Share

บทที่ 1010

Author: กานเฟย
หลิงอวี๋ตกใจ อาเจียนเป็นเลือด? นี่มันหนักมากนะ!

“มิได้เชิญหมอหรือ?”

หลิงอวี๋เอ่ยถามขณะเดินไปที่เตียง

“เชิญแล้วเจ้าค่ะ วันนี้หมอต่งเข้าเวร เขาได้ตรวจไทเฮาแล้ว...”

“พระชายาอ๋องอี้...”

หมอหลวงที่ยืนอยู่ข้างเตียงขมวดคิ้วพลางเอ่ย “ข้ารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับอาการของไทเฮา แม่นมเว่ย เจ้ารีบส่งคนไปกราบทูลองค์จักรพรรดิเถิด!”

“ตรวจแล้วหรือ? ไทเฮาทรงพระประชวรด้วยโรคอะไร? เหตุใดจึงกะทันหันนัก?”

หลิงอวี๋เหลือบมองหมอต่ง เขาเป็นชายวัยสี่สิบกว่า รูปร่างสูงผอม และมีเคราแพะ

“ชีพจรของไทเฮาผิดปกติ สติมิชัดเจน ดูเหมือนเลือดชะงักงัน แต่ก็ดูมิเหมือน ข้ามิสามารถบอกได้ว่านางเป็นโรคอะไร! พระชายาอ๋องอี้ท่านก็น่าจะทำมิได้เช่นกัน!”

หมอต่งมองหลิงอวี๋พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม “พระชายาอ๋องอี้อย่าทรมานไทเฮาเลย รอให้องค์จักรพรรดิมาตัดสินพระทัยดีกว่า!”

หลิงอวี๋มิสนใจเขา แล้วนั่งลงข้างเตียง

เมื่อมิกี่วันก่อนยังเห็นไทเฮามีกำลังวังชาดี ตอนนี้ดูเหมือนชีวิตของนางแขวนอยู่บนเส้นด้ายเสียแล้ว

ยังคงมีเลือดอยู่ตรงมุมปากของพระนางที่มิได้เช็ดออก ใบหน้าของพระนางก็ซีดเซียวราวกับกระดาษ ประกอบกับผมสีขาวยุ่ง ๆ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2798

    เซวียกวงยังคิดจะลงมือซ้ำเติมแม่ทัพหยวน แต่เซียวหลินเทียนก็ห้ามเขาไว้“แม่ทัพหยวน พวกเราสามารถไว้ชีวิตเจ้าได้ ขอเพียงเจ้าบอกว่าอาจารย์ของเจ้าคือผู้ใด และเจี่ยงชิงนั้นมีที่มาที่ไปอย่างไร!”แม่ทัพหยวนชำเลืองมองเซียวหลินเทียน ก่อนจะแค่นเสียงเย็นชา “ท่านคิดว่าข้าจะบอกหรือ?”เซียวหลินเทียนกลับมิร้อนรน ยิ้มจาง ๆ พลางกล่าว “เจ้าต้องยอมพูดอยู่แล้ว!”“แม่ทัพหยวน ฐานะของตัวข้านั้นเจ้าย่อมรู้ดี แม้ข้าจะมิสังหารผู้บริสุทธิ์ส่งเดช แต่สองมือของข้าก็เปรอะเปื้อนโลหิตมานับมิถ้วน!”แม่ทัพหยวนพลันชะงักงันไป สองมือของเขาเองก็เปื้อนโลหิตมามากมายมหาศาล ย่อมเข้าใจความนัยคุกคามที่แฝงอยู่ในวาจานี้ของเซียวหลินเทียนภรรยาและบุตรชายของเขามิได้อยู่ที่ยอดเขาเกาหลิ่ง แต่ขอเพียงพวกเซวียกวงคิดจะลงมือ การสังหารพวกเขาก็ง่ายดายประดุจพลิกฝ่ามือตัวเขาตายคนเดียวก็มิเป็นไร แต่บุตรทั้งสองของเขายังเล็กนัก หากต้องมาสังเวยชีวิตเช่นนี้ ตระกูลหยวนของเขามิต้องสิ้นผู้สืบสกุลหรอกหรือ?ชั่วขณะนั้น แม่ทัพหยวนก็บังเกิดความลังเลสับสนขึ้นในใจเซวียกวงได้ยินวาจาของเซียวหลินเทียน ก็แค่นเสียงเย็นชา “แม่ทัพหยวน คิดถึงคนเหล่านั้นที่ตา

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2797

    เหล่าทหารที่เหลือต่างมองไปยังหยางเฉิง พลางเอ่ยเสียงดังว่า “ใต้เท้าหยาง ตอนนี้พวกเราควรทำเช่นไรดี?”“ต่อไปพวกเราจะฟังคำบัญชาของท่าน ท่านว่าอย่างไร พวกเราก็จะทำตามนั้น!”หยางเฉิงเหลือบมองเซียวหลินเทียน ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ทุกคน ข้าต้องขออภัยพวกเจ้าด้วย ที่ข้ามิทันได้ล่วงรู้โฉมหน้าที่แท้จริงของอ๋องซู่ ทว่ากลับสนับสนุนเขา!”“ข้าในฐานะขุนนางราชสำนัก มิกล้าสู้หน้าพวกเจ้าจริง ๆ!”“นายท่านอู่ผู้นี้ ท่านคือจักรพรรดิเซิ่งอู่แห่งฉินตะวันตก ส่วนพระชายาของท่านก็คือหลิงอวี๋ผู้เป็นหลานสาวแท้ ๆ ของเจ้าแห่งทิศใต้!”“บัดนี้เจ้าแห่งทิศใต้ได้สถาปนาเป็นจักรพรรดิที่เมืองหลวงแดนเทพแล้ว นายท่านอู่ยินดีที่จะช่วยเหลือเจ้าแห่งทิศใต้! ข้าเองก็ขอยกย่องเจ้าแห่งทิศใต้เป็นจักรพรรดิเช่นกัน!”“รอจนจับกุมอ๋องซู่ได้ ข้าจะคุมตัวเขาส่งไปยังเมืองหลวงแดนเทพ มอบให้เจ้าแห่งทิศใต้เป็นผู้ตัดสินโทษ!”ทหารเหล่านี้มิใช่คนธรรมดา อย่างไรก็เคยได้ยินชื่อเสียงของเซียวหลินเทียนและหลิงอวี๋มาบ้าง ชั่วขณะหนึ่ง ในใจของบางคนก็เริ่มเกิดความคลางแคลงใจจักรพรรดิแห่งฉินตะวันตกเสด็จมายังเมืองหลวงแดนเทพเพื่อช่วยเหลือเจ้าแห่งทิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2796

    หยางเฉิงเห็นร่างแห้งกรังเหล่านั้น ก็ตกตะลึงเช่นกันเขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดขมขื่น “ทุกคนโปรดสงบ ข้ายังมีเรื่องต้องกล่าว!”“พวกเจ้าคงเชื่อแล้วกระมังว่าข้ามิได้พูดจาเหลวไหลใส่ร้ายอ๋องซู่ เขาใช้ประโยชน์จากคนเจ็บหนักเหล่านี้ฝึกฝนวิชานอกรีต ดูดกลืนวรยุทธ์ของพวกเขาไป!”“ทว่ายามนี้ ภายนอกยังมีทหารอีกมากที่ยังคงเชื่อถือเขา!”“แม่ทัพหยวน สุนัขรับใช้ผู้นี้ ต้องแจ้งข่าวแก่อ๋องซู่แล้วเป็นแน่ อีกมินานอ๋องซู่จะนำคนมา สังหารปิดปากพวกเรา!”วาจานี้ทำให้เหล่าทหารพลันเดือดดาลขึ้นมาทันทีมีคนตะโกนก้อง “อ๋องซู่กระทำการชั่วร้ายถึงเพียงนี้ ยังกล้ามาสังหารปิดปากอีกหรือ?”“ใต้เท้าหยาง ท่านวางใจเถิด หากเขากล้ามา พวกเราจะร่วมมือกันสังหารเขา ล้างแค้นให้พี่น้องที่ตายไป!”“ใช่ ล้างแค้นให้พวกเขา!”ผู้คนนับมิถ้วนต่างตะโกนก้องหยางเฉิงโบกมือให้ทุกคนสงบลง แล้วกล่าวอย่างใจเย็น “ข้ายังพูดมิจบ... พวกเจ้าคิดว่าอ๋องซู่เพียงแค่สังหารคนเจ็บหนักเหล่านี้เท่านั้นหรือ?”“มิใช่... มิได้มีเพียงเท่านี้!”หยางเฉิงกล่าวด้วยความคับแค้นใจ “โอสถฝึกปรือที่อ๋องซู่มอบให้พวกเรา ในนั้นมีส่วนผสมของสมุนไพรพิษอยู่ด้วย!”“โอสถบำรุง

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2795

    ทหารกล้าหาญผู้หนึ่งตะโกนถามขึ้นว่า “ใต้เท้าหยาง อ๋องซู่มีความลับอันใดกันแน่?”“ท่านเป็นพ่อตาของอ๋องซู่มิใช่หรือ? ท่านทำเช่นนี้ มิละอายใจต่ออ๋องซู่บ้างหรือ?”หยางเฉิงแค่นหัวเราะ “ถูกต้อง ข้าคือพ่อตาของอ๋องซู่ ข้ามันตาบอด ดูคนมิออก ยกลูกสาวสุดที่รักให้กับอ๋องซู่ เจ้าเดรัจฉานในคราบมนุษย์นั่น!”“พวกเจ้าบางคนน่าจะรู้แล้ว วันนั้นรั่วหลานลูกสาวข้ามาที่ยอดเขาเกาหลิ่ง เมื่อกลับไปก็หมดสติมิฟื้นคืน ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย!”“ข้าคิดมาตลอดว่า รั่วหลานเพียงป่วยเป็นโรคประหลาด แต่ไหนเลยจะคาดคิดว่านางกลับต้องตกอยู่ในเงื้อมมือชั่วร้ายของอ๋องซู่และเจี่ยงชิง!”มีคนหนึ่งกล่าวอย่างมิอยากจะเชื่อ “ใต้เท้าหยาง ท่านคงโกรธจนเลอะเลือนไปแล้วกระมัง?”“พวกเราต่างรู้ดีว่าอ๋องซู่รักใคร่เอ็นดูคุณหนูรั่วหลานเพียงใด ท่านอ๋องจะทำร้ายคุณหนูรั่วหลานได้อย่างไรกัน?”อีกคนก็กล่าวอย่างกังขา “นั่นสิ แม่ทัพเจี่ยงกับคุณหนูรั่วหลานก็มิได้มีเรื่องบาดหมางอันใดต่อกัน เหตุใดเขาต้องทำร้ายคุณหนูรั่วหลานด้วย?”หยางเฉิงหัวเราะลั่น เสียงหัวเราะนั้นแฝงไว้ด้วยความรวดร้าวและสมเพชตนเองเมื่อหัวเราะเสร็จจึงกล่าวว่า “คำถามเหล่านี้ล้วนถาม

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2794

    มิทันที่หยางเฉิงจะได้เอ่ยปาก แม่ทัพหยวนก็ชักกระบี่แทงเข้าใส่เขาแต่ไหนเลยเซียวหลินเทียนยจะยอมให้เขาทำร้ายหยางเฉิงได้ บัดนั้นเขาปล่อยเข็มเงินในมือออกไปข้างหนึ่ง พลางตวัดฝ่ามือเข้าใส่แม่ทัพหยวนสัมผัสได้ถึงพลังอันเกรียงไกรที่จู่โจมมาจากด้านหลัง หากยังยืนกรานจะสังหารหยางเฉิง ตนย่อมต้องบาดเจ็บเป็นแน่แม่ทัพหยวนหันกลับมาตามสัญชาตญาณ แล้วตวัดกระบี่ยาวในมือแทงเข้าใส่เซียวหลินเทียนจังหวะที่หันกลับมานั้นเอง เข็มเงินก็พุ่งปักเข้าที่ช่องท้องของแม่ทัพหยวนความเจ็บแปลบเล็กน้อยทำให้แม่ทัพหยวนรู้สึกตัว แต่เขามิอาจแม้แต่จะก้มลงมอง เพราะพลังฝ่ามือของเซียวหลินเทียนพุ่งเข้ามาแล้วแม่ทัพหยวนเห็นพลังฝ่ามือนั้นรุนแรงดุดัน จึงเบี่ยงตัวหลบตามสัญชาตญาณ“หยางเฉิง ที่แท้ท่านก็...!”มีเจตนามิดี…คำหลังยังมิทันหลุดจากปาก แม่ทัพหยวนก็รู้สึกว่าร่างกายครึ่งซีกชาหนึบ ก่อนจะทรุดฮวบลงคุกเข่ากับพื้น“เร็วเข้า หยางเฉิงคิดสังหารแม่ทัพหยวน!”เฝิงกังที่อยู่ด้านข้างเห็นสถานการณ์ก็ชักกระบี่พุ่งเข้ามาเหล่าสมุนของเฝิงกังต่างก็ชักกระบี่กรูกันเข้ามาเช่นกัน“จับกุมพวกเขาให้ข้า!”หยางเฉิงตวาดลั่น องครักษ์หลายนายที่เข

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2793

    “ใต้เท้าหยาง ท่านช่างเป็นขุนนางตงฉิน! พวกเราสมควรยกท่านเป็นเยี่ยงอย่าง!”มิรู้ว่าผู้ใดเป็นผู้เริ่มตะโกน ทหารมากมายต่างก็โห่ร้องตามกันเซ็งแซ่ดวงตาของหยางเฉิงพลันเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา สิ่งที่เขาทุ่มเททำมาทั้งหมดยังมีคนมองเห็นและยอมรับ!แม่ทัพหยวนยืนมองอยู่ด้านข้างด้วยสายตาเย็นชา เขารู้สึกว่าหยางเฉิงกำลังทำตัวเป็นที่โอ้อวด อาศัยชื่อเสียงของตนเพื่อชักจูงใจผู้คนหยางเฉิงยกมือขึ้นเป็นสัญญาณให้หยุด เหล่าทหารด้านล่างจึงเงียบเสียงลงหยางเฉิงเหลือบมองแม่ทัพหยวน กล่าวเสียงเคร่งขรึมว่า “สิ่งที่หยางเฉิงได้ทำลงไปล้วนเป็นเรื่องเล็กน้อย ที่ข้าเอ่ยถึงเรื่องนี้แค่ต้องการบอกทุกคนว่า เจตจำนงดั้งเดิมของข้าหยางเฉิงมิเคยเปลี่ยน ข้าเพียงต้องการทำความดีเพื่อราษฎรอย่างแท้จริง!”“เพียงแต่...”หยางเฉิงชะงักไป กล่าวอย่างเจ็บปวดราวกับทั้งโกรธทั้งเศร้า "ข้าคาดมิถึงว่า จะมีคนชูธงว่าทำเพื่อบ้านเมืองเพื่อราษฎร แต่ลับหลังกลับลอบทำเรื่องชั่วช้าที่มิอาจให้ผู้ใดล่วงรู้!”สิ้นคำพูดนี้ ใจของแม่ทัพหยวนก็พลันกระตุกวูบมาแล้วหรือ? นี่ต่างหากคือจุดประสงค์ที่แท้จริงที่หยางเฉิงมาในวันนี้!มือของแม่ทัพหยวนกดลงบนด้ามกระบี่ใน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status