Share

บทที่ 767

Penulis: หว่านชิงอิ๋น
“ช่างน่าอิจฉาจริง ๆ!”

ฟู่เฉินหวนยังคงสงบ แต่ในใจรู้สึกพอใจมาก

ลั่วชิงยวนรีบเรียกพวกสาว ๆ ให้มารวมกัน

“มาคุยเรื่องธุรกิจกันเถอะ”

“หอฝูเสวี่ยและหอเจาเซียงยังสามารถรับคนเพิ่มได้ วันนี้ได้พบกับพวกเจ้าถือว่าเป็นวาสนา”

เมื่อถึงจุดนี้ สาว ๆ หลายคนแทบจะกลั้นความตื่นเต้นไว้มิไหว

คนหนึ่งลังเลและพูดว่า “แต่เราขายตัวเองให้กับหออี๋ชุนแล้ว”

ลั่วชิงยวนพูดอย่างใจเย็น “มิสำคัญ ข้าสามารถไถ่ตัวพวกเจ้าได้”

“จริงหรือ?”

“พระชายา หากท่านต้องการสิ่งใดก็ถามข้าได้เลย!”

ลั่วชิงยวนกวักนิ้วเรียกพวกนางให้เข้ามาใกล้

นางถามขึ้น “มีคนชื่อหลิ่วซิ่งเอ๋อร์อยู่ที่นี่บ้างหรือไม่?”

ทันทีที่คำพูดดังกล่าวหลุดออกไป เด็กผู้หญิงหลายคนก็ตกใจเล็กน้อย

จากนั้นพวกนางก็พยักหน้า

“หลิ่วซิ่งเอ๋อร์อยู่กับฟ่านซานเหอ คุณชายใหญ่ตระกูลฟ่านและตั้งครรภ์ นางเกือบจะได้ไถ่ตัวออกไปแล้ว”

“แต่แล้วเฉินซวนอี๋ก็เข้ามาก่อความวุ่นวาย นางให้ยาขับเด็กแก่หลิ่วซิ่งเอ๋อร์ หลิวเซียงเอ๋อจนถึงตอนนี้ยังต้องรักษาตัวอยู่เลยเจ้าค่ะ”

“หมอบอกว่า อาการบาดเจ็บทางร่างกายสาหัสมาก รักษาตัวไปเรื่อย ๆ อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาครึ่งปีจึงจะฟื้นตัวได้ และยังต้องกิน
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1522

    ยามดึกสงัดฟู่เฉินหวนรีบรุดกลับไปเขาออกคำสั่งว่า “นับจากนี้ไปทุกคนจงถอยร่นไปสิบลี้ หากมิได้รับคำสั่งของข้า ห้ามเคลื่อนไหวโดยพลการ”เฉินชีมาถึงบนเขาอย่างกะทันหัน การเคลื่อนไหวของพวกเขาจึงต้องหยุดลงจากนั้นฟู่เฉินหวนก็รีบข้ามสะพานกลับไปยังคฤหาสน์จี้เยวี่ยเดิมทีซ่งเชียนฉู่หลับไปแล้ว แต่เมื่อได้ยินข่าวคราวของลั่วชิงยวนก็รีบพลิกตัวลุกขึ้นสวมเสื้อคลุมวิ่งออกมา“เป็นอย่างไรบ้าง? เป็นข่าวดีหรือข่าวร้าย?” ซ่งเชียนฉู่กังวลยิ่งนักฟู่เฉินหวนกล่าวเสียงหนักแน่น “ลั่วชิงยวนกับเฉินชีมาถึงบนเขาแล้ว ลั่วชิงยวนอาจจะมาถึงในอีกสองวันนี้”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งเชียนฉู่ก็ตื่นเต้นอย่างมาก “จริงหรือ?”“จะมาจริง ๆ หรือ?”“ในที่สุดข้าก็จะได้พบนางแล้ว!”ฟู่เฉินหวนกลับกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “พวกเจ้าต้องรักษาความลับเรื่องตัวตนของข้าไว้อย่างเคร่งครัด”“อย่าให้นางรู้ว่าข้าเป็นใคร”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งเชียนฉู่ก็ตกใจเล็กน้อย “เหตุใดหรือเพคะ?”ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วแน่น “หากนางรู้ว่าข้าเป็นใคร นางอาจจะมิยอมให้ข้าอยู่ข้างกายอีกต่อไป”“ยิ่งไปกว่านั้น ข้าหลอกลวงนางมานานถึงเพียงนี้ หากนางรู้ความจริง ย่อมต้

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1521

    ตามหลักแล้วคนใบ้มิน่าจะรู้จักที่แห่งนี้คนใบ้ทำท่าทางบอกว่าติดตามนางขึ้นเขามาด้วย“เจ้าติดตามข้ามาตลอดเลยหรือ?”คนใบ้พยักหน้า“ฉินอี้สั่งให้เจ้าติดตามข้าหรือ?”คนใบ้พยักหน้า แต่ก็ส่ายหน้าด้วยลั่วชิงยวนเห็นเขามีท่าทางกังวลเล็กน้อย จึงหัวเราะเบา ๆ “ดีแล้ว ข้ามิได้โทษเจ้า”“พอดีเลย ข้ายังมิได้กินข้าว ไปด้วยกันเถิด”คนใบ้พยักหน้าจากนั้นทั้งสองก็ล่ากระต่ายได้อีกตัวหนึ่งใกล้ ๆจากนั้นก็นำไปที่ลำธารเล็ก ๆ ทำความสะอาดไก่ป่าและกระต่ายป่า แล้วนำไปย่างบนกองไฟหลังจากทำความสะอาดเสร็จก็เป็นเวลากลางคืนแล้ว สายลมยามราตรีพัดมาทำให้รู้สึกเย็นยะเยือกขึ้นเล็กน้อยลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะขยับเข้าไปใกล้กองไฟคนใบ้จึงลุกขึ้นนั่งบังลมให้ ใช้ร่างกายของเขาบังสายลมยามราตรีมิให้นางถูกลมพัด และยังคงย่างเนื้ออย่างมิใส่ใจลั่วชิงยวนมิได้เอ่ยคำใด แต่สัมผัสได้ถึงความเอาใจใส่ของเขา“ฉินอี้มีคำสั่งใหม่ให้เจ้าแล้วหรือ?” ลั่วชิงยวนนึกถึงวันที่เขาจากไปอย่างกะทันหัน น่าจะเป็นเพราะฉินอี้เรียกเขากลับไปคนใบ้พยักหน้า แล้วหยิบกิ่งไม้มาเขียนว่า “ให้ข้าจับตาดูเฉินชี”“จับตาดูเฉินชีหรือ? เป็นเช่นนี้นี่เอง”ลั่วช

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1520

    ลั่วชิงยวนคิดดูแล้วก็เห็นว่าเป็นเช่นนั้นจริงฉีเฮ่าสิ้นชีพด้วยน้ำมือเฉินชี ข่าวนี้ย่อมต้องแพร่สะพัดออกไปถึงแม้จะมีศัตรู แต่ก็คงมิใช่คนของค่ายทหารอวิ๋นโจว เพราะฉีเฮ่าตายแล้ว ย่อมเป็นประโยชน์แก่พวกเขา มิได้เกิดผลเสียใดต่อพวกเขา ตำแหน่งแม่ทัพนี้ย่อมมีผู้คนมากมายหมายจะแย่งชิงหากมีผู้ใดคิดแค้นตลาดมืดก็คงมิอาจทำอะไรอวี๋หงได้เมื่อคืนที่ผ่านมา แม้แต่ฉีเฮ่ายังมิใช่คู่ต่อสู้ของอวี๋หง ใครเล่าจะกล้ามาหาเรื่องอีกเมื่อพักผ่อนเพียงพอแล้ว ลั่วชิงยวนก็มองดูฟ้าแล้วกล่าวว่า “ข้าจะไปหาอะไรกิน”เฉินชีเรียกนางไว้ “ให้ข้าไปด้วยหรือไม่?”ลั่วชิงยวนมิหันกลับไปมองด้วยซ้ำ “มิต้อง”“เจ้าไปทำธุระของเจ้าเถิด”ลั่วชิงยวนเดินเข้าไปในป่า เฉินชีตามออกมายืนมองแผ่นหลังของนางอยู่ห่าง ๆที่แห่งนี้คือที่ที่อยู่ใกล้แคว้นเทียนเชวียที่สุดมิรู้ว่านางจะคิดกลับไปหรือไม่เดิมทีเฉินชีคิดจะตามไปดู แต่คิดแล้วก็หยุด หากลั่วชิงยวนรู้เข้าย่อมมิพอใจเป็นแน่จากนั้นเฉินชีก็จัดการเก็บข้าวของแล้วเริ่มทำงาน และจัดเตรียมที่นอนในห้องใหม่ด้วยลั่วชิงยวนเดินไปตามป่าที่เงียบสงัด มองดูฟ้าที่เริ่มมืดมิด ความมืดเข้าปกคลุมทั่วทั้งป่

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1519

    “เจ้าไปเตรียมม้าก่อน ข้าจะไปกำชับโฉวสือชีสองสามคำ”“ได้”จากนั้นเฉินชีก็ไปเตรียมม้าลั่วชิงยวนเห็นโฉวสือชีอยู่บนถนนพอดี พร้อมฉีอวี้ที่อยู่ข้างหลังเขา“ข้าจะมิอยู่ครึ่งเดือน เจ้าจงช่วยเฝ้าดูที่ตลาดมืดให้ด้วย”“ส่วนท่านพี่ เจ้าช่วยไปบอกเขาให้ข้าด้วย”โฉวสือชีพยักหน้า เมื่อเห็นเฉินชีนำม้ามาพอดีจึงถามด้วยความเป็นห่วง “เจ้าไปกับเฉินชีหรือ? จะเป็นอันตรายหรือไม่?”“ไม่หรอก”“ฉีเฮ่าตายแล้ว ต่อไปตลาดมืดอาจจะเกิดเรื่องยุ่งยาก เจ้าจงจับตาดูให้ดี หากเกิดเรื่องใดขึ้นให้จุดดอกไม้ไฟที่นี่ ข้าจะได้เห็น”ลั่วชิงยวนกล่าวพลางยื่นแผนที่ให้โฉวสือชีโฉวสือชีเปิดดูแวบหนึ่ง แล้วพยักหน้า “ได้ เจ้าก็ระวังตัวด้วย”ลั่วชิงยวนหันหลังเตรียมจะจากไป แต่สายตาพลันเหลือบไปเห็นใบหน้าของฉีอวี้เห็นใบหน้าของนางถูกปกคลุมด้วยไอสีดำ จึงอดมิได้ที่จะชะงักไปครู่หนึ่ง“เป็นอะไรไปเจ้าคะ?” ฉีอวี้มองลั่วชิงยวนด้วยสายตาที่แปลกไป แล้วถามด้วยความสงสัยลั่วชิงยวนดึงนางไปด้านข้าง แล้วกล่าวว่า “ช่วงนี้คนในบ้านของเจ้าสบายดีหรือไม่?”ฉีอวี้ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้า “ทุกอย่างเรียบร้อยดี มีกระไรหรือเจ้าคะ?”ลั่วชิงยวนขมวด

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1518

    เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เฉินชีก็นั่งลงพร้อมหยิบกระดาษและพู่กันมาเริ่มวาดวาดเสร็จอย่างรวดเร็วก็ยื่นให้ลั่วชิงยวนดู“เช่นนี้ เจ้าชอบหรือไม่?”ลั่วชิงยวนมองดู กระบี่เพรียวบาง ดูบอบบางและจับถนัดมือ ใกล้ด้ามกระบี่ยังมีตัวอักษร “ลั่ว” สลักอยู่ด้วยนางถามว่า “เจ้าต้องใช้เวลานานเท่าใดในการสร้างกระบี่เล่มนี้?”เฉินชียิ้ม “ภายในครึ่งเดือน จะตีให้เจ้าเสร็จแน่นอน”ลั่วชิงยวนประหลาดใจ “ครึ่งเดือนก็ได้แล้วหรือ?”เฉินชียกยิ้มจาง “ได้ แต่เจ้าต้องช่วยข้า”“ช่วยอย่างไร?”“ต้องรวบรวมวัสดุที่ข้าต้องการให้ครบภายในสามวัน แล้วขนขึ้นเขาไป”ลั่วชิงยวนคิดดูแล้ว การรวบรวมวัสดุเหล่านั้นในตลาดมืดคงมิยาก “ไม่มีปัญหา!”จากนั้นเฉินชีก็ตั้งใจปรับปรุงแบบร่างให้สมบูรณ์ ลั่วชิงยวนมองอยู่ข้าง ๆ ครู่หนึ่งในใจก็รู้สึกตกตะลึงในพรสวรรค์การตีกระบี่ของเฉินชีเมื่อเขาทำสิ่งนี้ สีหน้าของเขาจริงจังราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคนลั่วชิงยวนจึงมิได้รบกวนอีก แล้วออกจากห้องไปจากนั้นลั่วชิงยวนก็กลับบ้านนางจึงได้พบกับโหยวหัวหนิงอวี๋หงพบนางแล้วโหยวหัวหนิงยืนอยู่ในลานบ้านราวกับกำลังรอคอยนาง เมื่อเห็นลั่วชิงยวนกลับมาก็เดินตร

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1517

    “พวกเจ้าทุกคนจงไปให้พ้น!”บริวารของฉีเฮ่าจึงพากันถอยร่นไปอย่างรวดเร็วบริเวณนั้นพลันว่างเปล่าอวี๋หงก็โบกมือให้ทุกคนถอยไปผู้คุ้มกันตลาดมืดรีบเข้ามาลากศพไป เมื่อทำความสะอาดเรียบร้อยแล้วก็รีบถอยออกไปอย่างรวดเร็วที่แห่งนี้กลับสู่ความสงบ มีเพียงกลิ่นคาวเลือดที่คุกรุ่นอยู่ในอากาศมิยอมจางหายไปเป็นเวลานานเฉินชีมีสีหน้าสำนึกผิดและเสียใจ เขามองลั่วชิงยวนพลางกล่าวเสียงต่ำ “ขอโทษ ข้ามิควรโกรธเจ้า แล้วทิ้งเจ้าไว้ที่นี่ลำพัง”ลั่วชิงยวนเหลือบมองเขาอย่างเฉยเมย มิได้ใส่ใจเมื่อห่างจากเฉินซี นางกลับรู้สึกสงบโล่งใจเสียอีกจูลั่วที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยังมิได้จากไป เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินชี ปรากฏว่าน้ำเสียงเช่นนั้นช่างน่าตกตะลึงยิ่งนักลั่วชิงยวนสังเกตเห็นเขา จึงถามเสียงเย็น “เจ้ายังมิไปอีกรึ? ยังอยากสู้กับข้าอีกหรือไร?”จูลั่วประสานมือคารวะ จากนั้นก็ยื่นกระบี่หมื่นทิศให้ด้วยมือทั้งสองข้างในเวลานี้ เขาจะกล้ามิคืนกระบี่ได้อย่างไรลั่วชิงยวนรับกระบี่มาแล้วคิดในใจว่าเขาก็ยังพอมีเหตุผลอยู่บ้างใครเล่าจะรู้ว่าจูลั่วกลับกล่าวอีกว่า “เพียงแต่ข้ายังคงอยากจะประลองฝีมือกับแม่นาง! หวังว่าจะได้หาเวลามาป

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status