Share

บทที่ 1531

Penulis: หว่านชิงอิ๋น
“ท่านเป็นผู้ใด?” จูลั่วสงสัย

เกาเหมียวเหมี่ยวยกยิ้ม พลางค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ “ข้าคือผู้ที่ชื่นชมท่าน”

“ถึงแม้ท่านจะเอาชนะฝูเหมิ่งมิได้ แต่ข้าก็ยังคงรู้สึกว่าวิชากระบี่ของท่านมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ข้าชอบมาก”

เมื่อได้ยินดังนั้น จูลั่วก็ตัวแข็งทื่อไปทั้งร่าง

พลันรู้สึกทำตัวมิถูก

เมื่อเห็นสตรีงดงามกล่าวคำชื่นชมเช่นนั้น บุรุษคนใดเล่าจะมิสับสน

จูลั่วก็มิได้เป็นข้อยกเว้น

“แท้จริงแล้วข้าสังเกตท่านมานานแล้ว” เกาเหมียวเหมี่ยวมองเขาด้วยรอยยิ้ม

ทำให้จูลั่วรู้สึกเขินอายอยู่บ้าง

“เพียงแต่ก่อนหน้านี้ไม่มีโอกาสได้พบท่าน เมื่อทราบว่าท่านจะประลองกับลั่วชิงยวน ข้าจึงมาโดยทันที”

“ข้าเดิมพันท่านไว้หนึ่งแสนตำลึง ข้าหวังว่าท่านจะชนะ!”

“และท่านต้องชนะเท่านั้น!”

จูลั่วพลันเต็มไปด้วยกำลังใจ “ขอบคุณ”

ทว่าเกาเหมียวเหมี่ยวกลับกล่าวต่อ “แต่เมื่อครู่ข้าเห็นสภาพของท่านดูมิค่อยดีนัก ดูว้าวุ่นเกินไป ใช่หรือไม่?”

จูลั่วขมวดคิ้ว หันหลังกลับไป “สองสามวันนี้ก็รู้สึกว้าวุ่นอยู่บ้าง ข้าจะปรับตัวให้ดี”

“แต่เวลามิพอแล้ว การประลองใกล้จะเริ่มแล้ว! ก่อนหน้านี้ท่านแพ้ฝูเหมิ่งมาตลอด นี่คือโอกาสอันดีที่ท่านจะพลิกสถานกา
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1532

    บนลานประลองหลังจากที่ลั่วชิงยวนและจูลั่วปะทะกันหลายกระบวนท่าอย่างลองเชิง จูลั่วเป็นฝ่ายเริ่มโจมตีอย่างรุนแรงก่อนเขาควบคุมกระบี่ในมือได้อย่างชำนาญ หมายจะแทงไปที่ใดก็แทงได้โดยไม่มีความผิดพลาดแม้แต่น้อย ตำแหน่งที่โจมตีล้วนเป็นจุดอ่อนแม้มิต้องชำนาญมากนัก เมื่อเขาร่ายเพลงกระบี่ชุดหนึ่งออกมา ก็ไม่มีคู่ต่อสู้รายใดสามารถหลบหนีไปได้อย่างปลอดภัยแล้วฝูเหมิ่งเป็นคนแรกที่ได้เจอและคราวนี้ เขาก็พบกับคู่ต่อสู้อีกครั้งเพราะเพลงกระบี่ชุดนี้ของเขาทำร้ายลั่วชิงยวนมิได้เลยแม้แต่น้อยลั่วชิงยวนดูเหมือนมิค่อยชำนาญฝีมือกระบี่นัก แต่กลับรวดเร็วและตอบสนองได้ดี ในตอนแรกยังดูเหมือนรับมือมิไหว แต่หลังจากสองสามกระบวนท่า ก็สามารถจับทางกระบี่ของเขาได้อย่างรวดเร็วเดินหนึ่งก้าว คิดก้าวต่อไป ทุกก้าวสามารถสกัดการโจมตีของจูลั่วได้อย่างสมบูรณ์แบบชุดการป้องกันที่ไร้ช่องโหว่เช่นนี้ทำเอาจูลั่วตกตะลึงในใจผู้คนรอบข้างต่างร้องอุทานมิขาดสาย“ลั่วชิงยวนผู้นี้แข็งแกร่งจริง ๆ ถึงแม้จะมองมิออกว่าใช้เพลงกระบี่แบบใด แต่กลับสามารถต้านทานเพลงกระบี่ของจูลั่วได้”“มิบาดเจ็บแม้แต่น้อย!”“ดูท่าคราวนี้ลั่วชิงยวนต้องชนะแน

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1531

    “ท่านเป็นผู้ใด?” จูลั่วสงสัยเกาเหมียวเหมี่ยวยกยิ้ม พลางค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ “ข้าคือผู้ที่ชื่นชมท่าน”“ถึงแม้ท่านจะเอาชนะฝูเหมิ่งมิได้ แต่ข้าก็ยังคงรู้สึกว่าวิชากระบี่ของท่านมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ข้าชอบมาก”เมื่อได้ยินดังนั้น จูลั่วก็ตัวแข็งทื่อไปทั้งร่างพลันรู้สึกทำตัวมิถูกเมื่อเห็นสตรีงดงามกล่าวคำชื่นชมเช่นนั้น บุรุษคนใดเล่าจะมิสับสนจูลั่วก็มิได้เป็นข้อยกเว้น“แท้จริงแล้วข้าสังเกตท่านมานานแล้ว” เกาเหมียวเหมี่ยวมองเขาด้วยรอยยิ้มทำให้จูลั่วรู้สึกเขินอายอยู่บ้าง“เพียงแต่ก่อนหน้านี้ไม่มีโอกาสได้พบท่าน เมื่อทราบว่าท่านจะประลองกับลั่วชิงยวน ข้าจึงมาโดยทันที”“ข้าเดิมพันท่านไว้หนึ่งแสนตำลึง ข้าหวังว่าท่านจะชนะ!”“และท่านต้องชนะเท่านั้น!”จูลั่วพลันเต็มไปด้วยกำลังใจ “ขอบคุณ”ทว่าเกาเหมียวเหมี่ยวกลับกล่าวต่อ “แต่เมื่อครู่ข้าเห็นสภาพของท่านดูมิค่อยดีนัก ดูว้าวุ่นเกินไป ใช่หรือไม่?”จูลั่วขมวดคิ้ว หันหลังกลับไป “สองสามวันนี้ก็รู้สึกว้าวุ่นอยู่บ้าง ข้าจะปรับตัวให้ดี”“แต่เวลามิพอแล้ว การประลองใกล้จะเริ่มแล้ว! ก่อนหน้านี้ท่านแพ้ฝูเหมิ่งมาตลอด นี่คือโอกาสอันดีที่ท่านจะพลิกสถานกา

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1530

    “โฉวสือชี เจ้าไปจัดการเตรียมการ…” ลั่วชิงยวนกระซิบสั่งการบางอย่างโฉวสือชีฟังแล้วก็ตาเป็นประกาย จากนั้นก็ยกยิ้ม “ช่างเป็นกลอุบายที่ดีนัก”จากนั้นโฉวสือชีก็รีบไปจัดการอย่างเร่งด่วนเดิมทีฉีอวี้อยากจะพูดอะไรกับลั่วชิงยวน แต่เมื่อเห็นโฉวสือชีวิ่งไปเร็วถึงเพียงนั้น นางก็ได้แต่รีบตามไปติด ๆ“จะทำกระไรหรือ? ให้ข้าไปด้วยสิ”“ข้าจะช่วยท่านเอง”......สองวันต่อมา ลานประลองก็เตรียมพร้อมแล้ว ร้านน้ำชาและโรงสุราข้าง ๆ หลายแห่งก็เปลี่ยนเป็นบ่อนพนันชั่วคราวในนั้นสามารถวางเดิมพันการประลองระหว่างลั่วชิงยวนกับจูลั่วว่าใครจะแพ้ใครจะชนะได้เวลามิถึงครึ่งวันก็คึกคักกันไปทั่วฉีอวี้อดมิได้ที่จะหัวเราะแล้วพูดว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่ข้ามาตลาดมืดแล้วเห็นความคึกคักถึงเพียงนี้”“คราวนี้คงได้เงินมิน้อย!”ขณะที่กล่าว ฉีอวี้ก็ควักเงินออกมา “ข้าขอร่วมเดิมพันด้วย”“เช่นนั้นข้าก็ไปด้วย” โฉวสือชีก็รีบหยิบถุงเงินออกมาจากอกเสื้อจูลั่วเดินอยู่บนถนน เมื่อเห็นบ่อนพนันที่คึกคักก็ตกใจมากในใจสงสัยจึงเข้าไปดู เมื่อเห็นจำนวนผู้คนที่เดิมพันเขากับจำนวนผู้คนที่เดิมพันลั่วชิงยวนนั้นใกล้เคียงกันเขาก็รู้สึกประหลาดใ

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1529

    เมื่อโฉวสือชีเห็นบัวถวายก็ตาเป็นประกาย“นี่ได้มาจากที่ใด?”ฉีอวี้ยกยิ้มมีเลศนัย “ข้าก็มีหนทางของข้า”“แต่คงเป็นดอกสุดท้ายแล้ว มีกองกำลังหนึ่งกำลังรวบรวมบัวถวายไปทั่ว”“มิรู้ว่าเป็นผู้ใด จะนำบัวถวายมากมายถึงเพียงนั้นไปทำอะไรก็มิรู้”“ท่านว่าพี่หญิงลั่วกลับมาเห็นแล้วจะดีใจหรือไม่?”โฉวสือชียิ้มแล้วพยักหน้า “ต้องดีใจแน่นอน”......เช้าวันนี้ลั่วชิงยวนยังคงหลับใหลอยู่บนเตียง เฉินชีก็บุกเข้ามาในห้องด้วยความตื่นเต้นปลุกนางให้ตื่น“อาเหลา ตื่นเร็วเข้า”“กระบี่เสร็จแล้ว”ลั่วชิงยวนลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย เดินตามเขาออกจากห้องไป แล้วจึงเห็นว่าบนโต๊ะด้านนอกมีกระบี่วางอยู่ถึงห้าเล่ม“เหตุใดจึงมากมายถึงเพียงนี้? เล่มใดคือของข้า?”เฉินชียิ้มอย่างมีความหมาย “เจ้าเลือกเล่มที่ถนัดมือเถิด”ลั่วชิงยวนหยิบขึ้นมาดูทีละเล่ม จากนั้นก็เลือกกระบี่เล่มหนึ่งที่มีน้ำหนักพอเหมาะ จับถนัดมือ แต่ก็มิเบาเกินไปนางยกกระบี่ขึ้นมามองดูใต้แสงแดด แล้วก็เผยยิ้ม “กระบี่เล่มนี้น่าจะตีจากกระบี่ห้วงสวรรค์ใช่หรือไม่?”เฉินชีพิงกำแพง แล้วยิ้มอย่างพึงพอใจ “สายตาของอาเหลาเฉียบคมเช่นนี้ หากเรียนวิชาตีกระบี่กับข้า ย่อ

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1528

    ลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะถอนหายใจ “เจ้าเหมาะที่จะหาสตรีที่ชอบกระบี่มากกว่า”“พวกเจ้าคงจะเข้ากันได้ดี”“แต่ข้ามิใช่คนผู้นั้น”เฉินชีคุ้นเคยกับการปฏิเสธของลั่วชิงยวนแล้ว เขาพูดด้วยรอยยิ้ม “อาเหลาเข้าใจว่าข้าชอบอะไร พวกเราก็เข้ากันได้ดี”“เช่นนั้นเจ้าเข้าใจข้าหรือไม่เล่า?” ลั่วชิงยวนนั่งอยู่บนม้านั่งเตี้ย พลางหมุนไก่ป่าที่กำลังย่างอยู่บนกองไฟเฉินชีหยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่ สายตาลึกล้ำของเขาจับจ้องที่แผ่นหลังของลั่วชิงยวน “ย่อมเข้าใจ”“ข้าคือผู้ที่เข้าใจอาเหลาที่สุดในใต้หล้านี้”เช่นเดียวกับที่เขารู้ว่าวันนี้นางไปที่ภูเขาฝั่งตรงข้ามหน้าผาไปพบสหายจากแคว้นเทียนเชวียเพราะรอยยิ้มที่เปี่ยมล้นบนใบหน้าของนางเมื่อกลับมาในวันนี้ มิเคยปรากฏมาก่อนตลอดเวลาที่อยู่ในแคว้นหลีเป็นความสุขและความพึงพอใจที่มาจากใจจริงทั้งหมดล้วนเผยออกมาจากในแววตาและคิ้วลั่วชิงยวนมิได้เอ่ยคำใด เพียงแค่ย่างไก่พลางรับลมราตรีและฟังเสียงเฉินชีตีเหล็กเป็นจังหวะเมื่อย่างเสร็จแล้ว ลั่วชิงยวนก็ยื่นเนื้อไก่ให้เฉินชีแล้วกล่าวว่า “หากครึ่งเดือนเป็นเวลาที่กระชั้นชิดเกินไปสำหรับเจ้า ข้าก็สามารถเลื่อนออกไปอีกสองสามวันได้”

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1527

    “มิเป็นอะไรหรอก เขาคงจะคิดได้เอง”“วาสนาฟ้าลิขิต หากวาสนาหมดสิ้นย่อมไม่มีวันหน้า ให้ทุกสิ่งเป็นไปตามครรลองเถิด”ซ่งเชียนฉู่พยักหน้า ในใจพลันผ่อนคลายลงมาก “ดี ข้าจะฟังท่าน”“ได้ระบายความในใจกับท่าน ในที่สุดก็สบายใจขึ้นมาก”ซ่งเชียนฉู่อารมณ์ดีขึ้นมากลั่วชิงยวนเองก็ยินดีเช่นกัน การได้นั่งคุยกับสหายสนิทเช่นนี้ช่างหายากยิ่งนักน่าเสียดายที่เวลาผ่านไปรวดเร็ว มินานก่อนที่จะรู้ตัวฟ้าก็มืดแล้วลั่วชิงยวนจำต้องกลับไป“วันพรุ่งข้าจะมาใหม่ ข้าจะพักอยู่บนเขาแห่งนี้ครึ่งเดือน”ซ่งเชียนฉู่ส่งนางขึ้นสะพานด้วยความอาลัยอาวรณ์ลั่วชิงยวนจึงพาคนใบ้จากไปบนสะพาน ลั่วชิงยวนถามคนใบ้ “อาถู่ เจ้ารู้สึกเบื่อหรือไม่?”“หากเจ้าเบื่อ วันพรุ่งมิต้องมากับข้าก็ได้”คนใบ้รีบส่ายหน้าเขาจะเบื่อได้อย่างไร ทุกขณะที่ได้อยู่เคียงข้างนาง เขารู้สึกอิ่มเอมใจอย่างยิ่งถึงแม้จะมิได้พูดจา เพียงแค่มองนางเงียบ ๆ มองนางหัวเราะกับสหาย มองท่าทีที่ผ่อนคลายสบายใจของนาง แค่นั้นหัวใจเขาก็เปี่ยมสุขแล้วเมื่อข้ามสะพานไปแล้วก็เข้าสู่ยามราตรีโดยสมบูรณ์“ข้าจะกลับแล้ว เจ้าไปหาที่พักผ่อนเองเถิด”คนใบ้พยักหน้า แต่ก็ยังคงติดตา

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status