บทที่ 722

ชีหยวนก้าวไปข้างหน้า คว้าคอเสื้อของเถียนเป่าซื่อกระชากขึ้นมา “แค่เลือกสุนัขที่เหมาะสำหรับการต่อสู้ยังทำไม่ได้ เจ้าจะไปเป็นราชาสุนัขได้อย่างไร? ข้าว่าเจ้ามันก็เป็นแค่ขยะไร้ค่าเท่านั้น!”

สิ้นคำ นางก็ฟาดฝ่ามือทั้งซ้ายขวาใส่หน้าเถียนเป่าซื้อดังเพียะ ๆ สองครั้งเต็มแรง “อาศัยบุญเก่าบรรพชน แล้วไม่เห็นหัวผู้อื่น สักวันเจ้าจะต้องตาย!”

เถียนเป่าซื่อถูกตบจนหูอื้อไปชั่วขณะ ตาพร่าเห็นแสงวูบวาบไปหมด

กำลังจะอ้าปากด่า ก็ถูกชีหยวนกระชากผมขึ้นมาอีก “เจ้าจำวันนี้เอาไว้!”

ในขณะเดียวกัน ไม่รู้ใครตะโกนขึ้นมาว่า “ไม่นะ ในคอกสุนัข ในคอกสุนัขมีศพ!”

ชีเจิ้นกับท่านโหวผู้เฒ่าชีเดิมกำลังเบียดฝูงชนเพื่อจะเข้าไปหาชีหยวน

พวกเขาไม่รู้ว่าข้างหน้ามีเรื่องอะไร กลัวแต่ว่าชีหยวนจะเสียเปรียบ

แต่พอได้ยินเสียงตะโกนนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะชะงักงัน เผลอหันไปมองคอกสุนัขโดยไม่รู้ตัว

แล้วก็เห็นฝูงสุนัขวิ่งหนีกระเจิงไปทั่ว และไม่รู้อย่างไร กลับเผยให้เห็นซากศพที่ใบหน้าเละจนจำไม่ได้

เสียงโกลาหลตะโกนลั่นแข่งกันจนหลังคาเรือนแทบจะปลิวกระเจิงไป

บ่าวไพร่ตระกูลเถียนต่างก็ตกตะลึงสุดขีด ไม่คาดคิดเลยว่าจะมีศพถูกขุดขึ้นมา

แต่เรื่องเลวร้