공유

บทที่ 768

작가: หว่านชิงอิ๋น
ทุกคนตกใจและไล่ตามนางไป

“พระชายา พระชายา อย่านะเจ้าคะ!”

“นี่เป็นความผิดของฟ่านซานเหอ มิเกี่ยวอะไรกับหลิ่วซิ่งเอ๋อร์!”

“นางน่าสงสารพอแล้ว พระชายา โปรดปล่อยนางไปเถิดเจ้าค่ะ”

ลั่วชิงยวนพูดอย่างเย็นชา “ข้าต้องพาหลิ่วซิ่งเอ๋อร์ออกไป หากเจ้ายังต้องการไปที่หอฝูเสวี่ยก็แค่หุบปากเสีย!”

พวกนางมิสามารถหยุดลั่วชิงยวนได้ ดังนั้นพวกนางจึงเลิกล้มความพยายามที่จะเกลี้ยกล่อม

คนในหออี๋ชุนหลายคนเห็นฉากนี้

แม้แต่แม่เล้าแห่งอี๋ชุนหยวนก็ยังรีบมา นางจะปล่อยให้ลั่วชิงยวนพาคนออกไปง่าย ๆ ได้เยี่ยงไร

กลุ่มคนมาล้อมรอบ แต่ลั่วชิงยวนเตะพวกเขาออกไปทีละคน ด้วยแรงผลักดันอันฮึกเหิม

“วันนี้ข้าจะเอานางผู้นี้ไป! หากใครมิกลัวตายก็ดาหน้าเข้ามา!”

ลั่วชิงยวนคว้าข้อมือของหลิ่วซิ่งเอ๋อร์ไว้แน่นจนหลิ่วซิ่งเอ๋อร์เจ็บปวด ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความทรมาน แต่นางก็มิสามารถดิ้นหลุด และถูกลากไป

ในตอนแรก มีคนต้องการหยุดนาง แต่ในฝูงชนเกิดกระซิบกันว่า “นี่คือพระชายาอ๋อง ท่านอ๋องก็อยู่ข้างหลังนาง ใครกล้าขวาง ก็มิต่างจากหาเรื่องตาย”

ฟู่เฉินหวนเอามือไขว้หลังแล้วเดินตามลั่วชิงยวนไปอย่างช้า ๆ

แม้ว่าเขาจะมิได้พูดอะไรสักคำ แต่ใครก็สาม
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1522

    ยามดึกสงัดฟู่เฉินหวนรีบรุดกลับไปเขาออกคำสั่งว่า “นับจากนี้ไปทุกคนจงถอยร่นไปสิบลี้ หากมิได้รับคำสั่งของข้า ห้ามเคลื่อนไหวโดยพลการ”เฉินชีมาถึงบนเขาอย่างกะทันหัน การเคลื่อนไหวของพวกเขาจึงต้องหยุดลงจากนั้นฟู่เฉินหวนก็รีบข้ามสะพานกลับไปยังคฤหาสน์จี้เยวี่ยเดิมทีซ่งเชียนฉู่หลับไปแล้ว แต่เมื่อได้ยินข่าวคราวของลั่วชิงยวนก็รีบพลิกตัวลุกขึ้นสวมเสื้อคลุมวิ่งออกมา“เป็นอย่างไรบ้าง? เป็นข่าวดีหรือข่าวร้าย?” ซ่งเชียนฉู่กังวลยิ่งนักฟู่เฉินหวนกล่าวเสียงหนักแน่น “ลั่วชิงยวนกับเฉินชีมาถึงบนเขาแล้ว ลั่วชิงยวนอาจจะมาถึงในอีกสองวันนี้”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งเชียนฉู่ก็ตื่นเต้นอย่างมาก “จริงหรือ?”“จะมาจริง ๆ หรือ?”“ในที่สุดข้าก็จะได้พบนางแล้ว!”ฟู่เฉินหวนกลับกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “พวกเจ้าต้องรักษาความลับเรื่องตัวตนของข้าไว้อย่างเคร่งครัด”“อย่าให้นางรู้ว่าข้าเป็นใคร”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งเชียนฉู่ก็ตกใจเล็กน้อย “เหตุใดหรือเพคะ?”ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วแน่น “หากนางรู้ว่าข้าเป็นใคร นางอาจจะมิยอมให้ข้าอยู่ข้างกายอีกต่อไป”“ยิ่งไปกว่านั้น ข้าหลอกลวงนางมานานถึงเพียงนี้ หากนางรู้ความจริง ย่อมต้

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1521

    ตามหลักแล้วคนใบ้มิน่าจะรู้จักที่แห่งนี้คนใบ้ทำท่าทางบอกว่าติดตามนางขึ้นเขามาด้วย“เจ้าติดตามข้ามาตลอดเลยหรือ?”คนใบ้พยักหน้า“ฉินอี้สั่งให้เจ้าติดตามข้าหรือ?”คนใบ้พยักหน้า แต่ก็ส่ายหน้าด้วยลั่วชิงยวนเห็นเขามีท่าทางกังวลเล็กน้อย จึงหัวเราะเบา ๆ “ดีแล้ว ข้ามิได้โทษเจ้า”“พอดีเลย ข้ายังมิได้กินข้าว ไปด้วยกันเถิด”คนใบ้พยักหน้าจากนั้นทั้งสองก็ล่ากระต่ายได้อีกตัวหนึ่งใกล้ ๆจากนั้นก็นำไปที่ลำธารเล็ก ๆ ทำความสะอาดไก่ป่าและกระต่ายป่า แล้วนำไปย่างบนกองไฟหลังจากทำความสะอาดเสร็จก็เป็นเวลากลางคืนแล้ว สายลมยามราตรีพัดมาทำให้รู้สึกเย็นยะเยือกขึ้นเล็กน้อยลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะขยับเข้าไปใกล้กองไฟคนใบ้จึงลุกขึ้นนั่งบังลมให้ ใช้ร่างกายของเขาบังสายลมยามราตรีมิให้นางถูกลมพัด และยังคงย่างเนื้ออย่างมิใส่ใจลั่วชิงยวนมิได้เอ่ยคำใด แต่สัมผัสได้ถึงความเอาใจใส่ของเขา“ฉินอี้มีคำสั่งใหม่ให้เจ้าแล้วหรือ?” ลั่วชิงยวนนึกถึงวันที่เขาจากไปอย่างกะทันหัน น่าจะเป็นเพราะฉินอี้เรียกเขากลับไปคนใบ้พยักหน้า แล้วหยิบกิ่งไม้มาเขียนว่า “ให้ข้าจับตาดูเฉินชี”“จับตาดูเฉินชีหรือ? เป็นเช่นนี้นี่เอง”ลั่วช

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1520

    ลั่วชิงยวนคิดดูแล้วก็เห็นว่าเป็นเช่นนั้นจริงฉีเฮ่าสิ้นชีพด้วยน้ำมือเฉินชี ข่าวนี้ย่อมต้องแพร่สะพัดออกไปถึงแม้จะมีศัตรู แต่ก็คงมิใช่คนของค่ายทหารอวิ๋นโจว เพราะฉีเฮ่าตายแล้ว ย่อมเป็นประโยชน์แก่พวกเขา มิได้เกิดผลเสียใดต่อพวกเขา ตำแหน่งแม่ทัพนี้ย่อมมีผู้คนมากมายหมายจะแย่งชิงหากมีผู้ใดคิดแค้นตลาดมืดก็คงมิอาจทำอะไรอวี๋หงได้เมื่อคืนที่ผ่านมา แม้แต่ฉีเฮ่ายังมิใช่คู่ต่อสู้ของอวี๋หง ใครเล่าจะกล้ามาหาเรื่องอีกเมื่อพักผ่อนเพียงพอแล้ว ลั่วชิงยวนก็มองดูฟ้าแล้วกล่าวว่า “ข้าจะไปหาอะไรกิน”เฉินชีเรียกนางไว้ “ให้ข้าไปด้วยหรือไม่?”ลั่วชิงยวนมิหันกลับไปมองด้วยซ้ำ “มิต้อง”“เจ้าไปทำธุระของเจ้าเถิด”ลั่วชิงยวนเดินเข้าไปในป่า เฉินชีตามออกมายืนมองแผ่นหลังของนางอยู่ห่าง ๆที่แห่งนี้คือที่ที่อยู่ใกล้แคว้นเทียนเชวียที่สุดมิรู้ว่านางจะคิดกลับไปหรือไม่เดิมทีเฉินชีคิดจะตามไปดู แต่คิดแล้วก็หยุด หากลั่วชิงยวนรู้เข้าย่อมมิพอใจเป็นแน่จากนั้นเฉินชีก็จัดการเก็บข้าวของแล้วเริ่มทำงาน และจัดเตรียมที่นอนในห้องใหม่ด้วยลั่วชิงยวนเดินไปตามป่าที่เงียบสงัด มองดูฟ้าที่เริ่มมืดมิด ความมืดเข้าปกคลุมทั่วทั้งป่

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1519

    “เจ้าไปเตรียมม้าก่อน ข้าจะไปกำชับโฉวสือชีสองสามคำ”“ได้”จากนั้นเฉินชีก็ไปเตรียมม้าลั่วชิงยวนเห็นโฉวสือชีอยู่บนถนนพอดี พร้อมฉีอวี้ที่อยู่ข้างหลังเขา“ข้าจะมิอยู่ครึ่งเดือน เจ้าจงช่วยเฝ้าดูที่ตลาดมืดให้ด้วย”“ส่วนท่านพี่ เจ้าช่วยไปบอกเขาให้ข้าด้วย”โฉวสือชีพยักหน้า เมื่อเห็นเฉินชีนำม้ามาพอดีจึงถามด้วยความเป็นห่วง “เจ้าไปกับเฉินชีหรือ? จะเป็นอันตรายหรือไม่?”“ไม่หรอก”“ฉีเฮ่าตายแล้ว ต่อไปตลาดมืดอาจจะเกิดเรื่องยุ่งยาก เจ้าจงจับตาดูให้ดี หากเกิดเรื่องใดขึ้นให้จุดดอกไม้ไฟที่นี่ ข้าจะได้เห็น”ลั่วชิงยวนกล่าวพลางยื่นแผนที่ให้โฉวสือชีโฉวสือชีเปิดดูแวบหนึ่ง แล้วพยักหน้า “ได้ เจ้าก็ระวังตัวด้วย”ลั่วชิงยวนหันหลังเตรียมจะจากไป แต่สายตาพลันเหลือบไปเห็นใบหน้าของฉีอวี้เห็นใบหน้าของนางถูกปกคลุมด้วยไอสีดำ จึงอดมิได้ที่จะชะงักไปครู่หนึ่ง“เป็นอะไรไปเจ้าคะ?” ฉีอวี้มองลั่วชิงยวนด้วยสายตาที่แปลกไป แล้วถามด้วยความสงสัยลั่วชิงยวนดึงนางไปด้านข้าง แล้วกล่าวว่า “ช่วงนี้คนในบ้านของเจ้าสบายดีหรือไม่?”ฉีอวี้ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้า “ทุกอย่างเรียบร้อยดี มีกระไรหรือเจ้าคะ?”ลั่วชิงยวนขมวด

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1518

    เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เฉินชีก็นั่งลงพร้อมหยิบกระดาษและพู่กันมาเริ่มวาดวาดเสร็จอย่างรวดเร็วก็ยื่นให้ลั่วชิงยวนดู“เช่นนี้ เจ้าชอบหรือไม่?”ลั่วชิงยวนมองดู กระบี่เพรียวบาง ดูบอบบางและจับถนัดมือ ใกล้ด้ามกระบี่ยังมีตัวอักษร “ลั่ว” สลักอยู่ด้วยนางถามว่า “เจ้าต้องใช้เวลานานเท่าใดในการสร้างกระบี่เล่มนี้?”เฉินชียิ้ม “ภายในครึ่งเดือน จะตีให้เจ้าเสร็จแน่นอน”ลั่วชิงยวนประหลาดใจ “ครึ่งเดือนก็ได้แล้วหรือ?”เฉินชียกยิ้มจาง “ได้ แต่เจ้าต้องช่วยข้า”“ช่วยอย่างไร?”“ต้องรวบรวมวัสดุที่ข้าต้องการให้ครบภายในสามวัน แล้วขนขึ้นเขาไป”ลั่วชิงยวนคิดดูแล้ว การรวบรวมวัสดุเหล่านั้นในตลาดมืดคงมิยาก “ไม่มีปัญหา!”จากนั้นเฉินชีก็ตั้งใจปรับปรุงแบบร่างให้สมบูรณ์ ลั่วชิงยวนมองอยู่ข้าง ๆ ครู่หนึ่งในใจก็รู้สึกตกตะลึงในพรสวรรค์การตีกระบี่ของเฉินชีเมื่อเขาทำสิ่งนี้ สีหน้าของเขาจริงจังราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคนลั่วชิงยวนจึงมิได้รบกวนอีก แล้วออกจากห้องไปจากนั้นลั่วชิงยวนก็กลับบ้านนางจึงได้พบกับโหยวหัวหนิงอวี๋หงพบนางแล้วโหยวหัวหนิงยืนอยู่ในลานบ้านราวกับกำลังรอคอยนาง เมื่อเห็นลั่วชิงยวนกลับมาก็เดินตร

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1517

    “พวกเจ้าทุกคนจงไปให้พ้น!”บริวารของฉีเฮ่าจึงพากันถอยร่นไปอย่างรวดเร็วบริเวณนั้นพลันว่างเปล่าอวี๋หงก็โบกมือให้ทุกคนถอยไปผู้คุ้มกันตลาดมืดรีบเข้ามาลากศพไป เมื่อทำความสะอาดเรียบร้อยแล้วก็รีบถอยออกไปอย่างรวดเร็วที่แห่งนี้กลับสู่ความสงบ มีเพียงกลิ่นคาวเลือดที่คุกรุ่นอยู่ในอากาศมิยอมจางหายไปเป็นเวลานานเฉินชีมีสีหน้าสำนึกผิดและเสียใจ เขามองลั่วชิงยวนพลางกล่าวเสียงต่ำ “ขอโทษ ข้ามิควรโกรธเจ้า แล้วทิ้งเจ้าไว้ที่นี่ลำพัง”ลั่วชิงยวนเหลือบมองเขาอย่างเฉยเมย มิได้ใส่ใจเมื่อห่างจากเฉินซี นางกลับรู้สึกสงบโล่งใจเสียอีกจูลั่วที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยังมิได้จากไป เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินชี ปรากฏว่าน้ำเสียงเช่นนั้นช่างน่าตกตะลึงยิ่งนักลั่วชิงยวนสังเกตเห็นเขา จึงถามเสียงเย็น “เจ้ายังมิไปอีกรึ? ยังอยากสู้กับข้าอีกหรือไร?”จูลั่วประสานมือคารวะ จากนั้นก็ยื่นกระบี่หมื่นทิศให้ด้วยมือทั้งสองข้างในเวลานี้ เขาจะกล้ามิคืนกระบี่ได้อย่างไรลั่วชิงยวนรับกระบี่มาแล้วคิดในใจว่าเขาก็ยังพอมีเหตุผลอยู่บ้างใครเล่าจะรู้ว่าจูลั่วกลับกล่าวอีกว่า “เพียงแต่ข้ายังคงอยากจะประลองฝีมือกับแม่นาง! หวังว่าจะได้หาเวลามาป

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status