข้ามาทางนี้ดูแล้วซมซานอย่าง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 779
จั๋วซือหรานพอพูดคำนี้ออกไป ผู้อาวุโสตระกูลเฟิงสีหน้าก็ปั้นยากเสียแล้ว!เพราะจั๋วซือหรานพูดไว้ไม่ผิด คนของพวกเขาล้วนเอาออกไปจัดการเฟิงเหยียนหมดแล้ว ต่อให้เฟิงเหยียนจะถูกพวกเขาวางแผนใส่ จนพลังที่แท้จริงอ่อนแอลงมาแล้วก็ตามแต่สำหรับพวกเขา ก็ยังประมาทไม่ได้ปฏิบัติการครั้งนี้จะพลาดไม่ได้ เพราะตัวตนของจั๋วซือหราน รวมถึงความสัมพันธระหว่างเฟิงเหยียนกับจั๋วซือหรานที่ลึกซึ้งขึ้นทุกวันสำหรับพวกเขาแล้ว นี่เป็นปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้ดังนั้นก่อนที่พวกเขาจะรักลึกซึ้งไปยิ่งกว่านี้ แล้วทำเรื่องให้ยุ่งยากกว่าเดิม พวกเขาก็จะลงมือเสีย!จึงได้มีปฏิบัติการในครั้งนี้ อดพูดไม่ได้เลย ว่าค่อนข้างจะสำเร็จอยู่ความสามารถของเฟิงเหยียนถูกลดทอนลงไปอย่างมาก พวกเขาถึงจัดการได้ไม่เช่นนั้น ภายใต้สถานการณ์ที่พวกเขาไม่กล้าสังหารเขาจริงๆ อย่างมากก็ทำได้แค่ลงโทษเขาแบบนี้ หากเขาคิดจะทำการขัดขืนขึ้นมา ตระกูลเฟิงก็ยากที่จะรับไหวเช่นกันปฏิบัติการนี้สำเร็จอย่างมากแล้วแท้ๆเพียงแต่ว่า พวกเขาคิดพลาดไป หรือก็คือพวกเขาคิดไม่ถึง ว่าเรื่องนี้จั๋วซือหรานจะมีปฏิกิริยาอย่างไรตอนนี้พวกเขาก็เพิ่งเข้าใจว่าทำอะไรผิดพลาด แต่ก็เ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 780
เรื่องนี้ จะปิดไว้ก็ไม่ใช่ว่าจะปิดได้ง่ายๆ ดังนั้นเพียงไม่นาน ในเมืองหลวงก็มีข่าวแพร่ออกมาตระกูลซางทำอะไรจั๋วซือหรานไม่ได้ ขนาดตระกูลเฟิงก็ยังถูกแม่นางจั๋วจิ่วควบคุมไว้แล้ว!แต่ว่าจั๋วซือหรานไม่มีเวลาไปสนใจเสียงของโลกภายนอกพวกนี้ นางรีบกลับมารักษาแผลที่ขาของหานกวง ต่อเอ็นที่เท้าหานกวงรู้สึกมหัศจรรย์อย่างมาก เพราะว่า นางเดิมทีคิดว่าไม่เหลือความหวังใดๆ แล้วแต่วา่จั๋วซือหรานหลังจากรักษาจนเสร็จ หานกวงยังคิดว่าตนเองเข้าใจผิด แต่ไม่ใช่เล่ย ความรู้สึกที่เท้าค่อยๆ แจ่มชัดขึ้นแล้ว! กระทั่งเท้ายังขยับได้อีกด้วย"แม่นางจิ่ว! ท่านรักษาให้หายได้จริงด้วย!"จั๋วซือหรานก้มลงมองนางแบบแปลกๆ "คิดว่าข้าล้อเจ้าเล่นหรือ?"ฉุนจวินเขียนเนื้อหามาไม่น้อย ยังไม่ได้ให้จั๋วซือหรานอ่าน เหล่าองครักษ์เงาก็ทยอยกันเล่าเรื่อง จึงได้พอเข้าใจถึงเรื่องราวคร่าวๆในใจโมโหอย่างมาก ต่อตระกูลเฟิงและอี้ชิงคนทรยศนั่นเจี่ยงเทียนซิงเองเข้ามาเช่นกัน ดูกังวลอย่างหนัก ถ้าเป็นแต่ก่อน เขาอาจจะทำเป็นไม่สนใจ หรือแค่ให้อิ๋นไห่นำคำพูดมาแล้วก็แล้วกันไปแต่ว่าตอนนี้...เขาทนไม่ไหวแล้ว"ซือหราน หลังจากนี้เจ้าคิดจะทำอย่างไรกัน? เจ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 781
พวกเขาจึงมองหน้ากันไปมาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงไปทำงานกัน จากนั้นจึงกินกันอย่างมีความสุขตอนนี้ ไม่มีใครสนใจแล้วว่าก่อนหน้านี้ที่จั๋วซือหรานปิดตัวทำอะไรอยู่ในห้องแล้วจั๋วซือหรานมองเหล่าองครักษ์เงาที่กินกันอย่างมีความสุขในเรือน นางยกปากขึ้นยิ้มๆ จากนั้นจึงหมุนตัวไปที่ข้างเรือน......กลางดึกในจวนตระกูลเฟิงหวาดระแวงกันมาก แค่ลมพัดใบไม้ไหวก็คิดว่าศัตรูบุกไม่เคยมีใครมาสร้างแรงกดดันมากขนาดนี้กับตระกูลเฟิงมาก่อนนี่ทำเอาเหล่าผู้อาวุโสตระกูลเฟิง ทั้งรู้สึกอัปยศและรู้สึกโกรธเคืองมากแต่กลับยังต้องให้ความสำคัญขึ้นมา!ไม่เพียงแต่หน่วยลาดตระเวน มีอัตรารอบสูงขึ้นกว่าแต่ก่อนเท่านั้นแต่เหล่าผู้อาวุโสก็ไม่กล้าที่จะหลับตากัน"นางปีศาจสาวนั่น! ทำไมถึงได้มีพลังขนาดนี้!""ไม่รู้ว่าเจ้าคนไร้ค่าเฟิงเหยียน ให้กำลังกับนางไปมากน้อยแค่ไหน!""เจ้าว่าคืนนี้นางจะมาจริงไหม?""ใครจะรู้เล่า? น่าอับอายเสียจริง แค่คำพูดเดียวของนาง...!"ตอนนี้ก็ยังไม่ได้หลับไม่ได้นอนไม่มีคนสังเกตเห็น ว่ามีร่างปราดเปรียวราวกับแมวราตรีร่างหนึ่ง แฝงตัวเข้ามาในเรือนตระกูลเฟิงแล้วแล้วเหล่าผู้อาวุโสที่จุดโคมกันสว่างไสว กล
Latest chapter
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1277
ขณะที่ตระหนักถึงจุดนี้ จั๋วซือหรานก็ตระหนักได้ถึงอีกจุดหนึ่งถ้าบอกว่า ตนเองหลังจากนี้อยู่ห่างเขาไม่ได้ แต่หลังจากนี้ยังต้องการแสงแดดล่ะก็เช่นนั้นก็เท่ากับว่า...นางมองชายหนุ่มที่โผล่หัวออกมาจากผ้าห่ม เห็นอักขระคำสาปประหลาดบนหน้าตาคนสมองทื่อนี้ ปรากฏขึ้นมาต่อเนื่อง หายไป แล้วก็โผล่ออกมารักษาแผลไฟไหม้...จั๋วซือหรานจึงเดินเข้าไปสองก้าวอย่างอดไม่อยู่ พอมาถึงตรงหน้าเขา ก็ยกมือขึ้นมาเบาๆเขาไม่ขยับ จ้องมองนางนิ่งจั๋วซือหรานแตะลงไปบนหน้าเขาเบาๆ ราวกับว่าแค่สัมผัสเพียงเล็กน้อยเท่านั้นนางขมวดคิ้วแน่นเขามองนางเงียบๆจั๋วซือหรานนิ่งงันไปครู่หนึ่ง จึงเอ่ยเสียงต่ำขึ้นว่า "พลังวิญญาณของข้า ช่วยอะไรท่านไม่ได้แล้วหรือ"น่าจะเพราะตนเองตั้งท้องจนงงๆ ไปแล้วจริงๆ หรืออาจเป็นเพราะไม่พอใจเจ้าคนสมองมีปัญหาตรงหน้านี้ ดังนั้นจึงไม่ได้สนใจอะไรมากกระทั่งถึงตอนนี้ จั๋วซือหรานจึงเพิ่งรู้สึกตัวพลังของตนเองก่อนหน้านี้ ทั้งๆ ที่สามารถบรรเทาอาการทำร้ายตนเองของเฟิงเหยียนได้แท้ๆ แล้วยังทำให้เขาต้านทานแสงแดดได้ระดับหนึ่งอีกด้วยแต่ตอนนี้ทำไมเหมือน...มันไม่มีประโยชน์แล้วล่ะ?ทว่าเฟิงเหยียน ดูเหมือนจะ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1276
ขณะที่จั๋วซือหรานขมวดคิ้วคิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ทำไมถึงมุดเข้ามาด้วยกัน...กับเขาในผ้าห่มที่มืดสนิทนี้ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มๆ ดังขึ้นเสียงหัวเราะทุ้มต่ำ ในผ้าห่มมืดๆ ภายใต้ระยะใกล้ชิดที่แทบจะเบียดกันของคนทั้งสองนี้ จึงยิ่งชัดเจนเป็นพิเศษ...กระทั่งความหยาบกร้านแหบพร่าเล็กๆ ในน้ำเสียง ก็ยังชัดเจน ชัดเจนเอามากๆ!ยิ่งไปกว่านั้น เพราะความใกล้ชิดมากๆ ยังมีกระแสลมแผ่วๆ ที่เหมือนจะพัดผ่านข้างหูนางไปเหมือนกับแม้กระทั่งตอนที่เขาหัวเราะเสียงทุ้ม การสั่นสะเทือนของทรวงอก ตนเองก็ยังสัมผัสได้อย่างชัดเจนด้วย!จั๋วซือหรานกัดริมฝีปากเบาๆจึงได้ยินเสียงของตาคนสมองทื่อ ยังคงเป็นเส้นเสียงหยาบๆ ที่ชวนหลงใหลนั่นอยู่บอกกับนางว่า "นี่เจ้ากำลัง...เชื้อเชิญข้าหรือ?"จั๋วซือหรานเพิ่งตื่นขึ้นจากความฝันที่อยู่กับคนรัก ถือว่าถูกกวนให้ตื่นก็ได้ มีอารมณ์ขุ่นเคืองอยู่บ้างก็เรื่องปกติดังนั้นนางจึงไม่มีเวลามาปรับอารมณ์กับตาคนสมองทื่อนี่จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้นว่า "ข้าควรจะมองท่านถูกเผาตายทั้งเป็นไปซะ"ตาสมองทื่อนี่ก็ไม่รู้ทำไมผ่านไปคืนนึงนิสัยก็เปลี่ยนไป จู่ๆ อารมณ์ก็ดีขึ้นมาเสียอย่างนั้นบางทีคงเพร
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1275
จั๋วซือหรานได้ยินอารมณ์เจ็บปวดจากในน้ำเสียงเขา และได้ยินถึงอารมณ์เสียใจด้วยอันที่จริงสำหรับสำหรับอาการข้าหึงตัวข้าเองที่แปลกใหม่นี้ จั๋วซือหรานก็รู้สึกจนใจอยู่หน่อยๆ แล้วยังดูน่าขำอีกด้วยผลลัพธ์คือพอแหงนตามอง สีหน้ารอยยิ้มบนหน้าจั๋วซือหรานเหล่านั้น ก็แข็งทื่อไปทันทีอารมณ์ที่เรียกว่าความกังวล ก่อตัวขึ้นมาในดวงตามิน่าในน้ำเสียงเขาถึงมีความเจ็บปวดอยู่ตอนนี้ อักขระคำสาปปรากฏขึ้นบนตัวเขาแล้ว แสดงรูปลักษณ์ที่ประหลาดออกมา"นี่คือ..." จั๋วซือหรานยกมือมากำข้อมือเขาแต่นี่ไม่ใช่ความจริง เป็นแค่เขตแดนจิตใต้สำนึกบางอย่าง เป็นแค่ในความฝันเท่านั้น แน่นอนว่าจับชีพจรเขาไม่ได้"ไม่เป็นไร" บนสีหน้าชายหนุ่มแม้จะเต็มไปด้วยอักขระคำสาปประหลาด สายตาที่ก้มลงมามองนางกลับดูอบอุ่น "ไม่เป็นไร"เหมือนกลัวว่านางจะกังวล เขาจึงบอกว่าไม่เป็นไรขึ้นมาอีกครั้งจั๋วซือหรานตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง ขมวดคิ้วขึ้นมานิ้วโป้งของชายหนุ่มกดลงเบาๆ ที่หว่างคิ้วนาง นวดๆ เหมือนติดจะนวดคลายสีหน้าอารมณ์ที่ยุ่งเหยิงเหล่านั้นออก"พักผ่อนให้ดี กินข้าวให้ดีด้วย" เขาเอ่ยขึ้นจั๋วซือหรานเบ้ปากเบาๆ เหลือบมองเขา "ถ้าหากเจ้าส
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1274
จั๋วซือหรานไม่ส่งเสียง ครู่เดียว จึงถอนใจเบาๆ เอ่ยขึ้นว่า "อันที่จริง ข้าเองก็ไม่ได้ยืนหยัดขนาดนั้น แค่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาจนตรอกจริงๆ ข้าก็ยังไม่อยากละทิ้งทั้งที่ยังไม่ได้ลอง"เฟิงเหยียนกอดนาง ในสีหน้ามีความเจ็บปวดเสียงยิ่งแหบพร่า เอ่ยขึ้นว่า "ข้าไม่อยากให้เจ้าต้องมาเหยียบซ้ำรอยมารดาของข้า และข้าก็ไม่อยากให้ลูกของเราเติบโตมาเป็นเหมือนข้าด้วย หากเรื่องนี้ ไม่มีวิธีอื่นแก้ไขได้นอกจากปล่อยให้มีฝันร้ายแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ...ข้าก็หวังให้ฝันร้ายนี้หยุดลงที่ตัวข้าพอ"เสียงของชายหนุ่มแหบพร่ามาก ในน้ำเสียง...ก็มีความสิ้นหวังที่ปิดไว้ไม่มิดอยู่ ทิ่มแทงเข้ามาที่ใจของจั๋วซือหรานต้องเป็นแบบไหนกันนะ...ถึงบีบคั้นให้คนดีๆ ที่หยิ่งทะนงและยอดเยี่ยมคนหนึ่งตกอยู่ในสภาพนี้...ราวกับสัตว์ที่ถูกกักขังไว้จั๋วซือหรานมองเขา ครู่ต่อมา ก็ถอนหายใจเบาๆเอ่ยขึ้นว่า "จริงๆ แล้ว...เดิมทีข้าเองก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ การวางแผนและความคิดของข้าจึงไม่ได้เล่าใด้คนอื่นฟัง"เฟิงเหยียนไม่พูดอะไร แค่แหงนตามองนางเงียบๆจั๋วซือหรานยิ้มๆ "ข้ารู้สึกจริงๆ ว่าไม่แน่ข้าอาจมีวิธี แม้ตอนนี้ข้ายังพูดถึงเหตุผลออกมาให้ชัดเจนไม่ได้ แต
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1273
แม้จะบอกว่าเป็นความฝัน แต่อันที่จริงจั๋วซือหรานก็ค่อยๆ เข้าใจแล้ว ว่าเพราะอะไรหลังจากฝันถึงเขาครั้งที่แล้วจนมาถึงครั้งนี้ นานมากแล้วที่ไม่ได้ฝันถึงเขาอีกพอมาคิดอย่างละเอียด เหมือนว่าตอนฝันถึงเขาครั้งที่แล้ว จะเป็นหลังจากที่นางมีสัมพันธ์ทางกายกับเขาดังนั้นจั๋วซือหรานจึงค่อยๆ เข้าใจ บางทีน่าจะเป็นเพราะสาเหตุนี้การดูดหยางบำรุงหยินของนางก็ดูดซับมาจนพอเข้าใจแล้ว เหมือนว่าพอดูดซับมาถึงระดับหนึ่ง ก็จะเกิด...ถ้าจะพูดว่าเป็นความฝัน สู้บอกว่าเป็นการสื่อสารทางจิตใต้สำนึกกับความทรงจำของเฟิงเหยียนส่วนที่ถูกผนึกไปจะดีกว่า?และไม่ว่าจะ 'ความฝัน' ครั้งที่แล้ว หรือว่าครั้งนี้ก็มองออกได้ไม่ยากเฟิงเหยียนน่าจะเข้าใจต่อสถานการณ์อยู่ ดังนั้นบางทีจิตใต้สำนึกเขายังคงอยู่มาตลอด เพียงแต่ถูกสมองทื่อๆ นี่กดเอาไว้ หรือบางทีคงถูกสภาผู้อาวุโสลงมือสะกดเอาไว้ไม่แน่ว่า อาจจะต้องมีชนวนเหตุบางอย่าง ถึงจะสามารถปลุกขึ้นมาได้จั๋วซือหรานอยากจะรู้ชนวนเหตุนั้นว่าคืออะไรกันแน่"ต้องทำยังไงเจ้าถึงจะดีขึ้นมา?" จั๋วซือหรานถามแต่เฟิงเหยียนกลับเหมือนจะจำจุดสำคัญนั้นไม่ได้แล้ว ขมวดคิ้ว สีหน้าดูเหมือนขมขื่น เหมือนว
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1272
ในห้วงฝันนางมองมือตัวเอง สับสนไปหมดทั้งตัว เหมือนยังตั้งตัวกลับมาไม่ได้เพราะนางถ้าไม่หลับลึก ก็จะเอาจิตใต้สำนึกส่งเข้าไปในมิติ จึงฝันน้อยครั้งมากดังนั้นตอนที่ดำดิ่งสู่ห้วงฝัน นางยังรู้สึกไม่คุ้นอยู่หน่อยๆ มองมือตนเอง รู้สึกไม่คอ่ยเป็นจริงสักเท่าไรวินาทีต่อมา มือข้างหนึ่งก็ทาบมาบนมือของนางมือข้างนั้น ข้อต่อกระดูกชัดเจน นิ้วเรียวยาว เล็บตัดมาดูสะอาดสะอ้าน ผิวหนังขาวซีดเย็นเหมือนไม่โดนแดดมานานสายตาของจั๋วซือหรานจ้องนิ่งอยู่บนมือข้างนี้ จากนั้นจึงค่อยๆ ยกขึ้นมามองไปยังเจ้าของมือนี้ ใบหน้าหล่อเหลาไม่มีที่ตินั่นทั้งที่เป็นใบหน้าที่เพิ่งเห็นไปก่อนหลับตาลงเมื่อครู่แท้ๆ แต่ตอนนี้พอมอง กลับยังคงทำให้นางรู้สึกเหมือนไม่เจอกันเสียนานสายตาของชายหนุ่มอบอุ่น ด้านในมีความรู้สึกอารมณ์เหมือนความเจ็บปวดแฝงอยู่"จั๋วเสียวจิ่ว..." เขาก้มหน้าลงเรียกนางจั๋วซือหรานมองเขา จากนั้นจึงออกแรงบีบมือเขา และน่าจะเพราะออกแรงมากเกินไปปลายเล็บจึงเหมือนจิกลงไปในเนื้อเขาฝันถึงเขาอีกแล้วจั๋วซือหรานมีปฏิกิริยาขึ้นมา ครั้งนี้เหมือนกับครั้งนั้นเลย ฝันถึงเฟิงเหยียนยิ่งไปกว่านั้นยังดูเหมือนจริงเป็นพิ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1271
กลางดึก จั๋วซือหรานกัดริมฝีปาก กอดหมอน เดินเท้าเปล่าจากห้องด้านนอกเข้าไปยังห้องด้านใน!คิ้วงามของนางขมวดแน่น สีหน้าที่มีสีเลือดฟื้นมาบ้างแล้ว ตอนนี้กลับขาวซีดขึ้นมาในใจนางเองก็พูดไม่ออก เดิมทีตอนที่หลับก็ยังดีอยู่ พอกลางดึกจู่ๆ ก็ไม่ไหวขึ้นมาเสียแล้วหน้าอกปั่นป่วนอย่างรุนแรง เป็นความรู้สึกทรมานแบบที่นางผ่านมาก่อนหน้าไม่ผิดเพี้ยนถ้าบอกว่าคนคนนี้ไม่เข้ามาก็ว่าไปอย่าง แต่นี่ก็เข้ามาแล้วว่ากันว่าพอเคยสบายแล้ว จะยากที่จะกลับไปลำบากตอนนี้จะให้นางปล่อยชายหนุ่มที่เหมือนกับ 'ยาบำรุงครรภ์' นี้ไว้ข้างในเฉยๆ โดยไม่ใช้ แล้วต้องมานั่งทนกระอักเลือดต่อล่ะก็...ขอโทษด้วย สกุลจั๋วอย่างนางไม่ใช่คนประเภทนั้นนางเข้าใจแล้ว ก่อนที่จะหลับไปเมื่อคืนนี้ ตอนที่เฟิงเหยียนบอกว่าจะนอนด้านนอก ริมฝีปากที่เม้มแน่นนั้นกำลังอดกลั้นเรื่องอะไรน่าจะคิดไว้แล้วว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้สารเลว!จั๋วซือหรานครั่นเนื้อครั่นตัวตื่นมากลางดึก ต่อให้เป็นคนที่มีสติเยือกเย็นแค่ไหน ก็ยังมีอาการหงุดหงิดงัวเงียหลังตื่นนอนนางเดินเท้าเปล่าเข้าไปห้องด้านใน อากาศในหุบเขาตอนกลางคืนเย็นมากนางสวมแค่เสื้อบางๆ ชุดหนึ่ง ทั้งตัวเย
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1270
แต่กลับรู้ตัวตนฐานะผู้ชายทรยศของเฟิงเหยียนได้ ไม่ต้องคิดเลยว่าคงเป็นจั๋วหวายพล่ามออกมาแน่"จั๋วหวายมาบอกเจ้าหรือ?" ปันอวิ๋นถามขึ้นคำหนึ่งจวงอี๋ไห่ พยักหน้าอย่างระมัดระวัง "คุณชายเสี่ยวหวายไม่หลอกข้าหรอก คุณชายเสี่ยวหวายบอกว่าเป็นผู้ชายทรยศ เช่นนั้นกว่าครึ่งก็ต้องเป็นผู้ชายทรยศแล้ว"ปันอวิ๋นถอนหายใจแผ่วเบาในห้อง จั๋วซือหรานนั่งลงข้างโต๊ะเฟิงเหยียนไม่พูดอะไร รินน้ำชาให้นางถ้วยหนึ่งจั๋วซือหรานกำถ้วยไว้ ใช้นิ้วมือลูบไล้ขอบถ้วยเบาๆ"อีกเดี๋ยวพออาหารส่งเข้ามา ก็กินสักหน่อยแล้วค่อยนอนพัก" เฟิงเหยียนเอ่ยขึ้นแต่ในน้ำเสียงแฝงไว้ด้วยความหนักแน่นที่ห้ามปฏิเสธจั๋วซือหรานแหงนตามองเขา กำลังจะบอกว่ายังไม่หิวก็เห็นริมฝีปากบางของชายคนนี้เม้มเบาๆ เอ่ยเสียงต่ำว่า "ข้าไม่มีสิทธิ์จะมาหารือกับเจ้าจริงๆ นั่นล่ะ..." สายตาเขาทอดลงไปที่ท้องน้อยนาง แววตาลึกซึ้งจากนั้นจึงเอ่ยต่อว่า "แต่การจะเตือนให้เจ้ากินอะไรดีดีก็ยังพอมีสิทธิ์อยู่" สายตาเขายกขึ้นมาจากท้องน้อยจั๋วซือหรานเลื่อนมาที่ดวงตานาง จ้องมองดวงตานาง เอ่ยต่อว่า "ถึงอย่างไรเมื่อครู่ก็เพิ่งช่วยเจ้ากลับมา ยิ่งไปกว่นั้นเรื่องถูกพลังศักดิ์สิท
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1269
เขาไม่เพียงแต่ไม่ใช่สามีของนาง เขายังเป็นคู่หมั้นในนามของหญิงสาวคนอื่นอีกด้วยสีหน้าของเฟิงเหยียนแข็งทื่อไปแล้ว แต่ท้ายสุดก็ยังพูดอะไรไม่ออกเพราะในคำพูดจั๋วซือหราน ไม่มีส่วนที่ผิดเลยแม้แต่น้อยแม้จะบอกว่าเด็กคนนี้ ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขาก็ตามแต่ครั้งก่อนหน้านั้น เป็นเพราะจั๋วซือหรานถูกวางแผนร้ายใส่ ถึงทำให้นางสับสนหลงใหลจนมีสัมพันธ์กับเขาถ้าจะบอกว่า เขาเอาเปรียบหญิงสาวไป ก็ไมไ่ด้พูดเกินเลยนักเอาเปรียบหญิงสาว จนทำนางตั้งท้อง ไม่เคยจะมารับผิดชอบอะไรตอนนี้กลับจะมาชี้มือชี้ไม้เรื่องของนางพอสรุปมาแบบนี้ มันก็ช่าง...แย่มากจริงๆเฟิงเหยียนเองก็รู้ว่าตนเองนั้นแย่มาก พูดอะไรออกมาไม่ได้ไปชั่วขณะปันอวิ๋นรู้สึกกระอักกระอ่วนแทนสหายเก่า เขากระแอมออกมาเบาๆ ทีหนึ่ง ไกล่เกลี่ยขึ้นว่า "เอาล่ะเอาล่ะ..."เขาเองก็ไม่รู้ว่าควรพูดอะไร ถึงอย่างไร ทั้งสองคนตอนนี้จะไม่ได้เป็นคู่รัก แต่ความสัมพันธ์แบบนี้...มันก็ดูคลุมเครือ กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ นี่มันช่าง...ดังนั้นปันอวิ๋นเลยเปิดประเด็นขึ้น อึกอักในปากอยู่พักหนึ่ง กว่าจะพูดออกมาได้ "...พวกเจ้าหิวหรือยัง? ให้เหล่าจวนทำอะไรให้กินหน่อยดีไหม?"
