MasukShare
บทที่ 1399
Bab terkait
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1400
คนผู้นี้จะเป็นใครไปได้ นอกเสียจากไท่เฟยเส้าแล้วหลิงอวี๋ก็นึกถึงคนอื่นมิได้แล้ว!วันพรุ่งจะเป็นพิธีแต่งตั้งฮองเฮา หากวันนี้ปล่อยข่าวออกไปว่าตนกับเผยอวี้ลักลอบมีความสัมพันธ์กัน จะมิได้มีเพียงตนเองที่จะถูกลงโทษ แต่ท่านอดีตเสนาบดีเองก็จะแย่ไปด้วย!เผยอวี้เองก็เช่นกัน!การกระทำนี้ของไท่เฟยเส้าคิดจะทำลายตนจากการเป็นผู้ช่วยที่ทรงพลังของเซียวหลินเทียน!และไท่เฟยเส้าก็เกรงว่า แผนการจะล้มเหลวจึงสั่งให้คนสังหารเซียวทงด้วย การทำสองอย่างพร้อมกันเช่นนี้ ต่อให้พวกเขารอดพ้นให้เรื่องที่หนึ่งก็มิอาจรอดพ้นเรื่องที่สองได้!“เผยอวี้ ข้าจะอยู่ที่นี่มิได้!”ในตอนนี้หลิงอวี๋ไม่มีเวลาตรวจว่าเซียวทงตายได้อย่างไร นางรู้เพียงว่านางมิสามารถอยู่ที่ให้ถูกจับในที่เกิดเหตุได้“เจ้าออกไปทางหน้าต่างด้านหลัง! ข้าจะถ่วงเวลาคนที่อยู่ด้านหน้าไว้เอง!”เผยอวี้ก็ครุ่นคิดและตัดสินใจในทันที“อืม เจ้ารับมือสถานการณ์ไปก่อน วางใจได้ ข้าไม่มีทางให้พวกเขาตัดสินโทษเจ้าแน่นอน!”หลิงอวี๋เอายาแก้จากในมิติออกมาส่งให้เผยอวี้ก่อนหน้านี้เซียวหลินเทียนก็ตกหลุมพรางเช่นนี้ หลิงอวี๋แค่ดูสีหน้าของเผยอวี้ก็รู้แล้วว่าเขาก็ตกหลุมพรางในแบ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1401
“เหตุใดพระชายาองค์รัชทายาทจึงไร้เหตุผลเช่นนี้เล่า นางรู้หนังสือและมีมารยาทดีแท้ ๆ มิน่าจะประหารเจ้าเพราะเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้กระมัง!”ไท่เฟยเส้ายิ้มพลางเอ่ย “ไทฮองไทเฮาให้เจ้าเป็นผู้ตัดสินใจ เจ้าอย่าได้กลัวเลย ให้พวกเราเข้าไปเถิด!”หลิวเจินลังเลเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าไทฮองไทเฮาเองก็อยู่ด้วยจึงโค้งคำนับแล้วหลีกทางให้ไทฮองไทเฮามองไท่เฟยเส้าโดยมิพูดอะไร นี่จะเล่นละครอะไรให้ตนกับพวกสตรีบรรดาศักดิ์ดูอีก?อย่าได้มุ่งเป้าไปยังหลิงอวี๋เชียวนะ!ไทฮองไทเฮากำลังคิดที่จะปกป้องหลิงอวี๋ แต่ข้างในกลับมีเสียงกรีดร้องดังออกมา จากนั้นนางกำนัลผู้หนึ่งก็วิ่งกระหืดกระหอบออกมา เมื่อเห็นว่ามีคนหมู่มากอยู่ก็ตกใจจนเข่าทรุดร้องไห้ออกมายกใหญ่“ไทฮองไทเฮา ไท่เฟย แย่แล้วเพคะ องค์… องค์หญิงหก… นางถูกแม่ทัพเผยกับพระชายาองค์รัชทายาทปลงพระชนม์แล้วเพคะ!”“ว่ากระไรนะ?”ไทฮองไทเฮาใจกระตุกไปทันที สีหน้าก็ซีดไปเลย เซียวทงตายแล้วหรือ?“จะเป็นไปได้อย่างไร!”ไท่เฟยเส้าเห็นว่าสถานการณ์เป็นตามแผนที่ตนวางไว้ก็ดีใจ แต่ภายนอกกลับดุด่าอย่างตื่นตระหนก “เจ้าพูดจาเหลวไหลอันใด!”“องค์หญิงหกจะถูกแม่ทัพเผยกับพระชายาองค์รัชทายาส
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1402
“ด้านใน...”ไท่เฟยเส้าชี้ออกไปราวกับว่าเห็นเป็นเรื่องสกปรกที่มิอาจเอ่ยออกมาต่อหน้าผู้คนจำนวนมากถึงเพียงนี้ได้ จึงหันไปเอ่ยกับฟางเอ๋อร์ “เจ้ารายงานองค์จักรพรรดิสิ!”ฟางเอ๋อร์คุกเข่าลงกับพื้นแล้วเล่าเรื่องที่บอกกับไท่เฟยเส้าและทุกคนเมื่อครู่ไปอีกรอบยังมิทันจะสิ้นเสียงนาง ขุนนางเหล่านั้นก็ส่งเสียงฮือฮาขึ้นมาทันทีพวกเขายังมิทันได้พูดอะไร อันเจ๋อก็ตะคอกออกมาอย่างร้อนใจเสียก่อน “พูดจาเหลวไหล! แม่ทัพเผยกับพระชายาองค์รัชทายาทมิใช่คนเช่นนี้ พวกเขาจะทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร!”ฉินซานเองก็สีหน้าเรียบเฉยไปเช่นกัน เขามิเชื่อว่าเผยอวี้กับหลิงอวี๋จะแอบนัดพบกันแต่ยังมิทันที่เขาจะได้พูดอะไร ใต้เท้าวางที่เป็นพวกของจ้าวฮุยก็ตะโกนขึ้นมา “แม่ทัพอัน เจ้าจะช่วยเขาพูดบิดเบือนความจริงไปเพราะว่าเจ้าเป็นสหายของเผยอวี้มิได้กระมัง!”“หญิงชายชู้ล้วนติดอยู่ข้างในกันทั้งคู่เช่นนี้จะผิดพลาดได้หรือ?”“ฝ่าบาท ให้คนไปคุมตัวพวกเขาออกมาเถิดพ่ะย่ะค่ะ กล้าทำเรื่องผิด ๆ ในวังเช่นนี้ ทั้งยังทรยศฝ่าบาทอีก นี่เป็นความผิดขั้นร้ายแรงมากแล้ว ยังจะกล้าสังหารคนอื่นเพื่อปิดปากอีก ความผิดนี้มิอาจให้อภัยได้เลย! ควรตัดสินประหา
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1403
ความเคลื่อนไหวเล็ก ๆ ขององค์ชายคังกับไท่เฟยเส้านั้นคนอื่นอาจจะมิได้สังเกต แต่เซียวหลินเทียนสังเกตเห็นได้เขาจึงยิ่งมั่นใจเลยว่าเรื่องวุ่นวายในวันนี้หนีมิพ้นสองคนนี้อย่างแน่นอนความโกรธในใจของเซียวหลินเทียนก็ยิ่งพุ่งสู่งขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนหน้านี้ตนเป็นอ๋องอี้ พวกคนเลวทั้งหลายเหล่านี้ก็เปลี่ยนสารพัดวิธีมาลอบสังหารและใส่ร้ายเขาและภรรยาตอนนี้ตนเป็นจักรพรรดิแล้ว พวกเขาก็ยังมิลดละ ยังคิดที่จะใช้วิธีที่มิอาจให้คนอื่นรับรู้ได้เหล่านี้มาจัดการพวกเขาอีกนี่เห็นว่าตนรังแกได้ง่าย ๆ อย่างนั้นหรือ?ได้เลย วันนี้เขาจะทำให้คนพวกนี้เห็นความร้ายกาจของตน!“ไท่เฟยเส้า ท่านแน่ใจหรือว่า คนที่อยู่ข้างในคือแม่ทัพเผยกับพระชายาองค์รัชทายาทจริง ๆ?”เซียวหลินเทียนเอ่ยถามอย่างเย็นชา“ไท่เฟยเส้า คิดให้ดีแล้วค่อยตอบ มิเช่นนั้นท่านเองจะถูกลงโทษไปด้วยเช่นกัน! หากข้าตรวจสอบแน่ชัดแล้วว่าเป็นการใส่ร้ายจะมิปล่อยไปง่าย ๆ แน่!”ไท่เฟยเส้าขมวดคิ้ว นางรู้สึกว่ามีหลุมพรางอยู่ในคำพูดของเซียวหลินเทียน เพราะว่านางเคยดูแลวังหลังมา นางรู้ว่าในทุกเรื่องจะต้องเหลือทางหนีทีไล่ให้ตนไท่เฟยเส้าจึงทำเป็นเอ่ยอย่างลังเล “ฝ่าบาท
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1404
หลิงอวี๋หันหลังบังสายตาของทุกคนเอาไว้ มือของนางแตะไปที่ชีพจรของเผยอวี้ ก็เห็นว่าเผยอวี้ลืมตาขึ้นมาขยิบตาให้นางอย่างรวดเร็วแล้วหลับตาลงไปหลิงอวี๋จึงแอบโล่งใจ เผยอวี้มิได้เป็นอะไร เช่นนั้นการบาดเจ็บนี้ก็เป็นของปลอมสมองของหลิงอวี๋ประมวลผลอย่างรวดเร็ว มือของนางก็มิได้หยุด นางดึงเสื้อของเผยอวี้ออก เมื่อเห็นก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นเผยอวี้แทงตรงหน้าอกตนเองบริเวณภายนอก แต่มิได้บาดเจ็บถึงภายใน หากมองจากภายนอกเช่นนี้จะดูอันตรายมาก แต่ในความเป็นจริงแล้วมิได้อันตรายใด ๆหลิงอวี๋ยังคงทำเป็นพันแผลให้เผยอวี้อย่างรวดเร็ว พลางเอ่ยอย่างดีใจ “แม่ทัพเผยโชคดีเพคะ มิได้บาดเจ็บถึงหัวใจ หากเข้าไปอีกเพียงเล็กน้อย หม่อมฉันก็มิสามารถช่วยเหลือเขาได้แล้ว!”เซียวหลินเทียนกังวลเรื่องอาการบาดเจ็บของเผยอวี้จึงยืนอยู่ข้าง ๆ ตลอด เขาก็เห็นเช่นกันว่าเผยอวี้มิได้บาดเจ็บจนถึงแก่ชีวิตจึงได้โล่งใจไปแต่ภายนอกเขากลับแสร้งต่อว่าออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว “มือสังหารผู้นี้กำเริบเสิบสานเกินไปแล้ว กล้าที่จะทำเช่นนี้ในวัง ข้ามิปล่อยไปแน่นอน!”“จ้าวซวน ให้แม่ทัพสือค้นหาในวังทันที จับตัวมือสังหารมาให้จงได้!”องค์ชายคังร้อนใจขึ้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1405
คำพูดนี้ของเซียวหลินเทียนทำเอาใต้เท้าวางกับองค์ชายคังต่างก็มิกล้าพูดอะไรตามใจอีกเซียวหลินเทียนในตอนนี้เป็นจักรพรรดิ คำพูดของเขาก็คือพระราชโองการ“ผู้ที่มิเกี่ยวข้องออกไปรอข้างนอกกันให้หมด!”สตรีบรรดาศักดิ์เหล่านั้นถูกท่านอ๋องเฉิงเชิญไปพักผ่อนที่ห้องข้างนอกก่อนแล้ว เซียวหลินเทียนก็ให้หมิ่นกูเอาอาหารมาส่งให้ที่ศาลาเหยาฮั๋วและให้กินที่นี่แต่สตรีบรรดาศักดิ์เหล่านี้มีหรือจะมีแก่ใจกินอาหาร ในวังเกิดเรื่องใหญ่เช่นนี้ งานเลี้ยงส่งท้ายปีก็พังไปหมดแล้วก่อนหน้านี้ยังวางแผนอยู่ว่า หลังจบงานเลี้ยงก็จะสามารถกลับไปอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาครอบครัวและฉลองปีใหม่ด้วยกันได้ เกรงว่าความปรารถนานี้จะล้มเหลวไปเสียแล้วอารมณ์ของไทฮองไทเฮาก็ยิ่งแย่ลงไปอีก การสวรรคตของจักรพรรดิอู่อันเพิ่งจะจบลงไป ตอนนี้เซียวทงก็มาถูกคนสังหารตายในวังอีกนี่แต่ละคนจะมิให้ตนเองได้หมดห่วงเลยหรือ!จ้าวฮุยกับองค์ชายคังและพวกขุนนางล้วนรออยู่ในสวน พวกเขาอยากจะดูว่าท่านอ๋องเฉิงจะไต่สวนอย่างไรท่านอ๋องเฉิงมิได้สนใจพวกเขา เริ่มแรกเขาสั่งการกองทัพหลวงให้พาตัวฟางเอ๋อร์กับหลิวเจินไปไว้ที่ห้องหนึ่งเพื่อควบคุมตัวไว้ก่อนหลิงอวี๋มิได้รี
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1406
ฮูหยินวางกับฮูหยินหลินมองหน้ากันในทันที สิ่งเหล่านั้นที่พวกนางพูดกันเป็นคำพูดที่ปลุกปั่นและกระตุ้นความรู้สึกของเหล่าสตรีบรรดาศักดิ์ มีหรือจะกล้าพูดอีกครั้งต่อหน้าเซียวหลินเทียน“พูดมา!”เซียวหลินเทียนตะคอกออกมาอย่างน่าเกรงขาม “หากมิพูดจะถือว่าฝ่าฝืนราชโองการ!”ตุ้บ… ตุ้บ...ฮูหยินวางกับฮูหยินหลินตกใจจนคุกเข่าลงไปทั้งคู่“หม่อมฉันมิกล้าฝ่าฝืนพระราชโองการเพคะ หม่อมฉันพูดแล้วเพคะ...”ฮูหยินวางจึงกัดฟันพูดในสิ่งที่ตนพูดไปอีกครั้งฮูหยินหลินเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้จึงทำได้เพียงพูดสิ่งที่ตนพูดไปเช่นกัน“หึ เมื่อครู่ข้าพูดว่าอย่างไร? เจ้าสองคนพูดมาอีกรอบ!”วันนี้เซียวหลินเทียนตั้งใจว่าจะจัดการกับสตรีขี้นินทาเหล่านี้ พวกนางเห็นว่าคำพูดของตนไม่มีน้ำหนักคล้ายกับเมื่อก่อนตอนที่เป็นอ๋องอี้จริง ๆ อย่างนั้นหรือ?ฮูหยินวางแทบจะร้องไห้ออกมาแล้ว นางเสียใจอย่างยิ่ง เหตุใดตนจึงพูดมากเช่นนี้ ก่อนหน้านี้เซียวหลินเทียนบอกว่า ‘หากคดีนี้ยังไต่สวนมิชัดเจนแล้วผู้ใดกล้าใส่ร้ายผู้อื่นตามอำเภอใจอีก ก็ลงโทษเสียให้หมดข้อหาหมิ่นประมาท!’ตอนนี้คดียังมิชัดเจน นางก็ชี้เป้าไปที่พระชายาองค์รัชทายาทกับแม่ทัพเผ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1407
ทันทีที่อันซินได้ยินก็ลากคุณหนูอีกสามสองคนที่มาด้วยกันก้าวออกมาพลางเอ่ย “ท่านอ๋องเฉิง พระชายาองค์รัชทายาทให้หลิวเจินไปเชิญองค์หญิงหกจริง ๆ เพคะ แต่นางมิกลับมา หม่อมฉันยังบอกว่าจะช่วยไปเชิญองค์หญิงหกให้พระชายาองค์รัชทายาทเลยเพคะ!”“พระชายาองค์รัชทายาทกับพวกเราอยู่ด้วยกันตลอด ได้มาศาลาเหยาฮั๋วกับหลิวเจินที่ไหนกัน ชัดเจนเลยว่าหลิวเจินกำลังโกหกเพคะ!”คุณหนูอีกสองสามคนล้วนช่วยเป็นพยานให้หลิงอวี๋หลิวเจินร้อนใจแล้วเอ่ยขึ้นมา “พวกท่านเป็นลูกสาวตระกูลร่ำรวย แต่บ่าวเป็นเพียงบ่าว พวกท่านย่อมช่วยเพียงพระชายาองค์รัชทายาทอยู่แล้ว!”“ท่านอ๋องเฉิงเพคะ บ่าวกล้าสาบานต่อสวรรค์ พระชายาองค์รัชทายาทพาบ่าวมาที่ศาลาเหยาฮั๋วจริง ๆ เพคะ! พระนางคงเห็นว่าเรื่องแดงขึ้นมาแล้วจึงแอบหนีออกไปทางด้านหลัง!”ไท่เฟยเส้าฟังอยู่ด้านข้างก็รู้สึกกังวลขึ้นมา หรือว่าหลิงอวี๋จะหนีรอดจากเหตุการณ์นี้ได้อีกแล้ว?นางเห็นอยู่แท้ ๆ ว่าแผนการราบรื่นดีและทำทั้งสองอย่างด้วยกันแล้วเพื่อที่ต่อให้หลิงอวี๋รอดพ้นจากเรื่องที่หนึ่งก็จะมิอาจรอดพ้นเรื่องที่สองได้ ไหนเลยจะคิดว่าเรื่องราวจะไปไกลเกินการควบคุมของตนนางมีหรือจะยอมแพ้ให้หลิงอ
Bab terbaru
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2222
“ข้ามีนามว่าหลานฮุ่ยจวน ข้าเป็นคนให้กำเนิดเจ้ามา เป็นแม่ของเจ้า!”ท่านอาสุ่ยเอ่ยต่อ “อาอวี๋ แม่รอเจ้ามาหลายปีแล้ว ขอเพียงเจ้าเปิดห้องขังนี้ แม่ก็จะอยู่กับเจ้าตลอดไปได้!”หลิงอวี๋เห็นแสงสีรุ้งเหล่านั้นจางลงไป จากนั้นนางก็มาอยู่ในห้องขังที่มืดมิดห้องหนึ่งสตรีที่สวมอาภรณ์เก่า ๆ ผู้หนึ่งกำลังถูกขังอยู่ในกรงเหล็ก บนใบหน้าของนางเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ ดูราวกับว่าถูกทุบตีมาอย่างสาหัสเมื่อนางเห็นหลิงอวี๋ สตรีผู้นั้นก็พุ่งเข้ามาคว้าลูกกรงไว้แล้วเรียกนางด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคาดหวังใบหน้านั้นมีความอ่อนโยนและค่อนข้างคุ้นเคย หลิงอวี๋จึงเดินเข้าไปหาโดยมิรู้ตัว“ท่านคือท่านแม่ของข้าหรือ?”นางเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความสับสน“ข้าคือแม่ของเจ้า… อาอวี๋ เจ้าคือลูกที่ข้าอุ้มท้องมาสิบเดือนและให้กำเนิดเจ้ามา เหตุใดเจ้าจึงจำข้ามิได้เล่า?”“อาอวี๋ แม่ก็มิอยากแยกจากเจ้าเช่นกัน แต่คนเลวพวกนั้นมาพรากเราออกจากกัน พวกเขาขังแม่ไว้ที่นี่ ทุบตีทำร้ายแม่ ทรมานแม่!”สตรีผู้นั้นสะอื้นพลางเอ่ยออกมา “แม่คิดถึงเจ้าตลอดเวลาที่อยู่ในคุก ที่เจ้ามาหาที่นี่มิใช่ว่าเพื่อจะมาช่วยเหลือแม่หรอกหรือ?”“เจ้ารีบไขประตูช่วยแม่ออ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2221
“มิใช่ ข้ามีนามว่าสิงอวี๋ พวกเขาจำคนผิดแล้ว!”แม้ว่าหลิงอวี๋จะชอบเสียงของสตรีผู้นี้ แต่จะฟังแค่ประโยคเดียวของนางแล้วยอมรับตัวตนเลยก็คงมิได้ท่านอาสุ่ยยิ้มออกมาแล้วทำไม้ทำมือไปทางเจ้าแห่งทะเลเจ้าแห่งทะเลยกมือขึ้นมา จากนั้นองครักษ์ผู้หนึ่งก็ก้าวเข้ามาเปิดกลไกของกรงเหล็ก ประตูเหล็กจึงเลื่อนขึ้นไป และท่านอาสุ่ยก็เดินเข้าไปหลิงอวี๋รู้สึกหวั่นใจขึ้นมา นี่เจ้าแห่งทะเลต้องการจะทำกระไร?เขาพาท่านอาสุ่ยที่ดูประหลาดผู้นี้มาก็เพราะคิดจะเกลี้ยกล่อมตนหรือ?“สิงอวี๋ เจ้าแห่งทะเลตรัสว่าท่านเป็นบิดาของเจ้า และระหว่างเจ้ากับเจ้าแห่งทะเลก็มีเรื่องเข้าใจผิดกันบางอย่าง เจ้าแห่งทะเลทรงให้ข้ามาเกลี้ยกล่อมเจ้าว่าอย่าได้ดื้อดึงกับท่านเลย”ท่านอาสุ่ยเอ่ยออกมาอย่างอ่อนโยน “พ่อลูกกันมิโกรธกันข้ามวันข้ามคืน หากมีเรื่องอันใดเข้าใจผิดกัน พูดกันตรง ๆ ก็จบ!”“เจ้าบอกกับอามาว่า เหตุใดเจ้าจึงมิยอมรับบิดาของเจ้า?”หลิงอวี๋เหลือบมองเจ้าแห่งทะเลที่ยืนอยู่ด้านข้างแล้วยิ้มบาง ๆ “มิใช่ว่าข้ามิยอมรับพ่อ แต่พวกเขาจำคนผิดจริง ๆ เจ้าค่ะ!”“ข้ามิใช่หลิงอวี๋ และมิใช่บุตรีของเจ้าแห่งทะเลแน่นอน! ข้าสกุลสิง ท่านพ่อท่านแม่ขอ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2220
หลิงอวี๋มองชายาเจ้าแห่งทะเลที่เดินออกไป แววตาพลันเย็นเยียบลงนางมิคิดว่าชายาเจ้าแห่งทะเลจะมาที่นี่ด้วยตนเองเพียงเพื่อกล่าวถึงเรื่องไร้สาระเหล่านี้ชายาเจ้าแห่งทะเลต้องมีแผนสำรองอื่นอีกแน่นอน“ศิษย์พี่ ชายาเจ้าแห่งทะเลคิดจะทำอะไรกันแน่เจ้าคะ?”เถาจื่อถามอย่างสงสัย “เหตุใดพวกเขามิพาพวกเราไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์?”ก่อนหน้านี้เซียวหลินเทียนยังคิดอยู่ว่า หากมิสามารถพาหลิงอวี๋ออกมาได้ ก็จะไปซุ่มรออยู่ใกล้ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เพื่อเตรียมพร้อมชิงตัวคนทว่ายามนี้ชายาเจ้าแห่งทะเลกลับมิเล่นตามตำรา เพียงแค่กักตัวหลิงอวี๋ไว้ในจวนเจ้าแห่งทะเล พวกเขามิกังวลว่าจะเกิดเรื่องมิคาดฝันขึ้นหรือไร?“มีความเป็นไปได้สองอย่าง ประการแรกคือ บางทีวิธีนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาอาจจะมิใช่วิธีสลายเลือดละลายกระดูกตามข่าวลือ แต่อาจจะเป็นวิธีอื่น!”“อย่างไรเสียข่าวลือเหล่านี้ก็แพร่มาหลายร้อยปีแล้ว อาจเป็นไปได้ว่า ตระกูลหลงจงใจปล่อยข่าวออกมาก็เพื่อข่มขวัญผู้ที่ละโมบอยากได้หยกหล้าสุขาวดี!”หลิงอวี๋วิเคราะห์อย่างใจเย็น“ส่วนอีกความเป็นไปได้หนึ่งก็คือ ตัวหยกหล้าสุขาวดีเองยังมีความลับอยู่ เจ้าแห่งทะเลมิรู้ ทว่าเขาคิดว่าข้ารู้ จ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2219
ภารกิจของชายาเจ้าแห่งทะเลคือการงัดปากหลิงอวี๋ให้บอกวิธีเข้าไปในหยกหล้าสุขาวดีภารกิจนี้ยากยิ่ง!ชายาเจ้าแห่งทะเลยังมิอาจพูดตรง ๆ ได้ มิฉะนั้นก็เท่ากับเป็นการชี้ให้หลิงอวี๋ล่วงรู้ถึงความมิรู้ของพวกเขาเกี่ยวกับหยกหล้าสุขาวดีทั้งยังจะกระตุ้นให้หลิงอวี๋ไปค้นพบความลับของหยกหล้าสุขาวดี ถึงกาลนั้นเจ้าแห่งทะเลต้องการครอบครองหล้าสุขาวดีก็คงยากยิ่งกว่าการขึ้นสวรรค์เสียอีกเมื่อครู่ชายาเจ้าแห่งทะเลกำลังครุ่นคิดอย่างหนักว่าจะทำอย่างไรให้หลิงอวี๋ประนีประนอมยอมบอกความลับของหยกหล้าสุขาวดีออกมาอย่างว่าง่าย แต่คิดไปคิดมาก็ยังไม่มีแผนการที่ดีเลยนางทำได้เพียงลองหยั่งเชิงดูก่อน ดูว่าจะสามารถใช้เซียวหลินเทียนและบุตรชายของหลิงอวี๋มาเกลี้ยกล่อมให้นางคายความลับออกมาได้หรือไม่“หลิงอวี๋ เจ้าอย่าเพิ่งรีบปฏิเสธ ฟังเงื่อนไขที่ข้าจะมอบให้เจ้าก่อน!”ชายาเจ้าแห่งทะเลระงับโทสะไว้ และกล่าวอย่างเยือกเย็น “เจ้าคือฮองเฮาแห่งฉินตะวันตก เซียวเยวี่ยบุตรชายเจ้าคือรัชทายาทแห่งฉินตะวันตก แต่ไหนแต่ไรแผ่นดินนั้นของพวกเจ้ากับพวกเราก็มิเคยก้าวก่ายกัน!”“อีกทั้งสามีข้าก็คือบิดาของเจ้า พวกเราก็มิได้อยากจะฆ่าล้างพวกเจ้าหรอก
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2218
“หึหึ!”ชายาเจ้าแห่งทะเลหัวเราะออกมา “หลิงอวี๋ เจ้าคิดว่าข้าโง่รึ? หยกหล้าสุขาวดีหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเจ้าแล้ว ค้นตัวเจ้าจะหาเจอได้อย่างไร?”“หลิงอวี๋ หยกหล้าสุขาวดีมิใช่ของของเจ้าตั้งแต่แรก มารดาเจ้าเป็นนางโจร ขโมยมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของจวนเจ้าแห่งทะเลไป การให้เจ้าคืนมาก็แค่เป็นการคืนของสู่เจ้าของเดิม!”“ข้าสืบรู้มาหมดแล้ว เจ้าและเซียวหลินเทียนสามีของเจ้าต่างก็อยู่ในเมืองหลวงแดนเทพ เจ้ายังมีบุตรชายอีกคนที่ฉินตะวันตก!”“หลิงอวี๋ ที่เจ้าปฏิเสธมิยอมรับฐานะของตนเองมาตลอด คงเป็นเพราะล่วงรู้ถึงวิธีที่จะนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาแล้วสินะ”“เจ้าคิดว่าอย่างไรก็ต้องตายอยู่ดี ดังนั้นเจ้าจึงคิดว่า ขอเพียงมิยอมรับก็เป็นไปมิได้ที่พวกเราจะมัดตัวเจ้าไปสลายเลือดละลายกระดูกที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เพื่อนำหยกหล้าสุขาวดีออกมา!”ชายาเจ้าแห่งทะเลพูดถึงตรงนี้ก็แค่นเสียงหัวเราะ “เจ้าเชื่อหรือไม่ ข้ามิจำเป็นต้องพิสูจน์ยืนยัน ก็สามารถมัดตัวเจ้าไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์ได้แล้ว!”“ที่ข้าให้คนนำตัวเจ้ามาที่จวนเจ้าแห่งทะเล ก็เพื่อจะให้โอกาสเจ้า!”หลิงอวี๋หรือจะยอมรับฐานะของตนเพียงเพราะชายาเจ้าแห่งทะเลพูดเช่นนี้ได้อย่าง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2217
“เข้าไป อย่าให้พ่อบ้านผู้นี้ต้องพูดเป็นครั้งที่สอง!”รอยยิ้มบนใบหน้าของพ่อบ้านเว่ยหายไปสิ้น กล่าวอย่างมิอดทน “เมื่อให้โอกาสดี ๆ มิชอบ ก็ต้องเจอดีเสียบ้าง!”เถาจื่อกำแขนหลิงอวี๋ไว้แน่น และถามผ่านสายตา“ตอนนี้ควรทำอย่างไรดีเจ้าคะ?”หลิงอวี๋ก็คาดมิถึงว่าจวนเจ้าแห่งทะเลจะเปลี่ยนท่าทีเร็วถึงเพียงนี้ ก่อนหน้านี้นางยังคิดว่า เมื่อเข้ามาในจวนเจ้าแห่งทะเลแล้วจะสามารถยื้อเวลาสักพักได้ชายาเจ้าแห่งทะเลมิปรากฏตัว แต่กลับให้พ่อบ้านเว่ยพาตนมาที่นี่เช่นนี้เลย?นี่หมายความว่าอย่างไรกัน?คิดจะขังนางไว้ หรือว่ามีแผนอื่นกระไร?หลิงอวี๋มองไปยังท่าทีมีเจตนาร้ายของพวกพลธนูและชายร่างใหญ่หลายคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เหล่านั้น นางและเถาจื่อไม่มีทางหนีรอดจากเงื้อมมือของพวกเขาไปได้เลย“เข้าไปก่อนเถอะ!”หลิงอวี๋นำหน้าเดินเข้าไป เถาจื่อตามติดอยู่ข้างหลังหลิงอวี๋เพิ่งจะก้าวเท้าเข้าประตูเรือน เมื่อเห็นสภาพข้างในก็รู้สึกว่ามิดีแน่ เพิ่งจะคิดถอยหลังเถาจื่อกลับถูกคนผลักจากด้านหลังอย่างแรง ชนเข้ากับร่างหลิงอวี๋จนดันหลิงอวี๋เข้าไปข้างในทั้งสองคนล้มลงไปกองรวมกัน ยังมิทันได้ลุกขึ้นยืนก็ได้ยินเสียงดังโครมสนั่นกล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2216
หลงเพ่ยเพ่ยห้อยอยู่บนชะง่อนผานั้น นางเองก็ทนต่อไปมิไหวแล้ว ภายใต้การเกลี้ยกล่อมของทุกคน นางจึงปีนป่ายเชือกขึ้นไปนางนึกถึงจุดประสงค์ที่ตนมาที่นี่ หากเย่หรงตายไปแล้วจริง ๆ เขาย่อมหวังให้นางช่วยหลิงอวี๋ออกมาได้อย่างแน่นอนนางมิอาจทำให้เย่หรงตายตามิหลับได้!เมื่อหลงเพ่ยเพ่ยปีนขึ้นมาได้ก็มิสนใจตรวจสอบบาดแผลของตน นางคุกเข่าลงต่อหน้าฮองเฮาทันทีนางกล่าวเสียงเครือ “เสด็จย่า เรื่องที่ทรงรับปากหม่อมฉันเมื่อครู่ สามารถประทานพระราชโองการให้หม่อมฉันตอนนี้ได้หรือไม่เพคะ?”“เมื่อครู่เย่หรงช่วยชีวิตหม่อมฉันและหยวนซานไว้ เพียงเห็นแก่บุญคุณทั้งสองครั้งนี้ เสด็จย่าทรงควรจะช่วยให้เขาสมหวังนะเพคะ!”ฮองเฮานึกถึงเรื่องที่เย่หรงและหลงเพ่ยเพ่ยอ้อนวอนตนเมื่อครู่ เย่หรงเป็นถึงเพียงนี้แล้ว นางจะยังทำให้คนที่เขาชอบพอลำบากใจได้อีกหรือ?ฮองเฮาถอดปิ่นปักผมอันหนึ่งของตนออกมาโดยมิทันคิด แล้วยื่นให้กับหลงเพ่ยเพ่ย“ถือปิ่นปักผมนี้ไปพาตัวสิงอวี๋ออกมาเถอะ!”หลงเพ่ยเพ่ยรับปิ่นปักผมหงส์คู่ปักทองคำของฮองเฮามาทั้งน้ำตา นี่คือปิ่นปักผมที่ฮองเฮาเท่านั้นจึงจะสวมใส่ได้ เห็นปิ่นดังเห็นองค์ เทียบเท่ากับพระราชโองการของฮองเฮ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2215
“ท่านหญิง...”“เพ่ยเพ่ย...”ฮองเฮาเห็นหลงเพ่ยเพ่ยตกลงไปก็ตกใจจนหัวใจแทบหยุดเต้นไปชั่วขณะ ผานกกระเรียนแห่งนี้เป็นปรปักษ์กับราชวงศ์หรืออย่างไร?เหตุใดถึงได้ตกลงไปทีละคนเช่นนี้?“เร็วเข้า ช่วยคน!”ฮองเฮาตะโกนลั่น นางกำนัลที่มีไหวพริบรีบไปตามองครักษ์มาช่วยทางด้านเย่หรงทรงตัวได้มั่นคงบนชะง่อนผาแล้ว เขาเพิ่งจะถอนหายใจโล่งอกก็ได้ยินเสียงกรีดร้องจากด้านบนเมื่อเงยหน้าขึ้น เขาก็เห็นหลงเพ่ยเพ่ยกำลังร่วงหล่นลงมาหัวใจของเย่หรงหดเกร็งวูบ มิทันได้คิด คว้าเถาวัลย์ข้าง ๆ แล้วโหนตัวไปหาหลงเพ่ยเพ่ยหลงเพ่ยเพ่ยตกใจจนหลับตาลงแล้ว เตรียมพร้อมยอมรับความตายแต่ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนตนชนเข้ากับคนผู้หนึ่ง จากนั้นร่างก็ถูกกอดไว้“ไปทางนั้น เร็วเข้า คว้าชะง่อนผานั่นไว้!”เย่หรงพลิกตัวกลางอากาศ เหวี่ยงหลงเพ่ยเพ่ยไปทางนั้น หลงเพ่ยเพ่ยพุ่งเข้าใส่ผนังผา แต่ใช้แรงมากเกินไปจนใบหน้าชนกับผนังผาจนถลอก นางเจ็บเสียจนหน้ามืดตาลายแต่นางมิสนใจความเจ็บปวดแทบขาดใจ เช่นเดียวกันกับเย่หรง เขาพยายามสุดชีวิตที่จะคว้าเถาวัลย์เหล่านั้นไว้โชคดีที่เถาวัลย์ฝั่งนี้ยังพันเกี่ยวกับกิ่งไม้มากมาย เถาวัลย์ที่พันกิ่งไม้ไว้นั้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2214
“ซานเอ๋อร์!”หลงอวิ๋นก็เห็นภาพนี้เช่นกัน ทันใดนั้นในสมองก็ว่างเปล่า…ในฐานะมารดา นางจะมิรู้ได้อย่างไรว่าตนลำเอียงต่อบุตรชายทั้งสองคนหยวนซือและหยวนซานป่วยไข้พร้อมกัน นางกลับเฝ้าหยวนซือทั้งวันทั้งคืนส่วนหยวนซานกลับเป็นหยวนซิ่งสามีของนางที่คอยดูแลด้วยตนเองของประทานที่ได้รับจากมหาเทพและเจ้าแห่งทะเลผู้เป็นบิดาในช่วงเทศกาลปีใหม่และวันสำคัญต่าง ๆ นางก็จะให้หยวนซือเลือกก่อน ที่เหลือถึงจะให้หยวนซานเรื่องเช่นนี้นับมิถ้วน แต่หยวนซานกลับถูกหยวนซิ่งบิดาของเขาสั่งสอนมาอย่างดี มิเคยบ่นว่าเรื่องความลำเอียงของนางเลย!บัดนี้มองดูหยวนซานกำลังจะตกหน้าผา หลงอวิ๋นในฐานะมารดาจะสามารถมองดูเฉย ๆ ให้บุตรชายตายตกไปเช่นนี้ได้หรือ?ฝ่ามือหลังมือก็เนื้อเดียวกัน นางทำให้หยวนซานมาสู่ใต้หล้าผืนนี้ หยวนซานมีความผิดอะไร นางมีสิทธิ์อะไรจะทำกับหยวนซานเช่นนี้“ซานเอ๋อร์!”เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงชีวิต เมื่อคิดว่าจะต้องสูญเสียบุตรชายคนนี้ไปตลอดกาล หลงอวิ๋นก็พลันเสียใจแต่ก็สายเกินไปนางมิสนใจอีกต่อไปว่าจะทำให้หยวนซือบาดเจ็บหรือไม่ นางใช้แรงดึงหยวนซือออกอย่างแรงแล้วพุ่งเข้าไปที่หน้าผา“ซานเอ๋อร์ แม่มาช่วยเจ้าแล้ว
