Share

บทที่ 1859

Penulis: กานเฟย
ขณะที่หลิงอวี๋พักอยู่ที่บ้านตระกูลเก๋อเพื่อรอออกเดินทางไปยังเมืองหลวงแดนเทพ เซียวหลินเทียนกับพวกเผยอวี้ก็ได้เข้าสู่แดนเทพแล้ว

เพียงแต่พวกเขาเข้ามาจากป่าของเมืองซานต้ง ซึ่งอยู่ห่างจากเมืองจงกวนกว่าพันลี้ทีเดียว

นี่เป็นครั้งแรกของพวกเซียวหลินเทียนที่เข้ามาในแดนเทพ เดิมทีพวกเขาคิดว่าแดนเทพจะเป็นดังเช่นที่ขันทีโม่ได้บอกไว้ว่า จะมีผู้บำเพ็ญตนอยู่มากมาย แต่สิ่งที่เห็นกลับทำให้พวกเขาผิดหวังยิ่ง

เมืองหลายแห่งที่นี่ล้วนเหมือนกับที่ฉินตะวันตก ราษฎรล้วนเป็นคนธรรมดาทั่วไปและใช้ชีวิตในแบบเดียวกับราษฎรฉินตะวันตก เมื่อพระอาทิตย์ขึ้นก็ทำงาน เมื่อพระอาทิตย์ตกก็พักผ่อน และทำงานหนักเพื่อความอยู่รอด

“ท่านสี่ ข้าว่าที่บอกกันว่าแดนเทพเจริญรุ่งเรืองนั้นก็คงเป็นเพียงแค่ชื่อเท่านั้นกระมัง!”

เผยอวี้เห็นว่าราษฎรเหล่านั้นเป็นคนธรรมดาก็อดมิได้ที่จะบ่นออกมา

แม้ว่าเซียวหลินเทียนจะผิดหวัง แต่ก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยออกมา “พวกตระกูลในแดนเทพก็ต้องกินดื่มเช่นกัน หากราษฎรทั่วไปล้วนบำเพ็ญตนอย่างเอาจริงเอาจังเช่นพวกเขา เช่นนั้นใครจะเป็นคนดูแลพวกเขาเล่า!”

“นี่เป็นเพียงแค่เสี้ยวเดียวของภูเขาน้ำแข็งเท่านั้น มิได
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2398

    “หยางหงหนิง ทั้งหมดเป็นแผนชั่วร้ายที่เจ้าคิดขึ้นมา เจ้าอยากแต่งงานกับเย่หรง แต่เย่หรงมิยินดีจะแต่งงานกับเจ้า!”“เจ้าคิดว่าเย่หรงชอบหลงเพ่ยเพ่ยและอยากแต่งงานกับนาง เจ้าจึงเกลียดพวกเขามาก ดังนั้นจึงให้เงินข้ามาสองล้านให้ข้าไปทำให้พวกเขาตาย!”“แต่ข้าไม่มีวาสนาได้เพลิดเพลินกับเงินสองล้านนั้น…”เสียงของเย่ซวินว่างเปล่าและน่าขนลุก ดังก้องอยู่ข้างหูของหยางหงหนิงเวลานี้ มิรู้ว่าลมกระโชกแรงมาจากที่ใด แล้วหยางหงหนิงก็เห็นเงินจำนวนหนึ่งปะปนอยู่ในนั้นด้วยนางจึงยิ่งกลัวจนขนลุก พร้อมทั้งร้องออกมา “เจ้าปล่อยข้านะ… ข้ามิรู้ว่าเจ้ากำลังพูดอะไรอยู่… กรี๊ด...”จู่ ๆ เย่ซวินก็กระโจนเข้ามากดตัวหยางหงหนิงไว้ จากนั้นมือที่เย็นเยียบก็บีบที่คอของหยางหงหนิง“เจ้ามิรู้ว่าข้ากำลังพูดกระไรงั้นรึ?”“เจ้าเป็นสตรีชั่วร้าย เจ้าเป็นคนที่ช่วยข้าออกมาจากหอบรรพบุรุษตระกูลเย่ เอาตัวข้าไปซ่อนไว้ที่เรือนด้านหลังร้านของตระกูลเจ้า!”“ไยเจ้าทำเรื่องชั่วร้ายไว้มากมายเช่นนี้ แต่กลับมิเป็นอะไรเลยงั้นรึ?”“ส่วนข้ากลับถูกเจ้าฆ่าปิดปาก!”“จงมอบชีวิตของเจ้ามาเสีย!”หยางหงหนิงทั้งตกใจและหวาดกลัว นางจึงร้องไห้จนเสียงแหบแห้

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2397

    ทันทีที่เจ้ากรมหยางได้ยินดังนั้น เขาก็จงใจหันไปหาโม่เจี๋ย แล้วเอ่ยออกมาอย่างประชดประชัน“ฮูหยินน้อย ในเมื่อท่านมีความสามารถจับตัวลูกเรือเหล่านี้มาได้ เช่นนั้นก็คงจะตามหาเย่ซวินพบแล้วเช่นกันกระมัง!”โม่เจี๋ยมองไปทางเจ้ากรมหยาง เมื่อนางเห็นความภาคภูมิใจที่มิสามารถซ่อนไว้ได้บนใบหน้าของเขา นางจึงเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา“พบแล้ว!”เจ้ากรมหยางก็ยิ่งภาคภูมิใจขึ้นอีก “โอ้ เช่นนั้นก็พาตัวขึ้นมาเป็นพยาน! ข้าจะดูว่าเขาจะไปแว้งกัดใครได้อีก!”“หรือว่าเขาจะยังบอกว่าหงหนิงของเราสั่งการเขา ให้เขาไปติดสินบนลูกเรือเหล่านี้ในการทำลายเรือ!”โม่เจี๋ยอยากจะต่อยหน้าเจ้ากรมหยางสักสองสามหมัด แต่นางก็ควบคุมตนเองเอาไว้ได้อยู่“พาตัวเขาขึ้นมา!”โม่เจี๋ยจ้องมองเจ้ากรมหยางอย่างเคร่งขรึม ในขณะที่บ่นเขาอยู่ในใจ“หัวเราะสิ ยิ่งตอนนี้เจ้าหัวเราะชอบใจเท่าไร อีกประเดี๋ยวจะทำให้เจ้าอยากร้องไห้ก็ร้องมิออกทีเดียว!”ผู้คนพากันหลีกทางออก แต่คราวนี้สิ่งที่ถูกพาขึ้นมามิใช่คนที่มีชีวิต แต่กลับเป็นศพเย่ซวิน!เย่ซื่อเจียงเห็นจากหางตาว่าศพที่นอนอยู่บนแผ่นไม้หน้าซีดเผือดราวกับผีนั้นก็คือเย่ซวินเย่ซื่อเจียงตัวสั่นสะท้านไปห

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2396

    เมื่อคน​ไว้เคราเห็นภรรยาและลูกของตนก็ยอมทันที แล้วเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นมาอย่างหมดเปลือกตอนนี้เมื่อถูกลากออกมาเป็นพยาน คนไว้เคราก็มิกล้าเล่นลูกไม้ใด ๆ อีก แล้วเอ่ยออกไปด้วยความสัตย์จริง“พวกเราถูกจ้างให้ติดตามเรือของจวนเจ้าแห่งทิศใต้ไปพ่ะย่ะค่ะ!”“ข้าน้อยมีลูกน้องสองคนที่ว่ายน้ำเก่ง ในตอนที่เรือของจวนเจ้าแห่งทิศใต้เทียบท่าที่เกาะกลางทะเลสาบ พวกเขาก็ดำน้ำลงไปทำลายไม้กระดานของเรือจนเสียหาย!”“ส่วนการล่อสัตว์ประหลาดให้ออกมานั้นยิ่งง่ายกว่าอีก สัตว์ประหลาดนั้นกระหายเลือด ในตอนที่เรือของพวกเราเข้าใกล้เขตนั้น พวกเราก็สาดเลือดหมูที่เตรียมไว้ลงในน้ำ เมื่อสัตว์ประหลาดได้กลิ่นเลือด มันก็เข้ามาโจมตีเรือพ่ะย่ะค่ะ!”โม่เจี๋ยเอ่ยถามออกไปอย่างเย็นชา “พวกเจ้ากับจวนเจ้าแห่งทิศใต้ของเรามีความแค้นต่อกันหรือ? เหตุใดจึงต้องวางแผนร้ายมาจัดการกับเรือของจวนเจ้าแห่งทิศใต้เช่นนี้เล่า?”เมื่อหยางหงหนิงได้ยินโม่เจี๋ยเอ่ยถามออกมาเช่นนี้ นางก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างอธิบายมิถูกมาแล้ว จะเปิดเผยตัวตนเย่ซวินแล้ว!เย่ซวินเป็นคนที่ออกหน้าจ้างลูกเรือเหล่านี้มา เรื่องนี้สาวมามิถึงตนเป็นแน่เป็นไปตามคาด บคนไว

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2395

    คนที่มุงดูต่างก็ฟังความหมายแฝงของโม่เจี๋ยออก แล้วกระซิบวิพากษ์วิจารณ์กันขึ้นมาในทันที“ใช่แล้ว เรือของจวนเจ้าแห่งทิศใต้ไปล่องเรืออยู่ที่สระเก้ามังกรบ่อย ๆ แต่ก็มิเคยเกิดเหตุเรือรั่วหรือล่มเลย แล้วเรือล่มได้อย่างไรกัน?”“ไหนจะสัตว์ประหลาดตัวนั้นอีก ปกติแล้วมันจะซ่อนตัวอยู่ในน้ำ หากไม่มีใครไปยั่วยุมัน มันก็จะมิเข้าไปโจมตีเรือ!”“นั่นสิ บังเอิญเช่นนั้นได้อย่างไร จู่ ๆ เรือของจวนเจ้าแห่งทิศใต้ก็รั่ว แล้วสัตว์ประหลาดก็ปรากฏตัวขึ้นมาโจมตีพวกเขา?”หยางหงหนิงฟังเสียงวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ แต่นางกลับค่อย ๆ สงบลงท่านแม่พูดถูก จวนเจ้าแห่งทิศใต้ไม่มีทางที่จะปล่อยตนไปเช่นนี้ในเมื่อพวกเขาสงสัยที่เรือเสียหาย เช่นนั้นจะต้องเชื่อมโยงไปถึงเรือของเย่ซวินอย่างแน่นอนโชคดีที่ท่านแม่เตรียมพร้อมที่ให้เย่ซวินเป็นแพะรับบาปไว้แล้วหึ เย่หรงและท่านผู้เฒ่าเย่เป็นพวกเดียวกัน พวกเขาต้องการทวงความยุติธรรมให้หลงเพ่ยเพ่ย แต่อีกประเดี๋ยวเมื่อรู้ว่าตัวต้นคิดที่ทำลายเรือคือเย่ซวิน พวกเขายังจะมีท่าทีมั่นใจได้เช่นนี้ได้อีกหรือไม่?เมื่อโม่เจี๋ยเห็นว่าหยางหงหนิงมิได้พูดอะไร นางก็ยิ้มเยาะแล้วเอ่ยออกมา “อธิบายมาสิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2394

    หยางหงหนิงน้ำตาไหลพราก พลางเอ่ยออกมาอย่างเศร้าสร้อย“เสด็จลุง ท่านป้า หากหม่อมฉันผิด สิงอวี๋ก็ผิดยิ่งกว่าหม่อมฉันเพคะ! พวกท่านมิสามารถโยนความผิดทั้งหมดมาไว้ที่หม่อมฉันได้นะเพคะ!”“หม่อมฉันขอร้องพวกท่าน ละเว้นให้หม่อมฉันสักหน่อยเถิดเพคะ หม่อมฉันยินดีที่จะใช้ชีวิตที่เหลือตั้งป้ายขอพรอุทิศแก่เพ่ยเพ่ย เพื่อชดใช้ความผิดของหม่อมฉันเพคะ!”ขณะที่หยางหงหนิงกำลังพูดอยู่นั้น นางก็คำนับเจ้าแห่งทิศใต้และชายาไปด้วยคำนับไปมิถึงสองครั้ง หน้าผากของนางก็มีเลือดไหลลงมาตามหน้าผากที่เรียบเนียนของนางแล้วเมื่อเป็นเช่นนี้ นางก็ได้รับความเห็นใจจากคนมากมายอีกครั้งฮูหยินหยางก็มองไปทางองค์หญิงหานเยวี่ยและเสิ่นฮ่าวอย่างอ้อนวอนเสิ่นฮ่าวขมวดคิ้ว แล้วเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เสด็จพี่ หยางหงหนิงพูดถูก นางพลั้งมือดึงเพ่ยเพ่ยตกน้ำไป มิได้เป็นความตั้งใจของนาง หากจะนับเป็นความผิดใด ๆ ก็เป็นความผิดของสิงอวี๋ผู้นั้น!”“หงหนิงเองก็น่าสงสารเช่นกัน พวกท่านเห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีตของนางกับเพ่ยเพ่ย แล้วปล่อยนางไปเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”ยังมิทันที่ชายาเจ้าแห่งทิศใต้จะพูดอะไร เย่หรงก็อดมิได้ที่จะเอ่ยเยาะเย้ยออกมา“จิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2393

    ฮูหยินหยางคิดว่าถึงอย่างไรสิงอวี๋ก็ตายไปแล้ว คนตายมิอาจให้การใด ๆ ได้ ขอเพียงตนยืนกรานในจุดนี้ เจ้าแห่งทิศใต้ก็ทำอะไรหยางหงหนิงมิได้!ฮูหยินหยางหันไปทางผู้คน แล้วเอ่ยออกไปอย่างวิงวอน “พวกท่านตัดสินกันดู… หงหนิงของข้าเป็นเพียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เมื่อมีสัตว์ประหลาดโจมตีอยู่ตรงหน้า และด้านหลังก็มีคนคิดจะสังหารนางอีก!”“การที่นางแย่งเชือกมาเพราะตกใจจนเสียการควบคุม นี่เป็นความผิดของนางหรือ?”“ท่านหญิงฉางเล่อจากไปแล้ว หงหนิงของข้าก็เสียใจแทบขาดใจเช่นกัน แต่การตำหนินางเช่นนี้โหดร้ายเกินไปหรือไม่?”คนที่มุงดูเหล่านั้นนึกถึงเหตุการณ์ในยามนั้น แล้วก็มีบางคนพยักหน้าอย่างเห็นด้วย“ในยามคับขัน ทุกคนก็ล้วนคิดเอาตัวรอดตามสัญชาตญาณกันทั้งนั้น! การกระทำเช่นนี้ของหยางหงหนิงก็มิถือว่าเป็นการเจตนาฆ่าหรอก!”“ใช่ ท่านดูเถิด นางเสียใจจนเป็นลมไปแล้ว เห็นได้ชัดเลยว่านางเองก็เสียใจกับการตายของท่านหญิงฉางเล่อมากเช่นกัน!”“เจ้าแห่งทิศใต้ พวกท่านเป็นผู้ใหญ่ใจกว้าง ช่วยเมตตาต่อเด็กผู้นี้สักหน่อยเถิด!”ชายาเจ้าแห่งทิศใต้โกรธกับคำพูดของคนเหล่านี้จนหัวเราะออกมา จากนั้นนางก็หันไปทางคนเหล่านั้น แล้วยิ้มเยาะพร้อม

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status