Share

บทที่ 461  

Author: ฉินอันอัน
นางเอ่ยพลาง น้ำตาก็ร่วงเผาะ ๆ ลงมา: “การตายของเสด็จแม่ข้าอนาถปานนี้แล้ว ท่านป้า ท่านยังจะคิดเล็กคิดน้อยกับคนตายอีกหรือ?!”

ไล่เฉิงหลงเห็นกับตาว่าชีหยวนแอบทำท่าเตะบอกใบ้พระชายาหลิ่ว

เขาเบนสายตามองไปทางอื่น

ทันใดนั้นพระชายาหลิ่วก็เตะเป่าหรงไปหนึ่งที

ลูกเตะนี้อัดอั้นมานานมากแล้ว

แม่ลูกคู่นี้น่ารำคาญยิ่งนัก!

นับแต่นางกลับมาก็เอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด เอาแต่แสดงความอ่อนแอไม่หยุด เอาแต่สำนึกผิดไม่หยุด

สำนึกผิดแล้ว แต่เรื่องเลวทรามชั่วช้าก็ยังคงทำต่อไปเรื่อย ๆ ไม่หยุดเช่นกัน

ไม่เห็นว่าจะไม่เป็นธรรมเลยสักนิด

เป่าหรงถูกเตะจนกระเด็นล้มไปกับพื้น มือกุมท้องน้อยแน่นพลางตะโกนร้องเรียกเสด็จพ่อในทันใด

ฮ่องเต้หย่งชางขุ่นเคืองขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว

สวัสดิการที่เขามอบให้เกินไปจริง ๆ เรื่องนี้มิได้ผิด แต่ถึงอย่างไรเรื่องนี้ก็สามารถหารือกันได้! หากว่าไม่เหมาะสม ก็แค่เรียกกรมพิธีการมาหารือ หรือจะทำตามราชวงศ์ก่อนหน้า แล้วค่อยพิจารณากฎเกณฑ์ที่กำหนดขึ้นใหม่อีกครั้งจะเป็นอะไรไป!

เหตุใดพระชายาหลิ่วจะต้องลงไม้ลงมือกับเด็กคนหนึ่งด้วย?!

เขาโผเข้าไปพยุงองค์หญิงเป่าหรงขึ้นมา

แต่ใครเล่าจะทราบพระชายาห
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 636

    ซ่งเหลียงตี้เหลือบตามองเขาอย่างตื่นตระหนก “อย่าพูดส่งเดช!”จวิ้นอ๋องหนานอานไม่พอใจยิ่งนักที่มารดาระมัดระวังจนเกินเหตุ เขาแค่นหัวเราะเบา ๆ พลางพูดว่า “ทว่าเขายึดหลักคุณธรรมก็ดีนัก หากเขาไม่ทำตัวสูงส่งเสแสร้งเช่นนั้น ข้าจะมีโอกาสได้ออกหน้าได้อย่างไร?”ซ่งเหลียงตี้กดเสียงลงต่ำ ถามว่า “เจ้าคิดจะทำอะไร? อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม!”นางอดไม่ได้ที่จะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนลง “ข้ารู้ว่าเจ้ารู้สึกอัดอั้น แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลา เซียวอวิ๋นถิงได้รับความโปรดปรานจากฝ่าบาทไปแล้ว......”นางหยุดไปชั่วครู่ ก่อนกัดฟันกล่าวว่า “อดทนอีกนิดเถอะ รอจนถึงวันที่เสด็จพ่อของเจ้าขึ้นกุมอำนาจแล้ว เจ้าก็จะได้ผงาดขึ้นได้เต็มที่ แล้วเหตุใดจึงต้องเสี่ยงในตอนนี้เล่า?”เวลานี้ ฮ่องเต้หย่งชางยังทรงพระพลานามัยแข็งแรงและมีอำนาจเต็มมือ อีกทั้งตลอดหลายปีที่ผ่านมา ก็ทรงกดข่มองค์รัชทายาทไว้แน่นหนาในยามเช่นนี้ มีเหตุอันใดจำเป็นต้องก้าวออกไปเผชิญหน้ากับเซียวอวิ๋นถิงให้เปลืองตัวเล่า?แค่รอให้นานพอ ย่อมได้ทุกอย่างแน่นอนแต่ทว่าเซียวจิ่งเจากลับมิได้คิดเช่นนั้นต่างก็เป็นพระราชนัดดาของฮ่องเต้เหมือนกัน เหตุใดเมื่อเอ่ยถึงวังบูรพา ผู้คนจ

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 635

    สุดท้ายเรื่องนี้ก็ถูกกำหนดให้เป็นอุบัติเหตุบรรดาฮูหยินเหล่าขุนนางต่างก็ลอบถอนหายใจโล่งอกกันไม่มากก็น้อย เพียงแต่ว่าก็มีคนตาย งานเลี้ยงนี้ย่อมไม่อาจดำเนินต่อไปได้อีกองค์หญิงใหญ่ออกมากล่าวขอโทษด้วยพระองค์เอง ค่อยได้ส่งแขกเหรื่อทั้งหมดกลับไปเสียทีรถม้าของเฝิงไฉ่เวยกุกกักเคลื่อนตัวออกจากจวนองค์หญิงใหญ่ นางอดไม่ไหวจึงยกม่านรถม้าขึ้น บังเอิญเห็นเซียวอวิ๋นถิงกำลังยืนอยู่ข้างหน้าสิงโตหินของจวนองค์หญิงใหญ่ ในยามนั้นเขายิ้มอยู่ และไม่รู้ว่ากำลังเอ่ยสิ่งใดกับคนในรถม้าคนในรถม้านั้นไม่แม้แต่จะยกม่านขึ้น ไม่รู้ว่าเอื้อนเอ่ยอะไร รอยยิ้มบนใบหน้าเซียวอวิ๋นถิงยิ่งลึกซึ้งยิ่งขึ้นสีหน้าของนางพลันมืดหม่นชีวิตช่างน่าแปลกนัก ในอดีตสิ่งตนเคยรู้สึกงดงามเจิดจ้า ไม่มีใครเทียบได้ ถึงขั้นทำให้ตนยอมสละทุกอย่างเพื่อให้ได้มา เมื่อเวลาผ่านไป หรือแค่เปลี่ยนมุมมองเสียหน่อย กลับพบว่าของพวกมันนั้นไร้ซึ่งแสงสว่างอย่างสิ้นเชิงสำหรับนางแล้ว เซียวอวิ๋นถิงในตอนนี้ ก็คือสิ่งของเช่นนั้นเมื่อก่อน นางเคยคิดว่าเขาเป็นสมบัติล้ำค่า เป็นประกายพราวพรายตลอดเวลาทว่ายามนี้ เมื่อนางมองเขาอีกครั้ง กลับรู้สึกเพียงว่าใบหน้าข

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 634

    แต่เฝิงอวี้จางกลับไม่คิดจะปิดบังแม้แต่น้อย เขาเอ่ยขึ้นอย่างตรงไปตรงมาว่า “จะให้อะไรเป็นคำอธิบายอะไร? เขากับเว่ยช่างอิ้งร่วมกันติดสินบนบ่าวในจวนองค์หญิงใหญ่ ลักลอบเข้าไปในเรือนในของผู้อื่นเอง ตายไปก็สมควรอยู่แล้ว!”ฮูหยินเฝิงเบิกตาโพลงด้วยความไม่อยากเชื่อ นางถึงกับคิดว่าตนเองหูฝาดไปแล้ว รีบกระชากแขนเสื้อเขาถามด้วยความไม่อยากเชื่อ “เจ้าว่าอะไรนะ?!”เฝิงอวี้จางไม่อยากเสียเวลาพูดจาไร้ประโยชน์อีกเขารู้สึกหงุดหงิดเต็มทีดังนั้น เขาจึงสะบัดมือฮูหยินเฝิงออกอย่างแรง เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ท่านยังมองไม่เห็นความจริงอีกหรือ? ความจริงก็คือ เราเพิ่งกลับจากยูนนาน แม้แต่รากยังไม่ทันปักมั่น อย่าได้คิดว่าพึ่งพาฮองเฮาแล้วจะสามารถทำอะไรได้! เจ้าคิดว่าฮองเฮาจะยอมแตกหักกับองค์หญิงใหญ่เพียงเพราะเฝิงจวิ้นหรือ?!”ริมฝีปากฮูหยินเฝิงสั่นระริก ในใจมีถ้อยคำมากมายอยากจะพรั่งพรูออกมา ทว่าเมื่อล่วงมาถึงยามนี้ กลับไม่สามารถเอื้อนเอ่ยได้แม้แต่คำเดียวเฝิงอวี้จางพลันหันศีรษะไปมองเฝิงไฉ่เวย “ท่านอ๋องกล่าวว่าพี่ชายของเจ้า บอกกับเจ้าล่วงหน้าแล้วว่าเขาจะทำสิ่งใด จริงหรือไม่?”ไม่คิดเลยว่าอยู่ดี ๆ เขาจะวกมาถามตนเอง

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 633

    พอชีหยวนได้ยินเสียงผิดปกติ ก็รีบเปิดประตูออกไปดู สิ่งที่เห็นคือภาพลิ่วจินที่เลือดกำเดาไหลพรากเต็มหน้าปาเป่าที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หัวเราะแห้ง ๆ มือหนึ่งก็ลูบก้อนปูดบนหัวที่ลิ่วจินเป็นคนฝากไว้ให้ พลางรีบเอ่ยปากอธิบายว่า “ข้าเผลอชนคางเขาเข้า พอจะลุกขึ้นมาเพื่อขอโทษ ก็เผลอไปโขกเข้าที่จมูกเขาอีกที…...”บาปกรรมแท้!เขาตบหน้าตนเองแรง ๆ ในใจไปสองที ช่างอดกลั้นไม่เป็นเสียจริง หากทนได้นิดเดียวล่ะก็ อาจได้ฟังคำพูดหวานหยดย้อยกว่านี้ก็ได้!เฮ้อ ละครดี ๆ ต้องมาสิ้นสุดลงเพียงเท่านี้เขาร้อนใจจนเกาหูเกาหัวอยู่ไม่สุขชีหยวนปรายตามองเขาอย่างเย็นชา แล้วเหลือบมองลิ่วจินที่สีหน้าเรียบเฉย กำลังใช้ผ้าเช็ดเลือดกำเดาอยู่ ยิ้มออกมาเบา ๆ อย่างมีความหมายบางอย่างไม่รู้เพราะเหตุใด ปาเป่ากลับถูกรอยยิ้มนี้ของคุณหนูใหญ่ตระกูลรู้สึกหนาวสะท้านไปทั้งตัวเขารีบตามชีหยวนอธิบายพัลวันอย่างอดไม่ได้ “คุณหนูใหญ่ขอรับ ข้าน้อยไม่ได้แอบฟังจริง ๆ นะขอรับคุณหนูใหญ่……”ลิ่วจินที่ตามอยู่ข้างหลัง พลันกลอกตาอย่างสุดกลั้นทำไมเขาถึงได้มีเพื่อนคู่หูที่โง่เง่าได้ถึงเพียงนี้!แต่ไม่นานนัก ปาเป่าก็เหมือนไม่รู้จักกลัว ยังไล่ตามชีหยวนถ

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 632

    ฮูหยินรองตระกูลชีลอบถอนหายใจในใจขณะนั้นเอง ประตูเรือนก็ถูกผลักเปิดออกส่งเสียงเอี๊ยดดังมา เซียวอวิ๋นถิงรูปร่างสูงสง่ายืนอยู่หน้าประตู มองไปยังชีหยวนที่อยู่ในลานช่างแปลกยิ่งนัก ไม่ว่าในที่นั้นจะมีผู้คนมากมายเพียงใด สายตาของเขากลับมองเห็นชีหยวนเป็นคนแรกเสมอครั้งนี้ก็เช่นกัน เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย พอเห็นชีหยวนยื่นว่าวคืนให้หวังฉานแล้วก็เดินตรงมาหาตน ดวงตาของเขาจึงเปื้อนรอยยิ้มฮูหยินรองตระกูลชีเองก็เห็นเซียวอวิ๋นถิง นางรีบเร่งก้าวเข้าไปสองสามก้าว แต่พอเห็นเซียวอวิ๋นถิง หัวใจก็เต้นแรงขึ้นอย่างฉับพลันพระนัดดารัชทายาทเสด็จมาตระกูลเฝิงเป็นตระกูลฝั่งฮองเฮา เขาจะมาที่นี่คงมิได้มาซักไซ้เอาความแม่หนูหยวนกระมัง?ในขณะเดียวกัน ชีหยวนก็เดินมาถึงตรงหน้าเซียวอวิ๋นถิงแล้ว เลิกคิ้วขึ้นก็ถามว่า “ท่านอ๋องมเพื่อไต่ถามเรื่องราวที่เกิดขึ้นหรือ?”เซียวอวิ๋นถิงส่ายศีรษะเบา ๆ “ไม่จำเป็นต้องถามอันใด เรื่องเป็นอย่างไร ข้ารู้กระจ่างทุกอย่างแล้ว”ชีหยวนรู้สึกในใจซับซ้อนขึ้นมาในทันที “ท่านไม่โกรธหรือ?”นางลงมือสังหารเฝิงจวิ้นโดยตรง โดยไม่ปล่อยช่องว่างไว้แม้แต่น้อยท้ายที่สุดตระกูลเฝิงมีพระคุณต่อเซียว

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 631

    องค์หญิงใหญ่แค่นหัวเราะเยาะออกมา “ก็หวังว่าเขาจะมีสติจริง ๆ เถิด อย่าให้ถึงเวลาต้องหาเรื่องใส่ตัวเองก็แล้วกัน”แท้จริงแล้วเรื่องราวเป็นอย่างไร ทุกผู้คนต่างก็รู้ดีอยู่แก่ใจชีหยวนก็ส่งสาวน้อยผู้นั้นมาให้องค์หญิงใหญ่แล้วองค์หญิงใหญ่หาได้โกรธเคืองไม่ แลไม่เห็นว่าชีหยวนกระทำผิดแต่อย่างใดเดิมทีชีหยวนก็เป็นเช่นนี้อยู่แล้ว ผู้ใดคิดขัดข้องนาง ก็ต้องเตรียมใจรับเคราะห์เองนางก็ไม่ได้จงใจเล่นงานแค่เฉพาะตระกูลเฝิงเท่านั้นยิ่งไปกว่านั้น เฝิงจวิ้นผู้นี้ช่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ถึงกับคิดวางยาชีหยวนเสียด้วย!นับว่าเขามีไหวพริบบ้างเล็กน้อย ไม่รู้ไปได้ยินมาจากที่ใดว่าชีหยวนมีวิชาเชิงยุทธ์อยู่บ้าง เลยกลัวว่านางจะหลบหนีได้ จึงคิดการรอบคอบนักทว่าน่าเสียดาย คนฉลาดกลับถูกความฉลาดของตัวเองทำให้เดือดร้อนองค์หญิงใหญ่กล่าวออกมาตรง ๆ โดยมิได้ปิดบังว่า “หากว่าข้าเป็นตระกูลเฝิง ตอนนี้คงรีบกลับจวน ปิดประตูสำนึกผิด กักบริเวณบุตรหลานทั้งหลายอยู่แต่ในบ้าน ให้พวกเขาเรียนรู้กฎระเบียบเสียใหม่ ไปอยู่ยูนนานเสียตั้งหลายปี ยังไม่เจริญขึ้นมาบ้างเลยหรือ?! ยังคิดว่าตระกูลเฝิงเป็นเหมือนสมัยนายท่านผู้เฒ่าเฝิงยังมีชี

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status